Wersety z Księgi Izajasza dowodzą, że Bóg zna przyszłość i właśnie to wyróżnia Go jako prawdziwego Boga:
„Wspomnijcie na sprawy dawne, odwieczne, że Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę” (Izajasza 46:9, 10, BW).
Stwórca zna przyszłość, gdyż jest wszechmocny i realizuje swą wolę.
Co ciekawe, jednym z powodów, dla których Bóg Ojciec zabrania nam czci obcych bogów jest fakt, że jest wszechwiedzący:
„Ja, Pan, a takie jest moje imię, nie oddam mojej czci nikomu ani mojej chwały bałwanom. Oto wydarzenia dawniejsze już się dokonały, a to, co ma nastać, zwiastuję; zanim zacznie kiełkować, opowiem je wam” (Izajasza 42:8, 9, BW).
Boża wiedza jest większa niż myślą ludzie:
„Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje i duszę moją znasz dokładnie. Żadna kość moja nie była ukryta przed tobą, choć powstałem w ukryciu, utkany w głębiach ziemi. Oczy twoje widziały czyny moje, w księdze twej zapisane były wszystkie dni przyszłe, gdy jeszcze żadnego z nich nie było” (Psalm 139:14-16, BW).
Dawidowi Bóg objawił, że gdy jeszcze był w łonie matki, Bóg z góry znał wszystkie jego czyny, wszystkie jego dni. W Biblii Tysiąclecia w wersecie 16 czytamy: „Oczy Twoje widziały me czyny i wszystkie są spisane w Twej księdze; dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał”. Skoro Stwórca określił wszystkie dni psalmisty, to znaczy, że Bogu wiadomy jest też termin śmierci człowieka.
„Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą” (Rzymian 8:29, 30, BT).
Z fragmentu tego wynika, że Bóg z góry wiedział, kto będzie zbawiony i tych przeznaczonych ludzi powołał, a następnie usprawiedliwił. Później otoczy ich chwałą, co jest tak pewne, że napisano o tym w czasie przeszłym, jak by już to się dokonało.