Które wersety Biblii dostosowano do nauk Towarzystwa?

[Roszada]

A tu inne dostosowanie Biblii do swojej nauki.

Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 ukazuje moc Syna Bożego:

Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem swej mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).

Drugi tekst z roku 1997 ukazuje moc Boga:

Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem jego mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię, twierdzili, że Jezus ma nieograniczoną moc, to zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym.

[Startek]

Filip 3: 20 NP. Tymczasem nasza ojczyzna jest w niebie .
Filip 3 : 20 NŚ. Nasze obywatelstwo jest w niebie .
Jaka jest różnica między obywatelstwem  a Ojczyzną  ,?

[Roszada]

Kolejne dostosowanie Biblii do swych bieżących potrzeb.

Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 ukazuje Piotra jako „Pierwszego”:

Mt 10:2 – „A imiona dwunastu apostołów są następujące: Pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i Andrzej, jego brat” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).

Drugi tekst z roku 1997 ukazuje Piotra jako „pierwszego”:

Mt 10:2 – „A imiona dwunastu apostołów są następujące: pierwszy – Szymon zwany Piotrem i Andrzej” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię, twierdzili, że Piotr ma tytuł „Pierwszy”, wśród Apostołów, to zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym.

[sajmon]

A tu inne dostosowanie Biblii do swojej nauki.

Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 ukazuje moc Syna Bożego:

Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem swej mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).

Drugi tekst z roku 1997 ukazuje moc Boga:

Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem jego mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię, twierdzili, że Jezus ma nieograniczoną moc, to zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym.

Przekład dosłowny jest jednoznaczny: chodzi o moc Syna, a nie Ojca.
Hbr 1:3
On, jako odblask chwały i odbicie Jego Postaci, podtrzymujący wszystko słowem swojej mocy, gdy sam dokonał oczyszczenia (nas) z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach
http://biblia.oblubienica.eu/interlinearny/index/book/19/chapter/1/verse/3/param/1

[Roszada]

Tu już mniej chodzi, kto ma rację, ale o to chodzi:

"A tu inne dostosowanie Biblii do swojej nauki"

[Tusia]

A tu inne dostosowanie Biblii do swojej nauki.

Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 ukazuje moc Syna Bożego:

Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem swej mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).

Drugi tekst z roku 1997 ukazuje moc Boga:

Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem jego mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię, twierdzili, że Jezus ma nieograniczoną moc, to zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym.

Hbr 1, 3

[Roszada]

Kolejny rodzaj dostosowywania tekstów biblijnych do nauk ŚJ.

„Zaprawdę wam mówię, że to pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie.” (Mt 24:34)

Towarzystwo Strażnica zamieszcza w każdej swej Biblii „Biblijne tematy do rozmów”. Jest to dostosowanie konkretnych wersetów biblijnych do interpretacji tej organizacji.
Jednak nie każdy wie, że tekst tych Biblijnych tematów też podlega ‘korektom’, wraz ze zmianą doktryny Świadków Jehowy.
Przykładem będzie tu nauka o „pokoleniu roku 1914”, w której odwoływano się do tekstu Mt 24:34 („nie przeminie to pokolenie”), a którą to wykładnię Towarzystwo Strażnica odrzuciło w roku 1995. Poniżej podajemy porównanie tekstów z Biblijnych tematów.

Pierwszy fragment:

1) „To pokolenie musi być ostrzeżone, że nadchodzi koniec.....Mt 24:14, 34” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994, rozdział Dawanie świadectwa, s. 435).

2) „Trzeba ostrzegać, że nadchodzi koniec.....Mt 24:14” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997, rozdział Dawanie świadectwa, s. 1651).

Drugi fragment:

1) „Zagładę poprzedza czas końca.....Mt 24:14, 34” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994, rozdział Dni ostatnie, s. 435).

2) „Zagładę poprzedza czas końca.....Mt 24:14” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997, rozdział Dni ostatnie, s. 1651).

Trzeci fragment:

1) „Przykład wzbudzający nadzieję na ocalenie w naszych czasach.....Mt 24:34, 37-39” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994, rozdział Ziemia, s. 446).

2) „Przykład wzbudzający nadzieję na ocalenie w naszych czasach.....Mt 24:37-39” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997, rozdział Ziemia, s. 1661).

Widzimy, jak w nowszym przekładzie biblijnym (z roku 1997) zniknął werset Mt 24:34, wraz z odrzuceniem nauki o „pokoleniu roku 1914” w roku 1995 (patrz Strażnica Nr 21, 1995 s. 17-20).

[Roszada]

Kolejny przykład dostosowania wskazań z biblii do zmieniających się nauk.

   Kolejnym przykładem będzie tu poświadczanie obecności Jezusa od roku 1914 poprzez teksty Łk 21:25-32 i Mt 25:31. Poniżej podajemy porównanie tekstów z Biblijnych tematów.

Pierwszy fragment:

1) „Wiele wydarzeń stanowi dowód jego obecności.....Łk 21:10, 11, 25-32” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 rozdz. Powrót Chrystusa, s. 442).

   2) „Wiele wydarzeń stanowi dowód jego obecności.....Łk 21:10, 11” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 rozdz. Powrót Chrystusa, s. 1657).

Gdy w roku 1994 (Strażnica Nr 4, 1994 s. 19-20) przeniesiono „znaki” z Łk 21:25-32 na przyszłość (wcześniej uczono, że występują one od roku 1914), to usunięto te wersety biblijne. To samo dotyczy tekstu Łk 21:25-26 zamieszczonego w innym miejscu (patrz „Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 441; „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 s. 1656).

Drugi fragment:

1) „Powraca jako władca niebiańskiego Królestwa.....Dn 7:13, 14; Mt 25:31” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 rozdz. Powrót  Chrystusa, s. 442).

2) „Powraca jako władca niebiańskiego Królestwa.....Dn 7:13, 14” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 rozdz. Powrót Chrystusa, s. 1657).

Gdy w roku 1995 (Strażnica Nr 20, 1995 s. 19) przeniesiono sądzenie z Mt 25:31 na przyszłość (wcześniej uczono, że dokonuje się ono od roku 1914), to usunięto ten werset biblijny.

Czy prawdziwe są zatem poniższe słowa Towarzystwa?

„Przekład ten, wolny od wpływu dogmatów religijnych, odznacza się wyjątkową wiernością, która umożliwia głębsze zrozumienie Biblii – dotychczas nieosiągalne...” (Przebudźcie się! Nr 9, 1994 s. 16).

Nie jest wolny od dogmatów religijnych Ciała Kierowniczego.

[Roszada]

A tu takie "lojalne" dostosowanie do "lojalności" :

Przekład ŚJ z 1994
Dz 13:34 – „A to, że wskrzesił go z martwych, by już nie wrócił do skażenia, oświadczył w taki sposób: 'Obdarzę was wiernymi przejawami miłościwej życzliwości wobec Dawida'”.

Przekład ŚJ z 1997
Dz 13:34 – „A to, że wskrzesił go z martwych, by już nie wrócił do skażenia, oświadczył w taki sposób: 'Obdarzę was wiernymi przejawami lojalnej życzliwości wobec Dawida'”.

[Noc_spokojna]

Grecki wyraz PNEUMA oznaczający "DUCH" został przetłumaczony jako "NATCHNIONA WYPOWIEDŹ"? Ponieważ Świadkowie Jehowy nie wierzą, iż duch jest osobą, należało więc zatrzeć w ich biblii wszelkie ślady mówiące o jego osobowości:
 

1J 4:1-3 Bw „Umiłowani, nie każdemu DUCHOWI wierzcie, lecz badajcie DUCHY, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat.(2) Po tym poznawajcie DUCHA BOŻEGO: Wszelki DUCH, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest.(3) Wszelki zaś DUCH, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którym słyszeliście, że ma przyjść, i teraz już jest na świecie.”

1J 4:1-3 NS „Umiłowani, nie każdej NATCHNIONEJ WYPOWIEDZI wierzcie, lecz sprawdzajcie NATCHNIONE WYPOWIEDZI, czy pochodzą od Boga, ponieważ wyszło na świat wielu fałszywych proroków.(2) Po tym poznajecie NATCHNIONĄ WYPOWIEDŹ od Boga: Każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, pochodzi od Boga,(3) ale każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga. Jest to natomiast NATCHNIONA WYPOWIEDŹ antychrysta, o której słyszeliście, iż przychodzi, i która już teraz jest na świecie.”

[Roszada]

Dziwne, że takie wypowiedzi nazywają "natchnionymi":

"każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga".

Natchniona, ale nie pochodzi od Biga, czyli szatan też "natchnione" wypowiedzi daje.
No i ŚJ nie wiedzą, które natchnione są od kogo.

[Noc_spokojna]

Dziwne, że takie wypowiedzi nazywają "natchnionymi":

"każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga".

Natchniona, ale nie pochodzi od Biga, czyli szatan też "natchnione" wypowiedzi daje.
No i ŚJ nie wiedzą, które natchnione są od kogo.

No, coś w tym jest dziwnego...

[Roszada]

Taki zbiorczy opis dostosowań Biblii do swej nauki przez Towarzystwo w kwestii odrzucania Trójcy.

Towarzystwo Strażnica wiele zrobiło podczas tłumaczenia swej Biblii, aby dostosować ją do negacji Trójcy.
Takim elementem dostosowawczym jej do swej nauki było na przykład wprowadzenie zasady, że określenie „Duch Święty” pisane jest z małej litery jako „duch święty” (np. Mt 28:19).

To samo dotyczy samego terminu „duch” (np. Ap 22:17), z którego nie zawsze można domyśleć się o jakiego ducha chodzi Świadkom Jehowy.

W innych przypadkach piszą oni np. „duch Boży” (Mt 3:16) czy „duch wieczny” (Hbr 9:14).

Także określenie „Pocieszyciel” ich Biblia oddaje z małej litery jako „wspomożyciel” (J 14:26).

Mało tego, czasem wręcz wyrugowano słowo „Duch” i zastąpiono je określeniami „natchnienie”, „duchowy”, „natchniona wypowiedź” czy „kwalifikacje duchowe” (patrz np. Mt 22:43, Ga 6:1, Kol 1:8, 1Tm 4:1, 1J 4:2).

Zastąpienie określenia „Duch Boży” w Rdz 1:2 (i w przypisach innych wersetów) słowami „czynna siła Boża”.

Ten sam problem dotyczy też Chrystusa, którego Bóstwo ‘ukrywane’ jest poprzez określanie Go „bogiem” lub „jednorodzonym bogiem” (J 1:1, 18, 10:33).
Tu trzeba dodać, że czasem Świadkowie Jehowy piszą o Jezusie jako o „Bogu” (Iz 9:6, J 20:28, 5:18). Doprawdy trudno nam uzgodnić te dwie przeciwstawne opinie Świadków Jehowy. Jak oni je godzą?

Poprzez wprowadzenie do tej Biblii imienia Jehowa (dotyczy Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13).

Osobny problem stanowią takie teksty jak np. Hbr 1:6 i 1:8-9, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”.

Czasem też Towarzystwo Strażnica pisząc o „Synu” „Synu Bożym” czy „Jednorodzonym” nazywa Go „synem”, „synem Bożym” lub „jednorodzonym synem” (np. Mt 4:6, J 1:14, 17:1). Ale nie zawsze tak jest, bo bywa określony „jednorodzonym Synem” (np. J 3:16).

[Roszada]

Zbiorczy opis dostosowań Biblii do swej nauki przez Towarzystwo w kwestii odrzucania osobowości Ducha Św.

Takim dostosowaniem jej do nauki Świadków Jehowy było na przykład wprowadzenie zasady, że określenie „Duch Święty” pisane jest małą literą, to znaczy „duch święty” (np. Mt 28:19).
To samo dotyczy samego terminu „duch” (np. Ap 22:17), z którego nie zawsze można domyśleć się o jakiego ducha chodzi Świadkom Jehowy.

W innych przypadkach piszą oni np. „duch Boży” (Mt 3:16) czy „duch wieczny” (Hbr 9:14).

Także określenie „Pocieszyciel” ich Biblia oddaje z małej litery w formie „wspomożyciel” (J 14:26).

Mało tego, czasem wręcz wyrugowano słowo „Duch” i zastąpiono je określeniami „natchnienie” (Mt 22:43), „duchowy” (Kol 1:8), „usposobienie duchowe” (Jud 19), „natchniona wypowiedź” (1Tm 4:1, 1J 4:2) czy „kwalifikacje duchowe” (Ga 6:1).

W angielskiej Biblii Świadków Jehowy (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984) również w przypisach w kilku miejscach zamieszczono zamiennie za termin spirit (duch) określenie angielskie active force (czynna siła) (patrz przypisy do Mt 3:11, Mk 1:12, Łk 4:1, J 3:5, 14:17, Dz 2:17).

Natomiast w Starym Testamencie Świadkowie Jehowy w swoim przekładzie w Rdz 1:2 zamienili słowa „Duch Boży” na „czynna siła Boża” (to jedyny ich tekst z takim sformułowaniem).
Ale w przypisie do Rdz 1:2 w swej angielskiej Biblii wspominają jednak o „duchu”:

“And … active force (spirit).” Heb., weru′ach. Besides being translated “spirit,” ru′ach is also translated “wind” and by other words that denote an invisible active force (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

W Biblii tej również w przypisach w kilku miejscach zamieszczono zamiennie za termin spirit (duch) określenie angielskie active force (czynna siła) (patrz przypisy do Ez 11:5, 24, Mi 2:7).

Być może wstawienie określenia „czynna siła Boża”, już na początku Biblii, w drugim jej wersecie, jest jakimś ‘zagraniem’ psychologicznym ze strony Towarzystwa Strażnica. Zapewne każdy Świadek Jehowy czytając Pismo Święte ma później wszystkie wersety o Duchu Świętym dopasowywać do tekstu z Rdz 1:2. Tę samą metodę zastosowano też w tekstach o Duchu Świętym Ewangeliach i Dziejach Apostolskich (patrz powyżej).

[Roszada]

Zbiorczy opis dostosowań Biblii do swej nauki przez Towarzystwo w kwestii odrzucania Bóstwa Jezusa.

Trzeba tu powiedzieć, że Towarzystwo Strażnica zrobiło wiele by wyrugować ze swej Biblii Bóstwo Chrystusa.

‘Ukrywane’ jest ono przez określanie Jezusa „bogiem” lub „jednorodzonym bogiem” (J 1:1, 18, 10:33).

Poprzez wprowadzenie do tej Biblii imienia Jehowa (dotyczy to szczególnie Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13, 14:6, 8).

Osobny problem stanowią takie teksty jak Rz 9:5, Hbr 1:6 i 1:8-9, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”.

Czasem też Towarzystwo Strażnica pisząc o „Synu”, „Synu Bożym” czy „Jednorodzonym” nazywa Go „synem”, „synem Bożym” lub „jednorodzonym synem” (np. Mt 4:6, J 1:14, 17:1). Ale nie zawsze tak jest, bo bywa On nazwany „jednorodzonym Synem” (np. J 3:16).

Innym problemem jest narzucana interpretacja pewnym tekstom, w których uważa się, że mówią one o Bogu Ojcu, a nie o Synu Bożym (np. „prawdziwy Bóg” 1J 5:20; „Alfa i Omega” Ap 22:13; „Boga, który on nabył własną krwią” Dz 20:28). Czasem bywa zaś odwrotnie (np. Za 12:10).

Kolejną metodą usuwania w cień Bóstwa Jezusa jest różne tłumaczenie greckich słów na język polski, gdy dotyczą one Ojca i Syna. Otóż w tekstach Łk 2:29, Dz 4:24 i Ap 6:10 nazwano Boga „Wszechwładnym Panem” (ang. Sovereign Lord), a tam gdzie pada to samo greckie słowo Despotes, a dotyczy ono Syna (2P 2:1, Jud 4), umieszczono określenie „właściciel” lub „Właściciel” (ang. owner 2P 2:1; Owner Jud 4) („Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata” 1997; New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).

Również czasem dodano pewne słowa do Biblii (np. dwa razy „za jego pośrednictwem” Kol 1:16-17), by Jezus nie okazał się Stwórcą, tylko pośrednikiem w stwarzaniu (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).

Dziwne też jest nazywanie cezara „Panem” (z dużej litery w Dz 25:26), tak jakby był on równy Chrystusowi. Natomiast w 1Kor 8:5 dla odmiany piszą Świadkowie Jehowy o „panach” (por. „panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20).

Trudne jest też czasem odkrycie motywów, dla których Towarzystwo Strażnica dany tytuł Jezusa czy Boga pisze raz dużą literą, a innym razem małą, np. „Sędzia” lub „sędzia” (patrz Dz 10:42, 2Tm 4:8, Jk 4:12, 5:9), „Władca” lub „władca” (Ap 1:5, Mi 5:2), „Wybawca” lub „wybawca” (Iz 43:11, Łk 2:11, J 4:42, Tt 2:13), „Król Izraela” lub „król Izraela” (Iz 44:6, J 1:49, 12:13).

Czyżby według Towarzystwa Strażnica jakieś reguły gramatyczne miały decydować o tym, czy Chrystus jest małym czy dużym Bogiem, Sędzią, Władcą, itd.?
Czy Jezus będzie nas kiedyś sądził ze znajomości gramatyki greckiej i hebrajskiej, czy ze stosunku do Jego osoby?