Które wersety Biblii dostosowano do nauk Towarzystwa?

[Roszada]

Sama forma imienia Jehowa jest dostosowaniem jej do nauk Świadków Jehowy i ich nazwy od roku 1931.

Kiedyś Strażnica Nr 2, 1951 (art. Przekład Nowego Świata Chrześcijańskich Pism Greckich) o imieniu Jehowa uczyła:

„W słusznym czasie, gdy Bóg objawi właściwą wymowę swego świętego imienia, chętnie dokonamy ścisłej korekty” (s. 11).

Dziś ŚJ nie podtrzymują swej obietnicy, choć często przyznają, że większość znawców języka hebrajskiego opowiada się za imieniem Jahwe, a nie Jehowa. Oni wolą jednak trzymać się swojej „tradycji”:

„Słowo »Jehowa« jest formą imienia Bożego tradycyjnie utrwaloną w języku polskim” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 7 s. 22).

ŚJ sami piszą tak.

Strażnica Rok CI [1980] Nr 21 s. 5:

 „Imię Boże w postaci ‘Jahwe’ (czasami ‘Jahue’) stanowi po prostu próbę wyrażenia go w sposób bliższy pierwotnej hebrajszczyźnie. (...) W ciągu wieków zatraciła się prawidłowa hebrajska wymowa imienia Bożego. Toteż nie ma pewności, jakich samogłosek należałoby użyć dla jego [JHWH] dopełnienia. Przez połączenie tetragramu ze znakami samogłoskowymi dwóch słów hebrajskich: Adonaj (Pan) oraz Elohim (Bóg), powstała wymowa Jehowah. (...) Niemniej wielu znawców języka hebrajskiego twierdzi, że bardziej poprawna jest forma ‘Jahwe’.”.

Bez komentarza.

[Noc_spokojna]

Kilka przykładów z NT.

1Kor 10:9 Bg „Ani kuśmy Chrystusa, jako niektórzy z nich kusili i od wężów poginęli.”

1Kor 10:9 Bw „ani nie kuśmy Pana, jak niektórzy z nich kusili i od wężów poginęli,”

1Kor 10:9 NS „Ani nie wystawiajmy Jehowy na próbę, jak niektórzy z nich wystawili go na próbę i poginęli od węży.”



Werset ten jednoznacznie stwierdza, iż Izraelici kusili na pustyni naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Takie rozumienie tego wersetu potwierdzają zresztą najstarsze manuskrypty biblijne. Papirus,  pochodzący aż z roku ok. 200 i oznaczany symbolem P46 posiada tam słowo Chrystus (pewnie dlatego, aby nie było wątpliwości o kogo w tekście chodzi).


Dz 16:32 Bw „I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu.”


Dz 16:32 NS „I opowiedzieli słowo Jehowy jemu oraz wszystkim, którzy byli w jego domu.”

Autorzy PNŚ wstawili do tekstu imię Jehowa, choć kontekst tego wersetu mówi o Panu Jezusie.

Dz 16:31-34 Bw „A oni rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.(32) I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu.(33) Tejże godziny w nocy zabrał ich ze sobą, obmył ich rany, i zaraz został ochrzczony on i wszyscy jego domownicy.(34) I wprowadził ich do swego domu, zastawił stół i weselił się wraz z całym swoim domem, że uwierzył w Boga.”
Z kontekstu omawianego wersetu wynikałoby w sposób pośredni, że Jezus jest Bogiem, w którego uwierzył strażnik więzienny.

Również w tekstach greckich brak w omawianym miejscu tetragramu. Wszystkie rękopisy mają w tym miejscu wyrażenie TON LOGON TOU KYRIOU - "Słowo Pana", a niektóre TON LOGON TOU THEOU - "Słowo Boga".


Kol 3:23-24 BT „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi,(24) że od Pana otrzymacie dziedzictwo /wiekuiste/ jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu!”


Kol 3:23-24 NS „Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jak dla Jehowy, a nie dla ludzi,(24) bo wiecie, że to od Jehowy otrzymacie należną nagrodę dziedzictwa. służcie jako niewolnicy Panu, Chrystusowi.”

Czyż nie widać wyraźnie, iż wstawienie do tekstu imienia Jehowa jest nieuzasadnione i niespójne z kontekstem wersetu?   

[Roszada]

Dostosowanie Biblii do zmienionej nauki.

Najpierw powstaje jakaś nauka ŚJ, a później dostosowuje się Biblię ŚJ do niej. Tekst Rdz 1:2 jest tego przykładem.
Gdy ŚJ uczyli, że Duch Św. jest „czynną mocą Bożą”, to tak też tłumaczyli tekst Rdz 1:2 („Czy wierzyć w Trójcę?” s. 20).
Gdy zmienili naukę, ucząc, że jest On „czynną siłą Bożą” (Strażnica Nr 14, 1994 s. 24), nie zapomnieli dostosować swej Biblii do nowej nauki (patrz Rdz 1:2 w „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

***„Czy wierzyć w Trójcę?” 1989 ti s. 20 ***
W Księdze Rodzaju 1:2 Biblia mówi, że „nad powierzchnią wód to tu, to tam przemieszczała się czynna moc [„duch” (po hebrajsku: ruʹach)] Boża”. Duch Boży był czynną mocą, której Bóg użył do ukształtowania ziemi.

„A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność panowała na powierzchni głębiny wodnej; a czynna siła Boża przemieszczała się tu i tam nad powierzchnią wód.” (Rdz 1:2) PNŚ, 1997

Bardzo żałuję, że nie wyszła w roku 1994 cała Biblia, a tylko NT, bo by była widoczna zmiana w dwóch edycjach: 1994 i 1997.

[Noc_spokojna]

Z Ez 3:24 dowiadujemy się, iż Duch Święty rozmawiał osobiście z Ezechielem. A przecież może to czynić jedynie osoba. Moc, siła, energia czy wpływ nie może przecież do nikogo mówić. "Tłumacze" Przekładu Nowego Świata, poprzez dodanie niewinnego słówka "a on", sugerują tym samym, iż Ezechiel rozmawiał z Jehową  (wspomnianym we wcześniejszym wersecie).

Ez 3:24 BT „Wstąpił jednak we mnie duch i postawił mnie na nogi. Rozmawiał On następnie ze mną, mówiąc mi: Idź, zamknij się w swoim domu!”

Ez 3:24 Bw „I wstąpił we mnie Duch, i postawił mnie na nogi, i przemówił do mnie tymi słowy: Idź i zamknij się w swoim domu.”

Ez 3:24 Bp „I wstąpił we mnie duch, postawił mię na nogi, przemówił do mnie i rzekł mi: - Idź, zamknij się w swym domu.”

Ez 3:24 NS „Wtedy wstąpił we mnie duch i postawił mnie na nogi, a on przemówił do mnie i rzekł mi: "Chodź, zamknij się w swym domu.”

Jud 1:19 Bw „To są ci, którzy wywołują rozłamy, zmysłowi, nie mający Ducha.”

Jud 1:19 NS „Są to ci, którzy wywołują podziały, ludzie zezwięrzęciali, nie mający usposobienia duchowego.”

Werset wyraźnie mówi o tym, że zmysłom ulegają ci, którzy nie posiadają Ducha Świętego. Strażnica jednak rozumuje inaczej i wymienia tutaj tych, którzy nie mają usposobienia duchowego. Strażnica zmieniła znaczenie wyrazu PNEUMA oznaczającego dosłownie "duch" na usposobienia duchowe.

Podobnie w Ef 4:23 zmieniła znaczenie wyrazu PNEUMA  "duch" na "siła pobudzająca",

Ef 4:23 BT „odnawiać się duchem w waszym myśleniu”

Ef 4:23 Bw „i odnówcie się w duchu umysłu waszego,”

Ef 4:23 Bp „odnowić ducha i myśli,”

Ef 4:23 NS „a macie się odnowić w sile pobudzającej wasz umysł”

Ef 4:23 WH „ανανεουσθαι δε τω πνευματι του νοος υμων”

[Roszada]

Innu przykład "dostosowania" Biblii do swych potrzeb i nauk.

Nie wiadomo przez kogo upoważnieni dodali do ogólnie znanych 6828 miejsc występowania imienia Jahwe, dodatkowo 141 ale w formie Jehowa („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” s. 1642). Zmieniono też w całości Biblii imię Jahwe na Jehowa. W ten sposób wyrugowano formę „Pan Bóg” twierdząc, że to określenie obce jest Biblii. ŚJ podali, że liczba 141, to miejsca (np. Ps 44, Dn 9:3, 7, 9, 15), gdzie rzekomo żydowscy soferim usunęli imię Boga, a oni je „przywracają” (jw. s. 1642-1643). Ciekawe, że ŚJ nie podają skąd wiedzą, że Żydzi usunęli w tych miejscach imię Jahwe. Pomysły ŚJ nie znajdują potwierdzenia w ani jednym skrawku papirusa (dot. miejsc zmienionych), a przecież są fragmenty ST z II w. przed Chr., a NT z lat 125-200 po Chr.

[Noc_spokojna]

Analogicznie można się zastanowić, jakie SJ mają  dowody, że w księgach niekanonicznych również występowało imię Boga?  Przecież Jud 1:14-15 jest  cytatem z apokryficznej Księgi Henocha 1:9.

 

Jud 1:14-15 BT „Również o nich prorokował siódmy po Adamie /patriarcha/ Henoch, mówiąc: Oto przyszedł Pan z miriadami swoich świętych,(15) aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie bezbożne uczynki, przez które okazywała się ich bezbożność, i za wszystkie twarde słowa, które wypowiadali przeciwko Niemu grzesznicy bezbożni.”

Jud 1:14-15 NS „O nich też prorokował siódmy w linii od Adama, Henoch, gdy powiedział: "Oto przyszedł Jehowa ze swymi świętymi miriadami,(15) aby nad wszystkimi dokonać sądu i aby wszystkim bezbożnym udowodnić winę w związku ze wszystkimi ich bezbożnymi uczynkami, które bezbożnie popełnili, oraz w związku ze wszystkimi szokującymi rzeczami, które mówili przeciwko niemu bezbożni grzesznicy".”

Kolejny przykład przystosowanie Biblii do własnych teorii.

[Roszada]

Aaaa na to nie zwróciłem nawet uwagi.
Poprawiacze apokryfów w CK?

[Roszada]

Przykład dostosowania Biblii do zmiany nauki.
Wpierw twierdzono, że aniołowie oddają "cześć" (wielbienie) Jezusowi, a później już tylko "hołd", który się składa też ludziom.

Nauka początkowa (do 1970 r.)

Hbr 1:6 – But when he again brings his First-born into the inhabited earth, he says: “And let all God’s angels worship him” (New World Translation of the Christian Greek Scriptures 1950; New World Translation of the Holy Scriptures 1970).

„Lecz gdy znowu wprowadza swego Pierworodnego na zamieszkałą ziemię, mówi: »I niech go wielbią wszyscy aniołowie Boży (...)« (Hebr. 1:4-13, NW)” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 s. 27).

„A gdy znowu wprowadzi swego Pierworodnego na zamieszkałą ziemię, powie: »I niech go wielbią wszyscy aniołowie Boży« (NW)” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 17 s. 22 [ang. 15.11 1970 s. 702]).

Nauka obecna

Hbr 1:6 – But when he again brings his Firstborn into the inhabited earth, he says: “And let all God’s angels do obeisance to him” (New World Translation of the Holy Scriptures 1971, 1984, 2013).

Hbr 1:6 – „I niech mu złożą hołd wszyscy aniołowie Boży” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).

[Roszada]

Dostosowanie do swoich potrzeb.

Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 pozwala zanosić prośby do Syna Bożego:

1J 5:13-15 – „Piszę to wam, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne – wy, którzy wierzycie w imię Syna Bożego. A to jest ufność, którą żywimy do niego, że o cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje. Ponadto jeśli wiemy, że nas wysłuchuje, o cokolwiek prosimy, to wiemy, że będziemy mieć wszystko, o co prosimy, bośmy go o to poprosili. („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).

Drugi tekst biblijny z roku 1997 pozwala zanosić prośby do Boga, bo tak uczy Towarzystwo Strażnica:

1J 5:13-15 – „Piszę to wam, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne – wy, którzy wierzycie w imię Syna Boga. A to jest ufność, którą żywimy do niego, że o cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje. Ponadto jeśli wiemy, że nas wysłuchuje, o cokolwiek prosimy, to wiemy, że będziemy mieć wszystko, o co prosimy, bośmy go o to poprosili. („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię twierdzili, że można zwracać się z prośbami bezpośrednio do Jezusa, zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym.
Teraz osobą ważną w tym wersecie jest Bóg, a wcześniej był nim Syn Boży.

[Noc_spokojna]

W Hbr 1:8-9

Hbr 1:8-9 Bw „lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.(9) Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich.”


Hbr 1:8-9 NS „Natomiast w odniesieniu do Syna: "Bóg jest twoim tronem na wieki wieków, a berło twego królestwa jest berłem prostolinijności.(9) Umiłowałeś prawość, a znienawidziłeś bezprawie. Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem radosnego uniesienia bardziej niż twoich towarzyszy".”

 Bóg Ojciec nazywa swego Syna Bogiem. Jednak Strażnica zmieniła wymowę tego wersetu. Zamiast frazy "Tron Twój, o Boże" (HO THRONOS SOU HO THEOS) wstawiła nielogiczne sformułowanie "Bóg jest twoim tronem". To tłumaczenie jest niezgodne z biblią, z kilku powodów:

Po pierwsze, Bóg nie jest tronem! To zdanie brzmi bez sensu, ponieważ Bóg zasiada na tronie a nie nim jest. Jest osobą, a nie przedmiotem. To podobnie jak bym powiedział np. że, sorry za troszkę wulgaryzmu, Bóg jest sedesem.
Po drugie, w tekście greckim brak jest słowa "jest" (ESTIN). Zachęcam do samodzielnego sprawdzenia i wyciągnięcia właściwych wniosków.
Po trzecie, wyraz HO THEOS występuje tu w wołaczu, ponieważ Ojciec mówi do swojego Syna:

Hbr 1:8 Bw „lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.”

To wszystko dyskwalifikuje interpretację Strażnicy. Zresztą istnieje jeszcze czwarty powód:

Hbr 1:10 Bw „Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, i niebiosa są dziełem rąk twoich;”

Zauważmy, że tutaj z kolei Bóg Ojciec nazywa Jezusa PANEM, podobnie jak dwa wersety wcześniej nazywał go BOGIEM.

W wersecie tym jest jeszcze jedno przekłamanie Strażnicy:

Hbr 1:8-9 Bw „lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.(9) Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich.”

Hbr 1:8-9 NS „Natomiast w odniesieniu do Syna: "Bóg jest twoim tronem na wieki wieków, a berło twego królestwa jest berłem prostolinijności.(9) Umiłowałeś prawość, a znienawidziłeś bezprawie. Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem radosnego uniesienia bardziej niż twoich towarzyszy".”

Widać zmianę myśli wersetu. Wszystkie przekłady oddają sens, że to Ojciec mówi do Syna, natomiast PNŚ sugeruje, że Ojciec mówi w odniesienu do Syna.

ŚJ zostali oszukani. W PNŚ nie ma już śladu po tym, że to Ojciec mówi do Syna, gdyż tłumacze wstawili do tekstu wyrażenie "w odniesieniu do Syna" sugerując narrację, a nie monolog. Tym sposobem sprytnie oszukali, ponieważ tekst grecki wyraźnie daje do zrozumienia, że to Ojciec woła do Syna:

Hbr 1:7-8 BT „Do aniołów zaś powie: Aniołów swych czyni wichrami, sługi swe płomieniami ognia.(8) Do Syna zaś: Tron Twój, Boże na wieki wieków, berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego.”

Hbr 1:7-8 NS „Ponadto w odniesieniu do aniołów mówi: "I aniołów swoich czyni duchami, a swoich sług publicznych płomieniem ognia".(8) Natomiast w odniesieniu do Syna: "Bóg jest twoim tronem na wieki wieków, a berło twego królestwa jest berłem prostolinijności.

[sajmon]

Komentarz do Hbr 1:5.8
http://www.psnt.pl/KHbr1w5w8.html

Dyskusja na forum biblijnym wokół Hbr 1:8-9
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?p=155113

[Roszada]

Ale nasz wątek mniej zajmuje się apologetyką, a zajmuje się pokazaniem, jak Towarzystwo, dostosowuje wersety do swojej nauki.
Bo Biblia ŚJ zaistniała dopiero w roku 1950, a więc później niż istniejące wcześniej nauki ŚJ.

[Roszada]

"W niebie" czy "na niebie". Dostosowanie Biblii w miarę zmiany nauki CK.

W niedawnych latach Świadkowie Jehowy przekazywali ze swej angielskiej Biblii w tekście Mt 24:30 słowa „w niebie”. Poprawiali też innych, którzy mieli w tym wersecie frazę „na niebie”:

„(...) znak [semeion] Syna Człowieczego ukaże się w niebie (...) Mateusza 24:29-31, NW” („Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe” 1967 s. 224; por. „Bądź wola Twoja” 1964 rozdz. 12, par. 20).

„(...) znak Syna człowieczego na /w, NW/ niebie” („To znaczy życie wieczne” 1958 rozdz. XXI, par. 9; por. identycznie rozdz. XXII, par. 4).
Patrz też „Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 s. 267.

Dziś polska Biblia Świadków Jehowy inaczej podaje, gdyż oczekują oni „znaku na niebie” (w przyszłości), a nie „w niebie” (w roku 1914):

Mt 24:30 – „ukaże się na niebie znak Syna człowieczego” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).

Świadkowie Jehowy próbują czasem wmawiać nam, że nie ma znaczenia czy „znak” „w niebie”, czy „na niebie”.
Różnica jest jednak taka, że gdy uczono na podstawie Biblii, iż znak jest „w niebie”, że dotyczyło to przyjścia Jezusa na tron w roku 1914.
Natomiast gdy zmieniono na znak „na niebie”, to stwierdzono, że dotyczy to przyszłego przyjścia Chrystusa w Armagedonie. Oto dwa charakterystyczne teksty ukazujące zmianę nauki Świadków Jehowy:

„Ale oprócz tego »w niebie« ukazał się »znak Syna człowieczego«, ponieważ w roku 1914 został on wprowadzony na urząd i osadzony na tronie jako mesjański Król” („Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe” 1967 s. 224).

„Właśnie w tym czasie »ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego«. Narody ziemi »biadać będą (...) i ujrzą Syna Człowieczego [mesjańskiego Króla ustanowionego przez Boga], przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą«. To ‛przyjście’ (po grecku: er•cho′me•non) odnosi się do wystąpienia Jezusa w roli Obrońcy czci Jehowy” (Strażnica Nr 9, 1993 s. 22).

Widać więc, że tekst Biblii ‘korygowano’ i dostosowano do zmieniającej się doktryny i innego rozumienia tekstu Mt 24:30.

[Stanisław Klocek]

Czym się różni w niebie od na niebie? Na przykład, przekład katolicki stosuje.


Wyj 20:4 Bt  Nie będziesz czynił żadnego obrazu tego, co jest na niebie. W ten sposób sugeruje, że chodzi o zabranianie kultu gwiazd, planet czy ptaków jako niebo kosmiczne. Z drugiej strony można odnosić do kultu nieba duchowego jak Bóg, aniołowie lub zmartwychwstali święci. Przeciwnie - Pnś co jest w niebiosach. Tym sposobem podpowiada, że nie można korzystać z rzeźb lub obrazów nawet samego Boga, a tym bardziej aniołów i innych świętych.


Różnie tłumaczą tą frazę poszczególne przekłady, i tak:
Mat 28:18 Bw Dana mi … moc na niebie i na ziemi. – Bt Dana Mi jest wszelka władza w niebie
Jeśli by przyjąć dosłownie, to wynikałoby z Bw, że dano władzę Jezusowi w kosmosie, a nie w niebie duchowym. Przeciwnie Bt, która wskazuje na władzę nad wszystkimi istotami w niebie.


Ot takie niuanse, co do których można się czepiać według potrzeb zwolenników poszczególnych wyznań. Myślę, że nawet sięgając do języków najwcześniejszych oryginałów, niewiele się wskóra. Jeśliby rzeczywiści istniał ten opisany Bóg w Biblii, to i On jak widać nie jest tym zainteresowany, albo bezsilny. Jaki wniosek? Widzę w tej Księdze tylko i wyłącznie ludzkie zmagania z własną wyobraźnią Boga.

[Roszada]

Czym się różni w niebie od na niebie?

Dla Ciebie nie ma różnic,
dla mnie jest mała różnica,
a dla ŚJ duża skoro to zmieniają i poprawiają.

Pokaż ŚJ tekst, który my odnosimy do Maryi "widziałem znak na niebie, Niewiasta ...", to zaraz świadek ci powie, że Marii nie ma w niebie wg tego tekstu.

Widzę w tej Księdze tylko i wyłącznie ludzkie zmagania z własną wyobraźnią Boga.

Jak miałbym słuchać ciebie w sprawie Biblii to musiałbym tyle razy co tym zmieniać  zdanie.
Znam cię już z innych forów i zawsze plotłeś różne rzeczy, co jakiś czas inne.
Tak więc przenieś się na grę w szachy, którą ponoć lubisz. Dobrze ci radze, bo ekspertem w sprawie Biblii już nie będziesz nigdy, przynajmniej dla mnie.