Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
DYSKUSJE DOKTRYNALNE => BIBLIA - DYSKUSJE..... => Wątek zaczęty przez: Roszada w 07 Marzec, 2017, 18:22
-
W roku 1950 Towarzystwo Strażnica wydało swój NT.
Ale wydając go musiało ono go już wprost dostosować do istniejących od lat nauk Świadków Jehowy.
Nie mógł on przecież podawać innych nauk niż te, które oni głosili.
Owszem niektóre wersety z Biblii ŚJ są podobnie oddane, jak w niektórych innych przekładach, ale Towarzystwo w swym przekładzie już wszystko dostosowało do swej aktualnej wykładni.
Chciałbym byśmy tu stworzyli zbiór tych charakterystycznych wersetów, słówek czy fraz.
Oto moje pierwsze spostrzeżenia:
wszędzie oddano zamiast "krzyż" terminy "pal" lub "pal męki";
wszędzie słowo paruzja oddano jako obecność (domyślnie od roku 1914);
wstawiono w 237 miejscach do NT imię Jehowa zamiast Pan lub Bóg.
-
Objawienie 19:1, gdzie greckie słowa, tłumaczone na "wielka rzesza" przetłumaczono na "ogromna rzesza" - by nikomu do głowy nie przyszło, że oprócz 144000 ktoś pójdzie do nieba
-
"drugie owce" zamiast "inne owce"
"bóg" w J 1:1 i 18.
-
Co do wstawiania w nowym testamencie imienia Bożego. Pamiętam jak podczas jednego szkolenia bracia uzasadniali dlaczego NWT jest najlepszym tłumaczeniem. Min. chodziło o to że tłumacze wiernie trzymali się zasady "jedno słowo oryginału - jedno słowo w języku docelowym" mimo pewnych konsekwencji, na przykład słowa dusza, które w języku hebrajskim oznaczało i człowieka i siłę życiową. Co czasami może sprawiać problemy przy tłumaczeniu że dusza jest śmiertelna.
Natomiast w przypadku imienia Bożego (co jest chyba najważniejszym słowem Biblii) już ta zasada nie miała zastosowania.
Najlepsze jest to że w zrewidowanej wersji NWT już zrezygnowano z tej zasady i "dusza" tłumaczona jest różnie. Ale imię Boże zostało
-
Ooo właśnie.
W pewnym czasie stosowanie słowa:
hades i dusza wszędzie.
Teraz, jak słusznie wskazał D. Pasterz odstąpiono od tego w 2013 r.
-
Wszędzie "Duch Święty" pisane z małej litery.
O Jezusie z małej litery "on" "jego".
O Marii:
„(...)Kiedy on to mówił, pewna niewiasta z tłumu podniosła głos i rzekła do niego: „Szczęśliwe łono, które cię nosiło, i piersi, które ssałeś!” On zaś rzekł: „Nie, ale raczej: Szczęśliwi ci, którzy słuchają słowa Bożego i je zachowują!”” (Łk 11:27, 28).
Oczywiście przypominam, że podobne frazy mogą gdzie indziej też występować, ale chodzi o dostosowanie tego do istniejących nauk ŚJ.
-
Samo określenie z 1950:
"Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata" było dostosowaniem się do nauki z roku 1950 wg ang. skorowidza:
*** dx30-85 Beliefs Clarified ***
1950, New World society: jp 253; sr55 273; w50 413-418
A pierwsza część nazwy miała odróżnić ŚJ od innych, a ich NT od innych NT.
Usunięto słowo „drzewo” (gr. xylon), a wstawiono określenie „pal” (np. Dz 5:30, Ga 3:13).
-
Co do wstawiania w nowym testamencie imienia Bożego. Pamiętam jak podczas jednego szkolenia bracia uzasadniali dlaczego NWT jest najlepszym tłumaczeniem. Min. chodziło o to że tłumacze wiernie trzymali się zasady "jedno słowo oryginału - jedno słowo w języku docelowym"
Taka teoria. W praktyce częstokroć jest inaczej.
-
tłumacze wiernie trzymali się zasady "jedno słowo oryginału - jedno słowo w języku docelowym"
Szczególnie "pal męki" za stauros. ;D
-
"Natchnione" wypowiedzi demonów, to specyficzna nauka ŚJ, by straszyć swoich wiernych tymi demonami:
„(...)I ujrzałem trzy nieczyste natchnione wypowiedzi, które wyglądały jak żaby, wychodzące z paszczy smoka i z paszczy bestii, i z paszczy fałszywego proroka. Są to w rzeczywistości wypowiedzi natchnione przez demony i dokonują znaków, i wychodzą do królów całej zamieszkanej ziemi, żeby ich zgromadzić na wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego(...)” (Obj 16:13, 14)
-
Hołd
Celowo, aby ukazać niższość Syna wobec Ojca, wszędzie gdzie pada słowo greckie proskyneo, dotyczące Ojca, przetłumaczono jako „cześć” lub „czcić” (Mt 4:10, Ap 7:11), natomiast dotyczące Syna, oddano przez „hołd” (Mt 2:2, Hbr 1:6), tak samo jak wobec ludzi (Mt 18:26, Dz 10:25).
Wyjątek to Ap 5:14, gdzie Ojciec i Syn wymienieni są razem i pada tam słowo „cześć”.
Szacunek
Aby nie pozwolić, aby składano cześć Jezusowi, w Ap 5:12n. i J 5:23 oddano słowo greckie timao, jako „szacunek”, a nie „cześć”, choć w Hbr 3:3 i Mt 15:8n. słowo to wymienne jest ze słowami „chwała” (gr. doksa) i „czcić” (gr. sebomai). Natomiast w Iz 29:13 oddano gr. timao, dotyczące Boga, słowem „wychwalają”. Ciekawe, że w Mt 15:8 padają te same słowa, a tam użyto słowo „szacunek”, nawet wobec Boga.
To są charakterystyczne słowa dla NT ŚJ.
-
Angielskie i niemieckie Biblie ŚJ w Łk 1:28 i Mt 28:9 zamiast słów „Bądź pozdrowiona” i „Witajcie” mają „Dzień dobry” (Good day i Guten Tag), co sprawia, że Gabriel i Jezus tymi słowami witają słuchających ich.
Patrz też w tych Bibliach Mt 26:49, 27:29, Mk 15:18 i J 19:3.
W nowej Biblii z 2013 zmieniono Good day na Greetings
Tylko raz pozostawiono: “. . .And look! Jesus met them and said: “Good day!” . . .” (Mt 28:9)
"Dzień dobry" to charakterystyczne przywitanie ŚJ. :)
-
Jana 17:3
Większość przekładów jak nie wszystkie, do końca nie sprawdziłem, zawiera słowo: "poznali, znali"
W PNS zamiast powyższego jest: "poznawanie"
PNS:
"To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa. 4 Ja otoczyłem cię chwałą na ziemi, gdyż dokończyłem dzieła, które mi dałeś do wykonania."
Wg. PNS można pomyśleć, że te słowa dotyczą przyszłego raju lub nieba - tak jak myślą Świadkowie. Gdzie wiecznie będziemy poznawać Boga oraz Pana Jezusa. To znaczy życie wieczne.
NT:
(3): To zaś jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. [Biblia Ewangeliczna]
Warto zwrócić uwagę jak rozumieli to I Chrześcijanie:
Galatów 4:8
(9): teraz jednak, kiedy poznaliście Boga, a raczej, kiedy zostaliście przez Boga poznani, czemuż znowu zawracacie do słabych i nędznych żywiołów, którym ponownie, jak dawniej służyć chcecie? [Biblia Warszawska, Ga 4]
Jana 1:10
(10): Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie poznał. [Biblia Warszawska, J 1]
Biblia Ewangeliczna zamiast "poznał" tłumaczy na "rozpoznał"
1 Jana 2:4
(4): Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma. [Biblia Warszawska, 1j 2]
Z tych wersetów wynika, że chodzi o poznanie Boga Ojca. Czymś takim jest, moim zdaniem, nowe narodzenie.
Myślę, że Tłumacze PNS celowo zmienili ten werset, aby utrudnić zrozumienie czym jest zbawienie.
Kolejny przekręcony werset to Mateusza 24:3
PNS
(Mateusza 24:3): A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do niego na osobności uczniowie, mówiąc: „Powiedz nam: Kiedy to nastąpi i co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?”
(Mateusza 24:7): Bo jak błyskawica ukazuje się od stron wschodnich i świeci aż po strony zachodnie, taka będzie obecność Syna Człowieczego
(Mateusza 24:37): Jakie bowiem były dni Noego, taka też będzie obecność Syna Człowieczego
Wg PNS można rozumieć, że słowa Pana Jezusa wskazują na jakiś dłuższy okres. Jak wiemy wg. CK podczas obecności Pana Jezusa miały być trzęsienia ziemi, wojny itd.
Jak jest w innych przekładach? Wszystkie używają słowa "przyjście", nie "obecność". I znaki, które wymienił miały być widoczne przed Jego przyjściem.
NT:
(3): A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do Niego uczniowie na osobności i zapytali: Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak Twego przyjścia oraz końca wieku? [Biblia Ewangeliczna NT, Mt 24]
Biblia Warszawska:
(27): Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego, [Biblia Warszawska, Mt 24]
Biblia Jakuba Wujka:
(37): A jako za dni Noego: tak będzie i przyjście syna człowieczego. [Biblia Jakuba Wujka, Mt 24]
Więc CK chce, aby Świadkowie Jehowy nie poznali Pana i nie czekali na Jego przyjście żeby nie zostać wybawionym, a w zamian za to mają czekać na Armagedon, gdzie zostaną zniszczeni.
Moje przemyślenia: Jeżeli nie poznają Pana Jezusa i do niego nie przyjdą to czy słowa z Mateusza 7:23 odnoszą się do nich? Być może. Nie jestem sędzią.
(23): Wówczas wyznam im: Nigdy was nie poznałem. Odstąpcie ode Mnie wy, którzy czynicie bezprawie. [Biblia Ewangeliczna NT, Mt 7]
-
Może nie nazywaj tego przekrętem, lecz dostosowywaniem Biblii do swej nauki. :)
Słowo "obecność" występuje też w innych Bibliach, choć nie zawsze konsekwentnie i w nielicznych przekładach.
-
Może nie nazywaj tego przekrętem, lecz dostosowywaniem Biblii do swej nauki. :)
Słowo "obecność" występuje też w innych Bibliach, choć nie zawsze konsekwentnie i w nielicznych przekładach.
A w jakich? Napisałem, że nie sprawdziłem wszystkich :)
W tym drugim mogłem napisać prawie wszystkich ;)
-
W polskich przekładach nie ma "obecność" ale w kilku ang. jest.
Patrz międzywierszowy Kingdom Inter... 1985 s. 1147
1864 "the SIGN of presence" The Emphatic Diaglott IP'I, by
Benamin Wilson. New York snd London
1897 "the sign of thy presence" The Emphasised Bible, by
J. B. Rotherham, Cincinnati.
1903 "the signal af Your presence" The Holu Bible in Modern English, by
F. Fenton, London.
1950 "the sign of your presence" New World Translation of the
Chrlstlon Greek
-
Aby ograniczyć zamiar Boga, dotyczący zbawienia ludzi, wstawiono w 1Tm 2:4 i 4:10, zamiast słów „wszyscy ludzie”, określenie „ludzie wszelkiego pokroju”.
Aby ukazać to, że rzekomo istnieją dwie klasy zbawionych, i jedni ludzie przebywają w świątyni na ziemi (dziedziniec ziemski świątyni niebieskiej), a drudzy w świątyni w niebie, w Ap 7:15 przetłumaczyli greckie słowo naos na „świątynia”, a w Ap 11:1n. na „sanktuarium świątyni”.
Określenie „Władca” (gr. despotes), dotyczące Jezusa, zmieniono na „właściciel” (2P 2:1, Jud 4). W tekście 2P 2:1 pisząc z małej litery, a w Jud 4 z dużej. Nie zrobiono tego, gdy jest mowa o Ojcu (Łk 2:29, Dz 4:24, Ap 6:10), oddając je słowami „Wszechwładny Pan”.
W żadnym z tych wersetów, dotyczących Boga Ojca, tekst grecki nie zawiera słowa „Pan”, które wstawiają ŚJ.
Grecko-angielski NT ŚJ (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures), dla odmiany, słowo greckie despotes przetłumaczył w 2P 2:1, Jud 4 i Ap 6:10 na ang. master, w Łk 2:29 na Sovereign Lord, a w Dz 4:24 na Sovereign.
W Mt 2:6 zamiast słowa „władca” (gr. hegoumenos), dotyczącego Jezusa, zastosowali określenie „namiestnik”, choć słowa tego wersetu pochodzą z Mi 5:2 (5:1), a tam w Biblii ŚJ jest określenie „władca”.
-
Roszado jeżeli mógłbym prosić..... czy możesz te wersety umieścić w wordzie żeby mieć metodyczny materiał?
-
Roszado jeżeli mógłbym prosić..... czy możesz te wersety umieścić w wordzie żeby mieć metodyczny materiał?
Nie wiem jak się w wordzie na forum robi.
Mogę podać linka gdzie pisałem o tym, poza forum:
http://www.piotrandryszczak.pl/13.html
-
to znam :) Jest taka strona www.bible.ca może zainspuruje Cię do podobnych artykułów po polsku? Wielkie dzięki za dotychczasowy wkład w obronę wiary.
-
No niestety ja ang. znam ledwo ledwo. ;)
Ale sam napisałem opasłe art. o Biblii ŚJ i kolejne też napiszę, jak się po polsku nowa edycja ukaże:
http://www.piotrandryszczak.pl/biblia_swiadkow_jehowy.html
-
Jezus - archanioł:
Tak przetłumaczono 1Tes 4:16, aby Chrystus okazał się być archaniołem. Niekonsekwencją jest to, że w swym grecko-angielskim przekładzie (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures) ŚJ tłumaczą słowa z 1Tes 4:16 jako „[Pan] na głos archanioła i na trąby Boga” (in voice of archangel and in trumpet of God), a jednak w swym polskim tekście podają „[Pan] z głosem archanielskim oraz z trąbą Bożą” (w ang. with an archangel’s voice and with God’s trumpet).
Zmartwychwstał czy wskrzeszony
Aby osłabić to, że zgodnie ze słowami J 2:19, 21 (por. J 10:18), Jezus swą mocą (we współpracy z Ojcem i Duchem Św.) powstał z martwych, zmieniono słowa „Gdy więc zmartwychwstał...” (J 2:22) na „został wskrzeszony”. Podobnie zmieniono treść J 10:17n. (określenie „mam moc” [gr. eksousia] zamieniono na „mam prawo”).
-
Zmartwychwstał czy wskrzeszony
Aby osłabić to, że zgodnie ze słowami J 2:19, 21 (por. J 10:18), Jezus swą mocą (we współpracy z Ojcem i Duchem Św.) powstał z martwych, zmieniono słowa „Gdy więc zmartwychwstał...” (J 2:22) na „został wskrzeszony”. Podobnie zmieniono treść J 10:17n. (określenie „mam moc” [gr. eksousia] zamieniono na „mam prawo”).
Ej, ale to jest poważna zmiana! Kurde, nie znałem tego wcześniej.
-
Dostosowanie do negacji Bóstwa Jezusa:
Wstawiono w 2P 1:1 zamiast spójnika „i” („Bóg nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus”) słowa „a także”. Służy to negacji Bóstwa Chrystusa. Nie zrobiono tego w podobnym przypadku w 2P 3:18 („Pan nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus”).
Ojczyzna niebieska:
Zmieniono określenie „ojczyzna (...) niebieska” (Hbr 11:14nn.), na „miejsce, mające związek z niebem”, sugerując, że Abraham będzie żył na ziemi, a nie w niebie. Ojczyzna w Hbr 11:14 to po grecku patris (od gr. pater - ojciec).
Negacja życia po śmierci:
Zmieniono określenie „duchy (dusze) sprawiedliwych” (Hbr 12:23; por. 12:9) na „życie duchowe prawych”, sugerując, że chodzi o żyjących, a nie zmarłych. Tekst grecki nie zawiera też słowa „życie”.
-
Wstawiono w 2P 1:1 zamiast spójnika „i” („Bóg nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus”) słowa „a także”. Służy to negacji Bóstwa Chrystusa. Nie zrobiono tego w podobnym przypadku w 2P 3:18 („Pan nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus”).
V edycja Tysiąclatki tłumaczy tak:
(1): Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak i nasza: [Biblia Tysiąclecia V, 2p 1]
Na moje tu też mowa o dwóch różnych osobach. Gdyby było o jednej powinno być:
którzy dzięki sprawiedliwości Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa
-
Czyli wnioskujesz, że BT, tak samo dostosowano do negacji Bóstwa jak przekład ŚJ. :)
Bo taki jest tytuł wątku.
-
Czyli wnioskujesz, że BT, tak samo dostosowano do negacji Bóstwa jak przekład ŚJ. :)
Bo taki jest tytuł wątku.
Katolicki przekład użyty do negacji bóstwa Chrystusa? Po prostu zadaję pytania, bom ciekaw :)
W Hebrajczyków 11:14 ja znajduję taki tekst:
(14): Bo ci, którzy tak mówią, dają dowód, iż pilnie szukają swojego miejsca. [Przekład Nowego Świata, Hbr 11]. Nic o niebie.
Może różnica tkwi w tym nn na końcu? Co to oznacza?
-
Katolicki przekład użyty do negacji bóstwa Chrystusa? Po prostu zadaję pytania, bom ciekaw :)
W Hebrajczyków 11:14 ja znajduję taki tekst:
(14): Bo ci, którzy tak mówią, dają dowód, iż pilnie szukają swojego miejsca. [Przekład Nowego Świata, Hbr 11]. Nic o niebie.
Może różnica tkwi w tym nn na końcu? Co to oznacza?
Tam jest Hbr 11:14nn. a to znaczy Hbr 11:14-16.
Niektóre katolickie przekłady w niektórych miejscach oddają pewne kwestie inaczej niż inne, choć całościowo nie negują Bóstwa.
Ostatnio omawialiśmy tu Dz 20:28 i właśnie bp Romaniuk oddał podobnie jak ŚJ.
-
Co 2 Piotra 1:1 - porównuje II, III, IV i V wersję tysiąclatki, Biblię Poznańską i Biblię Lubelską. I wszystkie piszą tak samo. Czyli wszystkie przekłamują pierwotne znaczenie tego wersetu? W której bibli można znaleźć poprawne tlumaczenie?
Dzięki za wyjaśnienie tego skrótu "nn". Jakoś się go rozwija?
-
Ja mam taki tekst z BT:
Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak i nasza. (wyd IV)
Tu nie ma nic o Ojcu. :-\
Ja tu nie widzę negacji Bóstwa. :-\
W swej książce tak pisałem:
Natomiast w języku greckim przed obu tytułami „Bóg” i „Zbawiciel” w Tt 2:13 i 2P 1:1 jest jeden rodzajnik (gr. tou), co sugeruje, że mowa jest o jednej osobie. Identyczna sytuacja jest w 2P 1:11, 2:20, 3:2, 3:18 („Pan nasz i Zbawiciel, Jezus”), 1P 2:25 i Jud 4. W tych zaś przypadkach ŚJ nie rozdzielają tytułów na dwie osoby i używają spójnik „i”, a nie „oraz” czy „a także” (we wszystkich tych tekstach jest identyczny spójnik gr. kai). Św. Piotr, w przeciwieństwie do św. Pawła, zawsze przestrzega zasady języka greckiego, że gdy spójnik łączy dwa rzeczowniki będące w tym samym przypadku, a rodzajnik występuje przy pierwszym z tych rzeczowników lub imiesłowów i nie jest powtórzony przed drugim, to ten drugi zawsze dotyczy osoby, która jest nazwana przez pierwszy rzeczownik lub imiesłów (por. „Błędy doktryny Świadków Jehowy. Analiza krytyczna Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata” R. H. Countess s. 104). Ciekawe, że Strażnica Nr 16, 1963 s. 6-przypis odnosi 1P 1:1 do Jezusa.
-
Na moje tu też mowa o dwóch różnych osobach. Gdyby było o jednej powinno być:
którzy dzięki sprawiedliwości Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa
Na moje Twoją wersję też można zrozumieć jako dwie osoby co łatwo ukazać wstawiając przecinek: Boga, i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa. Tak naprawdę w obu wypadkach sprowadza się to do tego jak ktoś interpretuje te słowa, z samego tekstu w taki sposób przetłumaczonego na język polski nie wynika ani jedno, ani drugie.
Inaczej sprawa się ma z PNŚ, bo tam tekst już narzuca konkretną interpretację poprzez użycie zwrotu "a także".
-
Przecinek przed i?
-
Tak, zdaję sobie sprawę, że normalnie przed "i" nie stawia się przecinka (chyba że występuje ponownie w tym samym zdaniu) :). Napisałem go po to żeby zaakcentować jak to można przeczytać, aby pasowało do wersji że chodzi o dwie osoby.
-
Przecinek przed i?
U ŚJ zastąpiono "i" terminem "a także" i dodano ten przecinek, jak widać:
„Szymon Piotr, niewolnik i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki prawości naszego Boga, a także Wybawcy, Jezusa Chrystusa, dostąpili wiary równie cennej jak nasza:” (2Pt 1:1)
Edit.
Ang. tekst ŚJ:
1984
“. . .Simon Peter, a slave and apostle of Jesus Christ, to those who have obtained a faith, held in equal privilege with ours, by the righteousness of our God and [the] Savior Jesus Christ:” (2Pe 1:1)
2013
“. . .Simon Peter, a slave and an apostle of Jesus Christ, to those who have acquired a faith as precious as ours through the righteousness of our God and the Savior Jesus Christ:” (2Pe 1:1)
-
Tak, zdaję sobie sprawę, że normalnie przed "i" nie stawia się przecinka (chyba że występuje ponownie w tym samym zdaniu) :). Napisałem go po to żeby zaakcentować jak to można przeczytać, aby pasowało do wersji że chodzi o dwie osoby.
Można tak postawić przecinek jak napisałeś.
-
Inne dostosowania Biblii ŚJ do ich nauk.
Zmieniono określenie „łono Abrahama”, oznaczające miejsce przebywania dusz sprawiedliwych, na „miejsce u piersi Abrahama” (Łk 16:22), zmieniając też sens tej przypowieści.
Termin "łono Abrahama" wszedł w język codzienny, a zmiana jego osłabia to tradycyjne określenie i odwodzi od języka Izraelitów.
Zmieniono interpunkcję w Łk 23:43, wbrew temu jak przez wieki odczytywano ten tekst. Nie zmieniono zaś interpunkcji w Hbr 3:15.
Usunięto określenie „po domach” (nauczanie), a wstawiono termin „od domu do domu” (Dz 5:42, 20:20), choć tekst oryginalny ma tylko jedno słowo dom. Nie zmieniono określenia „po domach” w Dz 2:46.
-
We Mnie
Zmieniono określenie „Jeśli we Mnie trwać będziecie” (J 15:7) na „Jeżeli pozostaniecie w jedności ze mną”. Sugerują przez to działanie „obok” Chrystusa, a nie „w Nim”.
Zmieniono też określenie „Chrystus w was” (Rz 8:10), na „Chrystus jest w jedności z wami”. Nie dokonano tej zmiany w Rz 8:9 („Duch Boży w was”), choć padają tam identyczne słowa greckie.
Wieczerza
Zmieniono określenie „To jest Ciało moje”, na „To oznacza moje ciało” Mt 26:26. Nie zmieniono słowa „jest” (gr. estin) w innych przypadkach (np. 1Kor 10:16, Mt 3:17, 22:38).
Usunięto określenie „łamanie chleba” (Dz 2:42), wstawiając termin „spożywanie posiłku”. Nie zmieniono tego określenia w Łk 24:35.
-
Mt 5:19 Bw „Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios.”
Mt 5:19 NS „Kto więc łamie jedno z tych najmniejszych przykazań i tak uczy ludzi, będzie nazwany 'najmniejszym' w odniesieniu do królestwa niebios. Każdy zaś, kto je spełnia i ich naucza, będzie nazwany 'wielkim' w odniesieniu do królestwa niebios.”
Dodanie - "w odniesieniu" to karkołomna próba zaprzeczenia, że Królestwo niebios jest dla każdego, a nie jedynie dla 144000 wybranych.
-
w odniesieniu do królestwa niebios.
Chyba tego nawet nie znałem. :-\
Rzeczywiście, jeśli nie przekręt, to dostosowanie do własnej wykładni ewidentne. ;)
-
Dz 13:24 BT „Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu.”
Dz 13:24 NS „po tym, gdy Jan, poprzedzając jego wystąpienie, publicznie głosił całemu ludowi izraelskiemu chrzest jako symbol skruchy.”
Bez komentarza :)
-
Trzeba przyznać jedno:
w roku 1950 (a robiono to od 1947 roku) wprost idealnie dopasowano NT do nauk Towarzystwa Strażnica. :-\
Oczywiście filologia często pozwalała na takie, czy inne tłumaczenie, i ŚJ zadbali o to, by się na inne Biblie powoływać się dla uzasadnienia swych racji.
Jednak ich oddanie tekstu często bywa niezgodne z większością przekładów i z interpretacją z pierwszych wieków.
Oto początki tego dostosowywania Biblii do swych nauk:
„Dnia 2 grudnia 1947 roku Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata rozpoczął prace nad tłumaczeniem, które miało być wierne oryginałowi...” (Strażnica Nr 22, 2001 s. 7).
„W roku 1948 Towarzystwo Strażnica dowiedziało się o istnieniu Komitetu Biblijnego Przekładu Nowego Świata, utworzonego w celu dokonania nowoczesnego przekładu całej Biblii z języków, w których została pierwotnie spisana. Ten przekład miał wykazywać cechy, które uczyniłyby go obecnie jak najbardziej przydatnym do dokładnego wykształcenia biblijnego. Komitet był gotów przekazać swój przekład Towarzystwu Strażnica, aby ono zatrzymało go na własność i publikowało w interesie swego biblijnego dzieła wychowawczego. 3 września 1949 roku prezes Towarzystwa mógł z przyjemnością przedstawić na posiedzeniu członków dyrekcji kompletny Przekład Chrześcijańskich Pism Greckich w formie maszynopisu, który na krótko przedtem przekazał Towarzystwu Komitet Przekładu. 2 sierpnia 1950 roku miałem przywilej przemawiać do międzynarodowego kongresu świadków Jehowy na Yankee Stadionie w Nowym Jorku i oddać do użytku 80 075 obecnym wówczas uczestnikom »Przekład Nowego Świata Chrześcijańskich Pism Greckich« [ang.] który dopiero co przywieziono z drukarni Towarzystwa w Brooklynie w Nowym Jorku. Pierwszy nakład wynosił 480 000 egzemplarzy” (Strażnica Nr 4, 1962 s. 11).
Te słowa:
„Dnia 2 grudnia 1947 roku Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata rozpoczął prace nad tłumaczeniem, które miało być wierne oryginałowi...” (Strażnica Nr 22, 2001 s. 7).
tak bym sparafrazował:
„Dnia 2 grudnia 1947 roku Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata rozpoczął prace nad tłumaczeniem, które miało być wierne naukom Towarzystwa Strażnica...”.
-
„W roku 1948 Towarzystwo Strażnica dowiedziało się o istnieniu Komitetu Biblijnego Przekładu Nowego Świata, utworzonego w celu dokonania nowoczesnego przekładu całej Biblii z języków, w których została pierwotnie spisana.
Według Raymonda V. Franza, byłego członka Ciała Kierowniczego Towarzystwa Strażnica, ujawniającego po swoim odejściu wewnętrzne mechanizmy działania Świadków Jehowy, w skład tego komitetu wchodzili między innymi: Fred Franz, Nathan Knorr, Albert Schroeder, Georg Gangas i Milton Henshel. Ale jeśli tak było, to rzeczywiście, pomiędzy tymi osobami nie było nikogo kto potrafiłby czytać w językach biblijnych. W tym składzie jedynie Fred Franz miał za sobą 3 semestry studiów wyższych, ale zaliczenie w ich trakcie 1 semestru nauki języka greckiego to jednak zbyt mało by na poważnie mówić o kompetencjach do tłumaczenia greckich oryginałów. W dodatku, choć Fred Franz twierdził że samodzielnie nauczył się hebrajskiego, to jednak gdy w roku 1954, zeznając pod przysięgą podczas przesłuchania na procesie w Szkocji, został poproszony o przeczytanie czegokolwiek z Księgi Rodzaju w języku hebrajskim, to nie potrafił tego zrobić...
-
Dz 10:36
(NS) Posłał słowo do synów Izraela, aby im oznajmić dobrą nowinę o pokoju przez Jezusa Chrystusa: Ten jest Panem wszystkich innych.
ŚJ dodali w tym wersecie słowo innych, którego nie ma w tekście greckim. Co zresztą miałoby znaczyć: Panem wszystkich innych? Kim są owi inni? Jest to jedyny polski przekład z takim dodatkiem, by nie powiedzieć - fałszerstwem.
http://www.psnt.pl/Dz10w36.html
-
Sajmon, sam nie rozwikłałem co to za "inni":
Dz 10:36 – „przez Jezusa Chrystusa: Ten jest Panem wszystkich innych” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Towarzystwo Strażnica dodało w tym wersecie słowo „innych”. Choć niewiele ono tu wnosi, ale nie ma go w oryginale, co ukazuje przekład grecko-angielski Świadków Jehowy: this is of all (them) Lord (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Natomiast ich angielska Biblia wspomniany wyraz umieszcza w nawiasie kwadratowym: this One is Lord of all [others] (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984). Nie wiadomo do czego określenie to potrzebne jest Świadkom Jehowy. Jakich „wszystkich innych” ludzi Jezus jest Panem?
Inne kwestie:
Zmieniono odniesienie niektórych wersetów z osoby Jezusa na Boga Ojca (np. Tt 2:13, Rz 10:13, Hbr 1:8n., Dz 7:60, Kol 2:2). Służy to negacji Bóstwa Chrystusa.
Określenie „Duch”, gdy mowa jest o Duchu Św., pisane jest małą literą (np. Mt 3:16, Ap 22:17); także „Pocieszyciel” J 16:7 (u nich „wspomożyciel”).
Czasem wręcz wyrugowano słowo „Duch” i zastąpiono je określeniami: „natchnienie” (Mt 22:43), „duchowy” (Kol 1:8), „usposobienie duchowe” (Jud 19), „natchniona wypowiedź” (1Tm 4:1, 1J 4:2) czy „kwalifikacje duchowe” (Ga 6:1).
Określenie „Bóg”, w stosunku do Jezusa, pisane jest małą literą (np. J 1:1, 18; wyjątek J 20:28). Czasem dotyczy to też określenia „Syn” (np. J 17:1, Mt 4:6). Natomiast cezar nazwany jest „Panem” (z dużej litery) w Dz 25:26, ale w 1Kor 8:5 mowa jest już o „panach” („panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20).
-
Inne dostosowania:
Dostawiono do tekstu przekładu słowa, które czasem zmieniają sens. W Kol 1:16n. dodano słowo „inne”. Sugerują przez to, że Jezus jest stworzeniem wśród innych stworzeń. Patrz też Flp 2:9 (słowo „inne”).
Pomimo podania na stronie 6 informacji o stosowaniu nawiasów (pojedyncze kwadratowe [ ]), tam gdzie użyto słów dodatkowych (objaśniających tekst), nie zastosowano ich prawie w edycji z 1994 r. (wyjątki: Mt 17:24, 18:24, Ef 1:14, 2:1, 4:8, Jk 1:12, Dz 27:27, Hbr 5:7). Są one zaś w wielu miejscach w angielskim przekładzie ŚJ (np. Kol 1:16n.).
Przekładu nie dokonano z oryginału greckiego, lecz z języka angielskiego! (patrz ‘Przedmowa’ w Chrześcijańskich Pismach...). Język ten nie był znany Apostołom, ani stosowany przez Jezusa.
Np. łacina była znana w Izraelu, patrz napis na krzyżu Jezusa: w języku greckim, łacińskim i hebrajskim. Ale angielski?
-
Tt 2:13 BT „oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa,”
Tt 2:13 NS „oczekując szczęśliwej nadziei i chwalebnego ujawnienia się wielkiego Boga oraz naszego Wybawcy, Chrystusa Jezusa,”
Werset biblijny w którym Jezus nazwany jest wprost Bogiem. Apostoł Paweł identyfikuje w nim Jezusa jako wielkiego Boga i naszego Zbawiciela. Jednak twórcy Przekładu Nowego Świata poprzez dodanie słowa "oraz" sugerują, iż w wersecie tym jest mowa o dwóch osobach: wielkim Bogu (w domyśle Jehowie) oraz naszym Zbawicielu, Jezusie Chrystusie.
Jud 1:4 BT „Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, którzy dawno już są zapisani na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego zamieniają na rozpustę, a nawet wypierają się jedynego Władcy i Pana naszego Jezusa Chrystusa.”
Jud 1:4 NS „Czynię to dlatego, że wśliznęli się pewni ludzie, którzy dawno temu zostali przez Pisma wyznaczeni na ten sąd, ludzie bezbożni, obracający niezasłużoną życzliwość naszego Boga w usprawiedliwienie rozpasania oraz sprzeniewierzający się naszemu jedynemu Właścicielowi i Panu, Jezusowi Chrystusowi.”
Autorzy Przekładu Nowego Świata zamienili grecki wyraz DESPOTES, oznaczający "władca" na "właściciel". Ewidentny przykład umniejszania roli Jezusa.
J 5:23 BT „aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.”
J 5:23 NS „aby wszyscy szanowali Syna, tak jak szanują Ojca. Kto nie szanuje Syna, ten nie szanuje Ojca, który go posłał.”
Bez komentarza.
-
Na pytanie: „Czy to prawda, że nauki świadków Jehowy opierają się na ‘Przekładzie Nowego Świata’?”, Strażnica Nr 10, 1960 s. 16 dała taką odpowiedź:
„Fakt, iż »Przekład Nowego Świata« potwierdza nauki świadków Jehowy, nie dowodzi, że ich nauki opierają się na tym przekładzie Biblii”
„nowożytni odstępcy, zdradziecko pracują w charakterze agentów Szatana (...) usiłują podważyć wiarogodność New World Translation of the Holy Scriptures (Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata), jak gdyby Świadkowie Jehowy byli od niego całkowicie zależni. A przecież wcale tak nie jest” (Strażnica Nr 16, 1990 s. 16).
A o czym dowodzi?
Kto zatem jest zależny od Przekładu Nowego Świata, jeśli nie ŚJ? :-\
-
Rz 14:7-9
Kontekst jednoznacznie utożsamia z Panem Jezusa. Dlatego nietrudno zauważyć, że Przekład Nowego Świata przez wprowadzenie imienia Jehowa wypacza myśl Pawła. Apostoł koncentrował się na Panu Jezusie – dla Niego mamy żyć i umierać, gdyż jako zmartwychwstały Pan sprawuje zwierzchnictwo nad umarłymi i żywymi.
Rz 14:7-9 Bw „Albowiem nikt z nas dla siebie nie żyje i nikt dla siebie nie umiera;(8) bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy; jeśli umieramy, dla Pana umieramy; przeto czy żyjemy, czy umieramy, Pańscy jesteśmy.(9) Na to bowiem Chrystus umarł i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panować.”
Rz 14:7-9 NS „W gruncie rzeczy żaden z nas nie żyje tylko dla siebie i nikt nie umiera tylko dla siebie;(8) bo czy żyjemy, żyjemy dla Jehowy, czy też umieramy, umieramy dla Jehowy. Dlatego czy żyjemy, czy też umieramy, należymy do Jehowy.(9) Chrystus bowiem w tym celu umarł i ożył, żeby być Panem zarówno umarłych. jak i żywych.”
1Kor 2:16 mówi o poznaniu zamysłu Pańskiego, czyli Chrystusowego. Autorzy Przekładu Nowego Świata mówią jednak o zamyśle Jehowy. Gdyby się tak jednak dokładnie wczytać w kontekst tego wersetu, to wydaje się, iż wszystkie pozostałe cytaty mówią o tym samym, czyli o Jezusie. Jedynie w Przekładzie Nowego Świata zauważyć można pewną niekonsekwencję, jak gdyby dziwną zmianę myśli.
1Kor 2:16 BT „Któż więc poznał zamysł Pana tak, by Go mógł pouczać? My właśnie znamy zamysł Chrystusowy.”
1Kor 2:16 Bw „Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej.”
1Kor 2:16 Bp „'Któż zatem poznał myśl Pana tak, aby mógł Go pouczać?' My właśnie mamy myśl Chrystusa.”
1Kor 2:16 NS „Albowiem "któż poznał umysł Jehowy, żeby mógł go pouczać?" my wszakże mamy umysł Chrystusowy.”
-
Kolejne dostosowanie:
Zaopatrzono przekład w tzw. „Biblijne tematy do rozmów”, tzn. materiał służący do zwalczania poglądów ludzi, z którymi się rozmawia.
W nim np. pojawia się data 1914:
*** bi12 s. 1650 Biblijne tematy do rozmów ***
3. Chronologia
A. Rok 1914 n.e. — koniec Czasów Pogan
Linia królów przerwana w r. 607 p.n.e. Eze 21:25-27
Przywrócenie panowania po „siedmiu czasach” Dn 4:32, 16, 17
Siedem = 2 × 31/2 czasu, czyli 2 × 1260 dni Obj 12:6, 14; 11:2, 3
Dzień za rok. [W sumie 2520 lat] Eze 4:6; Lb 14:34
Miały trwać do ustanowienia Królestwa Łk 21:24; Dn 7:13, 14
W przekładu NT nazwie nie jest uwidocznione, że jest to NT (chyba słusznie, bo tłumaczenie tych pism odbiega od tradycyjnych przekładów).
Chrześcijańskich pism greckich jest wiele, przykładowo pisma starochrześcijańskie czy apokryfy, a NT jest jeden.
Nie wiadomo z jakim „nowym światem” należy łączyć dalszy człon tytułu. Czy chodzi o nowy świat, który jest dopiero przed nami, czy o głoszoną przez ruch New Age „nową erą”?
Pod ‘Przedmową’ tego przekładu NT nikt się nie podpisał, ani tłumacz, ani komitet, ani odpowiedzialni za druk, co ma miejsce w każdej Strażnicy na s. 2.
-
Parawan dla swojego dostosowania Biblii dla swych potrzeb w kwestii imienia:
„To prawda, że żaden z zachowanych greckich manuskryptów ‘Nowego Testamentu’ nie zawiera imienia własnego Boga. Jednakże w New World Translation umieszczono je nie pod wpływem jakiejś zachcianki, lecz z uzasadnionych powodów. Inni tłumacze postąpili podobnie” (Strażnica Nr 5, 1991 s. 28).
Więc to, że inni postąpili błędnie i nieuczciwie stanowi dla ŚJ parawan dla ich poczynań. :-\
Jest to jakby polemika ze swymi własnymi słowami:
„W zachowanych do dziś manuskryptach greckich, jak również w licznych przekładach starożytnych (...) rzuca się w oczy brak imienia Bożego” („Chrześcijańskie Pisma Greckie...” s. 408).
„Ale poza tym w żadnym ze znanych nam dzisiaj starożytnych greckich manuskryptów ksiąg od Mateusza do Objawienia nie ma pełnego imienia Bożego” („Imię Boże...” s. 23).
Usprawiedliwieniem jest to, że od XIV wieku różni ludzie sobie powstawiali JHWH do NT. :-\
-
Usprawiedliwieniem jest to, że od XIV wieku różni ludzie sobie powstawiali JHWH do NT. :-\
Imię Jehowa nie ma w N.T. przez ... Żydów. :o
Tosefta, spisany zbiór ustnych reguł sporządzony około 300 roku n.e., wspomina o tekstach chrześcijańskich, które były palone w sabat: „Nie ratujemy przed ogniem [w szabat] ewangelii (giljonim) i ksiąg heretyków (sifre minim). Raczej niech spłoną one i ich tetragramy” (Jezus i chrześcijanie w źródłach rabinicznych). Według tego samego źródła rabin Jose Galilejczyk (Jose ha-Gelili), który żył na początku II wieku n.e., powiedział o tekstach rozumianych jako chrześcijańskie, że w inne dni tygodnia „powinno się usunąć ich tetragramy, aby je ukryć, a wszytko pozostałe powinno się spalić”.
http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1013532
-
Nie wiem o co Ci chodzi, ale ŚJ piszą:
„Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze »Starego Testamentu«, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 26-27).
„Co najmniej od XIV wieku dokonywano przekładów Pism Greckich na język hebrajski. Zasługują one na uwagę, gdyż w wielu z nich w tekście Pism Chrześcijańskich przywrócono imię Boże. Przekład Nowego Świata wielokrotnie się na nie powołuje, używając symbolu »J« z odpowiednim numerem” („Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” 1998 s. 319).
-
Ja w te bzdury, że Imię Jehowa było w oryginałach N.T. - nie wierzę. Tylko cytuję poglądy organizacji. ;)
-
Ja w te bzdury, że Imię Jehowa było w oryginałach N.T. - nie wierzę. Tylko cytuję poglądy organizacji. ;)
Wiesz, ja jak chce sobie coś odświeżyć w kwestii imienia to zaglądam do artykułów mego kolegi Janka Lewandowskiego:
http://www.piotrandryszczak.pl/jan_lew_imie_boze.html
On chyba ujął wszystko co potrzeba. :-\
-
Wiesz, ja jak chce sobie coś odświeżyć w kwestii imienia to zaglądam do artykułów mego kolegi Janka Lewandowskiego:
http://www.piotrandryszczak.pl/jan_lew_imie_boze.html
On chyba ujął wszystko co potrzeba. :-\
Dzięki :) przydadzą mi się w dyskusji, jaką próbuję prowadzić ze ŚJ. m.in. w kwestii Imienia Jehowa w N.T. ŚJ wie, że ono tam było, bo ....i pewnie znasz te argumenty.
-
W jednym przypadku ŚJ zachowali się całkiem dziwnie. Podają oni, że w Łk 10:27 uczony w Piśmie użył imienia Jehowa. Zawsze ŚJ uczyli, że to Jezus objawiał imię Jehowa, a nie uczeni żydowscy. Pisali o tym w broszurze pt. „Imię Boże...” (s. 15). Widać więc niekonsekwencję i zmienność poglądów ŚJ.
Oto inna niekonsekwencja ŚJ. Choć twierdzą, że wstawili imię Jehowa w NT (za imię Pan lub Bóg), tam gdzie cytowany jest w nim ST (a w nim jest imię Jahwe), to jednak nie dokonali tego we wszystkich przypadkach (np. 1P 2:3, 3:15). Zauważyli bowiem, że Apostołowie odnoszą często teksty ST do Jezusa, a to oznacza dla nas równość majestatu osób Bożych. ŚJ nie chcieli więc przydzielić Chrystusowi imienia Jehowa aby i dla nich nie okazał się On równy Bogu
Interesujące jest to, że istnieją przynajmniej dwa wersety w ST zawierające imię Jahwe (Iz 29:10, Wj 24:8) cytowane później w NT (Rz 11:8, Hbr 9:20), w których ŚJ nie wstawili imienia Jehowa. Postąpili więc w tych wypadkach tak, jak wszyscy poważni wydawcy tekstu Biblii, którzy tak, jak Apostołowie, nie zamieścili nigdzie w NT imienia Jahwe. Jeśli w tych miejscach ŚJ umieli być zgodni z Apostołem Pawłem, to czemu w pozostałych 237 miejscach wstawiają imię Jehowa?
-
Jakoś bym nawet przełknął te ich wtręty z Imieniem Jehowa, gdyby je wprowadzili tylko do swoich np. komentarzy czy glossy do PNŚ, ale takie ordynarne fałszerstwo Słowa Bożego. >:(
Jak jak się pierwszy raz o tym dowiedziałem, to nie mogłem w to uwierzyć - myślałem, że to jakieś przekłamanie, bo w glowie mi się nie mieściło, że można dokonać takie barbarzyństwo translatorskie.
-
A ja powiem tak:
Ciekawe, że tylko około 80 miejsc w NT, z 237, w których ŚJ wstawiają imię Jehowa, to cytaty ze ST. Pozostałe miejsca to oryginalne słowa pisarzy NT.
Choć w żadnym przypadku nie wolno było ŚJ wstawiać imienia Jehowa, to tym bardziej nie powinno mieć to miejsca w tekstach, które nie są cytatami ze ST.
-
A ja powiem tak:
Ciekawe, że tylko około 80 miejsc w NT, z 237, w których ŚJ wstawiają imię Jehowa, to cytaty ze ST. Pozostałe miejsca to oryginalne słowa pisarzy NT.
Choć w żadnym przypadku nie wolno było ŚJ wstawiać imienia Jehowa, to tym bardziej nie powinno mieć to miejsca w tekstach, które nie są cytatami ze ST.
Pełna zgoda! Tym bardziej mnie to oburza. Skąd oni wiedzą, gdzie w miejsce słowa Pan wstawić słowo Jehowa?
-
Pełna zgoda! Tym bardziej mnie to oburza. Skąd oni wiedzą, gdzie w miejsce słowa Pan wstawić słowo Jehowa?
Uzasadniają to hebrajskimi przekładami. Np.:
http://piotrandryszczak.pl/pan_czy_jehowa.html
-
Sama forma imienia Jehowa jest dostosowaniem jej do nauk Świadków Jehowy i ich nazwy od roku 1931.
Kiedyś Strażnica Nr 2, 1951 (art. Przekład Nowego Świata Chrześcijańskich Pism Greckich) o imieniu Jehowa uczyła:
„W słusznym czasie, gdy Bóg objawi właściwą wymowę swego świętego imienia, chętnie dokonamy ścisłej korekty” (s. 11).
Dziś ŚJ nie podtrzymują swej obietnicy, choć często przyznają, że większość znawców języka hebrajskiego opowiada się za imieniem Jahwe, a nie Jehowa. Oni wolą jednak trzymać się swojej „tradycji”:
„Słowo »Jehowa« jest formą imienia Bożego tradycyjnie utrwaloną w języku polskim” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 7 s. 22).
ŚJ sami piszą tak.
Strażnica Rok CI [1980] Nr 21 s. 5:
„Imię Boże w postaci ‘Jahwe’ (czasami ‘Jahue’) stanowi po prostu próbę wyrażenia go w sposób bliższy pierwotnej hebrajszczyźnie. (...) W ciągu wieków zatraciła się prawidłowa hebrajska wymowa imienia Bożego. Toteż nie ma pewności, jakich samogłosek należałoby użyć dla jego [JHWH] dopełnienia. Przez połączenie tetragramu ze znakami samogłoskowymi dwóch słów hebrajskich: Adonaj (Pan) oraz Elohim (Bóg), powstała wymowa Jehowah. (...) Niemniej wielu znawców języka hebrajskiego twierdzi, że bardziej poprawna jest forma ‘Jahwe’.”.
Bez komentarza. :-\
-
Kilka przykładów z NT.
1Kor 10:9 Bg „Ani kuśmy Chrystusa, jako niektórzy z nich kusili i od wężów poginęli.”
1Kor 10:9 Bw „ani nie kuśmy Pana, jak niektórzy z nich kusili i od wężów poginęli,”
1Kor 10:9 NS „Ani nie wystawiajmy Jehowy na próbę, jak niektórzy z nich wystawili go na próbę i poginęli od węży.”
Werset ten jednoznacznie stwierdza, iż Izraelici kusili na pustyni naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Takie rozumienie tego wersetu potwierdzają zresztą najstarsze manuskrypty biblijne. Papirus, pochodzący aż z roku ok. 200 i oznaczany symbolem P46 posiada tam słowo Chrystus (pewnie dlatego, aby nie było wątpliwości o kogo w tekście chodzi).
Dz 16:32 Bw „I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu.”
Dz 16:32 NS „I opowiedzieli słowo Jehowy jemu oraz wszystkim, którzy byli w jego domu.”
Autorzy PNŚ wstawili do tekstu imię Jehowa, choć kontekst tego wersetu mówi o Panu Jezusie.
Dz 16:31-34 Bw „A oni rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.(32) I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu.(33) Tejże godziny w nocy zabrał ich ze sobą, obmył ich rany, i zaraz został ochrzczony on i wszyscy jego domownicy.(34) I wprowadził ich do swego domu, zastawił stół i weselił się wraz z całym swoim domem, że uwierzył w Boga.”
Z kontekstu omawianego wersetu wynikałoby w sposób pośredni, że Jezus jest Bogiem, w którego uwierzył strażnik więzienny.
Również w tekstach greckich brak w omawianym miejscu tetragramu. Wszystkie rękopisy mają w tym miejscu wyrażenie TON LOGON TOU KYRIOU - "Słowo Pana", a niektóre TON LOGON TOU THEOU - "Słowo Boga".
Kol 3:23-24 BT „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi,(24) że od Pana otrzymacie dziedzictwo /wiekuiste/ jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu!”
Kol 3:23-24 NS „Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jak dla Jehowy, a nie dla ludzi,(24) bo wiecie, że to od Jehowy otrzymacie należną nagrodę dziedzictwa. służcie jako niewolnicy Panu, Chrystusowi.”
Czyż nie widać wyraźnie, iż wstawienie do tekstu imienia Jehowa jest nieuzasadnione i niespójne z kontekstem wersetu?
-
Dostosowanie Biblii do zmienionej nauki.
Najpierw powstaje jakaś nauka ŚJ, a później dostosowuje się Biblię ŚJ do niej. Tekst Rdz 1:2 jest tego przykładem.
Gdy ŚJ uczyli, że Duch Św. jest „czynną mocą Bożą”, to tak też tłumaczyli tekst Rdz 1:2 („Czy wierzyć w Trójcę?” s. 20).
Gdy zmienili naukę, ucząc, że jest On „czynną siłą Bożą” (Strażnica Nr 14, 1994 s. 24), nie zapomnieli dostosować swej Biblii do nowej nauki (patrz Rdz 1:2 w „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
***„Czy wierzyć w Trójcę?” 1989 ti s. 20 ***
W Księdze Rodzaju 1:2 Biblia mówi, że „nad powierzchnią wód to tu, to tam przemieszczała się czynna moc [„duch” (po hebrajsku: ruʹach)] Boża”. Duch Boży był czynną mocą, której Bóg użył do ukształtowania ziemi.
„A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność panowała na powierzchni głębiny wodnej; a czynna siła Boża przemieszczała się tu i tam nad powierzchnią wód.” (Rdz 1:2) PNŚ, 1997
Bardzo żałuję, że nie wyszła w roku 1994 cała Biblia, a tylko NT, bo by była widoczna zmiana w dwóch edycjach: 1994 i 1997.
-
Z Ez 3:24 dowiadujemy się, iż Duch Święty rozmawiał osobiście z Ezechielem. A przecież może to czynić jedynie osoba. Moc, siła, energia czy wpływ nie może przecież do nikogo mówić. "Tłumacze" Przekładu Nowego Świata, poprzez dodanie niewinnego słówka "a on", sugerują tym samym, iż Ezechiel rozmawiał z Jehową (wspomnianym we wcześniejszym wersecie).
Ez 3:24 BT „Wstąpił jednak we mnie duch i postawił mnie na nogi. Rozmawiał On następnie ze mną, mówiąc mi: Idź, zamknij się w swoim domu!”
Ez 3:24 Bw „I wstąpił we mnie Duch, i postawił mnie na nogi, i przemówił do mnie tymi słowy: Idź i zamknij się w swoim domu.”
Ez 3:24 Bp „I wstąpił we mnie duch, postawił mię na nogi, przemówił do mnie i rzekł mi: - Idź, zamknij się w swym domu.”
Ez 3:24 NS „Wtedy wstąpił we mnie duch i postawił mnie na nogi, a on przemówił do mnie i rzekł mi: "Chodź, zamknij się w swym domu.”
Jud 1:19 Bw „To są ci, którzy wywołują rozłamy, zmysłowi, nie mający Ducha.”
Jud 1:19 NS „Są to ci, którzy wywołują podziały, ludzie zezwięrzęciali, nie mający usposobienia duchowego.”
Werset wyraźnie mówi o tym, że zmysłom ulegają ci, którzy nie posiadają Ducha Świętego. Strażnica jednak rozumuje inaczej i wymienia tutaj tych, którzy nie mają usposobienia duchowego. Strażnica zmieniła znaczenie wyrazu PNEUMA oznaczającego dosłownie "duch" na usposobienia duchowe.
Podobnie w Ef 4:23 zmieniła znaczenie wyrazu PNEUMA "duch" na "siła pobudzająca",
Ef 4:23 BT „odnawiać się duchem w waszym myśleniu”
Ef 4:23 Bw „i odnówcie się w duchu umysłu waszego,”
Ef 4:23 Bp „odnowić ducha i myśli,”
Ef 4:23 NS „a macie się odnowić w sile pobudzającej wasz umysł”
Ef 4:23 WH „ανανεουσθαι δε τω πνευματι του νοος υμων”
-
Innu przykład "dostosowania" Biblii do swych potrzeb i nauk.
Nie wiadomo przez kogo upoważnieni dodali do ogólnie znanych 6828 miejsc występowania imienia Jahwe, dodatkowo 141 ale w formie Jehowa („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” s. 1642). Zmieniono też w całości Biblii imię Jahwe na Jehowa. W ten sposób wyrugowano formę „Pan Bóg” twierdząc, że to określenie obce jest Biblii. ŚJ podali, że liczba 141, to miejsca (np. Ps 44, Dn 9:3, 7, 9, 15), gdzie rzekomo żydowscy soferim usunęli imię Boga, a oni je „przywracają” (jw. s. 1642-1643). Ciekawe, że ŚJ nie podają skąd wiedzą, że Żydzi usunęli w tych miejscach imię Jahwe. Pomysły ŚJ nie znajdują potwierdzenia w ani jednym skrawku papirusa (dot. miejsc zmienionych), a przecież są fragmenty ST z II w. przed Chr., a NT z lat 125-200 po Chr.
-
Analogicznie można się zastanowić, jakie SJ mają dowody, że w księgach niekanonicznych również występowało imię Boga? Przecież Jud 1:14-15 jest cytatem z apokryficznej Księgi Henocha 1:9.
Jud 1:14-15 BT „Również o nich prorokował siódmy po Adamie /patriarcha/ Henoch, mówiąc: Oto przyszedł Pan z miriadami swoich świętych,(15) aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie bezbożne uczynki, przez które okazywała się ich bezbożność, i za wszystkie twarde słowa, które wypowiadali przeciwko Niemu grzesznicy bezbożni.”
Jud 1:14-15 NS „O nich też prorokował siódmy w linii od Adama, Henoch, gdy powiedział: "Oto przyszedł Jehowa ze swymi świętymi miriadami,(15) aby nad wszystkimi dokonać sądu i aby wszystkim bezbożnym udowodnić winę w związku ze wszystkimi ich bezbożnymi uczynkami, które bezbożnie popełnili, oraz w związku ze wszystkimi szokującymi rzeczami, które mówili przeciwko niemu bezbożni grzesznicy".”
Kolejny przykład przystosowanie Biblii do własnych teorii.
-
Aaaa na to nie zwróciłem nawet uwagi. :)
Poprawiacze apokryfów w CK? ;D
-
Przykład dostosowania Biblii do zmiany nauki.
Wpierw twierdzono, że aniołowie oddają "cześć" (wielbienie) Jezusowi, a później już tylko "hołd", który się składa też ludziom.
Nauka początkowa (do 1970 r.)
Hbr 1:6 – But when he again brings his First-born into the inhabited earth, he says: “And let all God’s angels worship him” (New World Translation of the Christian Greek Scriptures 1950; New World Translation of the Holy Scriptures 1970).
„Lecz gdy znowu wprowadza swego Pierworodnego na zamieszkałą ziemię, mówi: »I niech go wielbią wszyscy aniołowie Boży (...)« (Hebr. 1:4-13, NW)” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 s. 27).
„A gdy znowu wprowadzi swego Pierworodnego na zamieszkałą ziemię, powie: »I niech go wielbią wszyscy aniołowie Boży« (NW)” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 17 s. 22 [ang. 15.11 1970 s. 702]).
Nauka obecna
Hbr 1:6 – But when he again brings his Firstborn into the inhabited earth, he says: “And let all God’s angels do obeisance to him” (New World Translation of the Holy Scriptures 1971, 1984, 2013).
Hbr 1:6 – „I niech mu złożą hołd wszyscy aniołowie Boży” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).
-
Dostosowanie do swoich potrzeb.
Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 pozwala zanosić prośby do Syna Bożego:
1J 5:13-15 – „Piszę to wam, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne – wy, którzy wierzycie w imię Syna Bożego. A to jest ufność, którą żywimy do niego, że o cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje. Ponadto jeśli wiemy, że nas wysłuchuje, o cokolwiek prosimy, to wiemy, że będziemy mieć wszystko, o co prosimy, bośmy go o to poprosili. („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).
Drugi tekst biblijny z roku 1997 pozwala zanosić prośby do Boga, bo tak uczy Towarzystwo Strażnica:
1J 5:13-15 – „Piszę to wam, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne – wy, którzy wierzycie w imię Syna Boga. A to jest ufność, którą żywimy do niego, że o cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje. Ponadto jeśli wiemy, że nas wysłuchuje, o cokolwiek prosimy, to wiemy, że będziemy mieć wszystko, o co prosimy, bośmy go o to poprosili. („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię twierdzili, że można zwracać się z prośbami bezpośrednio do Jezusa, zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym.
Teraz osobą ważną w tym wersecie jest Bóg, a wcześniej był nim Syn Boży.
-
W Hbr 1:8-9
Hbr 1:8-9 Bw „lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.(9) Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich.”
Hbr 1:8-9 NS „Natomiast w odniesieniu do Syna: "Bóg jest twoim tronem na wieki wieków, a berło twego królestwa jest berłem prostolinijności.(9) Umiłowałeś prawość, a znienawidziłeś bezprawie. Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem radosnego uniesienia bardziej niż twoich towarzyszy".”
Bóg Ojciec nazywa swego Syna Bogiem. Jednak Strażnica zmieniła wymowę tego wersetu. Zamiast frazy "Tron Twój, o Boże" (HO THRONOS SOU HO THEOS) wstawiła nielogiczne sformułowanie "Bóg jest twoim tronem". To tłumaczenie jest niezgodne z biblią, z kilku powodów:
Po pierwsze, Bóg nie jest tronem! To zdanie brzmi bez sensu, ponieważ Bóg zasiada na tronie a nie nim jest. Jest osobą, a nie przedmiotem. To podobnie jak bym powiedział np. że, sorry za troszkę wulgaryzmu, Bóg jest sedesem.
Po drugie, w tekście greckim brak jest słowa "jest" (ESTIN). Zachęcam do samodzielnego sprawdzenia i wyciągnięcia właściwych wniosków.
Po trzecie, wyraz HO THEOS występuje tu w wołaczu, ponieważ Ojciec mówi do swojego Syna:
Hbr 1:8 Bw „lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.”
To wszystko dyskwalifikuje interpretację Strażnicy. Zresztą istnieje jeszcze czwarty powód:
Hbr 1:10 Bw „Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, i niebiosa są dziełem rąk twoich;”
Zauważmy, że tutaj z kolei Bóg Ojciec nazywa Jezusa PANEM, podobnie jak dwa wersety wcześniej nazywał go BOGIEM.
W wersecie tym jest jeszcze jedno przekłamanie Strażnicy:
Hbr 1:8-9 Bw „lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.(9) Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich.”
Hbr 1:8-9 NS „Natomiast w odniesieniu do Syna: "Bóg jest twoim tronem na wieki wieków, a berło twego królestwa jest berłem prostolinijności.(9) Umiłowałeś prawość, a znienawidziłeś bezprawie. Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem radosnego uniesienia bardziej niż twoich towarzyszy".”
Widać zmianę myśli wersetu. Wszystkie przekłady oddają sens, że to Ojciec mówi do Syna, natomiast PNŚ sugeruje, że Ojciec mówi w odniesienu do Syna.
ŚJ zostali oszukani. W PNŚ nie ma już śladu po tym, że to Ojciec mówi do Syna, gdyż tłumacze wstawili do tekstu wyrażenie "w odniesieniu do Syna" sugerując narrację, a nie monolog. Tym sposobem sprytnie oszukali, ponieważ tekst grecki wyraźnie daje do zrozumienia, że to Ojciec woła do Syna:
Hbr 1:7-8 BT „Do aniołów zaś powie: Aniołów swych czyni wichrami, sługi swe płomieniami ognia.(8) Do Syna zaś: Tron Twój, Boże na wieki wieków, berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego.”
Hbr 1:7-8 NS „Ponadto w odniesieniu do aniołów mówi: "I aniołów swoich czyni duchami, a swoich sług publicznych płomieniem ognia".(8) Natomiast w odniesieniu do Syna: "Bóg jest twoim tronem na wieki wieków, a berło twego królestwa jest berłem prostolinijności.
-
Komentarz do Hbr 1:5.8
http://www.psnt.pl/KHbr1w5w8.html
Dyskusja na forum biblijnym wokół Hbr 1:8-9
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?p=155113
-
Ale nasz wątek mniej zajmuje się apologetyką, a zajmuje się pokazaniem, jak Towarzystwo, dostosowuje wersety do swojej nauki.
Bo Biblia ŚJ zaistniała dopiero w roku 1950, a więc później niż istniejące wcześniej nauki ŚJ. ;)
-
"W niebie" czy "na niebie". Dostosowanie Biblii w miarę zmiany nauki CK.
W niedawnych latach Świadkowie Jehowy przekazywali ze swej angielskiej Biblii w tekście Mt 24:30 słowa „w niebie”. Poprawiali też innych, którzy mieli w tym wersecie frazę „na niebie”:
„(...) znak [semeion] Syna Człowieczego ukaże się w niebie (...) Mateusza 24:29-31, NW” („Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe” 1967 s. 224; por. „Bądź wola Twoja” 1964 rozdz. 12, par. 20).
„(...) znak Syna człowieczego na /w, NW/ niebie” („To znaczy życie wieczne” 1958 rozdz. XXI, par. 9; por. identycznie rozdz. XXII, par. 4).
Patrz też „Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 s. 267.
Dziś polska Biblia Świadków Jehowy inaczej podaje, gdyż oczekują oni „znaku na niebie” (w przyszłości), a nie „w niebie” (w roku 1914):
Mt 24:30 – „ukaże się na niebie znak Syna człowieczego” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Świadkowie Jehowy próbują czasem wmawiać nam, że nie ma znaczenia czy „znak” „w niebie”, czy „na niebie”.
Różnica jest jednak taka, że gdy uczono na podstawie Biblii, iż znak jest „w niebie”, że dotyczyło to przyjścia Jezusa na tron w roku 1914.
Natomiast gdy zmieniono na znak „na niebie”, to stwierdzono, że dotyczy to przyszłego przyjścia Chrystusa w Armagedonie. Oto dwa charakterystyczne teksty ukazujące zmianę nauki Świadków Jehowy:
„Ale oprócz tego »w niebie« ukazał się »znak Syna człowieczego«, ponieważ w roku 1914 został on wprowadzony na urząd i osadzony na tronie jako mesjański Król” („Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe” 1967 s. 224).
„Właśnie w tym czasie »ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego«. Narody ziemi »biadać będą (...) i ujrzą Syna Człowieczego [mesjańskiego Króla ustanowionego przez Boga], przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą«. To ‛przyjście’ (po grecku: er•cho′me•non) odnosi się do wystąpienia Jezusa w roli Obrońcy czci Jehowy” (Strażnica Nr 9, 1993 s. 22).
Widać więc, że tekst Biblii ‘korygowano’ i dostosowano do zmieniającej się doktryny i innego rozumienia tekstu Mt 24:30.
-
Czym się różni w niebie od na niebie? Na przykład, przekład katolicki stosuje.
Wyj 20:4 Bt Nie będziesz czynił żadnego obrazu tego, co jest na niebie. W ten sposób sugeruje, że chodzi o zabranianie kultu gwiazd, planet czy ptaków jako niebo kosmiczne. Z drugiej strony można odnosić do kultu nieba duchowego jak Bóg, aniołowie lub zmartwychwstali święci. Przeciwnie - Pnś co jest w niebiosach. Tym sposobem podpowiada, że nie można korzystać z rzeźb lub obrazów nawet samego Boga, a tym bardziej aniołów i innych świętych.
Różnie tłumaczą tą frazę poszczególne przekłady, i tak:
Mat 28:18 Bw Dana mi … moc na niebie i na ziemi. – Bt Dana Mi jest wszelka władza w niebie
Jeśli by przyjąć dosłownie, to wynikałoby z Bw, że dano władzę Jezusowi w kosmosie, a nie w niebie duchowym. Przeciwnie Bt, która wskazuje na władzę nad wszystkimi istotami w niebie.
Ot takie niuanse, co do których można się czepiać według potrzeb zwolenników poszczególnych wyznań. Myślę, że nawet sięgając do języków najwcześniejszych oryginałów, niewiele się wskóra. Jeśliby rzeczywiści istniał ten opisany Bóg w Biblii, to i On jak widać nie jest tym zainteresowany, albo bezsilny. Jaki wniosek? Widzę w tej Księdze tylko i wyłącznie ludzkie zmagania z własną wyobraźnią Boga.
-
Czym się różni w niebie od na niebie?
Dla Ciebie nie ma różnic,
dla mnie jest mała różnica,
a dla ŚJ duża skoro to zmieniają i poprawiają.
Pokaż ŚJ tekst, który my odnosimy do Maryi "widziałem znak na niebie, Niewiasta ...", to zaraz świadek ci powie, że Marii nie ma w niebie wg tego tekstu. :)
Widzę w tej Księdze tylko i wyłącznie ludzkie zmagania z własną wyobraźnią Boga.
Jak miałbym słuchać ciebie w sprawie Biblii to musiałbym tyle razy co tym zmieniać zdanie. ;D
Znam cię już z innych forów i zawsze plotłeś różne rzeczy, co jakiś czas inne.
Tak więc przenieś się na grę w szachy, którą ponoć lubisz. Dobrze ci radze, bo ekspertem w sprawie Biblii już nie będziesz nigdy, przynajmniej dla mnie. ;)
-
A tu inne dostosowanie Biblii do swojej nauki.
Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 ukazuje moc Syna Bożego:
Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem swej mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).
Drugi tekst z roku 1997 ukazuje moc Boga:
Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem jego mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię, twierdzili, że Jezus ma nieograniczoną moc, to zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym. :-\
-
Filip 3: 20 NP. Tymczasem nasza ojczyzna jest w niebie .
Filip 3 : 20 NŚ. Nasze obywatelstwo jest w niebie .
Jaka jest różnica między obywatelstwem a Ojczyzną ,?
-
Kolejne dostosowanie Biblii do swych bieżących potrzeb. :)
Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 ukazuje Piotra jako „Pierwszego”:
Mt 10:2 – „A imiona dwunastu apostołów są następujące: Pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i Andrzej, jego brat” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).
Drugi tekst z roku 1997 ukazuje Piotra jako „pierwszego”:
Mt 10:2 – „A imiona dwunastu apostołów są następujące: pierwszy – Szymon zwany Piotrem i Andrzej” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię, twierdzili, że Piotr ma tytuł „Pierwszy”, wśród Apostołów, to zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym. :)
-
A tu inne dostosowanie Biblii do swojej nauki.
Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 ukazuje moc Syna Bożego:
Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem swej mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).
Drugi tekst z roku 1997 ukazuje moc Boga:
Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem jego mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię, twierdzili, że Jezus ma nieograniczoną moc, to zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym. :-\
Przekład dosłowny jest jednoznaczny: chodzi o moc Syna, a nie Ojca.
Hbr 1:3
On, jako odblask chwały i odbicie Jego Postaci, podtrzymujący wszystko słowem swojej mocy, gdy sam dokonał oczyszczenia (nas) z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach
http://biblia.oblubienica.eu/interlinearny/index/book/19/chapter/1/verse/3/param/1
-
Tu już mniej chodzi, kto ma rację, ale o to chodzi:
"A tu inne dostosowanie Biblii do swojej nauki"
-
A tu inne dostosowanie Biblii do swojej nauki.
Pierwszy tekst biblijny z roku 1994 ukazuje moc Syna Bożego:
Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem swej mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).
Drugi tekst z roku 1997 ukazuje moc Boga:
Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem jego mocy, a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy, zasiadł” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię, twierdzili, że Jezus ma nieograniczoną moc, to zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym. :-\
Hbr 1, 3
(http://piotrandryszczak.pl/do_int/IMG_0001a.jpg)
(http://piotrandryszczak.pl/do_int/IMG_0001ab.jpg)
-
Kolejny rodzaj dostosowywania tekstów biblijnych do nauk ŚJ.
„Zaprawdę wam mówię, że to pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie.” (Mt 24:34)
Towarzystwo Strażnica zamieszcza w każdej swej Biblii „Biblijne tematy do rozmów”. Jest to dostosowanie konkretnych wersetów biblijnych do interpretacji tej organizacji.
Jednak nie każdy wie, że tekst tych Biblijnych tematów też podlega ‘korektom’, wraz ze zmianą doktryny Świadków Jehowy.
Przykładem będzie tu nauka o „pokoleniu roku 1914”, w której odwoływano się do tekstu Mt 24:34 („nie przeminie to pokolenie”), a którą to wykładnię Towarzystwo Strażnica odrzuciło w roku 1995. Poniżej podajemy porównanie tekstów z Biblijnych tematów.
Pierwszy fragment:
1) „To pokolenie musi być ostrzeżone, że nadchodzi koniec.....Mt 24:14, 34” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994, rozdział Dawanie świadectwa, s. 435).
2) „Trzeba ostrzegać, że nadchodzi koniec.....Mt 24:14” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997, rozdział Dawanie świadectwa, s. 1651).
Drugi fragment:
1) „Zagładę poprzedza czas końca.....Mt 24:14, 34” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994, rozdział Dni ostatnie, s. 435).
2) „Zagładę poprzedza czas końca.....Mt 24:14” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997, rozdział Dni ostatnie, s. 1651).
Trzeci fragment:
1) „Przykład wzbudzający nadzieję na ocalenie w naszych czasach.....Mt 24:34, 37-39” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994, rozdział Ziemia, s. 446).
2) „Przykład wzbudzający nadzieję na ocalenie w naszych czasach.....Mt 24:37-39” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997, rozdział Ziemia, s. 1661).
Widzimy, jak w nowszym przekładzie biblijnym (z roku 1997) zniknął werset Mt 24:34, wraz z odrzuceniem nauki o „pokoleniu roku 1914” w roku 1995 (patrz Strażnica Nr 21, 1995 s. 17-20).
-
Kolejny przykład dostosowania wskazań z biblii do zmieniających się nauk.
Kolejnym przykładem będzie tu poświadczanie obecności Jezusa od roku 1914 poprzez teksty Łk 21:25-32 i Mt 25:31. Poniżej podajemy porównanie tekstów z Biblijnych tematów.
Pierwszy fragment:
1) „Wiele wydarzeń stanowi dowód jego obecności.....Łk 21:10, 11, 25-32” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 rozdz. Powrót Chrystusa, s. 442).
2) „Wiele wydarzeń stanowi dowód jego obecności.....Łk 21:10, 11” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 rozdz. Powrót Chrystusa, s. 1657).
Gdy w roku 1994 (Strażnica Nr 4, 1994 s. 19-20) przeniesiono „znaki” z Łk 21:25-32 na przyszłość (wcześniej uczono, że występują one od roku 1914), to usunięto te wersety biblijne. To samo dotyczy tekstu Łk 21:25-26 zamieszczonego w innym miejscu (patrz „Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 441; „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 s. 1656).
Drugi fragment:
1) „Powraca jako władca niebiańskiego Królestwa.....Dn 7:13, 14; Mt 25:31” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 rozdz. Powrót Chrystusa, s. 442).
2) „Powraca jako władca niebiańskiego Królestwa.....Dn 7:13, 14” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 rozdz. Powrót Chrystusa, s. 1657).
Gdy w roku 1995 (Strażnica Nr 20, 1995 s. 19) przeniesiono sądzenie z Mt 25:31 na przyszłość (wcześniej uczono, że dokonuje się ono od roku 1914), to usunięto ten werset biblijny.
Czy prawdziwe są zatem poniższe słowa Towarzystwa?
„Przekład ten, wolny od wpływu dogmatów religijnych, odznacza się wyjątkową wiernością, która umożliwia głębsze zrozumienie Biblii – dotychczas nieosiągalne...” (Przebudźcie się! Nr 9, 1994 s. 16).
Nie jest wolny od dogmatów religijnych Ciała Kierowniczego. :-\
-
A tu takie "lojalne" dostosowanie do "lojalności" ;D:
Przekład ŚJ z 1994
Dz 13:34 – „A to, że wskrzesił go z martwych, by już nie wrócił do skażenia, oświadczył w taki sposób: 'Obdarzę was wiernymi przejawami miłościwej życzliwości wobec Dawida'”.
Przekład ŚJ z 1997
Dz 13:34 – „A to, że wskrzesił go z martwych, by już nie wrócił do skażenia, oświadczył w taki sposób: 'Obdarzę was wiernymi przejawami lojalnej życzliwości wobec Dawida'”.
-
Grecki wyraz PNEUMA oznaczający "DUCH" został przetłumaczony jako "NATCHNIONA WYPOWIEDŹ"? Ponieważ Świadkowie Jehowy nie wierzą, iż duch jest osobą, należało więc zatrzeć w ich biblii wszelkie ślady mówiące o jego osobowości:
1J 4:1-3 Bw „Umiłowani, nie każdemu DUCHOWI wierzcie, lecz badajcie DUCHY, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat.(2) Po tym poznawajcie DUCHA BOŻEGO: Wszelki DUCH, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest.(3) Wszelki zaś DUCH, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którym słyszeliście, że ma przyjść, i teraz już jest na świecie.”
1J 4:1-3 NS „Umiłowani, nie każdej NATCHNIONEJ WYPOWIEDZI wierzcie, lecz sprawdzajcie NATCHNIONE WYPOWIEDZI, czy pochodzą od Boga, ponieważ wyszło na świat wielu fałszywych proroków.(2) Po tym poznajecie NATCHNIONĄ WYPOWIEDŹ od Boga: Każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, pochodzi od Boga,(3) ale każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga. Jest to natomiast NATCHNIONA WYPOWIEDŹ antychrysta, o której słyszeliście, iż przychodzi, i która już teraz jest na świecie.”
-
Dziwne, że takie wypowiedzi nazywają "natchnionymi":
"każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga".
Natchniona, ale nie pochodzi od Biga, czyli szatan też "natchnione" wypowiedzi daje. :-\
No i ŚJ nie wiedzą, które natchnione są od kogo. ;)
-
Dziwne, że takie wypowiedzi nazywają "natchnionymi":
"każda NATCHNIONA WYPOWIEDŹ, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga".
Natchniona, ale nie pochodzi od Biga, czyli szatan też "natchnione" wypowiedzi daje. :-\
No i ŚJ nie wiedzą, które natchnione są od kogo. ;)
No, coś w tym jest dziwnego...
-
Taki zbiorczy opis dostosowań Biblii do swej nauki przez Towarzystwo w kwestii odrzucania Trójcy.
Towarzystwo Strażnica wiele zrobiło podczas tłumaczenia swej Biblii, aby dostosować ją do negacji Trójcy.
Takim elementem dostosowawczym jej do swej nauki było na przykład wprowadzenie zasady, że określenie „Duch Święty” pisane jest z małej litery jako „duch święty” (np. Mt 28:19).
To samo dotyczy samego terminu „duch” (np. Ap 22:17), z którego nie zawsze można domyśleć się o jakiego ducha chodzi Świadkom Jehowy.
W innych przypadkach piszą oni np. „duch Boży” (Mt 3:16) czy „duch wieczny” (Hbr 9:14).
Także określenie „Pocieszyciel” ich Biblia oddaje z małej litery jako „wspomożyciel” (J 14:26).
Mało tego, czasem wręcz wyrugowano słowo „Duch” i zastąpiono je określeniami „natchnienie”, „duchowy”, „natchniona wypowiedź” czy „kwalifikacje duchowe” (patrz np. Mt 22:43, Ga 6:1, Kol 1:8, 1Tm 4:1, 1J 4:2).
Zastąpienie określenia „Duch Boży” w Rdz 1:2 (i w przypisach innych wersetów) słowami „czynna siła Boża”.
Ten sam problem dotyczy też Chrystusa, którego Bóstwo ‘ukrywane’ jest poprzez określanie Go „bogiem” lub „jednorodzonym bogiem” (J 1:1, 18, 10:33).
Tu trzeba dodać, że czasem Świadkowie Jehowy piszą o Jezusie jako o „Bogu” (Iz 9:6, J 20:28, 5:18). Doprawdy trudno nam uzgodnić te dwie przeciwstawne opinie Świadków Jehowy. Jak oni je godzą?
Poprzez wprowadzenie do tej Biblii imienia Jehowa (dotyczy Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13).
Osobny problem stanowią takie teksty jak np. Hbr 1:6 i 1:8-9, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”.
Czasem też Towarzystwo Strażnica pisząc o „Synu” „Synu Bożym” czy „Jednorodzonym” nazywa Go „synem”, „synem Bożym” lub „jednorodzonym synem” (np. Mt 4:6, J 1:14, 17:1). Ale nie zawsze tak jest, bo bywa określony „jednorodzonym Synem” (np. J 3:16).
-
Zbiorczy opis dostosowań Biblii do swej nauki przez Towarzystwo w kwestii odrzucania osobowości Ducha Św.
Takim dostosowaniem jej do nauki Świadków Jehowy było na przykład wprowadzenie zasady, że określenie „Duch Święty” pisane jest małą literą, to znaczy „duch święty” (np. Mt 28:19).
To samo dotyczy samego terminu „duch” (np. Ap 22:17), z którego nie zawsze można domyśleć się o jakiego ducha chodzi Świadkom Jehowy.
W innych przypadkach piszą oni np. „duch Boży” (Mt 3:16) czy „duch wieczny” (Hbr 9:14).
Także określenie „Pocieszyciel” ich Biblia oddaje z małej litery w formie „wspomożyciel” (J 14:26).
Mało tego, czasem wręcz wyrugowano słowo „Duch” i zastąpiono je określeniami „natchnienie” (Mt 22:43), „duchowy” (Kol 1:8), „usposobienie duchowe” (Jud 19), „natchniona wypowiedź” (1Tm 4:1, 1J 4:2) czy „kwalifikacje duchowe” (Ga 6:1).
W angielskiej Biblii Świadków Jehowy (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984) również w przypisach w kilku miejscach zamieszczono zamiennie za termin spirit (duch) określenie angielskie active force (czynna siła) (patrz przypisy do Mt 3:11, Mk 1:12, Łk 4:1, J 3:5, 14:17, Dz 2:17).
Natomiast w Starym Testamencie Świadkowie Jehowy w swoim przekładzie w Rdz 1:2 zamienili słowa „Duch Boży” na „czynna siła Boża” (to jedyny ich tekst z takim sformułowaniem).
Ale w przypisie do Rdz 1:2 w swej angielskiej Biblii wspominają jednak o „duchu”:
“And … active force (spirit).” Heb., weru′ach. Besides being translated “spirit,” ru′ach is also translated “wind” and by other words that denote an invisible active force (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
W Biblii tej również w przypisach w kilku miejscach zamieszczono zamiennie za termin spirit (duch) określenie angielskie active force (czynna siła) (patrz przypisy do Ez 11:5, 24, Mi 2:7).
Być może wstawienie określenia „czynna siła Boża”, już na początku Biblii, w drugim jej wersecie, jest jakimś ‘zagraniem’ psychologicznym ze strony Towarzystwa Strażnica. Zapewne każdy Świadek Jehowy czytając Pismo Święte ma później wszystkie wersety o Duchu Świętym dopasowywać do tekstu z Rdz 1:2. Tę samą metodę zastosowano też w tekstach o Duchu Świętym Ewangeliach i Dziejach Apostolskich (patrz powyżej).
-
Zbiorczy opis dostosowań Biblii do swej nauki przez Towarzystwo w kwestii odrzucania Bóstwa Jezusa.
Trzeba tu powiedzieć, że Towarzystwo Strażnica zrobiło wiele by wyrugować ze swej Biblii Bóstwo Chrystusa.
‘Ukrywane’ jest ono przez określanie Jezusa „bogiem” lub „jednorodzonym bogiem” (J 1:1, 18, 10:33).
Poprzez wprowadzenie do tej Biblii imienia Jehowa (dotyczy to szczególnie Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13, 14:6, 8).
Osobny problem stanowią takie teksty jak Rz 9:5, Hbr 1:6 i 1:8-9, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”.
Czasem też Towarzystwo Strażnica pisząc o „Synu”, „Synu Bożym” czy „Jednorodzonym” nazywa Go „synem”, „synem Bożym” lub „jednorodzonym synem” (np. Mt 4:6, J 1:14, 17:1). Ale nie zawsze tak jest, bo bywa On nazwany „jednorodzonym Synem” (np. J 3:16).
Innym problemem jest narzucana interpretacja pewnym tekstom, w których uważa się, że mówią one o Bogu Ojcu, a nie o Synu Bożym (np. „prawdziwy Bóg” 1J 5:20; „Alfa i Omega” Ap 22:13; „Boga, który on nabył własną krwią” Dz 20:28). Czasem bywa zaś odwrotnie (np. Za 12:10).
Kolejną metodą usuwania w cień Bóstwa Jezusa jest różne tłumaczenie greckich słów na język polski, gdy dotyczą one Ojca i Syna. Otóż w tekstach Łk 2:29, Dz 4:24 i Ap 6:10 nazwano Boga „Wszechwładnym Panem” (ang. Sovereign Lord), a tam gdzie pada to samo greckie słowo Despotes, a dotyczy ono Syna (2P 2:1, Jud 4), umieszczono określenie „właściciel” lub „Właściciel” (ang. owner 2P 2:1; Owner Jud 4) („Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata” 1997; New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Również czasem dodano pewne słowa do Biblii (np. dwa razy „za jego pośrednictwem” Kol 1:16-17), by Jezus nie okazał się Stwórcą, tylko pośrednikiem w stwarzaniu (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Dziwne też jest nazywanie cezara „Panem” (z dużej litery w Dz 25:26), tak jakby był on równy Chrystusowi. Natomiast w 1Kor 8:5 dla odmiany piszą Świadkowie Jehowy o „panach” (por. „panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20).
Trudne jest też czasem odkrycie motywów, dla których Towarzystwo Strażnica dany tytuł Jezusa czy Boga pisze raz dużą literą, a innym razem małą, np. „Sędzia” lub „sędzia” (patrz Dz 10:42, 2Tm 4:8, Jk 4:12, 5:9), „Władca” lub „władca” (Ap 1:5, Mi 5:2), „Wybawca” lub „wybawca” (Iz 43:11, Łk 2:11, J 4:42, Tt 2:13), „Król Izraela” lub „król Izraela” (Iz 44:6, J 1:49, 12:13).
Czyżby według Towarzystwa Strażnica jakieś reguły gramatyczne miały decydować o tym, czy Chrystus jest małym czy dużym Bogiem, Sędzią, Władcą, itd.?
Czy Jezus będzie nas kiedyś sądził ze znajomości gramatyki greckiej i hebrajskiej, czy ze stosunku do Jego osoby?
-
Towarzystwo Strażnica, chcąc osłabić Chrystusowy tytuł „Pan”, wprowadziło w swej Biblii dla Boga określenie „prawdziwy Pan” (Wj 23:17, 34:23, Iz 1:24, 3:1, 10:16, 33, 19:4, Mi 4:13, Ml 3:1).
Termin „prawdziwy” nie występuje w oryginale hebrajskim oraz w Septuagincie w wymienionych wersetach.
Może też on sugerować, że Jezus nie jest „prawdziwym Panem”. Czy taki jest zamiar Towarzystwa Strażnica?
Warto wiedzieć, że w angielskim przekładzie termin „prawdziwy” umieszczony jest w nawiasie kwadratowym, jako słowo dodane we wszystkich wskazanych powyżej wersetach:
the [true] Lord (np. Wj 23:17) (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Nie patrzyłem jak jest w 2013. ;)
-
Kolejne dostosowanie Biblii do swych potrzeb, a związane ze słowami "Ja Jestem":
J 8:24 – „Bo jeśli nie uwierzycie, że to ja jestem, pomrzecie w swych grzechach” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Świadkowie Jehowy w swej Biblii w J 8:24 i 28 wstawili słowo „to” („to ja jestem”). Uczynili to, aby nadać inne znaczenie słowom „ja jestem” i nie pozwolić, aby odczytano je jako Boski tytuł Chrystusa.
Ciekawe, że w angielskiej Biblii dodane jest inne słowo (tzn. ang. he), które umieszczono w kwadratowym nawiasie: For if YOU do not believe that I am [he], YOU will die in YOUR sins (J 8:24); When once YOU have lifted up the Son of man, then YOU will know that I am [he] (J 8:28) (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
W polskiej publikacji oddano je następująco: „że jestem nim” (Strażnica Nr 15, 1957 s. 6).
Jednak w oryginale greckim nie ma żadnych dodanych przez Świadków Jehowy słów, co sami ukazują w swym grecko-angielskim przekładzie: that I am (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
J 8:28 – „Kiedy już uniesiecie w górę Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że to ja jestem” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Patrz powyżej komentarz do J 8:24.
J 13:19 – „Od tej chwili mówię wam, zanim się to stanie, abyście, gdy się to stanie, uwierzyli, że ja nim jestem” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Świadkowie Jehowy w swej Biblii w J 13:19 i 18:5-8 wstawili słowo ,„nim” („ja nim jestem”). Uczynili to, aby nadać inne znaczenie słowom „ja jestem” i nie pozwolić, aby odczytano je jako Boski tytuł Chrystusa. Ciekawe, że w angielskiej Biblii dodane słowo (tzn. ang. he) umieszczono w kwadratowym nawiasie: From this moment on I am telling YOU before it occurs, in order that when it does occur YOU may believe that I am [he] (J 13:19); “I am [he].” (...) “I am [he].” (...) I am [he]. (J 18:5-8) (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984). Jednak w oryginale greckim nie ma żadnych dodanych przez Świadków Jehowy słów, co sami ukazują w swym grecko-angielskim przekładzie: that I am. (J 13:19); I am. (...) I am, (...) that I am; (J 18:5-8) (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
J 18:5-8 – „Rzekł do nich: »Ja nim jestem«. A stał z nimi także Judasz, jego zdrajca. Kiedy jednak rzekł do nich: »Ja nim jestem«, cofnęli się i upadli na ziemię. Znowu więc ich zapytał: »Kogo szukacie?« Oni rzekli: »Jezusa Nazarejczyka«. Jezus odrzekł: »Powiedziałem wam, że ja nim jestem...«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Patrz powyżej komentarz do J 13:19.
-
Taki zbiorczy opis dostosowań Biblii do swej nauki przez Towarzystwo w kwestii odrzucania czci dla Jezusa.
Trzeba tu powiedzieć, że Towarzystwo Strażnica zrobiło wiele by wyrugować ze swej Biblii cześć dla Chrystusa.
Poprzez wprowadzenie do tego przekładu imienia „Jehowa” (dotyczy to Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13, 14:6, 8).
Osobny problem stanowią takie teksty jak Rz 9:5 i Hbr 1:6, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”. A „hołd” według nich nie jest okazywaniem „czci”, ale jakąś niższą formą wyrażania zaledwie „szacunku” czy „respektu”.
Kolejną metodą usuwania w cień czci dla Jezusa jest różne tłumaczenie greckich słów na język polski, gdy dotyczą one Ojca i Syna.
Przykładowo w Hbr 1:6 przetłumaczono słowo proskyneo na „hołd” dla Jezusa, a w Mt 4:10 ten sam termin grecki przełożono na „cześć” dla Boga czy w Mt 4:9 nawet na „cześć” dla szatana („Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata” 1997; The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
„Hołd” dla Chrystusa zrównano też z „hołdem” dla ludzi (Mt 18:26, Dz 10:25), a przecież w wielu przypadkach dotyczy on Jezusa zmartwychwstałego (Mt 28:9, 17, Łk 24:52), czy oddawany jest on przez wszystkich aniołów (Hbr 1:6)!
Inną metodą osłabiania „czci” dla Jezusa jest wprowadzenie słowa „szanowanie”, zamiast tego pierwszego powszechnego terminu (np. J 5:23). Nie byłoby może w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że w stosunku do Boga Ojca Biblia Towarzystwa Strażnica mówi czasem o „wychwalaniu” (np. Łk 2:20, 5:25, 17:15), a jeśli chodzi o Syna, to mowa jest o „darzeniu szacunkiem” (Łk 4:15).
Starano się też w Biblii Świadków Jehowy zmniejszyć np. rangę tekstu J 14:14, nie zamieszczając w nim terminu „Mnie”, choć ich angielska Biblia podaje w przypisie do J 14:14, że słowo „Mnie” zawierają następujące rękopisy biblijne: P66, Kodeksy Synaicki, Watykański i „W”, Wulgata oraz przekłady syryjskie „h” i „p” (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
-
Taki zbiorczy opis dostosowań Biblii do swej nauki przez Towarzystwo w kwestii odrzucania widzialnego powrotu Jezusa
Trzeba wspomnieć o tym, co Towarzystwo Strażnica zrobiło, aby w swej Biblii ukryć widzialne przyjście Jezusa.
Otóż dokonało ono podczas tłumaczenia swego Pisma Świętego kilku ‘zabiegów’. Takim dostosowaniem jego do nauki Świadków Jehowy było na przykład wprowadzenie zasady, że wszędzie za greckie słowo parousia wstawiono termin „obecność”. Dokonano tego w 48 miejscach (dotyczy to też greckiego słowa paremi):
„W Chrześcijańskich Pismach Greckich słowo parousía występuje 24 razy: w Mateusza 24:3, 27, 37, 39; 1 Koryntian 15:23; 16:17; 2 Koryntian 7:6, 7; 10:10; Filipian 1:26; 2:12; 1 Tesaloniczan 2:19; 3:13; 4:15; 5:23; 2 Tesaloniczan 2:1, 8, 9; Jakuba 5:7, 8; 2 Piotra 1:16; 3:4, 12 i 1 Jana 2:28. We wszystkich tych 24 miejscach wyraz parousía został w Przekładzie Nowego Świata przetłumaczony na »obecność«.
Pokrewny czasownik páreimi dosłownie znaczy »być przy«. W Chrześcijańskich Pismach Greckich występuje 24 razy: w Mateusza 26:50; Łukasza 13:1; Jana 7:6; 11:28; w Dziejach 10:21, 33; 12:20 (przypis); 17:6; 24:19; 1 Koryntian 5:3, 3; 2 Koryntian 10:2, 11; 11:9; 13:2, 10; Galatów 4:18, 20; Kolosan 1:6; Hebrajczyków 12:11; 13:5; 2 Piotra 1:9, 12 i w Objawieniu 17:8. W tych miejscach słowo páreimi przetłumaczono w Przekładzie Nowego Świata na »być obecnym«...” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 416-417).
Kilkanaście z powyższych fragmentów, w których wstawiono słowo „obecność”, dotyczy powrotu Jezusa: Mt 24:3, 27, 37, 39, 1Kor 15:23, 1Tes 2:19, 3:13, 4:15, 5:23, 2Tes 2:1, 8, Jk 5:7-8, 2P 1:16, 3:4, 1J 2:28.
Jednak choćby Towarzystwo Strażnica wstawiło do swej Biblii nie w 16 miejscach, a w 116 słowo „obecność”, gdy mowa jest o powrocie Jezusa, to i tak nie jest w stanie w tekście Pisma Świętego ukazać, iż ona zaczęła się w roku 1914, że oznacza ona „niewidzialną” obecność oraz, iż Jezus ma tylko „zwrócić uwagę na ludzkość”.
Bo gdzie w swoim przekładzie Biblii Towarzystwo Strażnica wyczytało o „zwracaniu uwagi na ludzkość”?
Gdzie napisano wprost, że Jezus ma „niewidzialnie” powrócić?
Gdzie podano bezpośrednio, iż Chrystus ma powrócić w roku 1914, czy że wtedy powrócił?
I dlatego organizacja ta nawet ‘dostawiła’ tę datę do swego przekładu. Owszem wstawiono rok 1914 do tej wersji, choć nie do tekstu Biblii, ale do dodatków zatytułowanych Biblijne tematy do rozmów:
„Chronologia (...) Rok 1914 n.e. – koniec Czasów Pogan” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 s. 1650).
Jeśli chodzi o termin „obecność” i sugerowanie, że on sam już oznacza „niewidzialną” obecność, to jest to nieporozumienie.
Towarzystwo Strażnica samo dołożyło starań w swej Biblii by wykazać, że słowo to ukazuje „widzialną” obecność.
Mało tego, ono ukazuje „osobistą” obecność i często „krótką”, a nie długą, całymi latami, jak ta od roku 1914. Oto przykłady:
Mt 26:50 – „Lecz Jezus rzekł do niego: »Człowieku, w jakim celu jesteś tu obecny?«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
J 11:28 – „A powiedziawszy to, odeszła i zawołała Marię, swą siostrę, mówiąc potajemnie: »Nauczyciel jest tu obecny i cię woła«” (jw.).
1Kor 16:17 – „Ja zaś raduję się z obecności Stefanasa i Fortunata, i Achaika, ponieważ oni zrekompensowali waszą nieobecność” (jw.).
Flp 1:26 – „aby wasze radosne uniesienie nader obfitowało w Chrystusie Jezusie z mojego powodu, dzięki mojej ponownej obecności u was” (jw.).
Patrz też Łk 13:1, Dz 10:21, 33, 17:6; 24:19, 2Kor 7:6-7, 10:2, 10-11, 11:9, 13:2, 10, Ga 4:18, 20, Flp 2:12.
Prócz tego w swoim leksykonie biblijnym Towarzystwo Strażnica potwierdza, że termin paruzja wyznacza „widzialną” i „osobistą” obecność kilku osób:
„Obecność (parousía) może być oczywiście widzialna i w sześciu miejscach odnosi się do takiej właśnie obecności jakiegoś człowieka: Stefanasa, Fortunata, Achaika, Tytusa i Pawła (1Ko 16:17; 2Ko 7:6, 7; 10:10; Flp 1:26; 2:12)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 2, s. 214).
Przyznaje też, że termin ten wyznacza „przybycie”:
„Wprawdzie obecność Jezusa siłą rzeczy wymaga jego wcześniejszego przybycia...” (jw. s. 213).
-
Dostosowanie fragmentów Biblii w kwestii duszy.
Towarzystwo Strażnica postarało się dopasować swoją Biblię w kwestii duszy do własnej wykładni. Między innymi wprowadziło w swoim przekładzie swoistą interpunkcję w jednym z wersetów (w Łk 23:43). Dostawiło też słowa do swej Biblii („śmierć”), które mają narzucać pewne nauki lub tłumaczyło inaczej niż inni pewne zwroty biblijne (Hbr 12:23 – „życie duchowe”, zamiast „duchy”). Omówimy te kwestie poniżej.
Łk 23:43
Towarzystwo Strażnica w znanym fragmencie biblijnym wstawiło w swej Biblii dwukropek w innym miejscu niż większość przekładów. Ma to pokazać, że Jezus złożył obietnicę „dzisiaj” (którą zrealizuje za tysiące lat), a nie, iż dziś zostanie ona wypełniona.
Łk 23:43 – „A on rzekł do niego: »Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
„Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” (1994) zawierają 74 wypowiedzi Jezusa typu: „zaprawdę wam mówię” itp.
W 73 przypadkach, przecinek lub dwukropek, umieszczony jest w nich zaraz po słowach „wam mówię” (np. Mt 5:18) lub „mówię ci” (np. Mt 5:26), a tylko w jednym przypadku (Łk 23:43) po słowie następnym, tzn. „mówię ci dzisiaj”. Czy nie jest to dziwne?
Oto spis tych wersetów:
Mt 5:18, 26, 6:2, 5, 16, 8:10, 10:15, 23, 42, 11:11, 13:17, 16:28, 17:20, 18:3, 13, 18, 19, 19:23, 28, 21:21, 31, 23:36, 24:2, 34, 47, 25:40, 45, 26:13, 21, 34;
Mk 3:28, 8:12, 9:1, 41, 10:15, 29, 11:23, 12:43, 13:30, 14:9, 18, 25, 30;
Łk 4:24, 12:37, 18:17, 29, 21:32, 23:43;
J 1:51, 3:3, 5, 11, 5:19, 24, 25, 6:26, 32, 47, 53, 8:34, 51, 58, 10:1, 7, 12:24, 13:16, 20, 21, 38, 14:12, 16:20, 23, 21:18.
W Biblii Świadków Jehowy i to nawet w Ewangelii Łukasza jest kilka wersetów, które mają podobną konstrukcję, jak w tekście Łk 23:43 i zawierają termin „dzisiaj”. Jednak w nich Towarzystwo Strażnica nie zmieniło interpunkcji. Oto porównanie tych fragmentów:
Łk 23:43 – „A on rzekł do niego: »Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Łk 4:21 – „Wtedy zaczął do nich mówić: »Dzisiaj spełnił się ten fragment Pisma, któryście właśnie usłyszeli«” (jw.).
Łk 19:9 – „Na to Jezus rzekł do niego: »Dzisiaj wybawienie przyszło do tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama...«” (jw.).
Łk 22:61 – „Pan zaś odwrócił się i spojrzał na Piotra, a Piotr przypomniał sobie wypowiedź Pana, jak rzekł do niego: »Dzisiaj, zanim kogut zapieje, trzykrotnie się mnie zaprzesz«” (jw.).
Mk 14:30 – „Wtedy Jezus rzekł do niego: »Zaprawdę ci mówię: Ty dzisiaj, i to tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, właśnie ty trzy razy się mnie zaprzesz«” (jw.).
Hbr 3:7 – „Dlatego, jak mówi duch święty: »Dzisiaj, jeśli słuchacie jego głosu...«” (jw.). Patrz też np. 2Sm 19:5, 1Krl 2:24.
Hbr 12:23
Towarzystwo Strażnica w tekście Hbr 12:23 przetłumaczyło inaczej niż inni pewien zwrot biblijny. Zamiast terminu „duchy” wstawiło w swym przekładzie dwa słowa: „życie duchowe”.
Hbr 12:23 – „w ogólnym zgromadzeniu, i do zboru pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, i do Boga, Sędziego wszystkich, i do życia duchowego prawych, którzy zostali doprowadzeni do doskonałości” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Biblia Tysiąclecia ma w tekście Hbr 12:23 następujące słowa:
„[przystąpiliście] do duchów sprawiedliwych, które już doszły celu”.
Tekst ten ukazuje pośmiertne życie, natomiast Biblia Towarzystwa Strażnica sugeruje „życie duchowe” żyjących jeszcze na ziemi. W tekście angielskim przekazano to następująco:
Hbr 12:23 – and the spiritual lives of righteous ones who have been made perfect, (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Jednak przekład międzywierszowy Towarzystwa Strażnica ukazuje zupełnie inny tekst w tłumaczeniu „słowo w słowo”. Nie ma w nim słowa „życie” (ang. lives) i brak słowa „duchowe” (ang. spiritual), a jest słowo „duchy” (ang. spirits):
and to spirits of righteous (ones) having been perfected, (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Zresztą nawet oficjalny przekład angielski Biblii z referencjami Towarzystwa Strażnica zawiera w przypisie do Hbr 12:23 takie oto słowa:
“Spiritual lives.” Lit., “spirits.” Gr., pneu′ma•si; (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Sen śmierci
Towarzystwo Strażnica w swym przekładzie biblijnym dodało w kilku miejscach słowo „śmierć”, które ma uzupełniać termin „sen”, to znaczy oddaje to jako „sen śmierci”. Organizacja ta nie chce dopuścić by ktoś pomyślał, że ci, którzy umierają, w jakiś sposób egzystują. Bo przecież każdemu sen kojarzy się jednak z życiem. Śpią osoby żywe, a każdy śpiący egzystuje w pewien sposób. Dodanie słowa „śmierć” ma definitywnie zaprzeczyć jakiemukolwiek życiu. I tu dla Towarzystwa Strażnica nie ma znaczenia, że to słowo nie występuje w tych fragmentach Biblii (w oryginale greckim), w których ono je dodało. W języku angielskim z ‘przyzwoitości’ termin ten wstawiono w nawiasie kwadratowym, który oznacza, że dostawionego słowa nie ma w oryginale greckim.
„Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997
Dz 7:60 – „Kiedy to powiedział, zapadł w sen śmierci”
1Kor 7:39 – „Ale jeśli mąż zapadnie w sen śmierci, wolno jej poślubić, kogo zechce, tylko w Panu”
1Tes 4:14-15 – „to tak samo tych, którzy zapadli w sen śmierci przez Jezusa Bóg przyprowadzi wraz z nim. Albowiem to mówimy wam na podstawie słowa Jehowy, że my, żyjący, którzy pozostaniemy przy życiu aż do obecności Pana, w żaden sposób nie wyprzedzimy tych, którzy zapadli w sen śmierci”
2P 3:4 – „Przecież od dnia, gdy nasi praojcowie zapadli w sen śmierci...”
Oto ang. teksty:
New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984
Dz 7:60 – And after saying this he fell asleep [in death]
1Kor 7:39 – But if her husband should fall asleep [in death], she is free to be married to whom she wants, only in [the] Lord
1Tes 4:14-15 – so, too, those who have fallen asleep [in death] through Jesus God will bring with him. For this is what we tell YOU by Jehovah’s word, that we the living who survive to the presence of the Lord shall in no way precede those who have fallen asleep [in death]
2P 3:4 – Why, from the day our forefathers fell asleep [in death]...
-
Dostosowanie fragmentów Biblii w kwestii piekła.
Towarzystwo Strażnica zrobiło co nieco by dopasować swoją Biblię w kwestii piekła do własnej wykładni. Przykładowo wprowadziło w swoim przekładzie termin „odcięcie”:
Mt 25:46 – „I ci odejdą w wieczne odcięcie, prawi zaś do życia wiecznego” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Towarzystwo Strażnica nie godzi się, by w tym wersecie było słowo „kara”, „kaźń” czy „męka”, gdyż nie uznaje nauki o piekle. Z tego powodu dało w tekście Mt 25:46 słowo „odcięcie”. Tymczasem grecki termin kolasin ma według podręcznika Świadków Jehowy kilka znaczeń:
„W Emphatic Diaglott zamiast »kaźń« czytamy »odcięcie«. W przypisie powiedziano: „Kolasin (...) wywodzi się od kolazoo, które znaczy: 1) Odcinać, na przykład gałęzie, przycinać. 2) Ograniczać, krępować. (...) 3) Karcić, karać” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 234).
Także „Słownik Grecko-Polski” Z. Abramowiczówny podaje następujące znaczenia greckiego słowa kolasin: „okrzesywanie gałęzi, zwł. drzew migdałowych”, „karanie”, „karcenie”, „potępienie”.
Widać więc, że Świadkowie Jehowy słowo „odcięcie”, mające związek z „okrzesywaniem gałęzi”, zastosowali do całkiem innej czynności. Ciekawe, że Towarzystwo Strażnica wybiórczo potraktowało wspomniany słownik w swojej publikacji:
„podstawowe znaczenie greckiego wyrazu kòlasis brzmi »okrzesywanie gałęzi«, czyli obcinanie zbędnych gałęzi drzewa (Słownik grecko-polski pod red. Z. Abramowiczówny)” (Strażnica 01.11 2008 s. 7).
Rozumienie słowa kolasin, jako „kara” lub „męka” potwierdza też kontekst, tzn. słowa Mt 25:41 z Biblii Towarzystwa Strażnica:
Mt 25:41 – „Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany dla Diabła i jego aniołów” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Ciekawe, że w tekście 1J 4:18 greckie słowo kolasin („kara” w BT), gdzie słowo „odcięcie” nie pasowało Towarzystwu Strażnica, oddano w roku 1994 jako „hamulec”, a w nowszym przekładzie już jako „powściąga”:
1J 4:18 – „lecz doskonała miłość precz odrzuca bojaźń, ponieważ bojaźń jest hamulcem” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).
1J 4:18 – „lecz doskonała miłość precz odrzuca bojaźń, ponieważ bojaźń powściąga” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Tu dodajmy, że różne przekłady biblijne oddają słowo kolasin w tekście 1J 4:18 najczęściej jako „kara” (np. Biblia Tysiąclecia) lub „udręka” („Grecko-polski Nowy Testament wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi” tłum. ks. prof. dr hab. R. Popowski SDB, dr M. Wojciechowski, Warszawa 1993).
Jednak z piekłem również łączą się pośrednio inne fragmenty Biblii, zawierające rdzeń koladzo, mający wiele wspólnego z terminem kolasin.
Otóż w tekście Dz 4:21 Towarzystwo Strażnica oddało grecki czasownik w formie kolasontai, jako „kara”:
Dz 4:21 – „nie znaleźli żadnej podstawy do wymierzenia im kary” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Czemu nie zrobiła tego ta organizacja w tekście Mt 25:46, jak oddano to w wielu przekładach biblijnych?
Ciekawe, że w swym grecko-angielskim przekładzie międzywierszowym Towarzystwo Strażnica różnie oddało interesujący nas zwrot grecki. W tłumaczeniu słowo w słowo w tekście Dz 4:21 jest angielski termin lop of (odciąć), a w tekście oficjalnym angielski termin punish (wymierzyć karę) (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Zatem Świadkowie Jehowy są niekonsekwentni w swym tłumaczeniu!
Kolejny fragment to 2P 2:9, w którym pada słowo koladzomenous, będące pokrewnym terminowi kolasin. W nim Towarzystwo Strażnica też zmieniało w swych przekładach interesujące nas słowa:
2P 2:9 – „a nieprawych zachować na dzień sądu, żeby zostali odcięci” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).
2P 2:9 – „a nieprawych zachować na dzień sądu, żeby zostali wytraceni” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Widzimy z tego, że ten popularny u Świadków Jehowy zwrot „odcięcie” (Mt 25:46), był przez nich zmieniany w innych fragmentach Biblii.
Inny zabieg, którego dokonało Towarzystwo Strażnica w swej Biblii, to całkowicie pominięcie w niej terminu „piekło”.
Słowo to nie dostało się do przekładu Świadków Jehowy, ale jednak użyte jest ono kilka razy w dodatkach do tego przekładu:
„PIEKŁO. Zobacz GEHENNA, HADES, SZEOL, TARTAR” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 s. 1597).
„Dusza uwolniona z Szeolu, czyli Hadesu (»piekła«)” (jw. s. 1644).
„Piekło (Hades, Szeol) (...) Jezus wskrzeszony z grobu, z piekła Dz 2:27, 31, 32; Ps 16:10. Piekło wyda innych umarłych, zostanie zniszczone Obj 20:13, 14” (jw. s. 1656).
„Dusza uwolniona z Hadesu (»piekła«)” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 420).
Czyżby Towarzystwo Strażnica, zwalczając piekło, nie umiało jednak obejść się bez tego słowa?
A może dla sobie znanych celów używa tego wyrazu, gdy chce manipulując nim udowodnić coś innym?
Przecież w innym miejscu swej Biblii organizacja ta pisze, że to „błędne” słowo:
„»Hades«, »Szeol« – powszechny grób ludzkości (...) Błędne tłumaczenie: »piekło«” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 421).
-
Dostosowanie fragmentów Biblii w celu negacji pierwszeństwa Piotra
Trzeba wspomnieć o tym, co Towarzystwo Strażnica zrobiło, aby w swej Biblii ‘ukryć’ pierwszeństwo Piotra. Otóż dokonało ono podczas tłumaczenia swego Pisma Świętego kilku ‘zabiegów’, które tu ukażemy.
Mt 10:2
Przykładowo pierwszy polski tekst biblijny Świadków Jehowy z roku 1994 ukazuje Piotra jako „Pierwszego” (dużą literą):
Mt 10:2 – „A imiona dwunastu apostołów są następujące: Pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i Andrzej, jego brat” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994).
Drugi tekst z roku 1997 ukazuje Piotra jako „pierwszego” (małą literą):
Mt 10:2 – „A imiona dwunastu apostołów są następujące: pierwszy – Szymon zwany Piotrem i Andrzej” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Widzimy z tego, że gdy Towarzystwo Strażnica zauważyło, iż niektórzy ludzie, powołując się na jego Biblię, twierdzili, że Piotr ma tytuł „Pierwszy”, wśród Apostołów, to zmieniło po prostu tekst w swym przekładzie biblijnym.
Jednak w angielskiej Biblii Świadków Jehowy mowa jest o „Pierwszym”:
Mt 10:2 - The names of the twelve apostles are these: First, Simon, the one called Peter... (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Natomiast w tłumaczeniu „słowo w słowo” oddano ten werset następująco, dając małą literę w słowie „pierwszy”:
first Simon the (one) being said Peter... (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Mt 16:18
Mt 16:18 – „I ja tobie mówię: Tyś jest Piotr, a na tym masywie skalnym zbuduję mój zbór i bramy Hadesu go nie przemogą” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Towarzystwo Strażnica by zlikwidować grę greckich słów Petros – petra, zmieniło tradycyjny termin „skała” na „masyw skalny” (w ang. rock-mass), odnosząc go do Jezusa, a nie do Piotra.
Oto porównanie tekstu Świadków Jehowy ze słowami z oryginału:
„Tyś jest Piotr, a na tym masywie skalnym zbuduję mój zbór”;
„Ty jesteś Petros, a na tej petra zbuduję Kościół mój”.
Niekonsekwencją Towarzystwa Strażnica jest to, że w tekście Mt 16:18 zmieniło tradycyjne określenie „skała” (opoka) na „masyw skalny”, natomiast w tekstach Hi 30:6 i Jr 4:29, gdzie pada w Septuagincie również termin petra, oddało go słowem „skała” (także Wj 17:6). Organizacja ta w przypisie do tekstu Jr 4:29 podaje:
“And into the rocks.” Heb., u•vak•ke•phim′; Gr., pe′tras (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984; por. też przypisy do Lb 20:8 i Na 1:6).
W kolejnym miejscu Towarzystwo Strażnica nazwało Boga „skałą” (Iz 8:14; w Septuagincie: petra), a Jezusa „masywem skalnym” (1P 2:8; w grece petra). Dziwne to tym bardziej, bo jest to ten sam werset biblijny!
Również w 2Sm 22:2 Biblia Świadków Jehowy zwie Boga „skałą”, choć w Septuagincie pada tu słowo petra. To samo dotyczy Abrahama (Iz 51:1-2):
„Do kamieniołomu i wykonywanej w nim pracy nawiązuje sugestywna metafora, którą posłużył się Jehowa za pośrednictwem Izajasza (Iz 51:1). Jak wynika z kontekstu, »skałą« najwyraźniej był Abraham, praojciec Izraelitów...” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. I, s. 1055).
Czyżby używanie przez Towarzystwo Strażnica w Nowym Testamencie określenia „masyw skalny” jest jakimś specjalnym zabiegiem, który ma zneutralizować termin „skała” stosowany przez nas względem Piotra?
Czemu „skałą” może być Abraham, a nie może być nią Piotr?
Ciekawe, że dawny przekład międzywierszowy, wydawany przez Towarzystwo Strażnica, w tekście Mt 16:18 zarówno imię Petros, jak i słowo petra, oddaje jako Rock (rock) i to tak w tłumaczeniu „słowo w słowo”, jak i w oficjalnym tekście (The Emphatic Diaglott 1942).
Mt 16:19
Mt 16:19 – „Dam ci klucze królestwa niebios; i cokolwiek byś związał na ziemi, będzie to rzecz związana w niebiosach, a cokolwiek byś rozwiązał na ziemi, będzie to rzecz rozwiązana w niebiosach” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Na pierwszy rzut oka nie widać czegoś, co by można zarzucić Towarzystwu Strażnica w tym tekście. Jednak ten fragment był przez tę organizację zmieniany! Wszystko też rozbija się o interpretację powyższych słów. Poniżej ukazujemy porównanie angielskich tekstów.
Pierwszy tekst:
Mt 16:19 – and whatever you may bind on earth will have been bound in the heavens, and whatever you may loose on earth will have been loosed in the heavens (New World Translation of the Christian Greek Scriptures 1952, revised 1951).
Drugi tekst:
Mt 16:19 – and whatever you may bind on earth will be the thing bound* in the heavens, and whatever you may loose on earth will be the thing loosed in the heavens (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984; por. The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1969, 1985).
W przypisie w cytowanej edycji z roku 1984 (także z roku 1985) podano:
*Or, “the thing already loosed,” the perfect passive participle.
Przypis ten przetłumaczono następująco (słowa w nawiasach kwadratowym):
„Wypowiedź z Mateusza 16:19 można, w zgodzie z zasadami gramatyki greckiej, oddać następująco: »Cokolwiek byś związał na ziemi, będzie to rzecz związana [czyli: uprzednio związana] w niebiosach, a cokolwiek byś rozwiązał na ziemi, będzie to rzecz rozwiązana [czyli: uprzednio rozwiązana] w niebiosach«” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 1, s. 1103).
Jednak wcześniejsze przekłady tej organizacji nie zawierały takiego przypisu (patrz New World Translation of the Christian Greek Scriptures 1952, revised 1951; The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1969).
Poniżej ukazujemy, jak w języku polskim oddawano te teksty, według różnych przekładów Towarzystwa Strażnica.
Pierwsze teksty:
„Przy właściwym tłumaczeniu cztery dalsze wypadki pokonują opartą na nich błędną naukę. U Mat. 16:19 /NW/ mówi Jezus do Piotra: »(...) a cokolwiek zwiążesz na ziemi, przedtem będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, przedtem będzie rozwiązane w niebie«. U Mat. 18:18 /NW/ mówi Jezus do wszystkich swych apostołów: »Zaprawdę powiadam wam mężom: Jakiekolwiek rzeczy zwiążecie na ziemi, związane przedtem będą w niebie, i jakiekolwiek rzeczy rozwiążecie na ziemi, rozwiązane przedtem będą w niebie.«” (Strażnica Nr 6, 1951 s. 8 [ang. Strażnica 15.10 1950 s. 391]).
„Oczywiście nie wiedział o tym, co Jezus rzekł na osobności do Piotra: »Chcę ci dać klucze królestwa niebios, i cokolwiek byś związał na ziemi, będzie przedtem związane w niebiosach.« (Mat. 16:19, NW)” (Strażnica Nr 4, 1960 s. 4).
„Zwracanie uwagi na właściwe zastosowanie tej formy pozwoli nam uchronić się od błędu w sprawach doktrynalnych. Dotyczy to tekstu w Mateusza 16:19 (NW), gdzie Jezus mówi do Piotra: »Chcę ci dać klucze królestwa niebios, i cokolwiek byś związał na ziemi, będzie przedtem związane w niebiosach, i o cokolwiek byś rozwiązał na ziemi, będzie przedtem rozwiązane w niebiosach.«” („Wykwalifikowani do służby kaznodziejskiej” 1957 cz. 2, s. 70).
Widzimy, że Towarzystwo Strażnica pouczało innych, jak należy właściwie tłumaczyć tekst Mt 16:19. Później samo go jednak zmieniło.
Drugi tekst:
„»(...) a cokolwiek byś związał na ziemi, już jest związane w niebiosach, i cokolwiek byś rozwiązał na ziemi, już jest rozwiązane w niebiosach.« – (Mateusza 16:13-19, NW)” („Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe” 1967 [ang. 1965] s. 160).
Trzeci tekst:
„»(...) a cokolwiek byś związał na ziemi, będzie to już związane w niebiosach, i cokolwiek byś rozwiązał na ziemi, będzie to już rozwiązane w niebiosach« (Mat. 16:19, NW)” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 14 s. 1).
Por. z obecnym tekstem oficjalnym zamieszczonym powyżej.
Dz 5:29
W innym fragmencie Towarzystwo Strażnica dostawiło słowo „inni”. Określenie „Piotr i apostołowie” za bardzo wskazywało na jego pierwszeństwo, więc organizacja ta do swej Biblii wstawiła termin „inni”, choć nie ma go w oryginale greckim. Potwierdza to tekst angielski Świadków Jehowy, w którym słowo „inni” ( ang. other) zamieszczono w nawiasie kwadratowym:
Dz 5:29 – „Piotr i inni apostołowie” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Dz 5:29 – Peter and the [other] apostles (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984; por. tekst grecki w The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
J 21:15
Towarzystwo Strażnica aby ukazać, że Piotr nie miłował Jezusa bardziej niż inni Apostołowie, specyficznie oddało tekst J 21:15. Ono twierdzi, że Piotr bardziej miłował Jezusa niż łowienie ryb. Nie był więc on pierwszym z Apostołów w wyrażanej miłości do Pana:
„Potem, mając na myśli leżące przed nimi ryby, zapytał Piotra, czy go bardziej od »tych« miłuje. Zachęcił go, by zamiast angażować się w rybołówstwo, w pełni poświęcił się służbie dla Boga (Jana 21:1-22)” („Składajmy dokładne świadectwo o Królestwie Bożym” 2009 s. 30).
Oto porównanie tekstu Świadków Jehowy z fragmentem z Biblii katolickiej:
J 21:15 – „czy mnie bardziej od tych miłujesz?” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
J 21:15 – „czy miłujesz mnie więcej aniżeli ci?” (Biblia Tysiąclecia).
-
Dostosowanie Biblii w celu udowodniania "pala męki".
Towarzystwo Strażnica postarało się dopasować swoją Biblię w kwestii pala do własnej wykładni. Zauważmy, wpierw w roku 1936 pojawiła się u Świadków Jehowy nauka o „palu”, a dopiero później w roku 1950 umieszczono to słowo w Piśmie Świętym. Ewidentnie więc Biblię dostosowano do nauk Towarzystwa Strażnica, a nie odwrotnie.
Między innymi organizacja ta wprowadziła w swoim przekładzie swoiste określenie „pal męki”, które nie występuje w oryginale Pisma Świętego (patrz poniżej rozdział 4). Nawet gdybyśmy uznali, że słowo greckie stauros oznacza „pal”, to nie ma w oryginale Biblii frazy „pal męki”.
Towarzystwo Strażnica samo to częściowo potwierdza pisząc:
„»Pal męki« (gr. σταυρός [stauròs]; łac. crux)” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 417).
Poniżej przedstawiamy nasze zarzuty wobec Towarzystwa Strażnica, dotyczące jego Biblii oraz ślady związane z krzyżem występujące w tym przekładzie.
1) Towarzystwo Strażnica w Dodatkach w swej Biblii pisze:
„Wyrażenia »pal męki« użyto w Mateusza 27:40 w opisie stracenia Jezusa na Kalwarii, czyli Miejscu Czaszki. Nie ma żadnych dowodów na to, jakoby greckie słowo stauròs oznaczało w tym wypadku krzyż, który poganie już setki lat przed Chrystusem uważali za symbol religijny” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 417).
Tymczasem organizacja ta w swoim podręczniku podaje coś wręcz odwrotnego:
„W klasycznej greczyźnie słowo to oznaczało po prostu ustawioną pionowo belkę, czyli pal. Później zaczęto też nazywać tak pal egzekucyjny z belką poprzeczną” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 153).
W innym podręczniku Towarzystwo Strażnica wyjaśnia, że klasycy greki to okres dużo wcześniejszy niż czasy Jezusa:
„W wiekach od IX do IV p.n.e. trwał okres tak zwanej greki klasycznej” („Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” 1998 s. 316).
Czy więc słowo greckie stauros nie mogło oznaczać w Biblii „krzyża”?
Przecież owo „później”, to czasy tuż przed Jezusem i okres życia Apostołów.
Towarzystwo Strażnica kwestionujące to, że słowo stauros oznacza „krzyż”, nigdy w swoich polskich i angielskich publikacjach i Bibliach nie podało jakim terminem określa się w grece „krzyż”. To milczenie jest znamienne i daje nam przypuszczenie, dlaczego ta organizacja tak postępuje. Chce ona po prostu przed nami ukryć, że stauros, to „krzyż” (patrz też rozdział 14, zamieszczony w części 2 tego artykułu).
Podobnie jest z łacińskim słowem crux, o którym Świadkowie Jehowy w swej Biblii piszą następująco:
„W słowniku języka łacińskiego opracowanym przez Lewisa i Shorta podano podstawowe znaczenie słowa crux: »drzewo, rama lub inne drewniane narzędzia egzekucji, na których palowano lub wieszano przestępców«. Wyraz ten dopiero później zaczął oznaczać »krzyż«.” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 419).
Tu także zgadzamy się, że słowo crux mogło, tak jak greckie stauros, mieć pierwotnie jedno znaczenie, ale z czasem, gdy wprowadzono karę ukrzyżowania, pojęcie terminu rozszerzyło się.
Dlatego być może Towarzystwo Strażnica napisało następująco:
„A zatem (...) krzyż nie jest pochodzenia »chrześcijańskiego«. Oczywiście to jeszcze nie znaczy, że Jezus nie mógł umrzeć na krzyżu. Niektórych ludzi tracono przez przybijanie ich do krzyża” (Przebudźcie się! Nr 11 z lat 1970-1979 s. 25).
2) Niekonsekwencją Towarzystwa Strażnica jest fakt wydawania jeszcze w roku 1942 Nowego Testamentu międzywierszowego (grecko-angielskiego) The Emphatic Diaglott, który zawiera słowo „krzyż”. Kto odrzucił w roku 1936 krzyż, nie powinien wydawać Biblii z „krzyżem”, skoro głosi już o „palu”.
Wydaje się, że Towarzystwo Strażnica nie tylko do roku 1942 wydawało The Emphatic Diaglott, ale i później. Czy godzi się, by wyznanie uznające krzyż za znak falliczny, nadal produkowało i rozprowadzało tekst, w którym mowa jest wielokrotnie o krzyżu?
O tym, że ciągle po roku 1942 rozprowadzano ten Nowy Testament świadczy wzrastający jego nakład:
„Od roku 1926 podjęło się ono nawet drukowania Biblii na własnych maszynach drukarskich. Biblia »The Emphatic Diaglott«, do której Towarzystwo ma prawa autorskie i płyty drukarskie, została po raz pierwszy wydrukowana na własnych maszynach drukarskich w roku 1926. Odtąd wydrukowano jej 166 244 egzemplarzy” (Strażnica Nr 4, 1962 s. 10).
„Najpierw opublikowano The Emphatic Diaglott, którego formy drukowe należały do Towarzystwa już od 24 lat. W grudniu roku 1926 przekład ten wyszedł spod maszyny płaskiej w drukarni Towarzystwa przy Concord Street w Brooklynie. Do tej pory wyprodukowano 427 924 egzemplarze tej Biblii” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 607).
Prócz tego alfabetyczny spis słów biblijnych zamieszczony na końcu tego przekładu uczy o krzyżu:
CROSS, a kind of gibbet made of pieces of wood placed transversely, whether crossing at right angles, one at the top of the other, T, or below the top, †, or diagonally, X, on which criminals were executed (The Emphatic Diaglott 1942 s. 881).
Czyżby organizacja ta nie wiedziała, że wydając i rozpowszechniając ten przekład potwierdza ‘niechcąco’ krzyż?
A może dla Towarzystwa Strażnica ważniejsze były pieniądze uzyskane ze sprzedaży tego przekładu? Wszak w reklamówce The Emphatic Diaglott, zamieszczonej na końcu innej Biblii, widnieje cena 3,5 dolara (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985 s. 1180).
3) Towarzystwo Strażnica w tekstach Dz 5:30, 10:39, 13:29, Ga 3:13 i 1P 2:24 umieszcza w swej Biblii słowo „pal” (w ang. stake), zamiast „drzewo”. Tymczasem występujący w tych wersetach grecki termin xylon tłumaczy ono w swym przekładzie międzywierszowym na angielski termin wood (drzewo) (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Mało tego, w przypisach w swej angielskiej wersji podaje, że można w tych wersetach użyć słowa tree (drzewo) (patrz New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Ciekawe, że poprzedni przekład międzywierszowy, wydawany przez Towarzystwo Strażnica, w tekstach Dz 5:30, 10:39 i 13:29 oddawał greckie słowo xylon poprzez angielski termin cross (krzyż), a we fragmentach Ga 3:13 i 1P 2:24 przez słówko tree (drzewo) (patrz The Emphatic Diaglott 1942).
Czy greckie słowo xylon potwierdza termin „pal”?
Owszem, filologicznie może uzasadniać, ale nie musi, gdyż termin ten równie dobrze może określać „krzyż”.
Słownik Grecko-Polski pod redakcją Z. Abramowiczówny (Warszawa 1962, hasło: xylon) podaje następujące znaczenia słowa xylon:
„1. drewno, zarówno opałowe, jak budulec (...) kantówki (...)
2. pl. rynek drzewny (...)
3. sg. kawał drzewa, belka, kłoda, drąg (...) łyżka z drzewa figowego (...) kołek, dźwignia, lewar (...) grzęda (...)
4. kij, pałka, maczuga (...)
5. narzędzie kary, dyby drewniane (...) dyby o pięciu otworach na kark, ręce i nogi (...) szubienica (...) krzyż, NT, pal, ALEX (...)
6. ława, stół, zwł. wekslarza (...)
7. siedzenie w teatrze ateńskim (...)
8. medic. ława chirurgiczna (...)
9. drzewo rosnące (...)
10. met. o osobach, nieczuły, głuchy jak pień (...)” (t. III, s. 231-232).
Widzimy z powyższego, że na przykład „dyby”, podobnie jak „krzyż”, składają się z przynajmniej dwóch belek, więc nie jest prawdą to, że słowo xylon musi zawsze oznaczać pojedynczą belkę (patrz ilustracja dyb zamieszczona w Strażnicy Rok XCII [1971] Nr 18 s. 5).
Również Świadkowie Jehowy zacytowali powyższy słownik:
„Warto zaznaczyć, że w Biblii użyto także słowa ksýlon na określenie narzędzia, którym się posłużono do tego celu. Słownik grecko-polski Zofii Abramowiczówny podaje następujące znaczenie tego słowa: »drewno, zarówno opałowe, jak budulec, (...) kawał drzewa, belka, kłoda, drąg, (...) kij, pałka, maczuga, (...) krzyż, N[owy] T[estament]; pal, (...) drzewo rosnące« (Warszawa 1962, t. 3, ss. 231, 232)” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 153).
W związku z tym, że słowo xylon oznacza również krzyż, wielu biblistów tak też oddało ten grecki termin w swoich przekładach biblijnych:
Nowy Testament ks. Dąbrowskiego – Dz 13:29, 1P 2:24;
Biblia Tysiąclecia – Dz 13:29;
Biblia Poznańska – Dz 5:30, 13:39;
Nowy Testament ks. Romaniuka – Dz 5:30, 10:39, 13:29.
Jeśli chodzi o fragment Ga 3:13 („Przeklęty każdy zawieszony na palu”) z Biblii Świadków Jehowy, to on nie jest żadnym argumentem przeciwko krzyżowi. Apostoł w nim cytuje słowa z tekstu Pwt 21:23, które mówią o „drzewie” (xylon w Septuagincie i xylon w Ga 3:13). Wiadomo zaś, że Jezus umierał według procedur rzymskich, a nie żydowskich (według tekstu Pwt 21:23), więc „drzewo” dla Apostoła określało „krzyż”, który był właśnie z drzewa. Słowo „pal” w tym wypadku jest interpretacją Świadków Jehowy.
Interesujące jest to, że gdy Towarzystwo Strażnica uznawało jeszcze krzyż, to nie miało żadnych skrupułów z utożsamianiem go z „drzewem” z tekstu Ga 3:13 i Pwt 21:23:
„Sposób śmierci Zbawiciela z góry był ustalony w żydowskim przepisie karnym dla umyślnych grzeszników. W zakonie żydowskim było napisane: »Przekleństwem Bożem jest ten, który na drzewie wisi.« (5 Mojżeszowa 21:23, tł. ang.) Śmierć Jezusa na krzyżu czyli na drzewie uwolniła Żydów od tego przekleństwa” („Rząd” 1928 s. 119-120).
„Z punktu zapatrywania żydowskiego, to każdy człowiek był grzesznikiem i przeklętym w oczach Bożych, który zawisnął na krzyżu, albowiem w zakonie było napisane: »Przeklęty każdy, który wisi na drzewie.« (5 Mojżeszowa 21:23; Galatów 3:13)” („Stworzenie” 1928 s. 259-260; patrz też „Pojednanie” 1928 s. 212-213).
Odnośnie słowa xylon w Septuagincie Towarzystwo Strażnica w swej Biblii napisało następująco:
„W LXX wyraz ksýlon występuje w Ezdrasza 6:11 (2 Ezdrasza 6:11) i oznacza belkę, na której miał zawisnąć człowiek łamiący prawo” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 418).
W jednej z publikacji narzucono już dodatkowo interpretację, że „belka” (tak ma tekst aramejski), to „słup”:
„Oczywiście chodziło tu o zwykłą »belkę«, a więc słup” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 23 s. 22).
Pomimo tego Biblia Świadków Jehowy zawiera słowo „belka”:
Ezd 6:11 – „że ktokolwiek przekroczy to postanowienie, temu zostanie wyrwana z domu belka i będzie na niej zawieszony” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Warto zauważyć, że kara, o której mówi tekst Ezd 6:11, była wymierzana przez Persów (Ezd 6:12), którzy tak jak Rzymianie krzyżowali. Ten rodzaj przybicia do narzędzia kary najlepiej ukazuje Biblia Poznańska:
Ezd 6:11 – „kto przekroczy ten rozkaz, ma być wyrwana belka z jego domu, on zaś sam przybity do niej i powieszony”.
Skazany więc najpierw miał być przybity do poziomej belki, a później umiejscawiano ją na słupie lub drzewie.
Również Jezus mógł wpierw zostać przybity do belki, która później wraz z pionowym słupem utworzyła krzyż.
4) Towarzystwo Strażnica w tekstach Mt 10:38, 16:24, 27:32, 40, 42; Mk 8:34, 15:21, 30, 32; Łk 9:23, 14:27, 23:26; J 19:17, 19, 25, 31; 1Kor 1:17-18; Ga 5:11, 6:12, 14; Ef 2:16; Flp 2:8, 3:18; Kol 1:20, 2:14; Hbr 12:2 umieszcza w swej Biblii określenie „pal męki” (w ang. torture stake). Tymczasem występujący w tych fragmentach grecki termin stauros tłumaczy ono w swym przekładzie międzywierszowym na angielski jednym termin stake (pal). Nie ma tam słowa „męki” (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Natomiast w miejscach, w których jest mowa w innych Bibliach o „ukrzyżowaniu” Towarzystwo Strażnica oddaje to słowo samym terminem „pal”, bez uzupełnienia określeniem „męki” (np. „zawisł na palu” Mt 26:2; jest dziesiątki takich fragmentów, np. Mt 27:22-23, 26, 31, 35, 38, 44). Używanie dwóch słów „pal męki” nie jest w pełni zgodne z zasadą Towarzystwa Strażnica oraz z zapewnieniem o „dosłowności” przekładu:
„W miarę możliwości w Przekładzie Nowego Świata starano się przypisać każdemu słowu oryginału greckiego jedno odpowiadające mu słowo polskie” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994, Przedmowa s. 5).
„Świadkowie Jehowy chcieli mieć przekład, który by uwzględniał rezultaty najnowszych prac naukowych, pozostawał wolny od wpływu poglądów i tradycji chrześcijaństwa i był tłumaczeniem dosłownym, wiernie oddającym treść oryginału” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 609).
„Dlatego, że jest to przekład na współczesny, zrozumiały język, a poza tym tłumacze trzymali się ściśle oryginału” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 262).
Czy prawdziwe są zatem słowa, że tłumacze „trzymali się ściśle oryginału” dodając słowo „męki”?
5) Najbardziej widoczny jest brak „dosłowności” (patrz powyżej ich zapewnienia) w tłumaczeniu w kwestii greckiego słowa stauros, które przez prawie wszystkie Biblie oddawane jest jako „krzyż”. Chodzi nam tu o porównanie oryginalnego tekstu greckiego z nowogreckim Przekładem Nowego Świata.
Otóż wszędzie tam, gdzie w oryginalnym tekście greckim występuje słowo stauros, to Towarzystwo Strażnica oddało je w swym przekładzie nowogreckim Nowego Świata jako xylon (dosłownie xylu basanismu), które inne Biblie oddają po polsku jako „drzewo”, a Świadkowie Jehowy jako „pal” („pal męki”). Warto porównać np. teksty Mt 10:38, 16:24, 20:19, 23:34, 26:2, 27:26. itd. (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985 i greckie „Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1993). Czy to jest „dosłowność” tłumaczenia, skoro zmienia się słowa greckie?
Dlaczego więc przekład Świadków Jehowy nie jest „dosłowny”? Otóż dlatego, że oni tłumaczą tekst Biblii na języki narodowe nie z oryginału, ale z języka angielskiego (!):
„Wydania w innych językach są oparte na przekładzie angielskim” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” ed. 1991 s. 260; ed. 2001 s. 259).
Z tego powodu zamiast słowa stauros znalazł się w przekładzie greckim Nowego Świata termin xylon, który jest u Świadków Jehowy odpowiednikiem słowa „pal”.
Widzimy więc, że Świadkowie Jehowy ‘tłumaczenia’ Biblii na język grecki z greki dokonali jakby pośrednio. To znaczy wpierw przetłumaczyli tekst z oryginalnej greki na język angielski, a później z angielskiego na grecki współczesny. Czy to jest według Świadków Jehowy „dosłowność” przekładu?
Towarzystwo Strażnica zapewne wiedziało, że każdy Grek, widząc w Przekładzie Nowego Świata słowo stauros, rozumiałby je jako „krzyż”. Zmiana stauros na xylon wprowadza zamieszanie i dezorientację czytelnika, któremu można wmówić „drzewo”, to znaczy „pal”.
Widzimy z powyższego, że Biblii Świadków Jehowy można zarzucić brak deklarowanej „dosłowności” i zafałszowanie oryginalnego tekstu.
6) Towarzystwo Strażnica w swojej Biblii, dla potwierdzenia „pala”, próbuje powoływać się na jeden z przekładów biblijnych. Jest to jedyne Pismo Święte, do którego odwołuje się ta organizacja:
„Dlatego Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata w Ewangelii według Mateusza 27:40-42 oraz w innych miejscach, gdzie występuje stauros, słusznie używa wyrażenia »pal męki«. Podobnie Komentarz żydowski do Nowego Testamentu, wydany po polsku przez katolicką oficynę »Vocatio«, konsekwentnie posługuje się określeniem »pal egzekucyjny« bądź »pal«” (Strażnica 01.03 2011 s. 19).
Jednak autor cytowanego komentarza zupełnie nie zgadza się ze Świadkami Jehowy (choć używa słowa „pal”), bo pisze w nim następująco:
„Pal egzekucyjny, gr. stauros, tłumaczone zwykle jako »krzyż«. Był to drewniany pionowy pal z poprzeczną belką, bardziej w kształcie dużej litery T niż dzisiejszego symbolu chrześcijańskiego, używany przez Rzymian do egzekucji przestępców, którzy nie byli obywatelami rzymskimi (...). Jednakże w Izraelu pod rzymską okupacją publiczne ukrzyżowania były powszechne: skazaniec niósł poprzeczną belkę z pala, na którym miał być uśmiercony (...) Pseudochrześcijańska sekta zwana Świadkami Jehowy naucza, że Jeszuę umęczono na prostym słupie bez poprzecznej belki. Moje tłumaczenie słowa stauros jako »pal egzekucyjny« ma charakter funkcjonalny, nie zaś symboliczny. (...) Bogaty materiał archeologiczny i historyczny potwierdza fakt, że rodzaj pala egzekucyjnego używanego na terenie Izraela miał poprzeczną belkę (łac. patibulum) i że właśnie ją skazaniec, a zatem i Jeszua, musiał nieść na miejsce kaźni” („Komentarz żydowski do Nowego Testamentu” D. H. Stern, Warszawa 2004, s. 57-58).
7) W Biblii Towarzystwa Strażnica są ślady dotyczące krzyża. Oto teksty biblijne i przypisy do nich z angielskiego przekładu:
Rdz 40:19 – „Za trzy dni faraon podniesie twoją głowę i zawiesi cię na palu” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Or, “timber.” Lit., “wood.” Gr., xy′lou; Lat., cru′ce (from crux) (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Rdz 41:13 – „Mnie przywrócono na mój urząd, a tamtego powieszono” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
“Him he hanged,” M; LXX, “that one was hanged”; Vg, “that one was hanged on a torture stake [Lat., cru′ce (from crux)].” (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Joz 8:29 – „I zawiesił króla Aj na palu aż do pory wieczornej; a gdy miało zajść słońce, Jozue wydał nakaz i wtedy zdjęto z pala zwłoki” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
“The stake.” Lit., “the tree (wood).” Heb., ha•‛ets′; Gr., xy′lou; Lat., cru′ce. (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Nieuczciwością Towarzystwa Strażnica jest to, że nie podało, iż w tekście Joz 8:29, przy pierwszym słowie „pal”, padają w Septuagincie greckie słowa xylu didymu, a nie tylko xylon. One zaś oznaczają „podwójne drzewo”, co jest tłumaczone jako „krzyż”. Organizacja ta daje przypis tylko do drugiego słowa „pal”, a w nim występuje rzeczywiście tylko termin xylou (patrz Septuaginta t. I-II dr A. Rahlfs, Stuttgart 1979).
Słusznie więc w tym wersecie ks. J. Wujek użył słowa „krzyż” w swym przekładzie w tekście Joz 8:29, tłumacząc ten fragment z Wulgaty, która oddaje tekst za Septuagintą (także we fragmentach Rdz 40:19, 41:13, 2Sm 21:6). Nie jest to jednak jakaś nowość, bo tak rozumiał to na przykład Orygenes (ur. 185), który o tekście Joz 8:29 pisał następująco:
„Króla miasta Aj można porównać z diabłem. Warto się dowiedzieć, w jaki sposób został on ukrzyżowany na podwójnym drzewie. Krzyż Pana naszego Jezusa Chrystusa był »podwójny«.” („Homilie o Księdze Jozuego” 8:3).
Ciekawe jest to, że starsze angielskie przekłady Towarzystwa Strażnica miały w przypisie do tekstu Joz 8:29 greckie słowa xylon didymon, LXX (patrz New World Translation of the Hebrew Scriptures, Volume I, 1953; New World Translation of the Holy Scriptures 1971). Później, jak widać, usunięto je. Być może jako niewygodne, bo mówiące o „krzyżu”.
8) Towarzystwo Strażnica zwalcza naukę o krzyżu, jako pogańskim znaku, a jednak w swej angielskiej Biblii w przypisie podaje, że wspomniany w tekście Ez 9:4 „znak” miał kształt krzyża:
Lit., “you must mark a mark.” The Heb. word for the noun “mark” is taw, the last letter of the Heb. alphabet, which was anciently a cross mark (×). (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Ciekawe, że starsze przekłady angielskie Towarzystwa Strażnica, miały inne dodatkowe słowa w końcówce w przypisie do tekstu Ez 9:4, które w tłumaczeniu wyglądają następująco:
„Hebrajskim słowem odpowiadającym rzeczownikowi »znak« jest taw, i ta nazwa została nadana ostatniej literze alfabetu hebrajskiego, którą jest starożytny znak krzyża (x). Lecz to nie znaczy, że »znak« lub taw na czole był krzyżem” (New World Translation of the Hebrew Scriptures, Volume V, 1960; New World Translation of the Holy Scriptures 1971).
Być może powodem usunięcia z nowszego przekładu słów „lecz to nie znaczy, że »znak« lub taw na czole był krzyżem” były fakty, które przeczyły nauce Towarzystwa Strażnica. Otóż na nagrobkach i ossuariach na cmentarzach żydowskich z okresu przed pojawieniem się chrześcijaństwa widnieją znaki: T lub +, którymi Żydzi oznaczali sprawiedliwych (ilustracje patrz „Krzyż Chrystusa. Od znaku i figury do symbolu i metafory” S. Kobielus s. 218-219).
Również z tego powodu, jak podaje S. Kobielus, „W czasach Chrystusa esseńczycy (...) nosili na czołach znak z Księgi Ezechiela” (jw. s. 220). Opisuje to „Dokument Damasceński” (I w. przed Chr.) rękopis B (4Q265 kol. 19).
Ciekawe jest też to, że kiedyś komentując tekst Ez 9:4 Towarzystwo Strażnica też pisało o krzyżu:
„»Uczynił znak«, literalnie »Postaw ›taw‹ na czołach«. »Taw« jest dwudziestą drugą literą Żydowskiego alfabetu, która miała kształt krzyża (+)” („Dokonana Tajemnica” 1925 [ang. 1917, 1926] s. 471).
9) Towarzystwo Strażnica w swej Biblii twierdzi, że słowo stauros pochodzi od określeń: „ogrodzić słupami”, „otoczyć ostrokołem, palisadą” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 418). Zauważmy jednak, że w Biblii Świadków Jehowy padają słowa: „palisada” (Iz 29:3) i „zaostrzone pale” (Łk 19:43), ale w obu wypadkach tekst grecki ma w tych miejscach słowo charaka (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985; por. „Wielki Słownik Grecko-Polski Nowego Testamentu” ks. R. Popowski; charaks – palisada, ostrokół, częstokół). Widać więc, że w Biblii słowo „palisada” nie ma nic wspólnego z terminem stauros.
10) Towarzystwo Strażnica na poparcie tego, że greckie słowo stauros oznacza „pal”, powołuje się w swym przekładzie na taką oto wypowiedź:
„Po przedstawieniu wielu dowodów H. Fulda sformułował następujący wniosek: »Jezus umarł na zwykłym palu egzekucyjnym; przemawia za tym: (...) liczne wypowiedzi dawnych ojców kościoła«” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 419).
Niekonsekwencją tej organizacji jest fakt, że nie przytoczyła ani jednej wypowiedzi tych „licznych wypowiedzi dawnych ojców kościoła”!
Mało tego, Towarzystwo Strażnica przynajmniej częściowo zaprzecza tym słowom pisząc:
„»W Nowym Testamencie nie można znaleźć żadnych stanowczych danych o rodzaju krzyża, na którym umarł Jezus. Jedynie pisarze kościelni po Justynie Męczenniku wskazują na złożony, czteroramienny krzyż jako narzędzie męki Chrystusa«” (Strażnica Nr 9, 1958 s. 16).
Ciekawe, że w innej swej publikacji Towarzystwo Strażnica przytacza słowa Justyna Męczennika o „ukrzyżowaniu” i „krzyżu”:
„Jakieś sto lat po śmierci Jezusa powstało dzieło zatytułowane Apologja. Dialog z Żydem Tryfonem. Jego autor, Justyn Męczennik, napisał: »Wybraliście [Żydzi], jak już powiedziałem, według uznania swego mężów i rozesłaliście ich po całym świecie, by głosili, że powstała herezja bezbożna i niegodziwa skutkiem obłędu jakiegoś Jezusa Galilejczyka. Myśmy go wprawdzie ukrzyżowali, mówili, ale uczniowie jego nocą wykradli go z grobu, gdzie go po zdjęciu z krzyża pochowano«” („Biblia – słowo Boże czy ludzkie” 1992 s. 79; por. inne słowa Justyna o „Ukrzyżowanym” – Strażnica Nr 12, 1970 s. 20).
Oto jedna tylko wypowiedź z II wieku Ireneusza z Lyonu (130-202), która ewidentnie wskazuje na krzyż i przeczy słowom przytaczanym przez Towarzystwo Strażnica:
„Właściwa forma krzyża także ma pięć końców. Dwa w pionie, dwa w poziomie i jeden w środku. Na tym ostatnim osoba wsparta jest będąc przymocowaną na gwoździach” („Przeciw herezjom” 2:24,4).
Ale powróćmy do cytowanego przez Towarzystwo Strażnica H. Fuldy, przeciwnika krzyża. Interesujące jest to, że przytaczając te same fragmenty jego dzieła z roku 1878 organizacja Świadków Jehowy podaje różne strony swoich cytatów w swoich poszczególnych Bibliach i publikacjach:
Pages 156, 339 (New World Translation of the Christian Greek Scriptures 1950, 1952 s. 771; The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1969 s. 1157; New World Translation of the Holy Scriptures 1971 s. 1361);
pp. 109, 219, 220 (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984 s. 1578; The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985 s. 1150; Neue-Welt-Übersetzung der Heiligen Schrift mit Studienverweisen 1986 s. 1642; „Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 418);
nie podano numerów stron (Strażnica Nr 9, 1958 s. 16 [ang. 15.03 1957 s. 166]; Przebudźcie się! Nr 11 z lat 1970-1979 s. 26 [ang. 22.09 1974 s. 28]; „Czego naprawdę uczy Biblia?” 2005 s. 205).
Czy to jest wiarygodność dowodzenia i przytaczania cytatów przez Towarzystwa Strażnica?
-
Słowo stauros oznaczające jednak krzyż
Towarzystwo Strażnica kwestionujące to, że słowo stauros oznacza „krzyż”, nigdy w swoich polskich i angielskich publikacjach i Bibliach nie podało jakim terminem określa się w grece „krzyż”. To milczenie jest znamienne i daje nam przypuszczenie, dlaczego ta organizacja tak postępuje.
Jednak po przeglądnięciu przekładu nowogreckiego „Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata” (1993) znajdujemy odpowiedź na pytanie, jakim terminem po grecku nazywany jest „krzyż” przez Towarzystwo Strażnica. Otóż „krzyż” to stauros!
W Biblii Świadków Jehowy, w specjalnym dodatku zatytułowanym w „Pal męki” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 417-419), kilka razy pojawiają się słowa „krzyż” (6 razy) i „ukrzyżowany” (3 razy).
Natomiast w greckim przekładzie z tych miejscach widnieje słowo stauros lub termin pochodzący od niego (patrz greckie „Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1993 s. 417-419).
Widać więc, że dla Towarzystwa Strażnica słowo stauros oznacza „krzyż”. Przynajmniej wtedy, gdy trzeba pokazać, jak termin „krzyż” przekłada się na język grecki. Greka jest językiem, w którym trudno wprowadzić w błąd osoby wnikliwie szukające i sprawdzające Biblie Świadków Jehowy.
To samo dotyczy innego dodatku, zatytułowanego „Biblijne tematy do rozmów”. Poniżej ukazujemy to, że stauros dla Towarzystwa Strażnica to „krzyż”.
„Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 (wydanie polskie)
„Krzyż
(...)
Używanie krzyża przy oddawaniu czci bałwochwalstwem...” (s. 439).
„Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1993 (wydanie greckie)
„Σταυρός
(...)
Χρήση του σταυρού στη λατρεία είναι ειδωλολατρία...” (s. 445).
-
Kolejne dostosowanie Biblii ŚJ do ich nauki o palu. Tym razem Dodatki do Biblii
11) Towarzystwo Strażnica w swej Biblii, na potwierdzenie swej nauki o palowaniu, przedstawia rycinę Justusa Lipsiusa (1547-1606), na której skazaniec ma przebite ręce jednym gwoździem („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 418). To ma potwierdzać przybicie Chrystusa do pala. Tak oto pisała ta organizacja w swym angielskim przekładzie:
This is the manner in which Jesus was impaled (New World Translation of the Holy Scriptures 1971 s. 1360 [tekst usunięty z nowszych przekładów]).
Tymczasem tekst biblijny Świadków Jehowy podaje (zgodnie z tekstem greckim), że Jezus miał przebite ręce „gwoźdźmi”, a nie jednym „gwoździem”:
J 20:25 – „Jeśli nie zobaczę na jego rękach śladu gwoździ” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994; por. The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Mało tego, Towarzystwo Strażnica nawet stanowczo twierdziło w jednej z publikacji, że powyższa rycina ukazała Jezusa na palu (!):
„Na przykład Justus Lipsius, rzymskokatolicki uczony żyjący również w XVI wieku, zamieścił w swej książce »De Cruce Liber Primus« rycinę przedstawiającą Jezusa przybitego do prostego pala” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 14 s. 21).
Jednak w swej Biblii, pod tą ryciną, Towarzystwo Strażnica już nie używa takiego sformułowania, lecz takie oto słowa:
„Rycina przedstawiająca crux simplex” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 418).
Szerzej ten temat omawia nasz Dodatek. Justus Lipsius, zamieszczony na końcu tego artykułu.
Towarzystwo Strażnica również na własnych ilustracjach przedstawia Jezusa, który ma przebite ręce jednym gwoździem, wbrew swojej Biblii.
Interesujące jest też to, że organizacja ta, po wprowadzeniu nauki o palu, nie może się zdecydować, czy ręce Jezusa były przebite na „dłoniach”, czy w „nadgarstkach”. Mamy bowiem różne ilustracje tej organizacji:
dłonie przebite jednym gwoździem („Od raju utraconego do raju odzyskanego” 1960 s. 141; „Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe” 1967 s. 146; „Mój zbiór opowieści biblijnych” 1981, 2004 s. 100);
nadgarstki przebite jednym gwoździem („Oto wszystko nowe czynię” 1987 s. 17; „Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego” 1995 s. 67; „Zbliż się do Jehowy” 2002 s. 230; „Czego naprawdę uczy Biblia?” 2005 s. 52).
Ciekawe jest również to, że Towarzystwo Strażnica pisze, iż Jezus teraz jest duchem, a jednak wbrew sobie przedstawia Go na obrazkach na palu:
„Jezus duchem, już nie na palu” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 s. 1654).
12) Świadkowie Jehowy w swym angielskim przekładzie Chrześcijańskich Pism Greckich z roku 1950 i 1952 oraz w grecko-angielskim przekładzie, w edycji z roku 1969, w Dodatkach poświęconych krzyżowi, „prorokowali”, że w najbliższym czasie archeologia dostarczy dowodów na to, że przybijano do pala, a nie do krzyża (New World Translation of the Christian Greek Scriptures 1950, 1952 s. 771; The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1969 s. 1157).
Powtórzono te słowa jeszcze w roku 1971 w przekładzie całej Biblii (New World Translation of the Holy Scriptures 1971 s. 1361).
Jednak w tym samym roku 1971, jak podaje Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 23 s. 26, archeologia dostarczyła dodatkowych dowodów dotyczących krzyżowania.
Dlatego w roku 1984 w New World Translation of the Holy Scriptures – With References (s. 1577-1578) i w edycji z roku 1985, w wyżej wymienionym tekście grecko-angielskim (s. 1149-1151) oraz w „Chrześcijańskich Pismach Greckich w Przekładzie Nowego Świata” (1994 s. 419) w Dodatkach, nie zamieszczono już tego „proroctwa”. Oto ono:
The passing of time and further archaeological discoveries will be certain to prove its correctness. Even now the burden rests upon all who contend for the religious tradition to prove that Jesus died on more than a simple stake (New World Translation of the Holy Scriptures 1971 s. 1361).
Tłumaczenie: „Upływ czasu i kolejne odkrycia archeologiczne na pewno potwierdzą jego poprawność. Nawet teraz obowiązek przeprowadzenia dowodu spoczywa na wszystkich, którzy upierają się przy religijnej tradycji, że Jezus umarł na czymś więcej niż na prostym słupie”.
A oto słowa z roku 1971, po których Towarzystwo Strażnica wycofało swoje „proroctwo” w nowszych Bibliach:
„»WYKOPALISKA dowodzą, że skazaniec na krzyżu był przekrzywiony«. Czy widziałeś, czytelniku, taki nagłówek w którejś z gazet ze stycznia 1971 roku? (...) Archeolodzy izraelscy odkryli pierwszy dowód rzeczowy aktu ukrzyżowania i na jego podstawie oświadczyli dzisiaj, że być może Jezus Chrystus poniósł śmierć w innej pozycji niż to widać na tradycyjnym krzyżu” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 23 s. 26).
15) Okazuje się, że gdy Towarzystwu Strażnica nie przeszkadzają z powodów doktrynalnych słowa wywodzące się od krzyża, to ich używa w swojej Biblii. Przypomnijmy, że organizacja ta naucza, iż „krzyż” wiąże się z kultem fallicznym (patrz „Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 155-156). Oto wspomniane fragmenty:
kość krzyżowa (Kpł 3:9);
krzyżowanie różnych zwierząt (Kpł 19:19);
kreślenie krzyżyków (1Sm 21:13);
pokrzyżowanie zamysłów (Ps 33:10);
skrzyżowanie szlaków (Prz 8:2).
To, że słowo greckie stauros mogło oznaczać „krzyż” potwierdza nazewnictwo używane do dziś. Na określenie „skrzyżowania dróg” Grecy mają dwie nazwy, obie wywodzące się od stauros, a mianowicie diastaurose i staurodromi. Trudno nie zauważyć w nich członu stauro, a słowa te ukazują pośrednio, że krzyż składał się ze skrzyżowanych belek, tak jak skrzyżowanie z kilku dróg.
Prócz tego takie słownictwo stosuje grecki przekład Biblii Świadków Jehowy. Oto przykłady powyższych zwrotów w języku greckim:
Kpł 19:19 – „Πρέπει να τηρείτε τα νομοθετήματά μου: Δεν πρέπει να διασταυρώνεις δύο λογιών ζώα από τα κατοικίδιά σου” (greckie „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Prz 8:2 – „Πάνω στα ψηλά μέρη, δίπλα στην οδό, στη διασταύρωση των δρόμων στάθηκε” (greckie „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Ez 21:21 – „Διότι ο βασιλιάς της Βαβυλώνας στάθηκε στο σταυροδρόμι” (greckie „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Również w takim stwierdzeniu jak „złożenie rąk” (Prz 6:10, 24:33, Koh 4:5), czyli skrzyżowanie, w greckiej Biblii Świadków Jehowy występuje człon ze słowa stauros:
Prz 6:10 – „λίγο ακόμη σταύρωμα των χεριών καθώς είσαι ξαπλωμένος” (greckie „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Prz 24:33 – „λίγο σταύρωμα των χεριών καθώς είσαι ξαπλωμένος” (greckie „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Koh 4:5 – „Ο άφρονας σταυρώνει τα χέρια του και τρώει την ίδια του τη σάρκα” (greckie „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Widzimy, że Towarzystwo Strażnica zwalczając to, że greckie słowo stauros oznacza „krzyż” Jezusa, samo nadaje mu w innych miejscach znaczenie związane z krzyżem i skrzyżowaniem. Gdzie tu konsekwencja tej organizacji?
Natomiast o zmianie greckiego słowa stauros na xylon (!) w nowogreckim przekładzie Świadków Jehowy mówiliśmy w rozdziale 5, zamieszczonym w części pierwszej tego artykułu.
16) Według Biblii Towarzystwa Strażnica „krzyż” jest „pogańskim” znakiem.
„Nie chcemy niczego dodawać do spisanego Słowa Bożego przez wprowadzanie do natchnionych Pism pogańskiej koncepcji krzyża...” („Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 419).
Czy Towarzystwo Strażnica potrafi w Biblii wskazać fragment o tym, że krzyż jest pogańskim znakiem?
Jakim zaś znakiem jest „pal” według tej organizacji?
Otóż odpowiedzi na to pytanie udziela nam Biblia Towarzystwa Strażnica:
Pwt 12:3 – „I zburzycie ich ołtarze, i porozbijacie ich święte słupy, a ich święte pale macie spalić ogniem i pościnać ryte wizerunki ich bogów, i wytępicie ich imiona z tego miejsca” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
1Krl 14:23 – „Oni też budowali sobie wyżyny i święte słupy, i święte pale na każdym wysokim wzgórzu i pod każdym bujnym drzewem” (jw.).
Iz 17:8 – „I nie będzie spoglądał na ołtarze dzieło swych rąk, i nie będzie się wpatrywał w to, co uczyniły jego palce, ani w święte pale, ani kadzielnice” (jw.).
Mi 5:14 – „I wykorzenię spośród ciebie twoje święte pale, i unicestwię twoje miasta” (jw.).
Patrz też np. Pwt 16:21, Sdz 3:7, 6:25-26, 28, 30, 1Krl 15:13, 2Krl 13:6, 17:16, 18:4, 21:3 i 7, 23:4, 23:6-7 i 15, 2Krn 15:16, 24:18, 34:3, Iz 27:9.
Widzimy z tego, że „pale” Biblia Świadków Jehowy zalicza do pogańskich narzędzi, a nie „krzyż”.
17) Towarzystwo Strażnica prawdopodobnie uważa siebie za największego znawcę spraw związanych z krzyżem i palem. Świadkowie Jehowy mówią, że to oni „wykazali”, że Jezus umarł na palu:
„Książka Bogactwo, opublikowana przez Towarzystwo w roku 1936, wykazała jednak, że Jezus Chrystus nie został zgładzony na krzyżu, lecz na pionowym słupie, czyli palu” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 20).
Tymczasem Towarzystwo Strażnica nigdy nie napisało dlaczego w Starym Testamencie, w greckiej Septuagincie, w tekście który ono uznaje, nie pada ani razu słowo stauros, pomimo, że występuje w nim wiele pali i słupów.
Prześledźmy kilkanaście tekstów z Biblii Świadków Jehowy:
„Ale ich ołtarze macie zburzyć, a ich święte słupy macie potrzaskać oraz ich święte pale macie pościnać” (Wj 34:13).
„Lecz oto, co macie im uczynić: Ich ołtarze macie zburzyć i ich święte słupy macie potrzaskać, i ich święte pale macie pościnać, a ich ryte wizerunki macie spalić ogniem” (Pwt 7:5).
„I zburzycie ich ołtarze, i porozbijacie ich święte słupy, a ich święte pale macie spalić ogniem i pościnać ryte wizerunki ich bogów, i wytępicie ich imiona z tego miejsca” (Pwt 12:3).
„Oni też budowali sobie wyżyny i święte słupy, i święte pale na każdym wysokim wzgórzu i pod każdym bujnym drzewem” (1Krl 14:23).
„(...) i stawiali sobie święte słupy i święte pale na każdym wysokim wzgórzu i pod każdym bujnym drzewem” (2Krl 17:10).
„I potrzaskał święte słupy, i pościnał święte pale, a ich miejsce zapełnił kośćmi ludzkimi” (2Krl 23:14).
„Usunął zatem cudzoziemskie ołtarze oraz wyżyny i porozbijał święte słupy i pościnał święte pale” (2Krn 14:3).
„I nie będzie spoglądał na ołtarze dzieło swych rąk, i nie będzie się wpatrywał w to, co uczyniły jego palce, ani w święte pale, ani kadzielnice” (Iz 17:8).
„I wykorzenię spośród ciebie twoje święte pale, i unicestwię twoje miasta” (Mi 5:14).
Patrz też: Pwt 16:21, Sdz 3:7, 6:25-26, 28, 30, 1Krl 15:13, 2Krl 13:6, 17:16, 18:4, 21:3 i 7, 23:4, 23:6-7 i 15, 2Krn 15:16, 17:6, 19:3, 24:18, 31:1, 33:3, 33:19, 34:3, 34:4 i 7, Iz 27:9, Jr 17:2.
Widzimy z powyższego (oczywiście po sprawdzeniu w Septuagincie), że pomimo iż w Starym Testamencie, w Septuagincie, występuje wiele pali i słupów, to jednak nie widnieje w tych tekstach ani razu słowo stauros. Czy nie jest to dziwne?
W związku z tym mamy prawo uważać, że grecki termin stauros oznacza w Nowym Testamencie, pisanym również po grecku, tylko i wyłącznie „krzyż”.
Zainteresowanych szczegółową konfrontacją tych biblijnych fragmentów z Septuagintą odsyłamy do tekstu oryginalnego, to znaczy do Septuaginta t. I-II dr A. Rahlfs, Stuttgart 1979.
-
Inne kwestie dotyczące dostosowania Biblii do kwestii pala.
18) Biblia Towarzystwa Strażnica zawiera słowa, które dla wielu chrześcijan są zapowiedzią śmierci Piotra na krzyżu:
J 21:18-19 – „»(...) Zaprawdę, zaprawdę ci mówię: Gdy byłeś młodszy, przepasywałeś się i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce i ktoś inny cię przepasze i poprowadzi, gdzie nie chcesz«. Rzekł to, aby wskazać, jaką śmiercią odda chwałę Bogu. A to rzekłszy, powiedział do niego: »Dalej mnie naśladuj«.” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Nawet Towarzystwo Strażnica komentując ten fragment, w świetle przekazu historycznego, jakby potwierdza powyższe rozumienie tego tekstu, choć oczywiście nie chce go propagować:
„Starożytny dziejopisarz religijny Euzebiusz nadmienia, że Piotr »był ukrzyżowany głową w dół, gdyż sam chciał cierpieć w ten sposób«. Jednakże proroctwo Jezusa co do śmierci Piotra nie określało tak ściśle szczegółów. Nawet dzieło pt. »A Catholic Commentary on Holy Scripture« [Katolicki komentarz do Pisma świętego] przyznaje: »Ponieważ wzmianka o wyciągnięciu rąk występuje tu przed faktem przepasania i poprowadzenia, więc trudno rozstrzygnąć, jak to należy rozumieć. Jeżeli podana kolejność miała znaczenie prorocze, to musimy zakładać, iż więźnia przymocowano do patibulum, zanim go opasano i wyprowadzono na stracenie.«
Stąd gdyby nie tradycyjny przekaz zanotowany przez Euzebiusza, sama wypowiedź Jezusa nie nasuwałaby obrazu śmierci przez ukrzyżowanie czy też przytwierdzenie do pala. (...) Zatem proroctwo Jezusa w sprawie Piotra rzeczywiście wskazywało, że apostoł umrze śmiercią męczeńską; niekoniecznie jednak obejmowało sam sposób poniesienia tej śmierci” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 2 s. 24).
Trzeba tutaj koniecznie dodać, że nie tylko Euzebiusz w IV wieku pisał o śmierci Piotra na krzyżu, ale i dużo wcześniej Tertulian (155-220), który nawiązał do słów z tekstu J 21:18-19:
„Wtedy Piotr rzeczywiście opasany przez innego został przybity do krzyża” („Lekarstwo na ukłucie skorpiona” 15).
19) Towarzystwo Strażnica w swoje Biblii tak oddało jeden z fragmentów, w którym napisało o „zawieszaniu na palu”:
Mt 23:34 – „Oto dlatego ja posyłam do was proroków i mędrców, i nauczycieli publicznych. Niektórych z nich zabijecie i zawiesicie na palu, niektórych zaś ubiczujecie w waszych synagogach i będziecie prześladować od miasta do miasta” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Organizacja Świadków Jehowy po zmianie słowa „krzyż” na „pal” w swojej Biblii nie potrafi wskazać ani jednego przypadku, że Apostołowie Jezusa ginęli przybijani do „pala”. Żadna publikacja Towarzystwa Strażnica nie wskazuje takich osób. Natomiast historia mówi o śmierci na „krzyżu” Piotra i Andrzeja oraz kilku innych Apostołów.
Ciekawe, że wiele lat po odrzuceniu krzyża Towarzystwo Strażnica potrafiło napisać, że Biblia mówi o „ukrzyżowaniu” chrześcijan:
„Ucisk, walka, cierpienia, ukrzyżowania [w ang. crucifixion], sprzeciw ze strony przeciwników, karcenie od Boga, doświadczenie ze strony diabła, przykrości i niedostatki, znoszenie krzywdy dla sumienia – wszystko to wymienia Biblia mówiąc, że miłość to cierpi” (Strażnica Nr 9, 1950 s. 12; ang. 01.12 1949 s. 362).
Czyżby fragment ten nawiązywał do zapowiedzi z tekstu Mt 23:34?
Również w innym fragmencie Towarzystwo Strażnica przyznało, że niektórzy ludzie ginęli na krzyżach:
„A zatem (...) krzyż nie jest pochodzenia »chrześcijańskiego«. Oczywiście to jeszcze nie znaczy, że Jezus nie mógł umrzeć na krzyżu. Niektórych ludzi tracono przez przybijanie ich do krzyża” (Przebudźcie się! Nr 11 z lat 1970-1979 s. 25).
Czyż w związku z tym trzeba było wbrew historii i faktom zmieniać w Biblii słowo „krzyż” na „pal”?
20) Jednym z najważniejszych tekstów, który Towarzystwo Strażnica stosuje dla poparcia palowania Jezusa, jest następujący fragment:
Lb 21:8-9 – „Wtedy Jehowa powiedział do Mojżesza: »Sporządź sobie ognistego węża i umieść go na słupie sygnałowym. A gdy ktoś zostanie ukąszony, ma na niego spojrzeć i dzięki temu pozostanie przy życiu«. Mojżesz niezwłocznie wykonał miedzianego węża i umieścił go na słupie sygnałowym; a jeśli wąż kogoś ukąsił, ten zaś utkwił wzrok w miedzianym wężu, to pozostawał przy życiu” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
To nietypowe określenie w tym fragmencie, to znaczy „słup sygnałowy”, występuje w Biblii Świadków Jehowy tylko w tych dwóch wersetach. Jednak nie to jest dla nas istotne. Otóż Towarzystwo Strażnica w sprawie pala Jezusa powołuje się na analogię z poniższego tekstu biblijnego:
J 3:14 – „I jak Mojżesz uniósł w górę węża na pustkowiu, tak musi być uniesiony w górę Syn Człowieczy” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Tymczasem fragment ten mówi o analogicznym „wywyższeniu” („uniesieniu”) Jezusa, jak węża, a nie o identycznym narzędziu, to znaczy „palu” czy „słupie sygnałowym”. Tekst J 3:14 nie wymienia przecież ani pala ani słupa, a mówi o „wywyższeniu”. Czyżby też według Świadków Jehowy Jezus umarł na „słupie sygnałowym”, skoro powołują się na analogię z tekstu Lb 21:8-9?
Pierwsi chrześcijanie tak to rozumieli, gdyż Septuaginta, którą się posługiwali, nie zawierała w tekście Lb 21:8-9 słowa „pal”, ale określenie „na znak” (gr. semeion) (patrz Septuaginta t. I-II dr A. Rahlfs, Stuttgart 1979). Tak jak Septuaginta, po polsku przekazał ten tekst ks. J. Wujek w swoim przekładzie Biblii:
Lb 21:8-9 – „I rzekł Pan do niego: »Uczyć węża miedzianego i postaw go na znak; kto ukąszony wejrzy nań, żyw będzie«. Uczynił tedy Mojżesz węża miedzianego i postawił go na znak; gdy ukąszeni na niego patrzyli, byli uzdrowieni” („Pismo Święte Starego Testamentu” w przekładzie polskim W. O. Jakuba Wujka T. J., Kraków 1956).
To iż dla Izraelitów, jak dla Septuaginty, ważniejszy był „znak”, a nie sam „pal”, poświadcza na przykład Księga Mądrości, której choć Towarzystwo Strażnica nie uznaje za natchnioną, ale przynajmniej potwierdza ona to, jak wierzono tuż przed pojawieniem się Jezusa na ziemi. Oto słowa z niej:
Mdr 16:5-6 – „Albowiem i wtedy, gdy ich dosięgła straszna wściekłość gadów i ginęli od ukąszeń krętych wężów, gniew Twój nie trwał aż do końca. Dla pouczenia spadła na nich krótka trwoga, ale dla przypomnienia nakazu Twego prawa mieli znak zbawienia” (Biblia Tysiąclecia).
Tak też „znak”, a nie „pal”, akcentowali pierwsi chrześcijanie z Justynem Męczennikiem (100-165) na czele:
„Wtedy Mojżesz zgodnie z natchnieniem i mocą Bożą uczynił z miedzi typ krzyża, umieścił go przy świętym namiocie i rzekł do ludu: Jeśli tylko spojrzycie na ten znak i uwierzycie, w nim znajdziecie zbawienie” („Apologia” I:60,3; por. „Dialog z Żydem Tryfonem” II:94,1).
Interesujące jest też to, że w czasie gdy Towarzystwo Strażnica uczyło o krzyżu Jezusa, to w jednej z książek zamieszczono ilustrację zawierającą miedzianego węża na krzyżu! Ten sam obrazek przedstawiono również w czasopismach (patrz „Stworzenie czyli historja biblijna w obrazach” 1914 s. 34; „Złoty Wiek” 15.10 1926 s. 143; „Złoty Wiek” 01.11 1926 s. 159).
-
Dostosowanie Biblii do swych nauk w kwestii dodania słowa "człowiek"
W związku z tym, że Towarzystwo Strażnica bardzo podkreśla „człowieczeństwo” Jezusa, dlatego też dostosowało swoją Biblię do swej wykładni. Celem tej organizacji było zatrzeć niektóre ślady, które mogą wskazywać na to, że Jezus nie był tylko „człowiekiem”. Z tego powodu Towarzystwo Strażnica powstawiało w wielu miejscach swej Biblii słowo „człowiek”, tam gdzie mowa jest o Jezusie. Oczywiście chodzi nam o fragmenty, w których w oryginale greckim nie pada ten termin, a jednak organizacja ta wstawia go w swym przekładzie. Mało tego, nawet nie umieszcza go w nawiasie kwadratowym, który wskazuje na dodane słowa, mające tylko objaśniać tekst biblijny.
Część poniżej przytoczonych fragmentów nie ma wielkiego znaczenia doktrynalnego dla Świadków Jehowy, ale inne pozbawiają Jezusa Jego boskości.
Ta duża ilość wstawionego terminu „człowiek” ma za zadanie wprowadzić zamieszanie, w którym nikt nie zauważy, które słowa zostały dostawione w określonym celu. Każdy ma też ciągle zauważać słowa o Jezusie „człowieku”. Na przykład pomimo, że Jezus, jak Bóg, kierował zjawiskami atmosferycznymi, to jednak nadal nazywa się go tylko „człowiekiem”. Oczywiście wbrew oryginalnemu tekstowi greckiemu, w którym nie pada to słowo (patrz Mt 8:27, The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Poniżej zamieszczamy kilka przykładowych tekstów z tej tematyki oraz przywołujemy kilkanaście innych fragmentów.
1) Mt 8:27 – „Oni więc zadziwili się i mówili: »Cóż to za człowiek, że nawet wiatry i morze są mu posłuszne?«” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).
[Ciekawe, że słowo „człowiek” nie zostało dostawione w paralelnych tekstach:
Mk 4:41 „Ale ich ogarnęła niezwykła bojaźń i mówili jeden do drugiego: »Kim właściwie on jest, że nawet wiatr i morze są mu posłuszne?«” (jw.). Por. Łk 8:25.
Słowo „człowiek” w tekście Mt 8:27 i w innych poniższych fragmentach nie występuje w grecko-angielskim przekładzie interlinearnym Świadków Jehowy w tłumaczeniu ‘słowo w słowo’ (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]
2) Mk 2:7 – „»Dlaczego ten człowiek tak mówi? On bluźni. Któż oprócz jednego – Boga – może przebaczać grzechy?«” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).
3) Mk 6:2 – „Gdy nastał sabat, zaczął nauczać w synagodze; a większość słuchających była niezmiernie zdumiona i mówiła: „Skąd u tego człowieka to wszystko? I czemuż dano mu tę mądrość, a przez jego ręce są dokonywane takie potężne dzieła?” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).
4) Łk 7:49 – „Wtedy ci, co z nim półleżeli przy stole, poczęli między sobą mówić: »Kim jest ten człowiek, który nawet przebacza grzechy?«” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).
5) Łk 24:21 – „A myśmy się spodziewali, że właśnie ten człowiek ma wyzwolić Izraela...” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).
[Ciekawe, że w tekście angielskim Świadków Jehowy słowo „człowiek” zamieszczono w nawiasie kwadratowym:
Łk 24:21 – But we were hoping that this [man] was the one destined to deliver Israel (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Warto przywołać tu następujące słowa z polskiego przekładu Świadków Jehowy, które mówią o Jezusie „Synu Bożym”, znanym od początku Jego misji:
J 1:34 – „I ja to widziałem, i złożyłem świadectwo, że ten jest Synem Bożym” (jw.)
J 1:49 – „Natanael mu odpowiedział: »Rabbi, tyś jest Syn Boży, tyś jest król Izraela«” (jw.).]
6) J 4:42 – „i zaczęli mówić do niewiasty: »Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu, sami bowiem usłyszeliśmy i wiemy, że ten człowiek naprawdę jest wybawcą świata«” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).
Oto spis innych fragmentów (mniej istotnych), w których Towarzystwo Strażnica wbrew oryginałowi greckiemu wstawiło w swoim przekładzie słowo „człowiek”, zastosowane względem Jezusa:
Mt 9:3, 12:24, 13:54, 26:61, 27:4, 9, 19, 24, 47.
Łk 7:39, 15:2, 23:22.
J 6:52, 7:11-12, 15, 25, 27, 35, 9:12, 28, 33, 10:21, 41, 11:37, 18:30, 19:12.
Przypomnijmy słowa zapewnienia zamieszczone w Biblii Świadków Jehowy:
„NAWIASY KWADRATOWE: W pojedyncze nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst; podwójne nawiasy kwadratowe [[ ]] wskazują na interpolacje tekstu oryginalnego” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997 s. 1562).
Czy wstawione wielokrotnie do przekładu Biblii słowo „człowiek” nie podlegało podanej regule Towarzystwa Strażnica?
Widzimy z powyższego, że Biblia Świadków Jehowy została dostosowana do ich nauki. Termin „człowiek”, tak potrzebny Towarzystwu Strażnica, został wielokrotnie wprowadzony do jego przekładu biblijnego i to wbrew oryginalnemu tekstowi greckiemu. Organizacja ta nigdy nie poinformowała też, że cokolwiek dostawiła do swej Biblii, a przecież często zapewnia nas następująco o swej dokładności w tłumaczeniu:
„Świadkowie Jehowy chcieli mieć przekład, który by uwzględniał rezultaty najnowszych prac naukowych, pozostawał wolny od wpływu poglądów i tradycji chrześcijaństwa i był tłumaczeniem dosłownym, wiernie oddającym treść oryginału” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 609).
„Dlatego, że jest to przekład na współczesny, zrozumiały język, a poza tym tłumacze trzymali się ściśle oryginału” (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001 s. 262).
Oczywiście nie negujemy tego, że Jezus był i jest nadal „człowiekiem”, będąc równocześnie Bogiem (J 20:28), ale protestujemy, gdy ktoś dla własnych potrzeb doktrynalnych wstawia do Biblii potrzebne mu słowa. Oto fragment z Biblii Świadków Jehowy, z którym zgadzamy się, choć oni negują to, że Jezus nadal jest też „człowiekiem”:
1Tm 2:5-6 – „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który dał samego siebie na odpowiedni okup za wszystkich – świadectwo o tym ma być dawane w stosownych czasach” (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 1997).
Oto słowa o negacji „człowieczeństwa” Jezusa, podane przez Towarzystwo Strażnica:
„Po usunięciu tych »królestw«, czyli rządów, do czynu przystąpi Władca wyznaczony przez samego Boga. Król ten nie jest człowiekiem...” (Strażnica Nr 15, 2003 s. 6).
„Jezus nie jest dziś ani człowiekiem, ani Bogiem Wszechmocnym” (Strażnica Nr 18, 2005 s. 6).
„Dzisiaj nie jest już człowiekiem ani nie przebywa na ziemi” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 5 s. 4).
Czy Świadków Jehowy nie obowiązują dziś już słowa z tekstu 1Tm 2:5?
-
Takim małym dostosowaniem Biblii do swego zwyczaju są słowa z przekładu ŚJ:
„A wziąwszy kielich, złożył podziękowania i rzekł: „Weźcie go i między sobą podawajcie jeden drugiemu(...)” (Łk 22:17).
Te słowa pasują do strażnicowego zwrotu:
Jedynie członkowie namaszczonego ostatka spożywają symbole podawane z rąk do rąk. Po krótkiej modlitwie puszcza się w obieg najpierw chleb, a następnie po jeszcze jednej modlitwie – wino. Chleba i wina nie podaje się razem. Kto uczestniczy w sposób ‚godny’, ten powinien skorzystać z obu symboli” (Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 3 s. 22).
-
Takim małym dostosowaniem Biblii do swego zwyczaju są słowa z przekładu ŚJ:
„A wziąwszy kielich, złożył podziękowania i rzekł: „Weźcie go i między sobą podawajcie jeden drugiemu(...)” (Łk 22:17).
(http://piotrandryszczak.pl/do_art/podawajcie_jeden_drugiemu/IMAGE0011a.JPG)
http://piotrandryszczak.pl/podawajcie_jeden_drugiemu.html
-
Kolejne dostosowania:
Towarzystwo Strażnica w tekstach Dz 2:42, 2:46 i 20:7 umieszcza w swej Biblii słowa „spożywanie posiłku” (w ang. taking of meals) lub „przyjmowanie posiłku” (w ang. (...) meals) czy „spożyć posiłek” (w ang. (...) meal). Tymczasem występujący w tych wersetach grecki termin artos (chleb) tłumaczy ono na angielski termin bread (chleb) (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Jednak w tekście Łk 24:35 oddano słowa Biblii jako „łamanie chleba” (w ang. breaking of the loaf), co jest zgodne z przekładem międzywierszowym Towarzystwa Strażnica w którym napisano breaking of the bread [loaf] (patrz jw.).
Nieuczciwością Towarzystwa jest też to, że ich „Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” (1994), dodają w Łk 22:20 słowo „oznacza”, choć w tekście greckim nie występuje tam słówko greckie estin (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Biblia Świadków Jehowy w Mt 26:26, 28; Mk 14:22, 24, Łk 22:19 i 1Kor 11:24 oddaje słowo greckie estin poprzez „to oznacza” (Ciało i Krew). Jednak w przekładzie grecko-angielskim Towarzystwo Strażnica ma tu słowo is („jest”) (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Ciekawe, że nie zmieniono w innym miejscu określenia „jest” na „oznacza”: „Chleb, który łamiemy, czyż nie jest współudziałem w ciele Chrystusa?” (1Kor 10:16).
-
Towarzystwo Strażnica w tekstach Dz 2:42, 2:46 i 20:7 umieszcza w swej Biblii słowa „spożywanie posiłku” (w ang. taking of meals) lub „przyjmowanie posiłku” (w ang. (...) meals) czy „spożyć posiłek” (w ang. (...) meal). Tymczasem występujący w tych wersetach grecki termin artos (chleb) tłumaczy ono na angielski termin bread (chleb) (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Jednak w tekście Łk 24:35 oddano słowa Biblii jako „łamanie chleba” (w ang. breaking of the loaf), co jest zgodne z przekładem międzywierszowym Towarzystwa Strażnica w którym napisano breaking of the bread [loaf] (patrz jw.).
Skany:
http://piotrandryszczak.pl/lamanie-chleba-czy-spozywanie-posilku.html
-
Dostosowanie wybiórcze Biblii co do Marii
1) Łk 11:28 – „On zaś rzekł: »Nie, ale raczej: Szczęśliwi ci, którzy słuchają słowa Bożego i je zachowują!«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Po angielsku kluczowe słowa oddano w Biblii Świadków Jehowy następująco: “No, rather, Happy...” (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Jednak w przekładzie międzywierszowym przetłumaczono ten fragment inaczej: “Indeed therefore happy...” (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Ciekawe, że dawny przekład międzywierszowy używany w Towarzystwie Strażnica ma w tym wersecie angielskie słowo “Yes”, a nie “No”: “Yes, rather, happy...” (The Emphatic Diaglott 1942).
2) Niekonsekwencją Towarzystwa Strażnica jest to, że nie wstawiło ono słowa „nie” w Flp 3:8, gdzie pada prawie identyczny termin grecki, jak w Łk 11:28 (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985), lecz użyło określenie „doprawdy”:
Flp 3:8 – „Jeśli już o to chodzi, doprawdy też wszystko za stratę uznaję z uwagi na niezrównaną wartość poznania Chrystusa...” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
-
Przekład dosłowny jest jednoznaczny: chodzi o moc Syna, a nie Ojca.
Hbr 1:3
On, jako odblask chwały i odbicie Jego Postaci, podtrzymujący wszystko słowem swojej mocy, gdy sam dokonał oczyszczenia (nas) z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach
http://biblia.oblubienica.eu/interlinearny/index/book/19/chapter/1/verse/3/param/1
A w interlinii z linku jest moc "jego". Słowo "autou" to dosłownie "jego" ale może znaczyć też "swojej".
-
A w interlinii z linku jest moc "jego". Słowo "autou" to dosłownie "jego" ale może znaczyć też "swojej".
Czyli dostosowali ŚJ do swych potrzeb, czy nie? ;)
Dla mnie tak, a jeszcze zmieniali przy tym.
-
Dostosowanie Biblii w kwestii zbawienia.
Zbawienie
1) Towarzystwo Strażnica, aby ograniczyć zamiar Boga dotyczący zbawienia ludzi, wstawiło w tekstach 1Tm 2:4 i 4:10 określenie „ludzie wszelkiego pokroju” (ang. all sorts of men), zamiast słów „wszyscy ludzie”. Jest to niezgodne w tekstem grecko-angielskim tej organizacji, w którym w tłumaczeniu „słowo w słowo” oddano tę frazę poprzez „wszyscy ludzie”, to znaczy all men (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Ciekawe, że nie wstawiono frazy „[ludzie] wszelkiego pokroju” w podobnych przypadkach, np. w 1Tm 2:6 i 2P 3:9.
2) Prócz tekstów 1Tm 2:4 i 4:10 inne fragmenty Biblii Świadków Jehowy też zawierają frazę o ludziach „wszelkiego” lub „każdego pokroju”: Łk 16:16, J 1:7 i 9, 12:32, Rz 5:18, 1Kor 9:22, 1Tm 2:1, Tt 2:11, 1P 2:17. Oczywiście w tekście greckim nie ma mowy o takich słowach. Wszędzie Towarzystwo Strażnica oddaje to w swym przekładzie międzywierszowym, w tłumaczeniu „słowo w słowo”, jako „wszyscy [ludzie]” (ang. all) (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Powyższa terminologia potrzebna jest organizacji Świadków Jehowy ze względów doktrynalnych, gdyż chce ona ‘odtrącić’ większość ludzi od zbawienia, na korzyść swoich nielicznych wiernych „wszelkiego pokroju”.
Towarzystwo Strażnica, pisząc o grzechu, wprowadziło też frazę „wszelkiego rodzaju” (Mt 12:31), co również jest niezgodne z tekstem greckim, który przetłumaczyło na angielski jako every sin (każdy grzech) (patrz jw.).
3) 1Tm 2:6 – „który dał samego siebie na odpowiedni okup za wszystkich – świadectwo o tym ma być dawane w stosownych czasach” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Chociaż w swej Biblii Świadkowie Jehowy mają słowa o okupie „za wszystkich”, to jednak angielski przekład zawiera w przypisie słowa: Or, “all sorts of people” (New World Translation of the Holy Scriptures – With References). Oznacza to „wszystkie rodzaje ludzi”.
Dawniejszy angielski przekład Świadków Jehowy zawierał w przypisie podobne słowa: Or, “all kinds of people” (New World Translation of the Christian Greek Scriptures 1952).
Nie pozostawia jednak złudzeń przekład międzywierszowy Świadków Jehowy, który tłumacząc tekst grecki, oddaje po angielsku interesujące nas słowo jako all (ones) (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Jeszcze, aby nie było wątpliwości, przedstawiamy jak Towarzystwo Strażnica nakazuje rozumieć tekst 1Tm 2:5-6:
„jeden także pośrednik między Bogiem a ludźmi /ale nie: wszystkimi ludźmi/, człowiek Chrystus Jezus, który dał siebie na okup odpowiedni za wszystkich” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 17 s. 14).
4) Mt 28:19 – „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Wydaje się, że Towarzystwo Strażnica, wstawiając do swej Biblii słowa „z ludzi”, chce ograniczyć powszechność misji Chrystusa, ograniczając ją do ‘niektórych’ osób mających stanowić jego organizację.
Terminu „z ludzi” nie ma w oryginale greckim co Świadkowie Jehowy potwierdzają w swym przekładzie międzywierszowym: make disciples of all the nations (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Te zawłaszczanie dla siebie tekstów biblijnych i zbawienia widoczne jest też w innym wersecie dotyczącym chrztu, w którym użyto określenia „nasz chrzest”:
Rz 6:4 – „Dlatego też zostaliśmy z nim pogrzebani przez nasz chrzest w jego śmierci” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
W tym fragmencie też w oryginale greckim nie ma słowa „nasz”, co widać w tekście międzywierszowym Towarzystwa Strażnica: through the baptism, to znaczy „przez chrzest” (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
-
A w interlinii z linku jest moc "jego". Słowo "autou" to dosłownie "jego" ale może znaczyć też "swojej".
Jego w sensie swojej, bo innego "jego" nie ma. To hebraizm w tekście greckim :)
-
Czyli dostosowali ŚJ do swych potrzeb, czy nie? ;)
Dla mnie tak, a jeszcze zmieniali przy tym.
Trynitarni tłumacze też dostosowują przekłady do potrzeb trynitarnych. To jest oczywiste, że każdy tłumaczy tak, jak rozumie, i dostosowuje do swojej teologii. Ale jako że wątek jest o NŚ i ŚJ, nie o Biblii Paulińskiej, przekładzie Zaremby, czy Nowej Gdańskiej, nie ciągnę tematu. No chyba, że na specjalne życzenie... ;)
Oczywiście zdarzają się wyjątki od tej reguły. Np. tłumacze Nowej Gdańskiej też oddali w Hebr 1:3 "jego", mimo, że jako modaliści nie mieli w tym żadnego interesu. To samo dotyczy "oraz" w Tyt 2:13. Tym to się dziwię. Odróżnić Boga od Jezusa w przekładzie mając pogląd, że są tą samą osobą, to już szczyt. :)
-
To prawda. Wiele tekstów biblijnych jest przez tłumaczy tak traktowana - aby podeprzeć swoją doktrynę.
-
Trynitarni tłumacze też dostosowują przekłady do potrzeb trynitarnych.
Nie masz racji.
Tłumacze odwołują się do tradycyjnego tłumaczenia, które ma miejsce od setek lat.
Po drugie np. trynitarz i katolik bp Romaniuk wcale nie dostosował np. J 8:58 czy Dz 20:28.
Po trzecie jakie znasz tłumaczenie antytrynitarne sprzed np. V wieku?
Nie było takowych więc my nawiązujemy do takich jaki były wtedy.
Ja z polskich antytrynitarnych znam dopiero Budnego i Czechowica z wieku wiesz którego. :)
-
Nie masz racji.
Tłumacze odwołują się do tradycyjnego tłumaczenia, które ma miejsce od setek lat.
Po drugie np. trynitarz i katolik bp Romaniuk wcale nie dostosował np. J 8:58 czy Dz 20:28.
Po trzecie jakie znasz tłumaczenie antytrynitarne sprzed np. V wieku?
Nie było takowych więc my nawiązujemy do takich jaki były wtedy.
Ja z polskich antytrynitarnych znam dopiero Budnego i Czechowica z wieku wiesz którego. :)
Ależ były. :) Wulfila, który był arianinem przełożył Biblię na gocki. W czwartym wieku. Oczywiście był to przekład nietrynitarny.
-
A gdzie on jest?
Ciekawe czy przeczył preegzystencji Jezusa, tak jak przekład Budnego. :)
Jeśli tak, to była to bajeczka o kolejnym herosie. :-\
-
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Biblia_gocka
-
No tak ten pewnie choć uznawał preegzystencję Jezusa, bo jak wiemy są dwa 'odłamy' antytrynitarzy:
jedni uważają Jezusa za stworzenie, powstałe w czasie;
drudzy uważają Jezusa za tylko zrodzonego na ziemi, który nie istniał przed swym poczęciem.
-
No tak ten pewnie choć uznawał preegzystencję Jezusa, bo jak wiemy są dwa 'odłamy' antytrynitarzy:
jedni uważają Jezusa za stworzenie, powstałe w czasie;
drudzy uważają Jezusa za tylko zrodzonego na ziemi, który nie istniał przed swym poczęciem.
I są jeszcze tacy, co wierzą, że zrodzony, a nie stworzony, albo tacy, co uważają zrodzenie i stworzenie za określenie tego samego wydarzenia. I są jeszcze modaliści. To też antytrynitarze, tylko z drugiego bieguna doktrynalnego. :) I czasami się biorą za tłumaczenie Biblii. Z różnym skutkiem.
-
Dostosowanie Biblii w kwestii nieba
Niebo
1) Hbr 11:14, 16 – „Bo ci, którzy tak mówią, dają dowód, iż pilnie szukają swojego miejsca (...) Teraz jednak zabiegają o lepsze miejsce, mające związek z niebem” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Ponieważ Towarzystwo Strażnica zakłada doktrynalnie, że święci Starego Testamentu nie mogą pójść do nieba (mają żyć na ziemi), więc słowa o „ojczyźnie” „niebieskiej” zamieniło na „miejsce mające związek z niebem”.
Jednak przekład międzywierszowy tej organizacji w Hbr 11:14 oddaje słowo greckie patris przez angielski termin father (place), co oznacza ojczyznę (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Także w tekście Hbr 11:16 nie ma w oryginale greckim określenia „miejsce”, bo chodzi o wspomnianą „ojczyznę” niebieską. Brak też frazy „mające związek” (jw.).
Fragment z Hbr 11:16, w tłumaczeniu „słowo w słowo”, organizacja Świadków Jehowy oddała następująco: they are reaching out for, this is of heavenly (one) (jw.)
Trzeba tu dodać, że w tekście angielskim Towarzystwo Strażnica słowo „miejsce” (ang. place) oddało w Hbr 11:16 w nawiasie kwadratowym, czego nie uczyniono w przekładzie polskim (patrz New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984). Oznacza to, że tego słowa nie ma w oryginale greckim.
2) Ap 7:15 – „Właśnie dlatego są przed tronem Boga i dniem i nocą pełnią dla niego świętą służbę w jego świątyni” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Ap 11:1-2 – „I dano mi trzcinę podobną do pręta, gdy powiedział: »Wstań i zmierz sanktuarium świątyni Boga i ołtarz, i tych, którzy tam oddają cześć. Ale co do dziedzińca, który jest na zewnątrz sanktuarium świątyni...«” (jw.).
Towarzystwo Strażnica z powodów doktrynalnych, aby ukazać to, że rzekomo istnieją dwie klasy zbawionych i jedni ludzie przebywają w świątyni na ziemi (dziedziniec ziemski świątyni niebieskiej), a drudzy w świątyni w niebie, w tekście Ap 7:15 przetłumaczyło greckie słowo naos na „świątynia”, a w Ap 11:1-2 na „sanktuarium świątyni”.
Jednak tekst grecki ma w obu przypadkach to samo słowo naos i Towarzystwo Strażnica tłumaczy je „słowo w słowo” jako divine habitation (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Mało tego, w tekście angielskim umieszcza ono w Ap 11:1-2 termin „sanktuarium” w nawiasie kwadratowym: the temple [sanctuary] (New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984), czego nie zrobiono w języku polskim, a tego słowa brak na dodatek w oryginale greckim!
3) Ap 5:10 – „i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, i mają królować nad ziemią” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Dla Towarzystwa Strażnica ten werset jest bardzo ważny, gdyż uważa ono, że ci, którzy „mają królować nad ziemią”, mają z nieba sprawować władzę nad klasą ziemską.
Tymczasem jego przekład międzywierszowy nie ma frazy „nad ziemią”, ale „na ziemi”, po angielsku upon the earth, w przeciwieństwie do tekstu oficjalnego, w którym są słowa angielskie over the earth (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985; New World Translation of the Holy Scriptures – With References 1984).
Należy też zauważyć, że na własnym diagramie Towarzystwa Strażnica, umieszczonym na początku przekładu międzywierszowego, pokazany jest grecki przyimek epi z Ap 5:10, który przetłumaczono jako „na”, a nie „nad”. Również stary przekład międzywierszowy, wydawany przez organizację Świadków Jehowy, miał w tłumaczeniu „słowo w słowo” i w tekście oficjalnym Ap 5:10 frazę on the earth (The Emphatic Diaglott 1942).
Ciekawe, że Towarzystwu Strażnica zdarzało się też cytować inne Biblie, które nie potwierdzały jego koncepcji:
„O Chrystusie powiedziano: »Nabyłeś Bogu krwią twoją ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi« (Apok. 5:9, 10)” (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 17 s. 3).
Towarzystwo Strażnica samo też przyznaje:
„Podstawowy sens greckiego wyrazu epi istotnie odpowiada przyimkowi »na«, ale ze względu na szerokie zastosowanie miewa on też inne znaczenia. (...) Zatem brzmienie »nad« w Apokalipsie 5:10 oddaje dokładnie oczywiste znaczenie greckiego wyrazu epi” (Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 16 s. 23-24).
Nie mamy tu pretensji do takiego, a nie innego tłumaczenia, ale do tego, że wyłącznie względy doktrynalne nakazały Towarzystwu Strażnica dostosować swój przekład biblijny do swej wykładni.
-
Dostosowanie Biblii w kwestii szatana
Szatan
Towarzystwo Strażnica naucza, że szatan przebywał w niebie do roku 1914 (patrz Strażnica 15.05 2009 s. 18). Pismo Święte jednak naucza, że bez pokoju i uświęcenia „nikt nie zobaczy Pana” (Hbr 12:14, BT). Organizacja Świadków Jehowy dostosowała swoją Biblię do swych potrzeb i dodała w powyższym wersecie słowo „człowiek” pomimo, że brak go w tekście greckim (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Oto słowa z przekładu Świadków Jehowy:
Hbr 12:14 – „Dążcie do pokoju ze wszystkimi oraz do uświęcenia, bez którego żaden człowiek nie ujrzy Pana” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
Dodanie w Biblii słowa „człowiek” miało prawdopodobnie stanowić „furtkę” dla szatana na przebywanie w niebie do roku 1914. :-\
-
Inne dostosowania Biblii.
Alegoria
Towarzystwo Strażnica ma krytyczny stosunek do alegorycznej wykładni Biblii:
„Również pisarz Listu Barnaby rozwadniał i przekręcał prawdę Pisma Świętego. Prawo Mojżeszowe interpretował, jakby było jedynie alegorią” (Strażnica 01.07 2009 s. 29).
W innej publikacji, na temat wykładni alegorycznej, napisało ono następująco:
„Szczerzy badacze Biblii odrzucają wyjaśnienia, które pozostają w sprzeczności z całym Słowem Bożym” (Strażnica Nr 12, 2005 s. 12).
W Nowym Testamencie istnieje słowo „alegoria” (gr. allegoreo; dokładnie allegoroumena), tzn. stwierdzenie „sens alegoryczny” (Ga 4:24), co Biblia Świadków Jehowy oddała jako „symboliczny dramat”. W swym grecko-angielskim przekładzie międzywierszowym zastosowali oni jednak słowo allegorized (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).
Nawiasy kwadratowe
Towarzystwo Strażnica zapewnia nas, że tam gdzie dodaje jakieś słowa do tekstu swych Biblii, to stosuje wtedy nawiasy:
„NAWIASY KWADRATOWE: W pojedyncze nawiasy kwadratowe [ ] ujęto nieliczne słowa objaśniające tekst; podwójne nawiasy kwadratowe [[ ]] wskazują na interpolacje tekstu oryginalnego” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997 s. 1562; por. „Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata” 1994 s. 6).
Niestety przekonaliśmy się wiele razy, że te wspomniane nawiasy nie są zawsze stosowane w Bibliach Świadków Jehowy. Dotyczy to nawet częściej polskich przekładów niż angielskich.
Oto przykłady: J 1:18, 8:24, 28, 13:19, 18:5-8, Dz 10:36, Kol 1:16-17, Flp 2:9, Hbr 11:16, Ap 11:1-2 (teksty te omawialiśmy).
Sprawia to, że większość Świadków Jehowy myśli, że dane słowa istnieją w oryginale greckim czy hebrajskim Biblii. Wspominaliśmy też, że dodawane słowa często służą doktrynie Towarzystwa Strażnica, o czym nie wie wielu głosicieli tej organizacji.