Które wersety Biblii dostosowano do nauk Towarzystwa?

[Noc_spokojna]

Tt 2:13 BT „oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa,”

Tt 2:13 NS „oczekując szczęśliwej nadziei i chwalebnego ujawnienia się wielkiego Boga oraz naszego Wybawcy, Chrystusa Jezusa,”

Werset biblijny w którym Jezus nazwany jest wprost Bogiem. Apostoł Paweł identyfikuje w nim Jezusa jako wielkiego Boga i naszego Zbawiciela. Jednak twórcy Przekładu Nowego Świata poprzez dodanie słowa "oraz" sugerują, iż w wersecie tym jest mowa o dwóch osobach: wielkim Bogu (w domyśle Jehowie) oraz naszym Zbawicielu, Jezusie Chrystusie.

Jud 1:4 BT „Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, którzy dawno już są zapisani na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego zamieniają na rozpustę, a nawet wypierają się jedynego Władcy i Pana naszego Jezusa Chrystusa.”

Jud 1:4 NS „Czynię to dlatego, że wśliznęli się pewni ludzie, którzy dawno temu zostali przez Pisma wyznaczeni na ten sąd, ludzie bezbożni, obracający niezasłużoną życzliwość naszego Boga w usprawiedliwienie rozpasania oraz sprzeniewierzający się naszemu jedynemu Właścicielowi i Panu, Jezusowi Chrystusowi.”

Autorzy Przekładu Nowego Świata zamienili grecki wyraz DESPOTES, oznaczający "władca" na "właściciel". Ewidentny przykład umniejszania roli Jezusa.

J 5:23 BT „aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.”

J 5:23 NS „aby wszyscy szanowali Syna, tak jak szanują Ojca. Kto nie szanuje Syna, ten nie szanuje Ojca, który go posłał.”

Bez komentarza.

[Roszada]

Na pytanie: „Czy to prawda, że nauki świadków Jehowy opierają się na ‘Przekładzie Nowego Świata’?”, Strażnica Nr 10, 1960 s. 16 dała taką odpowiedź:

„Fakt, iż »Przekład Nowego Świata« potwierdza nauki świadków Jehowy, nie dowodzi, że ich nauki opierają się na tym przekładzie Biblii”

„nowożytni odstępcy, zdradziecko pracują w charakterze agentów Szatana (...) usiłują podważyć wiarogodność New World Translation of the Holy Scriptures (Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata), jak gdyby Świadkowie Jehowy byli od niego całkowicie zależni. A przecież wcale tak nie jest” (Strażnica Nr 16, 1990 s. 16).

A o czym dowodzi?
Kto zatem jest zależny od Przekładu Nowego Świata, jeśli nie ŚJ?

[Noc_spokojna]

Rz 14:7-9
Kontekst jednoznacznie utożsamia z Panem Jezusa. Dlatego nietrudno zauważyć, że Przekład Nowego Świata przez wprowadzenie imienia Jehowa wypacza myśl Pawła. Apostoł koncentrował się na Panu Jezusie – dla Niego mamy żyć i umierać, gdyż jako zmartwychwstały Pan sprawuje zwierzchnictwo nad umarłymi i żywymi.   

Rz 14:7-9 Bw „Albowiem nikt z nas dla siebie nie żyje i nikt dla siebie nie umiera;(8) bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy; jeśli umieramy, dla Pana umieramy; przeto czy żyjemy, czy umieramy, Pańscy jesteśmy.(9) Na to bowiem Chrystus umarł i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panować.”

Rz 14:7-9 NS „W gruncie rzeczy żaden z nas nie żyje tylko dla siebie i nikt nie umiera tylko dla siebie;(8) bo czy żyjemy, żyjemy dla Jehowy, czy też umieramy, umieramy dla Jehowy. Dlatego czy żyjemy, czy też umieramy, należymy do Jehowy.(9) Chrystus bowiem w tym celu umarł i ożył, żeby być Panem zarówno umarłych. jak i żywych.”

1Kor 2:16  mówi o poznaniu zamysłu Pańskiego, czyli Chrystusowego. Autorzy Przekładu Nowego Świata mówią jednak o zamyśle Jehowy. Gdyby się tak jednak dokładnie wczytać w kontekst tego wersetu, to wydaje się, iż wszystkie pozostałe cytaty mówią o tym samym, czyli o Jezusie. Jedynie w Przekładzie Nowego Świata zauważyć można pewną niekonsekwencję, jak gdyby dziwną zmianę myśli.   

1Kor 2:16 BT „Któż więc poznał zamysł Pana tak, by Go mógł pouczać? My właśnie znamy zamysł Chrystusowy.”

1Kor 2:16 Bw „Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej.”

1Kor 2:16 Bp „'Któż zatem poznał myśl Pana tak, aby mógł Go pouczać?' My właśnie mamy myśl Chrystusa.”

1Kor 2:16 NS „Albowiem "któż poznał umysł Jehowy, żeby mógł go pouczać?" my wszakże mamy umysł Chrystusowy.”

[Roszada]

Kolejne dostosowanie:

Zaopatrzono przekład w tzw. „Biblijne tematy do rozmów”, tzn. materiał służący do zwalczania poglądów ludzi, z którymi się rozmawia.

W nim np. pojawia się data 1914:

*** bi12 s. 1650 Biblijne tematy do rozmów ***
3. Chronologia
A. Rok 1914 n.e. — koniec Czasów Pogan
Linia królów przerwana w r. 607 p.n.e.  Eze 21:25-27
Przywrócenie panowania po „siedmiu czasach”  Dn 4:32, 16, 17
Siedem = 2 × 31/2 czasu, czyli 2 × 1260 dni  Obj 12:6, 14; 11:2, 3
Dzień za rok. [W sumie 2520 lat]  Eze 4:6; Lb 14:34
Miały trwać do ustanowienia Królestwa  Łk 21:24; Dn 7:13, 14

W przekładu NT nazwie nie jest uwidocznione, że jest to NT (chyba słusznie, bo tłumaczenie tych pism odbiega od tradycyjnych przekładów).
Chrześcijańskich pism greckich jest wiele, przykładowo pisma starochrześcijańskie czy apokryfy, a NT jest jeden.
Nie wiadomo z jakim „nowym światem” należy łączyć dalszy człon tytułu. Czy chodzi o nowy świat, który jest dopiero przed nami, czy o głoszoną przez ruch New Age „nową erą”?

Pod ‘Przedmową’ tego przekładu NT nikt się nie podpisał, ani tłumacz, ani komitet, ani odpowiedzialni za druk, co ma miejsce w każdej Strażnicy na s. 2.

[Roszada]

Parawan dla swojego dostosowania Biblii dla swych potrzeb w kwestii imienia:

„To prawda, że żaden z zachowanych greckich manuskryptów ‘Nowego Testamentu’ nie zawiera imienia własnego Boga. Jednakże w New World Translation umieszczono je nie pod wpływem jakiejś zachcianki, lecz z uzasadnionych powodów. Inni tłumacze postąpili podobnie” (Strażnica Nr 5, 1991 s. 28).

Więc to, że inni postąpili błędnie i nieuczciwie stanowi dla ŚJ parawan dla ich poczynań.

Jest to jakby polemika ze swymi własnymi słowami:

„W zachowanych do dziś manuskryptach greckich, jak również w licznych przekładach starożytnych (...) rzuca się w oczy brak imienia Bożego” („Chrześcijańskie Pisma Greckie...” s. 408).

 „Ale poza tym w żadnym ze znanych nam dzisiaj starożytnych greckich manuskryptów ksiąg od Mateusza do Objawienia nie ma pełnego imienia Bożego” („Imię Boże...” s. 23).

Usprawiedliwieniem jest to, że od XIV wieku różni ludzie sobie powstawiali JHWH do NT.

[sajmon]

Usprawiedliwieniem jest to, że od XIV wieku różni ludzie sobie powstawiali JHWH do NT.

Imię Jehowa nie ma w N.T. przez ... Żydów. 

Tosefta, spisany zbiór ustnych reguł sporządzony około 300 roku n.e., wspomina o tekstach chrześcijańskich, które były palone w sabat: „Nie ratujemy przed ogniem [w szabat] ewangelii (giljonim) i ksiąg heretyków (sifre minim). Raczej niech spłoną one i ich tetragramy” (Jezus i chrześcijanie w źródłach rabinicznych).  Według tego samego źródła rabin Jose Galilejczyk (Jose ha-Gelili), który żył na początku II wieku n.e., powiedział o tekstach rozumianych jako chrześcijańskie, że w inne dni tygodnia „powinno się usunąć ich tetragramy, aby je ukryć, a wszytko pozostałe powinno się spalić”.

http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1013532

[Roszada]

Nie wiem o co Ci chodzi, ale ŚJ piszą:

„Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze »Starego Testamentu«, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 26-27).

„Co najmniej od XIV wieku dokonywano przekładów Pism Greckich na język hebrajski. Zasługują one na uwagę, gdyż w wielu z nich w tekście Pism Chrześcijańskich przywrócono imię Boże. Przekład Nowego Świata wielokrotnie się na nie powołuje, używając symbolu »J« z odpowiednim numerem” („Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” 1998 s. 319).

[sajmon]

Ja w te bzdury, że Imię Jehowa było w oryginałach N.T. - nie wierzę. Tylko cytuję poglądy organizacji. 

[Roszada]

Ja w te bzdury, że Imię Jehowa było w oryginałach N.T. - nie wierzę. Tylko cytuję poglądy organizacji. 

Wiesz, ja jak chce sobie coś odświeżyć w kwestii imienia to zaglądam do artykułów mego kolegi Janka Lewandowskiego:

http://www.piotrandryszczak.pl/jan_lew_imie_boze.html

On chyba ujął wszystko co potrzeba.

[sajmon]

Wiesz, ja jak chce sobie coś odświeżyć w kwestii imienia to zaglądam do artykułów mego kolegi Janka Lewandowskiego:

http://www.piotrandryszczak.pl/jan_lew_imie_boze.html

On chyba ujął wszystko co potrzeba.

Dzięki  przydadzą mi się w dyskusji, jaką próbuję prowadzić ze ŚJ. m.in. w kwestii Imienia Jehowa w N.T. ŚJ wie, że ono tam było, bo ....i pewnie znasz te argumenty.

[Roszada]

W jednym przypadku ŚJ zachowali się całkiem dziwnie. Podają oni, że w Łk 10:27 uczony w Piśmie użył imienia Jehowa. Zawsze ŚJ uczyli, że to Jezus objawiał imię Jehowa, a nie uczeni żydowscy. Pisali o tym w broszurze pt. „Imię Boże...” (s. 15). Widać więc niekonsekwencję i zmienność poglądów ŚJ.

Oto inna niekonsekwencja ŚJ. Choć twierdzą, że wstawili imię Jehowa w NT (za imię Pan lub Bóg), tam gdzie cytowany jest w nim ST (a w nim jest imię Jahwe), to jednak nie dokonali tego we wszystkich przypadkach (np. 1P 2:3, 3:15). Zauważyli bowiem, że Apostołowie odnoszą często teksty ST do Jezusa, a to oznacza dla nas równość majestatu osób Bożych. ŚJ nie chcieli więc przydzielić Chrystusowi imienia Jehowa aby i dla nich nie okazał się On równy Bogu

Interesujące jest to, że istnieją przynajmniej dwa wersety w ST zawierające imię Jahwe (Iz 29:10, Wj 24:8) cytowane później w NT (Rz 11:8, Hbr 9:20), w których ŚJ nie wstawili imienia Jehowa. Postąpili więc w tych wypadkach tak, jak wszyscy poważni wydawcy tekstu Biblii, którzy tak, jak Apostołowie, nie zamieścili nigdzie w NT imienia Jahwe. Jeśli w tych miejscach ŚJ umieli być zgodni z Apostołem Pawłem, to czemu w pozostałych 237 miejscach wstawiają imię Jehowa?

[sajmon]

Jakoś bym nawet przełknął te ich wtręty z Imieniem Jehowa, gdyby je wprowadzili tylko do swoich np. komentarzy czy glossy do PNŚ, ale  takie ordynarne fałszerstwo Słowa Bożego.   
Jak jak się pierwszy raz o tym dowiedziałem, to nie mogłem w to uwierzyć - myślałem, że to jakieś przekłamanie, bo w glowie mi się nie mieściło, że można dokonać takie barbarzyństwo translatorskie.

[Roszada]

A ja powiem tak:

Ciekawe, że tylko około 80 miejsc w NT, z 237, w których ŚJ wstawiają imię Jehowa, to cytaty ze ST. Pozostałe miejsca to oryginalne słowa pisarzy NT.
Choć w żadnym przypadku nie wolno było ŚJ wstawiać imienia Jehowa, to tym bardziej nie powinno mieć to miejsca w tekstach, które nie są cytatami ze ST.

[sajmon]

A ja powiem tak:

Ciekawe, że tylko około 80 miejsc w NT, z 237, w których ŚJ wstawiają imię Jehowa, to cytaty ze ST. Pozostałe miejsca to oryginalne słowa pisarzy NT.
Choć w żadnym przypadku nie wolno było ŚJ wstawiać imienia Jehowa, to tym bardziej nie powinno mieć to miejsca w tekstach, które nie są cytatami ze ST.

Pełna zgoda! Tym bardziej mnie to oburza. Skąd oni wiedzą, gdzie w miejsce słowa Pan wstawić słowo Jehowa?

[Tusia]

Pełna zgoda! Tym bardziej mnie to oburza. Skąd oni wiedzą, gdzie w miejsce słowa Pan wstawić słowo Jehowa?

Uzasadniają to hebrajskimi przekładami. Np.:
http://piotrandryszczak.pl/pan_czy_jehowa.html