Zaciekawiła mnie ramka na str 84/84 :
"Pojęcie ciało kierownicze (dosłownie rządzące) nie występuje w Biblii a sam ten termin można kwestionować, gdyż chrześcijanie nie mieli rządzić innymi chrześcijanami. Król Jezus Chrystus jest tym, który rządzi zborami.
W pierwszej części rozdziału wykazuję, że w księdze Dziejów nie ma wzmianki o tym, iż w pierwszym wieku istniało ciało kierownicze. Apostołowie Jezusa byli instruowani przez niego a oni instruowali starszych. Apostołowie przewodzili w chrześcijańskiej służbie a inni chrześcijanie to akceptowali. Nie było potrzeby by istniała odrębna grupa apostołów i starszych, którzy byliby "ciałem kierowniczym". Apostołowie zostali zamianowani przez Jezusa i nie potrzebowali dodatkowego zamianowania. Po roku 49 nie ma już wzmianek o apostołach w Dziejach Apostolskich. Pomocnikiem zborów chrześcijańskich był duch święty a nie ciało kierownicze. Ponieważ Biblia nie była kompletna, wielu chrześcijan otrzymało duchowe dary, w tym cudowną mądrość. Do tego rodzaju inspiracji duch używał też czegoś, co nazywamy kierownictwem. Duch nie inspirował chrześcijan ale tak kierował wydarzeniami, aby duchowo usposobieni chrześcijanie wyciągali określone wnioski. Współgranie inspiracji i kierownictwa widać wyraźnie w doniesieniu o Piotrze i Korneliuszu w Dziejach, rozdziale 10.
W roku 49 odbyło się spotkanie apostołów i starszych w Jerozolimie. Odrzucono wniosek by ludzie z narodów poddawali się obrzezaniu. Ale ustalono cztery wymagania obowiązujące wszystkich chrześcijan. To nie pokazuje, iż istniało ciało kierownicze podejmujące decyzje, ponieważ tekst ukazuje, że postanowienia te były inspirowane przez ducha.
Gdyby istniało ciało kierownicze, to nadzorowałoby głoszenie. Jednakże o apostołach i starszych nie wspomina się już w Dziejach po tym spotkaniu w roku 49 a Dzieje ukazują, że to duch nadzorował głoszenie. I tu widać, że duch święty a nie ciało kierownicze było pomocnikiem zborów chrześcijańskich. Każdy zbór posiadał grono starszych. Ale ci starsi mieli być przykładami a nie mieli rządzić (być panami) w zborach.
Od 1879 do 1938 roku zbory były demokratyczne. W 1938 ustanowiono teokrację, a w 1945 organizacja stała się w pełni teokratyczna. Ciało Kierownicze ustanowiono po raz pierwszy w 1971 roku.
W 1972 ustanowiono starszych. To doprowadziło do wielkich zmian w dziedzinie odpowiedzialności i władzy. Nadzorcy obwodów utracili swą władzę i traktowano ich jako podróżujących pionierów. A zbory oraz ich grona starszych były częściowo niezależne od Towarzystwa Strażnica. W 1976 grona starszych utraciły swoją niezależność i władzę a dziś mamy organizację, w której członkowie Ciała Kierowniczego przyznali sobie samym władzę dyktatorską.
Strażnica z 1960 roku donosi "Od czasu powstania Towarzystwa Strażnica w roku 1884 nigdy nie zabiegano o pieniądze". W XXI wieku listy z biur oddziałów oraz Broadcasting czynią coś absolutnie odmiennego. Tamte pierwsze postanowienia oparte na Biblii zostały odrzucone. Dziś od każdego zboru wymaga się, aby co miesiąc wysłał do biura oddziału określoną sumę pieniędzy. Te wymagania przypominają dziesięciny w innych religiach. W Norwegii obwód musi przesłać 13 tysięcy dolarów do biura oddziału za wynajęcie sali zgromadzeń. Sale Królestwa zostały przywłaszczone przez biura oddziałów. Wiele z nich sprzedano a pieniądze przejęły biura oddziałów. To wszystko ukazuje ogromne skoncentrowanie się na pieniądzach, coś co w XX wieku było nie do pomyślenia."
