Jk 5:16 - wyznawanie grzechów starszym, jak spowiedź?

[Roszada]

Jeszcze w roku 1951 Towarzystwo pisało o Jk 5:16 tak:

„Jakub poucza nas zatem w sposób, sprzeczny z tajną spowiedzią, uprawianą przez pewne systemy religijne: »Przeto otwarcie wyznawajcie swe grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich...« (Jak. 5:16, NŚ)” (Strażnica Nr 19, 1951 s. 9-110 [ang. 01.05 1951 s. 270]).

Ale dziś tajna spowiedź jest też w Towarzystwie:

*** w91 15.3 s. 6 Wyznawanie grzechów — na sposób ludzki czy Boży? ***
Kiedy więc chrześcijanie powinni wyznawać sobie grzechy? W razie popełnienia poważnego wykroczenia (nie każdego drobnego błędu) należy o tym powiadomić zamianowanych nadzorców w zborze. Nawet jeśli uchybienie nie jest ciężkie, ale winowajcę dręczą wyrzuty sumienia, warto wyznać grzech i szukać duchowej pomocy.
Pisarz biblijny Jakub pisze w związku z tym: „Choruje [duchowo] kto między wami? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, namaściwszy go oliwą w imieniu Pańskim. A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich” (Jakuba 5:14-16, Bw).

Coś mi się zdaje, że od KK zmałpowało Towarzystwo krytykowaną formę.

[od-nowa]

CK krętacze, manipulatorzy Pismem Świętym pod swoje wymysły "na czas słuszny", czyli  "jak wiatr zawieje".

[Roszada]

Oto nowsza wypowiedź:

*** w10 1.9 s. 23 Czy Bóg wymaga, byśmy wyznawali swoje grzechy? ***
Wróćmy do zachęty ucznia Jakuba: „Otwarcie wyznawajcie jedni drugim swe grzechy i módlcie się jedni za drugich, abyście zostali uzdrowieni”. Wypowiedź tę Jakub uzupełnił słowami: „Błaganie prawego, gdy działa, ma wielką siłę” (Jakuba 5:16). Określenie „prawy” może się odnosić do kogoś ze „starszych zboru”, wspomnianych przez Jakuba nieco wcześniej (Jakuba 5:14). W zborze chrześcijańskim dojrzali duchowo „starsi”, czyli nadzorcy, są zobowiązani pomagać wszystkim zabiegającym o Boże przebaczenie. Oczywiście nie mają prawa nikogo rozgrzeszyć, gdyż żaden człowiek nie jest upoważniony do odpuszczania grzechów przeciwko Bogu. Jednak dzięki posiadanym kwalifikacjom duchowym tacy nadzorcy upominają osobę winną ciężkiego grzechu i udzielają jej stosownych rad, tak aby zrozumiała powagę swego czynu i okazała skruchę (Galatów 6:1).

Ciekawe, "nie mają prawa rozgrzeszyć", ale "pomagać wszystkim zabiegającym o Boże przebaczenie".
Czyli jednak w imieniu Boga dają 'rozgrzeszenie'.

Jeśli "nie mają prawa rozgrzeszyć" to po co im wyznawać grzechy?
Po to by sobie biedy nazbierać pod postacią komitetu sądowniczego?

[Roszada]

A tutaj o tym samym wersecie a ani słowa o starszych:

*** it-2 s. 734 ***
Wyznawanie grzechów drugim. Uczeń Jakub radzi chrześcijanom: „Otwarcie wyznawajcie jedni drugim swe grzechy i módlcie się jedni za drugich, abyście zostali uzdrowieni” (Jak 5:16). Wyznając w ten sposób drugim grzechy, nie uznają bynajmniej, że jakiś człowiek jest ich „wspomożycielem [„obrońcą”, Bp]” u Boga, gdyż rola ta przysługuje wyłącznie Chrystusowi na mocy jego ofiary przebłagalnej (1Jn 2:1, 2). Żaden z ludzi nie może dokonać zadośćuczynienia ani za własne, ani za cudze grzechy, ponieważ nie jest w stanie dostarczyć odpowiedniego okupu (Ps 49:7, 8). Chrześcijanie mogą jednak pomagać sobie nawzajem, a choć ich modlitwy zanoszone za braci nie przechylają szal sprawiedliwości Bożej (bo tylko ofiara Jezusa zapewnia odpuszczenie grzechów), to Jehowa bierze pod uwagę te prośby o wsparcie i siły dla grzesznika szukającego pomocy (zob. MODLITWA [Odpowiedź na modlitwy]).

No tak jak potrzeba 'spowiedzi' to są starsi na podorędziu, a jak trzeba ze spowiedzią walczyć, to starszych się nie wymienia.

[Roszada]

Gdy w roku 1952 wprowadzono stanowcze wykluczanie ze zboru, tak oto zaczęto nauczać:

„Jeśli ktoś popełnia grzech, za który zasługuję na pozbawienie społeczności (...) to jak powinien poczuć się w sercu? (...) Powinien wyznać swoją winę nie tylko przed Bogiem, który o niej właściwie już wie, ale również przed widzialną organizacją Bożą, działającą poprzez teokratycznie zamianowanego sługę. (...) (Jak. 5:14-16, NT)” (Strażnica Nr 16, 1959 s. 7 [ang. 15.03 1959 s. 172]).

Nie widzę prawie różnić między KK a organizacją.
A taka inna miała niby być, jedyna prawdziwa.

Zauważmy, że początkowo tylko poważne grzechy należało wyznawać, a teraz jak widać z pierwszego postu też mniejsze.

[Roszada]

Nie wiem za bardzo co piszą, a polskiego odpowiednika brak, ale to najstarszy odsyłacz ze skorowidza po wprowadzeniu wykluczania w 1952:

*** w57 12/15 p. 746 “Confess Your Sins” ***
This is in accord with the counsel found in James 5:14-16: “Is there anyone sick among you? Let him call the older men of the congregation to him, and let them pray over him, rubbing him with oil in the name of Jehovah. And the prayer of faith will make the indisposed one well, and Jehovah will raise him up. Also if he has committed sins, it will be forgiven him. Therefore openly confess your sins to one another and pray for one another, that you may get healed.” This in no wise describes Catholic auricular confession. It is sound counsel for Christians who become spiritually sick to seek the help of mature men of the congregation, openly confessing their sin. These older men are not authorized to inquire minutely into every aspect of the individual’s private life.

Może ktoś ze dwa słowa powie o tym fragmencie, bom z ang. analfabeta.

[gedeon]

 Zgodnie z pisemną wykładnia Komitetu Oddziału z 10 września 2014 roku, złożoną w Sądzie Okręgowym w Legnicy Związek wyznaniowy "Świadkowie Jehowy w Polsce" wprowadza "instytucję spowiedzi"  zgodnie z art. 54 w związku z art 80 statutu. (?)

[gerontas]

Czy spowiedź nie jest wówczas gdy grzesznik sam dobrowolnie przychodzi do spowiednika a nie gdy spowiednik wzywa na spowiedź (komitet sądowniczy) na podstawie oświadczeń świadków (konfidentów)?

[Roszada]

Czy spowiedź nie jest wówczas gdy grzesznik sam dobrowolnie przychodzi do spowiednika...

No do dobrowolnego zgłaszania się pod topór też zachęcają :

"należy o tym powiadomić zamianowanych nadzorców w zborze. Nawet jeśli uchybienie nie jest ciężkie, ale winowajcę dręczą wyrzuty sumienia, warto wyznać grzech" (pełny cytat powyżej).

[disloyal]

W jw.org nie ma takiego czegoś jak spowiedź. Bo z definicji spowiedź jest dobrowolna.

[Roszada]

W jw.org nie ma takiego czegoś jak spowiedź. Bo z definicji spowiedź jest dobrowolna.

Nie jest dobrowolna całkowicie w KK.
Przykazanie kościelne mówi: Przynajmniej raz w roku spowiadać się...

[Abba]

W jw.org nie ma takiego czegoś jak spowiedź. Bo z definicji spowiedź jest dobrowolna.

Jednakże w wypadku powołania tzw. Komitetu sądowniczego, ta "dobrowolność" się kończy

[Roszada]

Jednakże w wypadku powołania tzw. Komitetu sądowniczego, ta "dobrowolność" się kończy

Też się nie kończy, bo znam wielu co się tej spowiedzi nie poddawali.
Bez spowiedzi byli wykluczeni, a po długim czasie przywróceni.

[gedeon]

W jw.org nie ma takiego czegoś jak spowiedź. Bo z definicji spowiedź jest dobrowolna.

Dlaczego zaprzeczasz......ja podałem fakty ze jest.

[Roszada]

No i prawdziwa perełka z roku 1925:

„Nie byłoby właściwem dla Chrześcijanina opowiadać każdemu swe słabości i złe czyny. Jeżeli on uczynił szkodę drugiemu to powinien przyznać się poszkodowanemu, że zło uczynił i postarać się o ile możności aby to zło naprawić. Św. Jakób mówi: „Wyznawajcie jedni przed drugimi upadki.” (Jakób 5:16) To nie oznacza wyznać ich każdemu. Czyniący zło, odczuwa głęboki żal spowodu jego zła, pragnie by ten ciężar mógł kto zdjąć z niego; i aby to uczynić, on powinien iść do tego w którym ma zaufanie, wyznać swemu bratu a następnie poprosić swego brata aby się modlił za nim. „Wiele może uprzejma modlitwa sprawiedliwego.” (Jakób 5:16) Niebyłoby jednak żadnej korzyści, przedstawiając swoje zło przed zgromadzeniem lub też przed kilkoma. To tylko dostarczyłoby materiału do robienia plotek” (Strażnica 15.09 1925 s. 276 [ang. 15.08 1925 s. 244]).