Tekst Jakuba z PNŚ 2018:
„Jeśli ktoś z was choruje, niech wezwie starszych zboru, a ci niech się za niego modlą, nacierając go oliwą w imię Jehowy.
Modlitwa zanoszona z wiarą uzdrowi chorego* i Jehowa go podniesie. A jeśli popełnił grzechy, uzyska przebaczenie(...)” (Jak 5:14-15)
Przypis:
* Możliwe też „zmęczonego”.
Jest coś o chorym, o modlitwie z wiarą, o uzdrowieniu.
No ale jak ktoś chce, to sobie inną stworzy interpretację.
No bo Apostołowie zmarli, to się nie ma co modlić za chorego.
Z tego fragmentu nie wynika, że robić mieli to tylko Apostołowie.
Mowa jest o "starszych". Nie uwarunkowano tego, że to ma się odbywać tylko do śmierci Apostołów.
Zresztą ŚJ nadal to praktykują tylko, że przeinterpretowali znaczenie i cele tych słów.
Oto ich wykładnia, w której dodano w nawiasie słowo "duchowo":
*** w10 1.9 s. 24 ***
Powróćmy znowu do Listu Jakuba. Znajdujemy tam pokrzepiające słowa: „
Choruje [duchowo] ktoś wśród was? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, nacierając go oliwą w imię Jehowy. A modlitwa wiary uzdrowi niedomagającego i Jehowa go podniesie. Jeśli zaś popełnił grzechy, będzie mu to przebaczone” (Jakuba 5:14, 15).
Starsi, mający obowiązek troszczyć się o zbór, nie ograniczają się do wysłuchania grzesznika.
Ponieważ w grę wchodzi choroba duchowa, muszą zrobić coś, by ‛uzdrowić niedomagającego’. Jakub wymienia dwie rzeczy.
Po pierwsze, mówi o ‛nacieraniu oliwą’. Ma to związek z wykorzystaniem uzdrawiającej mocy Słowa Bożego. Apostoł Paweł wyjaśnił: „Słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą, (...) jest zdolne rozeznać myśli i zamiary serca” (Hebrajczyków 4:12). A zatem dzięki umiejętnemu posługiwaniu się Biblią starsi mogą poruszyć umysł i serce osoby chorej duchowo. Mogą jej pomóc dostrzec przyczynę problemu i uporządkować swoje stosunki z Bogiem.
Po drugie, Jakub wspomina o „modlitwie wiary”. Rzecz jasna modlitwy starszych nie sprawią, że Bóg uczyni coś wbrew zasadom sprawiedliwości. Modlitwy takie mają jednak dla Niego wielkie znaczenie. Jest przecież Bogiem, który chętnie odpuszcza grzechy na podstawie Chrystusowej ofiary okupu (1 Jana 2:2). Jest gotów pomóc każdemu grzesznikowi, jeśli ten szczerze żałuje swojego postępowania i spełnia „uczynki odpowiadające skrusze” (Dzieje 26:20).