Stanisławie, ciężko mi odpowiadać na wymyślone zarzuty kierowane pod moim adresem.
Jeśli mi jest ciężko odpowiadać, to nie odpowiadam. Jednak dyskusja tym się charakteryzuje, że oponenci się ścierają dość ostro, wszak powinni robić to kulturalnie. A tego ostatniego Ci nie zarzucam. Ja nie widzę jakiegokolwiek wyznania, które jest teologicznie poprawną interpretacją swych wierzeń, a to z powodu, iż Biblia nie jest spójna w swych przekazach. Skoro nie jest spójna, to może być jedynie dziełem wyłącznie ludzkim. Jeśli coś przedstawiam, to nie po to, aby opowiadać się za jakimś wyznaniem religijnym, lecz po to, aby wykazać, że Biblia nie jest pisana pod dyktando Boga, a jedynie powstała w wyniku grzebania w ludzkich legendach i mitach, dodatkowo ubrana w historyczne i geograficzne realia, aby upozorować wiarygodność.
... [Jana 1:10~14] ...
Wszystkiego na raz nie można, więc o tym innym razem. Tymczasem kontynuuję, to co obiecałem wcześniej.
Przy najbliższej okoliczności odniosę się do ewolucji ,,logosa"
Jana 1:1
Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος Skąd się wziął wyraz Logos? Najpierw nieco z okresu historii klasycznej greki (500-300). Podobno najpierw ukuł Heraklit z Efezu (540-480 pne) jako inteligentna, wieczysta, suwerenna, bo niezależna od bogów, zasada wszechrzeczy - krótko mówiąc. Pomijam Sokratesa ( 469-399), Demokryta (460 – 370), Platona){Demiurg} (427-347, Arystotelesa (384-322) ponieważ u nich wszystkich
Logos jest wyrażeniem wieloznacznym i jego znaczenie ulegało ciągłym zmianą jak i różnie definiowane przez nich. Kiedy zaczęto tłumaczyć ST z hebrajskiego na grecką Septuagintę, to hebrajskie
debar tłumaczono na greckie
logos.
- Debar jest rdzeniem od czasownika, który znaczy "mówić". Nosi on znaczenie słów i rzeczy, które zostały wypowiedziane. Czasem mogą go używać w odniesieniudo treści i idei, co się mówi, a także myśl Boga w działaniu, w zwrocie proroków ST ,,tak mówi Jahwe” nie posiada skojarzeń odrębnej osoby.
Co się w związku z tym dzieje? Ten nowy termin przybrał obecnie trzy główne znaczenia.
- Definicja gr. Λόγος siła kosmiczna, rozum, mowa, myśl, prawo, dialog (klasyczny hellenizm) słowo, Boskie wypowiedzi (ST Judaizm i obecne podstawowe słownikowo) Syn Boży, Jezus Chrystus (chrześcijaństwo trynitarne)
Najlepiej wskazuje na problem tłumaczeń, gdy zacytuję Prolog z Księgi Syracha (II w. pne - dodatek)
- Prolog 20 „mimo naszej usilnej pracy nad tłumaczeniem, nie mogliśmy dobrać odpowiedniego wyrażenia, albowiem nie mają tej samej mocy słowa czytane w języku hebrajskim, co przełożone na inną mowę. Nie tylko ta księga, ale nawet samo Prawo i Proroctwa, i inne księgi.”
I w tym tkwi problem, dlatego też okres hellenistyczny ( stoicy (III pne - II ne) W początkowym okresie rozwijając tezy o wszech-jedności świata i tożsamości praw rządzących makro i mikrokosmosem m. in. przybierali niektórzy takiego rozumienia:
- Filon z Aleksandrii (15 pne - 45 ne) Żyd wychowany w kulturze hellenistycznej, poświęcając się studiom kultury greckiej, umiejętnie stosował alegorie w egzegezie ST, inspirował tym Pawła i Jana między personifikacją a też czynił przesłanki hipostazy Logosa jako najstarszego anioła.
- neoplatonizm (II ne) pojęcie logos przybrało postać hipostazy na dobre (jednostki osobowej)
Często czerpano na potrzeby chrześcijaństwa, nawet od ekskomunikowanych heretyków poszczególne pojęcia i w ten wybiórczy sposób tworzono nowe dogmaty.
Uczciwa analiza ewolucji hebr. "debar" (mówić) dochodzimy do
antropomorfizacji, krótko mówiąc zabiegu językowym polegającym na uczłowieczeniu czegoś, co w rzeczywistości jest pojęciem nieosobowym. W sumie mamy do czynienia z
synkretyzmem religijnym czerpanym z religii starożytnej greki. Tak rozwijało się chrześcijaństwo dokonując melanżu z innymi poglądami.
