No to daję argument:
Duch Święty „uczący” + paralelizm z nieosobową i to samo czyniącą mądrością ludzką:
1 Kor 2,13 – „O tych też sprawach mówimy nie słowami, których uczy mądrość ludzka, lecz takimi, których uczy duch”.
Wiemy, że mądrość ludzka jest swoistym abstractum, a nie żadną osobą. Zatem ów duch wspomniany przez św. Pawła też osobą nie jest.
Jak na chłopską filozofie to super.
Tylko, że ludzka mądrość to od osoby ludzkiej.
Tak samo jeśli mądrość od Ducha, to od osoby Ducha.
Że Ty jeszcze nie wiesz, co oznacza termin "mądrość ludzka"?
Ale ja nie patrzę na malkontentów i piszę co znalazłem.
Kolejne teksty z Biblii Towarzystwa. Każdy nieuprzedzony dostrzeże w nich osobę Ducha Św.
Duch Święty „udzielający”
126) 1Kor 12:11 – „wszystkich tych działań dokonuje jeden i ten sam duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce”.
Duch Święty „ujmujący się”
127) Rz 8:26 – „lecz sam duch ujmuje się za nami nie wypowiedzianymi westchnieniami”.
[Por. o osobie Chrystusa: „który też ujmuje się za nami” (Rz 8:34).]
128) Rz 8:27 – „Jednakże Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł ducha, ponieważ w zgodzie z Bogiem ujmuje się on za świętymi”.
Duch Święty „ustanawiający”
129) Dz 20:28 – „pośród której duch święty ustanowił was nadzorcami”.
Duch Święty „uśmiercający i dający życie”
130) Rz 8:13 – „ale jeśli duchem uśmiercacie praktyki ciała, będziecie żyć”.
Duch Święty „uświęcający, umywający, usprawiedliwiający”
131) Rz 15:16 – „będąc uświęcony duchem świętym”.
132) 1Kor 6:11 – „Ale zostaliście umyci, ale zostaliście uświęceni, ale zostaliście uznani za prawych w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, oraz duchem naszego Boga”.
133) 2Tes 2:13 – „ku wybawieniu przez uświęcenie was duchem”.
134) 1P 1:2 – „zgodnie ze znajomością rzeczy przyszłych, posiadaną przez Boga, Ojca, z uświęceniem przez ducha, aby byli posłuszni i pokropieni krwią Jezusa Chrystusa”.
Duch Święty „wlewający miłość”
135) Rz 5:5 – „ponieważ miłość Boża została wlana w nasze serca za sprawą ducha świętego, którego nam dano”.
Duch Święty „wprowadzający”
136) J 16:13 – „duch prawdy – wprowadzi was w całą prawdę”.
Duch Święty „wskrzeszający”
137) Rz 8:11 – „A jeśli duch tego, który wskrzesił Jezusa z martwych, mieszka w was, to ten, który wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, ożywi też wasze śmiertelne ciała przez swego ducha w was przebywającego”.
Duch Święty „wskazujący”
138) 1P 1:11 – „Ciągle dociekali, na którą albo na jaką porę duch w nich wskazywał w związku z Chrystusem, gdy zawczasu świadczył o cierpieniach czekających Chrystusa”.
Duch Święty „wychodzący”
139) J 15:26 – „duch prawdy, który wychodzi od Ojca – ten będzie świadczył o mnie”.
Duch Święty „wyjaśniający”
140) Hbr 9:8 – „A zatem duch święty wyjaśnia”.
Duch Święty „wystawiany na próbę”
141) Dz 5:9 – „Dlaczego oboje uzgodniliście między sobą, żeby wystawić na próbę ducha Jehowy?”.
Duch Święty „wysyłający”
142) Dz 10:19-20 – „Kiedy Piotr rozważał w umyśle ową wizję, duch rzekł: »Oto szuka cię trzech mężczyzn. Wstań przeto i zejdź na dół, i idź z nimi, nic nie powątpiewając, ponieważ ja ich wysłałem«”.
143) Dz 13:4 – „Mężowie ci, wysłani przez ducha świętego”.
Duch Święty „zabraniający”
144) Dz 16:6 – „ponieważ duch święty zabronił im głosić słowo”.
145) Dz 16:7 – „lecz duch Jezusa im nie pozwolił”.
Duch Święty „zamieszkujący”
146) Rz 8:9 – „jeśli duch Boży istotnie w was mieszka”. [Por. o osobie Chrystusa w Ef 3:17]
147) Rz 8:11 – „A jeśli duch tego, który wskrzesił Jezusa z martwych, mieszka w was...”.
148) 1Kor 3:16 – „Czy nie wiecie, że jesteście świątynią Bożą i że mieszka w was duch Boży?”.
149) 1Kor 6:19 – „wasze ciało jest świątynią ducha świętego, który jest w was”.
150) Ef 2:22 – „aby stanowić miejsce, w którym Bóg zamieszka przez ducha”.
151) 2Tm 1:14 – „przez ducha świętego, który w nas mieszka”.
Duch Święty „zaprowadzający, prowadzący”
152) Mt 4:1 – „Jezus został zaprowadzony przez ducha na pustkowie”.
153) Łk 4:1 – „był przez ducha wodzony po pustkowiu”.
Duch Święty „zasmucany”
154) Iz 63:10 – „zasmucili jego świętego ducha”.
155) Ef 4:30 – „I nie zasmucajcie świętego ducha Bożego”.
[Ciekawy ‘argument’ przeciw temu wersetowi zastosowało Towarzystwo Strażnica: „Również Słowo Boże możemy »zasmucić«, gdy postąpimy sprzecznie z nim...” (Strażnica Nr 9, 1964 s. 6). W Biblii mowa jest tylko o zasmucaniu osoby Boga („zasmucali go na pustyni” Ps 78:40), ludzi (Łk 18:23, 22:45) i o zasmuconym Jezusie (Mk 14:34).]
Z trudem można dostrzec tu nieosobową siłę.
