A tam z trudem 
Znasz takie zabiegi literackie jak antropomorfizacja, personifikacja, reifikacja czy animizacja?
Nie żartuj, bo sam siebie zwodzisz.
Te rzeczy stosuje się dla jednego czy kilku przypadków, ale nie dla ponad 200.
A tymczasem:
Oto następne teksty z Biblii Towarzystwa. Każdy nieuprzedzony dostrzeże w nich osobę Ducha Św.
Duch Święty „zbierający”
156) Iz 34:16 – „bo usta Jehowy wydały nakaz, a jego duch je zebrał”.
Duch Święty „znieważany”
157) Hbr 10:29 – „ze wzgardą znieważył ducha niezasłużonej życzliwości”.
Duch Święty – chrzest w Jego „imię”
158) Mt 28:19 – „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego”.
[W Biblii nie ma określenia typu „w imię prawa”. Towarzystwo Strażnica próbuje narzucić Biblii świecki i niebiblijny punkt widzenia pisząc: „Gdy mówimy »w imieniu prawa«, nie powołujemy się na osobę” („Czy wierzyć w Trójcę?” 1989 s. 22); „Zrozumiemy to lepiej, gdy pomyślimy o zwrocie, którym często posługuje się policja: »W imieniu prawa, otwierać!« – ewentualnie o słowach: »W imieniu króla«, na ogół znajdujących się w królewskich nakazach i rozporządzeniach” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 1 s. 27). To drugie określenie o osobowym „królu” raczej potwierdza nasz punkt widzenia. Również inny, ale biblijny, ‘argument’ Towarzystwa Strażnica raczej potwierdza nasz rozumienie gdyż mówi o „osobach” (proroka i sprawiedliwego): „Porównaj z wyrażeniem »w imieniu prawa«. Zobacz też Ewangelię według Mateusza 10:41 w Biblii gdańskiej, gdzie Jezus użył słów »w imieniu proroka« i »w imieniu sprawiedliwego«” (Strażnica Nr 2, 1991 s. 5). Gdybyśmy zastosowali naukę Towarzystwa Strażnica do całego tekstu Mt 28:19, to okazałoby się, że Ojciec i Syn też nie są osobami, łącznie z Duchem Świętym. Ale zróbmy eksperyment co do słów „w imieniu prawa”. Otóż okazuje się, że mamy w Biblii Świadków Jehowy „prawo ducha” (Rz 8:2), „prawo Chrystusa” (Ga 6:2) i „prawo Jehowy” (Wj 13:9). Jeśli te zwroty zastosujemy w Mt 28:19, to też daje to nam trzy osoby i określenie typu „w imieniu prawa” dotyczyłoby Ojca, Syna i Ducha.]
Duch Święty z osobami Ojca i Syna oraz Jego „wspólnota”
159) Mt 28:19 – „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego”.
[Zestawienie Ducha Świętego obok Ojca i Syna, którzy posiadają moc czy siłę, świadczy o Jego odrębności. Por. poniżej 130 fragmentów biblijnych, które wymieniają razem Ojca, Syna i Ducha.]
160) 2Kor 13:14 – „Niezasłużona życzliwość Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga oraz wspólnota w duchu świętym niech będą z wami wszystkimi”.
Duch Święty przeciwstawiony szatanowi
161) Mt 12:26-28 – „Tak samo jeśli Szatan wypędza Szatana, podzielił się wewnętrznie; jakże więc ostoi się jego królestwo? Ponadto jeśli ja wypędzam demony za sprawą Beelzebuba, to za czyją sprawą wypędzają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. Ale jeśli ja duchem Bożym wypędzam demony, to istotnie zaskoczyło was królestwo Boże”. [Duch Święty przeciwstawiony osobie szatana.]
Duch Święty przeciwstawiony złemu duchowi
162) Mk 3:29-30 – „»(...) Jednakże kto by zbluźnił przeciwko duchowi świętemu, ten nie ma przebaczenia na wieki, ale jest winien grzechu wiecznego« Mówili bowiem: »Ma ducha nieczystego«”.
[Duch Święty przeciwstawiony osobie ducha nieczystego.]
Duch Święty „niczym gołąb”
163) Mk 1:10 – „ujrzał rozwarte niebiosa oraz ducha zstępującego na niego niczym gołąb”.
[Gołąb jest istotą, a nie siłą czy mocą. Raczej mocy nie można widzieć, ale ducha osobowego tak (por. Łk 24:37, Mt 14:26).]
164) Łk 3:22 – „i zstąpił na niego duch święty, z kształtu cielesnego podobny do gołębia”.
[Chociaż Duch Święty jest osobą duchową, to jednak mówi się o Jego „kształcie cielesnym”, a nie o jakiejś sile, mocy czy prądzie elektrycznym do którego porównuje go Towarzystwo Strażnica: „Można go poniekąd przyrównać do elektryczności, a więc siły, którą się wykorzystuje do wykonywania najróżniejszych zadań” („Czy wierzyć w Trójcę?” 1989 s. 20).]
165) J 1:32 – „Ujrzałem, jak duch zstępował z nieba niczym gołąb i na nim pozostał”.
Duch Święty mający „świątynię”
166) 1Kor 3:16 – „Czy nie wiecie, że jesteście świątynią Bożą i że mieszka w was duch Boży?”.
167) 1Kor 6:19 – „wasze ciało jest świątynią ducha świętego, który jest w was”.
[Świątynie w Izraelu stawiano osobie Boga, a nie bezosobowym mocom.]
Duch Prawdy
168) J 14:17 – „ducha prawdy, którego świat nie może otrzymać”.
[Osoby Syna i Ojca też nazwane są prawdą (J 14:6, Ps 31:5 – „Jehowo, Boże prawdy”). Nielogicznie wyglądałoby stwierdzenie „czynna siła prawdy”, gdyby Duch Prawdy był „czynną siłą”.]
169) J 15:26 – „duch prawdy, który wychodzi od Ojca”.
170) J 16:13 – „duch prawdy – wprowadzi was w całą prawdę”.
171) 1J 5:6 – „A duch składa świadectwo, ponieważ duch jest prawdą”.
Duch chwały
172) 1P 4:14 – „ponieważ spoczywa na was duch chwały, duch Boga”.
[Osoby Ojca i Syna też są określone podobnie: „Ojciec chwały” (Ef 1:17), „Bóg chwały” (Dz 7:2), „Pan chwały” (1Kor 2:8, Jk 2:1).]
Duch Święty „wieczny”
173) Hbr 9:14 – „krew Chrystusa, który przez ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie”.
[Osoby Ojca i Syna (Iz 9:6) są wieczne, więc wieczność Ducha Świętego potwierdza Jego osobowość.]
Duch Święty dawcą „niezasłużonej życzliwości [łaski] i pokoju”
174) Za 12:10 – „I wyleję ducha łaski oraz błagań na dom Dawida”.
175) Hbr 10:29 – „ze wzgardą znieważył ducha niezasłużonej życzliwości”.
[Osoby Syna i Ojca też są okazicielami łaski (2Kor 13:14, Łk 1:28). Nielogicznie wyglądałoby stwierdzenie „czynna siła łaski” czy „czynna siła niezasłużonej życzliwości”, gdyby Duch łaski był „czynną siłą”. Patrz też pkt 202.]
176) Ap 1:4-5 – „Jan do siedmiu zborów, które są w okręgu Azji: Życzliwość niezasłużona i pokój wam od »Tego, który jest i który był, i który przychodzi«, i od siedmiu duchów, które są przed jego tronem, i od Jezusa Chrystusa”.
[„Siedem duchów” to Duch Święty w całej swej pełni wraz z siedmioma darami z Iz 11:2 (LXX); por. Ap 5:6. Towarzystwo Strażnica również odnosi tekst Ap 1:4 do Ducha Świętego: „Wspomniano tu także o »siedmiu duchach«. Wyrażenie to oznacza pełnię czynnej mocy Bożej, czyli ducha świętego...” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 18). Duch Święty, jako dawca, wymieniony jest obok osób Ojca i Syna.]
Duch Święty „dobry”
177) Ps 143:10 – „Duch twój jest dobry”.
178) Ne 9:20 – „Udzielałeś też swego dobrego ducha”.
[Osoby Syna i Ojca też są nazwane „dobrymi“ (J 10:11, 1P 2:3, Mk 10:17, Łk 18:19); por. o „dobrym człowieku” (Dz 11:24).]
Duch Święty mający „prawo”
179) Rz 8:2 – „Gdyż prawo tego ducha, który daje życie w jedności z Chrystusem Jezusem”.
