Szybkie pisanie na telefonie nie służy ortografii.
Służba świątynna obrazuje sposób komunikowania się Boga z człowiekiem. Literalne przedstawienie tych wzajemnych relacji na obrazie ziemskiej świątyni pozwala zrozumieć grzeszność rodzaju ludzkiego, potrzebę ustawicznego oczyszczania, wskazując na konieczność docelowego rozwiązania tej kwestii. Uczy również składania dobrowolnych ofiar, płynących z potrzeby serca. Ponadto jest to nauka pokory i bojaźni ludzi wobec Boga jako, że to kapłani w imieniu ludu wstawiali się za nim ze stosowną ofiarą. Każdy człowiek musiał przyjść do kapłana, co wskazuje na przyszłe wstawiennictwo Jezusa za grzeszną ludzkością.
Opisy świątyni są bardzo szczegółowe i nieprzypadkowo zwierają dokładne wymiary budowli, jej wnętrza, różnych jej elementów, a także jej wyposażenia. Wszystko ma znaczenie, łącznie z każdym elementem szat arcykapłańskich.
Obraz Świątyni ziemskiej jest odbiciem Świątyni znajdującej się w Niebie:
„I otworzyła się świątynia Boża, która jest w niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza jego w świątyni Jego” (Obj. 11:19 BW*, por. Obj. 14:15, 17, 15:6, 8, 16:1, 17).
O Jezusie powiedziano, iż sprawuje w niej urząd arcykapłański: „jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który zbudował Bóg, a nie człowiek” (Hebr. 8:2, BW).
„Otóż, gdyby był na ziemi, nie byłby kapłanem, skoro są tu tacy, którzy składają dary według przepisów zakonu; służą oni w świątyni, która jest tylko obrazem i cieniem niebieskiej, jak to zostało objawione Mojżeszowi, gdy miał budować przybytek: Bacz, powiedziano mu, abyś uczynił wszystko według wzoru, który ci został ukazany na górze” (Hebr. 8:4-5, BW).
Wiemy, że od blisko dwóch tysięcy lat nie ma już na ziemi tej niezwykłej budowli (pozostał jedynie niewielki fragment muru zachodniej ściany Świątyni). Jej brak jednak wcale nie oznacza, że wszystko co jej dotyczy straciło znaczenie.
