Czy Sędzia Rutherford był płodnym pisarzem 'biblijnym'?

[Roszada]

Oto jak Sędzia się chwalił w roku 1933:

"więcej niż 150.000.000 egzemplarzy książek i broszur sędziego Rutherforda znajduje się obecnie w obiegu. Z tego faktu Państwo mogą sobie wyobrazić, jak lubiane są wśród ludu" (Nietolerancja 1933 s. 64).

Ano właśnie popatrzmy jak to "lubienie" jego publikacji przekłada się na liczbę wyznawców Sędziego:

1935 – przeciętna liczba głosicieli: brak danych (najwyższa: 56 153), wzrost procentowy: brak danych (Strażnica Nr 3, 1999 s. 17).

1938 – przeciętna liczba głosicieli: 47 143 (najwyższa: 59 047), wzrost procentowy: brak danych (1950 Yearbook of Jehovah’s Witnesses Jehovah’s s. 24; Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 312).

Czyli egzemplarzy książek i broszur poszło 150 000 000, a wiernych 59 000.
Czyli każdy wyznawca miał po 2542 publikacje.

[Tusia]

Oto jak Sędzia się chwalił w roku 1933:

"więcej niż 150.000.000 egzemplarzy książek i broszur sędziego Rutherforda znajduje się obecnie w obiegu. Z tego faktu Państwo mogą sobie wyobrazić, jak lubiane są wśród ludu" (Nietolerancja 1933 s. 64).

Nie widziałem lajków na fejsie.

[Roszada]

Nie widziałem lajków na fejsie.

A na śmietnikach patrzyłeś.

[Roszada]

Dziś wstawiono mój artykuł:

Kiedy w Towarzystwie Strażnica zaprzestano studiować i rozprowadzać książki J. F. Rutherforda?

http://bednarski.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/kiedy-w-towarzystwie-straznica-zaprzestano-studiowac-i-rozprowadzac-ksiazki-j-f-rutherforda,1002.htm

[Roszada]

Dochodzę powoli do przekonania, pod wpływem jednego z exŚJ i pewnych wypowiedzi R. Franza, że Rutherford nie pisał sam osobiście wszystkich swoich książek.
Przynajmniej od roku 1929 pomocny był mu Frederick Franz, który albo czuwał nad dodawaniem argumentacji filologicznej, albo był jakimś korektorem albo przygotowywał Sędziemu materiał.

Wiele mówi ta ono wypowiedź Raya Franza:

„W zakres jego kompetencji wchodziła też pełna kontrola nad tym, co miało być publikowane w Strażnicy i innych publikacjach, za których pośrednictwem dostarczano duchowego pokarmu zborom na całej ziemi. Pamiętam, jak stryj opowiedział mi kiedyś w swoim biurze o wydarzeniu, kiedy to Rutherford przedłożył Rodzinie Betel do dyskusji pewne zagadnienie, pewien nowy punkt widzenia.* W dyskusji mój stryj wyraził się wtedy negatywnie na temat sygnalizowanego nowego poglądu, uzasadniając swe stanowisko słowami Pisma Świętego. Powiedział mi potem, że prezes Rutherford osobiście wyznaczył go do przygotowania artykułu popierającego ten nowy pogląd, choć wcześniej stryj wyraźnie dał do zrozumienia, że nie uważa tego poglądu za biblijny. Przy innej okazji stryj powiedział mi, że w późniejszym okresie swej prezesury »Sędzia« (Rutherford) kładł mocny nacisk na to, aby Strażnica publikowała tylko te artykuły, które akcentują proroctwa i działalność głoszenia. Z tego też powodu na przestrzeni wielu lat w czasopiśmie nie ukazywały się artykuły na temat miłości, uprzejmości, miłosierdzia, wytrwałości oraz innych, tym podobnych przymiotów.
* Chodziło albo o nowe spojrzenie na sprawę »władz zwierzchnich« z Rzymian 13:1 (że nie są to władze ziemskie, lecz są nimi Jehowa Bóg i Jezus Chrystus) albo o decyzję dotyczącą wyeliminowania grona starszych. O którą z tych dwóch spraw chodziło, nie pamiętam.” (Kryzys sumienia R. Franz, 2006 s. 66).

Wcześniejsze książki Rutherforda, z lat 1921-1928 były w dużej mierze oparte na materiale pochodzącym z publikacji Russella, plus nanoszone nowe światełka.

Właśnie piszę artykuł:

Czy J. F. Rutherford sam pisał swoje książki?

[Roszada]

Zanim w 1926 r. F. Franz wszedł do działu redakcyjnego Sędzia pisał 1 książkę raz na 4 lata

od 1917 r. nic
w 1921 r. Harfa
w 1925 r. Pociecha dla Żydów

A od 1926 r. już co roku 1 książka lub dwie, aż do 1941 (bez 1935 i 1938). Raz nawet 3 książki w ciągu roku.
Dziwne to zjawisko.

[Roszada]

Czy ktoś Sędziemu zatem zaczął pomagać od roku 1926, gdy wydawanie kolejnych książek nabrało tak wielkiego tempa? Jeśli tak, to czy tą osobą nie był F. Franz?

   Jeśli kiedyś obowiązywała taka sama zasada, jak dziś, że publikacje piszą pracownicy działu redakcyjnego Towarzystwa Strażnica, a tylko zatwierdzają je członkowie Ciała Kierowniczego, to może i wtedy również pisali je oni, a prezes J. F. Rutherford tylko się pod nimi podpisywał?
   Oto wspomniana zasada:

„Każdy artykuł mający się ukazać w Strażnicy lub Przebudźcie się! – i każda przygotowana strona, w tym także prace graficzne – muszą być przed oddaniem do druku wnikliwie przejrzane przez wyznaczonych członków Ciała Kierowniczego” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 13 s. 28).

[Roszada]

Oto pewne kalendarium dotyczące J. F. Rutherforda i F. Franza oraz działalności pisarskiej:

1913 r. – F. Franz przyjmuje chrzest (lub w 1914 r.);
1916 r. – F. Franz rozmawia z C. T. Russellem;
1917 r. – J. F. Rutherford zostaje prezesem;
1920 r. – J. F. Rutherford zaprasza F. Franza do domu Betel;
1921 r. – J. F. Rutherford wydaje pierwszą swoją książkę;
1922 r. – F. Franz przemawia na kongresie w Cedar Point;
1924 r. – F. Franz zaczyna pracę w radiu WBBR;
1925 r. – J. F. Rutherford wydaje drugą swoją książkę;
1926 r. – F. Franz zostaje przeniesiony do działu redakcyjnego;
lata 1926-1941 – J. F. Rutherford wydaje kolejne swe książki (prawie co roku);
1929 r. – F. Franz otrzymuje polecenie od J. F. Rutherforda dot. Rz 13:1;
1939 – F. Franz jest członkiem zarządu korporacji nowojorskiej (od kiedy?);
1942 – J. F. Rutherford umiera, a F. Franz zostaje członkiem korporacji ogólnoświatowej oraz publikuje swoją pierwszą książkę;
1945 – F. Franz zostaje wiceprezesem.

   Widzimy z powyższego, że mało prawdopodobne jest to, żeby J. F. Rutherford sam pisał wszystkie swoje artykuły, broszury, książki oraz przemówienia publiczne, radiowe i płytowe. Musiał mu w tym ktoś pomagać, przynajmniej w kwestiach językowych (przywoływany język hebrajski, grecki) oraz co do korekty tekstów. Czy tą osobą był F. Franz? Dużo na to wskazuje.

[Roszada]

A tu przykład cwaniactwa Sędziego.

   Z książki pt. Harfa Boża (1921) przykładowo cały materiał ze stron 236-243 został przerzucony do książki pt. Stworzenie (1928) na strony 331-341. Dotyczyło to opisu czasu końca od roku 1799 i powrotu Jezusa w roku 1874. Niewykluczone, że i z innych rozdziałów tego znanego dzieła dokonano podobnej operacji ‘przekopiowania’.

[Roszada]

Inny przykład, jak Sędzia sam przepisywał swoje książki.

Książka, pt. Życie (1929, ang. zawiera 347 strony), została wprost skomponowana i przepisana w dużej mierze z innej wcześniejszej publikacji z roku 1925 (Pociecha dla Żydów), która zawierała 128 stron:

„Później materiał z książki Pociecha dla Żydów został włączony do większej książki oprawnej pt. Życie, którą otrzymaliśmy 15 lipca 1929 roku, aby ją rozpowszechniać głównie wśród Żydów” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 8).

[Roszada]

Rok 1930, Sędzia wydaje nowy komentarz do Objawienia: Światło (tom I i II).

Przewraca do góry nogami całą dotychczasową interpretacje Objawienia przekazaną przez Dokonaną Tajemnicę (1917, 1927), reklamową aż do roku 1930.

Jeden z jego współpracowników stwierdził, że książka pochodzi wprost od Jehowy.
J. A. Bohnet (członek zarządu Towarzystwa Strażnica w 1918 r.) tak oto określał i chwalił powstanie książki prezesa J. F. Rutherforda pt. Światło, która dziś jest zarzucona:

„Obecnie odbiło się na mnie głębokie przekonanie, że żadne ludzkie stworzenie nie jest autorem »Światła«. Że żaden człowiek nie mógł napisać tej książki – i też żaden jej nie napisał. (...) Bracie! – byłeś jedynie użyty za narzędzie do sporządzenia »Światła«. Jehowa jest autorem tegoż pisma, tak jako jest tam wymienione. (...) Czy pismo to pojaśnia Biblję? Tak jest ono prawdziwem pojaśnieniem” (Strażnica 01.07 1931 s. 208).

Wtedy jeszcze nie zajmowano się zbytnio klasą ziemską, a wielki lud był zrodzony z ducha:

„W roku 1930 ukazała się dwutomowa książka Światło; zawierała ona szczegółowy komentarz do całej księgi Objawienia, ale nadal uznawano tam ‘wielki lud’ z Objawienia 7:9-17 za klasę zrodzoną z ducha wierzących chrześcijan, z których każdy po męczeńskiej śmierci w Armagedonie ‘dostąpi życia jako stworzenie duchowe’, jednak drugorzędne w stosunku do Oblubienicy Chrystusa. (Tom 1, strony 91-97). Z tego też względu nie zwracano specjalnej uwagi na ziemską klasę ‘owiec’, to jest ‘drugich owiec’ Godnego Pasterza” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 8).

Okazuje się, że Sędzia był tylko odtwórczy, bo wymyślił te nauki F. Franz:

https://swiadkowiejehowywpolsce.org/szukam-oddam-zamienie/szukam-fragmentu-z-ang-ed-w-poszukiwaniu-chrzescijanskiej-wolnosci/msg157314/#msg157314

[Roszada]

Inny przykład jak Sędzia przepisywał swoje książki w Strażnicach.

Książka pt. Światło (1930) była publikowana częściowo w odcinkach w Strażnicy (ang. i pol.).

Przykładowo:
Światło 1930 t. 1, s. 9-13 – por. Strażnica 15.08 1938 s. 254-255.
Światło 1930 t. 1, s. 14-21 – por. Strażnica 01.09 1938 s. 268-270.
Światło 1930 t. 1, s. 16-17, 21-27 – por. Strażnica 15.09 1938 s. 284-287.
Światło 1930 t. 1, s. 27-34 – por. ang. Strażnica 15.08 1937 s. 254-256.
Światło 1930 t. 1, s. 34-38 – por. ang. Strażnica 15.04 1937 s. 126-127.
Światło 1930 t. 1, s. 38-43 – por. ang. Strażnica 01.08 1937 s. 237-239.
Światło 1930 t. 1, s. 43-48 – por. ang. Strażnica 15.03 1938 s. 90-92.
Światło 1930 t. 1, s. 48-52 – por. ang. Strażnica 01.04 1938 s. 108-109.
Światło 1930 t. 1, s. 53-61 – por. ang. Strażnica 15.03 1938 s. 92-94.
Światło 1930 t. 1, s. 61-65 – por. ang. Strażnica 15.05 1938 s. 157-158.
Światło 1930 t. 1, s. 65-71 – por. Strażnica 01.03 1939 s. 77-78 (ang. 15.06 1938 s. 188-189);
Światło 1930 t. 1, s. 71-78 – por. ang. Strażnica 01.08 1938 s. 238-240; itd.

Ale oczywiście w tych artykułach w Strażnicy nie napisano ani słowem, że jest to treść przerzucona z książki. 7 czy 8 lat minęło, więc nikt nie miał prawa poznać czy protestować.

[dziewiatka]

Może jego twórczość była imponująca ale strzelał ślepakami , nic co napisał nie znalazło się w kanonie Biblii.Teraz nawet świadki nie do wszystkiego się przyznają,taki los.

[Roszada]

A tu przykład cwaniactwa Sędziego.

   Z książki pt. Harfa Boża (1921) przykładowo cały materiał ze stron 236-243 został przerzucony do książki pt. Stworzenie (1928) na strony 331-341. Dotyczyło to opisu czasu końca od roku 1799 i powrotu Jezusa w roku 1874. Niewykluczone, że i z innych rozdziałów tego znanego dzieła dokonano podobnej operacji ‘przekopiowania’.

Żeby było śmiesznie to.

   Natomiast z książki pt. Stworzenie (1928) przykładowo cały materiał ze stron 15-23 zamieszczono ponownie w 4 lata później w czasopiśmie Strażnica 01.06 1932 s. 172-175 (ang. 01.04 1932 s. 104-107). Nie wspomniano o tym, że tekst jest powtórzony. Takich przykładów jest mnóstwo.

[Roszada]

Inne kopiowania Sędziego.

Inny fragment ze stron 130-141 (Stworzenie) został powielony w czasopiśmie Strażnica 01.05 1934 s. 139-141 (ang. 01.06 1933 s. 172-174). Takich przykładów jest wiele.

Fragmenty z książki pt. Rząd (1928) ze stron 194-202, 203-204 powielone zostały w czasopiśmie Strażnica 15.10 1933 s. 316-318 (ang. 15.07 1933 s. 219-222).

Fragment z książki pt. Pojednanie (1928) ze stron 111-138 powielony został w angielskim czasopiśmie Złoty Wiek 22.08 1928 s. 750-757 (był on zarazem, jak podano tam, wykładem radiowym).

Fragment z książki pt. Proroctwo (1929) ze stron 67-73 powielony został w czasopiśmie Strażnica 15.12 1931 s. 391-383 (ang. 15.09 1931 s. 282-284).

Miał ten Sędzia zdolności w robieniu wrażenia, że tak dużo pisze.
A on dużo kopiował.
F. Franz mu pisał, a on tylko dyrygował gdzie ponownie wstawić i kiedy powtórzyć.