Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
BYLI... OBECNI... => HISTORIA ŚWIADKÓW JEHOWY => Wątek zaczęty przez: Roszada w 19 Lipiec, 2016, 14:43
-
Panuje opinia, że Sędzia Rutherford był płodnym pisarzem 'biblijnym'.
Że Russell tylko 6 Tomów napisał i kilka broszur.
Natomiast o tym pierwszym napisano:
„Od roku 1917, kiedy to J. F. Rutherford został prezesem, do roku 1941 Towarzystwo Strażnica wydało mnóstwo publikacji, między innymi 24 książki, 86 broszur, regularnie ukazujące się »Roczniki«, jak również czasopisma »Strażnica« i »Złoty Wiek« (nazwany później »Pociechą«)” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 88).
Trzeba dodać, że z tych 24 książek 4 nie były jego:
1917: Dokonana tajemnica (Wykłady Pisma Świętego, tom VII) (redaktorzy: G. H. Fisher i C. J. Woodworth, „Pośmiertne Dzieło Pastora Russell’a”);
1917: Kazania pastora Russella (po polsku brak) (zbiór 83 kazań C. T. Russella z ostatnich 10 lat jego życia).
1918: Objawienie Jezusa Chrystusa — według tekstu synajskiego (po polsku brak) (bez autora).
1924: Droga do raju (po polsku brak) (autor: W. Van Amburgh, sekretarz-skarbnik Towarzystwa Strażnica).
Swoją opinię na temat moich dociekań opiszę później.
Może coś napiszecie o zetknięciu się z jego książkami lub o opiniach które słyszeliście wśród braci.
-
Oto spis książek J. F. Rutherforda wymienianych przez Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000, 2003 s. 429-430:
1921: Harfa Boża.
1925: Pociecha dla Żydów (po polsku brak).
1926: Wyzwolenie.
1927: Stworzenie.
1928: Pojednanie; Rząd.
1929: Proroctwo; Życie.
1930: Światło (tom I i II).
1931: Usprawiedliwienie (tom I) (po polsku brak).
1932: Ocalenie (po polsku brak); Usprawiedliwienie (tom II i III) (po polsku brak).
1933: Przygotowanie (po polsku brak).
1934: Jehowa (po polsku brak).
1936: Bogactwo.
1937: Nieprzyjaciele (po polsku brak).
1939: Zbawienie (po polsku brak).
1940: Religia (po polsku brak).
1941: Dzieci.
Czasem do książek zaliczana jest też przez Towarzystwo Strażnica jedna ze znanych broszur, jak ją najczęściej nazywa się, która nauczała o roku 1925:
„Rozgłaszano niezwykle pasjonujące orędzie: »Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą«. Tak właśnie brzmiał temat przemówienia brata Rutherforda, wygłaszanego w roku 1918. Tak była też zatytułowana 128-stronicowa książka, wydana w roku 1920” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 425).
-
W 63 lata po śmierci C. T. Russella (zm. 1916) i w 37 lat po pochowaniu J. F. Rutherforda (zm. 1942) Towarzystwo Strażnica tak oto napisało o ich dorobku piśmienniczym:
„Pobudzany tą nadzieją »niewolnik wierny i rozumny« zwracał uwagę całego ludu Bożego na znak czasów, zapowiadający bliskość panowania Królestwa Bożego. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie był w tym zakresie inspirowany ani w działaniu swym doskonały. Pisma szeregu członków klasy »niewolnika«, które się złożyły na chrześcijańską część Słowa Bożego, były natchnione i nieomylne, ale inaczej przedstawia się rzecz z późniejszymi pracami. Literatura wydawana za życia Charlesa Taze Russella, pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica, nie była doskonała; nie była też doskonała za J. F. Rutherforda, następnego prezesa Towarzystwa. Coraz jaśniejsze światło padające na Słowo Boże, jak również fakty historyczne, po wielokroć aż do naszych dni wskazywały, w czym należy wprowadzić poprawki takiego czy innego rodzaju. Ale nie zapominajmy, że pobudki tego »niewolnika« zawsze były czyste, niesamolubne; we wszystkim powodowały nim dobre intencje” (Strażnica Rok C [1979] Nr 23 s. 14).
Poprawki, pobudki, dobre intencje... ;)
-
Czy Rutherford dużo pisał?
Zarządzał Towarzystwem w latach 1917-1942 (zm. w styczniu).
Było to więc 25 lat.
Napisał 21 tomów (2 książki składały się z 2 lub 3 tomów).
Czyli mniej niż jedna książka rocznie.
To jednak dużo, tym bardziej, że tylko sekretarz Van Amburgh napisał tylko 1 książkę, a żył aż do 1947 r.
F. Franz jeszcze wtedy nie pisał nic. Dopiero po śmierci sędziego napisał w 1942 r. ang. książkę pt. Nowy Świat, jak to ujawnił Ray Franz.
Broszur, jak wspomniano, napisał ponad 80 z czego prawie wszystkie są jego autorstwa.
Wartość tego materiału jest w małym stopniu do dziś obowiązująca.
Właściwie prawie wszystko z książek sprzed roku 1935 zostało odrzucone (np. chronologia, podział na 4 klasy zbawionych, krzyż, piramida).
Obowiązują do dziś tylko nauki przejęte od innych wyznań: negacja Trójcy, piekła, duszy. Nauki własne Towarzystwa zostały zmienione prawie całościowo.
-
Co się jeszcze składa na dużą spuściznę Rutherforda?
Za czasów Rutherforda powszechne było przepisywanie fragmentów z książek w Strażnicy w formie artykułów. Było to często ukryte. Nie pisano, że to ma miejsce.
Ja natrafiałem na takie praktyki wpisując w języku angielskim jakąś frazę z książki i później pokazywała mi wyszukiwarka identyczny fragment lub fragmenty w Strażnicy czy Strażnicach.
Inna praktyka.
Wydawanie książek w odcinkach zanim się one ukazały w formie książkowej.
„Wyzwolenie” ukazało się po polsku w formie książkowej w roku 1928, a wydawano tę publikację w odcinkach w czasopiśmie „Złoty Wiek” (od 01.07 1927 r. do 15.06 1928 r.). Jednak przerwano publikowanie jej dochodząc do książkowej strony 180 (ma ona 349 stron).
Podobnie było z Dokonaną Tajemnicą.
Inna praktyka.
Publikowanie książek w formie artykułów jako oficjalnie podane.
Przykładowo:
Tekst Fotodramy drukowano też w odcinkach w czasopiśmie pt. „Złoty Wiek” od 15 marca 1925 roku do 1 maja 1929 roku. Pomimo, że wydawano też wersję książkową.
W latach 1922-1927 ukazywała się też angielska wersja Harfy w odcinkach. Ang. Złoty Wiek 21.12 1921 s. 187 dał zapowiedź studium Harfy i rozpoczęto przez kilka lat publikować tę książkę etapami w ang. Złotym Wieku.
Rozpoczęto: ang. Złoty Wiek 04.01 1922 s. 218.
Zakończono: ang. Złoty Wiek 01.06 1927 s. 575.
Pomimo, że wydawano też wersję książkową.
-
Co można wypomnieć broszurom Rutherforda?
Otóż to, że to kolejna forma powielania materiału z książek.
Wiele z tych broszur ma oficjalnie podane długie cytaty z książek i później informacje, że więcej takich ciekawych kwestii zainteresowany znajdzie w takiej a takiej książce.
Na końcu broszury zaś są już reklamy do tych książek. ;)
Nie napracował się więc Rutherford przy tych broszurach, wykorzystując je jako reklamówki dotyczące książek.
-
Pierwsza zwarta książka Rutherforda pt. Harfa Boża (1921) to prawie w całości przepisany materiał Russella. ;)
Są dwa wyjątki:
mędrców przyprowadził do Jezusa szatan;
Maria porodziła bez bólów porodowych.
Badacze Pisma Św., oddzieleni od Towarzystwa, niewiele zarzucali tej książce.
Dlatego wielu z nich nawet ją posiada do dziś.
Dopiero ang. wersja z 1928 wprowadziła zmiany: odrzucono Piramidę i Russella jako sługę wiernego.
Jednak polska wersja z 1929 i 1930 miała nadal stare nauki i dlatego tak popularna wśród polskich badaczy.
-
Druga książka Rutherforda z 1925 r. pt. Pociecha dla Żydów (brak po polsku) też nic nie wnosiła ponad naukę Russella, tylko dodawała rok 1925 jako datę ważną dla Żydów.
Trzecia pt. Wyzwolenie z roku 1926 (po pol. 1928 i 1929) miała niby zastąpić już tomy Russella, choć je na końcu reklamowała! ;D
*** dp rozdz. 17 s. 304 ***
Na zgromadzeniu zorganizowanym w maju tego samego roku ogłoszono wydanie książki Wyzwolenie (patrz strona 302). Należała ona do serii nowych książek, mających zastąpić Wykłady Pisma Świętego.
Oto jej słowa reklamy:
„Wykłady Pisma Świętego są ‘kluczem do wyrozumienia Biblji’ w najściślejszym tego wyrażenia znaczeniu. Przeszło 12 miljonów egzemplarzy rozpowszechnionych w całym świecie.
Tom 1: ‘Boski Plan Wieków’
Tom 2: ‘Nadszedł Czas’
Tom 3: ‘Przyjdź Królestwo Twoje’
Tom 4: ‘Walka Armagieddonu’
Tom 5: ‘Pojednanie Człowieka z Bogiem’
Tom 6: ‘Nowe Stworzenie’
Tom 7: ‘Dokonana Tajemnica’
Każdy tom stanowi odrębne dzieło i zawiera od 448 do 896 stron
Sprzedajemy te cudowne książki, przedstawiające nieograniczoną wartość duchową, po nader niskich cenach w celu szerzenia boskich prawd, zawartych w Biblji” (Wyzwolenie 1929 s. 351).
Ale trzeba przyznać, że ta książka nie mówi nic o paruzji Jezusa w roku 1874, a sugeruje rok 1914.
-
Byłbym zapomniał w roku 1926, po niewypale roku 1925 napisano:
„W roku 1926 następna olśniewająca struga światła pozwoliła Badaczom Pisma Świętego zrozumieć, że wbrew ich wcześniejszym zapatrywaniom Armagedon nie będzie jakąś rewolucją społeczną. W rzeczywistości ma to być wojna, w której Jehowa tak wyraźnie okaże swą moc, iż wszyscy ludzie się przekonają, że On jest Bogiem (Objawienie 16:14-16; 19:17-21)” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 18).
Dotyczyło to książki Wyzwolenie:
„Rok później w książce Wyzwolenie zwrócono uwagę na rzeczywisty cel tej wojny (...) Wspomnianą tu wojną w żadnym wypadku nie był konflikt, który narody rozpętały w roku 1914. Wojna ta dopiero miała nastąpić” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 140).
-
W roku 1927 [pol. 1928], jak gdyby nic nie zostało napisane w książce Wyzwolenie, Sędzia wydał książkę pt. Stworzenie, w której skopiowano całą chronologię z Harfy.
Znów uczono o paruzji 1874, o czasach ostatecznych od 1799, a nie o roku 1914.
Jakby Rutherford chciał wprowadzać nowe nauki ale i stare dawać wielbicielom Russella.
Ale i wprowadził też nowość.
Jezus nie powrócił na ziemię, jak uczyła Harfa:
„Ta obecność jednak nie oznacza, że On musiał pozostawiać niebiosa, a być na ziemi; lecz jak wynika jest widocznem, że tylko Jego szczególna uwaga była zwrócona w celu wybrania Jego prawdziwych naśladowców, oraz w przygotowaniu warunków do objęcia spraw światowych. Dowody biblijne świadczą, że okres Jego obecności, czyli dzień przygotowania Pańskiego, rozpoczął się w roku 1874; i trwa nadal.” (Stworzenie 1928 [ang. 1927]s. 327-28).
W Harfie było odwrotnie:
„Stosując tą samą regułę, dzień za rok, 1335 dni po R. P. 539 sprowadza nas do R. P. 1874, w którym to czasie, według chronologii biblijnej, Pan po raz wtóry przyszedł na ziemię” („Harfa Boża” 1921, 1929, 1930 s. 238-39).
To samo zdanie w „Stworzeniu”, po usunięciu słowa „ziemia”, wyglądało już następująco:
„Stosując tę samą regułę, mianowicie dzień za rok, 1335 dni od r. P. 539 przywodzą nas do r. P. 1874, w którym to czasie, według chronologii biblijnej, zaznaczyła się wtóra obecność naszego Pana” (Stworzenie 1928 s. 341-42).
Dodruki Harfy miały starą naukę a Stworzenie nową, w tym samym czasie. :)
-
Kolejne dwie książki Sędziego pt. Rząd i Pojednanie, wydane obie w roku 1928, znów zapomniały o chronologii związanej z latami 1799 i 1874 i forowały rok 1914.
Taka książkowa przeplatanka doktrynalna. Coś dla starych miłośników Russella i coś dla nowych wielbicieli Rutherforda. :)
Treść w nich ta sama co w broszurach i Strażnicach. Narodzenie nowego Syjonu, wojna w niebie w 1914, religia to diabelskie sidło, et cetera, et cetera.
-
W roku 1929 Sędzia wydał dwie książki: Proroctwo; Życie.
Proroctwo uczyło znów dla odmiany o paruzji Jezusa w roku 1874 (ostatnia książka która uczyła o tej dacie).
A Życie to książka dla Żydów. Same komentarze do ST by pokazać Żydom że się na nich wypełniają i wypełnią do końca wkrótce po 1925.
Ta książka to przepisana poprzednia z 1925 pt. Pociecha dla Żydów plus nowe odniesienie do okresu "po 1925" oraz poszerzone inne treści, np. komentarz do Hioba.
„Czy te wydarzenia nie dowodziły, iż Żydzi mieli dostąpić błogosławieństw Bożych? Świadkowie Jehowy przez wiele lat tak właśnie myśleli. W roku 1925 opublikowano 128-stronicową książkę Comfort for the Jews (Pociecha dla Żydów). A w roku 1929 ukazała się atrakcyjnie wydana książka Życie, omawiająca na 360 stronach między innymi Księgę Hioba i przeznaczona głównie dla Żydów. Podjęto spory wysiłek – zwłaszcza w Nowym Jorku – by dotrzeć do nich z tym orędziem mesjanistycznym” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 118).
-
Rok 1930, Sędzia wydaje nowy komentarz do Objawienia: Światło (tom I i II).
Przewraca do góry nogami całą dotychczasową interpretacje Objawienia przekazaną przez Dokonaną Tajemnicę (1917, 1927), reklamową aż do roku 1930.
Jeden z jego współpracowników stwierdził, że książka pochodzi wprost od Jehowy.
J. A. Bohnet (członek zarządu Towarzystwa Strażnica w 1918 r.) tak oto określał i chwalił powstanie książki prezesa J. F. Rutherforda pt. Światło, która dziś jest zarzucona:
„Obecnie odbiło się na mnie głębokie przekonanie, że żadne ludzkie stworzenie nie jest autorem »Światła«. Że żaden człowiek nie mógł napisać tej książki – i też żaden jej nie napisał. (...) Bracie! – byłeś jedynie użyty za narzędzie do sporządzenia »Światła«. Jehowa jest autorem tegoż pisma, tak jako jest tam wymienione. (...) Czy pismo to pojaśnia Biblję? Tak jest ono prawdziwem pojaśnieniem” (Strażnica 01.07 1931 s. 208).
Wtedy jeszcze nie zajmowano się zbytnio klasą ziemską, a wielki lud był zrodzony z ducha:
„W roku 1930 ukazała się dwutomowa książka Światło; zawierała ona szczegółowy komentarz do całej księgi Objawienia, ale nadal uznawano tam ‘wielki lud’ z Objawienia 7:9-17 za klasę zrodzoną z ducha wierzących chrześcijan, z których każdy po męczeńskiej śmierci w Armagedonie ‘dostąpi życia jako stworzenie duchowe’, jednak drugorzędne w stosunku do Oblubienicy Chrystusa. (Tom 1, strony 91-97). Z tego też względu nie zwracano specjalnej uwagi na ziemską klasę ‘owiec’, to jest ‘drugich owiec’ Godnego Pasterza” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 8).
-
W roku 1931 Sędzia wydał nowy komentarz do Ez. pt. Vindication.
Zastąpił on komentarz do Ez zawarty w Dokonanej Tajemnicy z lat 1917-1926.
1931: Usprawiedliwienie (tom I) (po polsku brak). Tom 2 i 3 ukazały się w roku 1932
Niedawno tak wspominano ten podręcznik:
„Nie tak dawno temu, bo w roku 1931, został wydany podręcznik biblijny pod tytułem Usprawiedliwienie. (...) Był to komentarz (...) proroctwa Ezechiela. Wyjaśniono w nim, że proroctwo o mężu »odzianym w lnianą szatę« nie spełniło się na pojedynczej osobie mającej do czynienia z chrześcijaństwem, powiedzmy na Charlesie T. Russellu, pierwszym prezesie Towarzystwa Strażnica który zmarł w połowie pierwszej wojny światowej, 31 października 1916 roku, kończąc w ten sposób swoją działalność chrześcijańską na ziemi. (...) A zatem »mąż z kałamarzem pisarskim przy biodrach« niewątpliwie wyobrażał tę namaszczoną duchem klasę »sługi« Pańskiego na ziemi, która jest cząstką organizacji Bożej. Książkę te oddano do rąk czytelników po południu 30 lipca 1931 roku, po wykładzie na temat »Męża z kałamarzem pisarskim«, wygłoszonym do tysięcy uczestników kongresu Międzynarodowych Badaczy Pisma Świętego, który się wtedy odbywał w Columbus…” („Narody mają poznać, że ja jestem Jehowa” – Jak? 1974 s. 114).
-
Powyższa nauka Sędziego się nie ostała i pewnie przewraca się on w grobie, albo w niebie. ;D Zmieniono ją w czerwcu 2016 r.
„W przeszłości wyjaśnialiśmy, że we współczesnym spełnieniu tej wizji człowiek z kałamarzem sekretarskim symbolizuje ostatek chrześcijan namaszczonych duchem. Uważaliśmy, że osoby, które reagują pozytywnie na dobrą nowinę, już teraz otrzymują znak umożliwiający ocalenie. Jednak ostatnio stało się oczywiste, że musimy skorygować to wyjaśnienie. Jak wynika z Ewangelii według Mateusza 25:31-33, to Jezus osądza ludzi. Ostatecznego sądu dokona w czasie wielkiego ucisku, kiedy oddzieli owce od kóz, czyli osoby mające ocaleć od przeznaczonych na zagładę” (Strażnica czerwiec 2016 s. 16).
-
W roku 1932 prócz wspomnianych tomów 2 i 3 Usprawiedliwienia Sędzia napisał Preservation:
1932: Ocalenie (po polsku brak);
Jakoś przez lata nie wspominają nic, co książka zawierała. Pewnie nic specjalnego.
Wspominali ją tylko przez rok, jak podają skorowidze Towarzystwa:
*** dx30-85 Preservation (Book) ***
letters of appreciation: w33 45-46, 63, 110, 174, 256
release: w32 226
Jest to komentarz do Ksiąg Estery i Ruth.
Pewnie sama symbolika z odniesieniem do namaszczonych ŚJ od roku 1919. ;)
Bo jeszcze drugimi owcami się przez ponad 2 lata nie interesowano ;):
„W roku 1932 wyjaśniono, że Jonadab, towarzysz króla Jehu, wyobraża klasę ludzi, którzy dostąpią życia wiecznego na ziemi (...) Ale wówczas nie podejmowano żadnych specjalnych starań, żeby zgromadzać i wprowadzać do organizacji osoby żywiące nadzieję ziemską” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 83).
-
Sędzia tak się rozpędził, że w roku 1933 kolejną książkę wydał - Preparation:
1933: Przygotowanie (po polsku brak).
Niewiele o niej wspominano przez lata.
Skorowidz odsyła tylko do lat 1933-1934:
*** dx30-85 Preparation (Book) ***
letters of appreciation: w34 30-31, 46, 64, 109-111, 160, 238; w33 380-383
release: w33 274, 306
review: w33 274, 306; g33 11/8 67-73
Co zawiera? Pewnie nic istotnego skoro nie cytuje się jej, ani nie wspomina. :-\
No jednak raz napomknęli o niej:
*** yb74 s. 37 Działalność świadków Jehowy w Niemczech w czasach nowożytnych (część 2) ***
„Pewnego razu” — opowiada dalej brat Wandres — „przyniosłem przeznaczone dla Bonn i Kassel dwie ciężkie walizy wypełnione książkami pt. Rüstung (Przygotowanie), które przerzucono przez granicę koło Trier. Przybywszy późnym wieczorem do Bonn, dla ostrożności wstawiłem walizy do piwnicy nadzorcy zboru.
Musiały być bardzo cenne skoro z przemytu. ;D
Szkoda, że nie napisano o czym w nich pisano. ;)
-
W roku 1934 Sędzia napisał:
1934: Jehowa (po polsku brak).
Książka ta dalej uczyła o dwóch klasach niebiańskich: 144 000 i wielka rzesza:
„Kiedy w tym samym roku, tylko trzy miesiące później, to znaczy 15 listopada 1934 r. spod pras drukarskich Towarzystwa Strażnica wyszła w Brooklynie książka pt. Jehowa, na str. 182 jeszcze znalazło wyraz przekonanie o istnieniu drugorzędnej klasy duchowej, co do której się spodziewano, że wyjdzie z Babilonu Wielkiego i stanie po stronie Jehowy” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 9).
*** jv rozdz. 10 s. 124 ***
Towarzystwo Biblijne i Traktatowe — Strażnica w celu zwrócenia szczególnej uwagi na imię Boże wydało oprócz samej Biblii mnóstwo innych publikacji, na przykład książki: „Jehowa” (1934),...
No i Żydów i innych ludzi ostro pogoniło Towarzystwo w tej książce:
*** re rozdz. 19 ss. 118-119 ak. 17 Pieczętowanie Izraela Bożego ***
W roku 1934 Towarzystwo Strażnica opublikowało książkę Jehowa, w której komentarz do wersetów z Księgi Jeremiasza 31:31-34 opatrzono wnioskiem: „Nowe przymierze nie ma nic wspólnego z naturalnymi potomkami Izraela ani z ogółem rodzaju ludzkiego, lecz (...) ogranicza się do Izraela duchowego”.
-
W roku 1936 Sędzia wydał książkę pt. Bogactwo, a w niej napisano:
„To nie znaczy, że ci, co przygotowują rękopis ‘Strażnicy’, są inspirowani, lecz że Pan przez swoich aniołów dogląda, by wiadomości były dane jego ludowi w czasie słusznym” (Bogactwo 1936 s. 279).
Książka ponoć miała obalić krzyż. :-\
Towarzystwo Strażnica zwalczające od 1936 r. krzyż zamieściło w Strażnicy Nr 10, 1995 s. 20 takie oto zdanie:
„Książka Bogactwo, opublikowana przez Towarzystwo w roku 1936, wykazała jednak, że Jezus Chrystus nie został zgładzony na krzyżu, lecz na pionowym słupie, czyli palu”.
W roku 1936 nie dokonano żadnego epokowego odkrycia, a ta kierowana przez aniołów książka ponoć coś "wykazała".
Co wykazała?
„Dlaczego Jezus musiał być ukrzyżowany? Jezus został ukrzyżowany nie na krzyżu z drzewa, jak przedstawione jest na licznych obrazach i malowidłach, zrobionych i wystawionych przez ludzi. Jezus został ukrzyżowany w ten sposób, że jego ciało przybito do pnia. Sposób jego śmierci wyrażał symbolicznie: ‘Ten człowiek jest przeklęty od Boga.’ Umrzeć jako grzesznik było haniebną śmiercią, a ukrzyżowanie na drzewie wyraża w istotnym sensie: ‘Ten, co tu umiera, uśmiercony jest jako pospolity grzesznik.’ To było przepowiedziane w zakonie Bożym (5 Mojżeszowa 21:22, 23) (...) Z tego powodu Jehowa dopuścił, że jego umiłowanemu Synowi zadano śmierć, przybiwszy go do drzewa. ‘Chrystus odkupił nas z przekleństwa zakonu, stawszy się dla nas przekleństwem, albowiem jest napisane: Przeklęty każdy, kto wisi na drzewie’ (Do Galatów 3:13). ‘Bóg ojców naszych wzbudził Jezusa, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie’ (Dzieje Apost. 5:30). Ukrzyżowanie Jezusa na drzewie jest świadectwem dla całego stworzenia, że dobrowolnie poniósł najhaniebniejszą śmierć...” (Bogactwo 1936 s. 23-24).
"Ukrzyżowanie do pnia [na drzewie]" to była nowomowa tej książki.
Oto kilka nauk z tej książki, które dziś są nieaktualne:
Okup został złożony za Adama. Jezus stał się „zbawicielem i odkupicielem Adama i jego potomków” (s. 15).
W Hbr 1:8-9 słowo Bóg odnoszą do Jezusa nazywając Go „bogiem”: „A o Synu mówi: Tron twój, o boże (...) pomazał cię o boże, Bóg twój” (s. 26).
Władze zwierzchnie z Rz 13:1-3 to Jehowa i Jezus (s. 193).
Oczyszczenie świątyni z Dn 8:14 do 1932 r. (s. 272).
„Dzień Jehowy” zaczął się w 1914 r. (s. 281-282).
„To nie znaczy, że ci, co przygotowują rękopis ‘Strażnicy’, są inspirowani, lecz że Pan przez swoich aniołów dogląda, by wiadomości były dane jego ludowi w czasie słusznym” (s. 279).
Tylko klasa niebiańska to „klasa Świadków Jehowy”, zaś klasa ziemska to „klasa Jonadabów” (s. 85, 91-2, 105, 111, 294, 272). Słowa z Iz 43:10nn. odnoszono wtedy tylko do klasy niebiańskiej (s. 59, 233).
Trzy klasy „zbawionych”: „Stanowisko wiernych proroków doby starożytnej będzie mniej wzniosłe od stanowiska domu królewskiego. Stanowisko wielkiego ludu jest niższe od stanowiska członków domu królewskiego i książąt na ziemi” (s. 275-276).
„Czasy pogan” rozpoczęły się w 606 r. przed Chr. (s. 151).
-
W roku 1936 Sędzia wydał książkę pt. Bogactwo
(http://piotrandryszczak.pl/do_int/bogactwo.jpg)
(http://piotrandryszczak.pl/do_int/bogactwo2.jpg)
(http://piotrandryszczak.pl/do_int/pien-i-drzewo.jpg)
-
Sędzia płodził ostro:
1937: Nieprzyjaciele (po polsku brak).
*** jv rozdz. 7 s. 84-s. 85 ***
‛Wygarbować skórę tej starusze’
W latach trzydziestych ci gorliwi Świadkowie głosili między innymi ostre jak żądło orędzia demaskujące religię fałszywą. Pomocne w tym narzędzie wydano na walnym zjeździe Świadków Jehowy, zorganizowanym w dniach od 15 do 20 września 1937 roku w Columbus w stanie Ohio.
W sobotę rano 18 września brat Rutherford ogłosił po swym przemówieniu wydanie w języku angielskim brązowej książki Nieprzyjaciele. Zdemaskowano w niej religię fałszywą, nazywając ją „groźnym wrogiem, nieustannie działającym na szkodę ludzkości”. Przedstawicieli religii fałszywej utożsamiono z „agentami Diabła — bez względu na to, czy są tego świadomi, czy nie”. Pokazując tę publikację słuchaczom, brat Rutherford powiedział: „Zwróćcie uwagę, że okładki tej książki są koloru dębiny, i za jej pomocą wygarbujemy skórę tej starusze”*. Słowa te przyjęto gromkimi i entuzjastycznymi oklaskami.
Przez kilka lat do ‛garbowania skóry tej starusze’ posługiwano się gramofonem.
*Aluzja do „wielkiej nierządnicy” z 17 rozdziału Księgi Objawienia. W książce Nieprzyjaciele czytamy: „Wszystkie organizacje na ziemi przeciwstawiające się Bogu i Jego królestwu (...) noszą miano ‚Babilonu’ i ‚nierządnicy’. Określenia te dotyczą zwłaszcza czołowej organizacji religijnej, to jest Kościoła rzymskokatolickiego” (s. 198, wyd. ang.). W późniejszych latach zrozumiano, że w rzeczywistości nierządnica ta przedstawia ogólnoświatowe imperium wszystkich religii fałszywych.
Wydaje się, że pierwszą ilustrację z Chrystusem na palu przedstawiono (po zmianie nauki) w roku 1937 w książce pt. Enemies (1937 s. 125).
-
Sędzia po dwóch latach napisał:
1939: Zbawienie (po polsku brak).
*** w88/12 s. 23 ***
1 września 1939 roku hitlerowcy wtargnęli do Polski. W niedzielę 3 września Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Niemcom. Tysiące braci w Anglii było tego przedpołudnia w służbie kaznodziejskiej i rozpowszechniało nową książkę, która nosiła stosowny tytuł Zbawienie. W każdym domu ludzie byli wstrząśnięci; sporo kobiet płakało. Pocieszaliśmy wszystkich na podstawie Biblii i rozprowadziliśmy całą literaturę, jaką mieliśmy ze sobą.
To była książka, która jako pierwsza zakwestionowała zbawienie dla Adama, choć miała tytuł Zbawienie. :)
„W Piśmie Świętym nie ma żadnej obietnicy, że kiedykolwiek będzie miało miejsce odkupienie, wskrzeszenie i zbawienie Adama” (There is no promise found in the Scriptures that Adam's redemption and resurrection and salvation will take place at any time. – Salvation 1939 s. 43).
Jehowa dostarczał wszystkiego ŚJ:
„On dostarczył książki, czasopisma, gramofony...” (Salvation 1939 s. 269).
No i reklamowano w niej Bet Sarim:
„Prawo własności do Bet-Sarim /na zasadzie depozytu/ przypada Towarzystwu Strażnica. Obecnie mogą z niego korzystać prezes Towarzystwa i jego współpracownicy, potem zaś przekazany zostanie już na zawsze do dyspozycji wspomnianych wyżej Książąt ziemi. Wprawdzie wszystko na ziemi należeć będzie do Pana i ani Pan, ani Książęta nie potrzebują aby inni budowali im dom, ale było rzeczą dobrą i miłą w oczach Boga, że wspomniany dom zbudowany został na świadectwo dla imienia Jehowy i ukazania wiary w Jego przepowiedziane zamierzenia. Dom posłużył za świadectwo dla wielu ludzi na całej ziemi, i podczas gdy niewierzący wyśmiewają się z niego i pogardliwie się o nim wyrażają, on ciągle stoi jako świadectwo dla imienia Jehowy. A jeśli Książęta powrócą i kiedy niektórzy z nich zamieszkają posiadłość, będzie to potwierdzeniem wiary i nadziei jaką wzbudziła budowa Bet-Sarim” (Salvation 1939 s. 311; cytat za Nasi Przyjaciele: Świadkowie Jehowy E. B. Price, tłum. Z. Makarewicz, 1996, s. 148).
*** jv rozdz. 7 s. 76 ***
W książce „Zbawienie”, wydanej po angielsku w roku 1939, tak napisano o Bet-Sarim: „Hebrajskie słowa ‚Bet Sarim’ znaczą ‚Dom Książąt’, toteż posiadłość tę nabyto i wybudowano na niej dom w tym celu, by dać namacalny dowód, że żyją dziś na ziemi ludzie, którzy bezgranicznie wierzą w Boga i Chrystusa Jezusa oraz w Jego Królestwo, jak również są przekonani, że Pan wkrótce wskrzesi na ziemi wiernych mężów z czasów starożytnych i powierzy im widzialne sprawy ziemskie”.
*** w94 1.3 s. 24 ***
Duży wpływ na moją młodość wywarło również studiowanie publikacji Towarzystwa Strażnica, a zwłaszcza książki Zbawienie, wydanej w roku 1939. Zawsze będę pamiętał wymowny przykład podany na wstępie: „Ekspres pełen pasażerów mknie z szybkością 160 kilometrów na godzinę. Musi przejechać przez most nad rzeką, pokonując zakręt tak ostry, że pasażerowie na tylnej platformie widzą lokomotywę (...) Dwaj mężczyźni jadący w ostatnim wagonie (...) spostrzegli, iż ostatnie przęsło mostu płonie i zapada się do rzeki. Uświadomili sobie, że grozi im wielkie niebezpieczeństwo. Sytuacja była naprawdę krytyczna. Czy uda się w porę zatrzymać pociąg i uratować życie gromadzie pasażerów?”
Z przykładu tego wysnuto następujący wniosek: „Podobnie dzisiaj wszystkie narody i ludy ziemi stoją w obliczu największego niebezpieczeństwa. Zgodnie z nakazem Bożym są ostrzegane, że kataklizm Armagedonu jest tuż, tuż. (...) Każdy, do kogo dotarło to ostrzeżenie, musi teraz zdecydować, jaką drogę obierze”.
Mknący pociąg, płonący most i konieczność wykonywania dzieła głoszenia na trwałe utkwiły mi w pamięci.
-
I po roku Sędzia znów pisał:
1940: Religia (po polsku brak).
*** w00 1.7 s. 17 ***
Gdy już wychodził ze sklepu, dostrzegł jasnozieloną książkę leżącą w kontenerze na śmieci. Była to książka Religia, wydana przez Świadków Jehowy w roku 1940. William wziął ją ze sobą i z wielkim zainteresowaniem przeczytał o różnicy między religią prawdziwą i fałszywą. Kiedy następnym razem przyszli do nich Świadkowie Jehowy, Ada i William chętnie ich wysłuchali i zgodzili się na studium Biblii. Po kilku miesiącach zostali ochrzczeni na zgromadzeniu międzynarodowym pod hasłem „Wola Boża” w roku 1958.
A tu kłamią:
"o różnicy między religią prawdziwą i fałszywą"
Bo wtedy nie uczyli o religii prawdziwej i fałszywej, bo tylko religia była fałszywa ;).
„W tamtych czasach nie mówiliśmy ‘religia prawdziwa’ i ‘religia fałszywa’; każda religia w ogólności była zła. Prawdziwe było ‘wielbienie’, a ‘religia’ była fałszywa” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 73).
„»(...) Przetoż, najmilsi moi! uciekajcie przed bałwochwalstwem (religią)« (1 Kor. 10:11-14)” (Strażnica grudzień 1946 s. 187, wydanie polonijne [ang. 01.05 1945 s. 136]).
A tak to niewiele ją wspominają:
*** dx30-85 Religion (Book) ***
letter of appreciation: w40 351
release: jp 182-183; w40 242
summary: g40 9/4 25-27
-
No i ostatnia książka Sędziego, który zmarł pół roku później:
1941: Dzieci.
*** w07 1.5 s. 11 Poszukiwaczki skarbów gromadzą nieprzemijające bogactwo ***
W roku 1941 przeżyłam coś szczególnie radosnego: wzięłam udział w pięciodniowym zgromadzeniu Świadków Jehowy w Saint Louis w stanie Missouri. Podczas tego zgromadzenia brat Rutherford poprosił dzieci i młodzież w wieku od 5 do 18 lat o zajęcie miejsc w głównym sektorze stadionu. Zgromadziło się tam tysiące młodych uczestników kongresu. Najpierw brat Rutherford pomachał nam chusteczką. My też mu pomachaliśmy. Następnie wygłosił godzinne przemówienie, po którym zwrócił się do nas słowami: „Proszę, żeby każde z was, które chce pełnić wolę Bożą, popierać teokratyczny rząd Chrystusa Jezusa oraz okazywać posłuszeństwo Bogu i Jego Królowi, powstało teraz z miejsca”. Z miejsc poderwało się 15 000 dzieci — wśród nich i ja. Mówca dodał: „Niechaj każde z was, które będzie w miarę swych najlepszych możliwości opowiadać innym o Królestwie Bożym i o związanych z nim błogosławieństwach, powie ‚Tak!’” Chórem odpowiedzieliśmy „Tak!”, po czym zagrzmiały entuzjastyczne oklaski.
Następnie mówca ogłosił wydanie książki Dzieci, a po chwili długi korowód dzieci i młodzieży pomaszerował w stronę podium, gdzie brat Rutherford wręczał każdemu po egzemplarzu nowej książki. Wywarło to na nas wielkie wrażenie! Spośród tych, którzy wówczas dostali tę książkę, sporo do dzisiejszego dnia gorliwie służy Jehowie, opowiadając o Jego Królestwie i prawości (Psalm 148:12, 13).
*** w01 15.7 s. 8 Praktyczne wskazówki pomagają młodym ***
‛Oto 15 000 nowych świadków!’
W sierpniu 1941 roku w Saint Louis w stanie Missouri na największym wówczas zgromadzeniu Świadków Jehowy zebrało się 115 000 obecnych. W ostatnim dniu — nazwanym Dniem Dzieci — około 15 000 młodych osób zajęło miejsca przed podium, by uważnie wysłuchać przemówienia Josepha F. Rutherforda zatytułowanego „Dzieci Króla”. Na zakończenie 71-letni mówca zwrócił się do nich ojcowskim tonem:
„Proszę, żeby każde z was, które chce (...) okazywać posłuszeństwo Bogu i Jego Królowi, powstało teraz z miejsca”. Wszystkie dzieci poderwały się na równe nogi. „Patrzcie”, zawołał brat Rutherford, „oto ponad 15 000 nowych świadków na rzecz Królestwa!” Rozległa się burza oklasków. Potem mówca dodał: „Niechaj każde z was, które będzie w miarę swych najlepszych możliwości opowiadać innym o Królestwie Bożym, powie ‚Tak!’” Dzieci odpowiedziały głośno: „Tak!” Następnie brat Rutherford zaprezentował nową książkę, zatytułowaną Dzieci, co przyjęto długimi owacjami.
Po tym porywającym przemówieniu brat Rutherford wręczał egzemplarze tej książki młodym, którzy ustawili się w długiej kolejce na scenie. Widok ten rozczulił wszystkich do łez. Jeden z naocznych świadków tego wydarzenia powiedział: „Trzeba by mieć serce z kamienia, żeby się nie wzruszyć widokiem młodzieży przepełnionej zaufaniem do Jehowy Boga i wiarą w Niego”.
Na tym pamiętnym zgromadzeniu swoje oddanie Jehowie usymbolizowało chrztem 1300 młodych ludzi. Wielu z nich po dziś dzień niewzruszenie trwa w wierze. Wspierają zbory, do których należą, pracują jako niepłatni ochotnicy w Betel bądź usługują za granicą w charakterze misjonarzy. Rzeczywiście, zarówno Dzień Dzieci, jak i książka pod tytułem Dzieci w wielu młodych sercach pozostawiły niezatarty ślad!
*** yb96 ss. 197-198 Wenezuela ***
Na dachu swego domu zainstalował głośnik i codziennie przez jakieś pół godziny odczytywał wybrane fragmenty książki Dzieci, Nowy świat bądź innych publikacji Towarzystwa Strażnica. Wzmacniacz nastawiał tak głośno, że było go słychać kilka przecznic dalej. Nic dziwnego, iż denerwowało to sąsiadów. Poradzono mu, by zrezygnował z głośnika i głosił od domu do domu.
O czym uczyła ta książka?
Ano by młodzież dała se spokój z zawieraniem małżeństw i rodzeniem dzieci.
Że to będą robić już w raju bezboleśnie i bez ucisku.
Dziś te dzieci, mające 10 lat w roku 1940, mają po 86 lat. :-\
-
Ostatnia rzecz którą po części "napisał" Sędzia to Rocznik 1942:
*** jv rozdz. 7 s. 89 ***
W połowie grudnia [1941] przyjechali do niego z Brooklynu Nathan H. Knorr, Frederick W. Franz i Hayden C. Covington. Hazel Burford, która opiekowała się bratem Rutherfordem w tamtym smutnym i ciężkim okresie, opowiedziała później: „Spędzili z nim kilka dni, omawiając sprawozdanie roczne, mające się ukazać w Roczniku, a także inne sprawy organizacyjne. Po ich odjeździe brat Rutherford coraz bardziej słabł i trzy tygodnie później, w czwartek 8 stycznia 1942 roku, zakończył swój ziemski bieg, dochowawszy wierności”.
Przyjechało do niego TRZECH, jak widać.
„Dlatego w połowie grudnia 1941 roku, na kilka tygodni przed śmiercią, wezwał czterech członków zarządu dwu głównych korporacji prawnych, którymi posługiwali się Świadkowie Jehowy...” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 90);
„W połowie grudnia przyjechało rano z Brooklynu trzech braci, wśród nich brat Knorr” („Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975” s. 91).
Jeden nawalił? ;)
-
Mało kto wie, że Sędzia napisał jedna książkę nie będąc jeszcze prezesem Towarzystwa. Był wtedy prawnikiem tej organizacji.
Było to w roku 1915.
Tą publikacją była książeczka zatytułowana A Great Battle in the Ecclesiastical Heavens, co organizacja ta tłumaczy na „Wielka bitwa w kościelnych niebiosach”. Wydana została ona w roku 1915, w czasie gdy Rutherford pełnił funkcję radcy prawnego Towarzystwa Strażnica. Opublikował on ją w ‘neutralnym’ wydawnictwie i dlatego nie pojawia się ona w nowych skorowidzach jako publikacja wydana przez Towarzystwo Strażnica (ostatnio wymieniono ją w ang. skorowidzu z roku 1986, później usunięto ją z tego spisu).
Czym zatem była angielska broszura pt. „Wielka bitwa w kościelnych niebiosach”?
To wydana przez Rutherforda-prawnika obrona C. T. Russella (zm. 1916), ówczesnego prezesa Towarzystwa Strażnica. Być może celowo broszurę tę wydał on w jakimś ‘świeckim’ wydawnictwie o nazwie International Case, aby przez to była ona bardziej wiarygodna. Aby nikt nie mówił, że Towarzystwo Strażnica broni w swojej publikacji swojego prezesa, co by oznaczało, że sam Russell (jako wydawca) miałby być ‘bezstronnym’ obrońcą samego siebie.
Omawiana broszura tylko kilka razy od roku 1950 była wspominana w publikacjach tej organizacji. W angielskiej książce z roku 1959 pt. Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose (s. 58) zacytowano z niej pewne fragmenty o widowisku ‘Fotodrama stworzenia’. Później wspomina ją 1977 Yearbook of Jehovah’s Witnesses s. 44. Wymienia ją też Watch Tower Publications Index 1930-1985 1986 s. 366 i 917.
Z polskich publikacji Świadków Jehowy, broszurę pt. „Wielka bitwa w kościelnych niebiosach”, przytacza jedynie książka pt. „Nowożytna historia Świadków Jehowy” ok. 1955 cz. 1, s. 16, 35, 38. Zawiera ona te same teksty co angielskie Strażnice z 15 stycznia (s. 46) i 15 lutego (s. 106, 107) 1955 roku.
-
Broszury z czasów Sędziego:
*** dx86-14 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1917: Odsiew w czasie żniwa (część I i II) (po polsku brak):
1919: Posłaniec laodycejski (po polsku brak):
1920: ABC Złotego Wieku (po polsku brak): jv 245
1925-1926: Radiostacje Towarzystwa Strażnica, WORD i WBBR (po polsku brak):
1934: Informacja Stowarzyszenia Kazalnicy Ludowej: Do Wydziału Radiowego Szanownej Federalnej Komisji Łączności (po polsku brak):
W odpowiedzi: Do Wydziału Radiowego Szanownej Federalnej Komisji Łączności (po polsku brak):
1936: Chrystianizm nie jest wolny w USA (po polsku brak):
1937: Chrystianizm nie jest wolny w Lagrange, w stanie Georgia (po polsku brak):
1939: Porządek rozprawy sądowej (po polsku brak): jv 691-692
*** dx86-14 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1918: Berejskie rozważania (pytania) do książki „Dokonana tajemnica” (po polsku brak) (© 1917):
1920: Cienie przybytku „lepszych ofiar” (wydanie z dodatkami i pytaniami do studium):
Czy żywi mogą rozmawiać z umarłymi?:
Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą!: jv 88, 163
Rozmowa z umarłymi?:
1921: Co Biblia mówi o piekle (po polsku brak):
Co Biblia mówi o powrocie naszego Pana (po polsku brak):
1922: Rocznik (sprawozdanie roczne bez tekstów dziennych) (po polsku brak):
1923: Ucisk świata — dlaczego? Lekarstwo:
1924: Piekło. Czem ono jest? Kto w niem przebywa? Czy z niego można się wydostać?: jv 88
Pożądany rząd:
1925: Pociecha dla ludzi: jv 88
Powrót naszego Pana:
Rocznik (sprawozdanie roczne bez tekstów dziennych) (po polsku brak):
1926: Sztandar dla ludzi:
1927: Gdzie są umarli?:
Odrodzenie (po polsku brak):
Pytania do książki „Wyzwolenie” (po polsku brak):
Wolność dla ludzi: jv 88
1928: Dobrobyt pewny: g94 8.11 8
Ostateczne dni:
Przyjaciel ludzkości: jv 439
1929: Sąd:
Uciemiężenie — kiedy się skończy?:
Wolność głoszenia (Rutherford) (po polsku brak): jv 690, 692
1930: Prohibicja (oraz) Liga Narodów — pochodzi od Boga czy od Diabła? Co mówi Biblia (po polsku brak):
Wojna czy pokój? (Co? Wojna czy pokój?):
Zbrodnie i nieszczęścia — przyczyna, środki zaradcze: jv 88
1931: Królestwo — nadzieja świata: w95 15.1 13; jv 88, 139, 158, 196, 565
Niebo i czyściec: yb07 80
Świadectwo (po polsku brak):
1932: Co jest prawda?: jv 88
Czego ci potrzeba:
Domowe ognisko i szczęście:
Gdzie są umarli? (wyd. zrewid.):
Klucze nieba:
Królestwo — nadzieja świata (wyd. zrewid.):
Kto jest Bóg?:
Na tamtym świecie:
Ostatnia wojna (po polsku brak):
Przyczyna śmierci:
Wesołe poselstwo:
Wolność: jv 88
Zdrowie i życie:
1933: Kryzys: w91 1.11 26-27
Ucieczka do Królestwa:
1934: Aniołowie:
Czy prawda zostanie zdławiona, czy też Kongres stanie w obronie praw człowieka? (po polsku brak):
Dlaczego modlić się o pomyślność? (po polsku brak):
Jego dzieła:
Nietolerancja (© 1933):
Odbudowa świata?:
Poza grobem:
Rozdział ludzi (© 1933):
Sprawiedliwy władca:
Świadectwo (wyd. zrewid.) (po polsku brak):
1935: Jego pomsta (© 1934) (po polsku brak):
Kto będzie rządził światem?:
Lojalność (po polsku brak): jv 197
Rząd — tajenie prawdy. Dlaczego?:
Uprzywilejowany lud (© 1934) (po polsku brak):
Wszechświatowa wojna bliska:
Zwierzchnictwo (© 1934) (po polsku brak):
1936: Decyduj się: bogactwo czy zgubę, co wybierasz?:
1937: Armagedon (po polsku brak):
Bezpieczeństwo:
Ochrona (© 1936): jv 573
Odsłonięte: jv 573-574
Przedstawianie orędzia Królestwa w twoim języku (po polsku brak):
Wzorcowe studium nr 1 (po polsku brak): jv 571, 574; w87/19 16
1938: Ostrzeżenie:
Spojrzyj faktom w oczy: g95 8.9 9
Uleczenie:
Wolność czy rzymski katolicyzm? (po polsku brak):
1939: Faszyzm czy wolność:
Neutralność (po polsku brak):
Porady dla głosicieli Królestwa (po polsku brak): jv 691-692
Rząd i pokój (po polsku brak):
Wolność głoszenia (Moyle) (po polsku brak):
Wzorcowe studium nr 2 (po polsku brak): jv 571, 574
1940: Koniec nazizmu (po polsku brak):
Sędzia Rutherford demaskuje piątą kolumnę (po polsku brak):
Spisek przeciw demokracji (po polsku brak):
Uchodźcy (po polsku brak):
Zadowoleni:
1941: Bóg a państwo (po polsku brak):
Dlaczego usiłuje się zdusić orędzie Królestwa? (Afryka Południowa):
Pociecha dla wszystkich pogrążonych w żałości (po polsku brak):
Świadkowie Jehowy: Kim są? Na czym polega ich działalność? (Afryka Południowa):
Teokracja (po polsku brak):
W obronie sług Jehowy (po polsku brak): w99 1.12 23; jv 691-692
Wzorcowe studium nr 3 (po polsku brak): jv 571, 574
-
Sędzia zapewnił sobie obok diabełka ("Na pewno nie umrzecie") wieczność poprzez słowa swej najsłynniejszej broszury:
Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą!
„(...) wielu księży będzie się nawet starać, aby nie dopuścić do czytania, co w niniejszym dziełku jest napisane” (Miljony ludzi z obecnie żyjących nie umrą! 1920 s. 6 [wydanie polonijne, s. 7]).
„Stanowczo i z naciskiem wypowiedziane oświadczenie, że miljony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą – musi zdawać się zbyt śmiesznem dla wielu ludzi; jednakże gdy się dowody starannie rozważy, to mam niezłomne przekonanie, że prawie każdy nieuprzedzony umysł przyzna, iż konkluzja taka jest całkiem na miejscu” (jw. s. 5).
-
Drugą ważną broszurą Sędziego była publikacja pt. "Powrót naszego Pana" z 1925 r., w której z całą stanowczością nauczał, że Jezus powrócił w roku 1874, a nie jak dziś się naucza, w roku 1914. Czas końca zaczął się w roku 1799:
„Napoleon rozpoczął swoją wojenną kampanję na Egipt w r. 1798, a skończył ją i powrócił do Francji 1 października r. 1799. Choć w skrytym języku, lecz treściwie ta działalność została opisana w tem proroctwie, w wierszach od 40 do 44 [Dn 11:40-44]; i jej zakończenie w roku 1799, według własnych słów proroka, zaznacza się początkiem ‘czasu końca’” („Powrót naszego Pana” 1925 s. 24).
„Tysiąc dwieście sześćdziesiąt lat od r. P. 539 doprowadza nas do r. P. 1799, co jest dodatnim dowodem, że z rokiem 1799 zaznacza się początek ‘czasu końca’” (jw. s. 25).
„Są dwie ważne daty, które nie mają być mieszane i które winniśmy starać się by jasno odróżnić; mianowicie początek ‘czasu końca’ i ‘obecność Pańską’. ‘Czas końca’ obejmuje perjod od r. P. 1799 (...) do czasu zupełnego przewrotu rządów szatana i ustanowienia królestwa Mesjaszowego. Czas wtórej obecności datuje się od r. P. 1874 (...) Ten perjod ostatni jest naturalnie znany pod nazwą pierwszego, mianowicie pod wyrażeniem ‘czasu końca’. Zrozumienie odnoszących się proroctw do ‘czasu końca’ i obecności Pańskiej było celowo zakryte przez Jehowę aż do czasu właściwego” (jw. s. 26).
„Prawdziwi Chrześcijanie, mianowicie Badacze Pisma Św. nigdy nie mieli na celu gromadzenia się, by stworzyć organizację i pociągnąć ludzi do siebie; bo nawet nie utrzymują ksiąg członkostwa. Ich jedynym celem jest oświecanie ludzi odnośnie planu Boskiego i starają się dopomagać im do zrozumienia co Bóg ma lepszego dla całej ludzkości, coś lepszego ponad doktryny propagowane przez nominalne Chrześcijaństwo. Te okoliczności świadczą o spełnieniu się proroctwa i tworzą zbiór fizycznych faktów, które potwierdzają obecność Pana od roku 1874; gdyż to gromadzenie zaczęło się z tą datą” („Powrót naszego Pana” 1925 s. 32).
„Przed 1799 transportacja była tak utrudnioną, że człowiek mógł przejeżdżać bardzo krótka odległość w jednym dniu. (...) Obecnie jest nic nadzwyczajnego podróżować z szybkością od 75 do 100 mil ang. na godzinę; a szczególnie dają szybką komunikację samoloty, które są najnowszymi wynalazkami w zakresie transportacji. Prorok Boży opisuje ten sam czas i nazywa go ‘dniem przygotowania Pańskiego’. Prorok Nahum w 2:1-6 w swojem widzeniu opisuje pociąg bieżący z wielką szybkością, czem dodatnio dowodzi o dniu przygotowania do ustanowienia królestwa Chrystusowego” („Powrót naszego Pana” 1925 s. 28-29).
„Powyższe dzieło stwierdza chronologię biblijną i proroctwa odnośnie ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi. Zwraca uwagę na świadectwo Kamienia Bożego jako świadka i proroka, którym jest wielka Piramida w Egipcie, którą dzisiejsi uczeni bardzo się zainteresowali i dlatego badają jej rozmiary, przejścia i. t. p., wobec czego zdumiewają się żeby taki gmach mógł być zbudowany na 2170 lat przed nar. Chrystusa” („Powrót naszego Pana” 1925 s. 57).
-
Pierwsza książka po śmierci Sędziego.
Po jego śmierci w 1942 roku zaprzestano podawać, kto napisał dana publikację:
„Od roku 1942 obowiązuje ogólna zasada, by w literaturze Towarzystwa Strażnica nie kierować uwagi na żadnego indywidualnego redaktora” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 146).
Pierwszą książką tego typu było dzieło pt. The New World (Nowy Świat). Kiedyś zapewne etatowi pracownicy Towarzystwa Strażnica wiedzieli kto je napisał, ale dziś niewielu Świadków Jehowy ma na ten temat wiedzę. Niedawno ujawnił autorstwo tej książki Raymond Franz (1922-2010), były członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy (1971-1980). Stwierdził on, że napisał ją jego stryj, wtedy członek zarządu Towarzystwa Strażnica:
„Fred Franz w książce swego autorstwa, pod tytułem Nowy Świat stwierdza…” („Kryzys Sumienia” R. Franz 2006 s. 276).
Książka The New World w pierwszym wydaniu miała podany nakład jeden milion egzemplarzy. Była on reklamowana co najmniej do roku 1947 (patrz ang. Strażnica 01.12 1947 s. 355), a rozprowadzana do roku 1949 (patrz ang. Strażnica 15.12 1949 s. 382). Jej tytuł nawiązywał, co zobaczymy poniżej, do nastania wkrótce „nowego świata”! Książka ta została wydana w związku z kongresem pod hasłem „Nowy Świat” (1942 r.). Omówiono ją skrótowo w czasopiśmie Świadków Jehowy pt. Consolation 25.11 1942 s. 21-25.
Nie zawierała ona jakichś szczególnych nauk, które by nie były wymienione w innych książkach. Jednak jedna z nich była rewolucyjna.
Otóż wprowadzono w niej naukę, że klasę ziemską głosicieli Towarzystwa Strażnica także trzeba zaliczyć do Świadków Jehowy. Dotychczas bowiem tylko członkowie 144000 namaszczeńców zwani byli Świadkami Jehowy. Reszta głosicieli, to znaczy z klasy ziemskiej, nazywana była Jonadabami. Oto relacja o tej książce:
„Później książka pod tytułem Nowy Świat, opublikowana w roku 1942, wskazała, że ‘drugie owce’ z ‘wielkiej rzeszy’ przepowiedzianej w Objawieniu 7:9, 10 także są świadkami Jehowy” (Strażnica Nr 19, 1967 s. 8).
-
Oto jak Sędzia się chwalił w roku 1933:
"więcej niż 150.000.000 egzemplarzy książek i broszur sędziego Rutherforda znajduje się obecnie w obiegu. Z tego faktu Państwo mogą sobie wyobrazić, jak lubiane są wśród ludu" (Nietolerancja 1933 s. 64).
Ano właśnie popatrzmy jak to "lubienie" jego publikacji przekłada się na liczbę wyznawców Sędziego:
1935 – przeciętna liczba głosicieli: brak danych (najwyższa: 56 153), wzrost procentowy: brak danych (Strażnica Nr 3, 1999 s. 17).
1938 – przeciętna liczba głosicieli: 47 143 (najwyższa: 59 047), wzrost procentowy: brak danych (1950 Yearbook of Jehovah’s Witnesses Jehovah’s s. 24; Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 312).
Czyli egzemplarzy książek i broszur poszło 150 000 000, a wiernych 59 000.
Czyli każdy wyznawca miał po 2542 publikacje. :)
-
Oto jak Sędzia się chwalił w roku 1933:
"więcej niż 150.000.000 egzemplarzy książek i broszur sędziego Rutherforda znajduje się obecnie w obiegu. Z tego faktu Państwo mogą sobie wyobrazić, jak lubiane są wśród ludu" (Nietolerancja 1933 s. 64).
Nie widziałem lajków na fejsie.
-
Nie widziałem lajków na fejsie.
A na śmietnikach patrzyłeś. ;D
-
Dziś wstawiono mój artykuł:
Kiedy w Towarzystwie Strażnica zaprzestano studiować i rozprowadzać książki J. F. Rutherforda?
http://bednarski.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/kiedy-w-towarzystwie-straznica-zaprzestano-studiowac-i-rozprowadzac-ksiazki-j-f-rutherforda,1002.htm
-
Dochodzę powoli do przekonania, pod wpływem jednego z exŚJ i pewnych wypowiedzi R. Franza, że Rutherford nie pisał sam osobiście wszystkich swoich książek.
Przynajmniej od roku 1929 pomocny był mu Frederick Franz, który albo czuwał nad dodawaniem argumentacji filologicznej, albo był jakimś korektorem albo przygotowywał Sędziemu materiał.
Wiele mówi ta ono wypowiedź Raya Franza:
„W zakres jego kompetencji wchodziła też pełna kontrola nad tym, co miało być publikowane w Strażnicy i innych publikacjach, za których pośrednictwem dostarczano duchowego pokarmu zborom na całej ziemi. Pamiętam, jak stryj opowiedział mi kiedyś w swoim biurze o wydarzeniu, kiedy to Rutherford przedłożył Rodzinie Betel do dyskusji pewne zagadnienie, pewien nowy punkt widzenia.* W dyskusji mój stryj wyraził się wtedy negatywnie na temat sygnalizowanego nowego poglądu, uzasadniając swe stanowisko słowami Pisma Świętego. Powiedział mi potem, że prezes Rutherford osobiście wyznaczył go do przygotowania artykułu popierającego ten nowy pogląd, choć wcześniej stryj wyraźnie dał do zrozumienia, że nie uważa tego poglądu za biblijny. Przy innej okazji stryj powiedział mi, że w późniejszym okresie swej prezesury »Sędzia« (Rutherford) kładł mocny nacisk na to, aby Strażnica publikowała tylko te artykuły, które akcentują proroctwa i działalność głoszenia. Z tego też powodu na przestrzeni wielu lat w czasopiśmie nie ukazywały się artykuły na temat miłości, uprzejmości, miłosierdzia, wytrwałości oraz innych, tym podobnych przymiotów.
* Chodziło albo o nowe spojrzenie na sprawę »władz zwierzchnich« z Rzymian 13:1 (że nie są to władze ziemskie, lecz są nimi Jehowa Bóg i Jezus Chrystus) albo o decyzję dotyczącą wyeliminowania grona starszych. O którą z tych dwóch spraw chodziło, nie pamiętam.” (Kryzys sumienia R. Franz, 2006 s. 66).
Wcześniejsze książki Rutherforda, z lat 1921-1928 były w dużej mierze oparte na materiale pochodzącym z publikacji Russella, plus nanoszone nowe światełka.
Właśnie piszę artykuł:
Czy J. F. Rutherford sam pisał swoje książki?
-
Zanim w 1926 r. F. Franz wszedł do działu redakcyjnego Sędzia pisał 1 książkę raz na 4 lata
od 1917 r. nic
w 1921 r. Harfa
w 1925 r. Pociecha dla Żydów
A od 1926 r. już co roku 1 książka lub dwie, aż do 1941 (bez 1935 i 1938). Raz nawet 3 książki w ciągu roku.
Dziwne to zjawisko. :)
-
Czy ktoś Sędziemu zatem zaczął pomagać od roku 1926, gdy wydawanie kolejnych książek nabrało tak wielkiego tempa? Jeśli tak, to czy tą osobą nie był F. Franz?
Jeśli kiedyś obowiązywała taka sama zasada, jak dziś, że publikacje piszą pracownicy działu redakcyjnego Towarzystwa Strażnica, a tylko zatwierdzają je członkowie Ciała Kierowniczego, to może i wtedy również pisali je oni, a prezes J. F. Rutherford tylko się pod nimi podpisywał?
Oto wspomniana zasada:
„Każdy artykuł mający się ukazać w Strażnicy lub Przebudźcie się! – i każda przygotowana strona, w tym także prace graficzne – muszą być przed oddaniem do druku wnikliwie przejrzane przez wyznaczonych członków Ciała Kierowniczego” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 13 s. 28).
-
Oto pewne kalendarium dotyczące J. F. Rutherforda i F. Franza oraz działalności pisarskiej:
1913 r. – F. Franz przyjmuje chrzest (lub w 1914 r.);
1916 r. – F. Franz rozmawia z C. T. Russellem;
1917 r. – J. F. Rutherford zostaje prezesem;
1920 r. – J. F. Rutherford zaprasza F. Franza do domu Betel;
1921 r. – J. F. Rutherford wydaje pierwszą swoją książkę;
1922 r. – F. Franz przemawia na kongresie w Cedar Point;
1924 r. – F. Franz zaczyna pracę w radiu WBBR;
1925 r. – J. F. Rutherford wydaje drugą swoją książkę;
1926 r. – F. Franz zostaje przeniesiony do działu redakcyjnego;
lata 1926-1941 – J. F. Rutherford wydaje kolejne swe książki (prawie co roku);
1929 r. – F. Franz otrzymuje polecenie od J. F. Rutherforda dot. Rz 13:1;
1939 – F. Franz jest członkiem zarządu korporacji nowojorskiej (od kiedy?);
1942 – J. F. Rutherford umiera, a F. Franz zostaje członkiem korporacji ogólnoświatowej oraz publikuje swoją pierwszą książkę;
1945 – F. Franz zostaje wiceprezesem.
Widzimy z powyższego, że mało prawdopodobne jest to, żeby J. F. Rutherford sam pisał wszystkie swoje artykuły, broszury, książki oraz przemówienia publiczne, radiowe i płytowe. Musiał mu w tym ktoś pomagać, przynajmniej w kwestiach językowych (przywoływany język hebrajski, grecki) oraz co do korekty tekstów. Czy tą osobą był F. Franz? Dużo na to wskazuje.
-
A tu przykład cwaniactwa Sędziego.
Z książki pt. Harfa Boża (1921) przykładowo cały materiał ze stron 236-243 został przerzucony do książki pt. Stworzenie (1928) na strony 331-341. Dotyczyło to opisu czasu końca od roku 1799 i powrotu Jezusa w roku 1874. Niewykluczone, że i z innych rozdziałów tego znanego dzieła dokonano podobnej operacji ‘przekopiowania’.
-
Inny przykład, jak Sędzia sam przepisywał swoje książki. :)
Książka, pt. Życie (1929, ang. zawiera 347 strony), została wprost skomponowana i przepisana w dużej mierze z innej wcześniejszej publikacji z roku 1925 (Pociecha dla Żydów), która zawierała 128 stron:
„Później materiał z książki Pociecha dla Żydów został włączony do większej książki oprawnej pt. Życie, którą otrzymaliśmy 15 lipca 1929 roku, aby ją rozpowszechniać głównie wśród Żydów” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 8).
-
Rok 1930, Sędzia wydaje nowy komentarz do Objawienia: Światło (tom I i II).
Przewraca do góry nogami całą dotychczasową interpretacje Objawienia przekazaną przez Dokonaną Tajemnicę (1917, 1927), reklamową aż do roku 1930.
Jeden z jego współpracowników stwierdził, że książka pochodzi wprost od Jehowy.
J. A. Bohnet (członek zarządu Towarzystwa Strażnica w 1918 r.) tak oto określał i chwalił powstanie książki prezesa J. F. Rutherforda pt. Światło, która dziś jest zarzucona:
„Obecnie odbiło się na mnie głębokie przekonanie, że żadne ludzkie stworzenie nie jest autorem »Światła«. Że żaden człowiek nie mógł napisać tej książki – i też żaden jej nie napisał. (...) Bracie! – byłeś jedynie użyty za narzędzie do sporządzenia »Światła«. Jehowa jest autorem tegoż pisma, tak jako jest tam wymienione. (...) Czy pismo to pojaśnia Biblję? Tak jest ono prawdziwem pojaśnieniem” (Strażnica 01.07 1931 s. 208).
Wtedy jeszcze nie zajmowano się zbytnio klasą ziemską, a wielki lud był zrodzony z ducha:
„W roku 1930 ukazała się dwutomowa książka Światło; zawierała ona szczegółowy komentarz do całej księgi Objawienia, ale nadal uznawano tam ‘wielki lud’ z Objawienia 7:9-17 za klasę zrodzoną z ducha wierzących chrześcijan, z których każdy po męczeńskiej śmierci w Armagedonie ‘dostąpi życia jako stworzenie duchowe’, jednak drugorzędne w stosunku do Oblubienicy Chrystusa. (Tom 1, strony 91-97). Z tego też względu nie zwracano specjalnej uwagi na ziemską klasę ‘owiec’, to jest ‘drugich owiec’ Godnego Pasterza” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 8).
Okazuje się, że Sędzia był tylko odtwórczy, bo wymyślił te nauki F. Franz:
https://swiadkowiejehowywpolsce.org/szukam-oddam-zamienie/szukam-fragmentu-z-ang-ed-w-poszukiwaniu-chrzescijanskiej-wolnosci/msg157314/#msg157314
-
Inny przykład jak Sędzia przepisywał swoje książki w Strażnicach. :)
Książka pt. Światło (1930) była publikowana częściowo w odcinkach w Strażnicy (ang. i pol.).
Przykładowo:
Światło 1930 t. 1, s. 9-13 – por. Strażnica 15.08 1938 s. 254-255.
Światło 1930 t. 1, s. 14-21 – por. Strażnica 01.09 1938 s. 268-270.
Światło 1930 t. 1, s. 16-17, 21-27 – por. Strażnica 15.09 1938 s. 284-287.
Światło 1930 t. 1, s. 27-34 – por. ang. Strażnica 15.08 1937 s. 254-256.
Światło 1930 t. 1, s. 34-38 – por. ang. Strażnica 15.04 1937 s. 126-127.
Światło 1930 t. 1, s. 38-43 – por. ang. Strażnica 01.08 1937 s. 237-239.
Światło 1930 t. 1, s. 43-48 – por. ang. Strażnica 15.03 1938 s. 90-92.
Światło 1930 t. 1, s. 48-52 – por. ang. Strażnica 01.04 1938 s. 108-109.
Światło 1930 t. 1, s. 53-61 – por. ang. Strażnica 15.03 1938 s. 92-94.
Światło 1930 t. 1, s. 61-65 – por. ang. Strażnica 15.05 1938 s. 157-158.
Światło 1930 t. 1, s. 65-71 – por. Strażnica 01.03 1939 s. 77-78 (ang. 15.06 1938 s. 188-189);
Światło 1930 t. 1, s. 71-78 – por. ang. Strażnica 01.08 1938 s. 238-240; itd.
Ale oczywiście w tych artykułach w Strażnicy nie napisano ani słowem, że jest to treść przerzucona z książki. 7 czy 8 lat minęło, więc nikt nie miał prawa poznać czy protestować. :)
-
Może jego twórczość była imponująca ale strzelał ślepakami , nic co napisał nie znalazło się w kanonie Biblii.Teraz nawet świadki nie do wszystkiego się przyznają,taki los.
-
A tu przykład cwaniactwa Sędziego.
Z książki pt. Harfa Boża (1921) przykładowo cały materiał ze stron 236-243 został przerzucony do książki pt. Stworzenie (1928) na strony 331-341. Dotyczyło to opisu czasu końca od roku 1799 i powrotu Jezusa w roku 1874. Niewykluczone, że i z innych rozdziałów tego znanego dzieła dokonano podobnej operacji ‘przekopiowania’.
Żeby było śmiesznie to.
Natomiast z książki pt. Stworzenie (1928) przykładowo cały materiał ze stron 15-23 zamieszczono ponownie w 4 lata później w czasopiśmie Strażnica 01.06 1932 s. 172-175 (ang. 01.04 1932 s. 104-107). Nie wspomniano o tym, że tekst jest powtórzony. Takich przykładów jest mnóstwo. :-\
-
Inne kopiowania Sędziego.
Inny fragment ze stron 130-141 (Stworzenie) został powielony w czasopiśmie Strażnica 01.05 1934 s. 139-141 (ang. 01.06 1933 s. 172-174). Takich przykładów jest wiele.
Fragmenty z książki pt. Rząd (1928) ze stron 194-202, 203-204 powielone zostały w czasopiśmie Strażnica 15.10 1933 s. 316-318 (ang. 15.07 1933 s. 219-222).
Fragment z książki pt. Pojednanie (1928) ze stron 111-138 powielony został w angielskim czasopiśmie Złoty Wiek 22.08 1928 s. 750-757 (był on zarazem, jak podano tam, wykładem radiowym).
Fragment z książki pt. Proroctwo (1929) ze stron 67-73 powielony został w czasopiśmie Strażnica 15.12 1931 s. 391-383 (ang. 15.09 1931 s. 282-284).
Miał ten Sędzia zdolności w robieniu wrażenia, że tak dużo pisze.
A on dużo kopiował. ;D
F. Franz mu pisał, a on tylko dyrygował gdzie ponownie wstawić i kiedy powtórzyć. :)
-
Im dalej w las tym więcej drzew. :)
Fragment z książki pt. Wyzwolenie (1929) ze stron 118-124 powielony został w czasopiśmie Strażnica 15.10 1931 s. 315-317 (ang. 01.07 1931 s. 203-204).
Inna sytuacja była z książką pt. Bogactwo (1936). Wpierw powstały długie artykuły w Strażnicy, a później obszerne ich fragmenty przekopiowano do wspomnianej książki:
Strażnica 01.10 1935 s. 296-302 (ang. 01.08 1935 s. 232-237) – Bogactwo 1936 s. 261-274.
Strażnica 15.10 1935 s. 308-317 (ang. 15.08 1935 s. 244-252) – Bogactwo 1936 s. 274-297.
Sędzia mógłby mieć inny tytuł: Naczelny Powielacz lub Główny Kopista swoich tekstów. ;D
-
Inny przykład, jak Sędzia sam przepisywał swoje książki. :)
Książka, pt. Życie (1929, ang. zawiera 347 strony), została wprost skomponowana i przepisana w dużej mierze z innej wcześniejszej publikacji z roku 1925 (Pociecha dla Żydów), która zawierała 128 stron:
„Później materiał z książki Pociecha dla Żydów został włączony do większej książki oprawnej pt. Życie, którą otrzymaliśmy 15 lipca 1929 roku, aby ją rozpowszechniać głównie wśród Żydów” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 8).
Ale to nie wszystko, gdyż książka pt. Życie (1929) w tym samym roku 1929 była publikowana w Strażnicy w odcinkach. Przykładowo materiał ze stron 214-324 został wydany w następujących czasopismach:
Strażnica 01.09 1929 s. 259-267 (ang. 01.07 1929 s. 195-202);
Strażnica 15.09 1929 s. 275-283 (ang. 15.07 1929 s. 211-218);
Strażnica 01.10 1929 s. 291-299 (ang. 01.08 1929 s. 227-235);
Strażnica 15.10 1929 s. 307-315 (ang. 15.08 1929 s. 243-250).
W roku 1932 Sędzia wydał książkę Preservation (Ocalenie), będącą komentarzem do Ksiąg Rut i Estery. Materiał prawie identyczny zamieszczono w Strażnicy w latach 1931-1932.
*** dx30-85 Ruth (Book) ***
w32 275-280, 291-297, 307-314, 322-330, 339-346, 355-362; pr32 169-335
*** dx30-85 Esther (Book) ***
pr32 9-168; w31 147-153, 163-171, 179-185, 195-201, 211-217, 227-233
-
Podsumowując można powiedzieć, że za czasów J. F. Rutherforda dużo Towarzystwo Strażnica publikowało, ale nie oznacza to, iż wiele nowego pisano, gdyż materiał były wielokrotnie powtarzany i kopiowany w innych publikacjach.
Prócz tego nie da się pisząc na ten sam temat za wiele nowego napisać, gdyż ilość nauk biblijnych jest ograniczona. C. T. Russell wszystko najważniejsze, co chciał przekazać światu, zawarł w sześciu swych tomach Wykładów Pisma Świętego. Owszem J. F. Rutherford zmienił wiele jego nauk, ale nie na tyle by napisać cztery razy więcej książek z nowymi wykładniami. Publikacje te zatem w dużym stopniu zawierają i powtarzają te same nauki i wykładnie.
-
Wydaje się, że Sędzia w tym powielaniu i przepisywaniu wziął przykład ze swego mistrza Russella.
Przykładowo.
W roku 1910 C. T. Russell wydał też po angielsku broszurę pt. Jewish Hopes (Nadzieje Żydów), która zawierała 80 stron, a w niej zawarte były jego przemyślenia pt. JERUSALEM Pastor Russell's Discourse. June 5th. 1910. at Brooklyn Academy of Music wygłoszone 5 czerwca oraz rozdział ósmy (Przywrócenie Izraela) przepisany z tomu trzeciego pt. Przyjdź Królestwo Twoje (1891).
Pierwszy zaś tekst zamieszczono później w książce pt. Pastor Russell’s Sermons (1917 s. 396-403; tekst polski Kazania Pastora Russella 2012 s. 396-403 [wyd. „Straż”, Białogard]).
Inny przykład.
Do tomu 5 dołączono broszurę pt. Cienie przybytku... a do tomu 4 (niektórych wydań) załączono broszurę Co mówi Pismo Święte o powrocie naszego Pana?
Obie one ukazywały się też osobno.
Mało tego wszystkie tomy Russella wychodziły też jako Strażnica specjalna w dużym formacie gazetowym.
-
Art. napisany:
Czy J. F. Rutherford sam pisał swoje książki, czy mu ktoś pomagał? (cz. 1, 2)
http://bednarski.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/czy-j-f-rutherford-sam-pisa-swoje-ksiazki-czy-mu-ktos-pomaga-cz-1,1150.htm
http://bednarski.apologetyka.info/swiadkowie-jehowy/czy-j-f-rutherford-sam-pisa-swoje-ksiazki-czy-mu-ktos-pomaga-cz-2,1152.htm