Czy Sędzia Rutherford był płodnym pisarzem 'biblijnym'?

[Roszada]

Panuje opinia, że Sędzia Rutherford był płodnym pisarzem 'biblijnym'.
Że Russell tylko 6 Tomów napisał i kilka broszur.
Natomiast o tym pierwszym napisano:

„Od roku 1917, kiedy to J. F. Rutherford został prezesem, do roku 1941 Towarzystwo Strażnica wydało mnóstwo publikacji, między innymi 24 książki, 86 broszur, regularnie ukazujące się »Roczniki«, jak również czasopisma »Strażnica« i »Złoty Wiek« (nazwany później »Pociechą«)” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 88).

Trzeba dodać, że z tych 24 książek 4 nie były jego:

1917: Dokonana tajemnica (Wykłady Pisma Świętego, tom VII) (redaktorzy: G. H. Fisher i C. J. Woodworth, „Pośmiertne Dzieło Pastora Russell’a”);

1917: Kazania pastora Russella (po polsku brak) (zbiór 83 kazań C. T. Russella z ostatnich 10 lat jego życia).

1918: Objawienie Jezusa Chrystusa — według tekstu synajskiego (po polsku brak) (bez autora).

1924: Droga do raju (po polsku brak) (autor: W. Van Amburgh, sekretarz-skarbnik Towarzystwa Strażnica).

Swoją opinię na temat moich dociekań opiszę później.
Może coś napiszecie o zetknięciu się z jego książkami lub o opiniach które słyszeliście wśród braci.

[Roszada]

   Oto spis książek J. F. Rutherforda wymienianych przez Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000, 2003 s. 429-430:

1921: Harfa Boża.
1925: Pociecha dla Żydów (po polsku brak).
1926: Wyzwolenie.
1927: Stworzenie.
1928: Pojednanie; Rząd.
1929: Proroctwo; Życie.
1930: Światło (tom I i II).
1931: Usprawiedliwienie (tom I) (po polsku brak).
1932: Ocalenie (po polsku brak); Usprawiedliwienie (tom II i III) (po polsku brak).
1933: Przygotowanie (po polsku brak).
1934: Jehowa (po polsku brak).
1936: Bogactwo.
1937: Nieprzyjaciele (po polsku brak).
1939: Zbawienie (po polsku brak).
1940: Religia (po polsku brak).
1941: Dzieci.

   Czasem do książek zaliczana jest też przez Towarzystwo Strażnica jedna ze znanych broszur, jak ją najczęściej nazywa się, która nauczała o roku 1925:

„Rozgłaszano niezwykle pasjonujące orędzie: »Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą«. Tak właśnie brzmiał temat przemówienia brata Rutherforda, wygłaszanego w roku 1918. Tak była też zatytułowana 128-stronicowa książka, wydana w roku 1920” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 425).

[Roszada]

W 63 lata po śmierci C. T. Russella (zm. 1916) i w 37 lat po pochowaniu J. F. Rutherforda (zm. 1942) Towarzystwo Strażnica tak oto napisało o ich dorobku piśmienniczym:

„Pobudzany tą nadzieją »niewolnik wierny i rozumny« zwracał uwagę całego ludu Bożego na znak czasów, zapowiadający bliskość panowania Królestwa Bożego. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie był w tym zakresie inspirowany ani w działaniu swym doskonały. Pisma szeregu członków klasy »niewolnika«, które się złożyły na chrześcijańską część Słowa Bożego, były natchnione i nieomylne, ale inaczej przedstawia się rzecz z późniejszymi pracami. Literatura wydawana za życia Charlesa Taze Russella, pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica, nie była doskonała; nie była też doskonała za J. F. Rutherforda, następnego prezesa Towarzystwa. Coraz jaśniejsze światło padające na Słowo Boże, jak również fakty historyczne, po wielokroć aż do naszych dni wskazywały, w czym należy wprowadzić poprawki takiego czy innego rodzaju. Ale nie zapominajmy, że pobudki tego »niewolnika« zawsze były czyste, niesamolubne; we wszystkim powodowały nim dobre intencje” (Strażnica Rok C [1979] Nr 23 s. 14).

Poprawki, pobudki, dobre intencje...

[Roszada]

Czy Rutherford dużo pisał?
Zarządzał Towarzystwem w latach 1917-1942 (zm. w styczniu).
Było to więc 25 lat.
Napisał 21 tomów (2 książki składały się z 2 lub 3 tomów).
Czyli mniej niż jedna książka rocznie.
To jednak dużo, tym bardziej, że tylko sekretarz Van Amburgh napisał tylko 1 książkę, a żył aż do 1947 r.
F. Franz jeszcze wtedy nie pisał nic. Dopiero po śmierci sędziego napisał w 1942 r. ang. książkę pt. Nowy Świat, jak to ujawnił Ray Franz.

Broszur, jak wspomniano, napisał ponad 80 z czego prawie wszystkie są jego autorstwa.

Wartość tego materiału jest w małym stopniu do dziś obowiązująca.
Właściwie prawie wszystko z książek sprzed roku 1935 zostało odrzucone (np. chronologia, podział na 4 klasy zbawionych, krzyż, piramida).
Obowiązują do dziś tylko nauki przejęte od innych wyznań: negacja Trójcy, piekła, duszy. Nauki własne Towarzystwa zostały zmienione prawie całościowo.

[Roszada]

Co się jeszcze składa na dużą spuściznę Rutherforda?

Za czasów Rutherforda powszechne było przepisywanie fragmentów z książek w Strażnicy w formie artykułów. Było to często ukryte. Nie pisano, że to ma miejsce.
Ja natrafiałem na takie praktyki wpisując w języku angielskim jakąś frazę z książki i później pokazywała mi wyszukiwarka identyczny fragment lub fragmenty w Strażnicy czy Strażnicach.

Inna praktyka.
Wydawanie książek w odcinkach zanim się one ukazały w formie książkowej.
„Wyzwolenie” ukazało się po polsku w formie książkowej w roku 1928, a wydawano tę publikację w odcinkach w czasopiśmie „Złoty Wiek” (od 01.07 1927 r. do 15.06 1928 r.). Jednak przerwano publikowanie jej dochodząc do książkowej strony 180 (ma ona 349 stron).
Podobnie było z Dokonaną Tajemnicą.

Inna praktyka.
Publikowanie książek w formie artykułów jako oficjalnie podane.
Przykładowo:
Tekst Fotodramy drukowano też w odcinkach w czasopiśmie pt. „Złoty Wiek” od 15 marca 1925 roku do 1 maja 1929 roku. Pomimo, że wydawano też wersję książkową.

W latach 1922-1927 ukazywała się też angielska wersja Harfy w odcinkach. Ang. Złoty Wiek 21.12 1921 s. 187 dał zapowiedź studium Harfy i rozpoczęto przez kilka lat publikować tę książkę etapami w ang. Złotym Wieku.
Rozpoczęto: ang. Złoty Wiek 04.01 1922 s. 218.
Zakończono: ang. Złoty Wiek 01.06 1927 s. 575.
Pomimo, że wydawano też wersję książkową.

[Roszada]

Co można wypomnieć broszurom Rutherforda?
Otóż to, że to kolejna forma powielania materiału z książek.
Wiele z tych broszur ma oficjalnie podane długie cytaty z książek i później informacje, że więcej takich ciekawych kwestii zainteresowany znajdzie w takiej a takiej książce.
Na końcu broszury zaś są już reklamy do tych książek.

Nie napracował się więc Rutherford przy tych broszurach, wykorzystując je jako reklamówki dotyczące książek.

[Roszada]

Pierwsza zwarta książka Rutherforda pt. Harfa Boża (1921) to prawie w całości przepisany materiał Russella.

Są dwa wyjątki:

mędrców przyprowadził do Jezusa szatan;
Maria porodziła bez bólów porodowych.

Badacze Pisma Św., oddzieleni od Towarzystwa, niewiele zarzucali tej książce.
Dlatego wielu z nich nawet ją posiada do dziś.

Dopiero ang. wersja z 1928 wprowadziła zmiany: odrzucono Piramidę i Russella jako sługę wiernego.
Jednak polska wersja z 1929 i 1930 miała nadal stare nauki i dlatego tak popularna wśród polskich badaczy.

[Roszada]

Druga książka Rutherforda z 1925 r. pt. Pociecha dla Żydów (brak po polsku) też nic nie wnosiła ponad naukę Russella, tylko dodawała rok 1925 jako datę ważną dla Żydów.

Trzecia pt. Wyzwolenie z roku 1926 (po pol. 1928 i 1929) miała niby zastąpić już tomy Russella, choć je na końcu reklamowała!

*** dp rozdz. 17 s. 304 ***
Na zgromadzeniu zorganizowanym w maju tego samego roku ogłoszono wydanie książki Wyzwolenie (patrz strona 302). Należała ona do serii nowych książek, mających zastąpić Wykłady Pisma Świętego.

Oto jej słowa reklamy:

„Wykłady Pisma Świętego są ‘kluczem do wyrozumienia Biblji’ w najściślejszym tego wyrażenia znaczeniu. Przeszło 12 miljonów egzemplarzy rozpowszechnionych w całym świecie.
   Tom 1: ‘Boski Plan Wieków’
   Tom 2: ‘Nadszedł Czas’
   Tom 3: ‘Przyjdź Królestwo Twoje’
   Tom 4: ‘Walka Armagieddonu’
   Tom 5: ‘Pojednanie Człowieka z Bogiem’
   Tom 6: ‘Nowe Stworzenie’
   Tom 7: ‘Dokonana Tajemnica’
   Każdy tom stanowi odrębne dzieło i zawiera od 448 do 896 stron
   Sprzedajemy te cudowne książki, przedstawiające nieograniczoną wartość duchową, po nader niskich cenach w celu szerzenia boskich prawd, zawartych w Biblji” (Wyzwolenie 1929 s. 351).

Ale trzeba przyznać, że ta książka nie mówi nic o paruzji Jezusa w roku 1874, a sugeruje rok 1914.

[Roszada]

Byłbym zapomniał w roku 1926, po niewypale roku 1925 napisano:

„W roku 1926 następna olśniewająca struga światła pozwoliła Badaczom Pisma Świętego zrozumieć, że wbrew ich wcześniejszym zapatrywaniom Armagedon nie będzie jakąś rewolucją społeczną. W rzeczywistości ma to być wojna, w której Jehowa tak wyraźnie okaże swą moc, iż wszyscy ludzie się przekonają, że On jest Bogiem (Objawienie 16:14-16; 19:17-21)” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 18).

Dotyczyło to książki Wyzwolenie:

„Rok później w książce Wyzwolenie zwrócono uwagę na rzeczywisty cel tej wojny (...) Wspomnianą tu wojną w żadnym wypadku nie był konflikt, który narody rozpętały w roku 1914. Wojna ta dopiero miała nastąpić” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 140).

[Roszada]

W roku 1927 [pol. 1928], jak gdyby nic nie zostało napisane w książce Wyzwolenie, Sędzia wydał książkę pt. Stworzenie, w której skopiowano całą chronologię z Harfy.
Znów uczono o paruzji 1874, o czasach ostatecznych od 1799, a nie o roku 1914.
Jakby Rutherford chciał wprowadzać nowe nauki ale i stare dawać wielbicielom Russella.

Ale i wprowadził też nowość.
Jezus nie powrócił na ziemię, jak uczyła Harfa:

„Ta obecność jednak nie oznacza, że On musiał pozostawiać niebiosa, a być na ziemi; lecz jak wynika jest widocznem, że tylko Jego szczególna uwaga była zwrócona w celu wybrania Jego prawdziwych naśladowców, oraz w przygotowaniu warunków do objęcia spraw światowych. Dowody biblijne świadczą, że okres Jego obecności, czyli dzień przygotowania Pańskiego, rozpoczął się w roku 1874; i trwa nadal.” (Stworzenie 1928 [ang. 1927]s. 327-28).

W Harfie było odwrotnie:

„Stosując tą samą regułę, dzień za rok, 1335 dni po R. P. 539 sprowadza nas do R. P. 1874, w którym to czasie, według chronologii biblijnej, Pan po raz wtóry przyszedł na ziemię” („Harfa Boża” 1921, 1929, 1930 s. 238-39).

To samo zdanie w „Stworzeniu”, po usunięciu słowa „ziemia”, wyglądało już następująco:

„Stosując tę samą regułę, mianowicie dzień za rok, 1335 dni od r. P. 539 przywodzą nas do r. P. 1874, w którym to czasie, według chronologii biblijnej, zaznaczyła się wtóra obecność naszego Pana” (Stworzenie 1928 s. 341-42).

Dodruki Harfy miały starą naukę a Stworzenie nową, w tym samym czasie.

[Roszada]

Kolejne dwie książki Sędziego pt. Rząd i Pojednanie, wydane obie w roku 1928, znów zapomniały o chronologii związanej z latami 1799 i 1874 i forowały rok 1914.

Taka książkowa przeplatanka doktrynalna. Coś dla starych miłośników Russella i coś dla nowych wielbicieli Rutherforda.

Treść w nich ta sama co w broszurach i Strażnicach. Narodzenie nowego Syjonu, wojna w niebie w 1914, religia to diabelskie sidło, et cetera, et cetera.

[Roszada]

W roku 1929 Sędzia wydał dwie książki: Proroctwo; Życie.

Proroctwo uczyło znów dla odmiany o paruzji Jezusa w roku 1874 (ostatnia książka która uczyła o tej dacie).

A Życie to książka dla Żydów. Same komentarze do ST by pokazać Żydom że się na nich wypełniają i wypełnią do końca wkrótce po 1925.
Ta książka to przepisana poprzednia z 1925 pt. Pociecha dla Żydów plus nowe odniesienie do okresu "po 1925" oraz poszerzone inne treści, np. komentarz do Hioba.

„Czy te wydarzenia nie dowodziły, iż Żydzi mieli dostąpić błogosławieństw Bożych? Świadkowie Jehowy przez wiele lat tak właśnie myśleli. W roku 1925 opublikowano 128-stronicową książkę Comfort for the Jews (Pociecha dla Żydów). A w roku 1929 ukazała się atrakcyjnie wydana książka Życie, omawiająca na 360 stronach między innymi Księgę Hioba i przeznaczona głównie dla Żydów. Podjęto spory wysiłek – zwłaszcza w Nowym Jorku – by dotrzeć do nich z tym orędziem mesjanistycznym” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 118).

[Roszada]

Rok 1930, Sędzia wydaje nowy komentarz do Objawienia: Światło (tom I i II).

Przewraca do góry nogami całą dotychczasową interpretacje Objawienia przekazaną przez Dokonaną Tajemnicę (1917, 1927), reklamową aż do roku 1930.

Jeden z jego współpracowników stwierdził, że książka pochodzi wprost od Jehowy.
J. A. Bohnet (członek zarządu Towarzystwa Strażnica w 1918 r.) tak oto określał i chwalił powstanie książki prezesa J. F. Rutherforda pt. Światło, która dziś jest zarzucona:

„Obecnie odbiło się na mnie głębokie przekonanie, że żadne ludzkie stworzenie nie jest autorem »Światła«. Że żaden człowiek nie mógł napisać tej książki – i też żaden jej nie napisał. (...) Bracie! – byłeś jedynie użyty za narzędzie do sporządzenia »Światła«. Jehowa jest autorem tegoż pisma, tak jako jest tam wymienione. (...) Czy pismo to pojaśnia Biblję? Tak jest ono prawdziwem pojaśnieniem” (Strażnica 01.07 1931 s. 208).

Wtedy jeszcze nie zajmowano się zbytnio klasą ziemską, a wielki lud był zrodzony z ducha:

„W roku 1930 ukazała się dwutomowa książka Światło; zawierała ona szczegółowy komentarz do całej księgi Objawienia, ale nadal uznawano tam ‘wielki lud’ z Objawienia 7:9-17 za klasę zrodzoną z ducha wierzących chrześcijan, z których każdy po męczeńskiej śmierci w Armagedonie ‘dostąpi życia jako stworzenie duchowe’, jednak drugorzędne w stosunku do Oblubienicy Chrystusa. (Tom 1, strony 91-97). Z tego też względu nie zwracano specjalnej uwagi na ziemską klasę ‘owiec’, to jest ‘drugich owiec’ Godnego Pasterza” (Strażnica Nr 1, 1967 s. 8).

[Roszada]

W roku 1931 Sędzia wydał nowy komentarz do Ez. pt. Vindication.
Zastąpił on komentarz do Ez zawarty w Dokonanej Tajemnicy z lat 1917-1926.

1931: Usprawiedliwienie (tom I) (po polsku brak). Tom 2 i 3 ukazały się w roku 1932

Niedawno tak wspominano ten podręcznik:

„Nie tak dawno temu, bo w roku 1931, został wydany podręcznik biblijny pod tytułem Usprawiedliwienie. (...) Był to komentarz (...) proroctwa Ezechiela. Wyjaśniono w nim, że proroctwo o mężu »odzianym w lnianą szatę« nie spełniło się na pojedynczej osobie mającej do czynienia z chrześcijaństwem, powiedzmy na Charlesie T. Russellu, pierwszym prezesie Towarzystwa Strażnica który zmarł w połowie pierwszej wojny światowej, 31 października 1916 roku, kończąc w ten sposób swoją działalność chrześcijańską na ziemi. (...) A zatem »mąż z kałamarzem pisarskim przy biodrach« niewątpliwie wyobrażał tę namaszczoną duchem klasę »sługi« Pańskiego na ziemi, która jest cząstką organizacji Bożej. Książkę te oddano do rąk czytelników po południu 30 lipca 1931 roku, po wykładzie na temat »Męża z kałamarzem pisarskim«, wygłoszonym do tysięcy uczestników kongresu Międzynarodowych Badaczy Pisma Świętego, który się wtedy odbywał w Columbus…” („Narody mają poznać, że ja jestem Jehowa” – Jak? 1974 s. 114).

[Roszada]

Powyższa nauka Sędziego się nie ostała i pewnie przewraca się on w grobie, albo w niebie. Zmieniono ją w czerwcu 2016 r.

„W przeszłości wyjaśnialiśmy, że we współczesnym spełnieniu tej wizji człowiek z kałamarzem sekretarskim symbolizuje ostatek chrześcijan namaszczonych duchem. Uważaliśmy, że osoby, które reagują pozytywnie na dobrą nowinę, już teraz otrzymują znak umożliwiający ocalenie. Jednak ostatnio stało się oczywiste, że musimy skorygować to wyjaśnienie. Jak wynika z Ewangelii według Mateusza 25:31-33, to Jezus osądza ludzi. Ostatecznego sądu dokona w czasie wielkiego ucisku, kiedy oddzieli owce od kóz, czyli osoby mające ocaleć od przeznaczonych na zagładę” (Strażnica czerwiec 2016 s. 16).