Przeczytałem książkę Feuchtwangera pod w/w tytułem. Autor książki sugeruje jakoby Jefte w końcowym rezultacie złożył ofiarę z życia swojej córki. Strażnica uczy inaczej o to cyt:
Jefte
Wnikliwe poznawanie Pism, tom 1: Aaron-Mazzarot
Kiedy Jefte powiedział: „Wychodzący, który wyjdzie mi naprzeciw z drzwi mojego domu (...) będzie należał do Jehowy”, miał na myśli człowieka, a nie zwierzę, ponieważ jest mało prawdopodobne, by Izraelici trzymali w domu zwierzęta nadające się na ofiarę i pozwalali im tam swobodnie biegać. Poza tym ofiara ze zwierzęcia nie świadczyłaby o niezwykłym oddaniu dla Boga. Jefte zapewne liczył się z tym, że na spotkanie może mu wyjść córka. Należy pamiętać, że w tym czasie na Jeftę oddziaływał duch Jehowy i powstrzymałby go przed złożeniem pochopnego ślubu. W jakim więc sensie osoba wychodząca naprzeciw Jeftego, by mu pogratulować zwycięstwa, miała ‛należeć do Jehowy’ i zostać ofiarowana „na całopalenie”? (Sdz 11:31).
Ludzie mogli zostać oddani na wyłączną służbę dla Jehowy w sanktuarium. Taką decyzję mogli podjąć rodzice. Na przykład Anna, matka Samuela, jeszcze przed jego narodzeniem obiecała oddać go na służbę w przybytku. Przyrzeczenie to poparł jej mąż, Elkana. Zaraz po odstawieniu Samuela od piersi Anna przyprowadziła go do przybytku.
Taka interpretacja tych wydarzeń kłuci się z tekstem Biblii, gdzie jasno wynika, że Jefte wypełnił ślub i złożył córkę w ofierze całopalnej. Nawet niektóre komentarze np. w Biblii Warszawsko - Praskiej sugerują, że nie był to tylko ślub polegający na braku zgody na wzięcie ślubu z mężczyzną.
(39): Po dwóch miesiącach powróciła do ojca i wtedy dopełnił na niej swego ślubu, który był złożył, mimo że nie obcowała dotąd z mężczyzną. Stąd przyjął się zwyczaj w Izraelu, [Biblia Poznańska, Sdz 11]
(39): Potym gdy dwa miesiąca wyszły, wróciła się do ojca swego, tedy on nad nią wypełnił ślub, który był przyrzekł. A tak ona nie poznała męża. I weszło to po tym w obyczaj miedzy Izraelczyki. [Biblia Brzeska, Sdz 11]
(39): Po dwóch miesiącach powróciła do ojca, który dopełnił złożonego ślubu. Tak więc nie współżyła ona z żadnym mężczyzną. Stąd bierze początek zwyczaj w Izraelu, [Biblia Paulistów, Sdz 11]
Jeżeli odczytywać dosłownie to sprawozdanie to byłby trzeci przypadek złożenia ofiary ludzkiej dla Jahwe. Pierwszy to Abraham i jego syn Izaak, drugi Jefte, a trzeci to Jezus.
