(mtg): Dola Jeftego opisana w Księdze Sędziów. Pochopnie złożona przysięga oraz następujący po niej bieg wydarzeń zdają się stawiać go przed następującym dylematem.
Jeśli poświęci swoją córkę, to uczyni coś niesłusznego, ponieważ złamie przykazanie Dekalogu, które zabrania zabijania.
Jeśli natomiast jej nie poświęci, to postąpi niesłusznie, ponieważ nie wypełni przyrzeczenia złożonego Panu.
Niezależnie zatem od tego, jak postąpi, zrobi coś niesłusznego.
Istnieje jednak różnica w sposobie zaciągnięcia obowiązku.
Abraham otrzymuje bezpośredni nakaz od Boga, aby poświęcić Izaaka.
Obowiązek Jeftego powstaje w wyniku przyrzeczenia złożonego Bogu.
W kluczowych momentach historii o Abrahamie i Izaaku dochodzi do interwencji Boga (lub jego wysłannika).
W wypadku Jeftego rola Boga ogranicza się do natchnięcia Jeftego entuzjazmem dla złożenia przyrzeczenia.
W Księdze Rodzaju od samego początku znamy tożsamość ofiary, natomiast w Księdze Sędziów zostaje ona ujawniona dopiero w punkcie kulminacyjnym, budząc zrozumiałe przerażenie.
I wreszcie — ofierze Abrahama zapobiega Bóg, który nie czyni nic, aby odwieść Jeftego od poświęcenia córki.
Można by sądzić, że wyraźne podobieństwo obu sytuacji polega na tym, iż Abraham i Jefte wiedzą, co należy zrobić.
Żaden z nich nie uważa, że stoi przed dylematem.
Zachowanie Jeftego, który widzi wychodzącą z domu córkę, to zachowanie osoby niezdolnej do konfrontacji z przerażającymi skutkami własnego czynu,
a nie kogoś uwikłanego w moralny konflikt.
Skoro Jefte wie, co musi zrobić, to mogłoby się wydawać, że nie znajduje się w sytuacji dylematu.Ale taka ocena sytuacji byłaby przedwczesna.
Skoro bowiem Jefte znajduje się w sytuacji autentycznego dylematu i zdaje sobie z tego sprawę, to będzie wiedzieć, co musi zrobić, mianowicie poświęcić swoją córkę, i będzie wiedzieć, czego nie wolno mu zrobić, mianowicie poświęcić swojej córki.
Tak więc z faktu, że Jefte wie, co musi zrobić, nie wynika, że nie stoi przez dylematem. Podobnie to, że Jefte nie uważa, iż znajduje się w sytuacji dylematu, wcale nie wyklucza, że się w niej znajduje.
Ponadto Istnieje odstęp czasowy między wydarzeniem z udziałem Abrahama i Izaaka a wydarzeniem z udziałem Jeftego i jego córki.
Żaden obrońca etyki boskich przykazań nie musi zakładać, że morderstwo, cudzołóstwo, kradzież i krzywoprzysięstwo były dozwolone do czasu obwieszczenia Dziesięciu Przykazań.
Morderstwo jest niesłuszne, ponieważ sprzeciwia się woli Boga, ale z tego nie wynika, że nie można wiedzieć, iż morderstwo jest niesłuszne, dopóki Bóg nie uczyni czegoś równie spektakularnego, jak obwieszczenie Dziesięciu Przykazań.
Jefte musi zatem spełnić swój ślub. Ślub Jeftego jako przykład ślubu, który jest dobry sam w sobie, ale prowadzi do zła; dlatego nie należy go wypełniać sugeruje, że niesłuszne jest zarówno dochowanie przez Jeftego ślubu, jak i jego niedochowanie
