jak reagować na niektóre zaczepki ;)

[Gorszyciel]

Wyśmiewasz coś bez wiedzy czym to było, słowo oralny kojarząc pewnie z jednym. Zobacz: na Uniwersytecie Wrocławskim jest cała Pracownia Badań nad Kulturą Oralną (http://www.tradycjaustna.uni.wroc.pl/). Jak myślisz? Zajmują się czymś, czego nie było?

[Sebastian]

nie wyśmiewam, po prostu piszę pół żartem pół serio

[Gorszyciel]

nie wyśmiewam, po prostu piszę pół żartem pół serio

Źle odczytałem intencje. Wybacz;)

[Startek]

pytać można ale ŚJ uważają że wszystko jest w porządku, bo przecież traktują Jezusa jak "listonosza"

każdy chyba pamięta z zebrań zborowych sformułowanie "Jehowo (...) modlitwę tę przesyłamy Ci za pośrednictwem Twojego umiłowanego Syna Jezusa Chrystusa"

jest listonosz? Jest! więc ŚJ będą nam wpierać że "wzywają imienia Jezusa"

. W liście jest mowa wzywaniu Jezusa jako Pana i Władcy . Niema też w Biblii mowy o przesyłaniu modlitwy za pośrednictwem Jezusa . Jezus jest z zawodu cieślą  a nie listonoszem .  Tutaj Listonosz jest tylko jeden i nie pozbawiajmy  go pracy ,  dostarczy modlitwy pod wskazany adres . Jak dotąd nie było skarg na niego widać że swą pracę wykonuje dobrze .

[Sebastian]

Źle odczytałem intencje. Wybacz;)

skoro już to sobie wyjaśniliśmy, to (wracając do tematu) zapytam (tym razem już 100% poważnie) czy (wg Twojej wiedzy) ekskomunikowano kogoś ORALNIE za grzechy inne niż herezja?

W szczególności czy grzechy seksualne podlegały ekskomunice w II lub III wieku?

Chodzi mi o to, czy delikwent który nagrzeszył seksualnie narażał się wyłącznie na sankcje mające charakter wyłącznie religijny (np. brak możliwości przyjmowania ciała i krwi pańskiej) czy oznaczało również ostracyzm społeczny (taki jak zrywanie kontaktów rodzinnych towarzyskich i gospodarczych).

[Gorszyciel]

Tak. Ekskomunkowano za grzechy inne niż herezja, np. za cudzołóstwo, zoofilię i inne podobne natury seksualnej. Poczytaj sobie Canones Patrum Graecorum. A ja Ci zacytuję św. Cypriana:

„nie powinno się przyznawać pokoju cudzołożnikom, trzeba całkowicie wykluczyć z pokuty tych, którzy popełnili ten grzech” (Cyprianus, Epistula 55 (52), 21, 1)

[Sebastian]

bardzo dziękuję za ten cytat ale "wykluczyć z pokuty" to raczej sankcja czysto religijna ale nie zawierająca w sobie ostracyzmu społeczno-towarzyskiego.

mam pytanie: czy są jakieś zachowane wypowiedzi pisemne mówiące o niepozdrawianiu cudzołożnika albo o niespożywaniu posiłku z cudzołożnikiem albo o niezapraszaniu cudzołożnika do swojego domu?

[Gorszyciel]

Są. Od NT począwszy. Ojcowie to cytują w takich kontekstach. Wykluczony z pokuty to znaczy, że wyłączony ze społeczności wierzących. De facto jego sytuacja była taka, że z nim nie jadano i nie utrzymywano łączności w wierze.

[Sebastian]

De facto jego sytuacja była taka, że z nim nie jadano i nie utrzymywano łączności w wierze.

w kościele katolickim po soborze watykańskim drugim zatwardziali cudzołożnicy (w szczególności rozwodnicy żyjący w nowych związkach) nie mogą (a w każdym razie przed pontyfikatem Franciszka) nie mogli przystępować do komunii świętej ale nic nie stało na przeszkodzie, aby mocno wierzący katolik mógł utrzymywać z nimi kontakty towarzyskie.

rozumiem że w II oraz III wieku traktowano ich bardziej surowo.

[Startek]

bardzo dziękuję za ten cytat ale "wykluczyć z pokuty" to raczej sankcja czysto religijna ale nie zawierająca w sobie ostracyzmu społeczno-towarzyskiego.

mam pytanie: czy są jakieś zachowane wypowiedzi pisemne mówiące o niepozdrawianiu cudzołożnika albo o niespożywaniu posiłku z cudzołożnikiem albo o niezapraszaniu cudzołożnika do swojego domu?

Sebastian sytuacja opisana w Liście do Koryntian  odnosi się do gościa który żył z żoną swego ojca . Odnosilo się do spożywania wspólnych posiłków  na spotkaniach  na których wielbili Pana i łamali się chlebem .  Myślę że chodziło tu o spożywanie wieczerzy Pańskiej .  W drugim liście Paweł nakazał przebaczyć grzesznikowi by nie popadł w zbytnie zasmucenie , czyli traktować jak normalnych ludzi którzy nie są chrześcijanami czyli z miłością i szacunkiem  grzecznie napominać  . Świadkowie wzięli zachowania faryzeuszy i przenieśli na dzisiejsze czasy  , oni mieszają stare  przymierze z nowym .Listy Jana zostały napisane dużo później  i odnosiły się do różnych wędrownych kaznodziei którzy głosili  naukę odmienną od tej co uczyli Apostołowie .

[Gorszyciel]

w kościele katolickim po soborze watykańskim drugim zatwardziali cudzołożnicy (w szczególności rozwodnicy żyjący w nowych związkach) nie mogą (a w każdym razie przed pontyfikatem Franciszka) nie mogli przystępować do komunii świętej ale nic nie stało na przeszkodzie, aby mocno wierzący katolik mógł utrzymywać z nimi kontakty towarzyskie.

rozumiem że w II oraz III wieku traktowano ich bardziej surowo.

Bardziej surowo traktowano ich od I w. do kontrreformacji włącznie.

[Gorszyciel]

Didaché / Nauka dwunastu apostołów (gr. Διδαχὴ κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσιν; ok.70-100 n.e.) 15,3 mówi wprost ostracyzmie jako formie kary kościelnej. Cytuję to w trzech przekładach i po grecku:

tłum. Kamil Mańka: Gańcie jedni drugich nie w gniewie, ale w pokoju, jak macie [wyłożone] w Dobrej Nowinie i z kimś, kto jest zawiniony u towarzysza, niech nikt nie rozmawia, ani od was niech [nikt o nim] nie słyszy, dopóki nie okaże skruchy.

tłum. Józef Jankowski: Upominajcie zaś siebie wzajem nic w gniewie, ale w pokoju, jak macie zlecenie w Ewangelji, a z tym, który szkodzi swemu bliźniemu, niech nikt z was nie rozmawia, i niech przez was nie będzie słuchany, dopóki nie opamięta się.

tłum. Arkadiusz Lisiecki: A upominajcie się wzajemnie, nie w gniewie, ale w pokoju, jak to macie w ewangelji. Z żadnym zaś, który zawinił przeciw bliźniemu, niech nikt nie rozmawia, i niech słowa od was nie słyszy, dopóki pokuty czynić nie będzie.

wyd. gr. za ed. krytyczna Kirsopp Lake:  Ἐλέγχετε δὲ ἀλλήλους μὴ ἐν ὀργῇ, ἀλλ’ ἐν εἰρήνῃ ὡς ἔχετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ· καὶ παντὶ ἀστοχοῦντι κατὰ τοῦ ἑτέρου μηδεὶς λαλείτω μηδὲ παρ’ ὑμῶν ἀκουέτω, ἕως οὗ μετανοήσῃ.

Takich tekstów jest więcej. Ale cytuję ten, gdyż jest bardzo wczesny.

[Sebastian]

Takich tekstów jest więcej. Ale cytuję ten, gdyż jest bardzo wczesny.

wniosek z tego taki że pierwsi chrześcijanie co prawda nie mieli swojego odpowiednika książki "paście", ale niestety stosowali ostracyzm.

[Gorszyciel]

wniosek z tego taki że pierwsi chrześcijanie co prawda nie mieli swojego odpowiednika książki "paście", ale niestety stosowali ostracyzm.

Oczywiście, że tak. Formy kar kościelnych były zawsze. Ale to nic dziwnego - gdzie jakaś społeczność, tam i są kary

[Startek]

Owszem stosowali jakąś formę ostracyzmu , ale to było nie uczestnictwo w łamaniu się chlebem . Czyli w wieczerzy Pańskieji nigdy nie przybrało to formy tego co zrobili świadkowie .  Na przykład osoba w KK która nie ma ślubu kościelnego nie uczestniczy w Eucharystii  ,ale nikt z tego powodu nie bardzo takim człowiekiem .