Od kiedy forma Jehowa jest krytykowana przez biblistów?

[julia7]

Wiki podaje:
Ojciec Crampon zachował zapis Jehowy o tetragramie YHWH , uzyskanym przez połączenie spółgłosek hebrajskich z samogłoskami hebrajskiego słowa Adonai (" Pan ")

No to o co chodzi ŚJ?
Kto upowszechniał Jehowę?
Oni czy my?
Odebrali nam monopol.

Biblia Brzeska i Gdańska miały po 1 raz Jehowę.

Nie wiem co Ty cytujesz. To jakiś Google Translate? Czy dziś są jeszcze ludzie, którzy nie czytają po francusku w Polsce?

[Roszada]

Ja tam prawie błędów nie widzę. Słowo Jehowy też mnie nawet nie dziwi.
U nas pisali Jahwy.

„Używanie formy Jahwe, zwykle przypisywane Johnowi L. Ewaldowi z XVIII wieku, sięga dalej wstecz, do wieku XVI. Dziesięć lat zanim Ewald się narodził (1747) znaleziono formę Jahwe w Eichhorn’s Simonis, leksykonie który był w ogólnym użyciu w Niemczech. F. H. Gesenius przyjął wymowę w formie Jahwe, gdy Ewald jeszcze nadal bronił formy Jehowa” (ang. Strażnica 01.12 1950 s. 473-474 – The pronunciation Jahweh, usually credited to John L. Ewald of the 18th century, goes back farther, to the 16th century. Ten years before Ewald was born (1747), Jahveh was found in Eichhorn’s Simonis, the Lexicon in most general use in Germany. F. H. Gesenius adopted the pronunciation Jahveh when Ewald was still defending Jehovah).

[ewa11]

A czy ktoś coś wie na temat tej Biblii: Sagrada Biblia Pope Juan Paulos II Edicion? (szkoda, że w filmie nie pokazano wydawnictwa i roku wydania).

https://www.youtube.com/watch?v=ktXZa0f023w

Jest tam data: 30 septiembre 1943 roku (30 września 1943 roku). Pojawia się w 42 sekundzie filmu.

[julia7]

Nie o błędy chodzi, ale translate nie zakumał w ogóle o co kaman i zmienił sens, czaisz? Weź sobie w google translate francuski na angielski przerabiaj, bo wtedy lepiej działa. Tak czy owak Gesenius upowszechnił w największym stopniu, bo w tamtych czasach filologia biblijna się najmocniej rozwijała w Niemczech (i chyba do dziś tak jest, choć Włosi i Francuzi też coś tam świrują).

[Roszada]

Jest tam data: 30 septiembre 1943 roku (30 września 1943 roku). Pojawia się w 42 sekundzie filmu.

To jakaś starsza Biblia i chcieli coś uświetnić, to dali z dedykacją JP2.

[julia7]

Jest tam data: 30 septiembre 1943 roku (30 września 1943 roku). Pojawia się w 42 sekundzie filmu.

Sama nazwa jest jakaś hiszpańsko-angielska, więc może to jakaś jubileuszowa czy coś. Jest kilka hiszpańskich przekładów z wersją Jehova.

[ewa11]

Sama nazwa jest jakaś hiszpańsko-angielska, więc może to jakaś jubileuszowa czy coś. Jest kilka hiszpańskich przekładów z wersją Jehova.

Na pewno jubileuszowa, bo przecież w 1943 roku Jan Paweł II nie był papieżem. W każdym razie Jehova jest w Psalmie 83 wersie 19.

[Roszada]

Tylko my Polacy jesteśmy bardziej czyści w kwestii Jehowy.

A tu ciekawostka, na którą przed chwilą natrafiłem, szukając coś dla Tusi.

„Ja jestem Jahwe [trad. wymowa: Jehowa], twój Bóg (...) – Księga Wyjścia 20:2-17, BT” („Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe” 1967 [ang. 1965] s. 183).

To takie odwołanie się do tradycji, a nie filologii.

[ewa11]

Tylko my Polacy jesteśmy bardziej czyści w kwestii Jehowy.

Ale papież-Polak zgodził się, by jego imieniem sygnowano wydanie Biblii z Jehową.

PS. Byliśmy już "Chrystusem narodów", a teraz jesteśmy strażnikami prawidłowej wymowy imienia Bożego.
PS.2. Mi tam jest w zasadzie wszystko jedno, czy ktoś mówi Jahwe czy Jehowa. Temat wciągnął mnie właśnie przez tę stułę, którą widziałam w Kanie Galilejskiej.

[julia7]

Nie wiem czy w wątku zostało to powiedziane, ale wg mojej wiedzy pierwsza uporządkowana w formie obszernego traktatu krytyka wymowy "Iehova" wyszła spod pióra Johna Drusiusa (Johannes Van den Driesche, 1550-1616) w dziele Tetragrammaton, sive de Nomine Die propio, quod Tetragrammaton vocant (1604 r.). Tutaj link do dzieła: https://books.google.pl/books?id=7XxjAAAAcAAJ&pg=PA4&lpg=PA4&dq=Tetragrammaton,+sive+de+Nomine+Die+propio,+quod+Tetragrammaton+vocant&source=bl&ots=OZtwgtIzRr&sig=Mf8iK9tx5fTeAI9p8xR8_mYJpzk&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiD6JPDj-PcAhWS0aYKHbZACIoQ6AEwAXoECAkQAQ#v=onepage&q=Tetragrammaton%2C%20sive%20de%20Nomine%20Die%20propio%2C%20quod%20Tetragrammaton%20vocant&f=false.

[Roszada]

Ale papież-Polak zgodził się, by jego imieniem sygnowano wydanie Biblii z Jehową.

Papież jej nawet nie widział.
Pewnie mu obiecali, że przekażą jakiś procent z zysków na szlachetny cel.

To tak jak u nas Vocatio wydało jakiś słownik biblijny pod patronatem Prymasa (Prymasowska Seria...), a tam w haśle Maryja, jakiś tekst o naleciałościach pogańskich w kulcie Maryi. Sam to czytałem.

[miranda]

Faktem jest to, że forma imienia Jehowa jest znaną i używaną wcześniej niż Jahwe. To, ze naukowcy toczą sobie spór o to, która forma jest poprawniejsza moim zdaniem nie ma większego sensu i znaczenia. najważniejsze jest to, że obie formy są ustalone na podstawie tetragramu JHWH i obie formy są uznawane przez świadków. ważne aby ludziom głosić to imię .
To tak samo jakby kłócić się ty Jerzy to Jurek albo czy Jurek to to samo co Jerzy.

[julia7]

Co Ty gadasz, Mirinda. Dziś każdy naukowiec wie, że forma Jehowa jest na 100% błędna Nie zmyślaj bzdur.

[Roszada]

Co Ty gadasz, Mirinda. Dziś każdy naukowiec wie, że forma Jehowa jest na 100% błędna Nie zmyślaj bzdur.

To taki paplacz, który jeszcze NIC na forum nie wniósł.
Pieprzy że nie obchodzą go ŚJ, a sypie świadkowymi poglądami w każdym poście.
Ja się NICZEGO od niego nie nauczyłem,

Katolicyzmu mnie nie nauczy, a nauk ŚJ też nie.

[julia7]

Rafał Żebrowski pisze: W literaturze i tłumaczeniach można spotkać dwie wokalizacje słowa JHWH, wynikające z faktu, że było to imię niewymawialne (por. Tetragram). W związku z tym, w tekstach oraz w czytaniach, zastępowano je słowem Adonaj, a jeśli słowo Adonaj bezpośrednio poprzedzało Imię JHWH, to zamiast niego wymawiano słowo Elohim. Z tej przyczyny uczeni chrześc. przenieśli znaki (punktację) samogłoskowe ze słowa Adonaj na spółgłoskową strukturę Imienia JHWH, i w ten sposób powstało błędne jego odczytanie jako „Jehowa”. Według niektórych autorów, stało się to w XI w. Zaświadczony zapis takiego odczytania pochodzi z 1270 i zawarty został w Pugio fidei, dziele chrześcijańskiego teologa, dominikanina (który był m.in. cenzorem ksiąg i rękopisów hebr. w Hiszpanii) Rajmunda Martini, zaś do jego ugruntowania i przyjęcia, jako obowiązującego (od 1518), przyczynił się Petrus Galatinus, franciszkanin pochodzenia żydowskiego, spowiednik papieża Leona X. Dziś niemal powszechnie taka wokalizacja JHWH jest odrzucana, na rzecz prawidłowej – „Jahwe” (prawdopodobnie archaiczna forma imperfektum od hebr. hawa(h), haj(j)a(h) = być, istnieć, żyć (ostatnie h jest nieme, tzn. nie wymawiane). Wskazują na to przede wszystkim imiona teoforyczne (tworzone od JHWH; np. Jehoszua, Jeremiasz itd.), pochodzące od członów-form Jeho, Jo, Jah, Jahu. (Polski Słownik Judaistyczny, hasło: JHWH)