Historia czasopisma Strażnica

[Roszada]

Zanim C. T. Russell zaczął wydawać czasopismo Strażnica publikował, tu i tam, w czasopismach badaczy adwentystycznych.

Oto przykład:

„Jeszcze w październiku 1876 roku badacz Biblii Charles T. Russell opublikował w wydawanym w Brooklynie miesięczniku Bible Examiner artykuł zatytułowany »Kiedy się zakończą Czasy Pogan?« Na stronie 27 powiedziano tam wyraźnie: »Siedem czasów dobiegnie końca w roku 1914 po Chr.«” (Świadkowie Jehowy – kim są? W co wierzą? 2001 s. 7).

Na stałe C. T. Russell związał się wydawniczo z adwentystą Barbourem, z którym wydawał czasopismo pt. The Herald of the Morning:

„W połowie roku 1878 brat Russell już mniej więcej półtora roku współredagował czasopismo Zwiastun Poranka, którego redaktorem naczelnym był N. H. Barbour. Kiedy jednak w sierpniowym numerze ich pisma Barbour ośmieszył naukę o okupie, Russell energicznie stanął w obronie tej fundamentalnej prawdy biblijnej. (...) Russell wielokrotnie próbował pomóc Barbourowi zrozumieć biblijny pogląd na tę sprawę, aż wreszcie wiosną 1879 roku przestał wspierać finansowo wydawanie Zwiastuna, a od numeru czerwcowego nie figurował już jako jego współredaktor” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 131).

„W roku 1876, czyli niecałe dwa lata wcześniej, C. T. Russell rozpoczął współpracę z N. H. Barbourem z Rochesteru w stanie Nowy Jork. Ich grupy studiów biblijnych połączyły się ze sobą. Russell dostarczył środków pieniężnych, by wznowić drukowanie czasopisma Barboura – Zwiastun Poranka. Barbour został redaktorem naczelnym, a Russell współredaktorem” (jw. s. 619).

W czerwcu 1879 roku rozstał się z Barbourem i potem rozpoczął wydawać swoje własne czasopismo.
Wcześniej Russell wydał jedną broszurę samodzielnie i jedną ksiażkę razem z Barbourem:

„Pobudzany pragnieniem zwalczania fałszywych poglądów na temat powrotu Pana, Russell napisał broszurę Cel i sposób powrotu naszego Pana, którą opublikował w roku 1877. W tym samym roku Barbour i Russell wspólnie wydali książkę Trzy światy i żniwo tego świata” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 47).

Oto skrótowy początek jego działań:

   1852 r. – „Posłańcem ostatniej epoki Kościoła był Charles T. Russell, który urodził się 16 lutego 1852. Prywatnie przyznawał, że wierzył, iż go Bóg powołał od urodzenia” (Dokonana Tajemnica 1925 s. 59).

1870 r. – „W roku 1870 Charles Taze Russell wraz z grupką przyjaciół z Allegheny i okolicznych miejscowości w stanie Pensylwania utworzyli klasę studiów biblijnych” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 236).

1876 r. – „W roku 1876, czyli niecałe dwa lata wcześniej, C. T. Russell rozpoczął współpracę z N. H. Barbourem z Rochesteru w stanie Nowy Jork. Ich grupy studiów biblijnych połączyły się ze sobą. Russell dostarczył środków pieniężnych, by wznowić drukowanie czasopisma Barboura – Zwiastun Poranka. Barbour został redaktorem naczelnym, a Russell współredaktorem” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 619).

1877 r. – „Pobudzany pragnieniem zwalczania fałszywych poglądów na temat powrotu Pana, Russell napisał broszurę Cel i sposób powrotu naszego Pana, którą opublikował w roku 1877. W tym samym roku Barbour i Russell wspólnie wydali książkę Trzy światy i żniwo tego świata” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 47).

1879 r. – „Chcąc dotrzeć z pokarmem duchowym do innych ludzi, Russell zaczął wydawać w lipcu 1879 roku czasopismo Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 122).

[Roszada]

Strażnica od lipca 1879 roku, początkowo w liczbie 6000 egzemplarzy, wychodziła tylko po angielsku i jako miesięcznik (do końca roku 1891).
Pierwszy jej tytuł to:

1879, (...) Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa (...)

*** jv rozdz. 5 s. 47  ***
C. T. Russell uznał jednak, że nie wystarczy wycofać się ze Zwiastuna — należało bronić nauki o okupie i ogłaszać obecność Chrystusa. Dlatego w lipcu 1879 roku zaczął publikować czasopismo Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa*
*Nazwa „Strażnica” nie występuje wyłącznie w pismach Russella lub Świadków Jehowy. W latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia George Storrs wydał książkę zatytułowaną The Watch Tower: Or, Man in Death; and the Hope for a Future Life (Strażnica, czyli człowiek a śmierć i nadzieja na przyszłe życie). Słowo to występowało też w tytułach różnych innych pism religijnych. Podkreśla ono konieczność czujnego wypatrywania realizacji zamierzenia Bożego (Izaj. 21:8, 11, 12; Ezech. 3:17; Hab. 2:1).

[Roszada]

W roku 1892 ang. Strażnica Syjońska stała się dwutygodnikiem, a raczej półmiesięcznikiem.

Natomiast w roku 1909 Strażnica przestała być "Syjońską", ale nadal zwiastowała "Obecność Chrystusa":

"1909, (...) Strażnica i Zwiastun Obecności Chrystusa” (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000, 2003 s. 428).

Dlaczego usunięto słowo "Syjońska"?
Może za bardzo z Żydami przeciętni ludzie kojarzyli to czasopismo?
Faktem jest, że Russell dużo uwagi poświęcał Żydom w swej nauce.
Bo dlaczego np. nie "Strażnica Chrześcijańska"?

Co ciekawe, w nazwie organizacji już kilkanaście lat wcześniej usunięto nazwę "Syjońska":

„Towarzystwo Traktatowe – Strażnica Syjońska. Założone w roku 1881, a 15 grudnia 1884 roku prawnie zarejestrowane w stanie Pensylwania. W 1896 roku zmieniło nazwę na Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica. Od roku 1955 znane jako Pensylwańskie Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 229).

[Roszada]

Kolejne zmiany nastąpiły w latach 30. XX w.

„Od 15 października 1931 roku w oryginale angielskim zmieniła się pisownia słowa Strażnica (z Watch Tower na Watchtower)” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 252).

"Jakieś trzy lata później, począwszy od wydania z 15 października 1931 roku przestano zamieszczać na stronie tytułowej Strażnicy symbol krzyża i korony [w Polsce od stycznia 1932 r.]” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 66).

*** w91 15.3 s. 11 ak. 16 Niebiański rydwan Jehowy podąża naprzód ***
Odnieśli się do tych prawd z takim docenianiem, że od 15 października 1931 roku do 1 sierpnia 1950 roku na stronie tytułowej każdego numeru Strażnicy widniała w prawym górnym rogu podobizna niebiańskiego rydwanu z widzenia proroka Ezechiela.


W roku 1939 zmieniano dwa razy tytuł Strażnicy (miesiące I i III):

„1909, (...) Strażnica i Zwiastun Obecności Chrystusa (...)
1939, (...) Strażnica i Zwiastun Królestwa Chrystusa (...)
Strażnica Zwiastuje Królestwo Jehowy (zmiana tytułu, 1 marca)” (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000, 2003 s. 428).

[Roszada]

W roku 1950 Strażnica otrzymała dzisiejszy format i tytuł. Dotyczy to języka angielskiego.

"1939, Strażnica Zwiastuje Królestwo Jehowy (zmiana tytułu, 1 marca)
1950, Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy (zmiana szaty graficznej, 15 sierpnia)” (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000, 2003 s. 428).

Od roku 1986 Strażnica, jest jak dziś w pełnych kolorach:

1986: Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy (czterobarwna, 1 stycznia) (jw.).

[Roszada]

Kolejne zmiany nastąpiły już w XXI wieku.

*** dx86-14 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
2008:
Strażnica zaczyna się ukazywać w dwóch edycjach: do rozpowszechniania i do studium

2013:
*** w13 1.1 s. 3 Drogi Czytelniku! ***
Ponieważ zamierzamy publikować więcej artykułów w Internecie, drukowana Strażnica przeznaczona dla szerokiego kręgu odbiorców będzie mieć teraz nie 32 strony, lecz 16.

2016:
Strażnica do rozpowszechniania przestaje być miesięcznikiem.
Wydawane jest tylko 6 numerów rocznie po 16 stron każdy.
Strażnica do studium bez zmian (12 numerów po 32 strony)

Jak będzie dalej?

Poniżej opiszę też polską Strażnicę.

[Roszada]

Polska Strażnica

Oficjalnie polska Strażnica zaczęła ukazywać się już prawie nieprzerwanie od roku 1915.
Był to początkowo miesięcznik:

„GREEK AND POLISH ‘WATCH TOWERS’ (...) Our Polish friends, too, are preparing for themselves regular issues THE WATCH TOWER in Polish – translations from the English edition. Sample copies on application” (The Watch Tower Nr 15 [1 sierpnia], 1915 s. 226).

„(...) w roku 1915 już regularnie co miesiąc drukowano polską Strażnicę” (Rocznik Świadków Jehowy 1994 1994 s. 176).

Badacze Pisma Świętego podają, że podjął się tego H. Oleszyński, który później odszedł od Towarzystwa i od roku 1919 do roku 1925 (z przerwą 1921-luty 1924) wydawał też konkurencyjną Strażnicę, którą w trakcie roku 1925 zmienił w Straż:

„Wobec postępu w pracy Pańskiej wśród polskiej narodowości brat Russell zaprosił brata Oleszyńskiego do Brooklyna polecając wydawanie Strażnicy, której pierwsze wydanie zapoczątkowano na lipiec 1915 roku. Artykuły specjalnie opracowane przez br. Russella a przetłumaczone przez br. Ol. (...) Jako tłumaczowi z języka ang. na polski powierzono br. Ol. tłumaczyć tom 7my, w którym były zdania sprzeczne i przeciwne nauce wywiedzionej przez br. Russella. Ponieważ br. Oleszyński nie zgodził się na tłumaczenie tej książki, pod wieloma względami sprzecznej z nauką podaną w sześciu tomach Wykładów Pisma Św. tytuł Strażnicy zmieniono na ‘STRAŻ’, redagowaną przez br. Ol. aż do jego odejścia [tzn. śmierci] i pożegnania się z braterstwem a roku 1930” (Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa Nr 4, 1979 s. 51-52).

Jednak przed 1915 rokiem też Oleszyński wydawał Strażnicę po polsku, jak wynika z jego książki wydanej w roku 1908 (zawiera ona wyciąg z tomów Russella). Oto pewne słowa z niej:

„»Brzask Tysiąclecia« [tom 1] został także przetłómaczony i na język polski, lecz tylko pięć jego pierwszych rozdziałów wyszły przy miesięczniku »Strażnica«. Gdy okaże się dostateczne zainteresowanie, mamy nadzieję, że zostanie wydany w całości” (Świtanie Dnia Sądnego 1908 s. 4).

Po drugie, omawiana powyżej broszura pt. „Świtanie Dnia Sądnego” z 1908 r. zawiera reklamę Strażnicy zachęcając do jej zamawiania:

„Strażnica Syońska i Zwiastun Obecności Chrystusa.
Wychodzi raz na miesiąc.
Pod kierunkiem Ch. T. Russell. Autora Brzasku Tysiąclecia.
Wydawca R. H. Oleszyński.
Prenumerata wynosi 25c na rok.
Adresować do: Ch. T. Russell. Arch Street, Allegheny, Pa.
Lub do: R. H. Oleszyński 1097 Evergreen Ave. Chicago, Ill. USA”.

Wyraźnie widać, że chodzi tu o polską Strażnicę, która już w 1908 r. była wydawana, ale od kiedy (?), nadal pozostanie to zagadką. Dodajmy też, że słowo „Syjońska” usunięto z tytułu angielskiej Strażnicy w 1909 r. (patrz „Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 724).

Z powyższego wnioskujemy, że albo polska Strażnica po roku 1908, a przed 1915, przestała ukazywać się, by ponownie pojawić się w tym ostatnim roku, albo po prostu w 1915 r. przestała być prywatną inicjatywą Oleszyńskiego w Chicago (choć za przyzwoleniem Russella) i zaczęto ją wtedy fachowo wydawać w Brooklynie, pod bezpośrednim okiem Russella, a później Rutherforda. Fakt zaproszenia Oleszyńskiego do Brooklynu może to oznaczać.

Kiedy więc pojawiła się polska Strażnica pierwszy raz? Może w 1907 r., gdy Oleszyński dokonał tłumaczenia fragmentów tomów Russella, a może jeszcze wcześniej? Odpowiedź na te pytanie pozostaje bez określenia konkretnego roku, gdyż nie sposób dotrzeć do tak starych polskich publikacji.

[Roszada]

Polska Strażnica wychodziła w latach 1915-1917 jako miesięcznik.

W roku 1918 ukazało się tylko 6 numerów, do czerwca.
W lipcu już nic nie wydano, a w czerwcowym numerze napisano o uwięzieniu kierownictwa Towarzystwa:

„Proces w Brooklynie
W dniu 7-ym maja Federalny Sąd wschodniego dystryktu Nowego Yorku wydal waranty na aresztowanie dziewięciu braci połączonych z Komitetem Redakcyjnym »Strażnicy« i mających związek z napisaniem i wydaniem Siódmego Tomu, a mianowicie: J. F. Rutherford (...) a to pod zarzutem konspiracyi, mającej na celu stawianie przeszkód prowadzeniu wojny przez Stany Zjednoczone. (...) Chociaż sędziowie przysięgli są liberalnie usposobieni, wszakże nie można rokować, na którą stronę przechyli się sprawa. To jednak na pewno wiemy, że wszyscy w niej interesowani są zdecydowani przyjąć wszystko, co opatrzność Pańska dozwoli, bądź cierpienia, bądź wstyd i hańbę dla Imienia Jego” (Strażnica czerwiec 1918 s. 82).

W tym czasie, właśnie w roku 1918, polscy badacze Pisma Świętego, związani z Towarzystwem Strażnica, rozpoczęli niezależnie wydawać przez kilka miesięcy nowe czasopismo.

Otóż zanim w roku 1919 zarejestrowano polską korporację Towarzystwa Strażnica w Detroit, w której wtedy rozpoczęto wydawać czasopismo Strażnica, grupa tych polonijnych głosicieli wydawała od sierpnia 1918 roku czasopismo pt. Brzask Tysiąclecia i Zwiastun Obecności Chrystusa, zawierające artykuły z angielskich Strażnic.

Miesięcznik ten ukazywał się tylko do końca roku 1918, a więc wydano tylko 5 numerów.

[Roszada]

Od stycznia 1919 polska Strażnica zaczęła się ukazywać jako półmiesięcznik i tak już było do roku 1939. Miała ona oczywiście, tak jak ang., duży format.
Powstała w 1919 r. polska korporacja w Detroit, którą w lipcu 1921 r. rozwiązano.

To co podano powyżej o roku październiku 1931 roku, to w polskiej Strażnicy zmieniono od stycznia 1932 (usunięto krzyż i koroną, oraz zamieszczono symbol rydwanu Jehowy):

A brat Suiter pisze o zgromadzeniu Badaczy Pisma Świętego w Detroit w roku 1928: »Na zgromadzeniu tym wykazano, że noszenie symbolu krzyża i korony jest nie tylko zbędne, ale wręcz niewłaściwe. Zaniechaliśmy więc tego zwyczaju«. Jakieś trzy lata później, począwszy od wydania z 15 października 1931 roku przestano zamieszczać na stronie tytułowej Strażnicy symbol krzyża i korony [w Polsce od stycznia 1932 r.]” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 66).

[Roszada]

Polska Strażnica

Badacze Pisma Świętego podają, że podjął się tego H. Oleszyński, który później odszedł od Towarzystwa i od roku 1919 do roku 1925 (z przerwą 1921-luty 1924) wydawał też konkurencyjną Strażnicę, którą w trakcie roku 1925 zmienił w Straż:

„Wobec postępu w pracy Pańskiej wśród polskiej narodowości brat Russell zaprosił brata Oleszyńskiego do Brooklyna polecając wydawanie Strażnicy, której pierwsze wydanie zapoczątkowano na lipiec 1915 roku. Artykuły specjalnie opracowane przez br. Russella a przetłumaczone przez br. Ol. (...) Jako tłumaczowi z języka ang. na polski powierzono br. Ol. tłumaczyć tom 7my, w którym były zdania sprzeczne i przeciwne nauce wywiedzionej przez br. Russella. Ponieważ br. Oleszyński nie zgodził się na tłumaczenie tej książki, pod wieloma względami sprzecznej z nauką podaną w sześciu tomach Wykładów Pisma Św. tytuł Strażnicy zmieniono na ‘STRAŻ’, redagowaną przez br. Ol. aż do jego odejścia [tzn. śmierci] i pożegnania się z braterstwem a roku 1930” (Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa Nr 4, 1979 s. 51-52).

Jeszcze kilka słów bardziej szczegółowo o 'odstępczej' Strażnicy z lat 1919-1925.
Otóż tak oto wyglądała na początku ta Strażnica w roku 1919:

http://wydawnictwostraz.org/dawne/straz/1919-1929.html

W roku 1925, po groźbach Rutherforda, że poda do sądu niezależnych badaczy Pisma Św. (o zawłaszczenie tytułu), zmieniono tę "Strażnicę Syońską" na "Straż" i tak wyglądała:

http://wydawnictwostraz.org/dawne/straz.html

W kwietniu 1925 była jeszcze Strażnicą Syońską:

http://wydawnictwostraz.org/images/stories/dawne_1925/S1925_04.pdf

Ale już w maju 1925 Strażą (bez słowa Syońska):

http://wydawnictwostraz.org/images/stories/dawne_1925/S1925_05.pdf

Nie wiem czemu Sędzia się denerwował, przecież jego Strażnica już od 1909 roku nie nazywała się "Syjońska", a ta 'odstępcza' miała taką nazwę.

Prócz tego ŚJ dziś przyznają, że nie tylko oni mieli u siebie słowo Strażnica:

*** jv rozdz. 5 s. 48 ***
Nazwa „Strażnica” nie występuje wyłącznie w pismach Russella lub Świadków Jehowy. W latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia George Storrs wydał książkę zatytułowaną The Watch Tower: Or, Man in Death; and the Hope for a Future Life (Strażnica, czyli człowiek a śmierć i nadzieja na przyszłe życie). Słowo to występowało też w tytułach różnych innych pism religijnych. Podkreśla ono konieczność czujnego wypatrywania realizacji zamierzenia Bożego (Izaj. 21:8, 11, 12; Ezech. 3:17; Hab. 2:1).

Ang. Strażnica

Jeszcze dwa słowa uzupełnienia o ang. Strażnicy od roku 1879:

*** jv s. 724 Publikowanie Strażnicy ***
Początkowo Strażnica ukazywała się raz w miesiącu i miała osiem stronic. W roku 1891 powiększono liczbę stron do 16

[Roszada]

Co najmniej do roku 1940 polska Strażnica ukazywała się jako półmiesięcznik.
Ale dotyczyło to polskich wydań z USA.

Natomiast w Polsce w roku 1937 Strażnicę objęto zakazem sprowadzania i zaczęła się ukazywać nieregularnie, wydawana pokątnie:

*** yb94 s. 199 Polska ***
W roku 1937 minister spraw wewnętrznych obłożył zakazem Strażnicę, którą Świadkowie Jehowy posługiwali się łącznie z Biblią na swoich zebraniach zborowych. Strażnica nie zawierała żadnej treści wywrotowej, niemniej duchowieństwo nie życzyło sobie jej obiegu na terenie, który uznawało za strefę swoich wpływów. Z kolei nasi bracia, zdecydowani „bardziej słuchać Boga niż ludzi”, zaczęli powielać ją we własnym zakresie (Dzieje 5:29).

W roku 1939 zmieniono też tytuł polskiej Strażnicy, ale od października:

*** dx86-14 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1939: Strażnica i Zwiastun Królestwa Chrystusa
Strażnica Zwiastuje Królestwo Jehowy (zmiana tytułu, 1 marca) (po polsku od 1 października): kr 44; jv 139, 724; re 36

Jeszcze w roku 1940 ukazywała się ta wydawana w USA jako półmiesięcznik.
Ale już w roku 1944 był to miesięcznik (brak informacji z lat 1941-1943).

Słowo "zwiastuje" na "zwiastun" zmieniono dopiero w latach 50. XX w.

*** dx86-14 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1950: Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy (zmiana szaty graficznej, 15 sierpnia) (w języku polskim także zmiana tytułu, w wydaniach polonijnych od roku 1951, w wydaniach krajowych od roku 1957):

W czasie wojny krajowa Strażnica ukazywała się nieregularnie i na powielaczach robiona.

[Roszada]

Po wojnie, w latach 40. i 50. XX wieku, Strażnica polonijna ukazywała się jako miesięcznik (z kolejnych dziesięcioleci nie mam już w swoich zbiorach).

Natomiast Strażnica krajowa ukazywała się przeważnie dwa razy w miesiącu, choć nie zawierała wszystkich artykułów angielskich.
Szczególnie pomijano teksty, które nie służyły do studium.
W poszczególnych latach 1946-1969 najmniej egzemplarzy (12 szt) wydano w jednym roczniku w roku 1953 i 1954. W innych więcej, aż do 24 szt.

W latach 50. XX wieku wydano też 25 lub 26 Strażnic dodatkowych, z materiałem pominiętym w Strażnicach głównych do studium.

Aż do roku 1969 polska Strażnica krajowa nie miała numeracji, opisu roku i miesiąca wydania oraz stopki redakcyjnej. Był tylko tytuł.
W latach 1967-69 posiadała odpowiednie kody identyfikujące numer i rok.
Była ona dużego formatu, prawie A-4.

Materiał z kilkunastu ang. Strażnic wydano po polsku w formie broszur.
Np. treść serii artykułów pt. Nowożytna Historia Świadków Jehowy z lat 1955-1956 wydano po polsku jako broszurę w 2 częściach.

[Roszada]

Od roku 1970 aż do połowy roku 1988 polska Strażnica (krajowa) wychodziła w małym formacie (połowa A-4), to znaczy o połowę mniejszym niż dotychczas. Regularnie dwa razy w miesiącu. Ciągle była czarno biała (w latach 50 i 60. XX była podkolorowywana). Miała numerację i rok wydania (tzn. np. Rok C, to jest rok 1979 [setny rok wydania od 1879 r.]).

Od połowy roku 1988 krajowa Strażnica zaczęła ukazywać się w kolorze, tak jak ang. od roku 1986.
Format jej dano wreszczcie taki, jak ang. Strażnicy od roku 1950.
Wreszcie zaczęto opisywać dokładne daty wydania oraz zawierała stopkę redakcyjną. Zamieszczano już nazwisko prezesa lub odpowiedzialnego za druk.
Drukowano ją na przemian w Niemczech lub w Anglii (książki dla odmiany najczęściej we Włoszech).

[Roszada]

Od połowy roku 1988 polska Strażnica prawie nie różniła się od angielskiej.
Wyjątkowo raz w roku, gdy zamieszczano spisy miast letnich kongresów, to był w polskiej Strażnicy jakiś dodatkowy artykulik, bowiem w USA kongresów jest dużo więcej, niż w Polsce i zajmowało to tam ze 2 strony, a w polskiej Strażnicy jedną.
Na ogół były to hasła z przyszłego leksykonu "Wnikliwe poznawanie Pism" (2006), które tłumaczył z angielskiego (niektóre) swego czasu temu Liberal, gdy był jeszcze w organizacji.
Prócz tego wydano jedną dodatkową Strażnicę w roku 1989 (bez napisu Strażnica; biała okładka) pt.:

*** br1 s. 1 ***
Artykuły do studium nie opublikowane w języku polskim z wydań Strażnicy angielskiej z 1 listopada i 1 grudnia 1988 oraz 1 i 15 lutego, 1 i 15 marca 1989

Kolejne zmiany w Strażnicy polskiej nastąpiły już w XXI wieku, ale pokrywały się one z angielskim oryginałem.

*** dx86-14 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
2008:
Strażnica zaczyna się ukazywać w dwóch edycjach: do rozpowszechniania i do studium

2013:
*** w13 1.1 s. 3 Drogi Czytelniku! ***
Ponieważ zamierzamy publikować więcej artykułów w Internecie, drukowana Strażnica przeznaczona dla szerokiego kręgu odbiorców będzie mieć teraz nie 32 strony, lecz 16.

2016:
Strażnica do rozpowszechniania przestaje być miesięcznikiem.
Wydawane jest tylko 6 numerów rocznie po 16 stron każdy.
Strażnica do studium bez zmian (12 numerów po 32 strony).

[Roszada]

Trzeba tu zaznaczyć, że w latach 60. XX wieku ukazało się kilka lub kilkanaście (sam miałem kilka) egzemplarzy Strażnicy wydawanych przez Rutkowskiego.
Niewiele się różniły. Ten sam format, podobny układ, inne ciut tłumaczenie.