W polskich przekładach przed Kochanowskim też używano Imienia JHWH. Uczynił to np. Szymon Budny, nawet w Nowym Testamencie (sic!).
Ale to Brat Polski, i na niego jako swego prekursora Towarzystwo powoływało się.
*** w79/2 s. 19 ***
Już w roku 1574 zdecydował się Szymon Budny użyć kilkakrotnie imienia Bożego w swoim przekładzie „Nowego Testamentu” na język polski. Przyjrzyjmy się na przykład wycinkowi z Ewangelii według Mateusza 4:7-10, który widnieje na zamieszczonej niżej fotokopii; odpierając pokusę Szatana, [patrz publikacja]
(...) Czy Budny i von Brentano mieli uzasadnioną podstawę, by włożyć w usta Jezusa imię Boże? Owszem, ponieważ Jezus przytoczył tu odpowiednio wersety z Księgi Powtórzonego Prawa 6:16, 6:13 i 6:4, gdzie występuje tetragram.
*** w00 1.1 s. 22 Bracia polscy — dlaczego ich prześladowano? ***
. Poza tym w wielu miejscach Budny przywrócił w tekście imię Boże, Jehowa.
*** w11 1.12 s. 19 ***
Imię Boże
Warto zwrócić uwagę, jak Alfonso de Zamora, uczony o żydowskim pochodzeniu, przetransliterował imię Boże. Na zdjęciu obok pokazano fragment jego hebrajsko-łacińskiego międzywierszowego przekładu biblijnej Księgi Rodzaju. W notatce marginesowej widać imię Boże zapisane w formie „jehovah”.
Wynika stąd, że de Zamora przyjął właśnie taki zapis tego imienia. W XVI wieku, kiedy przekładano Biblię na główne języki europejskie, tę lub bardzo podobną formę wybrało wielu tłumaczy. Uczynili tak między innymi William Tyndale (język angielski, 1530), Sebastian Münster (język łaciński, 1534), Olivétan (język francuski, 1535), Casiodoro de Reina (język hiszpański, 1569), a także
tłumacze Biblii brzeskiej oraz Szymon Budny (język polski, 1563 i 1572).
*** w83/15 s. 4 Imię Boże w „Nowym Testamencie” ***
Polski przekład Szymona Budnego z roku 1574 używa formy Jehowa w Ewangelii według
Mateusza 1:20, 22, 23; 2:13, 15, 19; 4:7, 10; 5:35; 22:37, 44.