Grecki czasownik Ektisen

[Student]

Gorszyciel

Waw konsekutywne zmienia aspekt czasownika i co do tego nie ma dyskusji. Nie jest to żadna teoria. Piszesz ogólnie o funkcjach waw, a chodzi o waw KONSEKUTYWNE tylko, tj. takie, które zmienia wokalizację i podwaja prefiks czasownika w imperfectum. Pokaż jeden przykład z Biblii Hebrajskiej gdzie waw tak wpływa na czasownik i nie zmienia to jego aspektu z niedokonanego na dokonany?

Zapoznaj się z pracą byłego Księdza Piotra Birksa

W każdej książce która jest poświęcona gramatyce j hebrajskiego jest jasno napisane ,, to kontekst decyduje o tym czy czasownik który jest poprzedzony spółgłoską Waw będzie rozumiany jako aspekt nie dokonany czy też dokonany .

Weź pod uwagę taki oto przykład :

1 Moj 28:13 וַיֹּאמַר  i mówił  BT
Sęd 1:2 וַיֹּאמֶר i odpowiedział  BT

W obu przypadkach owe mówienie było kontynuowane zatem nie można tutaj mówić o czynności która w chwili  dialogu była już zakończona . Inny przykład mamy w Ks Obj w języku hebrajskim , istotne jest że ,to co widział apostoł Jan miało nastąpić dopiero w przyszłości , zatem mamy do czynienia z aspektem niedokonanym czasownika poprzedzonego spółgłoską Waw. 

הַהִתְגַּלּוּת פֶּרֶק י     

10:3

Ks . prof Piotr Birks .

Komentarz
Księga Jonasza zaczyna się dość nietypowo – od konstrukcji gramatycznej właściwej dla ciągu
opowiadania (tzw. forma wayyiqtol). Pierwsze ו to tzw. waw narracyjne (konsekutywne) –
element konstrukcji gramatycznej właściwej dla podkreślenia ciągu opowiadania, dość rzadko
spotykane jednak na początku księgi (podobne otwarcia patrz: Sdz 1,1; 1Sm 1,1; Rut 1,1).
Wydaje się, że w tym miejscu spełnia rolę podobną do polskiego „w owym czasie” albo
„pewnego razu”. Z całą pewnością w takim otwarciu kryje się coś niepokojącego, coś co
przykuwa uwagę.
וֹֽ י היְ meteg (znak akcentowy) w tym przypadku oznacza, że należy przeczytać następujące
po nim szwa (a nie waw + patah + jod jako jedną sylabę way-hi). Nad jod znajduje się akcent
tzw. dysjunktywny (rozdzielający), który sugeruje lekkie zawieszenie głosu po waw: wa-ye-hi
oraz wskazuje sylabę akcentowaną – w tym i w większości przypadków jest to sylaba
ostatnia. Ten konkretnie akcent nazywa się paszta.
וַּ יהִי waw narratywne + היה qal imperfektum 3.os.l.poj.r.m. Jest to część wyrażenia:
וַּ יהִי דבַּר־ יהוָּה אֶל־... לֵא מר… Zwrot taki jest charakterystyczny dla tekstów
prorockich (np.: Jr 1,2.4; Oz 1,1; Joel 1,1; Mi 1,1; Ag 1,1; Za 1,1). Podkreśla on rangę
objawienia, nie mówi natomiast nic o sposobie, w jaki Boże przesłanie objawiło się
prorokowi, a tłumaczenie „i rzekł Bóg do…” bardzo spłyca (antropomorfizuje) jego wymowę.
Warto ponadto zauważyć, że wyrażenie וַּ יהִי pojawia się w Księdze Jonasza 4 razy i dzieli ją
na 5 logicznych części: 1,1-4a; 1,4b-2,1a; 2,1b-11; 3,1-4,7; 4,8-11. Taki podział może na
wzór np. Księgi Psalmów nawiązywać do Pięcioksięgu, jako pierwowzoru idealnej księgi.

[Gorszyciel]

Nie wiem czemu podkreślasz, że jest byłym księdzem? Poznał kobietę i się z nią ożenił, więc z kapłaństwa zrezygnował. Nie przestał być profesorem na katolickim Wydziale Teologii.
Twoje przykłady niczego nie dowodzą, bo kontekst jest niewyraźny (tzn. on tutaj nie decyduje) i być może po prostu tłumacz Biblii Tysiąclecia popełnił błąd. Ponadto Rdz 28,13 Poznańska czy Gdańska mają powiedział i rzekł, więc aspekt dokonany, więc ci tłumacze widzieli tam waw konsekutywne.
Co Ty tu z Ap wyskakujesz? Przecież nie jest to hebrajski biblijny, bo tłumaczenie renesansowe albo jeszcze późniejsze pewnie, a tam nie ma już waw consecutivum. Ponadto w grece są tam aorysty (czasy przeszłe) choć mowa o przyszłości wg Ciebie.
Przywołałeś Briksa i gdzie on niby podważa zjawisko gramatyczne waw consecutivum?

[Gorszyciel]

W swoim podręczniku do hebrajskiego biblijnego prof. Thomas O. Lambdin (Harvard University) pisze:
"Cechą charakterystyczną języka hebrajskiego w porównaniu z innymi językami semickimi jest budowanie tak zwanych sekwencji narracyjnych za pomocą komplementarnego użycia dwóch sposobów odmiany czasownika, perfectum i imperfectum. [...]
a) perfectum + imperfectum - taka sekwencja używana jest zazwyczaj do WYRAŻENIA NARRACJI W CZASIE PRZESZŁYM I BARDZO CZĘSTO WYSTĘPUJE W STARYM TESTAMENCIE. Jej cechą charakterystyczną jest specjalna forma spójnika wa-, występująca z podwojeniem spółgłoski przedrostka osobowego w imperfectum; te dwa razem występujące zjawiska łączą czasowniki w sekwencję. Tego rodzaju sekwencje mogą występować w dziesiątkach kolejnych zdań, z których każde, o ile jest częścią głównej narracji, rozpoczyna się czasownikiem w imperfectum z poprzedzającym go spójnikiem. Poszczególne zdania nie muszą mieć tego samego podmiotu. Każda narracja w czasie przeszłym, w której każdy czasownik następuje w znaczeniu czasowym lub logicznym po poprzedzającym go czasownik, stosuje tę sekwencję. Użyte w ten sposób formy imperfectum przyjmują wartość czasową perfectum - nazywa się je odwróconym imperfectum. Zastosowanie znaczenia perfectum dla konstrukcji wa- + imperfectum jest tak częste, że konstrukcja ta może zostać użyta nawet bez rozpoczynającego zdanie perfectum. Spójnik użyty z imperfectum w sekwencjach narracyjnych nazywany jest waw odwracającym lub waw consecutivum, zgodnie z wypełnianą funkcją."

[Roszada]

Nie wiem czemu podkreślasz, że jest byłym księdzem?

No właśnie.
Co znaczy były, czy nie były, w biblistyce czy teologii.
Często dwóch aktualnych teologów czy biblistów z jednego kościoła nie zgadza się z pewnymi kwestiami, nawet ważnymi, a w szczegółach to żaden z żadnym.
Jeśli dalej sięgnąć to Augustyn z Hieronimem koty darli że hej.

Mi też np. o wiele bliżej do nieżyjącego biblisty ks. Dąbrowskiego, niż do bp Romaniuka (obu cenię za ilość wydanych pomocy biblijnych!).
Dla pierwszego miałem i mam zawsze podziw (zgodność z wczesnochrześcijańskimi pismami), a drugiego, choć poznałem listownie, to w wielu kwestiach się z nim nie zgadzam (ulega nowinkom), oczywiście nie swoją mądrością, ale nabytą od innych teologów i biblistów.

Niektórym wydaje się, że były ksiądz to już musi jakieś prawdy objawione opisywać, których nie wolno aktualnym księżom.

[Abba]

Student jest już nudny jak flaki z olejem.
Ile można ciągnąć temat?
I widzę po jego personalnych komentarzach,
że choruje na spory o słowa, ot tak, sztuka dla sztuki.
Jego skierowane do drugich osób komentaże  w stylu:

Gorszyciel
Musisz się jeszcze dużo uczyć 

oraz

no cóż gdyś zaczerpną więcej wiedzy w tym  temacie to przyznał byś się że nie masz na tyle wiedzy aby zabierać głos w dyskusji .
(...)
Podałem ci cytaty z czterech różnych wydań Biblii przez tłumaczy katolickich , gdzie grecki czasownik Ektisen tłumaczą jako ,, Stworzył '' , w związku z tym zadałem ci pytanie , czy oni się też mylą  czekam na twoją odpowiedź

pokazują, że należy do tych którym ciężko przeżyć,
jeśli ostatnie zdanie nie należy do niego.
Nawet jeśli trafią na znawcę tematu,
będą niczym wampir energetyczny, bić i bić pianę, i tak w kółko Macieju
Dla mnie wątek już bez większego sensu...

[Gorszyciel]

Zgadzam się z Tobą. Same pseudo-argumenty. Jednak nie mogłem tego tak zostawić, gdyż na tym się znam i nie chcę, żeby ułudą uczoności zwodził tych, którzy tematu nie znają. Na podsumowanie cytat z Ireneusza z Lyonu:

"Porzucając prawdę, niektórzy ludzie wprowadzają błędne nauki i nieskończone genealogie, które przynoszą więcej sporów - jak mówi Apostoł - niż przyczyniają się do dzieła Bożego, które jest w wierze (1 Tm 1,4). Podstępną, opartą na prawdopodobieństwie argumentacją uwodzą umysły nieuświadomionych ludzi i zniewalają ich lekkomyślną interpretacją Słów Pańskich, fałszywie wykładając to, co zostało powiedziane dobrze. W ten sposób sprowadzają wielu na bezdroża pod pozorem przekazania im szczególnej gnozy, odwodzą ich od Tego, który wszystko stworzył i wszystko uporządkował, jakby mogli ukazać coś wyższego i większego niż Bóg, który stworzył niebo i ziemię i wszystko, co jest na nich. W pozornie przekonujący sposób, dzięki sztuce wymowy, pobudzają ludzi prostodusznych do prowadzenia dociekań, po czym nie troszcząc się już o prawdopodobieństwo, gubią ich, doprowadzając do bluźnierstwa i bezbożności na temat Stwórcy, tak że już nie potrafią odróżnić prawdy od fałszu.
Błąd nie ukazuje się jako taki, bo odsłonięty byłby łatwy do rozpoznania. Przebiera się w szatę prawdopodobieństwa i chce przez zewnętrzny wygląd, oszukując ludzi niedoświadczonych, osiągną to, żeby wydawał się - choć brzmi to śmiesznie - prawdziwszy od samej prawdy." (Ireneusz z Lyony, Adversus Haereses, Wstęp do Księgi Pierwszej, tłum. W. Myszor).

[Student]

Gorszyciel

W swoim podręczniku do hebrajskiego biblijnego prof. Thomas O. Lambdin (Harvard University) pisze:
"Cechą charakterystyczną języka hebrajskiego w porównaniu z innymi językami semickimi jest budowanie tak zwanych sekwencji narracyjnych za pomocą komplementarnego użycia dwóch sposobów odmiany czasownika, perfectum i imperfectum. [...]
a) perfectum + imperfectum - taka sekwencja używana jest zazwyczaj do WYRAŻENIA NARRACJI W CZASIE PRZESZŁYM I BARDZO CZĘSTO WYSTĘPUJE W STARYM TESTAMENCIE. Jej cechą charakterystyczną jest specjalna forma spójnika wa-, występująca z podwojeniem spółgłoski przedrostka osobowego w imperfectum; te dwa razem występujące zjawiska łączą czasowniki w sekwencję. Tego rodzaju sekwencje mogą występować w dziesiątkach kolejnych zdań, z których każde, o ile jest częścią głównej narracji, rozpoczyna się czasownikiem w imperfectum z poprzedzającym go spójnikiem. Poszczególne zdania nie muszą mieć tego samego podmiotu. Każda narracja w czasie przeszłym, w której każdy czasownik następuje w znaczeniu czasowym lub logicznym po poprzedzającym go czasownik, stosuje tę sekwencję. Użyte w ten sposób formy imperfectum przyjmują wartość czasową perfectum - nazywa się je odwróconym imperfectum. Zastosowanie znaczenia perfectum dla konstrukcji wa- + imperfectum jest tak częste, że konstrukcja ta może zostać użyta nawet bez rozpoczynającego zdanie perfectum. Spójnik użyty z imperfectum w sekwencjach narracyjnych nazywany jest waw odwracającym lub waw consecutivum, zgodnie z wypełnianą funkcją."

Mam kilka książek jak i również tą którą cytujesz , lecz prawda jest taka że wśród hebraistów nie ma w tym temacie jednomyślności

Twoje przykłady niczego nie dowodzą, bo kontekst jest niewyraźny (tzn. on tutaj nie decyduje) i być może po prostu tłumacz Biblii Tysiąclecia popełnił błąd. Ponadto Rdz 28,13 Poznańska czy Gdańska mają powiedział i rzekł, więc aspekt dokonany, więc ci tłumacze widzieli tam waw konsekutywne.

Ciekawe że tłumacze w Biblii Tysiąclecia takich błędów więcej popełnili   

2 Moj 3:15 וַיֹּאמֶר עוֹד אֱלֹהִים אֶל-מֹשֶׁה i mówił dalej Bóg do Mojżesza BT

Co Ty tu z Ap wyskakujesz? Przecież nie jest to hebrajski biblijny, bo tłumaczenie renesansowe albo jeszcze późniejsze pewnie, a tam nie ma już waw consecutivum. Ponadto w grece są tam aorysty (czasy przeszłe) choć mowa o przyszłości wg Ciebie.
Przywołałeś Briksa i gdzie on niby podważa zjawisko gramatyczne waw consecutivum?

To już według ciebie język hebrajski w NT nie stosuje się do konstrukcji Wawa odwróconym  nagle zasada przestała być żelazną zasadą ?

Pragnę ci przymnie o tym jak zmieniłeś zdanie odnośnie czasownika ,, Ektisen '' czy było to dla ciebie pseudo-argumenty    . Roszada był święcie przekonany kopiując czyjąś płyciznę myślową , tym samym kolejny raz udowodnił jak bardzo się myli .

O waw consecutivum, czyli „waw następstwa”.Birks pisał tutaj :

https://www.google.pl/search?q=KSI%C4%98GA+JONASZA+-+WHUS&ie=utf-8&oe=utf-8&gws_rd=cr&ei=v5MUV6LKGYOjsgH504qYCg

[Gorszyciel]

Co ma NT i to przekłady hebrajskie NT z epoki renesansu i późniejsze do hebrajszczyzny biblijnej? To, co cytujesz z Księgą Jonasza i Briksem (użycie wajhi jako pierwszego słowa; por. Jon 1,1; Rdz 22,1) to jest wyjątkowa sytuacja, ale nie oznacza to, że nie jest to waw następstwa, o czym Briks napisał. Słówko to wprowadza po prostu całą narrację w środowisko perfectum - czytaj cały rozdział 1 Jonasza to zobaczysz. Chyba nie rozumiesz co on tak naprawdę napisał... Jeśli chcesz to mu napiszę maila i prześlę tu odpowiedź od niego na temat tego, co sądzi o istnieniu w hebrajskim biblijnym waw consecutivum. Nie znam żadnego porządnego hebraisty, który negowałby istnienie waw następstwa. Nawet tłumacze BT w 99% przypadków tłumaczą tak, że uwzględniają waw consecutivum. To co przywołałeś, to są wyjątki (bo to, czy waw+imperfectum tłumaczyć w czasie przeszłym czy teraźniejszym zależy od tego co było wcześniej w kontekście, tj. jeśli zjawisko waw consecutivum poprzedza imiesłów, to trzeba je tłumaczyć w czasie teraźniejszym). Żelazna zasada dotyczy tylko takiej sekwencji jak perfectum+waw+imperfectum - wówczas całość tłumaczymy w czasie perfectum. Jeśli masz sekwencję participium+waw+imperfectum to całość jest w czasie teraźniejszym po polsku. Pisał o tym Lambdin o czym dobrze wiesz. Waw consecutivum to nie żadna teoria, tylko podstawa składni hebrajskiego biblijnego. Dla przykładu początek Biblii brzmi:
Bereshit bara Elohim et hashamayim ve'et ha'arets.
Veha'arets hayetah tohu vavohu vechoshech al-peney tehom veruach Elohim merachefet al-peney hamayim.
Vayomer Elohim yehi-or vayehi-or.
Vayar Elohim et-ha'or ki-tov vayavdel Elohim beyn ha'or uveyn hachoshech.
(czasowniki pogrubiłem; na czerwono formy z waw consecutivum)
Zobacz, że cała narracja jest w perfectum: "i powiedział"; "i stało się światło"; "i zobaczył"; "i oddzielił". Tak to też tłuamczą starożytne tłumaczenia. I to całe Twoje ektisen i epoiesan odnośnie stworzenia świata są formami czasu przeszłego dokonanego w grece.

[Student]

Gorszyciel

Gorszyciel

Co ma NT i to przekłady hebrajskie NT z epoki renesansu i późniejsze do hebrajszczyzny biblijnej? To, co cytujesz z Księgą Jonasza i Briksem (użycie wajhi jako pierwszego słowa; por. Jon 1,1; Rdz 22,1) to jest wyjątkowa sytuacja, ale nie oznacza to, że nie jest to waw następstwa, o czym Briks napisał. Słówko to wprowadza po prostu całą narrację w środowisko perfectum - czytaj cały rozdział 1 Jonasza to zobaczysz. Chyba nie rozumiesz co on tak naprawdę napisał... Jeśli chcesz to mu napiszę maila i prześlę tu odpowiedź od niego na temat tego, co sądzi o istnieniu w hebrajskim biblijnym waw consecutivum. Nie znam żadnego porządnego hebraisty, który negowałby istnienie waw następstwa. Nawet tłumacze BT w 99% przypadków tłumaczą tak, że uwzględniają waw consecutivum. To co przywołałeś, to są wyjątki (bo to, czy waw+imperfectum tłumaczyć w czasie przeszłym czy teraźniejszym zależy od tego co było wcześniej w kontekście, tj. jeśli zjawisko waw consecutivum poprzedza imiesłów, to trzeba je tłumaczyć w czasie teraźniejszym). Żelazna zasada dotyczy tylko takiej sekwencji jak perfectum+waw+imperfectum - wówczas całość tłumaczymy w czasie perfectum. Jeśli masz sekwencję participium+waw+imperfectum to całość jest w czasie teraźniejszym po polsku. Pisał o tym Lambdin o czym dobrze wiesz. Waw consecutivum to nie żadna teoria, tylko podstawa składni hebrajskiego biblijnego. Dla przykładu początek Biblii brzmi:
Bereshit bara Elohim et hashamayim ve'et ha'arets.
Veha'arets hayetah tohu vavohu vechoshech al-peney tehom veruach Elohim merachefet al-peney hamayim.
Vayomer Elohim yehi-or vayehi-or.
Vayar Elohim et-ha'or ki-tov vayavdel Elohim beyn ha'or uveyn hachoshech.
(czasowniki pogrubiłem; na czerwono formy z waw consecutivum)
Zobacz, że cała narracja jest w perfectum: "i powiedział"; "i stało się światło"; "i zobaczył"; "i oddzielił". Tak to też tłuamczą starożytne tłumaczenia. I to całe Twoje ektisen i epoiesan odnośnie stworzenia świata są formami czasu przeszłego dokonanego w grece.

W jednej z książek omawiającą gramatykę j hebrajskiego jest zamieszczona taka informacja :

,, Prawdziwe za tym znaczenie Czasów przeszłego i Przyszłego zostawia się  do rozpoznania czytelnikowi z ciągu mowy o osnowy rzeczy , jakżeśmy to już powiedzieli . Stąd wzięło początek owo trudne i kłopotliwe odróżnienie punktacji Waw łącznego od zamieniającego ( Waw Conversivi et conjunctivi    ) DAWNYM HEBRAJCZYKOM WCALE NIE ZNANE .  ( Gramatyka Hebrajska   A.L Chiarini  1828r STR 81

Powołując się na teks grecki sam strzelasz sonie w stopę a oto przykład :

1 Moj 2: 2 וַיִּשְׁבֹּת בַּיּוֹם הַשְׁבִיעִי מִכָּל-מְלַאכְתּוֹ אֲשֶׁר עָשָׂה׃
i odpoczął w dniu siódmym od całego dzieła swojego które uczynił   
וַיִּשְׁבֹּת  V 3ms qi

Apostoł Paweł cytuje werset ten w liście do Hebrajczyków 4:4

Hebr 4:4 καὶ κατέπαυσεν ὁ θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ 

Verb Aorist Indicative Active 3 Person Singular 

Ktoś kto miał do czynienia z greką na poziomie chociażby podstawowym wie czy czasownik (κατέπαυσεν) występuje tutaj w czasie przyszłym  zatem jest nie do przyjęcia aby profesor który wykładał grekę Konie popełnił w tym przypadku błąd określając czasownik    (κατέπαυσεν) jako niedokonany .

Zatem zwróć uwagę jak ten czasownik został przetłumaczony w (Interlni grecko-polskiej  )

Hebr 4:4 καὶ κατέπαυσεν ὁ θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ
I zaczął Bóg odpoczywać w dniu siódmym od wszystkich dzieł jego  (Tekst interlinearny grecko- polski) 

Skąd takie tłumaczenie  przez Profesora Popowskiego ? tylko nie pisz mi proszę że ten wykładowca nie znał dobrze greki  . Profesor tłumacząc czasownik κατέπαυσεν w formie niedokonanej zwraca uwagę na czasownik w jaki znaczeniu występuje on w tekście hebrajskim .
 A zatem według profesora Popowskiego w 1 Moj 2:2 czasownik וַיִּשְׁבֹּת  WYSTĘPUJE W ASPEKCIE NIEDOKONANYM .

BT w 99% przypadków tłumaczą tak, że uwzględniają waw consecutivum. To co przywołałeś, to są wyjątki (bo to, czy waw+imperfectum tłumaczyć w czasie przeszłym czy teraźniejszym zależy od tego co było wcześniej w kontekście

Podkreśliłem ci to co sam wcześniej napisałem : To kontekst wypowiedzi decyduje jak czasownik poprzedzony spółgłoską Waw będzie tłumaczony , Ty na samym początku napisałeś że Waw+ czasownik to zawsze  aspekt dokonany  co w rzeczywistość  nie jest prawdą .  Takich przykładów Waw+ czasownik w ST jest o wiele  więcej , dla mnie to nie stanowi żadnego problemu

W linku do opracowania Birksa używa on tam takiego stwierdzenia : tłumacznie „i rzekł Bóg do…” bardzo spłyca (antropomorfizuje) jego wymowę.

Wiesław Jonczyk SJ wykładowcą języka hebrajskiego na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie.

Zazwyczaj waw + czasownik na początku
zdania to konstrukcja łącząca, wyrażająca ciągłość lub sekwencję kolejnych wydarzeń.

( Język hebrajski Starego Testamentu  Wiesław Jonczyk SJ .(Str 11 )

Dodaję skan do Hebr 4:4

[Student]

 Korekta :

Ktoś kto miał do czynienia z greką na poziomie chociażby podstawowym wie że  czasownik (κατέπαυσεν) występuje tutaj w czasie przeszłym zatem jest nie do przyjęcia aby profesor który wykładał grekę Konie popełnił w tym przypadku błąd określając czasownik    (κατέπαυσεν) jako niedokonany .

[Gorszyciel]

Haha:) Czas przeszły jest niedokonany:D? Co Ty gadasz człowieku?

[Gorszyciel]

Nawet ŚJ piszą we Wnikliwym o aoryście:
"Różnice znaczeniowe między greckimi czasami gramatycznymi można zilustrować np. 1 Jana 2:1. Apostoł napisał: „Jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca” (Bw). W tekście greckim odpowiednik czasownika ‛zgrzeszyć’ ma formę aorystu, czyli oznacza czynność dokonaną o charakterze jednorazowym. Aoryst zatem wskazuje tu na pojedynczy wypadek zgrzeszenia. Gdyby użyto czasu teraźniejszego, wypowiedź odnosiłaby się do ciągłego lub powtarzającego się grzeszenia, czyli do praktykowania grzechu. Jednak Jan nie ma tu na myśli zatwardziałego grzesznika, który trwa w grzechach, lecz kogoś, kto by „popełnił grzech” (NŚ) — pojedynczy grzech. (Por. Mt 4:9, gdzie aoryst wskazuje, iż Diabeł nie zażądał od Jezusa ciągłego oddawania mu czci, lecz jednorazowego aktu wielbienia)."
To samo mówią liczne słowniki, a wystarczy to w Wikipedii nawet sprawdzić. Nie znasz ani greki ani hebrajskiego widzę. I cytujesz wyrwany z kontekstu fragment z XIX wiecznej gramatyki hebrajskiej... Nie żartuj proszę. Jakbyś się nawet tam w nią wczytał, to byś zobaczył co naprawdę piszą o waw consecutivum, tj. perfectum+waw+imperfectum, a nie innych konstrukcjach z waw.

[Gorszyciel]

Co do Jonczyka to cytujesz jego wypowiedź ogólną o różnych funkcjach waw. O waw consecutivum pisze jasno czym jest. To samo Briks mówi. Ty podajesz przykłady nie z waw consecutivum, tylko wszystkie możliwe funkcje spójnika waw. O waw consecutivum każdy doskonale wie, bo jak wtedy tłumaczyć Rdz 1,2 np.: "i zaczęło powstawać światło"? A może "i powstanie światło"? Nie. "I powstało światło". Nie da się inaczej przekładać. Tak samo i przedzielił/oddzielił, a nie począł oddzielać. Nawet ŚJ tłumaczą waw consecutivum w swojej Biblii.

[Gorszyciel]

Co do aorystu w grece klasycznej:
"Aoryst, tj. czas przeszły nieoznaczony, jest w indikatiwie czasem przeszłym dokonanym, np. epaideusa - wychowałem" (s. 75).
"Aoryst wyraża czynność przeszłą dokonaną" (s. 185).
Grochem o ścianę nie będę już rzucał. Powiem tylko na koniec, że gdyby interlinearny wystarczał, to nie mielibyśmy na świecie tylu badaczy - hellenistów i biblistów - zajmujących się greką Nowego Testamentu.

[Gorszyciel]

Aha. Cytaty o aoryście pochodzą z książki Mariana Auerbacha i Mariana Goliasa: Gramatyka grecka, wyd. IV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe: Warszawa 1985.