Czy Świadkowie Jehowy mają Ducha Św. (ducha św.)?

[Roszada]

Często spotykałem się z ironicznymi stwierdzeniami ŚJ na temat tego, że ktoś posiada Ducha Św.
A co dziś czytam w Strażnicy?

"Niekiedy spotykamy w służbie ludzi, którzy mówią: „Mamy
ducha świętego”. Ale czy okazywana przez nas wytrwałość w tym dziele nie
świadczy, że to my go mamy? (Dzieje 1:8; 1 Piotra 4:14)" (Strażnica maj 2016 s. 12).

Pytanie do tego akapitu:

"Skąd wiadomo, że Świadkowie Jehowy mają ducha świętego?" (s. 12).

Nie wiem co o tym myśleć. Czyżby jakieś przebudzenie duchowe w organizacji?

[Tusia]

Często spotykałem się z ironicznymi stwierdzeniami ŚJ na temat tego, że ktoś posiada Ducha Św.
A co dziś czytam w Strażnicy?

"Niekiedy spotykamy w służbie ludzi, którzy mówią: „Mamy
ducha świętego”. Ale czy okazywana przez nas wytrwałość w tym dziele nie
świadczy, że to my go mamy? (Dzieje 1:8; 1 Piotra 4:14)" (Strażnica maj 2016 s. 12).

Pytanie do tego akapitu:

"Skąd wiadomo, że Świadkowie Jehowy mają ducha świętego?" (s. 12).

Nie wiem co o tym myśleć. Czyżby jakieś przebudzenie duchowe w organizacji?

Przebudzenia nastąpi wówczas, jak napiszą dużymi literami: Skąd wiadomo, że Świadkowie Jehowy mają Ducha Świętego?

[Roszada]

Swego czasu temu pisano o ŚJ z drugich owiec:

Strażnica Nr 13, 1996 s. 20 – „Nie zostali jednak namaszczeni duchem i nie oczekują życia w niebie”.

Jesli nie zostali namaszczeni duchem, to jak mogą go posiadać?

[Tadeusz]

Przebudzenia nastąpi wówczas, jak napiszą dużymi literami: Skąd wiadomo, że Świadkowie Jehowy mają Ducha Świętego?

Jak to skąd?

Strażnica maj 2016 s. 12

I wszystko jasne 

[od-nowa]

Często spotykałem się z ironicznymi stwierdzeniami ŚJ na temat tego, że ktoś posiada Ducha Św.
A co dziś czytam w Strażnicy?

"Niekiedy spotykamy w służbie ludzi, którzy mówią: „Mamy
ducha świętego”. Ale czy okazywana przez nas wytrwałość w tym dziele nie
świadczy, że to my go mamy? (Dzieje 1:8; 1 Piotra 4:14)" (Strażnica maj 2016 s. 12).

Pytanie do tego akapitu:

"Skąd wiadomo, że Świadkowie Jehowy mają ducha świętego?" (s. 12).

Nie wiem co o tym myśleć. Czyżby jakieś przebudzenie duchowe w organizacji?

Odp. do akapitu:
To że śJ mają ducha świętego (z małej litery zgodnie z akapitem) świadczy to, że okazują wytrwałość w dziele, które jest ich udziałem.

[Tadeusz]

No już bardziej nie można było tego zagmatwać 

[M]

Nie wiem co o tym myśleć. Czyżby jakieś przebudzenie duchowe w organizacji?

Oni już tak twierdzą od dawna:

*** rs s. 86 Duch ***

Gdy ktoś mówi:

„Czy ma pan ducha świętego?”

Można by odpowiedzieć: „Tak, i właśnie dlatego do pana przyszedłem (Dzieje 2:17, 18)”.

Można by też odpowiedzieć: „To właśnie dzięki niemu mogę uczestniczyć w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej. Widzę jednak, że nie wszyscy są zgodni co do tego, jak rozpoznać, czy ktoś rzeczywiście ma ducha Bożego. A jak pan się na to zapatruje?” Następnie można dodać: (Omów stosowny materiał ze stron 83, 84).

[od-nowa]

No już bardziej nie można było tego zagmatwać 

[Roszada]

No ale skąd go mają jeśli nie zostali namaszczeni?

*** w96 15.6 s. 31 Pytania czytelników ***
Członkowie dzisiejszego ostatka z pewnością otrzymują ducha Bożego. W którymś momencie życia odczuli jego działanie w szczególny sposób — zostali wtedy namaszczeni i uznani za duchowych synów. Odtąd ‛wciąż napełniają się duchem’ i korzystają z jego pomocy, gdy pragną lepiej zrozumieć Biblię, obejmują przewodnictwo w dziele głoszenia albo znoszą próby spadające na nich osobiście lub na całą organizację.
Chociaż osoby należące do „drugich owiec” nie są namaszczane, to otrzymują ducha świętego w innym sensie. W Strażnicy z 15 kwietnia 1952 roku zauważono:
„‚Drugie owce’ wykonują dziś to samo dzieło głoszenia, co ostatek, czynią to w równie trudnych warunkach i okazują taką samą wierność i niezłomne oddanie. Karmią się z tego samego stołu duchowego, spożywają ten sam pokarm i przyswajają sobie te same prawdy. Ponieważ należą do klasy mającej nadzieję ziemską i żywo interesują się sprawami ziemskimi, mogą ich bardziej ciekawić wersety dotyczące warunków, jakie w nowym świecie zapanują na ziemi; natomiast członkowie namaszczonego ostatka, którym przyświeca nadzieja niebiańska i którzy przejawiają głębokie, osobiste zainteresowanie sprawami ducha, zapewne studiują Słowo Boże bardziej pod tym kątem. (...) Nie zmienia to jednak faktu, że obie klasy korzystają z tych samych prawd i z tego samego zrozumienia i jedynie od stopnia zaangażowania w studium zależy, czy dana osoba pojmie poznawane sprawy niebiańskie i ziemskie. Duch Pański jest dostępny dla obu klas w jednakowej mierze, jednakowo też mogą korzystać z wiedzy i zrozumienia i mają jednakową sposobność ich przyswajania”.

Pozostaje pytanie skąd mają tego ducha, jeśli nie zostali nim namaszczeni?
Jak go im przekazano?
Na zebraniu?

[Roszada]

Wnikliwe... podaje:

*** it-2 s. 620 ak. 7 Rodzenie dzieci ***
Jezus powiedział, że aby wejść do Królestwa, trzeba się ‛narodzić z wody i ducha’. Oznacza to, że dany człowiek musi zostać ochrzczony w wodzie i zrodzony z ducha świętego, dzięki czemu staje się synem Bożym i uzyskuje nadzieję na wejście do niebiańskiego Królestwa (Jn 3:3-8; 2Ko 5:17; 1Pt 1:3, 23).

*** w09 1.4 s. 9 Ponowne narodzenie — jak się odbywa? ***
Pierwszy etap (chrzest w wodzie) jest uzależniony od decyzji danego człowieka, drugi zaś (chrzest duchem świętym) zależy od Boga. Gdy nastąpią te dwa chrzty, można mówić o „nowym zrodzeniu”.

[od-nowa]

Oni już tak twierdzą od dawna:

*** rs s. 86 Duch ***

Gdy ktoś mówi:

„Czy ma pan ducha świętego?”

Można by odpowiedzieć: „Tak, i właśnie dlatego do pana przyszedłem (Dzieje 2:17, 18)”.

Można by też odpowiedzieć: „To właśnie dzięki niemu mogę uczestniczyć w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej. Widzę jednak, że nie wszyscy są zgodni co do tego, jak rozpoznać, czy ktoś rzeczywiście ma ducha Bożego. A jak pan się na to zapatruje?” Następnie można dodać: (Omów stosowny materiał ze stron 83, 84).

To jak się ma ta odpowiedz z "Strażnica Nr 13, 1996 s. 20 – „Nie zostali jednak namaszczeni duchem i nie oczekują życia w niebie”.
do  odpowiedzi z   "*** rs s. 86 Duch ***" „Czy ma pan ducha świętego?”

"Można by odpowiedzieć: „Tak, i właśnie dlatego do pana przyszedłem (Dzieje 2:17, 18)"


Rok 1996 -  brak namaszczenia "duchem świętym" - argumentacja/interpretacja - brak możliwości życia w niebie i pytanie JAK BEZ "ducha świętego"  dzięki któremu można uczestniczyć w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej, W NIEJ UCZESTNICZONO??
 
Rok 1986 -  ma się "ducha świętego" - dzięki któremu można uczestniczyć w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej.

Jeszcze pytanie, jeżeli w roku 1986 przyznano, że mają "ducha świętego" to czy właśnie te  drugie owce mające  już "ducha świętego" i  "dzięki niemu" uczestniczące w "chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej" nie miałyby  wg Strażnicy nr 13 str. 20  z roku 1996 oczekiwać " życia w niebie"?
 Zatraca mi się  spójność w tych naukach CK
Tylko ja tak mam?

[dziewiatka]

Ktoś kto nie był świadkiem może mieć mętlik .Warto pamiętać o tym ,że podczas służby mówi się troszkę inaczej niż w zborze .Jeśli ktoś o coś pyta to świadkowie nie wnikają w istotę deklaracji czy jakiejś nauki tylko starają się tak odpowiedzieć by przejść do wybranego przez siebie tematu.Dlatego w kwestii Ducha raczej jego posiadania można odnosić do różnych sytuacji .

[Roszada]

Też tak myślę ja Dziewiątka. Dwa rodzaje odważników Ducha Św.

[Roszada]

Nie każdy wie, że do roku 1935 wielka rzesza była też spłodzona z "ducha świętego", ale na kongresie Rutherford jednym pociągnięciem to zmienił:

„Objawienie 7:15 jest w rzeczywistości kluczem do utożsamienia tych z wielkiego ludu. Dotąd błędnie utrzymywaliśmy, że członkowie ludu wielkiego są z ducha spłodzeni...” (Strażnica 15.10 1935 s. 313 [ang. 15.08 1935]).

Wielu dostało szoku, co nawet niedawno ukazano, bo musieli przestać spożywać Pamiątkę:

„Kiedy brat Rutherford wyjaśnił, że lud wielki to ziemska klasa wiernych osób, które mają przeżyć Armagedon, niejednego ogarnęło zdziwienie. Następnie mówca poprosił, aby wszyscy obecni tam członkowie tej grupy powstali z miejsc. W przeciwieństwie do Ralpha nie zrobiłam tego. Z czasem lepiej zrozumiałam tę sprawę, toteż rok 1935 był ostatnim rokiem, w którym na Pamiątce śmierci Chrystusa spożywałam symbole w postaci chleba i wina” (Strażnica Nr 5, 2000 s. 22-23).

„Po roku 1935 niektórzy chrześcijanie spożywający podczas Wieczerzy Pańskiej chleb i wino przestali to czynić. Dlaczego? Ponieważ pojęli, że mają nadzieję żyć na ziemi, a nie w niebie” (Strażnica Nr 4, 1998 s. 20).

Pojęli? Czy raczej Rutherford im ogłosił?
"Zdziwili się", a nie pojęli.

[Roszada]

Oto kilka tekstów o pomazaniu duchem wielkiej rzeszy sprzed roku 1935:

„Pozaobrazowi Lewici (Wielka Kompania) będą natury podobnej do anielskiej, gdyż podczas Wieku Ewangelii także zostali spłodzeni z Ducha Świętego, i byli synami Bożymi...” (Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1926] s. 671).

„Wszyscy należący do wielkiej kompanji spłodzeni są z ducha świętego” (Światło 1930 t. I, s. 92).

„Klasa »wielkiej kompanji« składa się z takich, którzy się poświęcili, by czynić wolę Boża, spłodzeni zostali z ducha Bożego...” (Aniołowie 1934 s. 59).

„Zaliczeni do klasy »wielkiego ludu« są tymi, którzy się poświęcają na wykonywanie woli Bożej, zostaną spłodzeni z ducha...” (Strażnica 15.11 1934 s. 348 [ang. 15.09 1934 s. 283]).

„Jeśli zaliczani do wielkiego ludu dochowają wtedy wierności, będą wskrzeszeni do życia w niebie – nie po to, żeby królować, ale żeby zająć miejsce przed tronem. Argumentowano, że przypadną im takie drugorzędne stanowiska, bo nie wykazali wystarczająco gorącej miłości do Pana ani dostatecznej gorliwości. Mieli to być ludzie, którzy wprawdzie zostali spłodzeni duchem Bożym, lecz nie okazali Bogu posłuszeństwa i być może dalej trzymali się kościołów chrześcijaństwa” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 161).