„Niewolnik” otrzymał „mienie” w roku 1919
„Chwilowy sukces babilońskiego chrześcijaństwa w roku 1918 nagle przeobraził się w klęskę, gdy w roku 1919 ostatek pomazańców, czyli klasa Jana, dostąpił odrodzenia i duchowego zmartwychwstania. Babilon Wielki upadł w tym znaczeniu, że nie mógł już trzymać w niewoli nikogo ze sług Bożych. Namaszczeni bracia Chrystusa wyroili się z otchłani na podobieństwo szarańczy — gotowi do czynu (Objawienie 9:1-3; 11:11, 12). Byli nowożytnym »niewolnikiem wiernym i rozumnym«, a Pan ustanowił ich nad całą swą ziemską majętnością (Mateusza 24:45-47, NW)” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 209).
„Wszystko wskazuje na to, że jakieś trzy i pół roku później, w roku 1918, Jehowa w towarzystwie Jezusa jako »Anioła Przymierza« przybył na sąd do swej duchowej świątyni (Malachiasza 3:1, Bp; Mateusza 13:47-50). Nastał czas, by Pan ostatecznie odrzucił fałszywych chrześcijan i »nad całą swoją majętnością« ustanowił »niewolnika wiernego i rozumnego« (Mateusza 7:22, 23; 24:45-47, NW)” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 31).
Zmiana w roku 2013
„Logiczny jest więc wniosek, że gdy zgodnie z Ewangelią według Mateusza 24:46, 47 Jezus przybywa, by ustanowić niewolnika nad całym swoim mieniem, również chodzi tu o jego przyszłe przybycie podczas wielkiego ucisku” (Strażnica 15.07 2013 s. 8).
„Jezus nie przybył ustanowić wiernego niewolnika nad całym swoim mieniem w roku 1919, ale że zrobi to w trakcie wielkiego ucisku” (jw. s. 8).