Świadkowie Jehowy - forum dyskusyjne
DYSKUSJE DOKTRYNALNE => BIBLIA - DYSKUSJE..... => Wątek zaczęty przez: Roszada w 06 Maj, 2018, 18:25
-
Ciało Kierownicze ŚJ zachwyca się poniższym fragmentem, który występuje na dodatek tylko w jednej Ewangelii:
„Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad członkami czeladzi swojej, aby im dawał pokarm we właściwym czasie?” (Mt 24:45).
Oto słowa CK:
„Członkowie Ciała Kierowniczego jako grupa tworzą »niewolnika wiernego i roztropnego«” (Królestwo Boże panuje! 2014 s. 130).
„W Strażnicy z 15 lipca 2013 roku wyjaśniono, że niewielka grupa namaszczonych braci, którzy tworzą Ciało Kierownicze, to »niewolnik wierny i roztropny«” (Strażnica luty 2017 s. 26).
Ale jak godzić te słowa o "niewolnikach" z innymi, taki mi jak:
„(...) Ponadto niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze; syn pozostaje na zawsze. Jeżeli więc Syn was wyzwoli, to będziecie rzeczywiście wolni.” (Jn 8:35, 36).
„(...) Już nie nazywam was niewolnikami, ponieważ niewolnik nie wie, co czyni jego pan. Ale ja nazwałem was przyjaciółmi, (...)” (Jn 15:15)
„(...)Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety; wy wszyscy bowiem jesteście jedną osobą w jedności z Chrystusem Jezusem(...)” (Gal 3:28)
„(...)A powiadam, że dopóki dziedzic jest niemowlęciem, wcale się nie różni od niewolnika(...)” (Gal 4:1)
„(...) Nie jesteś już więc niewolnikiem, lecz synem, a jeśli synem, to i dziedzicem za sprawą Boga(...)” (Gal 4:7)
„(...)Niemniej właśnie wtedy, gdy nie znaliście Boga, byliście niewolnikami tych, którzy z natury nie są bogami.” (Gal 4:8)
„(...)czemuż znowu zawracacie do słabych i nędznych rzeczy elementarnych i znowu chcecie być ich niewolnikami?” (Gal 4:9)
Jak też rozumieć w tym kontekście słowa CK:
„Słuchamy uważnie, bo uznajemy, że za pośrednictwem tego niewolnika porozumiewa się z nami sam Jehowa” (Zbliż się do Jehowy 2014 [druk: lipiec 2015] s. 312-313).
-
Niewolnik z Mt 24:45 to nie ten sam niewolnik co z innych wersetów. Człowiek może być niewolnikiem różnych rzeczy bądź ideologi. Samo wyrażenie niewolnik nie pokazuje czyimi jesteśmy niewolnikami.Tak samo jak w biblii słowo Bóg lub Pan nie świadczy że jest to ten sam Bóg czy Pan.
-
No ja też wiem, że niewolnik niewolnikowi nierówny.
Trzeba te wersety jakoś ogarnąć. Te i inne.
A CK zachwyca się zwykle tym jednym, zmieniając jego znaczenie.
Toć do połowy 2013 r. to było ponad 12 000 osób kobiet i mężczyzn (niewolników), a teraz tylko 8 niewolników. :)
Powoli znoszą to niewolnictwo. :)
-
„Słuchamy uważnie, bo uznajemy, że za pośrednictwem tego niewolnika porozumiewa się z nami sam Jehowa” (Zbliż się do Jehowy 2014 [druk: lipiec 2015] s. 312-313).
Sorry za sarkazm, ale ta ich łączność tak mi się kojarzy. ;D
-
Sorry za sarkazm, ale ta ich łączność tak mi się kojarzy. ;D
Jakiej klasy niewolnik... takiej jakości połączenie ;D
-
No ja też wiem, że niewolnik niewolnikowi nierówny.
Trzeba te wersety jakoś ogarnąć. Te i inne.
A CK zachwyca się zwykle tym jednym, zmieniając jego znaczenie.
Toć do połowy 2013 r. to było ponad 12 000 osób kobiet i mężczyzn (niewolników), a teraz tylko 8 niewolników. :)
Powoli znoszą to niewolnictwo. :)
Mało tego. Niewolnik wtedy istnieje jak się tych parę osób zbierze razem i coś uchwalają.Gdy nic nie mają do roboty to niewolnika wtedy nie ma.
-
Gdy nic nie mają do roboty to niewolnika wtedy nie ma.
No to super. ;D
Może z czasem się całkiem rozpłynie. ;)
-
Jakiej klasy niewolnik... takiej jakości połączenie ;D
Już nie ma "klasy niewolnika".
Teraz jest "grupa mężczyzn" tworząca niewolnika. :)
-
warto wspomnieć jeszcze jeden werset, mówiący o tym że "niewolnik nie wie, co jego Pan czyni"
należy zauważyć że "rozsądny wydaje sie wniosek" że Ciało Kierownicze również "nie wie, co Pan czyni" ;)
-
Był kiedyś taki fragment, w którym wskazano, że ten niewolnik (wtedy jeszcze jako sługa) to "władca": :-\
„Dnia 15 lutego [w języku polskim 1 kwietnia] 1927 wydanie tego czasopisma wyraźnie pokazało biblijny dowód na udowodnienie, że »wierny i roztropny sługa«, któremu Pan Jezus zlecił wszystkie dobra i uczynił go władcą [ang. and makes him ruler], nie jest i nigdy nie był poszczególny człowiek na ziemi, lecz że zobrazowany przez Jozuego sam, Pan Jezus stanowi głowę klasy »wiernego i roztropnego sługi« (Mateusza 24:45-47)” (Strażnica 01.05 1939 s. 138 [ang. 01.03 1939 s. 75]).
Właściwie dziś czasem, jak sami piszecie, ci panowie z CK do władców się upodabniają. :)
-
Wodzami były też konkretne osoby niewolnika z danego czasu.
Wodzowie
Również innych członków zarządu Towarzystwa Strażnica nazywano razem z J. F. Rutherfordem „wodzami”, co ukazują dwa prawie identycznie brzmiące fragmenty:
„Jesteśmy wielce wdzięczni naszemu Ojcu niebiańskiemu za to, że udzielił nam wiernych wodzów [ang. leaders] w roli zarządców Towarzystwa” (Strażnica 01.12 1930 s. 368 [ang. 01.06 1930 s. 175]).
„UKOCHANY BRACIE RUTHERFORD: (...) Co więcej, jesteśmy wielce wdzięczni naszemu Ojcu niebiańskiemu za to, że udzielił nam wiernych wodzów [ang. leaders] w roli zarządców Towarzystwa, a konkretniej za Twoją osobę” (ang. Strażnica 01.12 1929 s. 367).
„Jest to ich przywilejem i obowiązkiem tłumaczyć ludziom znaczenie obecnych wypadków i objaśniać w jaki sposób ustanowi Bóg rząd, który przyniesie im pokój i błogosławieństwo. Postępując tak, ci stowarzyszeni z Chrystusem Jezusem stanowią wodzów [ang. leaders] dla ludu” (Strażnica 15.09 1935 s. 286 [ang. 15.07 1934 s. 223]).
-
W polskiej literaturze Towarzystwa Strażnica kilka razy zmieniano określenie dotyczące „sługi wiernego i roztropnego”:
Lata 1879-1950: „sługa wierny i roztropny” (ang. faithful and wise servant); (np. Bogactwo 1936 s. 59; Strażnica Nr 16, 1950 s. 8 [ang. 15.04 1950 s. 119]; por. Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 142).
Lata 1951-1953: „niewolnik wierny i roztropny” (Strażnica Nr 6, 1951 s. 4 [ang. 15.10 1950 s. 387 – to pierwsza ang. Strażnica, w której pojawia się termin faithful and discreet slave, z którego wyprowadzano różne polskie określenia]; Strażnica Nr 10, 1953 s. 11 [ang. 01.12 1952 s. 732]).
Lata 1954-1955: „niewolnik wierny i dyskretny” (Strażnica Nr 1, 1954 s. 10 [ang. 01.04 1953 s. 215]; Strażnica Nr 4, 1955 s. 11 [ang. 15.12 1953 s. 758]).
Lata 1955-1956: „niewolnik wierny i roztropny” (Strażnica Nr 18, 1955 s. 10 [ang. 15.06 1954 s. 378]; Strażnica Nr 14, 1956 s. 10 [ang. 01.05 1955 s. 285]).
Lata 1957-1994: „niewolnik wierny i rozumny” (Strażnica Nr 2, 1957 s. 19 [ang. 15.10 1954 s. 638]; Strażnica Nr 5, 1957 s. 16 [ang. 01.03 1956 s. 150]; Strażnica Nr 10, 1994 s. 13).
Od roku 1994: „niewolnik wierny i roztropny” (Strażnica Nr 13, 1994 s. 11; Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata).
-
„niewolnik wierny i dyskretny”
Dyskretny to on nigdy nie był. :)
-
„niewolnik wierny i dyskretny”
"niewolnik wierny i głupi" ;D
-
"niewolnik wierny i głupi" ;D
Oj ja bym dał:
"niewolnik niewierny i cwany" :)
-
spodobało mi się określenie "dyskretny" ;) jakby przyznawali że coś ukrywają ;)
-
spodobało mi się określenie "dyskretny" ;) jakby przyznawali że coś ukrywają ;)
I wyobraź sobie, że taki on jest, bo w oryginale angielskim tak się nazywa. :)
faithful and discreet slave
Znawcy angielskiego Ci potwierdzą, że dosłownie tak powinni tłumaczyć, jak robili kiedyś. :)
-
Właściwie nie wiem czemu zależało Towarzystwu by zmienić "sługę" na "niewolnika". :-\
Czy to taki wyraz samouniżenia?
Sługa często jest w bardzo bliskich relacjach z panem, a niewolnik już w mniejszych. Niewolnik, jak sama nazwa wskazuje, jest zniewolony, a sługa niekoniecznie.
Z Jezusa też zrobili "niewolnika: :-\
„który chociaż istniał w postaci Bożej, nie brał pod uwagę zagarnięcia, mianowicie tego, żeby być równym Bogu. Przeciwnie, ogołocił samego siebie i przybrał postać niewolnika, i stał się podobny do ludzi.” (Flp 2:6, 7).
-
Taka krótka historia dotycząca liczebności niewolnika.
1. Czas Russella i do roku 1927 - niewolnik to jedna osoba.
2. Od roku 1927 do roku 2013 - niewolnik to wielotysięczne grono kobiet i mężczyzn.
3. Od lipca 2013 roku - niewolnik to kilkuosobowe grono.
4. Od roku 2025 roku - niewolnik to niewidzialne grono. ;D
-
Właściwie nie wiem czemu zależało Towarzystwu by zmienić "sługę" na "niewolnika". :-\
Czy to taki wyraz samouniżenia?
albo samouniżenie na pokaz albo tendencja do odróżniania się - skoro nie znają pojęcia "łaski" ale "niezasłużoną życzliwość", to wg podobnego schematu nie mają sługi ale niewolnika
i tak dobrze że nie zrobili ze sługi jakiegoś prokurenta czy "falsus procuratora" albo pełnomocnika: mieliby jeszcze bardziej odjechane słownictwo: "prokurent wierny i roztropny ale nie samoistny" ;)
a potem jednak zmiana nauki że to samoistny prokurent wierny i roztropny ;)
-
Przynajmniej jeden raz „widzialną organizację” nazwano „niewolnikiem wiernym i rozumnym”:
„W obecnych ostatnich dniach Jehowa ma widzialną organizację, będącą Jego »niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego mistrz jego postanowił nad swą czeladzią, aby im dawał pokarm na czas słuszny«, i poprzez nią kieruje do swego ludu wody prawdy” (Strażnica Nr 14, 1957 s. 15 [ang. 01.02 1957 s. 91]).
-
Interesujące jest to, że część dawnych czytelników Strażnicy, uważało, iż „sługą wiernym” jest to czasopismo, a nie człowiek:
„Po raz pierwszy w roku 1895 niektórzy sympatycy Strażnicy Syjońskiej wysunęli sugestię, że do tego czasopisma odnoszą się słowa »ten niewolnik« – albo jak wówczas mówiono: »on sługa« – zapisane w Ewangelii według Mateusza 24:46” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 6 s. 11).
-
Kolejni niewolnicy. :)
Russell sługą wiernym, lub Towarzystwo sługą wiernym, lub dwa w jednym:
„Brat Russell wypełnił ten urząd, a przeto zgodzić się trzeba, że czynił to pod nadzorem Pana. (...) Często, pytany przez drugich: Kto jest on wierny i roztropny sługa? – Brat Russell odpowiadał: »Jedni mówią, że ja jestem; drudzy zaś, że Towarzystwo.« Oba zdania były prawdziwe, albowiem Brat Russell był faktycznie Towarzystwem w najabsolutniejszym znaczeniu tego wyrazu, kierował bowiem sprawą Towarzystwa bez oglądania się na kogokolwiek w świecie. Niekiedy pytał o rady drugich, mających łączność z Towarzystwem, słuchał ich porad, a potem czynił, co według swego zdania uważał za dobre, wierząc, że Pan chciał, aby tak było” (Strażnica 01.04 1923 s. 100 [ang. 01.03 1923 s. 68]).
-
Towarzystwo Strażnica jest „sługą wiernym i roztropnym”
Towarzystwo Strażnica początkowo nie potrafiło zdecydowanie i jednoznacznie określić, kim właściwie jest ten „sługa”. Czy jest on „korporacją”, to znaczy Towarzystwem Strażnica, czy nią nie jest, bo i tę naukę zmieniano:
„Agencja, którą się Pan posługuje do szerzenia, czyli rozdzielania swej prawdy, nazwana jest »niewolnikiem wiernym i rozumnym«. (…) Z tego wyraźnie widać, że Pan posługuje się do szerzenia swego poselstwa jedną organizacją… ”. (The agency which the Lord uses to distribute or dispense his truth is called his “faithful and wise servant”. (…) This clearly shows that the Lord would use one organization... – ang. „Niech Bóg będzie prawdziwy” 1946 s. 189).
„Narzędzie używane przez Pana do rozpowszechniania czyli rozdawania prawdy nazwane jest »wiernym i rozumnym sługą«. (…) Pokazuje to, że Pan posługuje się do rozpowszechniania swego poselstwa jedną organizacją… ” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1950, wyd. polonijne [ang. 1946] rozdz. XV akapit 10, s. 185).
„Korporacja, którą się Pan posługuje do szerzenia, czyli rozdzielania swej prawdy, nazwana jest »niewolnikiem wiernym i rozumnym«. (…) Z tego wyraźnie widać, że Pan posługuje się do szerzenia swego poselstwa jedną organizacją… ” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1954 [ang. 1952] rozdz. XVII akapit 10).
„Ponieważ Towarzystwo pomazanego ostatka urzędowało jako »wierny i roztropny niewolnik« Chrystusa Jezusa…” (Strażnica Nr 12, 1952 s. 10 [ang. 01.12 1951 s. 725]).
Interesujące jest to, że jedna z cytowanych książek, już po zmianie nauki, nadal w roku 1961 ukazywała starą wykładnię:
„Narzędzie [The agency] używane przez Pana do rozpowszechniania czyli rozdawania prawdy nazwane jest »wiernym i rozumnym niewolnikiem«. (…) To jasno pokazuje, że Pan posługuje się do rozpowszechniania swego poselstwa jedną organizacją… ” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1961, wyd. polonijne, rozdz. XVII akapit 10, s. 204-205 [ang. 1952 s. 199-200]).
-
C. T. Russell prawdopodobnie sam nigdy publicznie nie nazwał siebie „sługą wiernym i roztropnym” z tekstu Mt 24:45. Jednak uważał, że ów sługa będzie pojedynczą osobą:
„Ale jeżeli okaże się niewiernym, zostanie złożony ze stanowiska i będzie rzucony w ciemności zewnętrzne, podczas gdy ktoś inny zajmie jego miejsce (…) będzie to człowiek pokorny, nie wywyższający się i gorliwy dla chwały swego Mistrza. Nie będzie on przypisywać sobie autorstwa lub własności tej prawdy, lecz będzie ją wiernie rozdzielać jako dar swego Pana, sługom pańskim i »czeladzi«.” (Walka Armagieddonu 1919 [ang. 1897] s. 758).
-
Później (w 1917 r.) nawet stwierdzono, że Russell zajął miejsce Barboura, gdy on został zdjęty z szafarstwa sługi:
„W 1881, były współpracownik, p. Barbour z Rochester, N. Y., który był wiernym sługą, stał się »złym sługą« opisanym w Ew. Mateusza 24:48-51...” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. 430).
„Pastor Russell zajął miejsce Mr. Barbour’a, który okazał się niewiernym i na którym wypełniło się proroctwo zapisane w Ew. Mateusza 24:48-51, Zach. 11:15-17” (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917] s. 62).
Czy ŚJ wiedzą, że Barbour kiedyś był ich niewolnikiem? ;D
-
Proroctwo Roszady dotyczące niewolnika w 2025 naprowadziło mnie na ciekawą myśl.Skoro pomazańcy muszą należeć do zazębiającego się pokolenia.To skąd oni wezmą zazembiających się pomazanych do CK na przykład po 2025 roku.Chyba ,że obecnym podepną akumulatory, to poświecą dłużej.
-
Przecież nie muszą być na ziemi, jak Jezus który powrócił w 1914, też fizycznie nie przyszedł.
Oni już z nieba karmią:
„Wynika stąd, że zmartwychwstali członkowie grona 24 starszych mogą dziś mieć jakiś udział w przekazywaniu Boskich prawd” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 125).
„Jaki zatem wniosek można wyciągnąć z faktu, że jeden z 24 starszych odsłonił Janowi tożsamość wielkiej rzeszy? Wygląda na to, że wskrzeszeni członkowie grupy 24 starszych mogą obecnie uczestniczyć w przekazywaniu prawd Bożych” (Strażnica Nr 1, 2007 s. 28).
-
Najlepsze jest to, że niewolnikiem ogłosiła Russella, jako pierwsza, późniejsza odstępczyni, jego żona, a oni się tego trzymali ponad 30 lat: :)
„Niemniej ponad dziesięć lat później [po 1881 r.] żona brata Russella publicznie wyraziła opinię, że sługą wiernym i roztropnym jest on sam. Przez jakieś 30 lat Badacze Pisma Świętego na ogół podzielali jej pogląd na tę sprawę. Brat Russell co prawda go nie odrzucił, ale ze swej strony unikał takiego zastosowania omawianego wersetu...” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 143).
-
Strażnica 'pogrzebowa':
„Godne uwagi jest to, co Pan Jezus powiedział: »Któryż jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił Pan jego nad czeladzią Swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny? Błogosławiony on sługa, którego by, przyszedłszy Pan jego, znalazł tak czyniącego; zaprawdę powiadam wam, że go nad wszystkimi dobrami Swymi postanowi«. Tysiące czytelników Pastora Russella wierzy, iż on to wypełniał urząd »wiernego sługi«, i że jego wielka praca była oddaną Domownikom wiary, pokarm we właściwym czasie. Jego skromność i pokora nie dozwalały mu otwarcie przyswajać sobie tego tytułu, lecz w prywatnej rozmowie przyznawał się do tego” (Strażnica grudzień 1916 s. 3 [ang. 01.12 1916 s. 5998, reprint]).
-
A tu mowa Russella zacytowana w roku 1923:
„Ufamy, że wszyscy radujący się w obecnej prawdzie przyznają, że Brat Russell wiernie spełniał godność specjalnego sługi Pańskiego, oraz że uczyniony był on szafarzem nad wszystkiemi dobrami Pańskimi. Omawiając tam sprawę »onego sługi« w Strażnicy (15 kwietnia, 1904), Brat Russell powiedział:
»Kto zatem jest wiernym i roztropnym szafarzem, którego Pan postawi nad czeladzią swoją i da mu pokarm na czas słuszny? Należałoby się domyślać, że gdy czas odpowiedni przyjdzie, aby podobieństwo było zrozumiałe, to wyjawi się całkowicie, iż podczas spełnienia się podobieństwa Pan wyznaczył sługę wśród czeladzi, aby na to skierował uwagę wszystkich sług, i że na nim ciążyć będą pewne odpowiedzialności co do spełnienia tych obowiązków. Jeżeli je wiernie wypełni, wielkie błogosławieństwo będzie jego nagrodą, a jeżeli sprzeniewierzy się swemu posłannictwu, sroga kara będzie nań wymierzona. Domyślać się również trzeba, że jeśli będzie wiernym, sługa ten będzie trwać w swojej służbie, a jeżeli okaże się niewiernym, będzie usunięty, i kto inny obejmie urząd i związane z nim obowiązki.
... Nie będzie jednak pogwałcenia zasady, jeżeli przypuścimy, że we wskazanym czasie Pan specjalnie używać będzie jednego członka swego kościoła, jako kanału lub narzędzia, przez które posyłać będzie odpowiednie poselstwa, pokarm duchowy, stosowny na ten czas, gdyż rozmaitemi czasy w przeszłości Pan posługiwał się jednostkami w takiż sposób.« – Przedruk ze Strażnicy (w języku angielskim) stronice 3355, 3356.
Brat Russell wypełnił ten urząd, a przeto zgodzić się trzeba, że czynił to pod nadzorem Pana. (...) Często, pytany przez drugich: Kto jest on wierny i roztropny sługa? – Brat Russell odpowiadał: »Jedni mówią, że ja jestem; drudzy zaś, że Towarzystwo.« Oba zdania były prawdziwe, albowiem Brat Russell był faktycznie Towarzystwem w najabsolutniejszym znaczeniu tego wyrazu, kierował bowiem sprawą Towarzystwa bez oglądania się na kogokolwiek w świecie. Niekiedy pytał o rady drugich, mających łączność z Towarzystwem, słuchał ich porad, a potem czynił, co według swego zdania uważał za dobre, wierząc, że Pan chciał, aby tak było” (Strażnica 01.04 1923 s. 100 [ang. 01.03 1923 s. 68]).
-
Na pogrzebie Russella jego następca J. F. Rutherford o nim powiedział:
„Chrześcijanie po całym świecie zapoznani z pracą Brata Russella przyznają, że on był tym roztropnym i wiernym sługą” (Strażnica grudzień 1916 s. 20 [ang. 01.12 1916 s. 6012, reprint]).
Ciekawe czy w swoim imieniu on mówił też, czy tylko w imieniu chrześcijan? :)
Może już coś kombinował. ;)
-
Ostatni tekst o Russellu słudze
„On wybrał wiernego sługę i uczynił go mądrym w prawdzie i włożył w umysł tego sługi czysty pokarm dla domowników wiary. Brat Russell był tym uprzywilejowanym sługą i on był wiernym do swego zlecenia” (Strażnica 15.09 1925 s. 277).
Luty 1927- odwołanie pojedynczego sługi (niewolnika)
„Dnia 15 lutego [w języku polskim 1 kwietnia] 1927 wydanie tego czasopisma wyraźnie pokazało biblijny dowód na udowodnienie, że »wierny i roztropny sługa«, któremu Pan Jezus zlecił wszystkie dobra i uczynił go władcą [ang. and makes him ruler], nie jest i nigdy nie był poszczególny człowiek na ziemi, lecz że zobrazowany przez Jozuego sam, Pan Jezus stanowi głowę klasy »wiernego i roztropnego sługi« (Mateusza 24:45-47)” (Strażnica 01.05 1939 s. 138 [ang. 01.03 1939 s. 75]).
„Przez szereg lat zwykło się mniemać, że ten »niewolnik wierny i roztropny« był jakimś jednym mężem lub jakimś odpowiedzialnym urzędem, który powinien być spełniony przez pojedynczego męża. Lecz czy widzialna organizacja teokratyczna jest zależna od jakiegoś pojedynczego męża pod względem duchowego »pokarmu na czas słuszny«? Nie” (Strażnica Nr 4, 1956 s. 5, art. „Uznawanie organizacji teokratycznej przez wzgląd na życie” [ang. 01.09 1954 s. 532]).
-
Pomimo iż Russel w roku 1927 przestał być pojedynczym niewolnikiem, to jednak przez całe lata wchodził w skład zbiorowego niewolnika:
„Biorąc pod uwagę owoce, jakie przyniosły starania brata Russella i jego współtowarzyszy, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że kierował nimi święty duch Jehowy. Dali dowody przynależności do niewolnika wiernego i roztropnego” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 17).
-
No i w 2013 r. Russell przestał należeć do zbiorowego niewolnika, bo zmarł o 3 lata za wcześnie: :(
„W roku 1919, gdy nastąpiło duchowe odrodzenie, Jezus wybrał spośród nich wykwalifikowanych namaszczonych braci, żeby działali jako niewolnik wierny i roztropny, i ustanowił ich nad swoją czeladzią” (Strażnica 15.07 2013 s. 23).
„W roku 1919, trzy lata po śmierci brata Russella, Jezus ustanowił »niewolnika wiernego i roztropnego«” (Strażnica luty 2017 s. 25).
-
Towarzystwo Strażnica jest „sługą wiernym i roztropnym”
Towarzystwo Strażnica początkowo nie potrafiło zdecydowanie i jednoznacznie określić, kim właściwie jest ten „sługa”. Czy jest on „korporacją”, to znaczy Towarzystwem Strażnica, czy nią nie jest, bo i tę naukę zmieniano:
„Agencja, którą się Pan posługuje do szerzenia, czyli rozdzielania swej prawdy, nazwana jest »niewolnikiem wiernym i rozumnym«. (…) Z tego wyraźnie widać, że Pan posługuje się do szerzenia swego poselstwa jedną organizacją… ”. (The agency which the Lord uses to distribute or dispense his truth is called his “faithful and wise servant”. (…) This clearly shows that the Lord would use one organization... – ang. „Niech Bóg będzie prawdziwy” 1946 s. 189).
„Narzędzie używane przez Pana do rozpowszechniania czyli rozdawania prawdy nazwane jest »wiernym i rozumnym sługą«. (…) Pokazuje to, że Pan posługuje się do rozpowszechniania swego poselstwa jedną organizacją… ” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1950, wyd. polonijne [ang. 1946] rozdz. XV akapit 10, s. 185).
„Korporacja, którą się Pan posługuje do szerzenia, czyli rozdzielania swej prawdy, nazwana jest »niewolnikiem wiernym i rozumnym«. (…) Z tego wyraźnie widać, że Pan posługuje się do szerzenia swego poselstwa jedną organizacją… ” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1954 [ang. 1952] rozdz. XVII akapit 10).
„Ponieważ Towarzystwo pomazanego ostatka urzędowało jako »wierny i roztropny niewolnik« Chrystusa Jezusa…” (Strażnica Nr 12, 1952 s. 10 [ang. 01.12 1951 s. 725]).
Interesujące jest to, że jedna z cytowanych książek, już po zmianie nauki, nadal w roku 1961 ukazywała starą wykładnię:
„Narzędzie [The agency] używane przez Pana do rozpowszechniania czyli rozdawania prawdy nazwane jest »wiernym i rozumnym niewolnikiem«. (…) To jasno pokazuje, że Pan posługuje się do rozpowszechniania swego poselstwa jedną organizacją… ” („Niech Bóg będzie prawdziwy” 1961, wyd. polonijne, rozdz. XVII akapit 10, s. 204-205 [ang. 1952 s. 199-200]).
A tu jak łatwo naukę zmienili, choć zapomnieli wygumkować w książce z 1961 r. (patrz powyżej):
Towarzystwo Strażnica nie jest „sługą wiernym i roztropnym”
Powyżej przytoczyliśmy teksty o tym, że korporacja Towarzystwo Strażnica określona jest jako „niewolnik wierny i rozumny”, a poniżej zamieszczamy fragmenty przeczące temu:
„Tak też jest z »wiernym i rozumnym niewolnikiem«. Nie jest nim pojedynczy człowiek, lecz klasa, której powierzono dobra i interesy Królestwa. Nie jest nim towarzystwo Watch Tower Bible and Tract Society ze wszystkimi swymi oddziałami, korporacja prawna zarejestrowana według praw świeckiego państwa politycznego” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 [ang. 1953] s. 268-269).
„Kto zatem jest tym »niewolnikiem wiernym i rozumnym«? »Niewolnikiem« nie jest ani człowiek, ani Towarzystwo Watch Tower. Jest nim zjednoczone grono (...) członków duchowego narodu Bożego” (Od raju utraconego do raju odzyskanego 1960 [ang. 1958] s. 193).
-
Najbardziej mnie intrygują zdania:
Jehowa ufa Niewolnikowi,Niewolnik ma uznanie u Jehowy itp.
Skąd ten Niewolnik wie o tym?
-
Najbardziej mnie intrygują zdania:
Jehowa ufa Niewolnikowi,Niewolnik ma uznanie u Jehowy itp.
Skąd ten Niewolnik wie o tym?
„(...) ponieważ niewolnik nie wie, co czyni jego pan. (...)” (Jn 15:15). :)
-
Takie pytanie padło:
*** w88 15.9 s. 31 Pytania czytelników ***
Czy w świetle słów Jezusa z Ewangelii według Jana 15:15 chrześcijanie powinni się uważać za jego „niewolników”, czy też mogą się zaliczać do jego „przyjaciół”?
Możemy i powinniśmy być jednym i drugim. Aby to zrozumieć, rozważmy, co Jezus powiedział wiernym apostołom ostatniej nocy, którą z nimi spędził: „Nikt nie ma miłości większej niż ta, żeby wydać duszę swoją za przyjaciół. To wy jesteście moimi przyjaciółmi, skoro wykonujecie, co wam nakazuję. Nie nazywam was już niewolnikami, gdyż niewolnik nie wie, co czyni jego pan. Ale nazwałem was przyjaciółmi, ponieważ oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od swego Ojca” (Jana 15:13-15).
Co Jezus miał na myśli, nazywając swych lojalnych uczniów niewolnikami? Nie chodziło mu o to, że tak jak inni potomkowie Adama urodzili się oni niedoskonali, byli więc zaprzedani grzechowi i znajdowali się w jego niewoli (Jana 8:34; Rzymian 5:18, 19; 6:16; 7:14). Apostołowie podlegali jej, lecz jako chrześcijanie mieli być uwolnieni, czyli oswobodzeni na podstawie ofiary Jezusa (1 Piotra 1:18, 19; Galatów 4:5). Nie oznaczało to jednak całkowitej wolności. Paweł napisał później, iż ‛nabyto ich za zapłatę’, którą była krew Jezusa. W ten sposób stali się niewolnikami Boga i Chrystusa (1 Koryntian 6:20; 7:22, 23).
Wypowiedź Jezusa z Ewangelii według Jana 15:15 nie oznacza, jakoby wierni apostołowie, którzy niebawem mieli otrzymać ducha świętego i zostać nim namaszczeni, przestali już być niewolnikami (por. Jana 15:20). Oczywiście oddanie się w niewolę Bogu za pośrednictwem Chrystusa nie pociąga za sobą uciemiężenia ani śmierci. Pozwala zaznać miłości i zachować życie (2 Tymoteusza 4:8; Tytusa 1:1, 2). Jeżeli chrześcijanin chętnie uznał wartość krwi Chrystusa i stał się niewolnikiem Boga, to wieczna śmierć może go spotkać jedynie wtedy, gdy odtrąci okup i wróci do grzechu, znów popadając w jego niewolę (Galatów 1:10; 4:8, 9; Hebrajczyków 6:4-6). Toteż uczniowie Jezusa w dalszym ciągu musieli pozostawać niewolnikami Boga i Chrystusa; byli jednak nie tylko niewolnikami. Jak to rozumieć?
Jezus i apostołowie zdawali sobie sprawę, że w tamtych czasach stosunki między panem a niewolnikiem były zazwyczaj chłodne i formalne, więc ‛niewolnik nie wiedział, co czyni jego pan’. Właściciel przeważnie nie naradzał się z niewolnikiem, którego kupił, ani nie zwierzał mu się ze swych myśli i uczuć.
Tymczasem słowa Jezusa wskazują, iż w wypadku apostołów było inaczej. Powiedział on: „Nazwałem was przyjaciółmi, ponieważ oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od swego Ojca” (Jana 15:15). Jak to bywa między bliskimi przyjaciółmi, odkrywał przed nimi szczegóły tajemnic i pozwalał je zrozumieć (Mateusza 13:10-12; 1 Koryntian 2:14-16). Chociaż apostołowie za pośrednictwem Jezusa wciąż służyli Bogu jako niewolnicy, to ich udziałem stała się też serdeczna zażyłość, której dostępują tylko zaufani przyjaciele (por. Psalm 25:14). Może i powinno tak być również z nami. Cóż to za zaszczyt mieć w niebie Panów, którzy darzą nas zaufaniem i szacunkiem jak przyjaciół!
-
Uporządkujmy.
Kim był i jest niewolnik (sługa) z Mt 24:45-47 wg Towarzystwa (teksty powyżej).
Trudno to ustawić chronologicznie, ale próbuję.
1. Strażnica
2. C. T. Russell
3. C. T. Russell tożsamy z Towarzystwem
4. Ostatek
5. Ostatek-Towarzystwo
6. Widzialna organizacja
7. Ostatek - nie jest nim Towarzystwo
8. Ciało Kierownicze
-
Słowa R. Franza o książce "Świadkowie Jehowy - głosiciele Królesywa Bożego" w kwestii niewolnika:
"Odnośnie tożsamości „sługi wiernego i roztropnego” z Mateusza 24:
45-47, książka w końcu przyznaje (na stronach 142, 143, 626), że „przez
kilka lat” czasopismo Strażnica przedstawiało pogląd, że wybranym „sługą
wiernym i roztropnym” był Charles Taze Russell i że począwszy od
1896 roku Russell „przyznawał rację argumentom, które wydawały się
rozsądne”, przytaczanym na poparcie tego poglądu. Książka nie potwierdza
jednak faktu, że Russell nie tylko uznawał za „rozsądne” zastosowanie
Mateusza 24:45-47 do jednostki (do siebie) jako specjalnie wybranego
„sługi wiernego i roztropnego”, lecz również (w tychże Strażnicach, które
książka podaje w przypisie na stronie 626) w rzeczywistości dowodził, że
jest to właściwe zastosowanie Pisma Świętego, w przeciwieństwie do stanowiska
zajmowanego w 1881 roku. Zamiast uznać ten fakt, nowa książka
historyczna w sposób zwodniczy kładzie nacisk na wypowiedź Russella
z 1881 roku, w której odniósł ten obraz do „ciała Chrystusowego”.
Książka nie informuje czytelników o tym, że w Strażnicy angielskiej
z 1 października 1909 roku Russell nazwał swymi „przeciwnikami” ludzi,
którzy odnosili termin „sługa wierny i roztropny” do „wszystkich członków
kościoła Chrystusowego”, a nie do konkretnej jednostki. Książka nie
mówi też czytelnikom o tym, że w specjalnym numerze Strażnicy angielskiej
z 16 października 1916 roku stwierdzono, że choć Russell otwarcie
nie odnosił do siebie tego tytułu, to jednak „w prywatnej rozmowie przyznał
temu całkowitą słuszność”.
Chociaż książka przyznaje, że przez szereg lat po jego śmierci czasopismo
Strażnica propagowało pogląd, że Russell był „tym sługą”, to jednak
publikacja ta nie uświadamia czytelnikowi, z jaką uporczywością to
czyniono" (Kryzys sumienia 2006 s. 67)
.
-
Dalej R. Franz komentuje kwestię niewolnika:
"Podobnie książka nie tłumaczy paradoksu, jaki tworzy własna nauka
Towarzystwa Strażnica. Obecnie naucza się, że w 1919 roku Chrystus Jezus
ostatecznie wybrał i zaaprobował „klasę sługi wiernego i roztropnego”
oraz ustalił jej tożsamość. Z drugiej strony fakty są takie, że właśnie
w roku 1919 i wiele lat później wybranym „sługą wiernym i roztropnym”
nie była rzekomo wybrana wówczas klasa osób, lecz była nim jednostka,
Charles Taze Russell, wybrany kilkadziesiąt lat przed 1914 rokiem przez
rzekomo panującego Chrystusa, który stał się „obecny” od 1874 roku." (Kryzys sumienia 2006 s. 68)
-
Interesujące jest to, że C. T. Russell twierdził, iż jego przeciwnicy uważają, że „sługa wierny” to zbiorowa postać:
„Nasi przeciwnicy po obraniu antagonistycznego stanowiska często są rozgoryczeni i sarkastyczni. Oni twierdzą, że wyrażenie »ten sługa« powinno się rozumieć jako oznaczające wszystkich członków kościoła Chrystusa...” (ang. Strażnica 01.10 1909 s. 4482 [reprint]).
[Strażnica Rok CIII [1982] Nr 6 s. 11 przytacza pewne słowa z cytowanego artykułu, ale ten kluczowy fragment pomija]
Our opponents are often bitter and sarcastic after taking the antagonistic position. They retort that the expression “that servant” should be understood to mean all the members of the church of Christ (ang. Strażnica 01.10 1909 s. 4482 [reprint]).
Czyli Russell nie zgadzał się z nauką, którą CK miało przez dziesiątki lat.
No i ono w 2013 r. częściowo dostosowało się do jego twierdzeń. ;D
Jeszcze muszą 7 osób z redukować z ośmiu, bo już cały ostatek wycieli. :-\
-
A komu niewolnik rozdawał pokarm w roku 1919, skoro drugich owiec nie było...
„W roku 1935 Jehowa pozwolił klasie Jana zrozumieć, kim rzeczywiście jest wielka rzesza z Objawienia 7:9-17. Odtąd kładziono znaczny nacisk na zgromadzanie tej grupy. W roku 1990 jej liczba przekroczyła cztery miliony i dalej wzrasta” (Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 212).
Komu w latach 1919-1935 niewolnik rozdawał pokarm?
Aaa sobie samemu... :)
-
To był mocny fragment:
„Fakty dowodzą, że ową klasę niewolnika wiernego i roztropnego tworzy całe grono chrześcijan namaszczonych duchem, żyjących w danym okresie na ziemi” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 16).
Fakty dowodziły, a CK te fakty odrzuciło. :)
-
Do lipca 2013 r.CK tylko reprezentowała niewolnika, będąc jego częścią:
„W roku 1919 okazało się, że tym niewolnikiem jest ostatek namaszczonych chrześcijan. Reprezentowany przez Ciało Kierownicze Świadków Jehowy, zajmuje od tego momentu kluczową pozycję w ziemskiej organizacji teokratycznej” (Strażnica Nr 2, 1994 s. 16-17).
-
„Widzialna organizacja” „niewolnikiem wiernym i rozumnym”
Przynajmniej jeden raz „widzialną organizację” nazwano „niewolnikiem wiernym i rozumnym”:
„W obecnych ostatnich dniach Jehowa ma widzialną organizację, będącą Jego »niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego mistrz jego postanowił nad swą czeladzią, aby im dawał pokarm na czas słuszny«, i poprzez nią kieruje do swego ludu wody prawdy” (Strażnica Nr 14, 1957 s. 15 [ang. 01.02 1957 s. 91]).
-
Ostatnie teksty o tym, że „ostatek pomazańców” jest „niewolnikiem wiernym i rozumnym”
„Uznajemy, że wszyscy pomazańcy żyjący w danym okresie na ziemi stanowią klasę »niewolnika wiernego i roztropnego«, który zgodnie ze słowami Jezusa miał dostarczać jego domownikom »pokarm we właściwym czasie« (Mateusza 24:45)” (Strażnica Nr 21, 2007 s. 30).
„Na ziemi wciąż pozostaje ostatek namaszczonych członków »Izraela Bożego«, którzy jako bracia Jezusa są »ambasadorami zastępującymi Chrystusa« (2 Kor. 5:20). Tworzą klasę wiernego i roztropnego niewolnika, mającą za zadanie dostarczać duchowy pokarm i troszczyć się o pomazańców oraz rosnącą rzeszę chrześcijan, która liczy już miliony ludzi spodziewających się żyć wiecznie na ziemi (Mat. 24:45-47; Obj. 7:9-15)” (Strażnica 15.01 2010 s. 31).
-
„Niewolnik” istnieje od I wieku
„W przeszłości nasze publikacje podawały następujące wyjaśnienie: Jezus ustanowił wiernego niewolnika nad członkami czeladzi w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.” (Strażnica 15.07 2013 s. 20).
„Tacy pasterze jak apostołowie Piotr, Jan oraz Paweł należeli do grona, które Jezus określił mianem »niewolnika wiernego i roztropnego«.” (Strażnica Nr 9, 2006 s. 25).
„Niewolnik” istnieje od roku 1919
„W roku 1919, gdy nastąpiło duchowe odrodzenie, Jezus wybrał spośród nich wykwalifikowanych namaszczonych braci, żeby działali jako niewolnik wierny i roztropny, i ustanowił ich nad swoją czeladzią” (Strażnica 15.07 2013 s. 23).
„W roku 1919, trzy lata po śmierci brata Russella, Jezus ustanowił »niewolnika wiernego i roztropnego«” (Strażnica luty 2017 s. 25).
Tak więc był kiedyś niewolnik (Apostołowie), ale zniknął. :)
-
„Mienie” jako majątek Towarzystwa Strażnica
„‛Wierny niewolnik’ został ‛ustanowiony nad całym mieniem swego pana’. Obejmuje ono obiekty Biura Głównego w amerykańskim stanie Nowy Jork oraz 110 biur oddziałów rozsianych po całym świecie” (Strażnica Nr 2, 2001 s. 30).
„Ponadto Jezus Chrystus ustanowił niewolnika wiernego i roztropnego »nad całym swoim mieniem« – nad wszystkimi ziemskimi sprawami Królestwa (Mat. 24:47). Do tego mienia zaliczają się obiekty Biura Głównego Świadków Jehowy, a także biura oddziałów, Sale Zgromadzeń i Sale Królestwa na całym świecie. Obejmuje ono również dzieło głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów. Któż powierzyłby swój majątek komuś, komu by nie ufał?” (Strażnica 15.02 2009 s. 26).
„Mieniem” „niewolnika” jest Królestwo Mesjańskie
„W przeszłości nasze publikacje podawały następujące wyjaśnienie (...) W roku 1919 Jezus ustanowił wiernego niewolnika »nad całym swoim mieniem« – nad wszystkimi ziemskimi sprawami Królestwa. Jednakże dalsza głęboka analiza połączona z modlitwą skłania do wniosku, że musimy zweryfikować swoje zrozumienie słów Jezusa o niewolniku wiernym i roztropnym (Prz. 4:18)” (Strażnica 15.07 2013 s. 20-21).
„Obecnie do jego mienia zalicza się Królestwo Mesjańskie, które należy do niego od roku 1914 i które będzie dzielił ze swymi namaszczonymi naśladowcami (Obj. 11:15)” (Strażnica 15.07 2013 s. 24-25).
Kiedyś wręcz zaprzeczano obecnej wykładni:
„»Postanowi go nad całą swoją posiadłością«. Nie chodzi tu o jego »posiadłość« w niewidzialnych niebiosach, lecz postanowił go nad »swoją posiadłością« tu na ziemi, gdzie przebywa uznany »niewolnik« – ostatek” (Życie wieczne w wolności synów Bożych 1970 s. 119).
-
Kiedy „niewolnik” otrzymał swoje mienie?
„Mienie” przekazane „niewolnikowi” w roku 1919
Gdy w roku 1927 odrzucono C. T. Russella (zm. 1916), jako pojedynczego „sługę wiernego i roztropnego”, zmieniła się też nauka o „mieniu”. Odtąd ono zostało ‘przekazane’ zbiorowemu niewolnikowi i na dodatek dopiero od roku 1919:
„W lutym 1927 ostatecznie sprostowano błędny pogląd, że sam Russell był »sługą wiernym i roztropnym«” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 33-34).
„Proroctwo Jezusa o końcu świata daje odpowiedź: »Szczęśliwy jest ów niewolnik, którego mistrz przeszedłszy znajdzie tak czyniącego. Zaprawdę powiadam wam, że go postanowi (nad czym?) nad WSZYSTKĄ posiadłością swoją.« (Mat. 24:46, 47, NŚ...) I oto fakty pokazują, że od roku 1919 Jezus awansował w ten sposób swą klasę pomazanych niewolników” (Strażnica październik 1951 s. 148, wydanie polonijne [ang. 15.10 1950 s. 387]).
„Istotnie, Pan po przybyciu stwierdził, że jego wierny niewolnik pracowicie rozdziela pokarm między członków czeladzi i głosi dobrą nowinę. Owego sługę czekały teraz większe zadania. Jezus zapowiedział: »Zaprawdę wam mówię: Ustanowi go nad całym swoim mieniem« (Mateusza 24:47). Doszło do tego w roku 1919, kiedy ów niewolnik miał już za sobą okres prób” (Strażnica Nr 5, 2004 s. 12).
„W roku 1919 położył »klucz domu Dawidowego« na ramieniu »niewolnika wiernego i roztropnego«, ustanowiwszy tę klasę »nad całym swoim mieniem« (Izaj. 22:22; Mat. 24:45, 47)” (Strażnica 15.01 2009 s. 31).
„Mienie” przekazane „niewolnikowi” w „wielkim ucisku”
„Do tej pory rozumieliśmy, że ‘przybycie’, o którym mówi werset 46, dotyczy przyjścia Jezusa w celu skontrolowania duchowego stanu pomazańców w roku 1918, i że ustanowienie niewolnika nad całym mieniem Pana dokonało się w roku 1919 (Malach. 3:1). Niemniej głębsza analiza wskazuje, że powinniśmy zrewidować swoje zrozumienie dotyczące czasu spełniania się pewnych elementów proroctwa Jezusa” (Strażnica 15.07 2013 s. 8).
„Logiczny jest więc wniosek, że gdy zgodnie z Ewangelią według Mateusza 24:46, 47 Jezus przybywa, by ustanowić niewolnika nad całym swoim mieniem, również chodzi tu o jego przyszłe przybycie podczas wielkiego ucisku” (jw. s. 8).
„Jezus nie przybył ustanowić wiernego niewolnika nad całym swoim mieniem w roku 1919, ale że zrobi to w trakcie wielkiego ucisku” (jw. s. 8).
-
No i jeszcze zły niewolnik
Istnieje „klasa złego niewolnika”
„Gdy Pan przyszedł do świątyni w celu sądzenia w 1918, znalazł tę klasę, którą określił jako »niewiernego sługę«, czyli »złego i gnuśnego sługę«, lub »złego sługę«...” (Strażnica 15.12 1930 s. 374 [ang. 15.10 1930 s. 309]).
„Na stole demonów znajduje się trująca strawa. Rozważmy na przykład, jaki pokarm wydają odstępcy oraz klasa złego niewolnika” (Strażnica Nr 13, 1994 s. 11).
„Nie powinno nas to dziwić. Jezus wspomniał o »niewolniku wiernym i roztropnym«, czyli o gronie namaszczonych chrześcijan, a następnie o »złym niewolniku« – klasie ludzi, którzy narzekają: »Mój pan zwleka« i biją swych współniewolników (Mateusza 24:48, 49)” (Strażnica Nr 20, 2000 s. 9).
Nie istnieje „klasa złego niewolnika”
„Czy Jezus w ten sposób przepowiedział, że w dniach ostatnich pojawi się jakaś klasa złego niewolnika? Nie. To prawda, że niektóre jednostki demonstrują nastawienie podobne do nastawienia złego niewolnika opisanego przez Jezusa. Zwykliśmy je określać mianem odstępców bez względu na to, czy należały wcześniej do pomazańców, czy też do »wielkiej rzeszy« (Obj. 7:9). Ale nie tworzą one żadnej klasy złego niewolnika. Jezus nie powiedział, że ustanowi kogoś takiego. Jego wypowiedź w rzeczywistości była ostrzeżeniem dla niewolnika wiernego i roztropnego” (Strażnica 15.07 2013 s. 24).
-
Kobiety przestają być „niewolnikiem wiernym i roztropnym”
Do połowy roku 2013 kobiety mogły należeć do klasy „niewolnika wiernego i roztropnego”, którą wtedy stanowił cały „ostatek” pomazańców:
„Wszyscy należący do Izraela Bożego, mężczyźni i kobiety, stanowią klasę kapłańską (Galatów 3:28, 29). Jako drugorzędna część potomstwa Abrahama, nawołują obecnie: »Weselcie się, narody, z jego ludem« (Powtórzonego Prawa 32:43). Członkowie Izraela duchowego, którzy pozostają jeszcze na ziemi, tworzą »niewolnika wiernego i roztropnego«” (Mateusza 24:45-47)” (Strażnica Nr 3, 1998 s. 17).
Ale od połowy roku 2013 ten „niewolnik”, to wyłącznie Ciało Kierownicze składające się tylko z mężczyzn („braci”):
„W Strażnicy z 15 lipca 2013 roku wyjaśniono, że niewielka grupa namaszczonych braci, którzy tworzą Ciało Kierownicze, to »niewolnik wierny i roztropny«” (Strażnica luty 2017 s. 26).
W związku z tym Towarzystwo Strażnica zmuszone było zmienić też treść w niektórych swych książkach:
„Jak zapowiedział Jezus, w obecnych ciężkich dniach ostatnich miała być ustanowiona klasa chrześcijan namaszczonych duchem świętym, którzy dawaliby »pokarm we właściwym czasie« (Mateusza 24:45-47). (...) Słuchamy uważnie, bo uznajemy, że za pośrednictwem tej klasy ludzi porozumiewa się z nami sam Jehowa” (Zbliż się do Jehowy 2002 s. 312-313).
„Jak zapowiedział Jezus, w obecnych ciężkich dniach ostatnich miała być ustanowiona niewielka grupa mężczyzn namaszczonych duchem świętym, którzy dawaliby »pokarm we właściwym czasie« (Mateusza 24:45-47). (...) Słuchamy uważnie, bo uznajemy, że za pośrednictwem tego niewolnika porozumiewa się z nami sam Jehowa” (Zbliż się do Jehowy 2014 [druk: lipiec 2015] s. 312-313).
Tak więc od połowy roku 2013 kobiety, będące namaszczonym „ostatkiem”, owszem nim pozostały, ale przestały należeć do klasy „niewolnika”. Czyli jakby zaprzestały rozdawać ów „pokarm”. Zostały więc w pewien sposób zdegradowane, nawet z powodu płci, i do obecnego „niewolnika”, którego stanowi tylko Ciało Kierownicze, nie mają żadnych szans być powołane.
-
Temat się chyba wyczerpał.
Póki CK nie zmieni nauki. :)
Ale póki co refleksja nad starym tekstem:
„Jedynym członkiem ciała kierowniczego, który w ciągu wszystkich dziewiętnastu stuleci się nie zmienił, jest główny członek, mianowicie niewidzialny, nieśmiertelny Jezus Chrystus. Inni członkowie ciała kierowniczego mogą w ciągu lat zmieniać się, ponieważ Bóg układa w swej organizacji członków tak, jak mu się podoba; lecz wymogi teokratyczne, stawiane ciału kierowniczemu nie doznają żadnej zmiany” (Strażnica Nr 10, 1948 s. 12, art. „Organizacja teokratyczna i jej ciało kierownicze” [ang. 01.12 1947 s. 363]).
Jeśli CK = Niewolnik
to Jezus będąc członkiem CK jest też niewolnikiem. :)
Czyli mówił w Mt 24:45-47 głównie o sobie. :-\
Tylko ten rok 1919 nie pasuje do Jezusa. ;)
-
Mam taki wniosek.
Niewolnik powołany w roku 1919 i utożsamiony z zarządem Towarzystwa.
Czyli niewolnik nr 1
W roku 1971 powołano Ciało Kierownicze obok zarządu, które utożsamiono z niewolnikiem.
Czyli niewolnik nr 2.
Zarząd w 1971 r. pozostał nadal i zawierał 7 członków CK (z 11 czy nawet z 18) czyli członków niewolnika. Stał się on 'nadniewolnikiem'.
Czyli niewolnik nr 3.
-
Ale póki co refleksja nad starym tekstem:
„Jedynym członkiem ciała kierowniczego, który w ciągu wszystkich dziewiętnastu stuleci się nie zmienił, jest główny członek, mianowicie niewidzialny, nieśmiertelny Jezus Chrystus. Inni członkowie ciała kierowniczego mogą w ciągu lat zmieniać się, ponieważ Bóg układa w swej organizacji członków tak, jak mu się podoba; lecz wymogi teokratyczne, stawiane ciału kierowniczemu nie doznają żadnej zmiany” (Strażnica Nr 10, 1948 s. 12, art. „Organizacja teokratyczna i jej ciało kierownicze” [ang. 01.12 1947 s. 363]).
zaciekawiło mnie co ów niezmienny (urodzony w Betlejem) "członek Ciała Kierowniczego" robił od śmierci Apostoła Jana aż do narodzin Charlesa Russella, a w szczególności komu i jaki "pokarm duchowy" dostarczał...
zwłaszcza że pamiętam jego słowa (dzisiaj czytane w kościołach) "jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Jak wszystkie to wszystkie, średniowieczne także.
-
uwzględniając statutowe wymogi głosowania na posiedzeniach Ciała Kierowniczego, należy zadać dwa pytania:
1) o problem prawomocności uchwał podejmowanych niewielką większością głosów (jeśli doliczymy Jezusa który "wstrzymuje się od głosu" i nie podnosi ręki podczas głosowania może okazać się że nie spełniono wymogu kworum 2/3 głosów);
ciekawe ile takich głosowań było i nadawałoby się do reasumpcji głosowania
2) powstaje problem moralno-teologiczny: czy śmiertelnicy mogą "przegłosować" Jezusa Chrystusa?
Przykładowo Jezus przedstawia (na kartach Pisma Świętego) swoje stanowisko, które wskazuje, że gdyby był obecny na posiedzeniu z pewnością zagłosowałby "przeciwko" uchwale, ale pozostali członkowie Ciała Kierowniczego głosują odmiennie niż Jezus i go "przegłosują"...
-
komu i jaki "pokarm duchowy" dostarczał...
No jak to komu? Arianom, tłumaczom biblii, a przede wszystkim Lutrowi, Husowi i całej reszcie protestantów z których wyłonili się wreszcie świadkowie.
To ci mityczni i bliżej niesprecyzowani ludzie z różnych narodów, których Bóg zawsze trzymał blisko siebie i na których oddziaływał poprzez natchnienie, pomimo tego że nie określali się jako świadkowie.
-
No jak to komu? Arianom, tłumaczom biblii, a przede wszystkim Lutrowi, Husowi i całej reszcie protestantów z których wyłonili się wreszcie świadkowie.
To ci mityczni i bliżej niesprecyzowani ludzie z różnych narodów, których Bóg zawsze trzymał blisko siebie i na których oddziaływał poprzez natchnienie, pomimo tego że nie określali się jako świadkowie.
nawet taka naciągana interpretacja mogłaby nie sprostać próbie weryfikacji historycznej.
Owszem, w każdej epoce historycznej pojawiali się i znikali różni heretycy (w znaczeniu osób zaprzeczających nauce Kościoła Katolickiego) ale nawet oni pojawiają sie w sposób nieciągły i nieregularny. I nie da się udowodnić, że każdego dnia w historii żył jakiś heretyk na którego świadkowie Jehowy mogliby sie powołać jako na swojego rzekomego protoplastę.
Jeśli Jezus ma być ze swoimi uczniami "przez wszystkie dni aż do skończenia świata", to aby uznać roszczenia świadków Jehowy do bycia owymi uczniami, trzeba byłoby wypisać na kartce liczby od 98 do 1870 i do każdej liczby reprezentującej konkretny rok kalendarzowy przypisać jakiegoś heretyka z którym świadkowie Jehowy utożsamiają się; gdyby nawet to powiodło się, trzeba byłoby "kalendarium heretyków" uszczegółowić sprawdzając w których miesiącach danego roku oni żyli i działali.
-
nawet taka naciągana interpretacja mogłaby nie sprostać próbie weryfikacji historycznej.
Owszem, w każdej epoce historycznej pojawiali się i znikali różni heretycy (w znaczeniu osób zaprzeczających nauce Kościoła Katolickiego) ale nawet oni pojawiają sie w sposób nieciągły i nieregularny. I nie da się udowodnić, że każdego dnia w historii żył jakiś heretyk na którego świadkowie Jehowy mogliby sie powołać jako na swojego rzekomego protoplastę.
Jeśli Jezus ma być ze swoimi uczniami "przez wszystkie dni aż do skończenia świata", to aby uznać roszczenia świadków Jehowy do bycia owymi uczniami, trzeba byłoby wypisać na kartce liczby od 98 do 1870 i do każdej liczby reprezentującej konkretny rok kalendarzowy przypisać jakiegoś heretyka z którym świadkowie Jehowy utożsamiają się; gdyby nawet to powiodło się, trzeba byłoby "kalendarium heretyków" uszczegółowić sprawdzając w których miesiącach danego roku oni żyli i działali.
No i by trzeba wymienić nauki, które były choć podobne do CK z XXI w.
I którym naukom tegoż CK zaprzeczali. :)
-
No i by trzeba wymienić nauki, które były choć podobne do CK z XXI w.
I którym naukom tegoż CK zaprzeczali. :)
i nawet najbardziej liberalnie licząc liczebność "prawdziwego kościoła" w każdym dniu powinien mieć on co najmniej dwóch wyznawców (bo "gdzie dwóch albo trzech zebranych w imię moje, tam ja jestem między nimi") - a więc w każdym miesiącu musi żyć albo co najmniej dwóch odpowiednich heretyków albo co najmniej jeden heretyk i co najmniej jeden jego zwolennik.
warunki niesamowicie liberalne - ale i tak nie zostaną spełnione.
-
A może kiedyś CK znów powoła kobiety do niewolnika-CK?
Wszak o Marii np. piszą:
„Maria odegrała i wciąż odgrywa ważną rolę w urzeczywistnianiu zamierzenia Jehowy. (...) Ponieważ urodziła Mesjasza i będzie uczestniczyć w udostępnianiu wiecznotrwałych błogosławieństw, jest godna głębokiego szacunku” (Strażnica 01.01 2009 s. 10).
„Maria i inni współwładcy Chrystusa w niebie obwieszczają donośnym głosem: »Zasiadającemu na tronie [Jehowie Bogu] i Barankowi [Jezusowi Chrystusowi] błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków«” (Objawienie 5:13; 19:10)” (Strażnica 01.01 2009 s. 10).
"Jakże szczęśliwa musi być ta »obdarzona łaską«, przebywając teraz z Jehową Bogiem i Jezusem Chrystusem!” (Strażnica Nr 22, 1994 s. 31).
Jak mogą kobiety tak zarządzać w niebie, to czemu nie na ziemi? :)
Wszak Maria o sobie powiedziała:
„(...)Maria rzekła: „Oto niewolnica Jehowy!(...)” (Łk 1:38)
-
Roszada twoje wnioski są na podstawie starego światła,gdy wszyscy pomazańcy należeli do klasy niewolnika.Ponadto w niebie ,niema mężczyzny ani kobiety.Wszyscy są duchami obdarzonymi nieśmiertelnością.Troszkę im ciśnienionko podskoczyło gdy poczytali sprawozdanko z pamiątki i zorientowali się,że będą nowe fotele bujane robić dla nowych popaprańców.
-
Roszada twoje wnioski są na podstawie starego światła,gdy wszyscy pomazańcy należeli do klasy niewolnika.
Co z poniższego jest wg starego światła?
Mam taki wniosek.
Niewolnik powołany w roku 1919 i utożsamiony z zarządem Towarzystwa.
Czyli niewolnik nr 1
W roku 1971 powołano Ciało Kierownicze obok zarządu, które utożsamiono z niewolnikiem.
Czyli niewolnik nr 2.
Zarząd w 1971 r. pozostał nadal i zawierał 7 członków CK (z 11 czy nawet z 18) czyli członków niewolnika. Stał się on 'nadniewolnikiem'.
Czyli niewolnik nr 3.