Ja w biblijnego Boga nie wierzę , bez względu na to jakie przypisać mu imię. Wierzę , że ktoś taki jak Jezus był na ziemi , pewnie dla wielu był bogiem , bo był mądrzejszy od nich i lepiej znał zasady funkcjonowania świata. Skoro ja niedoskonały nie gniewałbym się na kogoś kto wątpiłby w moje istnienie to dlaczego mądrzejszy i doskonały Bóg miałby gniewać się na mnie? W sumie to zgadzam się z powiedzeniem , że nie muszę wierzyć w Boga , ważne , że on wierzy we mnie.

Mądry z Ciebie chłopak i lubiący ludzi, tak trzymaj.

wracając do tej starej dyskusji, myślę że człowiek wierzący przestaje wierzyć (1) wtedy gdy jego psychika przestaje potrzebować wiary (2) jeśli jego psychika nadal potrzebuje wiary, ale dotychczasowy Bóg nie zaspokaja potrzeb psychicznych człowieka w sposób zadowalający.

wiara jest przekonaniem niepopartym wiedzą.
I człowiek wierzący wyraża takie przekonanie wtedy gdy odnosi korzyść z tego przekonania

przykładowo człowiek wierzący ma zaspokojoną potrzebę sprawiedliwości (jestem bezradny wobec tych co mnie skrzywdzili, ale uspokaja mnie myśl, że istnieje mocarz który po śmierci wymierzy karę wszystkim moim wrogom - jak to miło pomyśleć "oni wszyscy dostaną .......")

przykładowo człowiek wierzący ma lepsze samopoczucie wierząc że "ktoś nad nim czuwa"

przykładowo człowiek wierzący ma proste wytłumaczenie "skąd się wzięliśmy"

przykładowo człowiek wierzący ma proste wytłumaczenie jakimi zasadami w życiu się kierować  (takimi jakich oczekuje Bóg znany akurat w jego kręgu kulturowym)

to są korzyści które człowiek odnosi z wiary w boga (nie muszę dociekać, bo "wiem", że istnieją proste odpowiedzi na trudne pytania, nie musze bać się bo ktoś o mnie dba)

Nemo: Proszę zwracać uwagę na słownictwo.