Od razu zrozumiałem że jej się spodobałem i że warto zamiast do służby zabrać ją na spacer po lesie nad wodospadem.

zanim doszliśmy do tego wodospadu wyskoczył na nas pies a ja mało nie posikałem się ze strachu, miałem ochotę zostawić tę laskę temu psu "na pożarcie" i uciekać gdzie pieprz rośnie ale nogi wrosły mi w ziemię.
Ponieważ szliśmy wąską ścieżką i ja pokazywałem jej drogę (szedłem przed nią, ona za mną) więc wyglądało to w jej oczach tak, jakbym to ja bohatersko zasłonił ją przed niebezpieczeństwem swoim własnym ciałem; bardzo jej wtedy zaimponowałem swoją "odwagą"

"Trzeba tym ludziom tak utrudniać pracę, żeby nią byli zajęci i nie ufali kłamliwymi słowom" (wyjścia 5:9)