W Biblii mamy świadectwa jak to apostołowie głosili. A jakoś ciało kierownicze nic nie publikuje jakoby głosiło niewierzącym chodząc po domach. Bo oni nie głoszą. Teraz widzę jak moje oczy były zaślepione nie widząc tego. Ale psychika dobrze podpowiadała, żeby powoli chodzić między odległymi blokami i domami nabijając godzinki. I tak samo podpowiada dzisiejszym świadkom, żeby wykorzystać każdą okazję do raportowania. Dlatego wydzwaniają do przyjaźnie usposobionych nieczynnych i takich co się odłączyli. Jak człowiek ochłonie po tej religii to widzi ją z boku jaka to atrapa natchnienia Duchem Bożym.

DeepPing dawał skany jak CK stoi przy wózkach.
Ale gdzie to jest?

A do drzwi do drzwi też?

Nie ma co siać dezinformacji. Członkowie CK głosili publicznie (przynajmniej do czasu pandemii). Pisał o tym chociażby Ray Franz w Kryzysie Sumienia.

Ja się zgadzam, że głosili, zanim stali się członkami CK.
Ale obecnie w publikacjach ŚJ nie ma takiej informacji, że oni chodzili od domu do domu, np. w latach 2000-2019.

Ani zdjęć nie ma w publikacjach, ani informacji, ani w listach.

Chyba masz rację. Natomiast dodatkowo gdzieś w jednym z twoich opracowań było pytanie do sędziego Rutheforda dlaczego nie głosi od domu do domu. I on odpowiedział że jak czytelnik będzie tak zajęty dziełem Pańskim jak on, to też nie będzie musiał głosić po domach.

Jeden raz głosił, w 1922:

„Cztery dni później, jeszcze podczas trwania zjazdu, brat Rutherford wraz z innymi delegatami osobiście wziął udział w głoszeniu o Królestwie od domu do domu, zorganizowanym w promieniu 70 kilometrów od miejsca zgromadzenia” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 260).

„J. F. Rutherford przybył tam ‘wyprawić ich w drogę’, ale na tym jego rola się nie skończyła. »Brat Rutherford siedział w pierwszym samochodzie, jaki wyruszył tego ranka« – opowiada Sara C. Kaelin. A John Fenton Mickey dodaje: »Samochód brata Rutherforda stał na początku szeregu. Rutherford zaprosił mnie z żoną, jej siostrę Clarę Myers oraz Richarda Johnsona z żoną. Nie mogłem jednak pojechać, ponieważ nasza córeczka zachorowała (...). Samochód z numerem pierwszym miał wyznaczony teren przy szosie z Cedar Point do Sandusky. Brat Rutherford zaszedł do pierwszego domu, Clara Myers do następnego i tak dalej, aż do zakończenia służby. Potem wszyscy wrócili na zgromadzenie«” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 57-58).

Ale później tak pisano:

   „Często niektórzy ze starszych mówią: ‘Prezydent Towarzystwa przecież nie idzie nigdy z książkami od domu do domu i nie sprzedaje ich.’ Dlaczego ja mam iść?
Czy ja mam przez to jaki zarzut przeciwko sprzedawaniu książek że sam nie idę? Bynajmniej nie. Gdybym tylko mógł znaleźć nieco czasu i sposobności do tej pracy, zapewne spotkałbym się z wieloma radościami. Pan z łaski swej udzielił mi tyle pracy ile jeden człowiek może tylko wykonać. (...) ja nie mam czasu iść od drzwi do drzwi. Jeżeli wasz wszystek czas jest w zupełności zajęty w służbie Pańskiej w podobny sposób, wtedy i wy nie możecie mieć czasu iść od domu do domu” (Strażnica 15.01 1929 s. 31 [ang. 01.11 1928 s. 334]).

   „Mój drogi Bracie Rutherford: (...) To przywodzi mi na umysł o dobrym cugu koni, ciągnących razem. Ty głosisz przez radjo, a naszym przywilejem jest iść od domu do domu” (Strażnica 15.04 1930 s. 127 [ang. 15.01 1930 s. 31]).

Nie przejmuj się, miałem podobnie. To efekt twojego odsunięcia się od zboru. Teraz będą: 1. Bombardować cię miłością i zainteresowaniem. 2. Chcą dowiedzieć się dlaczego stałeś się nieczynnym, może naczytałeś się odstępczych materiałów i przestałeś wierzyć w organizację i jej zapewnienia.

Potwierdzam, u mnie to teraz mniej więcej podobnie wygląda. Dostałam już trochę wiadomości od osób z grupy, z którymi do tej pory praktycznie zero kontaktu/więzi, którzy nagle się martwią co u mnie i czemu mnie nie ma na zbiórkach. W żołądku mi się przewraca jak sobie wyobrażę jak siedzą na którejś z nich w kilka czy kilkanaście osób i pełni zbożnego zmartwienia omawiają moją sytuację i "strategię" kontaktu (tak przynajmniej było w przypadku innej dziewczyny z mojej grupy, kiedy zaczęła być nieczynna)