Kilka lat temu w naszym zborze starsza wiekiem siostra przyjęła transfuzję w szpitalu,niektórzy byli zgorszeni,było to  w czasie wizyty nadzorcy obwodu -zapytałam go osobiście co  teraz? słyszała to także inna siostra - odpowiedział żeby nie rozmawiać o tej sprawie bo nie wiadomo czy była wtedy świadoma.Żyła jeszcze wiele lat,nie było żadnego komitetu ,nikt nie zrobił z tego problemu.Wiem też że wielu świadków twierdzi że to ich osobista sprawa i nie informowaliby kogokolwiek gdyby zdecydowali się na krew.I słusznie,tak sadzę.

Znam osobę która również przyjęła krew, przez fanatyków jest traktowana jako trendowata.

Mam w dalszej rodzinie dwie osoby które przyjęły krew,wiedzą o tym tylko najbliższe osoby-nikt ich za to nie krytykował.Obie są aktywnymi świadkami,jedna to pionierka stała,wiedzą że to sprawa ich sumienia.Faktem jest też że mają wokół siebie samodzielnie myślących świadków,którzy rozmawiają tylko z "mądrymi"

Jednak podejrzewam, że gdyby o tym fakcie dowiedział się cały zbór to te osoby zostałyby wywalone. I może Ci najbliżsi o tym wiedzą i dlatego trzymają buzię na kłódkę .

Gdy byłam śJ na temat transfuzji krwi już jako dojrzała kobieta miałam swoje zdanie, że gdyby była taka niestety potrzeba wyraziłabym zgodę na taki zabieg. Myśląc o moich bliskich będących śJ ( Mama, mąż, nieochrzczona córka) żywiłam nadzieję, że gdyby trzeba było użyć krwi do ratowania życia przekonywałabym ze wszystkich sił, aby skorzystali z takiej pomocy. Tak rozmyślając czasem na ten temat, byłabym nawet zdolna wyprosić braci z komitetu łączności, powiedzieć im aby nie wtrącali się. Nie wyobrażałam sobie, że mi się kręcą obcy faceci przy moich najbliższych i cytują wątpliwe interpretacje wersetów biblijnych na temat "spożywania krwi", bo dla mnie NIGDY nie było przekonujące, wystarczające to wyjaśnienie i interpretacja przez CK. Takie było moje stanowisko w kwestii transfuzji krwi. Byłam tak bardzo przeciwna tej karteczce " ŻADNEJ KRWI", nie zgadzałam się, aby nie ratować życia. Miałam tę kartkę wypisana może 2-3 razy.
Gdy miałam 22 lata byłam w zagrożonej ciąży, leżałam w szpitalu i bardzo się męczyłam emocjonalnie, gdy usłyszałam że "BYĆ MOŻE"   będę miała transfuzję. Ile ja się namodliłam, napłakałam, ile strachu, rozterek, bo tu emocje religijne, przeciwko rozsądkowi i miłości do jeszcze nie narodzonego dziecka i siebie. Poszłam do lekarza po informacje wyposażona w karteczkę, którą dała mi Mama do szpitala. A na tej karteczce tylko jedno słowo: DEXTRAN. (chyba nie pomyliłam). Powiedziałam lekarzowi, że to mogę przyjąć, zamiast krwi. Wiecie jak dziś, gdy córka jest dorosła, jak żałosna dla mnie jest ta scenka. W szpitalu tez miałam Biblię, ale zrezygnowałam z cytowania lekarzowi wersetu o krwi i wyjaśniania według nauk śJ. Obeszło się bez transfuzji, lekarze zdecydowali, że będę dłużej w szpitalu pod kontrolą, dostawałam leki ( nie pamiętam jakie). Ale otarłam się wtedy o to, jak można się czuć, gdy staje się przed wyborem w kwestii transfuzji krwi.
A dziś są frakcje, które można przyjmować itd.
Jest też sprawa dotycząca transfuzji krwi u śJ w Bułgarii  i stanowiska Towarzystwa Strażnica w artykule "Bułgaria, Strażnica i transfuzja krwi " w internecie.

Ja się dziwie, że lekarze dyskutują z jakimiś kolesiami z komitetu łączności. Po co z nimi wchodzi w jakiekolwiek polemiki dotyczące choroby pacjenta. To obcy ludzie.

No właśnie. A skąd tacy ludzie biorą się wtedy w szpitalu? Czy jest obowiązek poinformowania ich kiedy możliwa miałaby być transfuzja?
Już sama myśl o tym, że ktoś mógłby w ten sposób "włazić" w moje życie i moich bliskich budzi we mnie wściekłość.

Jednak po tym co napisała od-nowa widzę też, że dopóki człowiek się nie obudzi, tak właśnie myśli i postępuje...

No właśnie. A skąd tacy ludzie biorą się wtedy w szpitalu? Czy jest obowiązek poinformowania ich kiedy możliwa miałaby być transfuzja?
Już sama myśl o tym, że ktoś mógłby w ten sposób "włazić" w moje życie i moich bliskich budzi we mnie wściekłość.

Jednak po tym co napisała od-nowa widzę też, że dopóki człowiek się nie obudzi, tak właśnie myśli i postępuje...

   Ci ludzie uważają ( bo im to wmówiono) że sami sobie nie poradzą z tymi krwiopijcami lekarzami. Dlatego jak się robi gorąco, sami dają im znać, a ci niczym kruki krążą nad ofiarą.
Sorry za sarkazm, ale widziałam jak to się odbywa i tak to wyglądało.

A tam w tym oświadczeniu jest nadal miejsce na dane dwóch osób które poinformować w razie co?

   Ci ludzie uważają ( bo im to wmówiono) że sami sobie nie poradzą z tymi krwiopijcami lekarzami. Dlatego jak się robi gorąco, sami dają im znać, a ci niczym kruki krążą nad ofiarą.
Sorry za sarkazm, ale widziałam jak to się odbywa i tak to wyglądało.

A tam w tym oświadczeniu jest nadal miejsce na dane dwóch osób które poinformować w razie co?

To było już jakiś czas temu, kiedy to widziałam i chyba byłam w zbyt dużym szoku jak to zobaczyłam żeby dokładnie analizować czy zapamiętać, bo nie przypuszczałam, że to aż tak sformalizowane. Sądziłam, że po prostu w portfelu ŚJ noszą jakąś informację, że odmawiają transfuzji.

Wydaje mi się jednak, że było tam miejsce na wskazane tych dwóch osób.

A teraz żałuję, że nie byłam wystarczająco dociekliwa żeby porozmawiać z mężem dokładnie o treści tego dokumentu. Choć nie wiem czy w ogóle chciałby rozmawiać.

M: Połączyłem posty.