Witaj, gościu! Zaloguj się lub Zarejestruj się.

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Autor Wątek: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego  (Przeczytany 16690 razy)

Offline Trinity

Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« dnia: 07 Lipiec, 2019, 13:25 »
byłam dzisiaj na zebraniu i taki oto temat będzie wałkowany
za 2 tygodnie. wiem że ktoś tu już o tym wspominał zaraz jak artykuł
pojawił się na stronie. no zapowiada się ciekawie

dzisiaj był rozbieg o miłości w zborze
ciekawie się zapowiada


Offline Tatra

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #1 dnia: 07 Lipiec, 2019, 13:52 »
byłam dzisiaj na zebraniu i taki oto temat będzie wałkowany
za 2 tygodnie. wiem że ktoś tu już o tym wspominał zaraz jak artykuł
pojawił się na stronie. no zapowiada się ciekawie

dzisiaj był rozbieg o miłości w zborze
ciekawie się zapowiada


A jest gdzieś ten artykuł dostępny?




Offline Cytryna

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #4 dnia: 07 Lipiec, 2019, 14:19 »
byłam dzisiaj na zebraniu i taki oto temat będzie wałkowany
za 2 tygodnie. wiem że ktoś tu już o tym wspominał zaraz jak artykuł
pojawił się na stronie. no zapowiada się ciekawie

dzisiaj był rozbieg o miłości w zborze
ciekawie się zapowiada
[/quote

Mnie zbulwersował artykuł,który ma być za tydzień....Co do tego pocieszania ,to też znaleźli się psychologowie od siedmiu boleści !!! Swiadkowie nie potrafią często pocieszyć w chorobie czy w mniejszych problemach ,a co dopiero w sprawie molestowania.Kompletny brak pokory....jesteśmy tacy wspaniali we wszystkim  :-\ Ciekawe czy jest tam choćby słowo o psychoterapii ,o fachowcach,którzy potrafią pomóc.Choć niektórzy z nich nawet wymiekają wobec niektórych historii.No ,ale przecież wszechwiedzący CK,starszaki hydrauliki,murarze i tragarze to wprost znawcy tematu psychiki molestowanej osoby
« Ostatnia zmiana: 07 Lipiec, 2019, 14:28 wysłana przez Cytryna »


Offline Niezapominajka

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #5 dnia: 07 Lipiec, 2019, 14:26 »
No tak, dziewczyna została wykorzystana seksualnie w dzieciństwie i ma się z tak trudnego przeżycia obnażyć przed starszym mechanikiem z zawodu, albo murarzem, a może księgowym?
Została jeszcze ciocia dojrzała duchowo z zawodu krawcowa.
 I oni wszyscy bez odpowiedniego przygotowania mają pomóc osobie  z zaburzeniami często cierpiącej np. na fiksacje ?
Tutaj kłania się wiedza z zakresu psychologii klinicznej, albo psychiatrii
Rozumiem, że murarz, mechanik, krawcowa, księgowy takową wiedzę i doświadczenie posiadają?
Czy oni zdają sobie sprawę, że niewłaściwie prowadzona "terapia" przez wykształconych na strażnicach starszych może zaburzenie/problem pogłębić?
A dlaczego nie ma rady aby współpracować z doświadczonym terapeutami klinicznymi, doświadczonymi psychiatrami?

Dla mnie artykuł to kompletna nieodpowiedzialność za psychikę człowieka !
Nie wszystkie burze w Twoim życiu są po to by komplikować ci plany, niektóre mają oczyścić Twoją ścieżkę z tego co zbędne.


Offline Trinity

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #6 dnia: 07 Lipiec, 2019, 14:27 »
powiem tak
wysłuchałam całego materiału
i ciśnienie mi się podniosło
artykuły są ach i och
cycuś glancuś a prawdziwe życie jest tu na forum
dzięki za nie.
nie mam aż takiego doświadczenia w tym temacie, ale jak słyszy to jakaś ofiara to współczuje.
gadanie na obkoło, żadnych dosadnych stwierdzeń.
niesmak czuje


Offline Tatra

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #7 dnia: 07 Lipiec, 2019, 15:10 »
Jakoś nie trawię treści. Jak przegryzę się to może coś z siebie wypluję. W sumie cała gazetka jest poświęcona zagadnieniu. Ale nie teraz bo nieco jestem skołowaciały treścią i chyba miałbym kilka pytań dotyczących praktyki.


Offline Ruda woda

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #8 dnia: 07 Lipiec, 2019, 15:17 »
https://www.jw.org/pl/publikacje/czasopisma/straznica-do-studium-maj-2019/pocieszanie-ofiar-wykorzystania-seksualnego/
akapit 6
Dzieci są bezbronne, a wykorzystywanie seksualne jest okrutne i bardzo je krzywdzi. Zmuszanie dzieci do praktyk seksualnych na wiele lat zanim dojrzeją i będą gotowe do zawarcia małżeństwa i współżycia, może im wyrządzić ogromną krzywdę. Wykorzystanie może bardzo wypaczyć ich pogląd na seks, oraz to, co myślą o sobie i o osobach, które starają się do nich przybliżyć.

MOŻE? wszystko mi opadło dosłownie. delikatnie, ale uznajmy, ze nie ma tematu, bo dziecku MOŻE stała się krzywda

akapit 9
Pocieszenia szczególnie mogą potrzebować osoby, które zostały wykorzystane na skutek zaniedbań rodziców albo które zostały wykorzystane przez kogoś bliskiego.

acha czyli molestowanie przez osobę obcą jest mniej traumatyczne?

co za debil pisał ten artykuł?
« Ostatnia zmiana: 07 Lipiec, 2019, 15:20 wysłana przez Ruda woda »
"Nigdy nie próbuj upodobnić kogoś do siebie. Ty wiesz - i Bóg wie to również - że jeden taki egzemplarz jak ty zupełnie wystarczy"  Ralph Waldo Emerson


Offline Storczyk

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #9 dnia: 07 Lipiec, 2019, 15:56 »
Artykuł napisany bez emocji.Na dodatek czytany w obecności dzieci ,to jest jakaś paranoja .


WIDZĘ MROKI

  • Gość
Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #10 dnia: 07 Lipiec, 2019, 16:05 »
"Każdy, kto ma wiedzę o popełnieniu przestępstwa, ma społeczny obowiązek powiadomienia o tym fakcie policji lub prokuratury. Zgodnie zaś z art. 240 § 1 k.k. grozi nam od miesiąca do trzech lat pozbawienia wolności, jeśli nie przekażemy organom ścigania informacji o przestępstwie zabójstwa, pozbawienia człowieka wolności, porwania zakładnika lub statku czy samolotu, szeregu przestępstw przeciwko ludzkości zakazanych prawem międzynarodowym i przestępstw przeciwko Polsce, jak również przestępstw o charakterze terrorystycznym.

PONIŻEJ DALSZA CZĘŚĆ ARTYKUŁU

13 lipca 2017 r. weszła w życie nowelizacja kodeksu karnego, którą do listy przestępstw objętych od tej daty ustawowym obowiązkiem denuncjacji dodano przede wszystkim przestępstwa seksualne popełnione na szkodę dzieci. Teraz mamy więc obowiązek poinformować policję lub prokuraturę także o każdym przypadku dokonania albo usiłowania przestępstwa zgwałcenia małoletniego poniżej 15. roku życia, wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostry (niezależnie od wieku pokrzywdzonego), gwałtu zbiorowego lub ze szczególnym okrucieństwem, jak również wykorzystania seksualnego osoby bezradnej z powodu jej niepełnosprawności intelektualnej lub psychicznej. Obowiązek ten dotyczy także naszej wiedzy o każdym przypadku obcowania seksualnego z dzieckiem poniżej 15. roku życia, choćby temu obcowaniu nie towarzyszyła przemoc, groźba, podstęp, wykorzystanie bezradności lub zależności dziecka, i nawet jeśli doszło do tego za przyzwoleniem czy też z inicjatywy dziecka (co przy obniżającej się granicy inicjacji seksualnej wśród nastolatków się zdarza). Co więcej, obowiązkiem tym objęty jest każdy przypadek prezentowania dziecku w wieku do 15 lat treści pornograficznych, udostępnienia mu przedmiotów mających charakter seksualny oraz rozpowszechniania treści pornograficznych w sposób umożliwiający małoletniemu zapoznanie się z nimi, jak również wykonania czynności seksualnej w obecności dziecka w wieku do lat 15. Obowiązek denuncjacji dotyczy w zasadzie wszystkich zachowań seksualnych wobec dzieci.

Jeśli chodzi o pornografię, to denuncjować powinniśmy nie tylko pokazywanie dzieciom w wieku do lat 15. filmów, zdjęć czy książek pornograficznych, ale wręcz rozpowszechnianie takich treści w sposób, który pozwala bez problemu się z nimi przez dzieci zapoznać, jak choćby prowadzenie niekodowanych stron pornograficznych w internecie.

RZECZPOSPOLITA
CYFROWA.RP.PL
Jak cyfrowa rewolucja wpływa na finanse i bezpieczeństwo?
Warto mieć tego świadomość także w kontekście informacji o molestowaniu seksualnym dzieci przez księży, i to nie tylko poprzez odbywanie z nimi stosunków seksualnych, ale choćby prezentowanie pornografii np. ministrantom. Przypadki takich przestępstw były niestety wielokrotnie przez lata ukrywane zarówno przez pokrzywdzonych i ich rodziny, jak i przede wszystkich przez hierarchię kościelną. Zdarza się, że cała wspólnota parafialna wie o skłonnościach danego księdza, jego przełożeni także, a jedynym działaniem jest „zsyłanie" do odludnego klasztoru lub na mało intratną parafię i ostracyzm towarzyski na poziomie plotki. Obecnie poprzestawanie na takich działaniach stało się karalne.

Obowiązek doniesienia o podejrzeniu popełnienia takiego przestępstwa ma każdy, kto nabył w dowolny sposób wiarygodną informację o tym fakcie. Nie musi to być więc świadek naoczny, ale i osoba, z którą taki świadek, pokrzywdzony lub sprawca podzielił się informacjami. Warunkiem jest wewnętrzne odczucie, że owe informacje są prawdziwe, a w zasadzie na odwrót – jeśli otrzymujemy informację i jesteśmy przekonani, że nie jest prawdziwa, możemy zaniechać informowania organów ścigania.

Jedynymi osobami, na których nie ciąży prawny obowiązek doniesienia o takich przestępstwach, są pokrzywdzony i sprawca czynu zabronionego oraz osoby temu sprawcy najbliższe. Uprawnienie sprawcy wynika z jego prawa do obrony. Jeśli chodzi o brak odpowiedzialności osób najbliższych sprawcy, to ustawodawca uznał, że ważniejsza jest ochrona relacji rodzinnych niż zmuszanie najbliższych do denuncjacji osoby im bliskiej, od której są zależni nie tylko emocjonalnie, ale często i finansowo. Zresztą jeśli osoba najbliższa oskarżonego ma w postępowaniu karnym w każdej sprawie na każdym jej etapie prawo do odmowy składania zeznań przeciwko najbliższemu, to nie może być karana za brak jego denuncjacji.

Z kolei uprawnienie pokrzywdzonego do milczenia wynika z jego prawa do poszanowania własnej prywatności i intymności. Co prawda wszystkie przestępstwa seksualne są już ścigane z urzędu, a więc mogą się toczyć, nawet gdy osoba pokrzywdzona sobie tego nie życzy, jednak ustawodawca nie poszedł tak daleko, by zmuszać do informowania organów ścigania o własnej krzywdzie, i wprost wykluczył karalność za czyn z art. 240 § 1 k.k.

Należy przede wszystkim podkreślić, że nakaz denuncjacji spoczywa na rodzicach i opiekunach pokrzywdzonych dzieci, tak prawnych, jak i faktycznych – zwolnieni są od obowiązku denuncjacji najbliżsi sprawcy, ale żadną miarą nie najbliżsi pokrzywdzonego. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy dana osoba jest najbliższą i dla pokrzywdzonego, i dla sprawcy – co ma miejsce w stosunkach kazirodczych. Wtedy uprawnienie do niedonoszenia na najbliższego sprawcę przeważa nad obowiązkiem ochrony najbliższego pokrzywdzonego, nawet dziecka. W pozostałych przypadkach w ramach własnych obowiązków wobec dziecka najbliżsi muszą zgłaszać każde podejrzenie wykorzystania seksualnego dziecka, czy nabiorą go na podstawie słów dziecka, jego zachowania, rysunków czy badań lekarskich. Nie wystarczy samo odcięcie dziecka od kontaktów z osobą, którą się podejrzewa o molestowanie. Nie usprawiedliwia milczenia rodzica chęć ochrony dziecka przed powtórną wiktymizacją, chęć uchronienia go przed ostracyzmem społecznym, przechodzeniem stresu związanego z postępowaniem karnym, przesłuchaniem, badaniami itp. Mimo takiej motywacji rodzic (opiekun) może zostać ukarany za niespełnienie swojego obowiązku. Zatajanie takich czynów nie służy bowiem wcale dobru dziecka. Po pierwsze, sprawca pozostaje bezkarny i może krzywdzić zarówno to, jak i inne dzieci. Po drugie, pokrzywdzone dziecko odczuwa porzucenie, brak bezpieczeństwa i wsparcia osób mu najbliższych. Jest to szczególnie dotkliwe, gdy zdecyduje się ujawnić swoje pokrzywdzenie – jeśli najbliżsi mu nie uwierzą, nie wesprą i nie będą aktywnie dążyć do ukarania sprawcy, zostaje przez nich jeszcze bardziej pokrzywdzone.

Obowiązek denuncjacji nie powstaje, jeśli osoba ma dostateczną podstawę przypuszczenia, że policja lub prokuratura wie o danym czynie. Nie oznacza to, że możemy uznać, iż zrobią to osoby bardziej do tego zobowiązane (np. rodzice, nauczyciele lub lekarze) lub mające większą wiedzę (np. naoczni świadkowie). Obowiązek ten przestaje nas obciążać jedynie wtedy, gdy wiemy (lub przypuszczamy na podstawie obiektywnych okoliczności), że postępowanie już się toczy (bo np. informowali o tym w telewizji lub w gazecie).

Obowiązek denuncjacji przestępstw seksualnych wobec dzieci spoczywa nie tylko na dorosłych. Obejmuje także małoletnich, i to niezależnie od wieku, po rygorem stosowania sankcji. Po 17. roku życia będą to sankcje karne, a wcześniej sankcje stosowane wobec nieletnich (środki poprawcze lub wychowawcze). Nawet dzieci poniżej 13. roku życia, wobec których nie można jeszcze stosować środka poprawczego i prowadzić postępowania o czyn karalny (w tym wypadku o naruszenie art. 240 § 1 k.k.), mogą zostać objęte postępowaniem o demoralizację i zastosowaniem środków wychowawczych właśnie za niedopełnienie tego obowiązku.

Tak więc jeśli rówieśnicy pokrzywdzonego wiedzą o czynie seksualnym na szkodę koleżanki lub kolegi, mają obowiązek prawny powiadomić o tym organy ścigania, a przynajmniej dorosłych, gdy mogą przypuszczać, że tę informację przekażą odpowiednim organom.

Obowiązek denuncjacji rozpoczyna się w momencie nabycia wiarygodnej wiedzy o danym czynie zabronionym, a kończy się w momencie rozpoczęcia postępowania karnego (lub nabycia usprawiedliwionego przekonania, że zostało wszczęte). Gdy do ścigania czynu nigdy nie doszło, obowiązek wygasa dopiero w momencie przedawnienia, czyli po bardzo długim czasie, bo przestępstwa seksualne na szkodę małoletniego nie mogą ulec przedawnieniu przed ukończeniem przez pokrzywdzonego 30. roku życia.

Należy ponadto mieć świadomość, że nowelizacja z lipca 2017 r. wprowadziła obowiązek denuncjacji wszystkich przestępstw seksualnych wobec dzieci nie tylko popełnionych po tej dacie, ale popełnionych wcześniej jeszcze nieprzedawnionych, a do tej pory niezgłoszonych organom ścigania. Przepis określający, że przestępstwo seksualne popełnione na szkodę dziecka nie może ulec przedawnieniu wcześniej niż przed ukończeniem przez pokrzywdzonego 30. roku życia, wszedł w życie 26 maja 2014 r. Oznacza to, że wszystkie czyny, które w tej dacie nie były przedawnione, mogą być ścigane do osiągnięcia tego wieku przez pokrzywdzonego.

Warto o tym pamiętać również w kontekście przestępstw seksualnych popełnionych przez księży czy zakonników. Nie ma tu bowiem mowy o grubej kresce i nowym otwarciu w ściganiu pedofilii, ale istnieje obowiązek powrotu do wszystkich do tej pory nieujawnionych zdarzeń i pociągnięcia sprawców do odpowiedzialności karnej za krzywdę dzieci. Co więcej, po ujawnieniu któregokolwiek z tych czynów prokuratura będzie miała obowiązek ścigać nie tylko sprawcę przestępstwa seksualnego, ale także wszystkie osoby, które o nim wiedziały, a nie złożyły zawiadomienia – rodziców, opiekunów pokrzywdzonego, współpracowników sprawcy czy jego przełożonych. Jedynym wyjątkiem jest tajemnica spowiedzi. Żaden ksiądz nie tylko nie musi jej ujawniać, ale wręcz nie wolno mu tego zrobić. Co więcej, nawet jeśli to zrobi, uzyskane informacje nie mogą stanowić dowodu w postępowaniu karnym. Przy tym nieistotne jest, czy była to spowiedź sprawcy, pokrzywdzonego, świadka czy osoby, która dowiedziała się o tym fakcie z opowieści.

Ten wyjątek należy jednak ściśle ograniczyć do sakramentu pokuty. Jeśli ksiądz, a w szczególności hierarcha kościelny, dowie się o przestępstwach seksualnych popełnionych przez kolegów, podwładnych czy przełożonych (a także jakiejkolwiek innej osoby) z innych źródeł, choćby z prywatnej rozmowy czy np. anonimowych donosów, jego obowiązek poinformowania o tym organów ścigania staje się aktualny, jeśli postępowanie karne nie jest według jego wiedzy prowadzone.

Ustawodawca wyraźnie i jednoznacznie powiedział „nie" zmowie milczenia wobec zachowań seksualnych na szkodę dzieci. Teraz powiedzenie tego „nie" należy do społeczeństwa i samego Kościoła. Dla dobra pokrzywdzonych oraz potencjalnych ofiar, ale także dla dobrego imienia Kościoła, poczucia sprawiedliwości społecznej i ogólnie pojętej moralności.

Autorka jest prokuratorką Prokuratury Rejonowej w Żyrardowie

© Licencja na publikację
© ℗ Wszystkie prawa zastrzeżone
Źródło: Rzeczpospolita"

zaznaczenie dodałem
   
Dlaczego tej informacji nie podają, ŻE JEST TO OBOWIĄZKIEM KAŻDEGO OBYWATELA, ABY POINFORMOWAĆ ODPOWIEDNIE SŁUŻBY, O ZAISTNIAŁYM PRZESTĘPSTWIE PEDOFILII, w oficjalnym biuletynie informacyjnym sekty, jakim jest Strasz nica.
« Ostatnia zmiana: 07 Lipiec, 2019, 16:08 wysłana przez WIDZĘ MROKI »


Offline Drengr

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #11 dnia: 07 Lipiec, 2019, 16:05 »
Może ktoś ma możliwość zasięgnąć opinii specjalisty - czy taki artykuł analizowany przy dzieciach może wpłynąć na nie w jakiś negatywny sposób?


Offline Tatra

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #12 dnia: 07 Lipiec, 2019, 16:13 »
Moja pierwsza refleksja dotycząca numeru Strażnicy:

1. jasno i wyraźnie zaznaczone rozdzielność kompetencji starszych i kompetencji władzy świeckiej - tylko jakoś nie jest dla mnie jasna jedna sprawa. Skoro Świadkowie Jehowy są na bakier z instytucją państwa, to w jaki sposób w doktrynie jest traktowane zwrócenie się przez świadka pod ochronę państwa.

Chodzi mi np. o normę typu:

Ustawy państwowe, do których odsyła prawo kościelne, należy zachować w  prawie  kanonicznym  na  ile  nie  są  przeciwne  prawu  Bożemu  i  o  ile  prawo  kanoniczne  czego innego nie zastrzega.


Może ktoś ma możliwość zasięgnąć opinii specjalisty - czy taki artykuł analizowany przy dzieciach może wpłynąć na nie w jakiś negatywny sposób?

To zależy jak je analizujesz. Natomiast niewątpliwie może być sporo zamieszania z taką tematyką. Teoretycznie możesz mieć następujące skutki:
1. rozbudzenie zainteresowania - skutek dzieci mogą zacząć molestować dzieci;
2. zaindukowanie wspomnień - u dziecka powstanie fałszywe wspomnienie o molestowaniu;
3. szeroko pojęty lęk przed seksualnością.

Z tym, że teoretycznie dotyczy to dzieci w starszym wieku tak powiedzmy od 12 lat wzwyż (z poprawką na normę wiekową).

A całkiem spora liczba dzieci będących w przedmiocie zainteresowania pedofili po prostu kompletnie nie zwróci uwagi.



WIDZĘ MROKI

  • Gość
Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #13 dnia: 07 Lipiec, 2019, 16:35 »
Faktyczne zasady skierowane, tylko do gron starszych, nawet nie sług pomocniczych, w sprawie pedofilii, to co podaje strasz-nica, to mydlenie oczu prawu Polskiemu.

List di gron starszych z dnia 01-09-2017 r.

"dot: chronienia małoletnich przed wykorzystywaniem
starsi molestowanie
1 września 2017

DO WSZYSTKICH GRON STARSZYCH

Dotyczy: chronienia małoletnich przed wykorzystywaniem

Spis treści
Kwestie prawne ........................................................................... ak. 5-9
Kwestie zborowe .......................................................................... ak. 10
Duchowa pomoc dla ofiar....................................................... ak. 11, 12
Badanie oskarżeń .......................................................................... ak. 13
Komitet sądowniczy ..................................................................... ak. 14
Komitet rozpatrujący prośbę o przyłączenie .......................... ak. 15, 16
Ograniczenia ............................................................................ ak. 17-19
Dokumentacja ............................................................................... ak. 20
Przeprowadzka do innego zboru............................................. ak. 21, 22
Powiadomienie przez władze świeckie ........................................ ak. 23
Wykroczenia natury seksualnej między małoletnimi ............. ak. 24, 25
Uwagi w podręczniku ‛Paście’..................................................... ak. 26

Drodzy Bracia!

Niniejszy list zastępuje list do wszystkich gron starszych z 1 sierpnia 2016 roku doty-czący chronienia małoletnich przed wykorzystywaniem. Został on dodany do akt zboru i będzie uwzględniony w Skorowidzu do listów dla gron starszych (S-22). Prosimy uważnie przeczytać cały list i zwrócić szczególną uwagę na zaktualizowane wskazówki w akapitach 3, 7, 13 i 14. Jak wska-zano w akapicie 26, każdy starszy powinien uaktualnić swój podręcznik ‛Paście’. W stosunku do oskarżonego posługujemy się rodzajem męskim, a w stosunku do ofiary — rodzajem żeńskim. Jed-nak podane tu zasady mają zastosowanie bez względu na płeć oskarżonego bądź ofiary. Wzmianki o rodzicach i głowach rodzin dotyczą także prawnych opiekunów.

Wykorzystywanie dziecka to seksualne lub cielesne wykorzystywanie osoby małolet-niej. Obejmuje również rażące zaniedbywanie osoby małoletniej przez rodzica. Seksualne wykorzy-stywanie dziecka jest zboczeniem i zazwyczaj obejmuje stosunki płciowe z osobą małoletnią; seks oralny lub analny z osobą małoletnią; pieszczenie narządów płciowych, piersi lub pośladków osoby małoletniej; podglądanie osoby małoletniej; nieprzyzwoite obnażanie się przed osobą małoletnią; zachęcanie osoby małoletniej do zachowań o charakterze seksualnym. Zależnie od okoliczności może też obejmować zajmowanie się pornografią dziecięcą albo „seksting” z osobą małoletnią. „Seksting” to przesyłanie za pośrednictwem urządzeń elektronicznych nieprzyzwoitych wiadomości lub obrazów o charakterze seksualnym.

Z biblijnego punktu widzenia seksualne wykorzystywanie dziecka jest poważnym grze-chem (Powt. Pr. 23:17, 18; Gal. 5:19-21; ks10 5:10; w97 1.2 29; g93 8.10 s. 10, przypis). Świadko-wie Jehowy mają wstręt do seksualnego wykorzystywania dzieci (Rzym. 12:9). Dlatego zbór nie będzie chronił żadnego sprawcy takich odrażających czynów przed konsekwencjami jego grzechu. Zajęcie się przez zbór oskarżeniem o seksualne wykorzystywanie dziecka nie ma na celu zastąpie-nia władz świeckich w zajęciu się sprawą (Rzym.13:1-4). Dlatego ofiara, jej rodzice, oraz każdy kto przekazuje informację o takim przestępstwie starszym powinien być wyraźnie poinformowany, że ma prawo zgłosić sprawę władzom świeckim. Starsi nie będą krytykować osób, które podejmą taką decyzję (Gal. 6:5).

Obowiązek nauczania i chronienia swoich dzieci Pismo Święte nakłada na rodziców (Efez. 6:4). Jako duchowi pasterze, starsi mogą pomagać rodzicom w wywiązywaniu się z tego bi-blijnego obowiązku. Nasze publikacje i serwis internetowy zawierają wiele praktycznych wskazó-wek dla rodziców (w10 1.11 13; w08 1.10 21; g 10/07 3-11; lr 170, 171; g99 8.4 8-11; g97 8.4 14; w96 1.12 ss. 13, 14, ak. 18, 19; fy ss. 61, 62, ak. 24-26; g93 8.10 5-13; g85-E 1/22 ss. 3-10 [po an-gielsku]).

Kwestie prawne. Wykorzystywanie dziecka jest przestępstwem. W niektórych krajach osoby, które się dowiedziały o oskarżeniach dotyczących wykorzystywania dziecka, mogą być przez prawo zobowiązane do zgłoszenia tego władzom świeckim (Rzym. 13:1-4).

Aby mieć pewność, że starsi trzymają się przepisów dotyczących zgłaszania władzom przypadków wykorzystywania dzieci, gdy tylko starsi dowiedzą się, że ktoś jest oskarżany o wyko-rzystywanie dziecka, dwaj z nich powinni niezwłocznie zadzwonić do Działu Prawnego w Biurze Oddziału i poprosić o poradę prawną. Zadzwonić należy nawet wówczas, gdy zarówno ofiara, jak i sprawca czynu są małoletni. Starsi nie powinni prosić domniemanej ofiary, oskarżonego ani innych osób o zadzwonienie do Działu Prawnego w ich imieniu. Starsi zadzwonią do Działu Praw-nego również w następujących sytuacjach:

• Domniemany czyn miał miejsce przed wieloma laty.
• Relacja o domniemanym czynie jest oparta na zeznaniach tylko jednego świadka.
• Domniemany czyn wydaje się być wypartym wspomnieniem.
• Sprawca bądź ofiara domniemanego czynu nie żyją.
• Domniemany czyn zgłoszono już władzom świeckim.
• Domniemany sprawca lub ofiara nie jest członkiem Waszego zboru.
• Domniemany sprawca nie jest Świadkiem Jehowy, ale utrzymuje kontakty ze zborem.
• Domniemany czyn miał miejsce jeszcze przed chrztem domniemanego sprawcy lub ofiary.
• Domniemana ofiara jest już osobą dorosłą.
• Do domniemanego czynu doszło w przeszłości i nie wiadomo, czy starsi z Waszego zboru kiedykolwiek kontaktowali się w tej sprawie z Działem Prawnym prosząc o wskazówki.

Dział Prawny udzieli porady prawnej w oparciu o podane fakty i obowiązujące przepi-sy. Jeśli osoba oskarżona o wykorzystywanie dziecka jest związana z Waszym zborem, telefonujący dwaj starsi podadzą Działowi Prawnemu datę jej urodzenia oraz chrztu (jeżeli jest ochrzczona). Po rozmowie z Działem Prawnym starsi zostaną przekierowani do Działu Służby w Biurze Oddziału.

Dwaj starsi powinni niezwłocznie zadzwonić do Działu Prawnego z informacją o każ-dym więźniu, ochrzczonym bądź nie, który w przeszłości był oskarżony o wykorzystywanie dzieci, a obecnie utrzymuje kontakty ze zborem. Obejmuje to osobę, która przychodzi na zebrania zborowe urządzane w więzieniu. W niektórych wypadkach starsi mogą nie mieć prawa pytać o przestępstwo, które mógł popełnić więzień. Jeśli jednak starsi dowiedzą się, że domniemane przestępstwo ma związek z wykorzystywaniem dzieci, powinni niezwłocznie zadzwonić do Działu Prawnego.

Jeśli starsi dowiedzą się, że osoba dorosła związana ze zborem ma cokolwiek wspólne-go z pornografią dziecięcą, dwaj starsi powinni niezwłocznie zadzwonić do Działu Prawnego. Po-dobnie gdy starsi dowiedzą się, że jakiś dorosły lub nieletni związany ze zborem uprawia „seksting” z osobą małoletnią, powinni natychmiast zadzwonić do Działu Prawnego. Nie trzeba dzwonić do Działu Prawnego, gdy starsi dowiedzą się, że „seksting” uprawiają między sobą dorośli.

Kwestie zborowe. Gdy z punktu widzenia zboru mówimy o seksualnym wykorzysty-waniu dzieci, nie chodzi o sytuację, w której osoba małoletnia wkraczająca w dorosłość dobrowol-nie uczestniczy w aktywności seksualnej z dorosłym kilka lat od niej starszym. Ogólnie rzecz bio-rąc, nie chodzi także o sytuacje, w których uczestnikami są wyłącznie osoby małoletnie (zobacz akapity 24 i 25). Chodzi raczej o sytuacje, w których osoba dorosła jest winna seksualnego wyko-rzystania osoby małoletniej będącej małym dzieckiem albo wbrew woli dorastającej osoby małolet-niej osoba dorosła miała z nią kontakty o charakterze seksualnym.

Duchowa pomoc dla ofiar. Starsi zapewniają ciągłą opiekę duchową, dlatego szcze-gólne znaczenie ma okazywanie przez nich empatii i współczucia ofiarom wykorzystywania seksu-alnego i ich rodzinom (Izaj. 32:1, 2). Praktyczne sugestie i wskazówki można znaleźć w podręczni-ku ‛Paście’, rozdział 4, akapity 21-28. Starsi powinni uważnie przestudiować ten materiał, gdy pomagają ofiarom seksualnego wykorzystywania dzieci. Udzielając duchowej pomocy ofierze wy-korzystania, która jest nadal małoletnia, starszy nigdy nie powinien być z nią sam na sam, lecz zaw-sze w obecności innego starszego i innego dorosłego członka zboru, najlepiej rodzica (lub rodzi-ców) osoby małoletniej (Powt. Pr. 6:6, 7; Efez. 6:4). Jeśli obecność rodzica nie jest możliwa (na przykład to on jest oskarżonym), należy zadbać o obecność innego dorosłego członka zboru, który cieszy się zaufaniem ofiary. Oprócz opieki duchowej ze strony starszych ofiara lub jej rodzina może chcieć skorzystać z innej pomocy. Na przykład ofiara lub jej rodzina może postanowić skonsulto-wać się ze specjalistą w zakresie zdrowia psychicznego. Jest to kwestia ich osobistej decyzji.

Gdy do starszego zwraca się osoba dorosła, która martwi się lub zadręcza z powodu wykorzystania jej w przeszłości, nadzorca powinien ją ‛pocieszać swą mową’ (1 Tes. 5:14). Starsi powinni okazywać empatię, współczucie, cierpliwość i wsparcie tym, którzy się do nich zwracają z takimi sprawami. Starszy nigdy nie powinien spotykać się na osobności ani stawać jedynym po-wiernikiem siostry, która nie jest jego bliską krewną.

Badanie oskarżeń. Starsi mogą się dowiedzieć o oskarżeniu o seksualne wykorzystanie dziecka bezpośrednio od ofiary, za pośrednictwem jej rodziców lub zaufanej osoby, której ofiara się zwierzyła (zobacz akapit 3). Po otrzymaniu pomocy z Biura Oddziału i jeżeli oskarżony jest człon-kiem zboru, grono starszych wyznaczy dwóch starszych, którzy zgodnie z Biblią zbadają sprawę. Starsi ci powinni ściśle trzymać się procedur biblijnych i opartych na Biblii wskazówek zawartych w niniejszym liście oraz w podręczniku ‛Paście’, zwłaszcza w rozdziale 5. W trakcie badania zarzu-tów i postępowania sądowniczego nie jest wymagane, by małoletnia ofiara wykorzystania seksual-nego przedstawiła swe oskarżenia w obecności domniemanego sprawcy. Na ogół, starsi powinni być w stanie uzyskać niezbędne informacje od rodziców małoletniej ofiary. Ponadto, starsi mogą już dysponować wystarczającym dowodem potrzebnym do ustalenia czy doszło do wykroczenia domniemanego sprawcy (ks10 5:37-39). W wyjątkowej sytuacji, w której ci dwaj wyznaczeni starsi uznają, że konieczna jest rozmowa z osobą małoletnią, która jest ofiarą wykorzystania seksualnego, powinni wcześniej skontaktować się z Działem Służby.

Komitet sądowniczy. Jeśli grono starszych uzna, że dysponuje wystarczającymi biblij-nymi dowodami uzasadniającymi powołanie w zborze komitetu sądowniczego w sprawie o seksu-alne wykorzystywanie dziecka, koordynator grona starszych powinien najpierw skontaktować się z nadzorcą obwodu (ks10 5:37; 6:1, 2). Nadzorca obwodu wyznaczy doświadczonego starszego, który będzie przewodniczącym komitetu sądowniczego i w razie potrzeby wyznaczy także komitet odwoławczy. Jeśli wykroczenie zostanie udowodnione, a winowajca nie okaże skruchy, powinien być wykluczony (ks10 7:26). Jeśli natomiast winowajca okaże skruchę i zostanie upomniany, nale-ży podać w zborze ogłoszenie o upomnieniu (ks10 7:20, 21). Ogłoszenie to będzie służyło ochronie zboru. Nie prowadzi się postępowania sądowniczego wobec ofiar seksualnego wykorzystywania dziecka. Jeśli jednak grono starszych uważa, że działania zboru mogą być uzasadnione w przypad-ku, gdy dojrzała osoba małoletnia była dobrowolnym uczestnikiem wykroczenia, dwóch starszych powinno zadzwonić do Działu Służby przed podjęciem działań.

Komitet rozpatrujący prośbę o przyłączenie. Jeżeli osoba wykluczona za seksualne wykorzystanie dziecka składa prośbę o przyłączenie, koordynator grona starszych powinien skon-taktować się ze swoim nadzorcą obwodu i podać nazwiska braci, którzy usługiwali w komitecie sądowniczym. Nadzorca obwodu wyznaczy doświadczonego starszego na przewodniczącego komi-tetu rozpatrującego prośbę o przyłączenie. Jeśli komitet podejmie decyzję o przyłączeniu, dwaj star-si powinni niezwłocznie zadzwonić do Działu Służby. Należy to uczynić, zanim przyłączenie zosta-nie ogłoszone w zborze (ks10 11:1-6, 11-15).

Jeśli ktoś wykluczony za seksualne wykorzystanie dziecka przeprowadził się i składa prośbę o przyłączenie w innym zborze, koordynator grona starszych nowego zboru skontaktuje się ze swoim nadzorcą obwodu. Nadzorca obwodu nowego zboru wyznaczy doświadczonego starszego na przewodniczącego komitetu rozpatrującego prośbę o przyłączenie w nowym zborze. Jeśli ten komitet zaleci przyłączenie tej osoby, komitet skontaktuje się z koordynatorem grona starszych poprzedniego zboru; on z kolei skontaktuje się ze swoim nadzorcą obwodu i poda nazwiska braci usługujących w komitecie sądowniczym, który podjął decyzję o wykluczeniu. Ten nadzorca obwo-du wyznaczy doświadczonego starszego na przewodniczącego komitetu rozpatrującego prośbę o przyłączenie w zborze, w którym doszło do wykluczenia. Jeśli ten komitet zgodzi się na przyłą-czenie, dwaj starsi z każdego ze wspomnianych zborów powinni niezwłocznie zadzwonić do Działu Służby. Należy to uczynić, zanim przyłączenie zostanie ogłoszone w obu zborach (ks10 11:7-10, 13).

Ograniczenia. Starsi powinni się ściśle trzymać wszystkich wskazówek z Działu Służ-by dotyczących kroków, które należy poczynić, by chronić małoletnich przed osobą, która wyko-rzystała seksualnie dziecko. Na przykład, Dział Służby udzieli wskazówek, gdy 1) komitet sądow-niczy powołany przez zbór uzna, że osoba winna seksualnego wykorzystania dziecka okazuje skruchę i pozostanie w zborze, 2) osoba wykluczona za seksualne wykorzystanie dziecka zostaje przyłączona, 3) nieochrzczony głosiciel lub ochrzczony członek zboru, który zaprzecza oskarże-niom o seksualne wykorzystanie dziecka, zostaje skazany przez władze świeckie lub 4) ktoś po-strzegany przez społeczeństwo lub zbór jako osoba molestująca dzieci zostaje głosicielem albo ochrzczonym członkiem zboru.

W takich przypadkach, wskazówki udzielone starszym przez Dział Służby będą też za-wierały informacje o ograniczeniach nakładanych na działalność takiej osoby w zborze, udział w służbie kaznodziejskiej oraz relacje z małoletnimi. Starsi otrzymają wskazówkę, żeby udzielić takiej osobie ostrzeżenia, że nigdy nie może przebywać z żadną osobą małoletnią sam na sam, utrzymywać z małoletnimi bliskich znajomości, okazywać małoletnim uczuć i tym podobne. Dział Służby poleci starszym, by poinformowali głowy rodzin małoletnich w zborze o potrzebie ścisłego kontrolowania kontaktów swoich dzieci z taką osobą. Starsi postąpią w ten sposób tylko wtedy, gdy otrzymają wskazówki z Działu Służby. Jeśli grono starszych ma jakieś pytania w związku ze sprawą z przeszłości, wyznaczy dwóch starszych, którzy zadzwonią do Działu Służby. Koordynator grona starszych powinien zadbać, by nowo zamianowani starsi oraz starsi, którzy przeprowadzili się do zboru, zostali powiadomieni o wskazówkach Działu Służby dotyczących takich osób.

Osoba, która dopuściła się seksualnego wykorzystania dziecka, przez wiele lat — jeśli w ogóle kiedykolwiek — nie będzie miała kwalifikacji, by sprawować jakiekolwiek przywileje w zborze. Dotyczy to również pomniejszych przywilejów. Starsi powinni pamiętać o tym, co napi-sano w artykule „Miejmy wstręt do tego, co niegodziwe” w Strażnicy z 1 stycznia 1997 roku, na stronie 29, akapit 1: „Grzech (...) polegający na wykorzystaniu seksualnym dziecka świadczy o nie-naturalnej cielesnej słabości. Doświadczenie uczy, że ktoś taki może napastować jeszcze inne dzie-ci. Oczywiście nie każdy pedofil popełnia ten grzech ponownie, niemniej wielu z nich tak postępu-je. Zbór zaś nie potrafi czytać w sercach, nie może więc określić, kto już na pewno nie dopuści się nadużyć seksualnych na dzieciach, a kto w dalszym ciągu ma takie skłonności (Jeremiasza 17:9). Wobec tego do ochrzczonych, dorosłych mężczyzn, którzy napastowali dzieci, w sposób szczegól-ny odnosi się rada Pawła skierowana do Tymoteusza: ,Nigdy na nikogo nie wkładaj rąk pochopnie ani nie bądź współuczestnikiem cudzych grzechów’ (1 Tymoteusza 5:22)”. Dlatego jeśli grono star-szych uważa, że ktoś, kto dziesiątki lat wcześniej dopuścił się seksualnego wykorzystania dziecka, obecnie ma kwalifikacje, by otrzymać pomniejsze przywileje, na przykład podawanie i ustawianie mikrofonów, obsługiwanie sprzętu audio/wideo bądź też pomaganie przy kontach, literaturze, cza-sopismach lub terenach, powinno wyznaczyć dwóch starszych, którzy zadzwonią do Działu Służby. Wyznaczeni starsi powinni zadzwonić do Działu Służby, zanim takiej osobie powierzy się jakie-kolwiek przywileje w zborze.

Dokumentacja. Informacje dotyczące osób związanych ze zborem, które zostały oskar-żone o seksualne wykorzystanie dziecka (bez względu na to, czy oskarżenie udowodniono, czy nie), w tym listy z przekazem, należy umieścić w kopercie opatrzonej imieniem i nazwiskiem tej osoby oraz adnotacją „Nie niszczyć”. Kopertę tę należy przechowywać w poufnych aktach zboru. Dotyczy to również formularzy „Powiadomienie o wykluczeniu lub odłączeniu się” (S-77) osób, które dopu-ściły się seksualnego wykorzystania dziecka, nawet jeśli później zostały one przyłączone.

Przeprowadzka do innego zboru. Gdy osoba, która była oskarżona o seksualne wyko-rzystanie dziecka (bez względu na to, czy oskarżenie udowodniono, czy nie) przeprowadza się do innego zboru, dwaj starsi z jej poprzedniego zboru powinni niezwłocznie zadzwonić do Działu Prawnego. Jeśli mają taką wiedzę, starsi powinni przekazać nazwę nowego zboru. Należy to uczy-nić również wtedy, gdy osoba ta jest wykluczona bądź też przebywa w więzieniu i jest przenoszona do innego więzienia lub wychodzi na wolność. Zborowy komitet służby nie powinien przesyłać żadnych informacji do nowego zboru przed uzyskaniem porady prawnej z Działu Prawnego i wska-zówek z Działu Służby.

Gdy starsi zostaną poinformowani, że osoba, która była oskarżona o seksualne wyko-rzystanie dziecka (bez względu na to, czy oskarżenie udowodniono, czy nie), przeprowadziła się na teren ich zboru, dwaj starsi powinni niezwłocznie zadzwonić do Działu Prawnego. Należy to uczy-nić również wtedy, gdy osoba ta jest wykluczona bądź też przebywa w więzieniu i została przenie-siona do innego więzienia lub wychodzi na wolność. Jeśli osoba ta jest wykluczona i mieszka na terenie zboru, starsi powinni zaznaczyć jej adres na odpowiedniej karcie terenu z adnotacją „Nie odwiedzać”.

Powiadomienie przez władze świeckie. Może się zdarzyć, że władze świeckie powia-domią starszych o mieszkającej w okolicy osobie, która dopuszczała się przestępstw natury seksu-alnej. Powiadomienie to może zawierać adres takiej osoby oraz charakter popełnionych przez nią przestępstw. Starsi powinni wtedy zaznaczyć taki adres na odpowiedniej karcie terenu z adnotacją „Nie odwiedzać”.

Wykroczenia natury seksualnej między małoletnimi. Co powinni zrobić starsi, gdy wykroczeń o charakterze seksualnym dopuszczą się między sobą osoby małoletnie? Jak napi-sano w akapicie 6 tego listu, dwaj starsi powinni niezwłocznie zadzwonić do Działu Prawnego, na-wet jeśli sprawa dotyczy dwóch osób małoletnich. Małoletni, którzy utrzymują ze sobą kontakty seksualne, zazwyczaj nie są uważani przez zbór za osoby winne seksualnego wykorzystania dziec-ka. Jednak niezależnie od wieku takie postępowanie stanowi poważne wykroczenie i może nawet wymagać wszczęcia przez zbór kroków sądowniczych. Grono starszych powinno współpracować z rodzicami, by zapewnić małoletnim duchową pomoc. Gdyby starsi mieli pytania dotyczące kon-kretnej sytuacji, powinni zadzwonić do Działu Służby (ks10 5:61; 6:14).

Poważne konsekwencje, które mogą być związane z „sekstingiem” uświadamiają, jak istotne jest, by chrześcijańscy rodzice sprawowali kontrolę nad tym, w jaki sposób ich dzieci posłu-gują się urządzeniami elektronicznymi. Gdy ochrzczone osoby małoletnie pozwalają sobie na „sek-sting”, starsi kierując się rozeznaniem muszą ustalić, czy wykroczenie jest na tyle poważne, że wy-maga wszczęcia kroków sądowniczych w zborze. Pomocne informacje można znaleźć w „Pytaniach czytelników” zamieszczonych w Strażnicy z 15 lipca 2006 roku. Uważnie przeanalizujcie te myśli, zanim uznacie, że ochrzczony małoletni jest winny rażącej nieczystości lub rozpasania (ks10 5:9). Jeżeli ochrzczony małoletni trwa w niewłaściwym postępowaniu mimo udzielanych mu wcześniej rad, to w większości wypadków podejmuje się działania sądownicze w zborze. Każdy przypadek należy oceniać indywidualnie. We wszystkich sytuacjach tego rodzaju, grono starszych powinno współpracować z rodzicami, by zapewnić małoletniemu duchową pomoc (ks10 6:14). Gdyby starsi mieli pytania dotyczące konkretnej sytuacji, powinni zadzwonić do Działu Służby.

Uwagi w podręczniku ‛Paście’. Ze względu na powyższe informacje każdy starszy powinien w swojej książce ‛Paście’, w rozdziale 3, obok akapitu 20; rozdziale 5, obok akapitu 10, punkt 2; rozdziale 7, obok akapitu 20, punkt 2; rozdziale 10, obok akapitu 2 i w rozdziale 12, obok akapitu 18, wpisać uwagę: „Zobacz list do wszystkich gron starszych z 1 września 2017 roku”. Po-nadto każdy starszy powinien w rozdziale 12 wykreślić akapit 19. Akapity 20 i 21 powinny już być wykreślone.

Konieczne jest trzymanie się powyższych wskazówek za każdym razem, gdy starsi do-wiedzą się o oskarżeniu o wykorzystanie dziecka. Przyczyni się to do uświęcenia imienia Jehowy i chronienia osób małoletnich (1 Piotra 2:12). Bardzo sobie cenimy Waszą pełną współpracę w tej dziedzinie. Oby Jehowa udzielił Wam wiedzy, mądrości i rozeznania, gdy zajmujecie się takimi i innymi odpowiedzialnymi zadaniami w zborze, troszcząc się o trzodę Bożą powierzoną Waszej opiece (Prz. 2:6; 1 Piotra 5:2, 3).

Wasi bracia
Kopia dla: nadzorców obwodów"

Starsi to kretyni i nie wiedzą co zrobić, muszą się poradzić? Czy o to idzie, czy o ile będzie to możliwe, to zamieść sprawę pod dywan.
[/color]
Przykład? Australia 1008 pedofilii skrzywdziło około 1800 dzieci, żadne przestępstwo nie zostało zgłoszone do odpowiednich służb.

WSPÓŁUDZIAŁ?  I to z zimną krwią.

"logo

 
Home
Co-gdzie-kiedy
Informator
Ogłoszenia
Reklama
Advertising rates (ENG)
Forum
OFERTY PRACY
Holandia: Policja przeszukała budynki Świadków Jehowy
Holandia



fot. Nessluop / Shutterstock.com
fot. Nessluop / Shutterstock.com

fot. Nessluop / Shutterstock.com


W związku ze śledztwem dotyczącym wykorzystywania seksualnego w środowisku Świadków Jehowy, policja przeprowadziła pod koniec listopada naloty na trzy lokalizacje zajmowane przez wspólnotę religijną oraz cztery domy prywatne.

Akcja policji była następstwem wielu zgłoszeń dotyczących wykorzystywania seksualnego przez byłych i obecnych członków kościoła. Minister sprawiedliwości Sander Dekker powiedział w sierpniu, że prokuratura wszczęła śledztwo w sprawie wykorzystywania seksualnego w społeczności Świadków Jehowy po tym, jak co najmniej pięć osób złożyło oficjalną skargę.

Problem jest znacznie większy. Fundacja stworzona przez ofiary wykorzystywania seksualnego w środowisku Świadków Jehowy zarejestrowała już 276 potencjalnych przypadków nadużyć.



07.12.2018 MŚ Niedziela.NL"

« Ostatnia zmiana: 07 Lipiec, 2019, 16:37 wysłana przez WIDZĘ MROKI »


Offline Sebastian

Odp: Pocieszanie ofiar wykorzystania seksualnego
« Odpowiedź #14 dnia: 07 Lipiec, 2019, 18:08 »
jak duchowo wykwalifikowany starszy zboru wykonujący zawód drwala może "pocieszać" osobę wykorzystaną seksualnie?

np. tak:
Cytuj
siostro Basiu, Jehowa zabije w Armagedonie wszystkich pedofilów, pana Zbyszka także! Aniołowie Boży dysponują odpowiednimi kompetencjami: piorunem w samo krocze i nie ma niegodziwca! Na dowód przeczytajmy wspólnie psalm 37:9-10


przypuszczam jednak, że nie takiej pomocy oczekują ofiary tego przestępstwa...
« Ostatnia zmiana: 07 Lipiec, 2019, 18:10 wysłana przez Sebastian »
Cytat: dziewiatka
Sprawa świadków też się rozwiąże po ogłoszeniu pokoju i bezpieczeństwa przyjdzie nagła zagłada i świadka nie będzie spojrzysz na jego miejsce a tu normalny człowiek
:)