Więc kilka przypomnień jak to drzewiej bywało.
"Robienie dokładnych notatek w pracy od domu do domu, a następnie właściwe korzystanie z nich ma istotne znaczenie. Najlepiej prowadzić dwa notatniki: W jednym zapisywać adresy osób zainteresowanych, a w drugim numery mieszkań zamkniętych." [Nasza Służba Królestwa Nr 9/1988, s.4, ak.3]
„Niejeden człowiek napotkany podczas głoszenia lubi nasze wizyty i chętnie przyjmuje literaturę, ale nie jest zdecydowany na studium Biblii. Możemy podtrzymywać zainteresowanie kogoś takiego, regularnie dostarczając mu nasze czasopisma. Zanotuj sobie jego imię i nazwisko, adres, datę wizyty, tytuły lub numery pozostawionych czasopism, omówiony werset oraz spostrzeżenia dotyczące jego zainteresowań.” [Nasza Służba Królestwa Nr 5/2005, s. 8, ak.1]
"Prowadź dokładne notatki. Najpierw zanotuj mieszkania, w których nikogo nie zastałeś. Jest to szczególnie istotne na terenach często opracowywanych. Warto zapisać numer terenu, nazwę ulicy, numer domu lub bloku, numer mieszkania oraz datę wizyty. Zostaw też trochę wolnego miejsca na dodatkowe zapiski, które sporządzisz podczas kolejnych wizyt. Przekazując teren następnemu głosicielowi, daj mu te notatki. Na oddzielnej kartce notuj te miejsca, gdzie okazano zainteresowanie." [Nasza Służba Królestwa Nr 4/2007, s.8, ak.2]
"Zrób notatki. Gdy tylko zakończysz pierwszą rozmowę, poświęć chwilę na zrobienie notatek. Zapisz imię oraz adres domownika. Warto też zanotować datę i godzinę rozmowy, jej temat oraz jaką zostawiłeś literaturę. Czy domownik powiedział, że wyznaje jakąś religię? Czy ma rodzinę? Czy wspomniał o swoich zainteresowaniach lub problemach? Takie informacje pomogą ci odpowiednio dobrać tematy następnych rozmów. Zapisz też, na kiedy umówiliście się na odwiedziny oraz na jakie pytanie obiecałeś odpowiedzieć." [Nasza Służba Królestwa Nr 11/2011, s.1, ak.3]
