Na czym polegało zrehabilitowanie J. F. Rutherforda i jego towarzyszy?

[Roszada]

Zastanawiałem się na czym polegało "zrehabilitowanie" Sędziego i innych członków Towarzystwa Strażnica po wypuszczeniu ich na wolność.
Oto słowa organizacji:

„J.F. Rutherford spędził w więzieniu tylko 9 miesięcy, a nie 20 lat, jak opiewał wyrok. Dnia 25 marca 1919 roku został razem z 7 współpracownikami wypuszczony na wolną stopę, a z czasem całkowicie zrehabilitowany” (Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 21 s. 17).

Czy wypłacono mu jakiś ekwiwalent pieniężny?
Jeśli tak, czemu nie podano kwoty zadośćuczynienia?

Czy dostał list 'przeprosinowy'?
Jeśli tak, czemu go nie opublikowano?

Czy podano jakiś komunikat w ówczesnych mediach (prasa)?
Czy został zaproszony przez prezydenta USA?
Czy otrzymał wczasy leczniczo-rehabilitacyjne (podobno podupadł na zdrowiu w więzieniu)?

Ja sobie nie mogę przypomnieć jakie fakty zrehabilitowania podawano.

[DeepPinkTool]

Może chodzi o to, że gdy go wypuszczano miał wolną stopę a gdy został z czasem całkowicie zrehabilitowany jego stopa była szybka jak dawniej. 

[Roszada]

No tak.

Zarzutów w stosunku do J. F. Rutherforda i jego kilku współpracowników było więcej niż kilka, a wymieniają je różne publikacje Świadków Jehowy. Cytujemy je według fragmentów przytaczanych w naszym artykule pt. Odbiornik radiowy Towarzystwa Strażnica podczas wojny i problemy J. F. Rutherforda:
http://piotrandryszczak.pl/polemika2aa/odbiornik-radiowy-towarzystwa-straznica-podczas-wojny-i-problemy-j-f-rutherforda.html

„rozpowszechnianie siódmego tomu”;
„przekroczenie ustawy o szpiegostwie”;
„pertraktowanie z nieprzyjacielem”;
„oskarżeni o działalność wywrotową”;
„spiskowali w celu nakłonienia innych do nieposłuszeństwa i do uchylania się od służby w siłach zbrojnych USA oraz w celu utrudnienia poboru i rekrutacji mężczyzn do tej służby”;
„akt oskarżenia dotyczył wysłania do Europy pewnej kwoty (przeznaczonej na biblijną działalność wychowawczą w Niemczech), co miało być sprzeczne z interesami Stanów Zjednoczonych”;
dawano „schronienie dla agentów niemieckich”;
posiadanie radiowego urządzenia odbiorczego, za pomocą którego to „aparatu komunikowano się z nieprzyjacielem”.

Jak widzimy, zarzutów było wtedy sporo, a czas wojny sprzyjał różnym podejrzeniom, tym bardziej, gdy ktoś w swych naukach głosił, że wojna ta przeistoczy się w Armagedon(!):

„Podczas I wojny światowej oddani Bogu badacze Biblii byli skłonni sądzić, że ten konflikt doprowadzi stopniowo do przepowiedzianej w Objawieniu 16:13-16 bitwy Armagedonu. Toteż zawieszenie broni i koniec wojny w listopadzie 1918 r. były dla nich niemałym zaskoczeniem!” (Życie wieczne w wolności synów Bożych 1970 s. 229-230).

   Towarzystwo Strażnica samo ukazało atmosferę, jaka wtedy panowała:

„W trakcie rozprawy sądowej przedstawiciel rządu oświadczył, że nawet jeśli ktoś by stał na rogu ulicy i powtarzał »Ojcze nasz« z zamiarem odstręczenia ludzi od wstąpienia do armii, może on być osadzony w zakładzie karnym” (Strażnica Nr 14, 1967 s. 10).

Może zatem po prostu te zarzuty się wyeksploatowały, gdy wojna się skończyła i po prostu puszczono to w niepamięć. Ale nazywać to "całkowitym zrehabilitowaniem", to pewnie przesada.

[Roszada]

Cytaty o zrehabilitowaniu:

*** re rozdz. 21 s. 131  ***
Joseph F. Rutherford, którego akurat zwolniono z więzienia i który nieco później został całkowicie zrehabilitowany, z zapałem skierował do zgromadzonych następujące słowa: „Posłuszni nakazowi Mistrza i świadomi naszego przywileju — a zarazem obowiązku — toczenia boju z bastionami błędu, które tak długo trzymały ludzi w niewoli, oświadczamy, że naszym powołaniem było i jest obwieszczanie chwalebnego Królestwa Mesjasza”

*** w90 15.10 s. 20  ***
Pierwsza wojna światowa skończyła się niespodziewanie w listopadzie 1918 roku. 25 marca 1919 roku przedstawicieli Towarzystwa zwolniono, a później całkowicie zrehabilitowano. Dla tych wiernych pomazańców nastał nieoczekiwany okres spokoju, przypominający warunki, w jakich się znaleźli pierwsi uczniowie Chrystusa po namaszczeniu duchem świętym w roku 33 (Dzieje Apostolskie 2:17-21, 41).

*** w89 15.4 s. 7 ak. 8 Upadek bezwstydnej nierządnicy ***
Jednakże w 9 miesięcy później zwolniono ich, a z czasem całkowicie zrehabilitowano. Amerykański sędzia federalny Martin T. Manton, który nie zgodził się, by tych Badaczy Pisma Świętego wypuszczono z więzienia za kaucją, został potem odznaczony przez papieża Piusa XI i otrzymał godność „rycerza orderu świętego Grzegorza Wielkiego”. Dni jego chwały trwały krótko, gdyż w roku 1939 skazano go na dwa lata więzienia i dużą grzywnę. Za co? Udowodniono mu, że wydał sześć stronniczych wyroków i brał za nie łapówki, które łącznie sięgnęły sumy 186 000 dolarów!

*** w86/13 s. 15 ***
Z czasem jednak tych ośmiu uwięzionych Badaczy Pisma Świętego zwolniono i całkowicie zrehabilitowano, ku wielkiemu niezadowoleniu Szatana i jego ślepych narzędzi. „Dwaj świadkowie”, czyli ów nieliczny zastęp pomazańców, ożywieni duchem Bożym dźwignęli się znów na nogi jako głosiciele Królestwa (Obj. 11:11)

*** w73/24 s. 6 ak. 22 Zorganizowani do wysławiania Boga ***
Po kilkumiesięcznym pobycie w federalnym zakładzie karnym w Atlancie (stan Georgia) zwolniono ich za kaucją. Dnia 14 maja roku 1919 mylnie na nich wydany wyrok uchylono, a 5 maja roku 1920 zostali całkowicie zrehabilitowani. Mówiąc językiem obrazowym, „dwaj świadkowie” Boży — namaszczeni duchem naśladowcy Chrystusa — byli zabici. Po zwolnieniu z więzienia przedstawicieli Towarzystwa „życiodajne tchnienie od Boga pochodzące” na nowo ich ożywiło, po czym zaraz zabrali się do pracy, zorganizowani do wysławiania Boga. — Apok. 11:3-12, Kow.

Ooo tu jest ślad zrehabilitowania: 

*** g85/7 s. 9 Gwałtowny sprzeciw w Ameryce Północnej ***
J.F. Rutherford i jego współtowarzysze zostali całkowicie zrehabilitowani. Rutherford nawet w dalszym ciągu występował jako prawnik przed Sądem Najwyższym Stanów Zjednoczonych, co byłoby niemożliwe, gdyby mu udowodniono popełnienie przestępstwa.

No nie podają żadnych argumentów, prócz wyświechtanych słów "całkowicie zrehabilitowani".

[Sebastian]

najprawdopodobniej nie było żadnej rehabilitacji ale najzwyklejsza amnestia

[DeepPinkTool]

*** w89 15.4 s. 7 ak. 8 Upadek bezwstydnej nierządnicy ***
Jednakże w 9 miesięcy później zwolniono ich, a z czasem całkowicie zrehabilitowano. Amerykański sędzia federalny Martin T. Manton, który nie zgodził się, by tych Badaczy Pisma Świętego wypuszczono z więzienia za kaucją, został potem odznaczony przez papieża Piusa XI i otrzymał godność „rycerza orderu świętego Grzegorza Wielkiego”. Dni jego chwały trwały krótko, gdyż w roku 1939 skazano go na dwa lata więzienia i dużą grzywnę. Za co? Udowodniono mu, że wydał sześć stronniczych wyroków i brał za nie łapówki, które łącznie sięgnęły sumy 186 000 dolarów!

Ooo tu jest ślad zrehabilitowania: 
*** g85/7 s. 9 Gwałtowny sprzeciw w Ameryce Północnej ***
J.F. Rutherford i jego współtowarzysze zostali całkowicie zrehabilitowani. Rutherford nawet w dalszym ciągu występował jako prawnik przed Sądem Najwyższym Stanów Zjednoczonych, co byłoby niemożliwe, gdyby mu udowodniono popełnienie przestępstwa.
No nie podaj żadnych argumentów, prócz wyświechtanych słów "całkowicie zrehabilitowani".

Mamy więc powyżej przykład innego sędziego poza Ruthefordem wtrąconego do więzienia... a całkowite zrehabilitowanie w ujęciu Strażnicy dotyczy chyba przywrócenia w prawach do wykonywania zawodu przez "naszego przyjaciela" Sędziego. 
Ciekaw tylko jestem cy aktywni ŚJ nie zagladający do tego wątku potrafiliby to wytłumaczyć. 

[Sebastian]

*** g85/7 s. 9 Gwałtowny sprzeciw w Ameryce Północnej ***
(...) co byłoby niemożliwe, gdyby mu udowodniono popełnienie przestępstwa[/u]

bzdura!

z wykonywania zawodu prawnika nie wynika że nie popełniono przestępstwa

przestępstwo może ulec zatarciu albo zostać objęte amnestią i wtedy można wykonywać zawody  publicznego zaufania (takie jak księgowy lub adwokat) pomimo popełnienia przestępstwa

ponadto wyrok może zostać uchylony także wtedy jeśli dowody były za słabe albo jeśli pochodziły (pojęcie prawnicze) "z zatrutego drzewa", czyli np. zostały zdobyte nielegalnie

[Roszada]

„rozpowszechnianie siódmego tomu”;
„przekroczenie ustawy o szpiegostwie”;
„pertraktowanie z nieprzyjacielem”;
„oskarżeni o działalność wywrotową”;
„spiskowali w celu nakłonienia innych do nieposłuszeństwa i do uchylania się od służby w siłach zbrojnych USA oraz w celu utrudnienia poboru i rekrutacji mężczyzn do tej służby”;
„akt oskarżenia dotyczył wysłania do Europy pewnej kwoty (przeznaczonej na biblijną działalność wychowawczą w Niemczech), co miało być sprzeczne z interesami Stanów Zjednoczonych”;
dawano „schronienie dla agentów niemieckich”;
posiadanie radiowego urządzenia odbiorczego, za pomocą którego to „aparatu komunikowano się z nieprzyjacielem”.

Jak widzimy, zarzutów było wtedy sporo, a czas wojny sprzyjał różnym podejrzeniom, tym bardziej, gdy ktoś w swych naukach głosił, że wojna ta przeistoczy się w Armagedon(!):

      Towarzystwo Strażnica samo podało, że właściwie tylko zakończenie wojny położyło kres poprzednim zarzutom (patrz powyżej krytykę modlitw o „zakończenie wojny”):

   „Unieważnienie 14 maja 1919 roku niesłusznych wyroków wydanych na ośmiu Badaczy Pisma świętego oznaczało, iż byli wolni, chyba że rząd zechciałby ponownie wytoczyć im proces. Ale wojna już się skończyła i zdawano sobie sprawę, że fakty uniemożliwią uzyskanie wyroków skazujących. Stąd też 5 maja 1920 roku na otwartej rozprawie w Brooklynie prokurator ogłosił, że wycofuje oskarżenie. W rezultacie postępowanie umorzono” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 50).

Tylko zakończenie wojny uratowało Sędziego.
A skrytykował modlenie się o jej zakończenie.

I to ma być w 1920 to zrehabilitowanie (patrz powyzej):

*** w73/24 s. 6 ak. 22 Zorganizowani do wysławiania Boga ***
Po kilkumiesięcznym pobycie w federalnym zakładzie karnym w Atlancie (stan Georgia) zwolniono ich za kaucją. Dnia 14 maja roku 1919 mylnie na nich wydany wyrok uchylono, a 5 maja roku 1920 zostali całkowicie zrehabilitowani.

Przecież podali, że to było wycofanie oskarżenia, bo wojna się skończyła a nie zrehabilitowanie

[Sebastian]

hahaha... oni chyba naprawdę traktują czytelników jak debili

a więc rozwiązaniem zagadki nie jest ani zatarcie skazania ani amnestia ale "wycofanie oskarżenia"!

Z tego wnioskuję że "skazanie na 20 lat" tak naprawdę Józefa nie skazano, ale jedynie tymczasowo aresztowano i że jedynie "groziło" mu 20 lat więzienia, ale zarzuty wycofano...

Jeśli moje wnioski są poprawne, to nie może być mowy o żadnej "rehabilitacji", a jedynie o umorzeniu postępowania karnego; a zatem to czy zarzuty były słuszne czy niesłuszne pozostaje do końca świata nierozstrzygnięte!

[Nadaszyniak]

moje trzy grosze:
W efekcie przeprowadzonej przez Badaczy kampanii na rzecz ich uwolnienia, 25 marca 1919 roku Rutherford i pozostali więźniowie wyszli z aresztu za kaucją po decyzji sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Louisa Brandeisa. 5 maja 1920 roku wycofano oskarżenia, a oskarżeni zostali całkowicie oczyszczeni z zarzutów.

[Sebastian]

nie jestem przekonany co do tego "całkowitego oczyszczenia z zarzutów";
jeśli zarzuty wycofano i sąd ich w ogóle nie badał to jakie to "oczyszczenie"?!

[Roszada]

My o złym "zrehabilitowaniu" mówimy.
Oto właściwe zrehabilitowanie, prawdziwa rehabilitacja i to w Domu Książąt, właśnie za więzienie: 

   „Po niesłusznym uwięzieniu, zakończonym uwolnieniem w roku 1919, brat Rutherford przeszedł ciężkie zapalenie płuc. W wyniku przebytej choroby miał już tylko jedno zdrowe płuco. W latach dwudziestych jeździł na leczenie do San Diego w Kalifornii i lekarz zalecił mu spędzać tam jak najwięcej czasu. Od roku 1929 brat Rutherford pracował zimą w San Diego, w domu, który nazwał Bet-Sarim. Wzniesiono go z funduszy zebranych specjalnie na ten cel. Akt notarialny opublikowany w całości w »Złotym Wieku« (z 19 marca 1930 roku) przelewał prawa własności na J. F. Rutherforda, a potem na Towarzystwo Strażnica. (...) Kilka lat po śmierci brata Rutherforda zarząd Towarzystwa Strażnica postanowił sprzedać Bet-Sarim. Dlaczego? W »Strażnicy« z 15 grudnia 1947 roku wyjaśniono: »Całkowicie spełnił swą rolę i teraz służy tylko jako obiekt pamiątkowy, którego utrzymanie jest dość kosztowne; nasza wiara w powrót mężów z dawnych czasów, których Król Chrystus Jezus ustanowi książętami na CAŁEJ ziemi (a nie tylko w Kalifornii), opiera się nie na domu Bet-Sarim, lecz na obietnicach ze Słowa Bożego«.” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 76).

Jeszcze piszą tak:

*** w00 1.10 ss. 26-27 Obdarzona szczególnym dziedzictwem ***
Podpis pod zdjęciem na wspomnianej wystawie brzmi: „Dziewięć miesięcy po skazaniu Rutherforda i jego współtowarzyszy, 21 marca 1919 roku (a więc już po wojnie), sąd apelacyjny wyznaczył kaucję w wysokości 10 000 dolarów za każdego z ośmiu oskarżonych; po złożeniu jej w Brooklynie 26 marca zostali oni wypuszczeni na wolność. Dnia 5 maja 1920 roku Rutherforda i jego współpracowników oczyszczono z zarzutów”.

Nie oczyszczono z zarzutów, tylko stały się nieaktualne z powody zakończenia wojny. Zdezaktualizowały się powody.

[Roszada]

Czyli "całkowite zrehabilitowanie" polegało na:

odsiedzeniu wpierw 9 miesięcy, a później umorzeniu sprawy;
wygaśnięciu dawnych zarzutów, które były ściśle związane wojną, a ona ustała;
zapadnięciu na chorobę płuc poprzez więzienie i po 10 latach ufundowaniu Sędziemu Domu Książąt przez Towarzystwo Strażnica, by się mógł rehabilitować.

To są plusy ujemne.
A jakie były dodatnie?

Chwała męczenników za wiarę.

[Roszada]

Nowy tekst z okazji 100 lat:

„Dnia 7 maja 1918 roku Departament Sprawiedliwości uzyskał nakazy aresztowania braci Giovanniego DeCecca, George’a Fishera, Alexandra Macmillana, Roberta Martina, Fredericka Robisona, Josepha Rutherforda, Williama Van Amburgha i Claytona Woodwortha. Wszystkich oskarżono o »bezprawne, występne i rozmyślne nakłanianie do nieposłuszeństwa, zdrady i odmowy służby w marynarce wojennej i pozostałych siłach zbrojnych Stanów Zjednoczonych Ameryki«. Ich proces rozpoczął się 5 czerwca 1918 roku. Nie spodziewano się uniewinnienia. (...) Dwa tygodnie później bracia ci znaleźli się w więzieniu federalnym w Atlancie z wyrokami od 10 do 20 lat” (Strażnica październik 2018 s. 4).

Szybko osądzili. Jak to podczas wojny.
Mają szczęście, że nie rozstrzelali, bo byśmy nie mieli dziś ŚJ.

[Roszada]

"Nie spodziewano się uniewinnienia"

No to nie ma problema.