Przypadki 'stoczenia się' po wyjściu z organizacji

[lurker]

Hmmm...A po co?

Żeby porozmawiać o granicach i staczaniu się Z de Sadem oczywiście, bo z Christianem Greyem nie byłoby chyba o czym rozmawiać muszę przyznać z niemałym wstydem, że przebrnęłam przez 100 twarzy, bo wszyscy na około czytali, a nie lubię wypowiadać się na temat książek, których nie znam. Ale nawet po przeczytaniu tej książki nie mam o niej nic do powiedzenia

Za to z de Sadem to co innego, facet miał bardzo ciekawe życie, z zapartym tchem czytałam opracowanie Simone de Beauvoir o nim. 120 dni Sodomy jednak nie miałam odwagi przeczytać, bo po obejrzeniu filmu chodziłam kilka dni struta moralnie...Także, jak się znajdzie forumowy de Sade to ja chętnie się z kimś takim poznam, ale nadal raczej wątpię żeby ktoś taki się tu pojawił...

[puma]

 Wszystko strażnica umiejętnie podkoloryzuje  i w skrajności podciąga, żeby pasowało do obrazka, a tymczasem sama jest jeszcze większym zagrożeniem i bez skrupułów zamiata pod dywan własne przewiny.Poza tym ludzie przychodzący do strażnicy ze świata palili, pili,używali wulgaryzmów, jedli kaszankę i żyli w konkubinacie na ten przykład, a przyleźli to strażnicy w całości dymem i siarka od nich nie jechało że tak napisze.Skoro oni przeżyli to i byli Świadkowie przeżyją.Kurde że też ja wcześniej tego nie widziałam?Co mnie opętało?Lepszym człowiekiem chciałam być a  przecież nie jestem jakąś ostatnią patologią

[Nadaszyniak]

moje trzy grosze:
lubię dyskusje na temat Markiza de Sade

[Ekskluzywna Inkluzywność]

120 dni Sodomy jednak nie miałam odwagi przeczytać.

Zerknąłem kiedyś do książki w księgarni. Fragmenty były tak mocne, dosadne i dosłowne, że nie wiem czy wrażliwość pozwoliłaby mi przebrnąć przez całość, a nie mam nic przeciwko mocnej literaturze. Podobno polskie przekłady jego dzieł z czasów komuny były cholernie ocenzurowane i ugrzecznione, więc warto albo szukać nowych albo czytać oryginały.

Moim skromnym zdaniem są zresztą autorzy z dużo mocniejszą wizją kondycji ludzkiej niżeli Sade, któremu dużą widownię napędziła opinia pornografa.

[farlopa]

Ja po odcieciu się od zboru w wieku 18 lat zrobiłem bardzo wiele głupich i złych rzeczy tzn.kilkakrotnie zła malem prawo za co zostałem postawiony przed sądem i nie było to za kradzież batonika tylko czyn za który odsiaduje się wyrok,zazywałem narkotyki ,nie jakieś jointy bo zdarzyło się kilkakrotnie heroine,handlowalem nimi,była kradzież samochodu ,wiele,wiele zła i krzywdy wyrzadzonej innym ludziom.Wtedy myślałem ze to przez to że zostawiłem, ,prawdę "i Szatan ma do mnie dostęp 😂😂😂żyłem tak przez ok3 lata aż po poznaniu mojej żony zmieniłem się całkowicie, jakiś czas później poznałem, ,prawdę o prawdzie"i zrozumiałem że to nie jest ważne czy jestem w zborze czy nie, nie ma znaczenia żeby być dobrym człowiekiem, byłem po prostu bardzo głupi.

[lurker]

Super komentarz, dzięki! Jesteś właśnie doskonałym przykładem na to co pisałam, fajnie że Ci się udało wyjść na prostą, gratuluję!

[Gandalf Szary]

A może to działa na zasadzie zwolnionej sprężyny? Po wyjściu z orga człowiek zachłystuje się wolnością i ma tysiące szalonych niezrealizowanych pomysłów. Z czasem dojrzewa i wchodzi w etap spokojnego trybu życia. Po prostu musi się wyszumieć, choć krzywdzenia ludzi nie popieram. Oczywiście każdy jest inny i nie traktowałbym tego jako schematu postępowania.

[lurker]

Jasne, też nie chcę iść w schemat, dlatego założyłam temat żeby skonsultować moja teorię o tym, że ludzie, którzy dopiero mentalnie uwolnili się od organizacji mają szansę ułożyć sobie życie w miarę spokojnie. Przykład farlopa akurat dowodzi tego, co nie oznacza, że być może są odstępcy którzy też mocno poszli w tango jak i wykluczeni, którzy nadal wierzą, a wiodą zrównoważone życie.

[Gandalf Szary]

Jasne, też nie chcę iść w schemat, dlatego założyłam temat żeby skonsultować moja teorię o tym, że ludzie, którzy dopiero mentalnie uwolnili się od organizacji mają szansę ułożyć sobie życie w miarę spokojnie. Przykład farlopa akurat dowodzi tego, co nie oznacza, że być może są odstępcy którzy też mocno poszli w tango jak i wykluczeni, którzy nadal wierzą, a wiodą zrównoważone życie.

[/b][/size]
Wszystko zależy kto jakim człowiekiem jest: dzieciństwo, szkoła, wychowanie, charakter, wartości, którymi się w życiu kieruje itp.

[lurker]

Nie do końca tak jest w przypadku wyjścia z sekty, bo jesteś w jakimś tam zamknięciu będąc śj, jak wyjdziesz to jesteś nieco zagubiony, wszystkie wartości, które do tej pory wyznawałeś tracą na znaczeniu, zaczynasz je podważać. I teraz jak nadal wierzysz, a zgrzeszyłeś, stres jaki powoduje świadomość, że robisz coś złego i Bóg Cię może pokarać może spowodować że narobisz jeszcze więcej głupot. Jak jesteś uświadomiony, że to wszystko głupoty w co wierzyłeś wcześniej, to może Cię to uchronić przed niebezpieczeństwami, bo nie jesteś już pod presją. Tak myślę.

[farlopa]

A może to działa na zasadzie zwolnionej sprężyny? Po wyjściu z orga człowiek zachłystuje się wolnością i ma tysiące szalonych niezrealizowanych pomysłów. Z czasem dojrzewa i wchodzi w etap spokojnego trybu życia. Po prostu musi się wyszumieć, choć krzywdzenia ludzi nie popieram. Oczywiście każdy jest inny i nie traktowałbym tego jako schematu postępowania.

trochę tak jest

[Sebastian]

ja kiedy chwiał się mój dotychczasowy strażnicowy światopogląd otarłem się o ateizm i wtedy zacząłem się zastanawiać jakie wartości moralne są ważne w życiu.

Uniknąłem większych kłopotów gdyż niemalże natychmiast po opuszczeniu sekty świadków Jehowy dostąpiłem ("jak Mojżesz") przywileju "oglądania bóstwa twarzą w twarz", tzn. poznałem Boginię Beatkę

a mówiąc poważnie: skoro zakochałem sie z wzajemnością, to musiałem prowadzić żywot na tyle praworządny, aby żaden sąd świecki nie umieścił mnie przymusowo z dala od Beatki...; z tych samych powodów nie byłem zainteresowany zaliczaniem panienek które nie przewinęły się przez moje łóżko w nastoletnim wieku (gdy byłem świadkiem Jehowy) itd. itp.; z tych samych powodów nie ciągnie mnie do żadnych nałogów (może poza kawą): bo skoro moje życie jest udane, to nie mam przed kim ani przed czym uciekać w nałogi...

[Gandalf Szary]

ja kiedy chwiał się mój dotychczasowy strażnicowy światopogląd otarłem się o ateizm i wtedy zacząłem się zastanawiać jakie wartości moralne są ważne w życiu.

Uniknąłem większych kłopotów gdyż niemalże natychmiast po opuszczeniu sekty świadków Jehowy dostąpiłem ("jak Mojżesz") przywileju "oglądania bóstwa twarzą w twarz", tzn. poznałem Boginię Beatkę

a mówiąc poważnie: skoro zakochałem sie z wzajemnością, to musiałem prowadzić żywot na tyle praworządny, aby żaden sąd świecki nie umieścił mnie przymusowo z dala od Beatki...; z tych samych powodów nie byłem zainteresowany zaliczaniem panienek które nie przewinęły się przez moje łóżko w nastoletnim wieku (gdy byłem świadkiem Jehowy) itd. itp.; z tych samych powodów nie ciągnie mnie do żadnych nałogów (może poza kawą): bo skoro moje życie jest udane, to nie mam przed kim ani przed czym uciekać w nałogi...

 

Czyli czarny scenariusz, ominął Ciebie po wyjściu z organizacji. Tylko pogratulować szczęśliwego życia 

[Sebastian]

Czyli czarny scenariusz, ominął Ciebie po wyjściu z organizacji. Tylko pogratulować szczęśliwego życia 

paradoksalnie, Beatkę zawdzięczam zepsutemu bankomatowi oraz organizacji świadków Jehowy,

gdyby nie organizacja to nie poznalibyśmy się.

krótko po odejściu ze zboru przyjąłem bierzmowanie w kościele katolickim a w katolickiej gazecie Niedziela ukazała się krótka wzmianka na mój temat (nazwijmy: "ciekawostka" że istnieje taki Sebastian co był ŚJ ale wrócił do KK)

Beatka napisała do mnie list, potem rozmawialiśmy telefonicznie, a po pewnym czasie (prawie pół roku) postanowiłem wybrać sie do niej osobiście i tam spontanicznie oświadczyłem się

gdyby nie organizacja, nie byłoby w ogóle tego tematu i Beatka nie miałaby powodu aby napisać do mnie swój pierwszy list...

[Gandalf Szary]

paradoksalnie, Beatkę zawdzięczam zepsutemu bankomatowi oraz organizacji świadków Jehowy,

gdyby nie organizacja to nie poznalibyśmy się.

krótko po odejściu ze zboru przyjąłem bierzmowanie w kościele katolickim a w katolickiej gazecie Niedziela ukazała się krótka wzmianka na mój temat (nazwijmy: "ciekawostka" że istnieje taki Sebastian co był ŚJ ale wrócił do KK)

Beatka napisała do mnie list, potem rozmawialiśmy telefonicznie, a po pewnym czasie (prawie pół roku) postanowiłem wybrać sie do niej osobiście i tam spontanicznie oświadczyłem się

gdyby nie organizacja, nie byłoby w ogóle tego tematu i Beatka nie miałaby powodu aby napisać do mnie swój pierwszy list...

Muszę przyznać, że odważnie zadziałałeś. Jestem zaskoczony, ale tym bardziej gratuluję znalezienia drugiej połówki W organizacji, w której jestem, niestety jedyne co można znaleźć to kobiety  po przejściach z depresjami.  Prawdę mówiąc miałem więcej szczęścia do światusek niż do sióstr. Poza tym nie spełniałem  wymogów teokrarycznych. Nie ganiałem za przywilejami.