Ap 5:14 - dlaczego zmieniono ten tekst w 2018 r.?

[Roszada]

Jak szukałem komentarza do Ap 5:14, to ani w Światło z 1930, ani w ang. Wtedy dokona się... z roku 1969, nie wspominają o czci dla Baranka, tylko o Jehowie piszą.
 Natomiast Dokonana Tajemnica z roku 1925 oddała to tak:

"A oni [dwadzieścia i cztery] starcy upadli i kłaniali się [żyjącemu na wieki wieków]." (s. 121).

Dodali te słowa wg Biblii Gdańskiej.

[Roszada]

Te wszystkie zabiegi co do Ap 5:14 świadczą o tym, że werset ten nie jest zbyt wygodny dla Towarzystwa i to od lat.

Kolejnym krokiem zamiast słowa "Bogu" może być wstawienie słowa "Jehowie".

[Tusia]

Te wszystkie zabiegi co do Ap 5:14 świadczą o tym, że werset ten nie jest zbyt wygodny dla Towarzystwa i to od lat.

Kolejnym krokiem zamiast słowa "Bogu" może być wstawienie słowa "Jehowie".

Ale każdy ŚJ wie, że Bóg ma na imię "Jehowa". Więc sami sobie w głowie to słowo dopisują.

[szymonbudny]

Ale każdy ŚJ wie, że Bóg ma na imię "Jehowa". Więc sami sobie w głowie to słowo dopisują.

Ciekawe, że akurat wokół tego miejsce ŚJ zrobili taki manewr.
Po grecku tutaj jest o tym, że "starcy upadli i oddali pokłon" - προσεκύνησαν [prosekynesan]. Słowo to to odmiana słówka "proskyneo", wydaje mi się, że dość szeroko srtosowanego w Biblii niekoniecznie w kontekscie religijnym a po prostu zwykłego pokłonu w wyniku oddania szacunku jak to było tam w zwyczaju.
Inne miejsca gdzie ktoś "prosekynesan" przed Panem Jezusem to:
(Mt 2:11 [Bw])
I wszedłszy do domu, ujrzeli dziecię z Marią, matką jego, i upadłszy, oddali mu pokłon, potem otworzywszy swoje skarby, złożyli mu w darze złoto, kadzidło i mirrę.  ​​​

(Mt 14:33 [Bw])
A ci, którzy byli w łodzi, złożyli mu pokłon, mówiąc: Zaprawdę, Ty jesteś Synem Bożym. ​​​

(Mt 28:9 [Bw])
A oto Jezus zastąpił im drogę i rzekł: Bądźcie pozdrowione! One zaś podeszły, objęły go za nogi i złożyły mu pokłon. ​​​

(Mt 28:17 [Bw])
I gdy go ujrzeli, oddali mu pokłon, lecz niektórzy powątpiewali. ​​​

Inne miejsca i uzycie to:
(J 4:20 [Bw])
Ojcowie nasi na tej górze oddawali Bogu cześć; wy zaś mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy Bogu cześć oddawać.  ​​​

(Obj 7:11 [Bw])
A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu,  ​​​

(Obj 11:16 [Bw])
A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzą na tronach swoich przed Bogiem, upadło na oblicza swoje i oddało pokłon Bogu,  ​​​

(Obj 13:4 [Bw])
I oddali pokłon smokowi za to, że dał zwierzęciu moc, a także zwierzęciu oddali pokłon, mówiąc: Któż jest podobny do zwierzęcia i któż może z nim walczyć? ​​​

(Obj 19:4 [Bw])
I upadło dwudziestu czterech starców, i cztery postacie, i oddały pokłon Bogu, siedzącemu na tronie, mówiąc: ​​​Amen, Alleluja!  ​​​

(Obj 20:4 [Bw])
I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że składali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże, oraz tych, którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją. Ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat.  ​​​


Tak sobie teraz myslę, że może Ap5:14 to byc zwykła pomyłka, bo w Ap 7:11 i Ap11:6 jest bardzo podobna fraza tyle że "oddali pokłon Bogu". Może z rozpędu i tutaj tak zrobili.

EDIT:
To jeszcze tylko dla uzupełnienia link do Stronga:
https://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?t=kjv&strongs=g4352
I oblubienica:
http://biblia.oblubienica.eu/wystepowanie/strong/id/4352

[Roszada]

Jeśli chodzi o Ap 5:14, to Świadkowie Jehowy raczej nie komentują tego tekstu, gdyż zawiera on niewygodne dla nich słowo „cześć” i to w związku z Chrystusem, a na dodatek ta cześć zestawiona jest z czcią dla Ojca.

W jednym z tekstów jednak Świadkowie Jehowy dość ogólnie piszą:

„Jan widzi, jak zwój bierze Baranek, Chrystus. W rozdziale piątym wyjaśniono, że jest on godzien tego zaszczytu. Dlatego powinniśmy przypisywać mu cześć” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 7). [w ang. honor]

W innych publikacjach Towarzystwo Strażnica starało się tekst Ap 5:14 zastosować wyłącznie do Boga, pomijając Chrystusa:

„W Objawieniu, które Bóg dał Jezusowi, pokazano. że czyste wielbienie należy się Jehowie Bogu Najwyższemu (Zobacz Objawienie 4:10; 5:14...)” (Strażnica Nr 2, 1957 s. 22);

„Szczerze harmonizują ze wszystkimi wiernymi w niebie i na ziemi w przypisywaniu godności Barankowi i padają przed Bogiem, wielbiąc Go z całym szacunkiem. – Obj. 5:13, 14” (Strażnica Nr 9, 1957 s. 22).

Wreszcie w nowej publikacji napisano:

„Jeśli (...) uznać, że aniołowie »oddają cześć« Synowi, to w rzeczywistości za jego pośrednictwem oddają ją Jehowie Bogu (...) (Obj 4:10, 11 (...) Obj 5:13, 14; 21:22)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. I, s. 826).

[Roszada]

Jeszcze trochę o wersetach poprzedzających Ap 5:14, to znaczy o Ap 5:12 i Ap 5:13.

Otóż w tych fragmentach w Biblii ŚJ nie ma słowa "cześć", a jest "szacunek":

„Mówili oni donośnym głosem: „Baranek, który był zabity, jest godny przyjąć moc, bogactwo, mądrość, siłę, szacunek, chwałę i błogosławieństwo”. I usłyszałem, jak każde stworzenie w niebie, na ziemi, pod ziemią i na morzu — wszystko, co w nich jest — mówiło: „Temu, który zasiada na tronie, i Barankowi należy się błogosławieństwo, szacunek, chwała i potęga po wieczne czasy, już na zawsze”.” (Obj 5:12, 13).

Jednak ten "szacunek" niewiele zmienia, bo on jest razem dla dwóch osób zestawionych razem: "Temu, który zasiada na tronie, i Barankowi".

Mało tego, zanim ŚJ wydali swoją Biblię w 1994 r. pisali o "czci", cytując inne Biblie:

„Apostoł Jan ujrzał w wizji idealne warunki, jakie zapanują pod koniec tysiącletniego królowania Chrystusa. Opisał ją w Objawieniu 5:13 takimi słowami: »Wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie [to znaczy Jehowie], i Barankowi [Jezusowi Chrystusowi], błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków« (NP)” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 15 s. 13).

 „Jan widzi, jak zwój bierze Baranek, Chrystus. W rozdziale piątym wyjaśniono, że jest on godzien tego zaszczytu. Dlatego powinniśmy przypisywać mu cześć” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 7);

„Raz po raz jest potem oddawana cześć Jehowie i Barankowi. – Apok. 5:11,12” (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 3 s. 20);

 „W następstwie tego nawet stworzenia niebiańskie obwieściły, że całkowicie zasługuje na przypisaną mu cześć i chwałę. – Apok. 5:11,12” (Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 4 s. 6);

 „Utożsamienie zwycięskiego »lwa« z Chrystusem Jezusem nie nastręczy nam żadnych trudności, gdyż dalej przedstawiono go również w postaci »Baranka jakby zabitego«, a ponadto na jego cześć śpiewana jest pieśń: »Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć pieczęcie jej, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi (...), i uczyniłeś z nich dla Boga naszego ród królewski i kapłanów, i będą królować na ziemi« (Obj. 5:6-10)” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 10 s. 10-11);

 „Jeżeli zajrzymy do ostatniej księgi Pisma świętego, to jest do Objawienia 5:5-12, stwierdzimy, że jest tam mowa o kimś, do kogo odniesiono określenie: »Lew z pokolenia Judy«, i o którym powiedziano: »Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość i siłę, i cześć i chwałę, i błogosławieństwo«.” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 1 s. 10).

Tak więc krętacze kręcą.

[Roszada]

Dodane słowo:

„A cztery żywe istoty mówiły: „Amen!”. Wtedy starsi upadli na kolana i oddali cześć Bogu.” (Obj 5:14)

„(...)Oświadczam każdemu, kto słyszy słowa proroctwa z tego zwoju: Jeżeli ktoś doda coś do tych rzeczy, Bóg doda mu plag zapisanych w tym zwoju(...)” (Obj 22:18).