Ja kłamię? Justyn pisał, że jest "inny Bóg i Pan poddany Stwórcy."
Tak samo, jak to, że Jezus jest Głową Kościoła, a jest też inna głowa Kościoła(przynajmniej twojego), zwany powszechnie Papieżem.
A mimo to nikt nie twierdzi, że twój kościół jest dwugłowym tworem.
Jak skomentujesz to, co napisał Justyn do Tryfona? Czy w ogóle widziałeś, że to napisał?
Chłopie drogi zanim ty wiedziałeś że Justyn istniał, to ja już dawno o nim pisałem:
Pan Bóg
„Czy myślicie, że według Pism czcić i nazywać Panem Bogiem należy kogo innego oprócz Stwórcy tego wszechświata oraz Chrystusa” („Dialog z Żydem Tryfonem” 68:3).
Pan Zastępów
„Chwalmy Go [Boga] przez Króla Chwały, przez Pana Zastępów” („Dialog z Żydem Tryfonem” 29:1).
„A oto psalm Dawidowy [Ps 24:8-10]: ‘(...) Któż to jest ten Król Chwały? Pan Mocny i Potężny Wojownik. Podnieście książęta bramy swoje. I unieście się, bramy odwieczne, A wejdzie Król Chwały. Któż to jest Król Chwały? Pan Zastępów - Oto Król Chwały’. Otóż stwierdziłem, że Salomon nie jest Panem Zastępów; to raczej nasz Chrystus. Kiedy powstał z martwych i wstąpił w niebiosa, tedy książęta, od Boga w niebiesiech ustanowieni, otrzymali rozkaz otwarcia bram niebieskich, by wszedł Ten, który jest Królem Chwały...” („Dialog z Żydem Tryfonem” 36:3-5). Patrz też podobnie „Dialog z Żydem Tryfonem” 85:1 i 4.
Bóg Abrahama, Izaaka, Jakuba
Patrz poniżej „Jam jest, którym jest”.
„to jednak ten, który Mojżeszowi powiedział, iż jest Bogiem Abrahama, i Bogiem Izaaka i Bogiem Jakóba, nie stanie się Stwórcą wszech rzeczy. Nie; jest to Ten, który, jak się wam udowodniło, objawił się Abrahamowi i Jakóbowi; jest On Sługą woli Stwórcy...” („Dialog z Żydem Tryfonem” 60:2).
Król Chwały, Król wiekuisty
Patrz powyżej „Pan Zastępów”.
„on był królem, a przecie słowa psalmu jak najwyraźniej wskazują na to, że mowa o Królu Wiekuistym, to znaczy Chrystusie. (...) który najpierw cierpiał, a potem do nieba wstąpił, a wreszcie przychodzi w chwale i dzierży królowanie wiekuiste, co zresztą stwierdzam na podstawie wszelkich Pism” („Dialog z Żydem Tryfonem” 34:2).
„On bowiem jest Kapłanem wybranym i Królem wiekuistym, Chrystusem, jako Syn Boży” („Dialog z Żydem Tryfonem” 118:2).
Jam jest, którym jest
„Otóż powiedziano tam, co następuje: ‘I mówił do Mojżesza Anioł Boży, w ognia płomieniu z krzaku, I rzekł: Jam jest, którym jest, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakóba, Bóg ojców twoich. Zstąp do Egiptu, I wyprowadź lud Mój’. Dalszego ciągu możecie się z tych pism dowiedzieć, nie możemy bowiem tutaj wypisać wszystkiego. Już przecie i te słowa stanowią dowód, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym i Apostołem, że był pierwej Słowem i objawił się, to pod ognia postacią, to pod obrazem istot bezcielesnych, a teraz z woli bożej i dla zbawienia rodzaju ludzkiego stał się człowiekiem. (...) Mają tu wyraźne słowa, zapisane w księgach Mojżeszowych: ‘I mówił do Mojżesza Anioł Boży, w ognia płomieniu z krzaku: Jam jest, którym jest, Bóg Abrahama, I Bóg Izaaka, I Bóg Jakóba!’ A jednak powiadają, że Ten, który słowa te mówił, to Ojciec i Stwórca wszech rzeczy. Dlatego to Duch Proroczy skarcił ich, mówiąc: ‘Izrael zaś Mnie nie poznał, I lud Mnie nie rozumiał’. [Iz 1:3]”. („Apologia” I:63,7-12).
Bóg Mocny
„Niemniej i Dawid obwieścił, ze ‘przed słońcem i księżycem miał się z żywota narodzić’ według woli Ojcowskiej, oraz pokazał, iż jako Chrystus miał być ‘Bogiem mocnym i czcigodnym’.” („Dialog z Żydem Tryfonem” 76:7).
Patrz też poniżej „Bóg Wszechmogący” („Zrównywanie Majestatu Syna i Ojca”).
Bóstwo nieskończone
„Czcimy Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego (...) Ja jestem tylko człowiekiem, więc wiem, że słowa moje są nędzne w porównaniu z Jego nieskończonym Bóstwem” („Męczeństwo św.Justyna” 2:5-6).
Bóg
„Czego bowiem nie mogły dokazać prawa ludzkie, byłoby zrobiło Słowo, jako Bóg...” („Apologia” I:10,6).
„Ojciec wszechrzeczy ma Syna, który jest Słowem, Pierworodnym Synem Bożym i Bogiem” („Apologia” I:63,15).
„Chrystusa bowiem nam obwieszczono jako Króla, Kapłana, Boga, Pana, Anioła, Człowieka, Wodza Naczelnego, Kamień, Dziecię nowonarodzone, jako Tego, który najpierw cierpiał, a potem do nieba wstąpił, a wreszcie przychodzi w chwale i dzierży królowanie wiekuiste, co zresztą stwierdzam na podstawie wszelkich Pism” („Dialog z Żydem Tryfonem” 34:2).
„Otóż Tryfonie, mówiłem dalej, ten Jezus z całą pewnością jest Chrystusem Bożym, chociażbym nawet nie mógł udowodnić, że On, Syn Stwórcy wszech rzeczy, istniał poprzednio jako Bóg, i że się jako człowiek narodził z Dziewicy. Ale są niezbite dowody na to, że to On właśnie, ktokolwiek On jest, jest Chrystusem Bożym” („Dialog z Żydem Tryfonem” 48:2-3).
„Powracam do Pism i będę się starał was przekonać, że Ten, o którym one opowiadają, iż się objawił Abrahamowi, Jakóbowi i Mojżeszowi, i o którym napisano, iż jest Bogiem, jest inny aniżeli Bóg, Stwórca wszech rzeczy; mówię co do liczby, a nie co do myśli” („Dialog z Żydem Tryfonem” 56:11).
„Ja zaś przyrzekam dowód z samego Pisma, że ono Panem nie nazywa jednego z owych aniołów, co to zstępowali do Sodomy, ale tego, który był z nimi, który nazwany Bogiem, a zjawił się Abrahamowi” („Dialog z Żydem Tryfonem” 56:15).
„Mojżesz, bracia, napisał ponadto, że Ten, który się objawił patrjarchom i nazwany jest Bogiem, zowie się również Aniołem i Panem [Rdz 18:1, 31:11-13], byście i przez to poznać mogli, że On jest Sługą Ojca wszech rzeczy” („Dialog z Żydem Tryfonem” 58:3).
„Świadkiem moim będzie tutaj Słowo Mądrości, które samo jest Bogiem, zrodzonym z Ojca wszech rzeczy” („Dialog z Żydem Tryfonem” 61:3).
„A zatem Ten, który świat stworzył, daje świadectwo, że Mu się kłaniać należy, że jest Bogiem i Chrystusem, a słowa te zupełnie jasno na to wskazują” („Dialog z Żydem Tryfonem” 63:5).
„abyście Go poznali i jako Boga, który przychodzi z wysokości, i jako Człowieka, który żył wśród ludzi” („Dialog z Żydem Tryfonem” 64:7).
„Jeśli im wreszcie przytaczamy Pisma, które wam już podałem, wskazujące jak najwyraźniej na to, że Chrystus jest podległy cierpieniom, że Go należy czcić i że jest Bogiem, muszą wprawdzie przyznać, że one się odnoszą do Chrystusa, ale śmią twierdzić, że ten Jezus nie jest Chrystusem, a jednak uznają, że Bóg przyjdzie, by cierpieć, królować i cześć odbierać” („Dialog z Żydem Tryfonem” 68:9).
„Tam bowiem znajduje się bardzo wyraźny dowód, że tego Jezusa ukrzyżowanego obwieszczono jako Boga i Człowieka, że został do krzyża przybity i umarł” („Dialog z Żydem Tryfonem” 71:2).
„Tymczasem wśród narodów pogańskich nigdy o żadnym człowieku waszej narodowości nie mówiono jako o Bogu i Panu, że królował. To się odnosi tylko do tego Jednego Ukrzyżowanego, o którym Duch Święty powiada (...) iż nie jest podobny do bogów pogańskich” („Dialog z Żydem Tryfonem” 73:2).
„Jeśli więc wiemy, że ten Bóg pod tak wielu postaciami objawił się Abrahamowi, Jakubowi i Mojżeszowi, dlaczego sprzeciwiać się i nie wierzyć, że On według woli Ojca wszech rzeczy mógł się jako człowiek narodzić także z Dziewicy?” („Dialog z Żydem Tryfonem” 75:4).
„Powiedziano, iż ujrzał drabinę, a według Pisma Bóg się na niej wspierał [Rdz 28:13]; że zaś to nie był Ojciec, z Pism się już udowodniło. Gdy Jakób w tem samym miejscu oliwę wylał na kamień, świadczy mu ten sam Bóg, co się mu objawił, że pomnik namaścił ku czci Boga widzianego [Rdz 28:18, 31:13]” („Dialog z Żydem Tryfonem” 86:2).
„Albowiem szczep winny, który Chrystus, Bóg i Zbawiciel posadził, to lud Jego” („Dialog z Żydem Tryfonem” 110:4-5).
„Tamten bowiem dał im dziedzictwo chwilowe, jako że nie był Chrystusem-Bogiem, ani Synem Bożym. Ten natomiast, po świętym zmartwychwstaniu da nam posiadłość wiekuistą” („Dialog z Żydem Tryfonem” 113:4).
„co się dziać miało przez naszego Kapłana, Boga, Chrystusa, Syna Ojca wszech rzeczy” („Dialog z Żydem Tryfonem” 115:4).
„Że zaś Słowo zowie Chrystusa również Bogiem, na to się liczne przytoczyło dowody” („Dialog z Żydem Tryfonem” 124:4).
„Ale któż to jest Ten, którego (...) Dawid [zowie] Chrystusem i Bogiem, którego należy czcić” („Dialog z Żydem Tryfonem” 126:1).
„Albowiem gdybyście rozumieli słowa proroków, nie przeczylibyście, że On jest Bogiem, Synem Jedynego, niezrodzonego i niewysłowionego Boga” („Dialog z Żydem Tryfonem” 126:2).
„Widzieli oni raczej Tego, który z woli Tamtego także jest Bogiem, Jego Syna i Anioła, Sługę zamysłów Jego, który według woli Jego jako człowiek z Dziewicy się narodził, który ongi stał się ogniem, by z krzaku rozmawiać z Mojżeszem” („Dialog z Żydem Tryfonem” 127:4).
Agencie pomyliłeś osoby.
Jeśli ty chcesz mnie uczyć trynitaryzmu czy antytrynitaryzmu to misisz dużo chleba jeszcze zjeść.
