Koronne argumenty CK, że NT zawierał termin Jehowa

[Roszada]

Po trzecie.
Jak podaje CK w swej angielskiej Biblii z przypisami (New World Translation of the Holy Scriptures – With References s. 1566), przekłady te w jeszcze innych 72 miejscach wstawiają imię Jehowa, czego już Świadkowie Jehowy nie dokonali (patrz jw. s. 1566, gdzie wymieniono te 72 miejsca). Jakim więc „potwierdzeniem” są te przekłady dla Biblii Towarzystwa Strażnica, skoro ono samo nie zgadza się z nimi w pełni?

Poza tym ten zbiór 237 miejsc z Jehowa jest oparty na zebraniu tych miejsc z 28 przekładów a nie z jednego. To taki kogel mogel.

Oto spis kolejnych 72 miejsc w których te hebrajskie Biblie od XIV wieku dostawiały termin Jehowa do NT:

*** Rbi8 p. 1566 1D The Divine Name in the Christian Greek Scriptures ***
Following is a list of the 72 places where the name “Jehovah” occurs, not in the main text of the New World Translation of the Christian Greek Scriptures, but only in the footnotes.
Mt 22:32; Mr 11:10; Lu 1:2; 2:11, 29, 38; 4:4, 18; Joh 5:4; Ac 2:30; 7:30, 37; 10:22; 13:43, 50; 14:25; 19:23; 20:25; 22:17; 26:7; Ro 7:6; 10:17; 11:8; 1Co 7:17; 10:28; 11:23; Ga 2:6; 3:20; 5:10, 12; Php 4:1, 4, 5, 10, 18; Col 3:15; 1Th 4:9, 16, 17, 17; 5:27; 1Ti 2:2, 10; 3:16; 4:7, 8; 5:4, 8; 6:2, 3, 6, 11; 2Ti 1:16, 18; 2:14, 22, 24; Tit 2:12; Heb 4:3; 9:20; 10:30; 1Pe 2:13; 3:1, 15; 5:3; 2Pe 1:3; 2Jo 11; Re 11:1, 19; 16:5; 19:1, 2.

A oto te 28 przekładów hebrajskich:

*** Rbi8 pp. 9-10 Introduction ***
J1      Matthew, Heb., edited by J. du Tillet, with a Lat. translation by J. Mercier, Paris, 1555.
J2      Matthew, Heb., incorporated as a separate chapter in ’Eʹven boʹchan [“Tried Stone”], by Shem-Tob ben Isaac Ibn Shaprut, 1385. Mss of 16th and 17th cent., Jewish Theological Seminary, New York.
J3      Matthew and Hebrews, Heb. and Lat., by Sebastian Münster, Basel, 1537 and 1557 respectively.
J4      Matthew, Heb., by J. Quinquarboreus, Paris, 1551.
J5      Liturgical Gospels, Heb., by F. Petri, Wittemberg, 1573.
J6      Liturgical Gospels, German, Lat., Gr. and Heb., by Johann Clajus, Leipzig, 1576.
J7      Christian Greek Scriptures in 12 languages, including Heb., by Elias Hutter, Nuremberg, 1599.
J8      Christian Greek Scriptures, Heb., by William Robertson, London, 1661.
J9      Gospels, Heb. and Lat., by Giovanni Battista Jona, Rome, 1668.
J10     The New Testament . . . in Hebrew and English, by Richard Caddick, Vol. I-III, containing Matthew—1 Corinthians, London, 1798-1805.
J11     Christian Greek Scriptures, Heb., by Thomas Fry and others, London, 1817.
J12     Christian Greek Scriptures, Heb., by William Greenfield, London, 1831.
J13     Christian Greek Scriptures, Heb., by A. McCaul, M. S. Alexander, J. C. Reichardt and S. Hoga, London, 1838.
J14     Christian Greek Scriptures, Heb., by J. C. Reichardt, London, 1846.
J15     Luke, Acts, Romans and Hebrews, Heb., by J. H. R. Biesenthal, Berlin, 1855, 1867, 1853 and 1858 respectively.
J16     Christian Greek Scriptures, Heb., by J. C. Reichardt and J. H. R. Biesenthal, London, 1866.
J17     Christian Greek Scriptures, Heb., by Franz Delitzsch, London, 1981 ed.
J18     Christian Greek Scriptures, Heb., by Isaac Salkinson and C. D. Ginsburg, London.
J19     John, Heb., by Moshe I. Ben Maeir, Denver, Colorado, 1957.
J20     A Concordance to the Greek Testament, by W. F. Moulton and A. S. Geden, fourth ed., Edinburgh, 1963.
J21     The Emphatic Diaglott (Greek-English interlinear), by Benjamin Wilson, New York, 1864, reprint by Watch Tower Bible and Tract Society, Brooklyn, 1942.
J22     Christian Greek Scriptures, Heb., by United Bible Societies, Jerusalem, 1979.
J23     Christian Greek Scriptures, Heb., by J. Bauchet, Rome, 1975.
J24     A Literal Translation of the New Testament . . . From the Text of the Vatican Manuscript, by Herman Heinfetter, London, 1863.
J25     St. Paul’s Epistle to the Romans, by W. G. Rutherford, London, 1900.
J26     Psalms and Matthew 1:1-3:6, Heb., by Anton Margaritha, Leipzig, 1533.
J27     Die heilige Schrift des neuen Testaments, by Dominik von Brentano, third ed., Vienna and Prague, 1796.

Jest 27 ale J28 podaje niemiecka wersja oraz kolejne Biblia internetowa ŚJ:

*** nwtsty C4 Translations and Reference Works Supporting the Use of the Divine Name in the “New Testament” ***
J28
The New Covenant Commonly Called the New Testament—Peshitta Aramaic Text With a Hebrew Translation, published by The Bible Society, Jerusalem, 1986.
J29
The Original Aramaic New Testament in Plain English (An American Translation of the Aramaic New Testament), by Glenn David Bauscher, published by Lulu Publishing, 2012.
J30
The Aramaic English New Testament, (Third Edition), by Andrew Gabriel Roth, United States, 2008.
J31
The Hebraic Roots Bible, (with study notes), published by Word of Truth Publications, 2012.
itd.

[wrzesien]

Tak po prostu? i już ?

A pytasz dzika czy sra w lesie? Niektóre rzeczy są zbyt banalne

[Tusia]

A oto te 28 przekładów hebrajskich:

Nie ma tych przekładów, nie przetłumaczono, nie istnieją. I co zrobiłaby Strażnica?

[Roszada]

CK podaje:

„W zachowanych do dziś manuskryptach greckich, jak również w licznych przekładach starożytnych (...) rzuca się w oczy brak imienia Bożego” („Chrześcijańskie Pisma Greckie...” s. 408),

„Ale poza tym w żadnym ze znanych nam dzisiaj starożytnych greckich manuskryptów ksiąg od Mateusza do Objawienia nie ma pełnego imienia Bożego” („Imię Boże...” s. 23).

Pomimo tego CK pisze:

„Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo” („Imię Boże...” 1987 s. 26).

Jest to jakby polemika ze słowami Ap 22:18:

„jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze”.

[Roszada]

Nie ma tych przekładów, nie przetłumaczono, nie istnieją. I co zrobiłaby Strażnica?

Jak zajrzysz do starszych przekładów ang. Nowego Świata, to zobaczysz, że wtedy nie mieli jeszcze dla wszystkich swoich wersetów potwierdzenia w tych Bibliach hebrajskich, a jednak wstawili u siebie.

Jeszcze w 1984 dla jednego wersetu nie mieli potwierdzenia, jak to pokazuje ich Biblia:

*** Rbi8 p. 1566 1D The Divine Name in the Christian Greek Scriptures ***
1 CORINTHIANS
1:31    Ky;  J7,8,10-14,16-18,22-24
2:16    Ky;  J13,14,16-18,22-24
3:20    Ky;  J7,8,10-14,16-18,20,22-24
4:4     Ky;  J7,8,10,17,18,23,24
4:19   *Ky;  J7,8,10,22,23
7:17+  *Ky; 
10:9+  *Ky;  J18,22,23
10:21   Ky;  J7,8,10,24
10:21   Ky;  J7,8,10,24
10:22  *Ky;  J7,8,10,14
10:26  *Ky;  J7,8,10,11,13,14,16-18,20,22,23
11:32  *Ky;  J13,16,18
14:21   Ky;  J7,8,10-14,16-18,22-24
16:7   *Ky;  J7,8,10,13,14,16-18,22,23
16:10   Ky;  J7,8,10,13,14,16-18,24

W 1986 już znaleźli.

J28 The New Covenant Commonly Called the New Testament—Peshitta Aramaic Text With a Hebrew Translation, published by The Bible Society, Jerusalem, 1986.

[MX]

(...)
CK pisze:

„Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo” („Imię Boże...” 1987 s. 26).
(...)

Ok. Ale czy oni podają jakieś argumenty za tym "prawem" ? Na jakiej podstawie stwierdzają, że ma takie prawo ? Czy może jest to gołosłowne stwierdzenie ?

Argumentem jest taczej ich mniemanie i pewne założenia doktrynalne, 'powinno wymawiać się to Imię, to powinno ono być'. Ich mniemanie o słusznosci swoich nauk powodują, że chca zmieniać NT według swoich zapatrywań i tak czynią. Myślą przy tym, że spełniają misję przywracania. To takie koło błędne. Uwierzyli w swoje nauki, tak bardzo, że zaczeli je przypisywać intencji autora. Stworzyli sobie boga na własny obraz i takiego przez te okulary go widzą. Klasyczne zaślepienie jak mówi w Koryntian NT na Chrystusa tam opisanego. Ślepi ślepych prowadzą. 



MX - koniec - MX

[Roszada]

Ok. Ale czy oni podają jakieś argumenty za tym "prawem" ? Na jakiej podstawie stwierdzają, że ma takie prawo ? Czy może jest to gołosłowne stwierdzenie ?

W związku z innym tematem piszą:

*** kn36 s. 3 Nowe tysiąclecie — co ci przyniesie przyszłość? ***
Człowiek nie tylko nie potrafi zarządzać ziemią, ale też nie jest do tego upoważniony. Jedynie nasz Stwórca, Jehowa Bóg, ma takie prawo i On wie, jak rozwiązać problemy ludzkości (Rzymian 11:33-36; Objawienie 4:11).

A teraz odnośnie imienia.

*** na ss. 26-27 Imię Boże a „Nowy Testament” ***
Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo. Większość leksykonów greckich przyznaje, że w Biblii słowo „Pan” często odnosi się do Jehowy. Na przykład w A Greek and English Lexicon of the New Testament (Grecko-angielski leksykon Nowego Testamentu) Robinsona (wyd. 1859), w akapicie pod greckim słowem Kyrios („Pan”) powiedziano, że oznacza ono „Boga jako Zwierzchniego Pana i Władcę Wszechświata, zwykle w Sept[uagincie] w miejsce hebr[ajskiego] יְהוָֹה Jehowa”. Toteż w miejscach, gdzie pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich przytaczają Pisma Hebrajskie, tłumacz ma prawo oddać słowo Kyʹri·os imieniem „Jehowa” wszędzie tam, gdzie imię Boże występuje w oryginale hebrajskim.
Postępuje tak niejeden tłumacz. Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze „Starego Testamentu”, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście. Toteż wiele przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich lub ich fragmentów na język hebrajski zawiera imię Boże.
Za tym wzorem poszło szereg tłumaczeń na języki współczesne, zwłaszcza tłumaczenia używane przez misjonarzy. Na przykład w wielu przekładach Pism Greckich na języki afrykańskie, azjatyckie, amerykańskie i z wysp Pacyfiku swobodnie używa się imienia Jehowa, dzięki czemu czytelnicy mogą bez trudu dostrzec różnicę między prawdziwym Bogiem a bogami fałszywymi. Imię Boże znajduje się także w niektórych przekładach Biblii na języki europejskie.
Przekładem, który najzupełniej słusznie i odważnie przywraca imię Boże, jest New World Translation of the Christian Greek Scriptures (Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata), dostępny obecnie w 11 językach współczesnych. Imię Boże zostało w nim przywrócone we wszystkich cytatach z Pism Hebrajskich, w których ono występuje. Ogółem w tym przekładzie Pism Greckich imię Boże pojawia się 237 razy.

Argumentacja nie powala.
Słowniki współczesne, które mówią, że Pan to Jahwe,
tłumacze od XIV w.,
współcześni misjonarze,
oto cała argumentacja.

[Tusia]

*** na ss. 26-27 Imię Boże a „Nowy Testament” ***
Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo.

Jak można przywrócić coś, czego nigdy nie było.

[Roszada]

Jak można przywrócić coś, czego nigdy nie było.

Te ich niby przywrócenie miało miejsce dopiero w roku 1950.
Nigdy nie czytałem w publikacjach sprzed roku 1946 by gdzieś pisali, że słowo Jehowa było w NT.

Skorowidz ang. podaje rok 1946 jako pierwszy z tą nauką:

*** dx30-85 Christian Greek Scriptures ***
divine name: (...) w52 519; w50 317-319; bi7-50 10-27, 29-33, 759-761; w46 340, 348-349

I rzeczywiście w roku 1946, 15 listopada opowiedziano po raz pierwszy za tym, że NT posiadał słowo Jehowa.
Polski odpowiednik to Strażnica Nr 14, 1947.

Dlaczego pod koniec roku 1946?
Dlatego, że wtedy rozpoczęto klecić komitet od Biblii i opracowywać Biblię ŚJ!

„Dnia 2 grudnia 1947 roku Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata rozpoczął prace nad tłumaczeniem, które miało być wierne oryginałowi...” (Strażnica Nr 22, 2001 s. 7).

„W roku 1948 Towarzystwo Strażnica dowiedziało się o istnieniu Komitetu Biblijnego Przekładu Nowego Świata, utworzonego w celu dokonania nowoczesnego przekładu całej Biblii z języków, w których została pierwotnie spisana. Ten przekład miał wykazywać cechy, które uczyniłyby go obecnie jak najbardziej przydatnym do dokładnego wykształcenia biblijnego. Komitet był gotów przekazać swój przekład Towarzystwu Strażnica, aby ono zatrzymało go na własność i publikowało w interesie swego biblijnego dzieła wychowawczego. 3 września 1949 roku prezes Towarzystwa mógł z przyjemnością przedstawić na posiedzeniu członków dyrekcji kompletny Przekład Chrześcijańskich Pism Greckich w formie maszynopisu, który na krótko przedtem przekazał Towarzystwu Komitet Przekładu. 2 sierpnia 1950 roku miałem przywilej przemawiać do międzynarodowego kongresu świadków Jehowy na Yankee Stadionie w Nowym Jorku i oddać do użytku 80 075 obecnym wówczas uczestnikom »Przekład Nowego Świata Chrześcijańskich Pism Greckich« [ang.] który dopiero co przywieziono z drukarni Towarzystwa w Brooklynie w Nowym Jorku. Pierwszy nakład wynosił 480 000 egzemplarzy” (Strażnica Nr 4, 1962 s. 11).

[Roszada]

Koronnym argumentem byłoby, gdyby CK wyłożyło papirus NT z I lub II wieku po Chr. i pokazało w nim tetragram JHWH.

A tymczasem na dziś:

Papirus P66 z II w. zawiera prawie całą Ewangelię Jana, a równie stary papirus P46 prawie całe Listy do Rzymian, Koryntian, Galatów, Efezjan, Kolosan i Hebrajczyków, w których nie ma imienia Jahwe (patrz Novum Testamentum Graece).

Jednak ŚJ, między innymi w tych pismach, wstawili imię Jehowa (patrz „Chrześcijańskie Pisma Greckie...” s. 413).

Aby usprawiedliwić swój czyn piszą oni:

„To prawda, że żaden z zachowanych greckich manuskryptów ‘Nowego Testamentu’ nie zawiera imienia własnego Boga. Jednakże w New World Translation umieszczono je nie pod wpływem jakiejś zachcianki, lecz z uzasadnionych powodów. Inni tłumacze postąpili podobnie” (Strażnica Nr 5, 1991 s. 28).

Więc to, że inni postąpili błędnie i nieuczciwie stanowi dla ŚJ parawan dla ich poczynań.

[Gorszyciel]

Koronnym argumentem byłoby, gdyby CK wyłożyło papirus NT z I lub II wieku po Chr. i pokazało w nim tetragram JHWH.

Nie ma to jak ze sobą polemizować Najpierw nazwać czyjeś argumenty "koronnymi", kiedy nawet on sam tak nie robi, a potem wymyślać, co byłoby koronnymi.

[Roszada]

CK uczy, że Apostołowie nie mogli w cytatach ze ST zamieszczanych w NT zmienić JHWH na Bóg czy Pan.

A jak było w ST?
Pisarze ST też zmieniali:

Kronikarz w ST zmienił Jahwe na Bóg, które miał autor księgi Sm!
Dotyczy to tych samych fragmentów, relacjonujących te same wydarzenia.

2Sm 5:19 „Wtedy Dawid radził się Jahwe”
1Krn 14:10 „Wtedy Dawid radził się Boga”

2Sm 5:23 „Dawid radził się Jahwe, a On mu odpowiedział”
1Krn 14:14 „radził się Dawid Boga, a Bóg mu odpowiedział”

2Sm 5:24 „wtedy bowiem Jahwe wyjdzie przed tobą, by rozbić wojsko Filistynów”
1Krn 14:15 „wtedy wyjdzie przed tobą Bóg, by rozbić wojsko Filistynów”

2Sm 5:25 „Dawid postąpił tak, jak mu polecił Jahwe”
1Krn 14:16 „Dawid postąpił tak, jak mu Bóg polecił”

2Sm 6:11 „I Arka Jahwe pozostała w domu”
1Krn 13:14 „I Arka Boża pozostała w domu”

2Sm 7:3 „Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Jahwe jest z tobą”
1Krn 17:2 „Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Bóg jest z tobą”

2Sm 7:4 „Lecz tej nocy Jahwe skierował do Natana następujące słowa”
1Krn 17:3 „Lecz tejże samej nocy Bóg skierował do Natana następujące słowa”

2Sm 24:10 „Dawid zwrócił się do Jahwe: ‘Bardzo zgrzeszyłem tym...’”
1Krn 21:8 „I rzekł Dawid do Boga: ‘Zgrzeszyłem bardzo tym...’”

1Krl 3:5 „Jahwe ukazał się Salomonowi w nocy”
2Krn 1:7 „Tej to nocy ukazał się Bóg Salomonowi”

2Krl 21:7 „postawił w świątyni, o której Jahwe powiedział do Dawida”
2Krn 33:7 „postawił w świątyni Bożej, o której Bóg powiedział do Dawida”

[Gorszyciel]

A mimo wszystko 451 razy w księgach Kronik pada Tetragram. Niemało to.

[Roszada]

Porównajmy dwa Psalmy według wyd. II BT (por. komentarz KUL do Ps):

Ps 14:2, 4, 7 „Jahwe spogląda z nieba na synów ludzkich (...) którzy nie wzywają Jahwe? (...) Gdy Jahwe odmieni los swego narodu”.

Ps 53:3, 5, 7 „Bóg spogląda z nieba na synów ludzkich (...) a nie wzywają Boga? (...) Gdy Bóg odmieni los swego narodu”.

Widać więc, że chrześcijanie piszący oryginały NT nie musieli stosować imienia Jahwe, nawet gdy cytowali ST. Wzorowali się oni na pisarzach ST.

[Gorszyciel]

Widać więc, że chrześcijanie piszący oryginały NT nie musieli stosować imienia Jahwe, nawet gdy cytowali ST. Wzorowali się oni na pisarzach ST.

Wydaje mi się ten wniosek całkowicie błędny. Nawet jeśli znajdzie się kilka przykładów takich zmian, nie sądzę, żeby autorzy NT to w ogóle wiedzieli i zwracali na to uwagę. Raczej zwyczajnie cytowali z Septuaginty.