Koronne argumenty CK, że NT zawierał termin Jehowa

[Roszada]

Koronne "biblijne" argumenty CK, że NT zawierał termin Jehowa

1. Zawierają go hebrajskie tłumaczenia NT od XIV w.: „Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze »Starego Testamentu«, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 26-27).

2. Zawierają go cytaty ze ST (hebr.) zamieszczane w NT (po grecku).

   3. Jezus nieraz modlił się wypowiadając słowo Jehowa: „Dla Jezusa imię Boże musiało mieć żywotne znaczenie, bo nieraz wymieniał je w swoich modlitwach” („Imię Boże...” s. 5),

   4. Jezus nie wypowiadał babilońskiego Pan: „W przeciwieństwie do Żydów nie trzymał się więc babilońskiego zwyczaju, żeby używać tylko słowo Pan zamiast wypowiadania imienia Bożego” (Strażnica Nr 21, 1967 s. 9),

   5. „Jezus zapoznawał ludzi z imieniem Bożym - Jehowa” („Czego wymaga od nas Bóg?” s. 27).

   6. „Jezus według doniesień czterech Ewangelii dwadzieścia pięć razy zastosował imię Boże” (Strażnica Nr 21, 1967 s. 9),

Proszę o rozprawienie się z tymi argumentami.
Taki trening.
Innych argumentów CK nie widziałem lub przeoczyłem, jeśli były takowe.

[KaiserSoze]

Proszę:
1-6 bullshit

[Dorkas]

Proszę:
1-6 bullshit

Tak po prostu? i już ?

[pies berneński]

3. Jezus nieraz modlił się wypowiadając słowo Jehowa: „Dla Jezusa imię Boże musiało mieć żywotne znaczenie, bo nieraz wymieniał je w swoich modlitwach” („Imię Boże...” s. 5),

A na tej samej stronie podano argument z Biblii 
. Modlił się do Boga w niebie, zwracając się do Niego jak syn do ojca (Jana 17:1)

Najwyraźniej piszący nie mogli zrozumieć,że dziecko do rodzica nie mówi po imieniu,więc na siłę w usta Syna wstawili Jehowa.

[Tusia]

Koronne "biblijne" argumenty CK, że NT zawierał termin Jehowa

3. Jezus nieraz modlił się wypowiadając słowo Jehowa: „Dla Jezusa imię Boże musiało mieć żywotne znaczenie, bo nieraz wymieniał je w swoich modlitwach” („Imię Boże...” s. 5),

Czy Świadkowie Jehowy choć raz zacytowali z Ewangelii słowo "Jehowa" w modlitwie Pana Jezusa?

[Roszada]

3. Jezus nieraz modlił się wypowiadając słowo Jehowa: „Dla Jezusa imię Boże musiało mieć żywotne znaczenie, bo nieraz wymieniał je w swoich modlitwach” („Imię Boże...” s. 5),

Ja znam takie modlitwy Jezusa:

Ewangelie podają kilka modlitw Chrystusa, ale nie pada w nich ani razu imię Jehowa lecz:

„Abba, Ojcze” (Mk 14:35n.),
„Eloi (...) to znaczy: Boże mój” (Mk 15:34),
„Ojcze nasz” (Mt 6:9),
„Ojcze” (J 11:41),
„Ojcze, Panie nieba i ziemi” (Mt 11:25),
„Ojcze Święty” (J 17:11),
„Ty, Ojcze” (J 17:5),
„Ojcze sprawiedliwy” (J 17:25).

Nie wiem gdzie są te modlitwy ze słowem Jehowa.

[Roszada]

4. Jezus nie wypowiadał babilońskiego Pan: „W przeciwieństwie do Żydów nie trzymał się więc babilońskiego zwyczaju, żeby używać tylko słowo Pan zamiast wypowiadania imienia Bożego” (Strażnica Nr 21, 1967 s. 9),

Nie używał słowa Pan?
Jeden przykład:

„Ojcze, Panie nieba i ziemi” (Mt 11:25),

To co, jak nazywamy Jezusa Panem, to jest to też babilońskie?

ŚJ uczą też, że określenie „Pan Bóg” nie jest biblijne. Upierają się przy imieniu ze ST tzn. Jahwe Bóg lub Jahwe Pan.
Tymczasem nawet w ST hebrajskim istnieje tytuł „Pan Bóg” (np. Dn 9:3n., 9, 15, Ps 90:17, 35:23, 38:16, 54:6, 86:12, 15; patrz też księgi deuterokanoniczne). Występuje on też w NT (np. Łk 1:32, Ap 21:22, 22:5). Niestety Strażnica czuła się upoważniona do zmiany na „Jehowa Bóg” w całej Biblii, we wszystkich miejscach.

[Szarańcza]

Koronne "biblijne" argumenty CK, że NT zawierał termin Jehowa

   5. „Jezus zapoznawał ludzi z imieniem Bożym - Jehowa” („Czego wymaga od nas Bóg?” s. 27).

Kogo Jezus zapoznawał z tym imieniem? Faryzeuszy? Żydów? Samarytan?
Czy oni tego imienia nie znali?
Po kilkunastu wiekach się zreflektowali i postanowili użyć tego imienia w swoich tłumaczeniach:

1. Zawierają go hebrajskie tłumaczenia NT od XIV w.: „Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze »Starego Testamentu«, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 26-27).

Cytując klasyka: "bullshit".

[MX]

Koronne "biblijne" argumenty CK, że NT zawierał termin Jehowa

(...)

1. W XVI wieku to sobie każdy mógł pisać co chciał tłumacząc, ale nie ma żadnych kopi NT z pierwszych wieków potwierdzających taką samowolę.

2. Tak, tylko gdyby przyjąć taką zasadę to dlaczego nawet NW nie tłumaczy w każdym miejscu na Imię ? bo by oznaczało, że Pan Jezus to JHWH.

3. nie ma dowodów na takie stwierdzenie, to wymysł oparty na błędnym założeniu.

4. nie ma dowodów na takie stwierdzenie, to wymysł oparty na błędnym założeniu.

5. nie ma dowodów na takie stwierdzenie, to wymysł oparty na błędnym założeniu.

6. nie ma dowodów na takie stwierdzenie, to wymysł oparty na błędnym założeniu.

Punkty od 3 do 6 są oparte na założeniu, że  Pan Jezus musiał wypowiadać Imię publicznie, ale nie ma dowodów na to założenie, żadnych. A poszlaki stwierdzają nawet coś przeciwnego. Brak sporu z przeciwnikami Pana Jezusa i apostołami w I wieku, brak tego sporu w dalszych trzech wiekach. Spór powstaje w XX wieku wymyślony bez dowodów, a wbrew faktom.

Oczywiście nie wykluczam, że Pan Jezus prywatnie mógł wymawiać Imię, ale ewangeliści nic o tym nie wspomnieli. Dlaczego, skoro ktoś dzisiaj uważa, że to tak ważna kwestia?

Argumentem jest też dla CK zwrot "święć się imię twoje" w modlitwie wzorcowej, ale to też pewne zawężenie tego zwrotu i założenie, że chodzi o wyraz lub też wokalizację tego słowa.

Jednak, święć się imię to zwrot oznaczajacy całą osobę Boga, a nie tylko to słowo. Bóg ma wiele imion. Ale nawet gdyby zawężyć do tego słowa, nie odrazu oznacza jego wokalizację. Pobożni Żydzi tamtych czasów uświęcali Imię, ale szanując przy tym zwyczaj nie wymawiania go na głos. Nikt nie zabraniał wymawiać go w myślach. To domniemanie, ale faktem jest, że zakaz dotyczył wymawiania na głos.

Problem z wokalizacją Imienia to sztuczny problem stworzony przez przywódców SJ i nie ma, żadnego racjonalnego i opartego na faktach uzasadnienia.

MX - koniec - MX

[Roszada]

1. Zawierają go hebrajskie tłumaczenia NT od XIV w.: „Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze »Starego Testamentu«, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 26-27).

Żaden argument.
Żeby zawierały go tłumaczenia z I-II wieku,to można by się zastanowić.
Po drugie.

Te tłumaczenia HEBRAJSKIE mają tam nie słowo Jehowa, ale tetragram JHWH.
Nawet jeśli jest we wszystkich 28 przekładach tam wokalizacja "e" "a", czyli jakby wskazująca wg ŚJ na Jehowa, to nie ma dowodów, że ci Żydzi, dla których zrobiono te przekłady, czytali tam Jehowa. Czytali zapewne Adonaj czyli Pan, jak wszyscy Żydzi w ST.

Trzeba by zapytać wydawców poszczególnych wydań co uważają, jak tam odczytywać ten tetragram.

Po trzecie.
Jak podaje CK w swej angielskiej Biblii z przypisami (New World Translation of the Holy Scriptures – With References s. 1566), przekłady te w jeszcze innych 72 miejscach wstawiają imię Jehowa, czego już Świadkowie Jehowy nie dokonali (patrz jw. s. 1566, gdzie wymieniono te 72 miejsca). Jakim więc „potwierdzeniem” są te przekłady dla Biblii Towarzystwa Strażnica, skoro ono samo nie zgadza się z nimi w pełni?

Poza tym ten zbiór 237 miejsc z Jehowa jest oparty na zebraniu tych miejsc z 28 przekładów a nie z jednego. To taki kogel mogel.

[Inka]

Już niedługo, a pojawi się u nich nowy cytuję "zrewidowany" przekład Biblii. Kombinują przy Słowie Bożym. Osobiście mnie to nie dotyczy, ale jestem pewna że będzie dużo nadużyć i przekłamań. Znajoma - czynny świadek też mówi,że to całe CK prowadzi lud na manowce, przez co się błąkają. Twierdzi nawet że dużo innych w zborach to widzi, ale boją się wydać. Dziękuję Jezusowi,że nas wyciągnął z tego fałszu i zniewolenia, mój mąż też już świadkiem nie jest. Cała nasza rodzinka uratowana.

[Roszada]

2. Zawierają go cytaty ze ST (hebr.) zamieszczane w NT (po grecku).

Niestety ale CK w dużym stopniu mija się z prawdą.

Tylko około 80 miejsc w Nowego Testamentu, z 237, w których Świadkowie Jehowy wstawili imię Jehowa, to cytaty ze Starego Testamentu.

Pozostałe miejsca to oryginalne słowa pisarzy Nowego Testamentu.
Choć w żadnym przypadku nie wolno było Świadkom Jehowy wstawiać imienia Jehowa do Nowego Testamentu, to tym bardziej nie powinno mieć to miejsca w tekstach, które nie są cytatami starotestamentowymi.

Oto przykład takiej manipulacji z Biblii ŚJ.

„Maria zaś rzekła: „Dusza moja wywyższa Jehowę,  a duch mój nie może się powstrzymać od niewymownego radowania się w Bogu, moim Wybawcy,” (Łk 1:46, 47).

Skąd Towarzystwo wie, że Maria "wywyższała Jehowę", a nie Pana?
To nie jest cytat ze ST.
To ingerencja w tekst natchnionego autora. To oszustwo.

[Startek]

Skoro tłumaczenia dokonał Fred Franz ,  wybitny znawca Greki i Hebrajskiego to napewno Maria chwaliła Jehowe .

[Roszada]

   5. „Jezus zapoznawał ludzi z imieniem Bożym - Jehowa” („Czego wymaga od nas Bóg?” s. 27).

Gdzie o tym zapoznawał?
Zresztą z Biblii ŚJ wynika, że kilka osób przed Jezusem używało terminu Jehowa:

Maria (Łk 1:46), Elżbieta (Łk 1:24n.), Zachariasz (Łk 1:67-68, 76), sąsiedzi i krewni (Łk 1:58), pasterze (Łk 2:15) i Jan Chrzciciel (J 1:23).

W jednym przypadku ŚJ zachowali się całkiem dziwnie. Podają oni, że w Łk 10:27 uczony w Piśmie użył imienia Jehowa. Czym się zatem różnił od Jezusa?

Z czym więc Jezus zapoznawał? Z tym co było znane?

Jezus uczył ludzi o tym, że Bóg jest naszym Ojcem.
Z tym "zapoznawał ludzi".
Żaden mu współczesny rabin nie uczył o ojcostwie Boga.

„(...)Ja mówię to, co widziałem u mojego Ojca; wy zaś czynicie to, co słyszeliście od waszego ojca”. Na to rzekli do niego: „Naszym ojcem jest Abraham”(...)” (Jn 8:38, 39).

Zresztą cały ST tylko w kilku miejscach  wspomina o ojcostwie Boga.
Natomiast w samej tylko Ewangelii św. Jana określenie „Ojciec” widnieje ponad 110 razy.

[Roszada]

   6. „Jezus według doniesień czterech Ewangelii dwadzieścia pięć razy zastosował imię Boże” (Strażnica Nr 21, 1967 s. 9),

Według których Ewangelii?
Tylko w Przekładzie Nowego Świata, wydanego dopiero w roku 1950 po angielsku i w roku 1994 po polsku.

Poza tym jakby coś takiego miało miejsce, to byśmy się nie dowiedzieli o tym dopiero w roku 1967, jak nas poinformowała Strażnica, ale dużo wcześniej, już od I wieku.