Wiadomość wysłana przez: Roszada w 26 Listopad, 2017, 09:22
1. Zawierają go hebrajskie tłumaczenia NT od XIV w.: „Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze »Starego Testamentu«, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 26-27).
2. Zawierają go cytaty ze ST (hebr.) zamieszczane w NT (po grecku).
3. Jezus nieraz modlił się wypowiadając słowo Jehowa: „Dla Jezusa imię Boże musiało mieć żywotne znaczenie, bo nieraz wymieniał je w swoich modlitwach” („Imię Boże...” s. 5),
4. Jezus nie wypowiadał babilońskiego Pan: „W przeciwieństwie do Żydów nie trzymał się więc babilońskiego zwyczaju, żeby używać tylko słowo Pan zamiast wypowiadania imienia Bożego” (Strażnica Nr 21, 1967 s. 9),
5. „Jezus zapoznawał ludzi z imieniem Bożym - Jehowa” („Czego wymaga od nas Bóg?” s. 27).
6. „Jezus według doniesień czterech Ewangelii dwadzieścia pięć razy zastosował imię Boże” (Strażnica Nr 21, 1967 s. 9),
Proszę o rozprawienie się z tymi argumentami.
Taki trening. ;D
Innych argumentów CK nie widziałem lub przeoczyłem, jeśli były takowe.
Wiadomość wysłana przez: KaiserSoze w 26 Listopad, 2017, 09:28
1-6 bullshit
Wiadomość wysłana przez: Dorkas w 26 Listopad, 2017, 09:49
Proszę:
1-6 bullshit
Tak po prostu? i już ?
Wiadomość wysłana przez: pies berneński w 26 Listopad, 2017, 10:09
3. Jezus nieraz modlił się wypowiadając słowo Jehowa: „Dla Jezusa imię Boże musiało mieć żywotne znaczenie, bo nieraz wymieniał je w swoich modlitwach” („Imię Boże...” s. 5),A na tej samej stronie podano argument z Biblii ;)
. Modlił się do Boga w niebie, zwracając się do Niego jak syn do ojca (Jana 17:1)
Najwyraźniej piszący nie mogli zrozumieć,że dziecko do rodzica nie mówi po imieniu,więc na siłę w usta Syna wstawili Jehowa.
Wiadomość wysłana przez: Tusia w 26 Listopad, 2017, 10:46
Koronne "biblijne" argumenty CK, że NT zawierał termin Jehowa
3. Jezus nieraz modlił się wypowiadając słowo Jehowa: „Dla Jezusa imię Boże musiało mieć żywotne znaczenie, bo nieraz wymieniał je w swoich modlitwach” („Imię Boże...” s. 5),
Czy Świadkowie Jehowy choć raz zacytowali z Ewangelii słowo "Jehowa" w modlitwie Pana Jezusa?
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 26 Listopad, 2017, 11:38
Cytuj
3. Jezus nieraz modlił się wypowiadając słowo Jehowa: „Dla Jezusa imię Boże musiało mieć żywotne znaczenie, bo nieraz wymieniał je w swoich modlitwach” („Imię Boże...” s. 5),Ja znam takie modlitwy Jezusa:
Ewangelie podają kilka modlitw Chrystusa, ale nie pada w nich ani razu imię Jehowa lecz:
„Abba, Ojcze” (Mk 14:35n.),
„Eloi (...) to znaczy: Boże mój” (Mk 15:34),
„Ojcze nasz” (Mt 6:9),
„Ojcze” (J 11:41),
„Ojcze, Panie nieba i ziemi” (Mt 11:25),
„Ojcze Święty” (J 17:11),
„Ty, Ojcze” (J 17:5),
„Ojcze sprawiedliwy” (J 17:25).
Nie wiem gdzie są te modlitwy ze słowem Jehowa. :-\
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 26 Listopad, 2017, 12:21
Cytuj
4. Jezus nie wypowiadał babilońskiego Pan: „W przeciwieństwie do Żydów nie trzymał się więc babilońskiego zwyczaju, żeby używać tylko słowo Pan zamiast wypowiadania imienia Bożego” (Strażnica Nr 21, 1967 s. 9),Nie używał słowa Pan?
Jeden przykład:
„Ojcze, Panie nieba i ziemi” (Mt 11:25),
To co, jak nazywamy Jezusa Panem, to jest to też babilońskie? :-\
ŚJ uczą też, że określenie „Pan Bóg” nie jest biblijne. Upierają się przy imieniu ze ST tzn. Jahwe Bóg lub Jahwe Pan.
Tymczasem nawet w ST hebrajskim istnieje tytuł „Pan Bóg” (np. Dn 9:3n., 9, 15, Ps 90:17, 35:23, 38:16, 54:6, 86:12, 15; patrz też księgi deuterokanoniczne). Występuje on też w NT (np. Łk 1:32, Ap 21:22, 22:5). Niestety Strażnica czuła się upoważniona do zmiany na „Jehowa Bóg” w całej Biblii, we wszystkich miejscach. :-\
Wiadomość wysłana przez: Szarańcza w 26 Listopad, 2017, 12:47
Koronne "biblijne" argumenty CK, że NT zawierał termin Jehowa
5. „Jezus zapoznawał ludzi z imieniem Bożym - Jehowa” („Czego wymaga od nas Bóg?” s. 27).
Kogo Jezus zapoznawał z tym imieniem? Faryzeuszy? Żydów? Samarytan?
Czy oni tego imienia nie znali?
Po kilkunastu wiekach się zreflektowali i postanowili użyć tego imienia w swoich tłumaczeniach:
1. Zawierają go hebrajskie tłumaczenia NT od XIV w.: „Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze »Starego Testamentu«, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 26-27).
Cytując klasyka: "bullshit".
Wiadomość wysłana przez: MX w 26 Listopad, 2017, 13:22
Koronne "biblijne" argumenty CK, że NT zawierał termin Jehowa
(...)
1. W XVI wieku to sobie każdy mógł pisać co chciał tłumacząc, ale nie ma żadnych kopi NT z pierwszych wieków potwierdzających taką samowolę.
2. Tak, tylko gdyby przyjąć taką zasadę to dlaczego nawet NW nie tłumaczy w każdym miejscu na Imię ? bo by oznaczało, że Pan Jezus to JHWH.
3. nie ma dowodów na takie stwierdzenie, to wymysł oparty na błędnym założeniu.
4. nie ma dowodów na takie stwierdzenie, to wymysł oparty na błędnym założeniu.
5. nie ma dowodów na takie stwierdzenie, to wymysł oparty na błędnym założeniu.
6. nie ma dowodów na takie stwierdzenie, to wymysł oparty na błędnym założeniu.
Punkty od 3 do 6 są oparte na założeniu, że Pan Jezus musiał wypowiadać Imię publicznie, ale nie ma dowodów na to założenie, żadnych. A poszlaki stwierdzają nawet coś przeciwnego. Brak sporu z przeciwnikami Pana Jezusa i apostołami w I wieku, brak tego sporu w dalszych trzech wiekach. Spór powstaje w XX wieku wymyślony bez dowodów, a wbrew faktom.
Oczywiście nie wykluczam, że Pan Jezus prywatnie mógł wymawiać Imię, ale ewangeliści nic o tym nie wspomnieli. Dlaczego, skoro ktoś dzisiaj uważa, że to tak ważna kwestia?
Argumentem jest też dla CK zwrot "święć się imię twoje" w modlitwie wzorcowej, ale to też pewne zawężenie tego zwrotu i założenie, że chodzi o wyraz lub też wokalizację tego słowa.
Jednak, święć się imię to zwrot oznaczajacy całą osobę Boga, a nie tylko to słowo. Bóg ma wiele imion. Ale nawet gdyby zawężyć do tego słowa, nie odrazu oznacza jego wokalizację. Pobożni Żydzi tamtych czasów uświęcali Imię, ale szanując przy tym zwyczaj nie wymawiania go na głos. Nikt nie zabraniał wymawiać go w myślach. To domniemanie, ale faktem jest, że zakaz dotyczył wymawiania na głos.
Problem z wokalizacją Imienia to sztuczny problem stworzony przez przywódców SJ i nie ma, żadnego racjonalnego i opartego na faktach uzasadnienia.
MX - koniec - MX
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 26 Listopad, 2017, 14:47
Cytuj
1. Zawierają go hebrajskie tłumaczenia NT od XIV w.: „Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze »Starego Testamentu«, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście” („Imię Boże, które pozostanie na zawsze” 1987 s. 26-27).Żaden argument.
Żeby zawierały go tłumaczenia z I-II wieku,to można by się zastanowić.
Po drugie.
Te tłumaczenia HEBRAJSKIE mają tam nie słowo Jehowa, ale tetragram JHWH.
Nawet jeśli jest we wszystkich 28 przekładach tam wokalizacja "e" "a", czyli jakby wskazująca wg ŚJ na Jehowa, to nie ma dowodów, że ci Żydzi, dla których zrobiono te przekłady, czytali tam Jehowa. Czytali zapewne Adonaj czyli Pan, jak wszyscy Żydzi w ST.
Trzeba by zapytać wydawców poszczególnych wydań co uważają, jak tam odczytywać ten tetragram.
Po trzecie.
Jak podaje CK w swej angielskiej Biblii z przypisami (New World Translation of the Holy Scriptures – With References s. 1566), przekłady te w jeszcze innych 72 miejscach wstawiają imię Jehowa, czego już Świadkowie Jehowy nie dokonali (patrz jw. s. 1566, gdzie wymieniono te 72 miejsca). Jakim więc „potwierdzeniem” są te przekłady dla Biblii Towarzystwa Strażnica, skoro ono samo nie zgadza się z nimi w pełni?
Poza tym ten zbiór 237 miejsc z Jehowa jest oparty na zebraniu tych miejsc z 28 przekładów a nie z jednego. To taki kogel mogel.
Wiadomość wysłana przez: Inka w 26 Listopad, 2017, 15:20
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 26 Listopad, 2017, 17:54
Cytuj
2. Zawierają go cytaty ze ST (hebr.) zamieszczane w NT (po grecku).Niestety ale CK w dużym stopniu mija się z prawdą.
Tylko około 80 miejsc w Nowego Testamentu, z 237, w których Świadkowie Jehowy wstawili imię Jehowa, to cytaty ze Starego Testamentu.
Pozostałe miejsca to oryginalne słowa pisarzy Nowego Testamentu.
Choć w żadnym przypadku nie wolno było Świadkom Jehowy wstawiać imienia Jehowa do Nowego Testamentu, to tym bardziej nie powinno mieć to miejsca w tekstach, które nie są cytatami starotestamentowymi.
Oto przykład takiej manipulacji z Biblii ŚJ.
„Maria zaś rzekła: „Dusza moja wywyższa Jehowę, a duch mój nie może się powstrzymać od niewymownego radowania się w Bogu, moim Wybawcy,” (Łk 1:46, 47).
Skąd Towarzystwo wie, że Maria "wywyższała Jehowę", a nie Pana?
To nie jest cytat ze ST.
To ingerencja w tekst natchnionego autora. To oszustwo.
Wiadomość wysłana przez: Startek w 26 Listopad, 2017, 18:29
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 26 Listopad, 2017, 18:49
Cytuj
5. „Jezus zapoznawał ludzi z imieniem Bożym - Jehowa” („Czego wymaga od nas Bóg?” s. 27).Gdzie o tym zapoznawał?
Zresztą z Biblii ŚJ wynika, że kilka osób przed Jezusem używało terminu Jehowa:
Maria (Łk 1:46), Elżbieta (Łk 1:24n.), Zachariasz (Łk 1:67-68, 76), sąsiedzi i krewni (Łk 1:58), pasterze (Łk 2:15) i Jan Chrzciciel (J 1:23).
W jednym przypadku ŚJ zachowali się całkiem dziwnie. Podają oni, że w Łk 10:27 uczony w Piśmie użył imienia Jehowa. Czym się zatem różnił od Jezusa?
Z czym więc Jezus zapoznawał? Z tym co było znane?
Jezus uczył ludzi o tym, że Bóg jest naszym Ojcem.
Z tym "zapoznawał ludzi".
Żaden mu współczesny rabin nie uczył o ojcostwie Boga.
„(...)Ja mówię to, co widziałem u mojego Ojca; wy zaś czynicie to, co słyszeliście od waszego ojca”. Na to rzekli do niego: „Naszym ojcem jest Abraham”(...)” (Jn 8:38, 39).
Zresztą cały ST tylko w kilku miejscach wspomina o ojcostwie Boga.
Natomiast w samej tylko Ewangelii św. Jana określenie „Ojciec” widnieje ponad 110 razy.
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 26 Listopad, 2017, 20:07
Cytuj
6. „Jezus według doniesień czterech Ewangelii dwadzieścia pięć razy zastosował imię Boże” (Strażnica Nr 21, 1967 s. 9),Według których Ewangelii?
Tylko w Przekładzie Nowego Świata, wydanego dopiero w roku 1950 po angielsku i w roku 1994 po polsku.
Poza tym jakby coś takiego miało miejsce, to byśmy się nie dowiedzieli o tym dopiero w roku 1967, jak nas poinformowała Strażnica, ale dużo wcześniej, już od I wieku.
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 27 Listopad, 2017, 20:23
Oto spis kolejnych 72 miejsc w których te hebrajskie Biblie od XIV wieku dostawiały termin Jehowa do NT:
Po trzecie.
Jak podaje CK w swej angielskiej Biblii z przypisami (New World Translation of the Holy Scriptures – With References s. 1566), przekłady te w jeszcze innych 72 miejscach wstawiają imię Jehowa, czego już Świadkowie Jehowy nie dokonali (patrz jw. s. 1566, gdzie wymieniono te 72 miejsca). Jakim więc „potwierdzeniem” są te przekłady dla Biblii Towarzystwa Strażnica, skoro ono samo nie zgadza się z nimi w pełni?
Poza tym ten zbiór 237 miejsc z Jehowa jest oparty na zebraniu tych miejsc z 28 przekładów a nie z jednego. To taki kogel mogel.
Cytuj
*** Rbi8 p. 1566 1D The Divine Name in the Christian Greek Scriptures ***
Following is a list of the 72 places where the name “Jehovah” occurs, not in the main text of the New World Translation of the Christian Greek Scriptures, but only in the footnotes.
Mt 22:32; Mr 11:10; Lu 1:2; 2:11, 29, 38; 4:4, 18; Joh 5:4; Ac 2:30; 7:30, 37; 10:22; 13:43, 50; 14:25; 19:23; 20:25; 22:17; 26:7; Ro 7:6; 10:17; 11:8; 1Co 7:17; 10:28; 11:23; Ga 2:6; 3:20; 5:10, 12; Php 4:1, 4, 5, 10, 18; Col 3:15; 1Th 4:9, 16, 17, 17; 5:27; 1Ti 2:2, 10; 3:16; 4:7, 8; 5:4, 8; 6:2, 3, 6, 11; 2Ti 1:16, 18; 2:14, 22, 24; Tit 2:12; Heb 4:3; 9:20; 10:30; 1Pe 2:13; 3:1, 15; 5:3; 2Pe 1:3; 2Jo 11; Re 11:1, 19; 16:5; 19:1, 2.
A oto te 28 przekładów hebrajskich:
*** Rbi8 pp. 9-10 Introduction ***
J1 Matthew, Heb., edited by J. du Tillet, with a Lat. translation by J. Mercier, Paris, 1555.
J2 Matthew, Heb., incorporated as a separate chapter in ’Eʹven boʹchan [“Tried Stone”], by Shem-Tob ben Isaac Ibn Shaprut, 1385. Mss of 16th and 17th cent., Jewish Theological Seminary, New York.
J3 Matthew and Hebrews, Heb. and Lat., by Sebastian Münster, Basel, 1537 and 1557 respectively.
J4 Matthew, Heb., by J. Quinquarboreus, Paris, 1551.
J5 Liturgical Gospels, Heb., by F. Petri, Wittemberg, 1573.
J6 Liturgical Gospels, German, Lat., Gr. and Heb., by Johann Clajus, Leipzig, 1576.
J7 Christian Greek Scriptures in 12 languages, including Heb., by Elias Hutter, Nuremberg, 1599.
J8 Christian Greek Scriptures, Heb., by William Robertson, London, 1661.
J9 Gospels, Heb. and Lat., by Giovanni Battista Jona, Rome, 1668.
J10 The New Testament . . . in Hebrew and English, by Richard Caddick, Vol. I-III, containing Matthew—1 Corinthians, London, 1798-1805.
J11 Christian Greek Scriptures, Heb., by Thomas Fry and others, London, 1817.
J12 Christian Greek Scriptures, Heb., by William Greenfield, London, 1831.
J13 Christian Greek Scriptures, Heb., by A. McCaul, M. S. Alexander, J. C. Reichardt and S. Hoga, London, 1838.
J14 Christian Greek Scriptures, Heb., by J. C. Reichardt, London, 1846.
J15 Luke, Acts, Romans and Hebrews, Heb., by J. H. R. Biesenthal, Berlin, 1855, 1867, 1853 and 1858 respectively.
J16 Christian Greek Scriptures, Heb., by J. C. Reichardt and J. H. R. Biesenthal, London, 1866.
J17 Christian Greek Scriptures, Heb., by Franz Delitzsch, London, 1981 ed.
J18 Christian Greek Scriptures, Heb., by Isaac Salkinson and C. D. Ginsburg, London.
J19 John, Heb., by Moshe I. Ben Maeir, Denver, Colorado, 1957.
J20 A Concordance to the Greek Testament, by W. F. Moulton and A. S. Geden, fourth ed., Edinburgh, 1963.
J21 The Emphatic Diaglott (Greek-English interlinear), by Benjamin Wilson, New York, 1864, reprint by Watch Tower Bible and Tract Society, Brooklyn, 1942.
J22 Christian Greek Scriptures, Heb., by United Bible Societies, Jerusalem, 1979.
J23 Christian Greek Scriptures, Heb., by J. Bauchet, Rome, 1975.
J24 A Literal Translation of the New Testament . . . From the Text of the Vatican Manuscript, by Herman Heinfetter, London, 1863.
J25 St. Paul’s Epistle to the Romans, by W. G. Rutherford, London, 1900.
J26 Psalms and Matthew 1:1-3:6, Heb., by Anton Margaritha, Leipzig, 1533.
J27 Die heilige Schrift des neuen Testaments, by Dominik von Brentano, third ed., Vienna and Prague, 1796.
Jest 27 ale J28 podaje niemiecka wersja oraz kolejne Biblia internetowa ŚJ:
*** nwtsty C4 Translations and Reference Works Supporting the Use of the Divine Name in the “New Testament” ***
J28
The New Covenant Commonly Called the New Testament—Peshitta Aramaic Text With a Hebrew Translation, published by The Bible Society, Jerusalem, 1986.
J29
The Original Aramaic New Testament in Plain English (An American Translation of the Aramaic New Testament), by Glenn David Bauscher, published by Lulu Publishing, 2012.
J30
The Aramaic English New Testament, (Third Edition), by Andrew Gabriel Roth, United States, 2008.
J31
The Hebraic Roots Bible, (with study notes), published by Word of Truth Publications, 2012.
itd.
Wiadomość wysłana przez: wrzesien w 27 Listopad, 2017, 20:53
Tak po prostu? i już ?A pytasz dzika czy sra w lesie? Niektóre rzeczy są zbyt banalne
Wiadomość wysłana przez: Tusia w 27 Listopad, 2017, 23:22
A oto te 28 przekładów hebrajskich:
Nie ma tych przekładów, nie przetłumaczono, nie istnieją. I co zrobiłaby Strażnica?
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 28 Listopad, 2017, 09:58
„W zachowanych do dziś manuskryptach greckich, jak również w licznych przekładach starożytnych (...) rzuca się w oczy brak imienia Bożego” („Chrześcijańskie Pisma Greckie...” s. 408),
„Ale poza tym w żadnym ze znanych nam dzisiaj starożytnych greckich manuskryptów ksiąg od Mateusza do Objawienia nie ma pełnego imienia Bożego” („Imię Boże...” s. 23).
Pomimo tego CK pisze:
„Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo” („Imię Boże...” 1987 s. 26).
Jest to jakby polemika ze słowami Ap 22:18:
„jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze”.
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 28 Listopad, 2017, 10:40
Nie ma tych przekładów, nie przetłumaczono, nie istnieją. I co zrobiłaby Strażnica?Jak zajrzysz do starszych przekładów ang. Nowego Świata, to zobaczysz, że wtedy nie mieli jeszcze dla wszystkich swoich wersetów potwierdzenia w tych Bibliach hebrajskich, a jednak wstawili u siebie. :-\
Jeszcze w 1984 dla jednego wersetu nie mieli potwierdzenia, jak to pokazuje ich Biblia:
*** Rbi8 p. 1566 1D The Divine Name in the Christian Greek Scriptures ***
1 CORINTHIANS
1:31 Ky; J7,8,10-14,16-18,22-24
2:16 Ky; J13,14,16-18,22-24
3:20 Ky; J7,8,10-14,16-18,20,22-24
4:4 Ky; J7,8,10,17,18,23,24
4:19 *Ky; J7,8,10,22,23
7:17+ *Ky;
10:9+ *Ky; J18,22,23
10:21 Ky; J7,8,10,24
10:21 Ky; J7,8,10,24
10:22 *Ky; J7,8,10,14
10:26 *Ky; J7,8,10,11,13,14,16-18,20,22,23
11:32 *Ky; J13,16,18
14:21 Ky; J7,8,10-14,16-18,22-24
16:7 *Ky; J7,8,10,13,14,16-18,22,23
16:10 Ky; J7,8,10,13,14,16-18,24
W 1986 już znaleźli.
J28 The New Covenant Commonly Called the New Testament—Peshitta Aramaic Text With a Hebrew Translation, published by The Bible Society, Jerusalem, 1986.
Wiadomość wysłana przez: MX w 28 Listopad, 2017, 18:42
(...)Ok. Ale czy oni podają jakieś argumenty za tym "prawem" ? Na jakiej podstawie stwierdzają, że ma takie prawo ? Czy może jest to gołosłowne stwierdzenie ?
CK pisze:
„Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo” („Imię Boże...” 1987 s. 26).
(...)
Argumentem jest taczej ich mniemanie i pewne założenia doktrynalne, 'powinno wymawiać się to Imię, to powinno ono być'. Ich mniemanie o słusznosci swoich nauk powodują, że chca zmieniać NT według swoich zapatrywań i tak czynią. Myślą przy tym, że spełniają misję przywracania. To takie koło błędne. Uwierzyli w swoje nauki, tak bardzo, że zaczeli je przypisywać intencji autora. Stworzyli sobie boga na własny obraz i takiego przez te okulary go widzą. Klasyczne zaślepienie jak mówi w Koryntian NT na Chrystusa tam opisanego. Ślepi ślepych prowadzą.
MX - koniec - MX
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 28 Listopad, 2017, 19:02
Ok. Ale czy oni podają jakieś argumenty za tym "prawem" ? Na jakiej podstawie stwierdzają, że ma takie prawo ? Czy może jest to gołosłowne stwierdzenie ?
W związku z innym tematem piszą:
*** kn36 s. 3 Nowe tysiąclecie — co ci przyniesie przyszłość? ***
Człowiek nie tylko nie potrafi zarządzać ziemią, ale też nie jest do tego upoważniony. Jedynie nasz Stwórca, Jehowa Bóg, ma takie prawo i On wie, jak rozwiązać problemy ludzkości (Rzymian 11:33-36; Objawienie 4:11).
A teraz odnośnie imienia.
*** na ss. 26-27 Imię Boże a „Nowy Testament” ***
Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo. Większość leksykonów greckich przyznaje, że w Biblii słowo „Pan” często odnosi się do Jehowy. Na przykład w A Greek and English Lexicon of the New Testament (Grecko-angielski leksykon Nowego Testamentu) Robinsona (wyd. 1859), w akapicie pod greckim słowem Kyrios („Pan”) powiedziano, że oznacza ono „Boga jako Zwierzchniego Pana i Władcę Wszechświata, zwykle w Sept[uagincie] w miejsce hebr[ajskiego] יְהוָֹה Jehowa”. Toteż w miejscach, gdzie pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich przytaczają Pisma Hebrajskie, tłumacz ma prawo oddać słowo Kyʹri·os imieniem „Jehowa” wszędzie tam, gdzie imię Boże występuje w oryginale hebrajskim.
Postępuje tak niejeden tłumacz. Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze „Starego Testamentu”, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście. Toteż wiele przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich lub ich fragmentów na język hebrajski zawiera imię Boże.
Za tym wzorem poszło szereg tłumaczeń na języki współczesne, zwłaszcza tłumaczenia używane przez misjonarzy. Na przykład w wielu przekładach Pism Greckich na języki afrykańskie, azjatyckie, amerykańskie i z wysp Pacyfiku swobodnie używa się imienia Jehowa, dzięki czemu czytelnicy mogą bez trudu dostrzec różnicę między prawdziwym Bogiem a bogami fałszywymi. Imię Boże znajduje się także w niektórych przekładach Biblii na języki europejskie.
Przekładem, który najzupełniej słusznie i odważnie przywraca imię Boże, jest New World Translation of the Christian Greek Scriptures (Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata), dostępny obecnie w 11 językach współczesnych. Imię Boże zostało w nim przywrócone we wszystkich cytatach z Pism Hebrajskich, w których ono występuje. Ogółem w tym przekładzie Pism Greckich imię Boże pojawia się 237 razy.
Argumentacja nie powala. :-\
Słowniki współczesne, które mówią, że Pan to Jahwe,
tłumacze od XIV w.,
współcześni misjonarze,
oto cała argumentacja. :)
Wiadomość wysłana przez: Tusia w 28 Listopad, 2017, 19:28
*** na ss. 26-27 Imię Boże a „Nowy Testament” ***
Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo.
Jak można przywrócić coś, czego nigdy nie było.
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 29 Listopad, 2017, 18:47
Jak można przywrócić coś, czego nigdy nie było.Te ich niby przywrócenie miało miejsce dopiero w roku 1950.
Nigdy nie czytałem w publikacjach sprzed roku 1946 by gdzieś pisali, że słowo Jehowa było w NT.
Skorowidz ang. podaje rok 1946 jako pierwszy z tą nauką:
*** dx30-85 Christian Greek Scriptures ***
divine name: (...) w52 519; w50 317-319; bi7-50 10-27, 29-33, 759-761; w46 340, 348-349
I rzeczywiście w roku 1946, 15 listopada opowiedziano po raz pierwszy za tym, że NT posiadał słowo Jehowa.
Polski odpowiednik to Strażnica Nr 14, 1947.
Dlaczego pod koniec roku 1946?
Dlatego, że wtedy rozpoczęto klecić komitet od Biblii i opracowywać Biblię ŚJ!
„Dnia 2 grudnia 1947 roku Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata rozpoczął prace nad tłumaczeniem, które miało być wierne oryginałowi...” (Strażnica Nr 22, 2001 s. 7).
„W roku 1948 Towarzystwo Strażnica dowiedziało się o istnieniu Komitetu Biblijnego Przekładu Nowego Świata, utworzonego w celu dokonania nowoczesnego przekładu całej Biblii z języków, w których została pierwotnie spisana. Ten przekład miał wykazywać cechy, które uczyniłyby go obecnie jak najbardziej przydatnym do dokładnego wykształcenia biblijnego. Komitet był gotów przekazać swój przekład Towarzystwu Strażnica, aby ono zatrzymało go na własność i publikowało w interesie swego biblijnego dzieła wychowawczego. 3 września 1949 roku prezes Towarzystwa mógł z przyjemnością przedstawić na posiedzeniu członków dyrekcji kompletny Przekład Chrześcijańskich Pism Greckich w formie maszynopisu, który na krótko przedtem przekazał Towarzystwu Komitet Przekładu. 2 sierpnia 1950 roku miałem przywilej przemawiać do międzynarodowego kongresu świadków Jehowy na Yankee Stadionie w Nowym Jorku i oddać do użytku 80 075 obecnym wówczas uczestnikom »Przekład Nowego Świata Chrześcijańskich Pism Greckich« [ang.] który dopiero co przywieziono z drukarni Towarzystwa w Brooklynie w Nowym Jorku. Pierwszy nakład wynosił 480 000 egzemplarzy” (Strażnica Nr 4, 1962 s. 11).
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 01 Grudzień, 2017, 17:57
A tymczasem na dziś:
Papirus P66 z II w. zawiera prawie całą Ewangelię Jana, a równie stary papirus P46 prawie całe Listy do Rzymian, Koryntian, Galatów, Efezjan, Kolosan i Hebrajczyków, w których nie ma imienia Jahwe (patrz Novum Testamentum Graece).
Jednak ŚJ, między innymi w tych pismach, wstawili imię Jehowa (patrz „Chrześcijańskie Pisma Greckie...” s. 413).
Aby usprawiedliwić swój czyn piszą oni:
„To prawda, że żaden z zachowanych greckich manuskryptów ‘Nowego Testamentu’ nie zawiera imienia własnego Boga. Jednakże w New World Translation umieszczono je nie pod wpływem jakiejś zachcianki, lecz z uzasadnionych powodów. Inni tłumacze postąpili podobnie” (Strażnica Nr 5, 1991 s. 28).
Więc to, że inni postąpili błędnie i nieuczciwie stanowi dla ŚJ parawan dla ich poczynań. :-\
Wiadomość wysłana przez: Gorszyciel w 02 Grudzień, 2017, 15:30
Koronnym argumentem byłoby, gdyby CK wyłożyło papirus NT z I lub II wieku po Chr. i pokazało w nim tetragram JHWH. :)
Nie ma to jak ze sobą polemizować :D Najpierw nazwać czyjeś argumenty "koronnymi", kiedy nawet on sam tak nie robi, a potem wymyślać, co byłoby koronnymi.
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 02 Grudzień, 2017, 20:31
A jak było w ST?
Pisarze ST też zmieniali:
Kronikarz w ST zmienił Jahwe na Bóg, które miał autor księgi Sm!
Dotyczy to tych samych fragmentów, relacjonujących te same wydarzenia.
2Sm 5:19 „Wtedy Dawid radził się Jahwe”
1Krn 14:10 „Wtedy Dawid radził się Boga”
2Sm 5:23 „Dawid radził się Jahwe, a On mu odpowiedział”
1Krn 14:14 „radził się Dawid Boga, a Bóg mu odpowiedział”
2Sm 5:24 „wtedy bowiem Jahwe wyjdzie przed tobą, by rozbić wojsko Filistynów”
1Krn 14:15 „wtedy wyjdzie przed tobą Bóg, by rozbić wojsko Filistynów”
2Sm 5:25 „Dawid postąpił tak, jak mu polecił Jahwe”
1Krn 14:16 „Dawid postąpił tak, jak mu Bóg polecił”
2Sm 6:11 „I Arka Jahwe pozostała w domu”
1Krn 13:14 „I Arka Boża pozostała w domu”
2Sm 7:3 „Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Jahwe jest z tobą”
1Krn 17:2 „Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Bóg jest z tobą”
2Sm 7:4 „Lecz tej nocy Jahwe skierował do Natana następujące słowa”
1Krn 17:3 „Lecz tejże samej nocy Bóg skierował do Natana następujące słowa”
2Sm 24:10 „Dawid zwrócił się do Jahwe: ‘Bardzo zgrzeszyłem tym...’”
1Krn 21:8 „I rzekł Dawid do Boga: ‘Zgrzeszyłem bardzo tym...’”
1Krl 3:5 „Jahwe ukazał się Salomonowi w nocy”
2Krn 1:7 „Tej to nocy ukazał się Bóg Salomonowi”
2Krl 21:7 „postawił w świątyni, o której Jahwe powiedział do Dawida”
2Krn 33:7 „postawił w świątyni Bożej, o której Bóg powiedział do Dawida”
Wiadomość wysłana przez: Gorszyciel w 02 Grudzień, 2017, 20:49
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 02 Grudzień, 2017, 20:52
Ps 14:2, 4, 7 „Jahwe spogląda z nieba na synów ludzkich (...) którzy nie wzywają Jahwe? (...) Gdy Jahwe odmieni los swego narodu”.
Ps 53:3, 5, 7 „Bóg spogląda z nieba na synów ludzkich (...) a nie wzywają Boga? (...) Gdy Bóg odmieni los swego narodu”.
Widać więc, że chrześcijanie piszący oryginały NT nie musieli stosować imienia Jahwe, nawet gdy cytowali ST. Wzorowali się oni na pisarzach ST.
Wiadomość wysłana przez: Gorszyciel w 02 Grudzień, 2017, 20:55
Widać więc, że chrześcijanie piszący oryginały NT nie musieli stosować imienia Jahwe, nawet gdy cytowali ST. Wzorowali się oni na pisarzach ST.
Wydaje mi się ten wniosek całkowicie błędny. Nawet jeśli znajdzie się kilka przykładów takich zmian, nie sądzę, żeby autorzy NT to w ogóle wiedzieli i zwracali na to uwagę. Raczej zwyczajnie cytowali z Septuaginty.
Wiadomość wysłana przez: coma w 02 Grudzień, 2017, 23:36
Zrób to dla dobra tych wszystkich ŚJ, którzy tu dopiero zaczynają zaglądać. Jak zobaczą ten stek bzdur to tylko się upewnią w przekonaniu, że odstępcy to zło wcielone.
Wiadomość wysłana przez: Terek w 02 Grudzień, 2017, 23:56
Jak nam wiadomo w żadnej z zachowanych kopii zwojów wchodzących w skład Nowego Testamentu nie występuje imię Boże. Jednakże Jezus wielokrotnie odczytywał zwoje ze Starego Testamentu, które to imię zawierały.
Na przykład w Łukasza 4:18-19, gdzie Jezus odczytuje zwój proroka Izajasza. Chyba nikt nie zaprzeczy, że w oryginale było tam to imię?
Ciężko sobie wyobrazić, żeby widział imię Boże, a zastąpił je tytułem "Pan". Przecież to by oznaczało,że stosuje się do tradycji ludzkiej, którą cały czas potępiał! Nie ma ani jednego wersetu, w której Chrystus wyrażałby się o jakiejś tradycji ustanowionej przez obłudnych kapłanów z uznaniem.
Ponadto stawiania tradycji ponad Słowo Boże jest grzechem.
Podobnie sprawa ma się a Łukasza 4:12. Mesjasz wiedział,że nawet jeśli istnieją odpisy z tytułem "Pan", to w oryginale było imię Boże, a więc jak sam mógłby użyć tytułu zamiast imienia? Zilustruję to na przykładzie, żeby nie było żadnych wątpliwości. Wyobraźcie sobie, że zostajecie poproszeni o odczytanie jakiegoś znanego wam wersetu. Dostajecie do ręki tekst tego wersetu i okazuje się, że jest on całkowicie przeinaczony. Czy odczytalibyście go bez żadnego sprzeciwu? Na pewno nie! Analogicznie ze zwojami, z których usunięto imię Jehowy - skoro Jezus wiedział, że powinno tam być, ale zostało usunięte, to jak mógłby pominąć to milczeniem i zastosować się do ludzkiej tradycji?
Czy więc Jezus stosował się do tradycji ludzkiej? A jeśli nie to dlaczego nie zachowały się żadne zwoje z imieniem Boga w tych miejscach?
Wiadomość wysłana przez: Abba w 03 Grudzień, 2017, 00:32
Roszada, jesteś fajny gość, dlatego przestań z takimi bezsensownymi argumentami jak te ostatnie. Nawet nie chce mi się ich komentować.
Zrób to dla dobra tych wszystkich ŚJ, którzy tu dopiero zaczynają zaglądać. Jak zobaczą ten stek bzdur to tylko się upewnią w przekonaniu, że odstępcy to zło wcielone.
To nie jest banalny przykład, który podał Roszada.
Jeśli JHWH jest tak strasznie kluczowe, to dlaczego
wtórny odpis tego Psalmu 14 (Psalm 53)
nie zawiera przepisanego Imienia, tylko zastąpione jest słowem Bóg?
Takich przykładów w Biblii jest więcej. Popatrz na ostatnią tabelkę
pod koniec artykułu Piotra:
http://www.piotrandryszczak.pl/11.html
Roszada napisał bardzo klarownie:
Widać więc, że chrześcijanie piszący oryginały NT nie musieli stosować imienia Jahwe,
nawet gdy cytowali ST. Wzorowali się oni na pisarzach ST.
Bo właśnie pisarze ST (Starego Testamentu) jak widać w kilku wersetach z ostatniej tabelki z linku,
nie mieli wielkiego problemu, że w cytatach z pism hebrajskich nie wpisywali tetragramu, tylko Bóg.
Ale rację ma również Gorszyciel, że raczej przede wszystkim cytowali z Septuaginty (LXX),
co jest bezsporne - i dlatego w dostępnych kopiach NT (Nowego Testamentu)
brak tetragramu, tylko jest Pan.
Argument Roszady jest poprawny, pokazuje bowiem, że niektórzy pisarze,
uważani za natchnionych autorów Pism Hebrajskich, w nielicznych przypadkach
sami stosowali tę praktykę. No chyba że i tu jest fałszerstwo.
Ale argument z Septuagintą jest rozstrzygający, tak czy owak.
Ciężko sobie wyobrazić, żeby widział imię Boże, a zastąpił je tytułem "Pan". Przecież to by oznaczało,że stosuje się do tradycji ludzkiej, którą cały czas potępiał! Nie ma ani jednego wersetu, w której Chrystus wyrażałby się o jakiejś tradycji ustanowionej przez obłudnych kapłanów z uznaniem.
Ciężko sobie wyobrazić, że swobodnie je używał. Pomyśl:
Jeśli kapłani czyhali i "szukali jakiegoś sposobu aby go pochwycić na słowie"
to na pewno by zostało to odnotowane. WŁAŚNIE DLATEGO
ŻE ŁAMAŁBY TRADYCJĘ. Nigdzie jednak o tym nie czytamy.
Zilustruję to na przykładzie, żeby nie było żadnych wątpliwości. Wyobraźcie sobie, że zostajecie poproszeni o odczytanie jakiegoś znanego wam wersetu. Dostajecie do ręki tekst tego wersetu i okazuje się, że jest on całkowicie przeinaczony. Czy odczytalibyście go bez żadnego sprzeciwu? Mam nadzieję, że nie. Analogicznie ze zwojami, z których usunięto imię Jehowy - skoro Jezus wiedział, że powinno tam być, ale zostało usunięte, to jak mógłby pominąć to milczeniem i zastosować się do ludzkiej tradycji?
Imię NIE było usunięte. O czym ty piszesz?!
Chrystus czytając zwoje, widział tetragram. Ale zgodnie z czasami w jakich żył, czytał Adonaj.
Wybacz proszę, ale w tym momencie myślisz jak SJ i przeinaczasz fakty tak jak byś chciał, a nie jak było :)
Nawet dziś w Synagodze w zwojach tetragram występuje.
Przecież to by oznaczało,że stosuje się do tradycji ludzkiej, którą cały czas potępiał!
Czy więc Jezus stosował się do tradycji ludzkiej?
Owszem, stosował się:
Obchodził święto Chanuka nie wywodzące się z Tory,
a wyłonione z tradycji Żydów:
Jana 10:22-23
Obchodzono je dla upamiętnienia poświęcenia Świątyni po odbiciu Jerozolimy
z rąk Antiocha IV Epifanesa w drugim wieku przed Chrystusem.
Terek,
To, co trudno Ci sobie wyobrazić, właśnie masz udokumentowane w Nowym Testamencie,
ale na siłę szukasz wersji, która temu ma niby zaprzeczyć. Dziwne.
To jest właśnie błąd Świadków Jehowy, a nie żadna obrona prawdy.
Poniżej masz co najmniej dwa wątki, choć momentami długie, to jest w nich dyskusja na ten temat. Polecam:
https://swiadkowiejehowywpolsce.org/biblia-dyskusje/imie-boze/msg16906/#msg16906
https://swiadkowiejehowywpolsce.org/biblia-dyskusje/yhwh-a-praktyki-okultystyczne/msg35343/#msg35343
Wiadomość wysłana przez: Baran w 03 Grudzień, 2017, 00:45
Analogicznie ze zwojami, z których usunięto imię Jehowy - skoro Jezus wiedział, że powinno tam być, ale zostało usunięte, to jak mógłby pominąć to milczeniem i zastosować się do ludzkiej tradycji?
Czy więc Jezus stosował się do tradycji ludzkiej? A jeśli nie to dlaczego nie zachowały się żadne zwoje z imieniem Boga w tych miejscach?
Po pierwsze imię w formie Jehowa nie istniało w tamtym czasie. A więc Jezus nie mógł je tak wymawiać, bo po prostu takiej formy nie znał. Imię Jehowa wymyślił hiszpanski mnich Raymondus Martinez w 1270 roku a Jezus zmarł między 7 kwietnia 30 roku a 3 kwietnia 33 roku, a więc znacznie wcześniej. ;)
Po drugie co do tradycji i stosowania jej przez Jezusa w swoim życiu, Piotr i Włodek zebrali materiały tutaj:
http://piotrandryszczak.pl/polemika2a/jezus-i-tradycja.html
Wiadomość wysłana przez: Inka w 19 Luty, 2018, 18:35
Już niedługo, a pojawi się u nich nowy cytuję "zrewidowany" przekład Biblii. Kombinują przy Słowie Bożym. Osobiście mnie to nie dotyczy, ale jestem pewna że będzie dużo nadużyć i przekłamań. Dziękuję Jezusowi,że nas wyciągnął z tego fałszu i zniewolenia, mój mąż też już świadkiem nie jest. Cała nasza rodzinka uratowana.
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 19 Luty, 2018, 18:41
30 parę stron na początku i kilka na końcu.
Wiadomość wysłana przez: greekNT w 19 Luty, 2018, 19:51
Przymusowo nadano Bogu fonetyczną formę , której nie może być pewien nikt, nawet Żydzi.
Postawiono się ponad Boga , sugerując jakoby nie potrafił zachować Świętych Pism w postaci nie skażonej.
Podsumowując jeżeli w tej kwestii dokonano manipulacji na kodeksach wg.CK to można zakwestionować wszystko co zostało przepisane w kodeksach.
Ponadto zasady hermeneutyki wykluczają takie zasady tłumaczenia Biblii.
Ostatnie zdanie imię Boże JHWH , Bóg ustalił na czas nieokreślony .
Wiadomość wysłana przez: MX w 22 Luty, 2018, 19:14
(...)Ponumerowałem wypowiedź zacytowaną i omówię:
1. Jezus wielokrotnie odczytywał zwoje ze Starego Testamentu, które to imię zawierały. Na przykład w Łukasza 4:18-19, gdzie Jezus odczytuje zwój proroka Izajasza. Chyba nikt nie zaprzeczy, że w oryginale było tam to imię? Ciężko sobie wyobrazić, żeby widział imię Boże, a zastąpił je tytułem "Pan".
2. Przecież to by oznaczało,że stosuje się do tradycji ludzkiej, którą cały czas potępiał! Nie ma ani jednego wersetu, w której Chrystus wyrażałby się o jakiejś tradycji ustanowionej przez obłudnych kapłanów z uznaniem.
3. Ponadto stawiania tradycji ponad Słowo Boże jest grzechem.
4. Podobnie sprawa ma się a Łukasza 4:12. Mesjasz wiedział, że nawet jeśli istnieją odpisy z tytułem "Pan", to w oryginale było imię Boże, a więc jak sam mógłby użyć tytułu zamiast imienia?
(...)
5. Analogicznie ze zwojami, z których usunięto imię Jehowy - skoro Jezus wiedział, że powinno tam być, ale zostało usunięte, to jak mógłby pominąć to milczeniem i zastosować się do ludzkiej tradycji?
6. Czy więc Jezus stosował się do tradycji ludzkiej?
7. A jeśli nie to dlaczego nie zachowały się żadne zwoje z imieniem Boga w tych miejscach?
1. A dlaczego ciężko ? Gdyby wymówił Imię podczas tego odczytania, nie uważasz, że słuchający faryzeusze i inni byliby oburzeni ? Byłby to mocny argument przeciw Panu Jezusowi z ich strony. A tym czasem NT milczy o tym. Wszystko w tej relacji i reakcji słuchaczy świadczy o tym, że zastosował się to tradycji.
2. Mylisz się. Pan Jezus nie potępiał ustanowionych tradycją święta Purim i Chanuka. A to pierwsze prawdopodobnie nawet obchodził. Czytaj Pismo uważnie.
3. SJ też swoją tradycję stawiają ponad Pismo. Dodając i zmieniając sens prostych wypowiedzi. Pan Jezus nie każdą tradycję potępiał, a tylko tą która unieważniała Pisma. Tradycja nie wymawiania Imienia wiązała się z szacunkiem wobec Boga.
4. Wkładasz myśli swoje w głowę Mesjasza i to twój błąd. Nie wiesz co wiedział, a czego nie w tym temacie i dlatego nie ma sensu stawiać pytania z subiektywną tezą. Nigdy nie wspomniał o takim domniemanym problemie, a później apostoł Paweł cytował z LXX i nie robił z tego problemu.
5. Tutaj to już błędna teza oparta na błędnym założeniu. Zakładasz coś co myślał Mesjasz i na tym dalej argumentujesz. Błąd retoryczny. Ponad to nikt nie usuwał Imienia, gdyż ani Pan Jezus, apostołowie i uczniowie nigdy takiego problemu nie zgłaszali. Paweł nawet cytował z przekładu greckiego z zamiennikami w formie Bóg i Pan. Hipoteza o "usuwaniu" jest zmyślona i bez poparcia. Pierwszym uczniom nie przeszkadzał ten wasz sztuczny problem.
6. Tak, czasem się stosował, pisałem wyżej.
7. Nie zachowały się bo nie istniały (jeśli chodzi o greckie) lub nie były ważne czy potrzebne. Zwoje w hebrajskim mają tetragram, greckie nie mają bo nie było to dla uczniów istotne oni rozumieli rolę Syna Bożego, którą według NT Bóg Ojciec poparł. NT mówi, że Ojciec oddał Synowi wszystko, również Imię, ewangelista Jan o tym pisał. Czytaj uważnie to znajdziesz. I inne fragmenty o roli Syna Bożego.
Wszystkie te kwestie powyżej były wałkowane kilkakrotnie na forum, twoje pytania nie są nowe, wręcz oklepane. Trochę dobrej woli i poszukania.
MX - koniec - MX
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 22 Luty, 2018, 19:18
Cytuj
4. Podobnie sprawa ma się a Łukasza 4:12. Mesjasz wiedział, że nawet jeśli istnieją odpisy z tytułem "Pan", to w oryginale było imię Boże, a więc jak sam mógłby użyć tytułu zamiast imienia?Sytuacja dzieje się w synagodze i na dodatek w Galilei.
Tam czytano teksty aramejskie, a czy w nich był tetragram?
Jak Jezus nazywał po aramejsku Boga?
Są Jego oryginalne słowa aramejskie w NT.
Wiadomość wysłana przez: greekNT w 22 Luty, 2018, 22:11
Sytuacja dzieje się w synagodze i na dodatek w Galilei.
Tam czytano teksty aramejskie, a czy w nich był tetragram?
Jak Jezus nazywał po aramejsku Boga?
Są Jego oryginalne słowa aramejskie w NT.
Racja
Eli,Eli lama sabachthani po aramejsku .
Boże , Boże .....
Wiadomość wysłana przez: peleg w 22 Luty, 2018, 22:38
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 22 Luty, 2018, 23:29
skąd wiadomo że czytał w języku aramejskimBo Galilea to prowincja i nikt tam hebrajskiego nie kultywował.
Lud nie znał hebrajskiego, dlatego powstawały targumy aramejskie, a poza Palestyną greka i Septuaginta. Zresztą i w Jeruzalem była synagoga, gdzie czytano po grecku, bo dla Żydów z diaspory:
"Niektórzy zaś z synagogi, zwanej [synagogą] Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji, wystąpili do rozprawy ze Szczepanem"Dz 6:9.
Od II wieku zaś powoli łacina wypiera grekę.
Cytuj
Eli,Eli lama sabachthani po aramejsku .Abba też.
Boże , Boże ...
Maranata (Pan przychodzi).
Effatha itd.
Wiadomość wysłana przez: Roszada w 23 Luty, 2018, 10:29
Por. Ezd 4:8 do 6:18, 7:12-26, też bez tetragramu.
Sławne słowa Jezusa "zaprawdę, zaprawdę", to aramejskie słowa "amen, amen", tak zachowane nawet w tekście greckim.
Co ciekawe, Jezus został w Ap 3:14 nazwany Amen.
(słowa aramejskie - Mk 5:41, 7:34, 14:36, 15:34).
CK podaje:
„W pierwszych stuleciach naszej ery osoby czytające na głos święte księgi w synagogach najwyraźniej były zobowiązane zastępować imię Boże słowem Adonaj, czyli »Pan«” (Strażnica 01.07 2010 s. 5).
Amen! ;)