Czy Paweł został ustanowiony przez Jezusa?

[Startek]

Tusia , Jehowa wybrał Macieja , Dzieje 1:24 przekład nowego światła .

[Roszada]

Jeśli Paweł nie był ustanowiony przez Jezusa to czy był ustanowiony Maciej?

Dlaczego nie ma żadnych protestów ze strony Apostołów, że Paweł to samozwaniec?

Dlaczego dopiero ebionici judaizujący po roku 70 odrzucają Pawła?

Orygenes:
„Istnieją bowiem pewne sekty, które nie uznają listów apostoła Pawła. Takimi są na przykład obydwa odłamy ebioinitów i tak zwani enkratyci” („Przeciw Celsusowi” V:65).

Euzebiusz (ur. 260) o herezji ebionitów i święceniu szabatu przez nich napisał następująco:

   „Prócz tego byli jeszcze inni tej samej nazwy, którzy się wprawdzie ustrzegli powyższych niedorzeczności i nie przeczyli, że Pan się narodził z Dziewicy i z Ducha Świętego. Lecz i oni również nie uznawali preegzystencji Chrystusa jako Bożego Słowa i Mądrości, i tak się pogrążyli w tej samej bezbożności, zwłaszcza że z wielką gorliwością wypełniali, jak ich imiennicy, zewnętrzny ceremoniał zakonny. Byli zdania, że należy odrzucić wszystkie List Pawła, którego nazywali zakonu odstępcą. Używali jednej tylko Ewangelii według Hebrajczyków, innym zaś Ewangeliom niewielkie przypisywali znaczenie. Zachowywali ponadto szabaty i inne zwyczaje żydowskie na równi z drugimi ebionitami, lecz święcili także niedzielę, prawie tak jak my, na pamiątkę zmartwychwstania Zbawicielowego. Otóż z powodu takiej nauki otrzymali nazwę ebionitów, oznaczającą ubóstwo ich myśli; tak bowiem Hebrajczycy przezywają biedaków” („Historia Kościoła” III:27,3-6).

[Stanisław Klocek]

Dlaczego nie ma żadnych protestów ze strony Apostołów, że Paweł to samozwaniec?

Gdyby nie Barnaba, który przyprowadził Pawła do apostołów, gwarantując swą poręką z powodu naiwnej łatwowierności w spotkanie z Jezusem, to Paweł dalej uważany byłby za wroga (Dz 9:27). Zresztą później Barnaba się przekonał o fałszu Pawła pod niejednym względem. Z tego powodu obrażając się na siebie, już więcej nie współpracowali ze sobą (Dz 15:39-40) Nie bez powodu później powstawały takie opinie.

[Roszada]

Paweł pisze:

"Co się zaś tyczy stanowiska tych, którzy się cieszą powagą - jakimi oni dawniej5 byli, jest dla mnie bez znaczenia; u Boga nie ma względu na osobę - otóż ci, co są uznani za powagi, nie polecili mi oddawać czegokolwiek. Wręcz przeciwnie, stwierdziwszy, że mnie zostało powierzone głoszenie Ewangelii wśród nieobrzezanych, podobnie jak Piotrowi wśród obrzezanych - Ten bowiem, który współdziałał z Piotrem w apostołowaniu obrzezanych, współdziałał i ze mną wśród pogan i uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych," Ga 2:6-9

Co tam Klocek będzie wydziwiał.
Jeszcze dwa lata temu bronił strażnicowych bredni, a dziś będzie swoje wywijasy cudował, choć Biblii nie uznaje.
Biblii nie uznaje, a na Biblię się powołuje. Toż to choroba chyba, co?

Wszystkie najstarsze świadectwa pozabiblijne wymieniają Piotra i Pawła razem.
Dotyczy to Klemensa Rzymskiego, Ignacego z Antiochii i Ireneusza oraz innych.

Ignacy (zm. 107) i „List do Rzymian”:

„Nie wydaję wam rozkazów jak Piotr i Paweł. Oni - Apostołowie, ja - skazaniec” (4:3).

[Tusia]

Tusia , Jehowa wybrał Macieja , Dzieje 1:24 przekład nowego światła .

Tym się też zająłem:
http://piotrandryszczak.pl/panie-ty-znasz-serca-wszystkich.html

 

[MateuszJan]

Gdyby nie Barnaba, który przyprowadził Pawła do apostołów, gwarantując swą poręką z powodu naiwnej łatwowierności w spotkanie z Jezusem, to Paweł dalej uważany byłby za wroga (Dz 9:27). Zresztą później Barnaba się przekonał o fałszu Pawła pod niejednym względem. Z tego powodu obrażając się na siebie, już więcej nie współpracowali ze sobą (Dz 15:39-40) Nie bez powodu później powstawały takie opinie.

Z jakiej książki ten cytat?

[Roszada]

Widać w nagłówku: Apokryfy o całym życiu Chrystusa.

[Stanisław Klocek]

Z jakiej książki ten cytat?

Z Internetu Apoktyfy NT Ew. Barnaby (s. 246) patrz od str. 248 - (Spis str. 543)
Niech ktoś da komentarz, gdyż nie mogę dać komentarza jeden po drugim Roszadzie. Modyfikacja też nie uwzględnia.

[Sebastian]

jako bezbożnik w kwestii samozwaństwa Saula z Tarsu nie kibicuję żadnej ze stron sporu (bo ma to dla mnie równie wielkie znaczenie jak kwestia czy Atena wyskoczyła z głowy swojego ojca przez dziurkę 5 cm czy 10 cm) ale zauważyłem że obydwie strony popełniają błędy logiczne:

Włodek pisze coś o Ebionitach (jest nawet cytacik) i opatruje go tekstem że "dopiero po 70 r.n.e." ktoś jako pierwszy zakwestionował prawo Pawła do nauczania w imię Jezusa. Owszem, ebionici zrobili to po 70 r.n.e. (i Włodek to udokumentował cytatem), ale to jeszcze nie dowodzi że nikt przed ebionitami nie zaprotestował przeciwko Saulowi z Tarsu.

z kolei Stanisław cytuje jakieś dzieło (apokryf) zaprzeczający powołaniu św. Pawła, ale jego cytat zaprzecza także biblijnej (mocno zaakcentowanej w czterech kanonicznych ewangeliach) nauce że Jezus jest Synem Bożym.

wniosek: obydwaj dyskutanci powołują się na argumenty które można zakwestionować logicznie

[Stanisław Klocek]

Widać w nagłówku: Apokryfy o całym życiu Chrystusa.

Dzięki dla Sebastiana. Włodku, z całym szacunkiem dla ciebie, ale zwróć uwagę, że w czsie ustalania kanonu Ew. Barnaby była na topie.

Pytam, kto i w jaki sposób decydował o zmianach o uznaniu kanonu?
Ps
Przepraszam modyfikuję. Powyższe pytanie potraktujcie jako pytanie retoryczne, gdyż odbiega od tematu wątku.

[Światus]

Ad 1  Wersja nieco nie trzyma sie kupy. Dzieje 26:13
Ad 2 Owszem wspomina. Ale jak czytałem w komentarzu Barcleya do tego fragmentu natknąłem sie tam na informacje ze niezbyt pochlebnie sie Piotr o nim wypowiada.
Poza tym ostrzega przed przekręcaniem jego słów.
Ad 3. Kto napisał dzieje i czyim był uczniem? Poza tym wszystko co napisał było ze słyszenia.

1. Piszesz, że Łukasz spisył opowieści. Nie wiadomo kto opowiedział o wydarzeniu z rozdz. 9.
2. "Nasz umiłowany brat" i "według danej mu mądrości" to nie są niepochlebne wyrażenia.
3. Ł był uczniem P. Ale to co napisał Łukasz można było sprawdzić. Żyli jeszcze świadkowie i gdyby kłamał, na pewno zgłosiliby się "chętni".
Jeśli nie wierzymy Łukaszowi, to należy także odrzucić nakaz głoszenia Dz 1:8, zesłanie Ducha Św.
Jeśli uznamy, że niektóre historie są prawdziwe, a niektóre zmyślone, to dojdziemy do wniosku, że Dz A mają ukryty cel uwiarygodnienie Pawła jako Apostoła wybranego przez Jezusa.
Zwróć jednak uwagę, że Paweł brał udział w "soborze Jerozolimskim" raczej jako apostoł niż starszy.

[MateuszJan]

1. Piszesz, że Łukasz spisył opowieści. Nie wiadomo kto opowiedział o wydarzeniu z rozdz. 9.
2. "Nasz umiłowany brat" i "według danej mu mądrości" to nie są niepochlebne wyrażenia.
3. Ł był uczniem P. Ale to co napisał Łukasz można było sprawdzić. Żyli jeszcze świadkowie i gdyby kłamał, na pewno zgłosiliby się "chętni".
Jeśli nie wierzymy Łukaszowi, to należy także odrzucić nakaz głoszenia Dz 1:8, zesłanie Ducha Św.
Jeśli uznamy, że niektóre historie są prawdziwe, a niektóre zmyślone, to dojdziemy do wniosku, że Dz A mają ukryty cel uwiarygodnienie Pawła jako Apostoła wybranego przez Jezusa.
Zwróć jednak uwagę, że Paweł brał udział w "soborze Jerozolimskim" raczej jako apostoł niż starszy.

Cóż ja nie będę cie przekonywał. Sprawdź.
Ad 2 akurat właśnie zwrot wedle danej mu mądrości jest obraźliwy.
Ad 3 jak trzeba odrzucić to trzeba. Sam Pan Jezus powiedział. Unieważniliście Slowo Boga i zastąpiliście tradycja. Nie będę wspierał tradycji kanonu jeżeli unieważnia słowo które wypowiedział Pan Jezus.

[Światus]

Cóż ja nie będę cie przekonywał. Sprawdź.
Ad 2 akurat właśnie zwrot wedle danej mu mądrości jest obraźliwy.
Ad 3 jak trzeba odrzucić to trzeba. Sam Pan Jezus powiedział. Unieważniliście Slowo Boga i zastąpiliście tradycja. Nie będę wspierał tradycji kanonu jeżeli unieważnia słowo które wypowiedział Pan Jezus.

2. Należy zapytać KTO dał mu tę mądrość? Jakby nie było, Piotr wspomina o Listach Pawła.
Przeczytaj cały kontekst;
14 Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby [On] was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, 15 a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was, 16 jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym.

Zobacz, Piotr mówiąc o cierpliwości Jezusa, przywołuje listy Pawła, jako potwierdzenie swoich słów.
Czyli uważa go za autorytet lub co najmniej się z nim zgadza.

[Roszada]

Włodek pisze coś o Ebionitach (jest nawet cytacik) i opatruje go tekstem że "dopiero po 70 r.n.e." ktoś jako pierwszy zakwestionował prawo Pawła do nauczania w imię Jezusa. Owszem, ebionici zrobili to po 70 r.n.e. (i Włodek to udokumentował cytatem), ale to jeszcze nie dowodzi że nikt przed ebionitami nie zaprotestował przeciwko Saulowi z Tarsu.

Ano pewnie, że w Dz.Ap. są tacy co protestowali, ale w innej sprawie.
O innych historia nam nie mówi.

„A z Judei przybyli pewni ludzie i zaczęli nauczać braci: „Jeśli nie dacie się obrzezać według zwyczaju Mojżeszowego, to nie będziecie mogli dostąpić wybawienia”. Ale gdy już powstał niemały zatarg i spór między nimi a Pawłem i Barnabasem, wyznaczono Pawła i Barnabasa oraz kilku innych spośród nich, żeby w sprawie tego sporu udali się do apostołów i starszych w Jerozolimie" Dz15:1-3

[MateuszJan]

2. Należy zapytać KTO dał mu tę mądrość? Jakby nie było, Piotr wspomina o Listach Pawła.
Przeczytaj cały kontekst;
14 Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby [On] was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, 15 a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was, 16 jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym.

Zobacz, Piotr mówiąc o cierpliwości Jezusa, przywołuje listy Pawła, jako potwierdzenie swoich słów.
Czyli uważa go za autorytet lub co najmniej się z nim zgadza.

Cytat z komentarzy Barcleya.
Trudno jest tu określić stosunek autora tekstu do Pawła. Paweł pi- sze „w mądrości, która mu jest dana”. Według Bigga wyrażenie to może być również rekomendacją jak i ostrzeżeniem! Paweł podzielał los wszystkich wybitnych ludzi. Miał on swoich krytyków. Podzielał los wszystkich tych, którzy odważnie stawali po stronie prawdy. Niektórzy uważali go za wielkiego, a jednocześnie niebezpiecznego.