Krótko do tego co powyżej napisałem , twoje prywatna teza kłuci się z rzeczywistością ale wynika z braku wiedzy na temat znaczenia czasowników . Dla tych którzy tłumaczyli Pisma hebrajskie na j grecki nie było obojętne jakim czasownikiem oddać dany hebrajski czasownik .
Wracając do twojego pytania . Otóż nie jest prawdą że pierwszymi którzy przywrócili w cytatach ze ST imię Boga w NT . Jak już wspomniałem w każdym Żydowskim przekładzie na j hebrajski w NT występuje imię Boże . Żydzi bardzo dobrze wiedzą że nic nie wolno dodać i nic ując , dlatego trzymając się tej zasady w NT w swoim języku umieścili imię Boże .
W Talmudzie Sabat 13:5,zostało napisane jak postępować z imieniem Bożym w pismach heretyków, a być może właśnie chrześcijan.
Nakaz ten ukazuje praktykę używania imienia Boga w tekstach heretyckich, a wiec przede wszystkim chrześcijańskich. Właśnie na podstawie tego nakazu G.Howard wyciągnął wniosek, iż imię Boga w tekstach chrześcijan musiało być, i to w dość obszernej ilości, i być może puszczane w obieg wśród Żydów, skoro oni sami wydali co do tego wytyczne.
Piszesz bardzo ogólnikowo i niekoniecznie o tym o czym pisałem, dlatego nie wiem o jakich tezach piszesz. Ale...
Nie twierdziłem, że było to obojętne (co do czasowników). Twierdzę, że nie ma to znaczenia w kontekście wymowy Imienia jak również w kwestii imion tłumaczonych np na Jeh..., inni tłumaczą te imiona na Jah..., albo Jo... Gdyby przyjąć twoją tezę za słuszną to każdy znawca jezyków biblijnych dawno by temat zamknął jak i Żydzi, bo samogłoski jakie niby były pierwotnie czytane byłyby tym samy znane, oczywiste. Tymczasem twoja teza autentycznie kłóci się z rzeczywistoscią bo nie ma żadnej pewności co do samogłosek i wymowy tetragramu. Tworzysz wrażenie, że te zasady gramatyczne rozwiazują ten problem, a w rzeczywistosci tak nie jest od wieków (nie forsuję żadnej formy zapisu, czy wymowy tetragramu ani Jahwe, ani tej drugiej).
Moje pytanie dotyczyło czego innego. Jeżeli możesz to odczytaj jeszcze raz i odpowiedz. To o czym piszesz o żydowskich przekładach z Imieniem, ja to wiem i temu nigdzie nie przeczyłem. Przeczę tezie, którą wysuwają SJ, że nie można przekładając na inne języki zastępować Imię słowami Pan i Bóg, przeczę tezie o usunięciu Imienia z NT i o tych problemach jako nowym mówiłem.
Nigdzie też nie twierdziłem, że pierwsi chrześcijanie nie pisali Imienia w swoich pismach, komentarzach. Pisałem i tego dotyczyło pytanie, że Pan Jezus i pierwsi uczniowie nie robili problemu z przekładu LXX z zamienionymi słowami zamiast Imienia, brak jest polemiki między Żydami a Panem Jezusem i chrześcijanami przez następne wieki na temat sposobu wymowy, wypowiadania Imienia, itp. Brak jakiegokolwiek sporu.
Rzeczywistość też przeczy o tej mnogości pism chrześcijańskich (ty bardziej, że piszesz magiczne "być może") z Imieniem (teoriom spiskowym nie hołduję). Ale o to spierać się nie będę, bo tak czy inaczej sporu brak. Dzisiaj zresztą jest wiele opracowań chrześcijańskich w których Imię dość obszernie jest obecne, a ich zdanie również jest odrębne od sztucznego problemu SJ z Imieniem.
MX - koniec - MX
