Witaj, gościu! Zaloguj się lub Zarejestruj się.

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Autor Wątek: CZY W BIBLII NAPRAWDĘ JEST WZMIANKA O NARODACH SŁOWIAŃSKICH ???INTRYGUJĄCE FAKTY  (Przeczytany 34904 razy)

Offline accurate

  • Pionier
  • Wiadomości: 577
  • Polubień: 1142
  • Kłamstwo obiegnie cały świat, zanim prawda zdąży..
Witajcie,
od blisko roku śledzę to forum, ale dopiero ten wątek sprowokował mnie do zarejestrowania i podzielenia się z opinią.

Przeczytałem co najmniej kilka książek nt. historii pra-Słowian i przyznaję tutaj rację naukowcom-historykom, którzy stoją na stanowisku, że historia Słowian (nie Polaków, ale o tym poniżej) jest znacznie starsza niż ta nauczana w szkole.

Lechici to starożytna nazwa ludów zamieszkujących między Łabą a Dnieprem. Z racji wielkości populacji Polaków w grupie Słowian w językach wielu narodów słowo fonetycznie zbliżone do "Lech" oznacza (lub oznaczało) Polskę lub Polaków................................

............Kościół RK budując na nowo historię chciał, żeby Polacy uwierzyli jak zaciemniałym narodem byliśmy do momentu przyjęcia chrztu w 966 r.

Pozdrawiam

Dzięki on-on , myślę mniej więcej jak Ty .

Odnośnie "zaciemniałym narodem" , poniżej coś miłego i ciekawego dla zainteresowanych .

Na wstępie wątku  zaznaczyłem iż sprawa nie jest prosta, dlatego spokojnie i bez emocji podchodzę do tematu, przecież  to tylko internetowe forum dyskusyjne , nie służy z założenia do nawracania  i ew.   szukania zwolenników .

W tym dobry jest WTS .
Daleki jestem i zawsze chcę być od takiej postawy .
Potraktuję jako dobrą monetę przypomnienia w życzliwym duchu gdybym się w tym zapomniał i z góry dziękuję za takie , szczególnie na priv , łatwiej mi wtedy ew. odpowiedzieć merytorycznie, w wątku zawsze będę unikał debat i podjazdów osobistych. Zarejestrowałem się tu w celu całkiem odmiennym .

Ale zdaje się że księga Sędziów była pisana znacznie szybciej, Cesarstwo rzymskie jeszcze nie istniało, przynajmniej w swojej potędze i obszarze jakie miało za czasów pierwszych chrześcijan. Jakoś brzmi mi to absurdalnie, żeby w tamtych czasach Filistyni zapuszczali się nad Wisłę.

Nemo, też tak uważam .
Jednak niekoniecznie nad Wisłę - może było to blisko Bosforu - więc nie tak odlegle wtedy .Imperium Lechitów według sporej części badaczy tematu sięgało bardzo daleko, właśnie blisko Bosforu .
 Jednak myślę że większość do dziś lekceważy temat znaczenia cieśniny Bosfor i Stambuł, Istambuł, Bizancjum miasto, Konstantynopol z całym znaczeniem historii i znaczeniem tego miejsca i otoczenia wokoło religijnej, politycznej kulturowej etc.- obecna  Turcja .
Jest to przedmurze Europy do dziś o czym boleśnie przekonuje się obecnie cała Europa w nieskutecznej próbie regulacji fali niekontrolowanego przepływu osób .To jednak temat ciągle żywy i rozwjowy niestety .

Cieszę się że są osoby na forum badające temat , i chętnie poproszę o swoje opinie na temat .
Wszystko jak zwykle jest kwestią nastawienia, źródeł informacji oraz ich interpretacji .

Obiecałem że podam ciekawe inne spostrzeżenie odnośnie nowego testamentu zauważonego przez niektórych z naszego regionu Europy jednak nieco później , a może ktoś mi pomoże ? ;)

Teraz podam coś dla rozluźnienia wątku i podbudowania nieco  samopoczucia i ego, szczególnie dla osób mieszkających za granicą, w tym także wielu ŚJ i EX ŚJ. Są tam często  nie do końca z własnego wyboru , a z konieczności sytuacji życiowej emigrujący za "chlebem powszednim" lub normalniejszym życiem  :-\.

Pozdrawiam rodaków ze "starego kraju" . ;)

Miło się tego słucha :)





« Ostatnia zmiana: 26 Wrzesień, 2016, 23:22 wysłana przez accurate »
Kłamstwo obiegnie cały świat zanim prawda zdąży włożyć buty a ludzie uwierzą we wszystko co odkryli np.amerykańscy naukowcy a mocniej gdy to bedzie łaciną hebrajskim greką ważne żeby brzmiało powaznie


Gorszyciel

  • Gość
Ej no, naprawdę próbuje się tu robić kwestię ze sprawy oczywistej - Samson nie działał nad Bosforem i basta. Nie ma co roztrząsać spraw oczywistych - Lechi w Księdze Sędziów to jakaś lokalna nazwa miejsca w Palestynie i tylko fonetyczne podobieństwo (jakich wiele) z Lechią słowiańską występuje. Takich przypadkowych podobieństw w brzmieniu wyrazów z zupełnie innych języków jest wiele i jest to kwestia przypadku. Jest żydowska pieśń szabatowa pt. Lecha dodi. To też nawiązanie do Lechii? No bez jaj...


Offline accurate

  • Pionier
  • Wiadomości: 577
  • Polubień: 1142
  • Kłamstwo obiegnie cały świat, zanim prawda zdąży..
Dla Świadków Jehowy podaję autoryzowane , więc łatwiejsze do zaakceptowania ,  źródło informacji - w01 15.11 s. 25
„…….W Biblii jest tylko jedna bezpośrednia wzmianka o Scytach. W Liście do Kolosan 3:11 czytamy: „Nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich”. (Kolosan 3:9, 10)……..”

Wikipedia , nie jest wykładnią prawdy w tym temacie , ale jednak  porusza pewien aspekt tematu Słowian , a takimi byli bez wątpienia Scytowie .
Tu już jasne i nie mieszamy już proszę w zawiły sposób  w językach hebrajskich , aramejskich itp. itd. Lechia to Lechia – kraina  . Pytanie ew. gdzie leży ?

https://pl.wikipedia.org/wiki/Scytowie
„………….Byli spokrewnieni z Sakami i Sarmatami……………….”
„………….Herodot wymienia rzeki scytyjskie począwszy od Dunaju a kończąc na Donie…………”
Są to obecnie do dziś Słowiańskie tereny , czyli obszary  całej obecnej Rumunii i całej Ukrainy sprzed aktualnie toczącego się konfliktu z Rosją o Krym  oraz tereny sąsiadujące ze wschodnią granicą Ukrainy .

Wikipedia
„…………………Wiedzę o Scytach czerpiemy zarówno ze źródeł pisanych, jak i niepisanych, pozyskanych drogą badań archeologicznych. Autorem starożytnym, który w swoim dziele poświęcił najwięcej uwagi Scytom, był Herodot, który w Dziejach obszernie opisał pochodzenie Scytów, stosunki społeczne i gospodarcze u nich panujące oraz wojny z ich udziałem. Herodot wymienia rzeki scytyjskie począwszy od Dunaju a kończąc na Donie (Ἴστρος μὲν πεντάστομος, μετὰ δὲ Τύρης τε καὶ Ὕπανις καὶ Βορυσθένης καὶ Παντικάπης καὶ Ὑπάκυρις καὶ Γέρρος καὶ Τάναϊς.)[2]. O Scytach pisali także Strabon, Pompejusz Trogus, Diodor Sycylijski, Scytowie wspominani byli również w Biblii. Źródła pisane, często traktujące problematykę scytyjską zdawkowo, podające informacje niepełne lub zasłyszane, uzupełniane są danymi zdobytymi dzięki interpretacji znalezisk archeologicznych, głównie w trakcie eksploracji grodzisk i cmentarzysk kurhanowych, przy czym dane te stanowią niekiedy jedyne źródło wiedzy o wybranych aspektach życia lub historii Scytów.



Strażnica też coś mówi o Scytach – czyli o Słowianach.

w01 15.11 ss. 24-26  „Scytowie — zagadkowy starożytny lud „
„………………W poszukiwaniu bogactw Scytowie splądrowali stolicę Asyrii, Niniwę. Później jednak sprzymierzyli się z Asyrią przeciwko Medom, Babilończykom i innym narodom. Z powodu najazdów scytyjskich ucierpiał nawet północny Egipt. Nazwa Scytopolis, nadana z czasem miastu Bet-Szan w północno-wschodnim Izraelu, może wskazywać, że przez jakiś czas okupowali je Scytowie (1 Samuela 31:11, 12).
W końcu Scytowie osiedli na stepach dzisiejszej Rumunii, Mołdawii, Ukrainy i południowej Rosji. Tam wzbogacili się na pośrednictwie w handlu pomiędzy Grekami a rolnikami zamieszkującymi tereny dzisiejszej Ukrainy i południowej Rosji. Wymieniali zboże, miód, skóry i bydło na greckie wino, tkaniny, broń i dzieła sztuki. Dzięki temu zgromadzili bajeczne bogactwa……………..”
…………….Tajemnicze zniknięcie z kart historii
Dlaczego Scytowie zniknęli? „Szczerze mówiąc, po prostu nie wiemy, co się stało” — przyznaje jeden z czołowych archeologów ukraińskich. Jak uważają pewni badacze, lud ten, rozmiłowany w bogactwie, nie potrafił się obronić przed najazdem nowej grupy koczowników z Azji, Sarmatów, i uległ im w II i I wieku p.n.e………………” .
……………… Jakkolwiek by było, ten zagadkowy lud pozostawił po sobie trwały ślad w historii ludzkości — ślad, który spowodował, że określenie „Scyta” kojarzy się przede wszystkim z okrucieństwem.


CDN.
Kłamstwo obiegnie cały świat zanim prawda zdąży włożyć buty a ludzie uwierzą we wszystko co odkryli np.amerykańscy naukowcy a mocniej gdy to bedzie łaciną hebrajskim greką ważne żeby brzmiało powaznie


Gorszyciel

  • Gość
No dobra. Ale Paweł, mieszkając w Tarsie i w I w. o Scytach z pewnością słyszał, a autor Księgi Sędziów? Już chyba mniej... Po wtóre Scyta u Pawła jest raczej trzecią "kategorią" ludzi: 1) Żydzi, 2) Grecy i 3) Scyci, tj. nie-Żydzi i nie-Grecy, więc wszelkie ludy barbarzyńskie.


Offline Woland

No dobra. Ale Paweł, mieszkając w Tarsie i w I w. o Scytach z pewnością słyszał, a autor Księgi Sędziów? Już chyba mniej... Po wtóre Scyta u Pawła jest raczej trzecią "kategorią" ludzi: 1) Żydzi, 2) Grecy i 3) Scyci, tj. nie-Żydzi i nie-Grecy, więc wszelkie ludy barbarzyńskie.
masz jakieś żródło tego twierdzenia?
czy tak jak CK wiesz co Paweł miał na myśli?

Od razu piszę , żebyś nie polemizował , że ja nie wiem co myślał Paweł , nie wiem czy Filistyni byli nad Wisłą, chistorycy taż nie wiedzą , więc z braku dowodów tego nie kwestionuję i z braku dowodów nie popieram. Może byli , może nie. Teoria jest ciekawa.

PS nie mogę znaleźć tego Lechi w Palestynie starożytnej , więc też nie mam pewności czy było w Palestynie, nie twierdzę też że była to starożytna nazwa Radomia. nie wiem, więc z tymnie polemizuję. Poproszę zatem żródło Twojej wiedzy na temat położenia Lechi

PPS Dociekając biegu wydarzeń historycznych , zauważyłem że niezmiennie i w 100% ten bieg wydarżeń jest inny, niż przyjęte na jego temat stereotypy i tak zwana "wiedza ogólna" . Dlatego nie wykluczam teorii accurate.


Offline Enmebaralugalzagesi

Paweł był Rzymianinem, a także Żydem. W świecie Rzymskim istniał podział na obywateli (Rzymianie/Grecy + każdy kto zyskał obywatelstwo był do takich zaliczany). Dlatego też nie może dziwić takie sformułowanie ;p

Co do samych Scytów, to było ich wiele. Serio, starożytni nazywali scytami masę różnych plemion, które niekoniecznie były ze sobą stricte związane. To że kilka z takich plemion mogło być związane z późniejszymi słowianami - nauka oficjalnie tego nie wyklucza.


Gorszyciel

  • Gość
masz jakieś żródło tego twierdzenia?
czy tak jak CK wiesz co Paweł miał na myśli?

Od razu piszę , żebyś nie polemizował , że ja nie wiem co myślał Paweł , nie wiem czy Filistyni byli nad Wisłą, chistorycy taż nie wiedzą , więc z braku dowodów tego nie kwestionuję i z braku dowodów nie popieram. Może byli , może nie. Teoria jest ciekawa.

PS nie mogę znaleźć tego Lechi w Palestynie starożytnej , więc też nie mam pewności czy było w Palestynie, nie twierdzę też że była to starożytna nazwa Radomia. nie wiem, więc z tymnie polemizuję. Poproszę zatem żródło Twojej wiedzy na temat położenia Lechi

PPS Dociekając biegu wydarzeń historycznych , zauważyłem że niezmiennie i w 100% ten bieg wydarżeń jest inny, niż przyjęte na jego temat stereotypy i tak zwana "wiedza ogólna" . Dlatego nie wykluczam teorii accurate.

Słowo klucz to "raczej". Nie mówię tego dogmatycznie. Może chodzić po prostu o Scytę. Ale w I w. Scytia już nie była potężnym państwem (rozkwit tego królestwa to V w. p.n.e.). Grecy błędnie nazywali wówczas wszystkich nie-Greków z obszarów czarnomorskich Scytami. Źródłem są pisma z epoki, tj. np. Lukian z Samosaty. Poczytaj sobie jaki tam jest obraz Scyty.
Przeczytaj sobie Strabona jak chcesz mieć coś w jednym krótkim passusie: Geographica XI 8, 1.

Nie ma BEZDYSKUSYJNEGO źródła na położenie miejsca zwanego Lechi ani Wzgórza Szczęki tj. Ramat-Lechi. Tak samo jak nie ma źródła BEZDYSKUSYJNEGO na położenie miejsc (a nazwy są), w których Izraelici robili postoje na pustyni po wyjściu z Egiptu. Były to jakieś lokalne miejsca, które możemy mniej więcej dziś określać, chyba że coś archeolodzy odkryją. Dziś i tak już więcej miejsc archeologia biblijna ustaliła w stosunku do wiedzy XIX wiecznej, kiedy to snuto podobne teorie do takich jak dziś o Słowianach z Ramat-Lechi w Palestynie. Brak lokalizacji wielu starożytnych miejsc z różnych starożytnych kultur: azteckiej, greckiej, perskiej, hinduskiej, biblijnej i innych.
Mój argument jest wyłącznie językowy: skoro lechi to po hebrajsku szczęka, a ramat to wzgórze, a oba słowa padają w tekście, w którym wokoło widzimy jedynie słowa po hebrajsku, to jasnym jest, że tekst powstał w środowisku hebrajskim, którym mówili starożytni Izraelici. A to, gdzie mieszkali starożytni Izraelici łato jest przecież ustalić opierając się nie na lokalizacjach wątpliwych miejsc, a na lokalizacjach potwierdzonych, takich jak Beer-Szewa albo Jordan, oraz lokalizując ich sąsiadów, takich jak Moab czy Aram, co dziś robi się bez cienia wątpliwości.
A co do Filistynów, to historycy wiedzą, gdzie leży Aszkelon, jedno z ważnych miast Filistynów. Znaleźli tam ostatnio (w tym roku) nawet starożytny cmentarz filistyński. Chodzi o to, że jak nawet podważysz jakoś jednych Filistynów, to co zrobisz z Aramem czy Moabem, których to ludów zabytki piśmiennicze leżą na północ i na wschód od Izraela.
« Ostatnia zmiana: 28 Wrzesień, 2016, 13:36 wysłana przez Gorszyciel »


Gorszyciel

  • Gość
Paweł był Rzymianinem, a także Żydem. W świecie Rzymskim istniał podział na obywateli (Rzymianie/Grecy + każdy kto zyskał obywatelstwo był do takich zaliczany). Dlatego też nie może dziwić takie sformułowanie ;p

Co do samych Scytów, to było ich wiele. Serio, starożytni nazywali scytami masę różnych plemion, które niekoniecznie były ze sobą stricte związane. To że kilka z takich plemion mogło być związane z późniejszymi słowianami - nauka oficjalnie tego nie wyklucza.

Pięknie napisane. Dodam jeszcze, że niektórzy komentatorzy tekstu Pawła mówią, że powiedział (...) barbarzyńcy, Scyty tak obok siebie, bo pierwszy człon oznacza ludzi niebędących obywatelami rzymskimi, a mieszkającymi wewnątrz Imperium Romanum, a Scyta jest tutaj egzemplifikacją ludzi spoza Imperium Romanum.


Offline accurate

  • Pionier
  • Wiadomości: 577
  • Polubień: 1142
  • Kłamstwo obiegnie cały świat, zanim prawda zdąży..
Dla Świadków Jehowy podaję autoryzowane , więc łatwiejsze do zaakceptowania ,  źródło informacji - w01 15.11 s. 25
„…….W Biblii jest tylko jedna bezpośrednia wzmianka o Scytach. W Liście do Kolosan 3:11 czytamy: „Nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich”. (Kolosan 3:9, 10)……..”

Związek Scyta  / Sarmata ? To już akurat oczywiste  .

Proszę zwrócić uwagę że mapie SARMATIA / SCYTHAE/ VISTULA – to jakby jedna kraina w środku pomiędzy północą a południem prawie do Bosforu.
Inaczej między obecnym Morzem Czarnym a Morzem Bałtyckim .

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pomponiusz_Mela
„…………….Pomponiusz Mela (łac. Titus Pomponius Mela) – rzymski geograf, autor napisanego w 43 r. n.e. lub 44 r. n.e. dzieła "De situ orbis libri tres", czyli O położeniu krajów świata ksiąg trzy, znanego również pod tytułem De chorographia. Jest to najstarszy zachowany w całości do naszych czasów traktat geograficzny napisany po łacinie. Pomponiusz Mela opisuje kraje, poczynając od Gibraltaru, następnie opisuje kraje leżące na południowym brzegu Morza Śródziemnego, by przez Syrię i Azję Mniejszą dotrzeć do Morza Czarnego i następnie opisać krainy leżące na szlaku do Hiszpanii. Pomponiusz żył w I wieku n.e. Urodził się w południowej Hiszpanii w miejscowości Tingentera lub Cingenter.
Cytowany przez Pliniusza Starszego w Historia naturalis. „

Mapa pokazująca związek z tematem Słowianie w Biblii .

https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Europa_by_Pomponiusz_Mela_1st_century.jpg

tak mamy tam też „THULE” , „VISTULA” (nie kombajn) , „CODANOVIA”( tak to Skandynawia ) „HELLAS”( Grecja) , oraz np. „SICILIA” i „SARDINIA” ( to jasne raczej )
+ uwaga Dunaj jako „ISTER”
.
 https://pl.wikipedia.org/wiki/Dunaj#Etymologia

„……………Istniało także oddzielne łacińskie oznaczenie dolnego Dunaju – Hister (Ister), z greckiego Ἴστρος (Ístros)[18]. Wiele miast położonych na Dunajem przyjmowało nazwy ad Istrum (nad Istrem), np. Nicopolis ad Istrum………..”

Więc faktycznie ,  SARMATIA / SCYTHAE/ VISTULA – to jakby jedna kraina w środku pomiędzy północą a południem .
Inaczej między obecnym Morzem Czarnym a Morzem Bałtyckim .

CDN .
« Ostatnia zmiana: 01 Październik, 2016, 09:50 wysłana przez accurate »
Kłamstwo obiegnie cały świat zanim prawda zdąży włożyć buty a ludzie uwierzą we wszystko co odkryli np.amerykańscy naukowcy a mocniej gdy to bedzie łaciną hebrajskim greką ważne żeby brzmiało powaznie


Gorszyciel

  • Gość
Radzę najpierw przestudiować Chorografię Pomponiusza i dzieła, z których on korzystał: Polibiusza, Strabona, Pytheasza z Massali (i inne dzieła z rodzaju periplus oraz periegesis). Sama mapa nie powstała w czasach Pomponiusza, więc mówiąc a tej mapie tak naprawdę rozważamy interpretację graficzną dzieła Pomponiusza, dokonaną przez średniowiecznego kopistę lub komentatora.
Po drugie teza o zrównaniu Sarmacji, Scytii i Vistuli nawet w oparciu o tę mapę jest nie na miejscu. Dlaczego? Otóż ziemie Europy Środkowej i Wschodniej były starożytnym bardzo słabo znane, co utrudniało sam opis, a to z kolei interpretację graficzną w czasach późniejszych.

Dodam, że Scytowie to grupa ludów irańskich, a nie słowiańskich. Potwierdza to niemal identyczna sztuka (ceramika, ozdoby) oraz, co ważniejsze, świadectwa zapisane w samym języku irańskim oraz świadectwa historyków starożytnych (Herodota, Polibiusza i wielu innych).
« Ostatnia zmiana: 01 Październik, 2016, 10:47 wysłana przez Gorszyciel »


Offline accurate

  • Pionier
  • Wiadomości: 577
  • Polubień: 1142
  • Kłamstwo obiegnie cały świat, zanim prawda zdąży..
Oficjalna nauka kłamie Jak WTS niestety bardzo często .
Przykład.
Język Etruski – wymarły i niezrozumiały całkowicie ?
Czy na pewno ?

https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_etruski

Tadeusz Wolański a Etruskowie ?
 https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Wola%C5%84ski

Tadeusz Wolański (ur. 17 października 1785 w Szawlach, zm. 16 lutego 1865 w Ryńsku) – polski archeolog i badacz napisów w języku etruskim. Herbem rodowym był Przyjaciel.
„……………….Wolański we wszystkich swych zamierzeniach i działaniach dążył do udowodnienia tezy o znacznej (czy nawet wybitnej) roli Słowian w dziejach starożytnych cywilizacji. Poglądy te już za jego życia budziły liczne kontrowersje, po jego śmierci uznane zostały za fantastyczne. Zasługą jego było jednak to, dostrzegał on konieczność gromadzenia i zabezpieczania znalezisk archeologicznych z ziem słowiańskich, w tym z terenów Polski, mimo utrudnień spowodowanych porozbiorowymi podziałami, i rozbudzał zainteresowanie najstarszymi dziejami ziem słowiańskich, tworząc dobry klimat dla rozwoju poszukiwań archeologicznych.
Swe badania i zainteresowania historyczno-archeologiczne wspierał Wolański pasją kolekcjonerską. Zasłynął m.in. jako zbieracz monet i medali, w tym monet greckich i rzymskich, gromadził zabytki krajowe i zagraniczne, minerały, muszle, owady (znaczna kolekcja motyli), okazy ptaków. Sławy przysporzyła Wolańskiemu także ogromna biblioteka.


„Herodot twierdził już w V w. p.n.e. że Etruskowie są pochodzenia wschodniego. Z Turcji .”

Podobnie jak inne źródła cytowane np. Pomponiusza , Polibiusza, Strabona, Pytheasza i wielu innych starożytnych , nie uważam że opinie w filmie są w 100% prawdą, ale skutecznie podważają ustalone tzw. „ fakty naukowe „ . Często są to zaldwie opinie , przypuszczenia uznane  ale tylko w wąskich gronach wzajemnej adoracji badaczy i pseudo autorytetów , inaczej nazywane obecnie jako  fakty  medialne, ale to nie fakty historyczne niestety .
Rozumiem że może to podważać wiele ułożonych w głowie  paradygmatów .
Jednak dla zainteresowanych zbadaniem sprawy szczerze  , warto  obejrzeć dokładnie i ocenić dowody .
Są tam  fakty do obejrzenia na własne oczy  w północnych Włoszech do dziś , można tam się znaleźć własnym autem w ciągu 15-20 godzin i ocenić osobiście temat rewolucyjny dla wielu .
Fakty z tego filmu i informacje o języku etruskim = ”eto ruski” !!! .
Tadeusz Wolański a Etruskowie ? Tak to m.in. ten Polak rozszyfrował rzekomo nieznany język .
Porażające  jest jak łatwo ludzie ulegają mechanizmom społecznego dowodu słuszności.
Z tego powodu założyłem z tego powodu oddzielny wątek o tym

Link : https://swiadkowiejehowywpolsce.org/index.php?topic=3476.msg53946#msg53946

tablica autorstwa Wolańskiego porównująca etruski i cyrylicę


https://www.google.pl/search?q=tablica+autorstwa+Wola%C5%84skiego+por%C3%B3wnuj%C4%85ca+etruski+i+cyrylic%C4%99&client=firefox-b&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjmppW5rbnPAhWYF8AKHbLsAegQ_AUICCgB&biw=1093&bih=458#imgrc=lyiiW5UrMWiQMM%3A

„……Zatem, zgodnie z wynikami tych badań, Etruskowie to Słowianie, którzy przybyli z północno wschodniej części Europy a ich język i kultura są starsze niż greka i łacina…………..”

Rosjanie to potomkowie Etrusków .
Etruskowie to Rosjanie PL

Od 11 minuty – język etruski


Jednak genetyki nie da się zmanipulować – film w 1 wpisie bezdyskusyjnie prowadzi do rewizji tzw. „ oficjalnej historii”  .


Poniżej - Jest to cytat, dość długi więc błędy są możliwe .

Oddzielny szeroki temat wiąże się z tzw. schizmą  i związek tego wydarzenia z ludami Słowiańskimi .
Przemilczany podobnie jak język Etruski .

Podział Kościoła na część wschodnią i zachodnią sięgał czasów Imperium Rzymskiego, kiedy to cesarz Teodozjusz I Wielki w 395 r. podzielił cesarstwo na zachodniorzymskie i wschodniorzymskie.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielka_schizma_wschodnia



POCZET KRÓLÓW LECHII

1. Król Sarmata

Panował w roku 1800 przed naszą erą. Po przybyciu na nasze ziemie został wybrany na króla na prawomocnym wiecu słowiańskim. Był Aryjczykiem – Sarmatą pochodzącym z Persji – ziemi ludzi szlachetnych „Airy-an” (dziś Iran). Jako wielki i szanowany wojownik wprowadził szlachetne normy i zasady co było zalążkiem pierwszej państwowości na naszych ziemiach. Sarmaci słynęli z trzech rzeczy: wartości bojowej, jazdy konnej i prawdomówności – których to według Herodota uczyli od małego swoje dzieci.

Od Króla Sarmaty pochodzą nazwy z owego okresu: Sarmacja, sarmacki, Góry Sarmackie (dziś Karpaty), Morze Sarmackie (dziś Bałtyk), Ocean Sarmacki (dziś Morze Północne), Sarmaci. Istnienie Sarmacji potwierdzają między innymi liczne mapy sporządzane w okresie rozrostu Imperium Rzymskiego.

Król Sarmata zmarł w I połowie XVIII wieku przed naszą erą. Jeszcze do zaborów szlachta doskonale wiedziała i powoływała się na swoje sarmackie, szla-chet-ne, rzecz jasna pochodzenie. Trzy i pół tysiąca lat świadomość tego w narodzie przetrwała!

2. Król Kodan

Panował około 1700 roku przed naszą erą. Był założycielem miasta portowego u ujścia Wisły Kodan (póżniej Codanum, dziś Gdańsk). Potwierdza to także mapa Pomponiusza Meli oraz inne źródła gdzie miasto to nosi nazwę Codanovia. Półwysep Helski był jak widać wówczas zbiorem wysp a nie półwyspem, co jest dodatkowym dowodem na starożytność tego zmapowanego w starożytności rejonu i autentyczność Kroniki Prokosza. Kodan tradycyjnie dla ówczesnych zwyczajów był stolicą Sarmacji.

3. Król Lech I Wielki
Panował w latach 1729-1679 przed naszą erą. Był wnukiem króla Sarmaty. Panował 50 lat i według kronikarzy był bardzo waleczny, gdyż wojował z wieloma narodami, znacznie poszerzając granice Lechii.


Nazwa Lechia pochodzi oczywiście od nazwiska tego króla, jak również nazwa Lechici (poddani króla Lecha) lub Laszki – kobiety – poddane króla Lecha.


Lech oznacza jednocześnie, pana, władcę, króla – stąd obecnie słowo „Państwo” – „kraj szlachetnych panów”. Król Lech I został patriarchą królestwa znanego później jako Lechia, Lechistan, Lehestan. Lech I wprowadził system organizacji władzy poprzez rycerstwo. Nominowani na rycerzy nosili nazwę szlachta (z lacha) co oznaczało, że rycerze są towarzyszami broni króla/Lecha z nadania pana tej ziemi. Ustanowił też prawo, że kandydat na króla musi pochodzić z powszechnie szanowanego rodu szlacheckiego (z Lacha), czyli być rycerzem i mieć ukończone 25 lat.


Stolica Lechii była wówczas w Gnieźnie i tam zmarł założyciel wielkiej starożytnej dynastii lechickiej, która przetrwała ponad 3000 lat – do śmierci króla Kazimierza Wielkiego. Od niego wywodzi się też oczywiście nazwa Polachy – potomkowie Lachów, czyli dzisiejsi Polacy.


4. Król Filan

Panował w latach 1679-1649 przed naszą erą. Był synem Lecha I Wielkiego i według Kroniki Prokosza panował 30 lat. Od jego nazwiska pochodzi nazwa Filania (dziś Finlandia), ponieważ król Filan podbił i zhołdował tę ziemię.


5. Król Car

Brak dokładnych danych na temat lat jego panowania, gdyż żyd wyrwał kartkę handlując w swym kramie. Około 1550 roku przed naszą erą król Car założył miasto Carodom, gdzie tradycyjnie przeniósł stolicę (późniejsza nazwa to Carodonum a dziś dzielnica Stradom w Krakowie). Miasto było na drugim brzegu Wisły dokładnie naprzeciwko dzisiejszego Wawelu. Te święte dla Słowian miejsce zostało później splugawione i w miejscu tym obecnie stoi jakiś kościółek co uniemożliwia badania archeologiczne.

6. Król Lasota

Znana jest tylko data jego śmierci 1479 przed naszą erą. Był bezpośrednim potomkiem króla Lecha I Wielkiego. Rządził w Carodomie – ówczesnej stolicy Lechii. Mieszkał na Wzgórzu Lasoty nazwanym tak oczywiście od jego imienia. Na wzgórzu tym pochowano później króla Kraka usypując kopiec. Nazwa tego wzgórza przetrwała niezmieniona od 3500 lat!

7. Król Szczyt

Zaczął panować w 1482 przed naszą erą. Król ten wybudował nad Morzem Sarmackim (Bałtykiem) miasto Szczyt (dziś Szczecin) gdzie tradycyjnie przeniósł stolicę, w której sprawował rządy. Miasto powstało około 1450 roku przed naszą erą. Co ciekawe według watykańskiego dokumentu Dagome Iudex niemal 2500 lat później Mieszko I także po raz drugi przeniósł stolicę do Szczecina – było to w roku 957 naszej ery. Badania archeologiczne zlokalizowały ruiny starożytnego miasta – portu z XV wieku przed naszą erą oraz ślady świątyni słowiańskiej na Wzgórzu Zamkowym. W sumie w tym mieście były trzy słowiańskie świątynie – po jednej na każdym wzgórzu.

8. Król Alan II

Zmarł w 1272 roku przed naszą erą. (Dwustuletnia „luka” w okresach rządów niewątpliwie zostanie kiedyś wypełniona – najprawdopodobniej królem Alanem Pierwszym skoro są dane że panował Alan Drugi). Według aż pięciu różnych kronik król Alan II został wybrany na króla na prawomocnym wiecu słowiańskim ze względu na swoją wartość.


9. Król Wandal

Panował około 1272 roku przed naszą erą. Był najstarszym synem króla Alana II i został wybrany na króla na wiecu słowiańskim. Panował nad wszystkimi plemionami Ariów – Słowian zamieszkującymi wówczas Lechię: Wandalami, Indoscytami, Scytami, Sarmatami – mówiącymi oczywiście jednym wspólnym prasłowiańskim językiem. Od nazwiska tego króla Wisłę zaczęto nazywać Wandala.


10. Król Lech II Chytry lub Lis/Listyg

Panował w latach 336-323 przed naszą erą. Zasłynął pokonaniem Aleksandra Macedońskiego, który po pokonaniu Ilyrii i Panonii zapragnął podbić Lechię. Przysłał do Carodomu (Caraucas, Krakowa) posłów z żądaniem hołdu i okupu. Posłowie zostali przez Lechitów zabici, co „obraziło majestat” Aleksandra, tak więc w „celu ukarania sprawców” poprzez Morawy wkroczył do Lechii. Spustoszył ziemię śląską i krakowską, i sam starożytny Kraków. Napisał nawet do swojego nauczyciela Arystotelesa mało skromny list: „Ażeby troskliwości twojej o powodzenie nasze nietrzymać w niepewności, donosimy ci, iż nam sie bardzo dobrze wiedzie przeciwko Lechitom. Sławne miasto ich Caranhas (Kraków) zwane, potężniejsze walecznością Rycerzów niżeli zamożnością w bogactwie, warowniejsze sztuką niż położeniem i inne przyległe zawojowaliśmy szczęśliwie”.


Do wyparcia wojsk macedońskich walnie się przyczynił wódz wybrany na czas wojny – wojewoda Lech, który zorganizował tak skuteczną obronę jak i udane kontrataki, że najeźdźca odstąpił. Za zasługi na polu bitwy na wiecu został wybrany na króla Lecha II Chytrego – przydomek pochodzi od sprytu, jakim się wobec znacznie liczebniejszego wroga wykazał, kiedy aż do stanu kompletnego wyczerpania wodził wojska macedońskie po bagnach, stepach do chwili aż sami się wycofali nie mogąc znieść dalszych trudów wyprawy. Wojewoda Lech zasypywał studnie, wycinał sady, budował na rzekach tamy zmieniając ich bieg, organizował zasadzki tak uporczywie, że widmo śmierci z głodu skłoniło Aleksandra Macedońskiego do wycofania armii.

11. Król Polach


Panował w latach 231-188 przed naszą erą. Z kronik Narkosza, Warmisza oraz Prokosza wiadomo, że został wybrany na słowiańskim wiecu i panował 43 lata. Nosił królewską czapkę i berło należne prawomocnie wybranym władcom Lechii.


12. Król Lisz

Nie wiadomo kiedy panował. Wiadomo tylko, że był wnukiem króla Polacha.

13. Król Posnan

Nie wiadomo kiedy panował. Wiadomo tylko, że on także był wnukiem króla Polacha. Założył miasto Poznań i przeniósł tam tradycyjnie stolicę Lechii.

14. Książęta Sandomir, Lublin, Lubusz

Nie wiadomo kiedy panowali, ale wiadomo, że założyli miasta Sandomierz, Lublin i Lubusz.

15. Król Lech III Ariowit/Ariowist

Panował w latach 74-25 przed naszą erą. Ariowit był królem Ariów – Słowian a jego nazwisko oznacza dosłownie pan, władca, pasterz Ariów. Ariowit długo walczył  o Galię (dziś Francja) z wojskami Juliusza Cezara i na jego wniosek został w 59 roku przed naszą erą uznany oficjalnie przez senat Starożytnego Rzymu za króla i przyjaciela Rzymu – zapewne po zakończeniu wojny lub podczas traktatów pokojowych.

W tamtym okresie słowo „Germania” oznaczało „sąsiada” lub „brata”, a nie jak dzisiaj „Niemca”, i w wyniku zmagań z Cesarstwem Rzymskim po 14 latach panowania w Galii utraciliśmy na pewien czas podbite przez Rzym te ziemie. Po zaciętych walkach w czasie 10 letniej kampanii jaką toczył w Galii, a zwłaszcza po trzech przegranych bitwach stoczonych ze Słowianami Juliusz Cezar zaoferował Lechowi III Ariowitowi starszą siostrę Julię na żonę wraz z Bawarią w posagu, ale pod warunkiem zawarcia pokoju i wstrzymania ataków Słowian.


Juliusz Cezar pamiętał, że podczas tej kampanii jego wojska zabiły dwie poprzednie żony naszego króla w Galii. Król Lech III przystał na to poślubił Julię i podarował jej w prezencie ślubnym ziemię serbską – część podległego mu Imperium Lechitów. I tak oto Lechici wkroczyli do Rzymu jako oficjalni Przyjaciele Rzymu zaakceptowani przez rzymski senat. W wyniku tej małżeńskiej umowy Bawaria od 56 roku przed naszą erą należała do Lechii. Od tamtej pory bawarskie miasto Vindelicum  [dziś Augsburg– przyp. TAW] nazywane było miastem Lecha. Po śmierci Cezara w 44 roku przed naszą erą, (którego zamordowanie zorganizowali żydzi – których wypędził z miasta zakazując im lichwy) w senacie toczyły się spory i naciski o wyrwanie Bawarii wraz z miastem Lecha z rąk Lechii.

16. Król Awiłło Leszek IV Uznany

Panował w latach 25 przed nasza erą – 34 naszej ery [a więc w czasach Jezusa – przyp. TAW]. Ten pół Słowianin, pół Rzymianin był synem króla Lecha III Ariowita i Rzymianki królowej Julii Caesaris Major – czyli siostrzeńcem Juliusza Cezara. Jego największym wyzwaniem było utrzymanie w Lechii Bawarii, którą Rzym oczywiście razem z miastem Lecha usiłował odebrać i ponownie włączyć jako prowincję do swojego imperium.


I tak w 9. roku cesarz August Oktawian wysłał armię w celu zdobycia miasta Lecha. W ciężkich walkach dosłownie cały legion rzymski razem z generałami, pretorem i trybunem wojskowym, został do nogi wybity przez Słowian. Miejsce tej klęski położone dziś w centrum miasta nosi obecnie nazwę Perleich (Perdito Legio – zniszczony legion). Równina ciągnąca się obok miasta nazywa się Lechfield (Lechowe Pole) a sama rzeka do dziś nosi nazwę Lech. W tym samym roku Rzym stracił jeszcze kolejne trzy legiony wycięte w pień wraz z dowództwem przez koalicję Słowian z Imperium Lechitów oraz plemion celtycko-galijsko-normańskich.


To w tych walkach Lechici zdobyli rzymski sztandar z orłem białym. Dowódcą Ariów – Słowian który wciągnął Rzymian w słynną zasadzkę w Lesie Teutoburskim był słowiański książę Arminiusz. Był Ariem – Słowianinem a nie Germanem jak go w późniejszych czasach ogłosił kłamliwie zaborca niemiecki. (Niemcy do dziś stawiają mu pomniki i na siłę zniemczają jego imię Arminiusz na „Herman”).

Trzy lata później w roku 12 naszej ery cesarz August zdobył jednak i zniszczył miasto Lecha i zmienił jego nazwę na Augusta Vindelicorum (dziś Augsburg). Z nazw historycznych z tamtego okresu ocalały do dziś jeszcze: Lechrain (Region Lecha), rzeka Lech, Lechfall (wodospad na tej rzece) i Lechschlucht (przełom na rzece Lecha), Lechbrucke (most Lecha), Lechenhausen sud, ost, west, (dzielnice Augsburga), Lechkanale (kanał Lecha) oraz Lechradweg (sieć ścieżek rowerowych Lecha).

Droga przez Alpy przez miasto Lecha została nazwana przez Rzymian Via Julia na cześć żony króla Lecha III. We Włoszech zachowała się też marmurowa płyta nagrobna z I wieku ufundowana przez cesarza Tyberiusza Klaudiusza o treści „Na pożegnanie, Awiłłowi Leszkowi, Tyberiusz Klaudiusz, grób ten z czterema framugami, na osiem urn popielnych, jeszcze za życia jemu jedynie dla zaszczytu, na zupełną własność oddał” (CAVILLO LESCHO TI CLAVDIVS BVCCIO COLVMVIARA III OLL VIII SE VIVO A SOLO AD FASTIGIVM MANCIPIO DEDIT).

17. Król Wisław I

Panował w latach 35-91. Rządził Lechią ponad 50 lat i od jego nazwiska zmieniono nazwę Wandalu na Wisłę.

18. Król Witosław

Panował w latach 91-127. Był synem króla Wisława i pojął za żonę Armenię pochodzącą z Gotlandii.

19. Król Alaryk I

Panował w latach 127-162. Był synem króla Witosława i pojął za żonę Wellę z Kolina (dzisiejszej Kolonii).

20. Król Dieteryk

Panował w latach 162-201. Był synem króla Alaryka I i pojął za żonę księżniczkę Dianę z Trewiru (dzisiejszy Trier).

21. Król Teneryk

Panował w latach 201-237. Był synem króla Dieteryka i pojął za żonę księżniczkę Wignonę.

22. Król Heldwiryk

Panował w latach 237-292. Był synem króla Teneryka i niestety strony z opisem tego króla zostały z Kroniki Prokosza wyrwane.

23. Król Wizymir Budowniczy

Panował w latach 292-340. Był synem króla Heldwiryka i wybitnym lechickim władcą na którego polecenie Nakorsz Warmisz spisał swoją kronikę. Miał kilka żon. Walczył z Gotami, Szwedami i Duńczykami – zdobył i zajął Jutlandię. W jednej z bitew wziął do niewoli syna księcia Jarmaryka oraz córki króla duńskiego Sywarda I. W roku 340 założył miasto Bukowiec (dzisiejsza Lubeka) oraz rozbudował i nazwał miasto Wizymierz (dzisiejszy Wismar).
Rozbudował także starożytny Kodan (dziś Gdańsk) wybudował w nim port i skład kupiecki na cały wschodni region. Podczas jego panowania stolicą Lechii był Wizymierz.

24. Król Mieczysław

Panował w latach 340-386. Za jego rządów w Lechii nastąpił taki dobrobyt i przyrost ludności słowiańskiej, że wystąpiło przeludnienie i produkcja żywności zaczynała być niewystarczająca. Duża część Ariów – Słowian przygotowała się i wyruszyła w poszukiwaniu nowych ziem do zasiedlenia. Byli to Scytowie, Suewowie, Wandale, Burgundowie, Alanowie i Goci. Dotarli do dzisiejszej Francji i Hiszpanii zakładając tam słowiańskie królestwa. Król Mieczysław pojął za żonę księżniczkę Bulgę z Trewiru (dzisiejszy Trier).


25. Król Radgoszcz

Panował w latach 388-394. Był starszym synem króla Mieczysława. Był zadeklarowanym wrogiem Rzymu i religii chrześcijańskiej. Zaplanował wielką wyprawę Słowian na Italię w celu obalenia cesarstwa rzymskiego. W późniejszych latach Słowianie czterokrotnie Rzym zdobywali i plądrowali.

26. Król Witosław II

Panował w latach 394-405. Był młodszym synem króla Mieczysława i przy akceptacji wiecu słowiańskiego przejął władzę od ustępującego dobrowolnie brata Radgoszcza. W roku 405 ogromna armia ponad 200 tysięcy Ariów – Słowian na czele z bratem króla – wojewodą Radgoszczem przekroczyła Alpy i wkroczyła do Italii, gdzie wybuchła panika. Ludność chroniła się za murami miast a niewolnikom wstępującym do armii automatycznie dawano wolność. W roku 406 Radogoszcz został jednak wzięty do niewoli podczas oblężenia Florencji, a jego woje złożyli wówczas broń. Jego zabito, a większość wojowników wymordowano lub sprzedano do niewoli. Nielicznych wcielono do armii rzymskiej.

27. Król Corsico

Panował w latach 405-454. Był synem króla Radgoszcza i panował w Krakowie. W 413 roku zorganizował i poprowadził wyprawę Słowian do Galii. Zarówno on jak i jego syn zaginęli w Galii – prawdopodobnie zginęli lub zostali uwięzieni przez Rzymian.

28. Król Wisław II

Panował w latach 477-486. Rządził w Lechii przez 9 lat i pojął za żonę księżniczkę Adelę z Saksonii.

29. Król Alaryk II

Panował w latach 487-507. Był synem króla Wisława II i pojął za żonę księżniczkę Teodorę.

30. Król Alberyk II

Panował w latach 507-526. Był synem króla Alaryka II i pojął za żonę księżniczkę Silrilię. On także przyczynił się do rozwoju i wzrostu potęgi Lechii.

31. Król Jan

Panował w latach 526-566. Był synem króla Alberyka II i pojął za żonę Eufenię. Za jego rządów Imperium Lechitów osiągnęło swój szczyt rozwoju i potęgi militarnej oraz terytorialnej. Imperium rozciągało się od Renu na zachodzie aż po Wołgę na wschodzie. Od Bałtyku na północy aż po Adriatyk i Morze Czarne na południu.


32. Król Radgoszcz II
Panował w latach 566-613. Był synem króla Jana i pojął za żonę Albertinę. Kontynuował wielkie dzieło swojego ojca i utrzymał potęgę Imperium Lechitów.

33. Król Wisław III

Panował w latach 613-652. Był synem króla Radgoszcza II. W czasie jego panowania doszło do podziału i wyodrębnienia się Słowian Południowych: Morawian, Słowaków, Czechów, Karyntian oraz Słoweńców, którzy po wyborze własnego króla Samona powołali państwo Samona. Te nie wykształciło nigdy żadnych struktur państwowych i przetrwało zaledwie 35 lat – do śmierci króla Samona po czym zniknęło z areny dziejów.

Bezkrólewie – panowało w latach 652-659.

Po śmierci króla Wisława III nastąpił siedmioletni okres bezkrólewia do czasu wybrania na wiecu słowiańskim władzy zarządzającej Imperium w formie:

Dwunastu Wojewodów – po raz pierwszy – panowało w latach 659-694.

Na wiecu pod Gnieznem wybrano do rządzenia Lechią 12 wojewodów reprezentujących 12 prowincji Imperium. Każdy z nich mógł w swoim województwie mianować urzędników, zwoływać wiece i podejmować decyzje wewnętrzne. W przypadku wrogich najazdów 12 wojewodów wybierało spośród siebie dwóch najlepszych dowódców biegłych w rzemiośle wojennym: hetmana i jego zastępcę. Ich zadaniem było przeprowadzenie mobilizacji rycerzy Lechitów, odparcie nieprzyjaciela oraz zabezpieczenie granic przed wrogiem. W początkowym okresie rządy wojewodów były prawidłowe, stanowione prawo słuszne i zrozumiałe, jednak z czasem poczucie władzy, bezkarności i szukanie korzyści własnej zamiast dobra ogółu, prowadzić zaczęły do konfliktów.

Kronika Prokosza tak podaje: „Uprzykrzywszy sobie Polacy prędko Arystokracyą – to iest rząd wielu Panów – znowu się do Monarchii, to iest iednego panowania Męża, iak było z wieku, powrócili. W Gnieźnie tedy, po długim tey rzeczy rozmyśle Roku stworzenia świata 4649 zdodnymi głosamy obrany iest od Polaków za Pana”.

34. Król Krak I

Panował w latach 694-728. Był jednym z wojewodów, spośród których na prawomocnym wiecu słowiańskim został wybrany królem Lechii za waleczność, prawość i ogromne doświadczenie w prowadzeniu udanych wypraw wojennych. Panował w Carodomie, który rozbudował po lewej stronie Wisły i nazwał od swojego imienia Krakowem. Na wzgórzu zbudował gród i nazwał go Wawelem. Zorganizował sądy, ustanowił sędziów w każdej dzielnicy Lechii. Podporządkował i zhołdował oderwane wcześniej ziemie tak zwanego państwa Samona, ponownie włączając je do Imperium Lechitów.

W walnej bitwie pokonał Franków nad Dunajem. Walczył też z Sasami broniąc zachodniej granicy. W Kronice pisze: „Franków rozgromił. Węgrów odepchnął. Rzymianów od granic odstraszył. A Sasów zwyciężył powtórzonymi fortunnie utarczkami”. Miał kilka żon, a z nimi dwóch synów i córkę.


Po śmierci został pochowany na Wzgórzu Lasoty (kopiec Kraka). Nigdy nie zbadano dokładnie tego kopca, a prace archeologiczne przerwano nagle bez ważnego powodu.

35. Król Krak II

 latach 728-733. Był synem króla Kraka I zaaprobowanym przez słowiański wiec. Panował tylko pięć lat, ponieważ został zamordowany z zazdrości przez młodszego brata Lecha, który przekupił zbira jakiegoś i zamordował brata na polowaniu a później twierdził że Krak II zginął w wypadku. Podobnie jak jego ojciec został pochowany w kopcu. Nigdy nie zbadano archeologicznie tego kopca.

36. Król Lech V Zabójca

Panował w latach 733-735. Objął tron w Lechii po uzyskaniu zgody wiecu słowiańskiego. Z łatwością okłamał wszystkich sztucznymi łzami, jakoby jego brat zbytnio się zbliżył do rannego niedźwiedzia i ten go strącił z konia, a potem zabił. Spreparował nawet fałszywych świadków tego zdarzenia. Panował dwa lata, nim jego zbrodnia wyszła na jaw w wyniku zeznań leśniczego, który widział morderstwo. Przez radę starszych wiecu słowiańskiego został skazany na karę śmierci przez rozerwanie końmi, jednak jego siostra Wanda wybłagała dla niego wygnanie z kraju. Wypędzono go w 735 roku i słuch po nim zaginął.

37. Królowa Wanda

Panowała w latach 735-740. Kronika pisze: „Wendą dla osobliwey nazywana była urody i piękności, któremi iako wędką ryby serca do siebie przypatruiących się ciągnęła kawalerów”. Książę Markomanów wysłał do niej posłów aby ją nakłonić do małżeństwa jednak Wanda wolała być królową Lechii niż żoną księcia Markomanów i odmówiła. Obrażony odprawieniem posłów książę stanął z wojskiem u granic Lechii ale Wanda go pokonała w krótkiej batalii i ze wstydem musiał powrócić do ziemi swojej.

Wanda z wojskiem dumnie powróciła do Krakowa, oddała ofiarę swoim bogom i z całym rynsztunkiem na koniu się do Wisły rzuciła dla zachowania panieństwa, które poświęciła słowiańskim bogom. Milę od Krakowa jej ciało wyłowiono i została tam pochowana ze wszystkimi honorami na wyniosłym wzgórzu, gdzie na wieczystą pamięć polskiej bohaterki usypano mogiłę. Tego kopca także nigdy nie zbadano.


Dwunastu Wojewodów – po raz drugi – panowało w latach 740-760.

Po tragicznej śmierci królowej Wandy ponownie zapanowało bezkrólewie. Dwunastu wojewodów podobnie jak poprzednio początkowo panowało zgodnie, lecz później nastąpił okres wzajemnych sporów i waśni co prowadziło także do niepokojów wśród ludności w poszczególnych dzielnicach. Ponieważ zaczęło to prowadzić również do najazdów Markomanów, Sasów i Prusów zwołano wiec w Gnieźnie, na którym wybrano na króla jednego z wojewodów.

38. Król Lech VI Przemysław
Panował w latach 760-780. Był królem odważnym, przemyślnym (sprytnym) i walecznym. Nad Sanem wybudował gród Przemyśl, gdzie przeniósł stolicę Lechii. Na zachodzie walczył z najeźdźcami frankońskimi Pepina Krótkiego, na południu wygrał wojnę z Morawami. Poskromił Sasów nad Łabą jeszcze jako wojewoda i odzyskał zagarnięte tereny i miasta. Po sukcesach militarnych stał się tak sławny, że sąsiedzi zaprzestali najazdów. Jego jedyny syn okazał się kaleką niezdolnym do sprawowania władzy królewskiej.

39. Król Lech VII
Panował cztery godziny 6 października 780 roku. Po śmierci Lecha VI wiec słowiański zadecydował o przeprowadzeniu zawodów o koronę króla Lechii spośród szlacheckich rycerzy, którzy mieli ukończone 25 lat. Pod Krakowem na drewnianym posągu bóstwa słowiańskiego umieszczono insygnia królewskie – historyczną czapkę i berło króla Polacha. Wyścig do posągu wygrał Leszek – jeden z możnowładców. Okazało się jednak, że wieczorem poprzedniego dnia rozkazał rozsypać na trasie wyścigu żelazne szyszki co sprawiło, że konie konkurentów poraniły sobie kopyta i nie dotarły do mety tak szybko jak jego koń, który był podkuty.

Kiedy oszustwo się wydało ucztujący już król został zatrzymany, osądzony i jednomyślnie skazany na rozerwanie końmi. Wyrok natychmiast wykonano i tak panowanie króla Lecha VII trwało tylko od godziny 9:00 do 13:00. W lechickiej tradycji pozostał jedynie po tym królu praktyczny zwyczaj podkuwania koni i noszenia butów z podkówkami.

40. Król Lech VIII

Panował w latach 780-800. Był drugim w wyścigu do posągu więc automatycznie został królem Lechii. Rządził z Krakowa. Był władcą łaskawym, pokornym i kochającym sprawiedliwość. Był także waleczny i skutecznie toczył wojny z Prawęgrami, Morawami i Sasami, którzy najeżdżali ziemię myszyńską (dziś Meklemburgia) oraz luzacką (dziś Holzacja). Wprowadził zwyczaj szkoleń rycerskich dla młodzieży organizując wysokie nagrody w konkursach, turniejach i pojedynkach, które wręczał osobiście tym, którzy zwyciężyli.

41. Król Lech IX Waleczny
Panował w latach 800-824. Tron w Krakowie objął po ojcu przy akceptacji wiecu słowiańskiego. Przerósł ojca dzielnością, podbojami i sprawnością rycerską. Umocnił Imperium Lechitów całkowicie podporządkowując ziemie pomorskie nad Morzem Sarmackim (Bałtykiem), włącznie ze wszystkimi grodami pomiędzy miastem Brzemię (dziś Brema) aż po Kodan (dziś Gdańsk). W okresie jego panowania w skład Imperium Lechii wchodziły: Bohemia (Czechy), Morawy, Słowacja, ziemie prawęgierskie oraz Ruś Kijowska aż po rzekę Don i Nowogród.



Król Lech IX walczył z Karolem Wielkim.


Prawęgrów wyzwolił od płacenia haraczu Włochom i Grekom. Wysyłał jednocześnie gratulacje Karolowi Wielkiemu za jego sukcesy na polu walki w Hiszpanii przeciwko Arabom. Zawsze uczestniczył osobiście w wojnach i bitwach na obrzeżach Imperium i przeważnie zwyciężał. Był niezwykle sprawnym administratorem.

Za jego panowania nigdy więcej wojska Karola Wielkiego nie odważyły sie wkroczyć na terytorium Imperium Lechitów.

Na rok przed śmiercią zwołał wiec w Gnieźnie, na którym zaproponował i uzyskał zgodę na podział Lechii z dotychczasowych 12 na 20 dzielnic, zarządzanych przez książąt lechickich – jego 20 synów.

42. Król Popiel I

Panował w latach 824-830. Był najstarszym z dwudziestu jeden synów króla Lecha IX. Po odebraniu uroczystej przysięgi na wierność od 20 młodszych braci został zaakceptowany na wiecu słowiańskim na króla Lechii. Przeniósł stolicę z Krakowa do Kruszwicy, gdyż obawiał się najazdów ze strony Karola Wielkiego. Kronika podaje że był tchórzem, żarłokiem oraz kobieciarzem. Cnotę miał jedną gdyż był bardzo łagodny i łaskawy dla poddanych, lecz uciekał od problemów i wojen. Imperium funkcjonowało tylko dzięki jego braciom. Zmarł na serce w roku 830.
43. Król Popiel II
Panował w latach 830-840. Był synem Popiela I. Na zwołanym w Gnieźnie wiecu został wybrany na króla decyzją dwudziestu stryjów – książąt dzielnic Imperium Lechitów. Miał tylko dwanaście lat kiedy obejmował rządy więc przydzielono mu doradców. Po ojcu odziedziczył skłonność do ucztowania i rozpusty. Wśród żon miał kilka księżniczek – czeską, ruską, saską oraz lechicką. Oprócz saskiej wszystkie pozostałe były pogankami. Księżniczka saska Ryksa została specjalnie przygotowana i wysłana przez ojca i dwór Saksonii oraz władze kościelne do Popiela aby zniszczyć słowiańskie, niepodległe i niezależne od nikogo Imperium Lechickie – od 2 tysięcy lat nieujarzmione i niepodbite przez nikogo.

To czego nie udało się dokonać Persom, Rzymianom, Bizancjum i Frankom, saska księżniczka zrobiła. Przez kilka lat Ryksa urabiała króla Popiela II sącząc nienawiść do jego stryjów. Zdominowała całkowicie pozostałe żony i władcę Lechii. Dopięła swego, kiedy podczas uczty otruła wszystkich jego dwudziestu stryjów – książąt wszystkich dzielnic Imperium. Było to niewyobrażalnie podłe ze strony chrześcijańskich władz Saksonii. Takiej zbrodni jeszcze nigdy wcześniej nie było na naszej ziemi. Ta katastrofa była możliwa także z powodu rozprężenia, arogancji i braku czujności ze strony książąt.

Według wielu kronik to jeden z książąt sąsiadujących z Saksonią, dał się przekonać i polecił królowi Popielowi księżniczkę Ryksę za żonę. Po ujawnieniu zbrodni wśród rycerstwa nastąpił szok a potem ogólny bunt ludności.


Król Popiel II wraz z żoną morderczynią i dziećmi (dwóch synów i córka) uciekł do Kruszwicy, gdzie zostali zabici przez rozwścieczone tłumy. Tylko trójka starszych synów zbiegła na ziemie pomorskie. W tym samym czasie czekający na sygnał od Ryksy, że dwudziestu książąt już nie żyje, książę Saksonii ruszył ze swoim wojskiem na ziemie Imperium Lechitów. Nawet na wieść że zabito jego córkę Ryksę oraz jej dzieci – jego wnuki – najazdu nie przerwał. Widocznie liczył się z tym i miał to wkalkulowane w realizację spisku.

W czasie kiedy w Lechii trwała żałoba na Imperium runęli: Niemcy znad Renu i Wezery, Litwini, Łotysze, Jadźwingowie i Roksolanie. Ponadto po nieurodzajnym lecie wylała Wisła, zapanował głód i część ludności wymarła zamykając tragicznie okres nieudolnych rządów Popielów. Za jego panowania miały miejsce pierwsze chrzty w Lechii w obrządku słowiańskim. O tych chrztach oficjalni historycy całkowicie milczą.


Bezkrólewie – panowało w latach 841-842

44. Król Koszyszko – Piast [czyli prawdziwy Chrzest Polski]


Panował w latach 842-862. W maju 841 roku zwołano wiec w Kruszwicy na który zjechali się także rycerze i krewni pomordowanych książąt ze wszystkich dzielnic Imperium. Przybyli też ocalali synowie i krewni Popiela II. Narady i kłótnie ze znienawidzonymi powszechnie potomkami Popiela trwały, a Imperium zaczęło się rozpadać, bo dzielnice zachodnie za Odrą zaczęły nawiązywać kontakty z księstwami niemieckimi.

Dopiero na wielkim wiecu rok później, zgodnie z prawem i obyczajem wybrano na króla szlachcica, rycerza, zarządcę dworu królewskiego – nazywanego piastunem – doświadczonego i rozważnego „urzędnika” Koszyszko herbu Kroy.

Starał się uspokoić sytuację w pomorskich i zachodnich dzielnicach ale tamci synowie Popiela wyłamywali się z powinności wobec króla. Dopiero jak poślubił ich córki i siostry książęce ustały wszelkie wojny domowe i rozboje.

Podczas jego panowania 14 książąt 1 stycznia 845 roku przyjęło chrzest w obrządku rzymskim w dzielnicach południowych, nie chcąc być ofiarami napadu ze strony Czechów i Morawian, którzy przyjęli chrzest już w 818 roku.

Rok później, w 846 roku, król wschodniofrankoński Ludwik Niemiec najechał zbrojnie Wielkie Morawy „odwiedzić” Czechów i „poznać” nowo ochrzczonych Lechitów. Czesi go tak rozgromili, że ledwo uszedł z życiem.

Po jego kolejnej wyprawie w roku 855 misjonarze zostali ostatecznie wypędzeni z Ołomuńca i Wielkiej Morawy. O tych chrztach nie ma nawet wzmianki we współczesnych źródłach historycznych.

Król Koszyszko oprócz Rzepichy miał jeszcze kilka żon, z którymi miał dwóch synów i trzy córki. Zmarł w 862 roku.

45. Król Ziemowit, Reformator


Panował w latach 862-892. Wybrano go na króla na wiecu słowiańskim. Tolerował na obszarze Lechii rozwój chrześcijaństwa obrządku słowiańskiego (cyrylo-metodiańskiego). Miał charakter wojownika, był dzielny i zahartowany na wojnach, w których się zaprawiał jeszcze jako książę – syn króla Koszyszko. Nie narzekał na niewygody, jadał proste potrawy, a z alkoholu pił tylko piwo.


Był hojny i szczodry. Nagradzał odwagę i sukcesy na polu walki. Prawie wszystkie bitwy wygrał. Dbał o lud i wojsko, które zreorganizował, unowocześnił i dozbroił. Utworzył stanowiska dowódców – dziesiętników, setników i tysięczników. Wprowadził dyscyplinę i wydzielił drużyny. Zorganizował od początku piechotę, jazdę lekką i jazdę pancerną.


Ustawił strażników wojskowych nad granicami Lechii. Powołał kasztelanów na zarządców grodów, a starostów na zarządców miast oraz rajców miejskich. Na jego rozkaz pozakładano wsie służebne – leżące przy grodach, w których produkowano broń, pancerze, żywność, wytapiano stal, hodowano konie i gromadzono zapasy dla wojska. Takich wsi utworzył w Lechii ponad tysiąc. Brał udział w trzech wojnach i podjął działania zbrojne przeciwko dzielnicom Lechii, które oderwały się za czasów nieudolnych Popielów oraz bezkrólewia. Najechał i zhołdował Wielkie Morawy.

W roku 880 król Ziemowit najechał, złupił i odzyskał zagrabione Pogórze Karpackie. Podbił też i zhołdował plemiona Prusów, odbierając im Mazowsze i dwie córki pruskiego księcia – jedną wziął dla siebie, a drugą oddał hetmanowi w nagrodę za zwycięstwo. Założył szkołę dla rycerzy. Zmarł w 892 roku i nie zdążył odbić ziemi krakowskiej, pomorskiej i kaszubskiej oraz prowincji zachodnich między Wezerą a Odrą.

46. Król Wrocisław

Panował w latach 892-896. Po objęciu tronu udał się na zjazd władców do Hangesfeld w 892 roku. W Kronice Prokosza brak kartek z opisem panowania tego króla, ale w rocznikach bawarskich ten zjazd tak jest opisany: „Ten Arnuff (król wschodniofrankoński) wczesną wiosną podążył ku południowej granicy Bawarii, a na miesiąc maj (892 roku) zarządził wspaniały zjazd królestwa w Hangsfeld. A jako że Swiętopełk wzgardził przybyć na niego, uznano go za wroga państwa. Wzięli zaś w tejże radzie udział: Wrocisław, odległej Polski władca, a także Kurszana król Węgrów, którzy do tych pór po niepewnych siedliskach w Sarmacjii Europejskiej się błąkali. Posłowie przyrzekając wszystkie swoje siły przeciwko Swietopełkowi, jeśliby dano im niby za żołd ziemie, jakie zbrojnie zajmą”. Wyprawa uderzyła i po spustoszeniu Wielkiej Morawy król Wrocisław wrócił do Gniezna. Podczas kolejnej wyprawy na północ, aby podporządkować Lechii Kaszuby i Pomorze, zginął w zasadzce w roku 896.

47. Król Lech X Dzielny

Panował w latach 896-921. Po nagłej śmierci brata wstąpił na tron po aprobacie wiecu słowiańskiego. Tak jak jego ojciec był chrześcijaninem obrządku słowiańskiego. Postanowił pomścić brata i przygotował wyprawę wojenną na Pomorze i Kaszuby złożoną z dwóch armii. Pierwsza pod rozkazami hetmana Starży herbu Topór, dostała się w okrążenie Pomorzan, Kaszubów i sprzymierzonych Sasów, lecz w krytycznej chwili nadeszła druga armia dowodzona przez króla Lecha X. Niemal wszyscy zbuntowani książęta zginęli – reszta dostała się do niewoli. Król Lech darował im życie, ale przeszedł i podbił po kolei wszystkie ich ziemie, pomorskie, kaszubskie, zachodnie aż do Łaby i je zhołdował. Zarządził trybut, który będą co roku płacić, i zażądał ich synów jako zakładników oraz przysięgi na wierność.

Po powrocie do Gniezna złożył podziękowania bogom słowiańskim i chrześcijańskim, gdyż uczestniczył w ceremoniach obydwu religii. W późniejszym okresie uwolnił i odesłał do domów większość zakładników, którzy mu wierność przysięgali. Wszyscy w czasach jego panowania słowa dotrzymali.

Król Lech X nie utrudniał akcji misjonarskich – kolejne cerkwie wyrastały w Lechii. Do dziś o tym obrządku się nie wspomina nawet słowem, mimo iż są dowody archeologiczne, że cerkwie znajdowały się w Wiślicy, Krakowie, Gnieźnie, Wrocławiu, Ostrowie Lednickim, Poznaniu, Przemyślu, na Wawelu.

We wszystkich przypadkach cerkwie zostały później zburzone (ocalały jedynie fundamenty), a na gruzach wzniesiono katedry i kościoły.

Innym dowodem wcześniejszego chrztu Lechii jest list – skarga arcybiskupa Theotmara z Salzburga z 900 roku do papieża, że cały wschód (Małopolska, Śląsk, Wielkopolska) jest już ochrzczony przez uczniów Metodego i w związku z tym bawarscy misjonarze obrządku rzymskiego nie mają co robić.

W roku 904 król Lech X odzyskał podczas rozpadu Wielkiej Morawy Małopolskę z Krakowem, która powróciła do Lechii. Odzyskał Pomorze i ziemie zachodnie między Łabą i Odrą. Król zmarł w Gnieźnie w 921 roku. Miał dziesięć żon, trzech synów i córkę. Umarł stosunkowo młodo i nie zdążył trwale i żelazną ręką na nowo skonsolidować ledwie co odzyskanego Imperium Lechitów. Za jego panowania powstało państwo niemieckie z połączenia księstw: Saksonii, Turyngii, Szwabii, Bawarii oraz Lotaryngii.

48. Król Ziemomysł

Panował w latach 921-957. Zaakceptowany przez wiec słowiański wstąpił na tron w 921 roku w Gnieźnie. Był władcą sprawiedliwym, mądrym, łagodnym i hojnym. Dbał o lud i państwo. Nie był niestety zdobywcą ani pogromcą. Gdyby był taki jak jego ojciec historia wyglądałaby inaczej. On także uczestniczył w ceremoniałach starej i nowej religii.

Nie zdołał mocno zjednoczyć odzyskanych przez ojca dzielnic w jeden sprawy organizm państwowy i w konsekwencji za jego rządów pogłębił się proces podziału Ariów – Słowian na Słowian Zachodnich i Wschodnich. Książęta dzielnic zachodnich wciąż pamiętający potworną zbrodnię z czasów Popiela II bardziej skłaniali się do Niemiec niż Lechii.

Król Ziemiomysł nie miał odwagi powtórzyć kampanii swojego ojca i wymusić u Słowian siłą jedności w działaniu. W tym czasie Niemcami rządził agresywny król Henryk I, który natychmiast zaczął realizować „Drang nach Osten und Slawen” – Marsz na wschód i Słowian. W 928 roku zaatakował ziemie serbskie. Jego chrześcijańskie armie wycinały w pień kobiety i dzieci. Na zagrabionych ziemiach przejmował słowiańskie grody i miasta oraz stawiał nowe – które musieli utrzymywać podbici Słowianie.


W nastepnych latach zostały najechane ziemie pomorskie, myszyńska (Meklenburgia), wizymirska, lunieńska z miastami słowiańskimi: Arkona, Radgoszcz (Radegast), Roztoka (Rostock), Bukowiec (Lubeck), Bugbór (Hamburg), Wizymierz (Wismar), Dziewiń (Magdeburg). W roku 936 król saski Otton I zaatakował ziemie pomorskie aż do Odry.


Saski margrabia Geron najechał ziemie południowe. W roku 937 Geron wezwał trzydziestu słowiańskich książąt na spotkanie, podczas którego upił ich i kazał wymordować! Po raz drugi Sasi – chrześcijanie dokonali potwornej zbrodni, po tym jak otruli dwudziestu książąt Lechii w Gnieźnie. Odpór Nemcom w owym czasie mogli dać wyłącznie zjednoczeni pod jednym sztandarem Słowianie nie podzieleni na Wschodnich i Zachodnich i jest tak aż do dzisiaj. Wybuchały co prawda przeciwko Niemcom powstania jednak wszystkie zostały stłumione.

49. Król Mieszko I

Panował w latach 957-992. Jako słowiański król objął władzę po wiecu.


Przyjął niesławny, ale osławiony chrzest – czyli tak naprawdę tylko przeszedł z obrządku cyrylo-metodiańskiego na rzymski – co zdegradowało go z roli niepodległego króla do księcia zależnego od kościoła i papieży.
Natychmiast wydał rozkaz zburzenia cerkwi i wybudowania na ich miejscu katedr i kościołów.

Siedem żon zamienił na jedną – chrześcijankę – Dąbrówkę, którą najlepiej chyba opisuje Kronika Czeska z XI wieku: „Roku pańskiego 977 umarła Dąbrówka Niecnotliwa i stara Baba. Gdy ją Książę Polski zaślubił, zrzuciła czepiec i jakoby Panienka przypięła sobie na głowę wieniec, co było wielkim szaleństwem i wszeteczeństwem”.

W 979 roku Mieszko I rozbił i zadał olbrzymią klęskę wojskom cesarza Ottona II. Cesarz został całkowicie pokonany. Mieszko I zdobył wówczas taką sławę, że gratulowano mu w całej Europie. Przeniósł stolicę do Szczecina, a swoje Państwo oddał pod „opiekę” papieżowi i państwu kościelnemu, pragnąc je „uchronić” przed Niemieckim Cesarstwem Rzymskim.


Ta „opieka” trwa do dziś (konkordat = 1% dochodu Narodu Polskiego idzie co roku dla Watykanu), „ochrona” również trwa nieprzerwanie


Wszystkim zainteresowanym tym tematem polecam świetną książkę Janusza Bieszka "Słowiańscy Królowie Lechii - Polska starożytna"
Kłamstwo obiegnie cały świat zanim prawda zdąży włożyć buty a ludzie uwierzą we wszystko co odkryli np.amerykańscy naukowcy a mocniej gdy to bedzie łaciną hebrajskim greką ważne żeby brzmiało powaznie


Gorszyciel

  • Gość
Tylko, że Etruskowie sami siebie nie nazywali Etruskami ani swego języka nie nazywali etruskim. To słowo łacińskie ich określające (łac. Etrusci lub Tusci). Sami siebie nazywali Rasenna, Paresenna lub Rasna.
A cyrylicę da się porównać ze znakami etruskimi GDYŻ oba alfabety pochodzą z alfabetu GRECKIEGO i to nie żadna tajemnica. Jedno to alfabet/pismo, a drugie sam język! Przecież to zupełnie inne rzeczy. Przecież to, że czeski jest zapisywany alfabetem łacińskim i język tonga z Polinezji też jest zapisywany alfabetem łacińskim nie znaczy, że oba języki mają ze sobą cokolwiek wspólnego!!! To nonsens. Język etruski nie jest indoeuropejski, a słowiańskie języki są.


Offline accurate

  • Pionier
  • Wiadomości: 577
  • Polubień: 1142
  • Kłamstwo obiegnie cały świat, zanim prawda zdąży..
Mamy zatem związek w całość ,  w.w. pochodzenia Etrusków w oparciu o poczet Władców LECHI .

tablica autorstwa Wolańskiego porównująca etruski i cyrylicę -
UWAGA PODOBNO TEN JĘZYK JEST WYMARŁY I NIE DA SIĘ GO ZROZUMIEĆ
Jednak Wolański zrozumiał i jakoś o tym cisza dziwnie
Zresztą nie tylko Prof.Wolański

Przyczyna -ten język oficjalnie nie do zrozumienia z uwagi zasadniczą na kolizję z pewnymi założeniami historii propagowanej m.in. przez tzw. Kościół Rzymski .

https://www.google.pl/search?q=tablica+autorstwa+Wola%C5%84skiego+por%C3%B3wnuj%C4%85ca+etruski+i+cyrylic%C4%99&client=firefox-b&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjmppW5rbnPAhWYF8AKHbLsAegQ_AUICCgB&biw=1093&bih=458#imgrc=lyiiW5UrMWiQMM%3A

„……Zatem, zgodnie z wynikami tych badań, Etruskowie to Słowianie, którzy przybyli z północno wschodniej części Europy a ich język i kultura są starsze niż greka i łacina…………..”
« Ostatnia zmiana: 01 Październik, 2016, 13:23 wysłana przez accurate »
Kłamstwo obiegnie cały świat zanim prawda zdąży włożyć buty a ludzie uwierzą we wszystko co odkryli np.amerykańscy naukowcy a mocniej gdy to bedzie łaciną hebrajskim greką ważne żeby brzmiało powaznie



Offline accurate

  • Pionier
  • Wiadomości: 577
  • Polubień: 1142
  • Kłamstwo obiegnie cały świat, zanim prawda zdąży..
...........Kościół RK budując na nowo historię chciał, żeby Polacy uwierzyli jak zaciemniałym narodem byliśmy do momentu przyjęcia chrztu w 966 r. ......

źródło http://wspanialarzeczpospolita.pl/tag/lachy/


"........................Słowo Lah/Leh, obecnie pisane jako Lech i jest utożsamiane z naszym Państwem od starożytności. Starożytna nazwa grecka naszego Państwa to Lachia (kraj Panów), po ukraińsku nadal zwie się nas Lachami, stąd powiedzenia: “Strachy na Lachy” oraz “Pamitaj Lasze, szo po Wislu, to nasze”. Litwini, mimo osiemsetletniej indoktrynacji chrześcijańskiej oraz pięćsetletniej wspólnej państwowości z Polską, nigdy nie zmienili nazwy Polski na chrześcijańską i do tej pory Polska po litewsku to Lenkija (Lęchija), a Polak to Lenkas. Węgrzy zwą nas Lengyel i jest to połączenie dwóch słów: Lech i Angyel (Pan i Anioł), a nasze państwo zwą Lengyelorszag, co dosłownie oznacza Państwo Panów Aniołów. Ważne jest, by zrozumieć, że są to wszystkie narody ościenne Polski, które nie były chrześcijańskie w momencie zmiany nazwy Lechia na Polska i właśnie z tego powodu jej nie zmieniły. Czechy i Niemcy były chrześcijańskie i natychmiast zmieniły nazewnictwo na chrześcijańskie.

W świecie nazwa Lechia pozostała do dziś u narodów niechrześcijańskich. I tak po turecku Polska to Lehistan, a po persku i arabsku to Lahestan. Warto zauważyć, że słowo “stan” oznacza po persku po prostu “państwo” (i w tej formie przeniknęło do innych języków) i jest dość popularne w regionie: Kirgistan, Pakistan, Uzbekistan, Afganistan, Kazachstan, Turkmenistan itp. Zawsze składają się z części oznaczającej naród + państwo np. Turkmenistan to Państwo tureckich mężów, a Lehistan oznacza państwo Lachów.
Warto tu zaznaczyć, że Turcja NIGDY nie uznała rozbiorów Rzeczpospolitej i do 1918 roku, podczas spotkań międzynarodowych na jej terenie, było przygotowane miejsce (pusty fotel). Podczas rozpoczęcia każdego spotkania mówiono: “Poseł z Lahestanu jeszcze nie przybył, ale zjazd należy już zacząć”.

Starożytna nazwa naszego państwa przetrwała do dziś w lingwistyce........................... "

".................Leżeć

Od słowa “Lech” pochodzą polskie słowa „leżeć”, „położyć”, „legnąć”, „łożyć”, “łoże”, „włożyć”, „wkładać”, „kłaść”, „podłoże”, „podłoga”........................

Słowo “leżeć” w innych językach (np. grecki), brzmi bardziej “lechicko”, niż nawet po polsku np. el:lechos (łóżko), la:lectus (łóżko) → pl:lektyka, de:liegen (leżeć), en: lie (leżeć), lay (kłaść) itd. w samym sanskrycie znaczenie się trochę zmieniło i nie oznacza samej czynności leżenia, ale miejsce, gdzie się leży, czyli „dom”. Stąd Hima (zima / śnieg) + Laja (Leżeć / Dom) = Himalaja.

U obecnych Germanów słowo “Lech” w znaczeniu “leżeć” utworzyło słowo “Loch” i to słowo wróciło do nas i po polsku obecnie oznacza podziemne wilgotne więzienie (miejsce gdzie się leży – lub jest zmuszonym do leżenia).
Semici

Właściwie to w całym regionie bliskowschodnim ten rdzeń jest widoczny. Po hebrajsku słowo “Lah” ma ta same znaczenia i brzmi Elah. W liczbie mnogiej to Elahim, a w wersji starohebrajskiej brzmi Elohim. Co bardziej gorliwi chrześcijanie znają to słowo bardzo dobrze, jest ono użyte w Biblii (hebrajskiej) ponad 2700 razy na nazwanie Boga lub Bogów (bo jest to liczba mnoga). Podczas czytania Biblii słowo JHWH tłumaczone na Polski jako Jehowah czytane jest właśnie jako Elohim (Panowie, Bogowie), ponieważ Żydzi wierzą, że nie są godni wymawiania słowa JHWH. Nie przypadkowo w Biblii zwie się ludzi owieczkami, bo słowo Elohim oznacza też pasterzy. Po arabsku natomiast słowo Lah ma dodany przedrostek określony Al i stąd wziął się słynny Allah, co znaczy dosłownie “ten Bóg” / “Bóg właściwy”. Dlatego Lahestan po arabsku również znaczy Kraj Boga.

O ile w języku polskim “bóg” dał nam pismo czyli “bukwy” i stąd germanie zbiór bukiew nazywają “buk” np. en:book (książka), de:Buch (książka) to już Semitom bóg dał co innego . Chodzi o jedzenie. Słowo “lahem” (coś co jest dane od pana / boga) po hebrajsku oznacza “chleb”. Nie jest to oczywiście przypadkiem, gdyż Lechia mając na swoim terenie więcej urodzajnej ziemi niż wszystkie pozostałe narody razem (spójrzcie na mapę antycznego świata!) eksportowała żywność przez Kaukaz na tereny bliskowschodnie. Słowo “lahem” znacie  bardzo dobrze z innego słowa, a jest nim Betlahem (Betlejem), co dosłownie znaczy Dom Chleba, ale i Dom czegoś, co pochodzi od Boga. Dlatego temu miejscu przypisuje się miejsce narodzin chrześcijańskiego boga. Arabowie natomiast tym samym słowem czyli “lahma” oznaczają po prostu mięso. Ich bóg nie był tak wegetariański jak ten hebrajski ..................."


« Ostatnia zmiana: 02 Luty, 2017, 21:28 wysłana przez accurate »
Kłamstwo obiegnie cały świat zanim prawda zdąży włożyć buty a ludzie uwierzą we wszystko co odkryli np.amerykańscy naukowcy a mocniej gdy to bedzie łaciną hebrajskim greką ważne żeby brzmiało powaznie