Witaj, gościu! Zaloguj się lub Zarejestruj się.

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Autor Wątek: Imię Jahwe w Bibliach katolickich  (Przeczytany 13841 razy)

Offline Roszada

Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« dnia: 06 Kwiecień, 2016, 20:20 »
W roku 2011 podano.
Dotyczy LITURGII (patrz trzy końcowe wnioski).

LIST DO KONFERENCJI EPISKOPATÓW NA TEMAT IMIENIA BOŻEGO

niedziela, 04 września 2011

Zgodnie ze wskazówkami Ojca Świętego i w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów uznaje za stosowne podać do wiadomości Konferencji Episkopatu następującą notę, dotyczącą tłumaczenia i wymawiania w kontekście liturgicznym imienia Bożego zawartego w świętym tetragramie, oraz dołączyć kilka wskazań.

I. Część wstępna
1. Słowa Pisma Świętego, zawarte w Starym i Nowym Testamencie, wyrażają prawdy, które przekraczają granice czasu i miejsca. Jest to słowo Boże wyrażone w słowie ludzkim, a dzięki temu słowu życia Duch Święty doprowadza wiernych do znajomości całej prawdy oraz sprawia, że słowo Chrystusa mieszka w wierzących w całym swym bogactwie (por. J 14,26; 16,12-15). Wszystkie współczesne tłumaczenia ksiąg biblijnych w zamierzeniu mają być wiernym i dokładnym przekładem tekstów oryginalnych, tak aby słowo Boże zapisane w świętych tekstach było strzeżone i przekazywane wiernie i w całości. Takie zobowiązanie literackie wymaga tłumaczenia tekstu oryginalnego jak najbardziej rzetelnie i dokładnie, bez opuszczeń ani dodatków do treści oraz bez wprowadzania objaśniających komentarzy lub parafraz, które nie należą do samego tekstu świętego.

Przy tłumaczeniu własnego świętego imienia Boga należy zachować najwyższą wierność i szacunek. W szczególności, jak podaje Instrukcja Liturgiam authenticam (nr 41):

„Zgodnie z niepamiętną tradycją, również [dosł. «już»] we wspomnianym przekładzie Septuaginty widoczną, imię Boga wszechmogącego, wyrażone po hebrajsku przez święty tetragrammat, po łacinie wyrazem «Pan», w każdym języku narodowym należy oddać wyrazem o tym samym znaczeniu”.

„Iuxta traditionem ab immemorabili receptam, immo in […] versione «LXX virorum» iam perspicuam, nomen Dei omnipotentis, sacro tetragrammate hebraice expressum, latine vocabulo «Dominus», in quavis lingua populari vocabulo quodam eiusdem significationis reddatur”].

Pomimo tak jasnego sformułowania w ostatnich latach przyjęło się używanie wymowy imienia własnego Boga Izraela, znanego jako święty lub boski tetragram, tak jak jest to zapisane czterema spółgłoskami alfabetu hebrajskiego w formie יהוה– JHWH. Zwyczaj jego wokalizacji spotyka się zarówno w lekturze tekstów biblijnych wziętych z lekcjonarzy, jak i w modlitwach oraz śpiewach, a występuje ono w różnych formach pisanych i mówionych, jak np. Yahweh, Yahwè, Jahweh, Jahwè, Jave, Jehovah [po polsku: Jahwe, Jehowa] itp.

Dlatego też naszym zamierzeniem jest wyłożenie w niniejszym liście pewnych istotnych kwestii, na których opiera się cytowana powyżej norma, oraz udzielić wskazówek, których należy w tej sprawie przestrzegać.

2. Czcigodna tradycja biblijna Pism świętych, znanych jako Stary Testament, ukazuje całą serię określeń Boga, wśród których widnieje święte imię Boże objawione w tetragramie JHWH (יהוה). Jako wyraz nieskończonej wielkości i majestatu Bożego uznawane było ono za niewymawialne i w związku z tym w lekturze tekstu świętego zastępowano je imieniem zamiennym Adonaj, co znaczy «Pan».

Greckie tłumaczenie Starego Testamentu, tak zwana Septuaginta, sięgająca ostatnich wieków poprzedzających erę chrześcijańską, konsekwentnie oddawało tetragram hebrajski greckim słowem Kyrios, co znaczy «Pan». Ponieważ tekst Septuaginty stanowił Biblię pierwszych pokoleń chrześcijan języka greckiego, w którym zostały również napisane wszystkie księgi Nowego Testamentu, ci sami wierzący z początków chrześcijaństwa nigdy nie wymawiali boskiego tetragramu. Podobna sytuacja miała miejsce wśród chrześcijan języka łacińskiego, których literatura zaczyna powstawać począwszy od końca II wieku, o czym zaświadcza najpierw Vetus latina, a następnie Wulgata św. Hieronima. Również w tych tłumaczeniach tetragram jest systematycznie zastępowany łacińskim słowem Dominus, odpowiadającym zarówno hebrajskiemu Adonaj, jak i greckiemu Kyrios. Dotyczy to także niedawnego wydania Nova Vulgata, którego Kościół używa w liturgii.

Fakt ten miał ważne konsekwencje dla nowotestamentowej chrystologii. Rzeczywiście, kiedy św. Paweł, w odniesieniu do Ukrzyżowanego pisze, że „Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię” (Flp 2,9), to ma na myśli nie żadne inne imię, lecz właśnie imię „Pan”, gdyż kontynuuje myśl w słowach: „[…] i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem” (Flp 2,11; por. Iz 42,8: „Ja jestem PANEM – to jest moje imię” – Biblia paulistów). Przypisanie tego określenia Chrystusowi Zmartwychwstałemu odpowiada ni mniej, ni więcej, tylko ogłoszeniu Jego boskości. Tytuł ten w rzeczywistości jest używany zamiennie odnośnie do Boga Izraela i do Mesjasza w rozumieniu wiary chrześcijańskiej, chociaż nie należał do tytułów mesjańskich w Izraelu. W sensie ściśle teologicznym można go spotkać na przykład już w pierwszej Ewangelii kanonicznej (por. Mt 1,20: „[Józefowi] anioł Pański ukazał się we śnie”) i regułą jest również w cytatach pochodzących ze Starego Testamentu (por. Dz 2,20: „Słońce zmieni się w ciemności, […] zanim nadejdzie dzień Pański” [Jl 3,4]; 1 P 1,25: „Słowo Pana trwa na wieki” [Iz 40,8]). Natomiast we właściwym sensie chrystologicznym – poza przytoczonym fragmentem Flp 2,9-11 – można tu przypomnieć słowa z Rz 10,9 („Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie”), 1 Kor 2,8 („[…] nie ukrzyżowaliby Pana chwały”), 1 Kor 12,3 („Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus»”) oraz częste wyrażenie określające chrześcijanina jako żyjącego „w Panu” (Rz 16,2; 1 Kor 7,22; 1 Tes 3,8 itd.).

3. Dlatego też unikanie ze strony Kościoła wymawiania imienia Bożego w formie tetragramu ma swoje podstawy. Oprócz przyczyny czysto filologicznej istnieje również powód związany z wiernością Tradycji kościelnej. Od początku jej istnienia święty tetragram nigdy nie był wypowiadany w środowisku chrześcijańskim ani przetłumaczony na żaden język, na jaki została przetłumaczona Biblia.

II. Ustalenia
W świetle tego, co zostało wyłożone, należy przestrzegać następujących wytycznych:

1. W celebracjach liturgicznych, w śpiewach i w modlitwach nie należy stosować ani wymawiać imienia Bożego w formie tetragramu JHWH.

2. W tłumaczeniach tekstu biblijnego na języki nowożytne, przeznaczonych do użytku liturgicznego w Kościele, należy postępować tak, jak to zostało zapisane w Instrukcji Liturgiam authenticam nr 41, tzn. tetragram Boży należy oddać odpowiednikiem Adonaj i Kyrios, czyli Signore, Lord, Seigneur, Herr, Señor, [po polsku: «Pan»] itp.

3. W środowisku liturgicznym, przy tłumaczeniu tekstów, w których słowo hebrajskie Adonaj oraz tetragram JHWH leżą obok siebie, należy przetłumaczyć Adonaj słowem «Pan», a dla tetragramu JHWH stosować formę «Bóg» – zarówno w greckiej Septuagincie, jak i w łacińskiej Wulgacie.

W siedzibie Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, 29 czerwca 2008 r.

+ kard. Francis Arinze
Prefekt Kongregacji
+ abp Albert Malcolm Ranjith
Sekretarz Kongregacji
Tłumaczenie własne na podstawie: LIST DO KONFERENCJI EPISKOPATÓW NA TEMAT IMIENIA BOŻEGO na stronie Episkopatu Polski


Offline Roszada

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #1 dnia: 06 Kwiecień, 2016, 20:25 »
Powyższe to nic nowego. To dyrektywa papieża z 2008 r.
W LITURGII i przekładach LITURGICZNYCH nie używa się imienia JHWH, ale w przekładach pozaliturgicznych tak.
Biblie katolickie z imieniem Jahwe lub JHWH:

Kilkutomowa Biblia Poznańska:

wyd. I, 1973-1975;
wyd. II, 1982-1987;
wyd. III, 1991-1994 (dodruk 1999);
wyd. IV, 2003 (dodruk 2004, 2009, 2013, 2014).

Jednotomowa Biblii Poznańska:

wyd. I, 1998 (dodruki 2004, 2005, 2006, 2007, 2008 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019).

Komentarze do ST, które zawierają tekst biblijny, wydawane przez KUL od 1961 r. do dziś, też zawierają imię Jahwe (komentarz KUL do Księgi Wyjścia zawiera dodatek, tzn. rozdz. „Imię Boże Jahwe”).

Kilkakrotnie również wydawano dodruk II wydania Biblii Tysiąclecia z imieniem Jahwe. Wcześniej było też wydanie I z imieniem Jahwe.

Od 1992 roku rozpoczęto wydawanie wielotomowej Biblii Lubelskiej z imieniem Jahwe.

W 1997 roku ukazała się Biblia Warszawsko-Praska bp. K. Romaniuka. z imieniem Jahwe.

W 2006 roku rozpoczęto wydawać wielotomowy „Nowy Komentarz Biblijny” (Edycja św. Pawła), który zawiera tekst Biblii, a w nim nie imię Jahwe, ale jak w hebrajskim oryginale tetragram JHWH. Prócz tego w tomie dotyczącym Księgi Wyjścia (2009) znajduje się specjalny dodatek o tekście Wj 3:13-15, omawiający „problem pochodzenia i etymologii imienia JHWH” (s. 669).

W latach 2008-2010 wydano też Pismo Św. w kilku tomach z tzw. Prymasowskiej Serii Biblijnej (wyd. Vocatio). Jest to przekład interlinearny (międzywierszowy), który również oddaje imię Boga poprzez hebrajski tetragram JHWH.

Skany Biblii i katolickich publikacji z Jahwe lub JHWH tu:

Imię Boże w Bibliach katolickich

http://www.piotrandryszczak.pl/imie-boze-w-bibliach-katolickich-cz1.html

http://www.piotrandryszczak.pl/imie-boze-w-bibliach-katolickich-cz2.html

http://www.piotrandryszczak.pl/imie-boze-w-bibliach-katolickich-cz3.html

http://www.piotrandryszczak.pl/imie-boze-w-bibliach-katolickich-cz4.html

http://www.piotrandryszczak.pl/imie-boze-w-bibliach-katolickich-cz5.html

http://www.piotrandryszczak.pl/imie-boze-w-bibliach-katolickich-cz6.html


Offline Roszada

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #2 dnia: 06 Kwiecień, 2016, 20:36 »
Dzisiejsze przekłady katolickie bez imienia Jahwe:

wydania III-V Biblii Tysiąclecia
wydanie Biblii paulistów (mieli aspiracje, by ich przekład wyparł z liturgii BT, ale tak się nie stało; Konferencja Episkopatu potwierdziła BT i w nowych lekcjonarzach i mszale nadal jest cytowana BT wyd. V). Wydanie z 2008 (wcześniej NT i Psalmy 2005).

https://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia_Paulist%C3%B3w

Pauliści równocześnie wydawali, jak podano powyżej, przekład nieliturgiczny z JHWH:

Cytuj
W 2006 roku rozpoczęto wydawać wielotomowy „Nowy Komentarz Biblijny” (Edycja św. Pawła), który zawiera tekst Biblii, a w nim nie imię Jahwe, ale jak w hebrajskim oryginale tetragram JHWH. Prócz tego w tomie dotyczącym Księgi Wyjścia (2009) znajduje się specjalny dodatek o tekście Wj 3:13-15, omawiający „problem pochodzenia i etymologii imienia JHWH” (s. 669).


Tusia

  • Gość
Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #3 dnia: 06 Kwiecień, 2016, 20:40 »
Dzisiejsze przekłady katolickie bez imienia Jahwe:

wydania III-V Biblii Tysiąclecia

Pozostawiono w niektórych miejscach.


Offline Roszada

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #4 dnia: 06 Kwiecień, 2016, 20:44 »
Pozostawiono w niektórych miejscach.

We wspomnianych przekładach BT pozostawiono imię Jahwe w wielu miejscach:

Wj 6:2-3, 15:3, 34:5-6, Joz 22:22 i 24, Sdz 2:12, 1Krl 1:37, 9:9, 18:21 i 39, 22:5, 2Krl 10:23, 2Krn 15:9, Ps 68:5, 83:19, 105:7, Iz 42:8, Jr 9:23, 16:21. Umieszcza się je też w przypisach (np. Rdz 2:4, Wj 3:14, Lb 16:24, Lm 3:66, Jl 2:14, Mi 6:7), a także we wstępach do niektórych ksiąg.


Tusia

  • Gość
Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #5 dnia: 06 Kwiecień, 2016, 20:47 »
We wspomnianych przekładach BT pozostawiono imię Jahwe w wielu miejscach:

Wj 6:2-3, 15:3, 34:5-6, Joz 22:22 i 24, Sdz 2:12, 1Krl 1:37, 9:9, 18:21 i 39, 22:5, 2Krl 10:23, 2Krn 15:9, Ps 68:5, 83:19, 105:7, Iz 42:8, Jr 9:23, 16:21. Umieszcza się je też w przypisach (np. Rdz 2:4, Wj 3:14, Lb 16:24, Lm 3:66, Jl 2:14, Mi 6:7), a także we wstępach do niektórych ksiąg.

A mądralińscy będą twierdzić z uporem, że Kościół usunął.


Offline Roszada

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #6 dnia: 06 Kwiecień, 2016, 21:25 »
Tu trzeba dodać że Biblia Tysiąclecia I i II wydanie z imieniem Jahwe nigdy nie była używana w liturgii.

BT wydanie III po prostu stała się przekładem liturgicznym w miejsce przekładu ks. J. Wujka, w którym też nie było nigdy imienia Jahwe.


Offline Fantom

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #7 dnia: 06 Kwiecień, 2016, 21:34 »
W jednych jest,w innych prawie nie ma,w innych znowu jest w wielu miejscach... Tak trudno się zdecydować?Po co tak mieszać?Jaki problem,żeby w każdym przekładzie katolickim były tam gdzie powinne być.Przekłady liturgiczne,pozaliturgiczne.Po co takie rozgraniczenia?Komu ma to służyć i w jakim celu?
''Brak sprzeciwu wobec błędu jest jego zatwierdzeniem, a niebronienie prawdy oznacza jej tłumienie''
 Ignoruję: Tusia,tomek_s


Offline Roszada

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #8 dnia: 06 Kwiecień, 2016, 21:36 »
A co Ciebie to fantom obchodzi? ;D
Jesteś katolikiem? ;)
Ja się cieszę, że jest to uporządkowane.
Mogę sobie brać Biblie jakie chcę.


Offline Fantom

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #9 dnia: 06 Kwiecień, 2016, 21:49 »
Nie jestem,ale bliskie mi osoby są.Będą miały większe zrozumienie komu ma to służyć i w jakim celu zostały wprowadzone takie zmiany.Dla mnie to żadne uporządkowanie.
''Brak sprzeciwu wobec błędu jest jego zatwierdzeniem, a niebronienie prawdy oznacza jej tłumienie''
 Ignoruję: Tusia,tomek_s


Offline Roszada

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #10 dnia: 07 Kwiecień, 2016, 09:40 »
Powtarzam tym co nie rozumieją.
W KK są dwa rodzaje Biblii jeśli chodzi o imię Jahwe.

Przekłady liturgiczne, stosowane podczas mszy i nabożeństw katolickich. Wzorem jest zwyczaj synagogalny, patrz Łk 4:16-18.

Przekłady nieliturgiczne, stosowane indywidualnej lekturze Pisma, w dociekaniach teologicznych, w książkach katolickich, w pracach naukowych, w komentarzach katolickich do Biblii. najkrócej mówiąc w każdej sytuacji nieliturgicznej.

Istnieją też inne podziały Biblii nie związane z imieniem Jahwe.
Np. opracowania naukowe i przekłady popularne.

Żadne lubiki dla fantoma tego nie zmienią.
Zresztą to są przekłady dla katolików a nie dla innowierców.
Oni mają do wykorzystania przekłady protestanckie, żydowskie, laickie oraz ekumeniczne.
« Ostatnia zmiana: 07 Kwiecień, 2016, 09:44 wysłana przez Roszada »


Offline Roszada

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #11 dnia: 07 Kwiecień, 2016, 10:01 »
Świadkowie Jehowy znani są z obnoszenia się ze swoją nauką o imieniu Jehowy. Jednak na przykład w Polsce nie wnieśli oni w kwestii imienia Boga nic nowego.

Przed II wojną światową jednym z katolickich przekładów, używających imienia Jahwe, było kilkutomowe wydanie Biblii (nieukończone z powodu wybuchu wojny) w przekładzie ks. Józefa Kruszyńskiego. Na przykład Pięcioksiąg Mojżeszowy (rok wydania 1937) zawiera w wielu miejscach imię Boże Jahwe zarówno w treści przekładu jak i komentarzach.

Natomiast cały Przekład Nowego Świata Towarzystwa Strażnica z imieniem Jehowa ukazał się po polsku dopiero w roku 1997!
Zanim Świadkowie Jehowy wydali swoją Biblię ukazały się w Polsce też inne biblijne przekłady katolickie z imieniem Jahwe.

Katolicka, ogólnie znana, Biblia Tysiąclecia z imieniem Jahwe ukazała się w roku 1965 (wyd. I).

Od roku 1961 zaczęły ukazywać się komentarze do Starego Testamentu, wydawane przez KUL, które zawierają tekst biblijny, a w nim imię Jahwe (patrz też komentarz KUL do Księgi Wyjścia, rozdz. Imię Boże Jahwe).

   W roku 1971 ukazało się drugie wydanie Biblii Tysiąclecia z imieniem Jahwe.

W roku 1974 zaczęto wydawać kilkutomową Biblię Poznańska (wyd. I, 1973-1975; wyd. II, 1982-1987). W latach 1991-1994 ukazało się III wydanie, a później kolejne. Wszystkie z imieniem Jahwe.

Od roku 1992 roku rozpoczęto wydawanie wielotomowej Biblii Lubelskiej, która również zawiera imię Jahwe.

Wreszcie w tym samym czasie, co Świadkowie Jehowy, w roku 1997, ukazała się Biblia Warszawsko-Praska bp. K. Romaniuka. Ta również zawiera imię Jahwe, choć nie we wszystkich miejscach występowania hebrajskiego tetragramu JHWH.

Później ukazywały się i nadal są wydawane kolejne wydania powyższych Biblii oraz nowe przekłady i serie komentarzy biblijnych, które zawierają albo imię Jahwe, albo tetragram JHWH. Kwestia ta nie jest już dla nas tak istotna, bo to edycje powstałe po wydaniu Biblii Świadków Jehowy.

Wcześniej zaś ukazywały się liczne słowniki biblijne, teologiczne i teologii biblijnej, które zawierają hasło Jahwe i omówienie tego hebrajskiego imienia.

Natomiast do wspomnianego roku 1997 Towarzystwo Strażnica wydało po polsku zaledwie jedną broszurę o imieniu Bożym pt. Imię Boże, które pozostanie na zawsze (1987).

Widzimy zatem, że Świadkowie Jehowy nie mają się czym chwalić w kwestii propagowania imienia Boga, gdyż przed nimi robił to i nadal uskutecznia Kościół Katolicki, który oskarżany jest przez nich o zatajanie imienia Jahwe!


Offline Roszada

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #12 dnia: 07 Kwiecień, 2016, 17:30 »
Przed II wojną światową jednym z katolickich przekładów, używających imienia Jahwe, było kilkutomowe wydanie Biblii (nieukończone z powodu wybuchu wojny) w przekładzie ks. Józefa Kruszyńskiego. Na przykład Pięcioksiąg Mojżeszowy (rok wydania 1937) zawiera w wielu miejscach imię Boże Jahwe zarówno w treści przekładu jak i komentarzach.

Tu jest ta najstarsza drukowana Biblia katolicka z imieniem Jahwe:

http://www.bibliepolskie.pl/przeklady.php?tid=47
« Ostatnia zmiana: 12 Czerwiec, 2017, 10:59 wysłana przez Roszada »


Tusia

  • Gość
Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #13 dnia: 08 Kwiecień, 2016, 18:03 »
Dodałem kilka rzeczy: Jahwe w Liturgii Godzin, wersety z imieniem Jahwe oraz we wstępach Biblii Tysiąclecia V wyd.

http://piotrandryszczak.pl/imie-boze-w-bibliach-katolickich-cz1.html
« Ostatnia zmiana: 08 Kwiecień, 2016, 18:11 wysłana przez Tusia »


Offline Roszada

Odp: Imię Jahwe w Bibliach katolickich
« Odpowiedź #14 dnia: 12 Kwiecień, 2016, 13:44 »
Cytuj
Przed II wojną światową jednym z katolickich przekładów, używających imienia Jahwe, było kilkutomowe wydanie Biblii (nieukończone z powodu wybuchu wojny) w przekładzie ks. Józefa Kruszyńskiego. Na przykład Pięcioksiąg Mojżeszowy (rok wydania 1937) zawiera w wielu miejscach imię Boże Jahwe zarówno w treści przekładu jak i komentarzach.

Tu jest ten najstarsza drukowana Biblia katolicka z imieniem Jahwe:

http://www.bibliepolskie.pl/przeklady.php?tid=47
Wczoraj dostałem PDF tej Biblii ks. Kruszyńskiego, a właściwie Pięcioksiąg z 1937 r., tzn. tom 1.
Owszem zawiera imię Jahwe w dziesiątkach miejsc, ale nie wszędzie, choć w wielu kolejnych miejscach zawiera w przypisie.
Razem fraza Jahw* pada 605 razy.

Przykład Wj 6:2-3:

"I przemówił Bóg do Mojżesza, głosząc mu: „Jam jest Jahwe. Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakóbowi jako Bóg Wszechmogący, ale z imieniem mojem, Jahwe, nie zapoznałem ich".

Również przypisy do tych wersetów zawierają omówienie kwestii Jahwe (s. 331).

Na s. 321 w przypisie tłumacz podaje:

"To określenie, ubrane w formą rzeczową, jest wyrażone za pomocą czterech liter
(spółgłosek) w alfabecie hebrajskim: JHWH, tak zw. Nomen tetragrammaton.
Temu wyrazowi dano te same samogłoski, które posiada imię Boże, Adonaj, stąd dokładna wymowa posiada brzmienie Jehowa. Na początku 19 w. uczeni wprowadzili wymowę Jahwe, której się stale trzymamy."

W roku 1938 wydano dalsze Księgi w tomie 2, a w roku 1939 kolejne w tomie 3. Jednak nie ukazały się inne Księgi po wojnie (komuna, limity papieru itp).

Wcześniej w latach 1926-1936 ks. J. Kruszyński wydał kilka ksiąg biblijnych pojedynczo, również w tłumaczeniu z oryginału hebrajskiego (Na, Jr, Lm, Ba, Ps).
Nie mam jednak na razie do nich dostępu by potwierdzić, czy tam też używano imienia Jahwe, ale są to tłumaczenia z oryginału hebrajskiego, a nie z Wulgaty.