Dzieci dawajcie datki! - filmiki i zadania na jw.org

[oświecona]

Ledwo wysłuchałam, "To mój wybór, mój cel" śpiewane, bo przecież trzeba śpiewać pieśni, na chama wpierają w te dzieci, że chcą być pionierami. A jak nie chcą to co?

Nie wiem jak Wy, ale ja jak zaczynałam się budzić, miałam może z 15-16 lat, to gdy w pieśnie było coś, z czym się nie zgadzałam, to nie śpiewałam tego fragmentu, gdy nie zgadzałam się z treścią modlitwy, to nie mówiłam "amen". Potem jak mi się coś nie podobało w strasznicy to śmiałam się pod nosem, ledwo powstrzymując. A potem przestałam chodzić na zebrania
Swoją drogą, może Jehowa jednak zsyła tym pionierom mannę z nieba? Bez pracy, ale na krewetki to je stać!

A jak przychodzi co do czego, to znałam taką jedną pionierkę stałą, pracowała 8h, wróciła do domu, 10min by zjeść byle co i już do służby na 5h, a jak wróciła to studium osobiste. Dziwne, nie było krewetek i koktajli... Może za mało się jednak starała?

[Tadeusz]

Ciekawe jest to, że kreskówkowa pionierka nie pracuje zawodowo. Z czego ona się utrzymuje? Któż to wie...?

Swoją drogą, może Jehowa jednak zsyła tym pionierom mannę z nieba? Bez pracy, ale na krewetki to je stać!
A jak przychodzi co do czego, to znałam taką jedną pionierkę stałą, pracowała 8h, wróciła do domu, 10min by zjeść byle co i już do służby na 5h, a jak wróciła to studium osobiste. Dziwne, nie było krewetek i koktajli... Może za mało się jednak starała?

Też znałem kiedyś jedną taką pionierkę 
Rano do pracy, z pracy biegiem na zbiórkę i do głoszenia, potem jakieś studium a wieczorem zebranie 3 razy w tygodniu.
Młoda dziewczyna i na pytanie o chłopaka zawsze odpowiadała, że będzie miała takiego męża, co ją będzie utrzymywał, żeby mogła być pionierem. Oczywiście mężem mógł zostać wyłącznie gorliwy ŚJ. Wtedy zapytałem: to ty będziesz pionierem a on ma zasuwać od świtu do nocy na utrzymanie? To kiedy on będzie miał czas na bycie gorliwym ŚJ?
I tu nastą piła konsternacja 

[Tazła]

A jak przychodzi co do czego, to znałam taką jedną pionierkę stałą, pracowała 8h, wróciła do domu, 10min by zjeść byle co i już do służby na 5h, a jak wróciła to studium osobiste. Dziwne, nie było krewetek i koktajli... Może za mało się jednak starała?

 Byłam dzieckiem gdy na naszym terenie urzędowała pionierka z sąsiedniej miejscowości. Była bohaterka jak żyła jej matka mająca zagraniczną emeryturę, a więc mogła sobie pozwolić na beztroskę materialną.
Gdy zmarła matka, ojciec powiedział że nie będzie jej utrzymywał ze swojej emerytury a ona w tym czasie będzie się gzić po okolicy, tak nazywał jej służbę.
Pamiętam poruszenie w zborze jakie wywołał ów ojciec. Tak zacna służba, a on nie chce pomóc.
Jeszcze tylko dwa miesiące była pionierkę, znalazła sobie pracę bo była do tego zmuszona.
Dziś ma ponad 60 lat i nie jest świadkiem. Bardzo często odwiedza ojca na cmentarzu i mówi, że jest mu bardzo wdzięczna za to że odciął ją od gotówki. Gdyby nie jego radykalne decyzje, dziś chodziłaby po śmietnikach i zbierała  surowce aby mieć na chleb.
A tak ma emeryturę i spokojną starość. Na moje pytanie czego żałuje w życiu? Odp...tych straconych lat, kiedy wyglądałam armagedonu. A mogłam mieć rodzinę, męża, dzieci oraz tych ludzi których zbałamuciłam tymi mrzonkami.

[Tadeusz]

Przerażające i smutne jest to, że WTS namawia ludzi - w tym bardzo młodych - do porzucenia szkoły, pracy, nazywając to "uproszczeniem życia" i poświęcenia w głoszeniu. Ale kiedy ci ludzie po wielu latach wiernej służby znajdą się w potrzebie - wtedy WTS odwraca się do nich plecami mówiąc: "każdy ma się troszczyć o siebie" 
W kościołach osoby które poświęcają się w ten sposób, zostając kapłanami bądź zakonnikami, mogą liczyć na dożywotnie utrzymanie. I to jest uczciwe.

[Dietrich]

Na jednym ze zgromadzeń słyszałem "budujące" doświadczenie siostry, która zostawszy ŚJ rzuciła college w USA, który zafundował jej ojciec. Ten zorientowawszy się, że wyrzucił kasę w błoto, odciął przypływ gotówki, co dla młodej ale jednak już dorosłej córki oznaczało szybkie usamodzielnienie się.  Oczywiście córcia nie szczędziła publicznie gorzkich słów pod adresem ojca...
Nie pozostało jej jednak nic innego, jak prędko wyjść za przystojnego pioniera i ruszyć w teren.  Z tego co wiem, to szybko oboje przestali pionierować. I słuch po nich obojgu zaginął.   

[PoProstuJa]

Swoją drogą, może Jehowa jednak zsyła tym pionierom mannę z nieba? Bez pracy, ale na krewetki to je stać!

A jak przychodzi co do czego, to znałam taką jedną pionierkę stałą, pracowała 8h, wróciła do domu, 10min by zjeść byle co i już do służby na 5h, a jak wróciła to studium osobiste. Dziwne, nie było krewetek i koktajli... Może za mało się jednak starała?

Moim zdaniem to nie przypadek, że pionierka ma rysy Japonki. To kraj w którym praca 24 h na dobę nie budzi w nikim zdziwienia. I to by też tłumaczyło te krewetki z ryżem - w Japonii to normalne danie i pewnie nie aż tak wyszukane.
Czyli jeden posiłek dziennie pionierka ma zaliczony, później jakaś oranżadka wieczorem i da się żyć Może za posiłek zapłaciła ta szarowłosa babcia? - wygląda na taką, co może mieć emeryturę

Ja niestety też znam małżenstwo, które prowadziło od zawsze bardzo skrajny tryb życia w stylu: praca i slużba od świtu do nocy i głodowanie. Długo nie wytrzymali tych głodówek i rzucili pionierowanie na rzecz pracy zawodowej. Ale ostatnio słyszałam, ze znow wracają do schematu praca-służba od świtu do nocy. Ta pionierka była tak zajęta, że nie miała nawet czasu by poświęcić mi 2 minuty na rozmowę.

[oświecona]

PoProstuJa, jak babcia też cały czas głosi, to skąd ma mieć emeryturę?

[TomBombadil]

Nie żeby bronić ,ale pionierzy oprócz służby pracują zawodowo.Znam temat blisko od 30 lat,sama kiedys pionierowałam 5 lat.Pracowałam na cały etat.Obecnie pionierzy w okolicy to pomoce dentystyczne,manikiurzystki,księgowe,informatycy itp.Wielu przygotowuje się do służby zdobywając zawodowe kwalifikacje,by mieć potem możliwości.
Może dawno temu sie nie pracowało zawodowo,ale teraz to tylko specjalni nie pracują,no młodociani.Tyle faktów.

[Dietrich]

Nie żeby bronić ,ale pionierzy oprócz służby pracują zawodowo.Znam temat blisko od 30 lat,sama kiedys pionierowałam 5 lat.Pracowałam na cały etat.Obecnie pionierzy w okolicy to pomoce dentystyczne,manikiurzystki,księgowe,informatycy itp.Wielu przygotowuje się do służby zdobywając zawodowe kwalifikacje,by mieć potem możliwości.
Może dawno temu sie nie pracowało zawodowo,ale teraz to tylko specjalni nie pracują,no młodociani.Tyle faktów.

Zgadzam się. Warto wspomnieć że osoby, które z rozsądkiem podeszły do tematu, skończyły szkołę, zdobyły zawód, fach pozwalający się utrzymać, dawały sobie radę przez długi czas jako pionierzy. Zresztą takie były zalecenia - pionier stały ma mieć warunki, by samemu się utrzymać.  Tymczasem znam też wielu, którzy po przemówieniu jakiegoś nawiedzonego obwodowego rzucili się na głęboką wodę. Nie mając żadnych umiejętności poza "TSSK" i "NSK" myśleli, że starsze ciocie ze zboru będą im dawać za darmo jeść.

[Tazła]

Przerażające i smutne jest to, że WTS namawia ludzi - w tym bardzo młodych - do porzucenia szkoły, pracy, nazywając to "uproszczeniem życia" i poświęcenia w głoszeniu. Ale kiedy ci ludzie po wielu latach wiernej służby znajdą się w potrzebie - wtedy WTS odwraca się do nich plecami mówiąc: "każdy ma się troszczyć o siebie" 
W kościołach osoby które poświęcają się w ten sposób, zostając kapłanami bądź zakonnikami, mogą liczyć na dożywotnie utrzymanie. I to jest uczciwe.

 Tak, i coby nie mówić o KK to w tej kwestii dba o swoich. U śJ jesteś cacy jak  hulasz po terenie i nic w zamian nie oczekujesz. A gdy nagle podwinie ci się noga, albo wiek nie ten zostaje człowiek sam, bo przecież mógł o siebie zadbać. Nawet tu na forum byli tacy co pisali, że takie osoby są same sobie winne.

Pewnie, racja w tym jakaś jest. Ale czy w latach ich świetności, ktoś usiadał z nimi i powiedział....słuchaj siostro - bracie doceniamy twoją działalność. Ale wiedz, że wiecznie młody - zdrowy nie będziesz, pomyśl też o swojej przyszłości bo organizacja ci nie pomoże finansowo?
Na pewno nie. Podsycają tylko zapał w ludziach i pozwalają uwiesić się na tej nadziei że raj już blisko i jedno co im potrzebne to wyniki.

[PoProstuJa]

PoProstuJa, jak babcia też cały czas głosi, to skąd ma mieć emeryturę?

Ta babcia na pewno ma emeryturę po zmarłym mężu W Japonii jest najwięcej żyjących 100-latków, więc babcia ma szansę jeszcze długo podziałać w służbie.

Ja też znam pionierów pracujących i głoszących, więc się zdziwiłam, że akurat ta z filmiku nie pracuje. Przy czym wychodzenie z domu o świcie i powroty wieczorem to działanie na krótką metę. Prędzej czy później każdy się wypali. No chyba, że podejmuje pracę na niepełny etat i jest pionierem pomocniczym... to da się spokojnie pogodzić. Dodatkowo wypadałoby nie mieć żadnego czasochłonnego hobby oraz obciążenia w postaci męża (któremu czasem trzeba ugotować) i dziecka (którym wypadałoby się zajmować). A zatem samo przez się rozumie się, że wszelkie plany związane z założeniem rodziny najlepiej przesunąć do czasów po Armagedonie. Niektórzy tak przesuwali i przesuwali i dziś mają 60-lat.

Znam taką długoletnią pionierkę po 50-tce - bez wykształcenia, bez zawodu, bez stażu pracy, bez prawa do renty czy emerytury, bez męża i dzieci; którą utrzymuje jej rodzony brat kawaler. Zastanawiam się tylko czy w razie śmierci brata może ona odziedziczyć po nim emeryturę, bo w przeciwnym razie pozostałyby jej tylko zapomogi i zupki z MOPSu.

[TomBombadil]

Jest jeszcze taki problem,że niektórzy zostają pionierami,rezygnując z fajnej pracy przez jakieś fanatyczne przekonanie,że wtedy zdają się na Jehowę,że tak dowiodą zaufania do Boga.
A próba odwiedzenia od takiego kroku jest traktowana jako nieduchowa.
Za tym stoi oczywiście polityka Strażnicy,może zawoalowana,ale jednak.I mi tych żal,bo kiedyś się ockną.A fajna praca będzie dla młodych.

[M]

Jest jeszcze taki problem,że niektórzy zostają pionierami,rezygnując z fajnej pracy przez jakieś fanatyczne przekonanie,że wtedy zdają się na Jehowę,że tak dowiodą zaufania do Boga.
A próba odwiedzenia od takiego kroku jest traktowana jako nieduchowa.
Za tym stoi oczywiście polityka Strażnicy,może zawoalowana,ale jednak.I mi tych żal,bo kiedyś się ockną.A fajna praca będzie dla młodych.

Ja dziękuję Bogu, że ocknęliśmy się w miarę wcześnie, ale mimo wszystko mam żal, że zmarnowałem najlepsze lata życia na kolportaż czasopism amerykańskiej korporacji na terenach gdzie "są większe potrzeby" przez 70 godzin miesięcznie. Gdybym wykorzystał te lata na normalną pracę jak człowiek to pewnie dzisiaj mieszkał bym już we własnym domu, a także miał dość środków, żeby pomagać drugim, którzy mają mniej. A tak dopiero z ponad 10-letnim falstartem zaczynamy prawdziwe życie...

[PoProstuJa]

Jest jeszcze taki problem,że niektórzy zostają pionierami,rezygnując z fajnej pracy przez jakieś fanatyczne przekonanie,że wtedy zdają się na Jehowę,że tak dowiodą zaufania do Boga.

No właśnie. A jak się okazuje, że zrezygnowali z pracy, a manna z nieba nie leci, to kto jest temu winny? No Bóg rzecz jasna! - bo powinien karmić każdego kto rzuci robotę!

Pisałam już o pionierach którzy głodowali. W pewnym momencie pojawiła im się w głowie myśl, że może powinni oboje podjąć oboje pracę na cały etat - żeby mieć co jeść. I wtedy jakiś brat zaprosił ich na obiad. I oni tak się najedli, że co najmniej przez 3 dni nie byli głodni. Ta siostra uznała to za znak z nieba i postanowiła z mężem jednak niczego nie zmieniać.

Minął jednak rok czy dwa, głód widocznie dalej doskwierał, więc oboje rzucili pionierowanie i znaleźli pracę na zmiany - po 12 godzin dziennie...

[gangas]

  Oczywiście tak było dawniej, jest i będzie pewnie dokąd będą śJ. To nie chęć bycia pionierem, czy spełniania się w organizacji (chociaż mogą sobie tak tłumaczyć) ale strach. Dam z siebie wszytko albo jeszcze więcej, bo zaraz armagedon a ja sobie zasłużę. Zerknijcie do skanów IPN Gedeona tam w latach 50-tych 60-tych o 75' nie wspomnę jest ta sama psychoza. Porzucanie pracy, zaniechanie mimo niespełnionych oczekiwań i dalsze wypatrywanie, bo światło jaśnieje. Lepiej czuwać niż słabnąć w wierze. Ci co zreflektują się wcześniej złapią jakąś prace i coś sobie wypracują w tym zgniłym świecie a inni doczekają starości i kopa w torbę ( teraz w wózek ). Radź sobie sam koluniu, już nie jesteś nam potrzebny.