Nr 149, także przewidziana na pamiątkę, oddaje dobrze swoiste rozdwojenie jaźni WTS-u.
Albowiem w jednej części jest wysławiany Jehowa, że oddał syna na ofiarę, a w drugiej wspomina, że Jezus sam się ofiarował!!!
Chociaż uczciwie trzeba przyznać, że wiele denominacji chrześcijańskich ma z tym niemały problem. Nie wyłączając KK.
Słowa ze 147 mają chyba na celu przekonać przybyłych na pamiątkę gości, że niewolnik ma usprawiedliwienie w Bogu