Wprowadzenie czyśćca
Towarzystwo Strażnica nie może się zdecydować, kiedy pojawiła się nauka o czyśćcu. Popatrzmy poniżej jakie daty podawała ta organizacja. Już ta zmienność dyskwalifikuje wiarygodność Świadków Jehowy.
Uznany w roku 1000
„Czyściec uznano w roku 1000” („Bitwa na niebie czyli spór o nieśmiertelność duszy między badaczami Pisma Św. a x. x. jezuitami” 1923 s. 7).
„Czyściec uznano roku....1000” („Wolność w Nowym Świecie” 1943 s. 12; por. „Walka o wolność na domowym froncie” 1943 s. 16).
Nieznany przez 600 lat
„/czyściec/ jako nauka był nieznany w Kościele chrześcijańskim przez pierwsze 600 lat...” („Upewniajcie się o wszystkich rzeczach” 1957 s. 38).
Pojawił się w szóstym stuleciu i w roku 1439
„koncepcja czyśćca; w Ewangeliach nie ma na ten temat ani słowa. (...) Doktryna o czyśćcu (...) została sformułowana w szóstym stuleciu, a rangę dogmatu kościelnego nadano jej na soborze florenckim (1439)” (Strażnica Nr 19, 1989 s. 6).
Lata 1545 i 1573
„Czyściec
Florencja 1573 n.e.
Trydent 1545 n.e.” (Strażnica Rok CVII [1986] Nr 19 s. 9).
Ciekawe, że w innej publikacji Towarzystwo Strażnica podaje, że w XII i XIII wieku waldensi i albigensi odrzucali istniejąca naukę o czyśćcu (patrz „Człowiek poszukuje Boga” 1994 s. 280).
Zaś Przebudźcie się! z 8 października 2001 roku podaje o nauce o „duszach czyśćcowych” w XI wieku (s. 9).
Nauka ta istniała w I wieku
„Według The Jewish Encyclopedia rabini tak się na to zapatrują: »W dniu sądu ostatecznego będą trzy rodzaje dusz: sprawiedliwe od razu zostaną uznane za godne życia wiecznego, złe trafią do Gehenny, natomiast dusze, których cnoty równoważą się z grzechami, pójdą do Gehenny i będą się w niej wznosić i opadać, dopóki nie wynurzą się oczyszczone«. W tym ostatnim twierdzeniu łatwo rozpoznać opis czyśćca” (Przebudźcie się! Nr 10, 1988 s. 6).
Towarzystwo Strażnica ‘zapomniało’ tu podać, że te wierzenia rabinów dotyczą I wieku, a więc czasu Jezusa na ziemi. Oto komentarz do tego z fachowego podręcznika:
„W ślad za obrazem ważenia przez Boga na wadze ludzkich czynów pojawia się jako dalsza konsekwencja takiej oceny kategoria ludzi, którzy zajmują miejsce pośrednie między sprawiedliwymi a bezbożnymi. Im należy się oczyszczenie przy pomocy ognia gehenny – zdaniem rabinów przeważnie ze szkoły Szammaja. Wspólnota w Qumran wierzy również w »piec« oczyszczający [przypis: 1Q H V, 16; 1 Q M XVII, 1]. »Jest więc nie do zaprzeczenia, że Izrael wierzył w istnienie czyśćca«” (Eschatologia biblijna Nowego Testamentu o. A. Jankowski OSB, Kraków 1987, s. 216).
Rok 604 lub 593
W ulotkach, którymi posługują się Świadkowie Jehowy, zatytułowanych Daty historyczne rozwoju Kościoła Rzymsko-katolickiego napisano:
„Grzegorz Wielki odkrył »czyściec«.....604”.
„Papież Grzegorz I ustanowił wiarę w »czyściec« by wzmocnić stan finansów kurii papieskiej.....593”.
Zauważmy rozrzut czasowy co do papieża Grzegorza.
Około roku 335
Ciekawe jest to, że w jednej ze starszych publikacji Świadkowie Jehowy piszą o mniej więcej 335 roku, jako czasie wprowadzenia czyśćca, a nie o roku 600:
„Nie ma ani jednego wersetu Pisma Św., któryby popierał teorję o »czyśćcu«. Tę naukę kościół katolicki zaczął głosić mniej więcej 1600 lat temu i od tego czasu kapłani katoliccy głosili ją nadal...” (Złoty Wiek 16.10 1935 s. 14 [ang. 26.09 1934 s. 817]).
To nie jest reklama nauki o czyśćcu, tylko niezdecydowanie się Towarzystwa, które chce o nim koniecznie uczyć, czy innych oduczać.
