1921 - Harfa Boża, pierwsza i najbardziej znana książka Rutherforda

[Roszada]

Skorowidz ŚJ podaje:

*** dx86-13 Publikacje Towarzystwa Strażnica ***
1921: Harfa Boża: jv 88, 560, 571-573; w93 1.11 10; w87/3 23

*** jv rozdz. 25 s. 560 ak. 2 Głoszenie publicznie i od domu do domu ***
Cenną pomocą w tej pracy okazała się książka Harfa Boża, wydana w roku 1921. Była przeznaczona głównie dla początkujących i ostatecznie osiągnęła nakład 5 819 037 egzemplarzy w 22 językach. Towarzystwo umożliwiło jej posiadaczom tematyczne poznawanie Biblii w ramach kursu korespondencyjnego. Co tydzień przesyłano im jedną z 12 kart z pytaniami. Na podstawie tej książki prowadzono też grupowe rozważania biblijne w domach

Uczyła ona między innymi o tym, że krzyż należy do najważniejszych prawd Biblii, że Jezus powrócił niewidzialnie w roku 1874, że Russell jest sługą wiernym i roztropnym, że Piramida Cheopsa to Boży pomnik, że czasy ostateczne zaczęły się roku 1799.

Książkę częściowo 'poprawiono' i zmieniono w roku 1928. Odrzucono jednak dopiero po śmierci Rutherforda.

[Roszada]

Edycje polskie ukazywały się w latach:

1921 r. – copyrighted, prawdopodobnie 1922 r. o nakładzie 290.000 egz.
1921 r. – copyrighted, prawdopodobnie 1923 r. o nakładzie 1.020.000 egz.
1924 r. (copyrighted 1921) o nakładzie 1.414.000 egz.
1925 r. (copyrighted 1921) o nakładzie 1.864.500 egz.
1929 r. (copyrighted 1921) o nakładzie 4.232.500 egz.
1930 r. (copyrighted 1921) o nakładzie 4.520.000 egz. Strażnica Rok C [1979] Nr 5 s. 5 podaje: „Zobacz książkę ‘Harfa Boża’, strony 136-140, wydanie z roku 1930”.

Edycje ang. ukazywały się w latach:

1921 r. – nakład 175.000 egz.
1922 r. – nakład 250.000 egz. (edycja niemiecka).
1922-1923 r. – nakład 800.000 egz. (brak daty; copyright 1921).
1924 r. – nakład 1.574.000 egz.
1925 r. – nakład 1.962.000 egz.
1925 r. – nakład 2.077.000 egz.
1925 r. – nakład 2.327.000 egz.
1926 r. – nakład 2.447.500 egz.
1927 r. – nakład 3.042.500 egz.
1928 r. – nakład 3.505.000 egz.
1928 r. – nakład 3.710.000 egz.
1928 r. – nakład 4.490.000 egz.
1928 r. – nakład 4.780.000 egz.
1928 r. – nakład 5.047.000 egz.
1928 r. – nakład 5.345.000 egz.
1932 r. – nakład (ed. australijska po ang.).
1937 r. – nakład 5.736.190 egz. (Printed March 1937).
1940 r. – nakład 5.815.000 egz. (brak roku wydania).
1940 r. – nakład końcowy 5.819.037 egz. („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 560).

[Roszada]

O dziwo studiowano tę książkę, już nieaktualną, nawet w 1943 r.!

Strażnica Nr 19, 1999 s. 23 informuje, że nawet w 1943 r. przeprowadzano z zainteresowanymi studium z „Harfy Bożej”. Podaje ona:

„W roku 1943 usymbolizowałem swe oddanie Bogu przez chrzest w wodzie. W tym czasie prowadziłem studia biblijne w trzech sąsiednich wioskach: Drawiskos, Palaeokomi i Mawrolofos. Jako podręcznika do prowadzenia studiów używałem książki Harfa Boża”.

(por. publikacje, które mówią o kolportowaniu „Harfy Bożej w latach 30-tych np. Strażnica Nr 17, 1995 s. 22, Strażnica Nr 3, 1999 s. 25, „Rocznik Świadków Jehowy 1995” s. 190).

A tam było o krzyżu, o paruzji w 1874, o czasach ostatecznych w 1799.

[Roszada]

Ciekawostki o Harfie:

Strażnica Nr 6, 1968 s. 4 podawała:

„Na przykład w roku 1921 wydana został wyborna publikacja, książka oprawna pod tytułem Harfa Boża”.

Broszura pt. „Działalność świadków Jehowy w Niemczech w czasach nowożytnych” umieściła ciekawostkę na jej temat:

„Sala została gustownie urządzona i mogła pomieścić 800 osób. Bracia nazwali ją ‘Salą Harfy’, zapewne z uwagi na uznanie, jakim cieszyła się książka Harfa Boża” (s. 15).

W reklamówce zamieszczonej w książce pt. „Rząd” (wyd. 1928) o „Harfie Bożej” napisano:

„przez wielu czytelników poczytana jako najlepsza książka na świecie, następna po Biblji” (s. 363).

Jeszcze wydana w 1936 r. książka pt. „Bogactwo” (s. 316) zachęca do nabycia „Harfy Bożej”. Oto słowa jej reklamy:

„Wszystko złoto i srebro, które Państwo zdołaliby zgromadzić na ziemi, nie pomogłyby Im w ‘owym dniu’ (...) Czemu Państwo z tego złota i srebra nie mieliby tedy coś przeznaczyć na szerzenie ewangelji Królestwa i otrzymać prawdziwe bogactwo, mianowicie jedną lub wszystkie niżej wymienione książki?
Harfa Boża, Pojednanie, Rząd, Wyzwolenie, Proroctwo, Życie, Światło (2 tomy), Bogactwo.
Wszystkie napisane są przez sędziego Rutherforda”.

[Roszada]

Przynajmniej jeden raz Towarzystwo Strażnica podało nieprawdę o „Harfie Bożej”. Otóż Strażnica Nr 15, 1988 s. 22 relacjonując pewien dialog swego głosiciela z zainteresowaną sugeruje, że książka ta uczy o przyjściu Chrystusa w 1914 r., a opisana sytuacja miała miejsce pod koniec 1928 r. Oto te słowa:

„»Czy wierzycie w drugie przyjście Pana?« – zapytałam młodego człowieka, który otworzył mi drzwi.
»Drugie przyjście Chrystusa nastąpiło w roku 1914«, wyjaśnił.
Zdumiona odparłam, że to niemożliwe. »Powinna pani przeczytać tę książkę«, powiedział i wręczył mi Harfę Boża. (...) Kilka miesięcy później, 23 marca 1929 roku, zgłosiłam się do chrztu...”.

Nieprawdą tego dialogu jest to, że książka powyższa nie uczy o powrocie Chrystusa w 1914 r., ale w 1874 r.!
Prócz tego w tym czasie nie była jeszcze znana nauka o paruzji Chrystusa w 1914 r., bowiem wprowadzono ją dopiero w pełni po 1930 r.

Oto nauka Harfy o powrocie Jezusa w 1874 r. a nie w 1914:

„Stosując tą samą regułę, dzień za rok, 1335 dni po R. P. 539 sprowadza nas do R. P. 1874, w którym to czasie, według chronologii biblijnej, Pan po raz wtóry przyszedł na ziemię. (...) Czas obecności naszego Pana datuje się od R. P. 1874, jak powyżej udowodniono” (Harfa Boża 1921, 1930 s. 238-239)

[M]

Nieprawdą tego dialogu jest to, że książka powyższa nie uczy o powrocie Chrystusa w 1914 r., ale w 1874 r.!
Prócz tego w tym czasie nie była jeszcze znana nauka o paruzji Chrystusa w 1914 r., bowiem wprowadzono ją dopiero w pełni po 1930 r.

Jak widać już nawet sam WTS gubi się w swoich naukach

[Roszada]

Jak widać już nawet sam WTS gubi się w swoich naukach

No i książka jest do odczytania w Archiwum M:

http://wtsarchive.com/pub/harp-p_harfa-boza

[Roszada]

Książkę częściowo 'poprawiono' i zmieniono w roku 1928. Odrzucono jednak dopiero po śmierci Rutherforda.

Bardzo żałuje, że po polsku nie ukazała się w roku 1928 ani później w latach 1929-1930 wersja zmieniona Harfy.

W języku ang istnieją dwa rodzaje Harfy:
wydania 1921-1927
wydania 1928-1940

W języku polskim niestety cały czas do końca drukowano tę Harfę z 1921, aż do roku 1930.

Dopóki nie miałem dostępu do ostatniej polskiej wersji z 1930 łudziłem się, że może ona jest zmieniona już tak jak ta ang. z 1928.
Owszem miałem tą polską z 1929, ale jeszcze liczyłem że w 1930 coś zmieniono.
Niestety kolega 2 lata temu na allegro kupił tę z 1930 i bez zmian.

Co zmieniono w ang. wersji z 1928?

Np.
usunięto fragment o Wielkie Piramidzie
usunięto fragment o Russellu jako słudze wiernym i roztropnym
usunięto określenie Ducha Św jako "wpływ"
usunięto określenie "kilka lat" co do zmartwychwstania proroków
usunięto wszędzie określenie "święty" jako dodatek do Piotr, Paweł, Jan itp.
usunięto fragment o tym, że szatan jest już wiązany
usunięto fragment, że patriarchowie po 1000 leciu pójdą do nieba
usunięto z okładki i strony tytułowej słowa „Dowody potwierdzające że miliony ludzi z obecnie żyjących nie umrą”
usunięto słowa, „W naznaczonym czasie, Bóg wyleje ducha Swego na cały rodzaj ludzki, aby każdy zrozumiał Jego wspaniały plan. – Joel 2:28, 29” (Harfa Boża 1921 s. 196).

To najważniejsze kwestie, które bez znajomości ang. udało mi się znaleźć.
Szukałem ludzi co by to porównali dogłębniej, ale jak ja tego nie zrobiłem to innym się nie chce albo mają sto powodów by tego nie zrobić.

[Roszada]

Powszechnie sądzi się, że w języku polskim Harfa Boża ukazała się z datą 1921 rok (copyrighted) z nakładem 290.000 egzemplarzy.

Inna edycja z tym samym opisem (Copyrighted 1921) ma nakład 1.020.000 egzemplarzy.

Mam jednak prawo przypuszczać, że ani jedna, ani druga, nie ukazały się w roku 1921, a raczej w roku 1922 i 1923. Dlaczego?
Otóż dlatego, że dopiero jedno z polskich czasopism z października roku 1922 zawiera następującą informację:

„‘Harfa Boża’ wyszła z druku” (Strażnica 01.10 1922 s. 290).

Ang. ed. ukazała się natomiast w 1921.

Przykładowa zmiana tekstu angielskiego z 1928 r. dotyczy usunięcia natury duchowej Abrahama i innych patriarchów, którzy mieli ją otrzymać po skończonym szczęśliwym 1000-leciu i którym obiecywano pójście do nieba.

Oto tekst polski, który jest taki sam jak angielski z roku 1921 i 1927 (paragraf 622):

„Abraham, ojciec wiernych i jego współtowarzysze, którzy pod nadzorem Chrystusa kierowali narodami w tysiącleciu, po skończeniu swej ziemskiej karyery będą wyniesieni do poziomu duchowych istot, gdzie świecić będą jako gwiazdy na wieki wieczne (Daniel 12:3)” („Harfa Boża” [ed. 1921 i 1929] s. 368).

Ten fragment w angielskiej edycji z roku 1928 został zmieniony. Oto nowa treść:

Abraham, the father of the faithful, and his colleagues of like faithfulness, who have, under the supervision of the Christ, directed the people through their millennial trial, have faithfully performed their work, and will be greatly loved by the people. Having during that reign turned many to righteousness, they shine forth as the stars for ever and ever. (Daniel 12: 3) (ang. „Harfa Boża” 1928 s. 363-364, par. 622).

Widzimy z powyższego, że słowa „będą wyniesieni do poziomu duchowych istot” zostały zamienione na „ludzie będą ich bardzo kochali”. Ta pierwsza fraza zawarta była jeszcze w angielskim czasopiśmie z roku 1927,  w którym w odcinkach publikowano książkę pt. Harfa Boża (patrz ang. Złoty Wiek 18.05 1927 s. 543).


O poprzedniej nauce wspomina nawet dziś jeden z podręczników Towarzystwa Strażnica:

„Poza tym wierzono, że ‘wierni mężowie starożytności’ (zwani też ‘świętymi Starego Testamentu’), którzy podczas Tysiąclecia będą na ziemi książętami, pod koniec tego okresu najprawdopodobniej w jakiś sposób dostąpią życia w niebie (Ps 45:17)” („Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 161).

[Roszada]

Harfa Boża dołączyła do innych publikacji wygłaszających obietnice dla „milionów ludzi”. Już na okładce i na stronie tytułowej zamieszczono takie oto slogany:

„Dowody potwierdzające że miljony z obecnie żyjących ludzi nie umrą” (okładka);
„Dowody potwierdzające że miliony ludzi z obecnie żyjących nie umrą” (strona tytułowa).

Później, w podsumowaniu argumentacji tych wywodów, pojawia się znów hasło o „milionach”:

„Widząc zatem, jak stary porządek przemija, że stoimy w bramach nowego ustroju, i że według Pisma Świętego wielu wejdzie do tego nowego świata, z całą pewnością można ogłosić że: MILIONY LUDZI Z OBECNIE ŻYJĄCYCH NIGDY NIE UMRĄ, ponieważ gdy im dane będą błogosławieństwa restytucyi, wielu z nich przyjmie takowe i podporządkuje się nowemu porządkowi rzeczy” (Harfa Boża 1921 s. 345-346; por. s. 256).

[Roszada]

Harfa Boża o Wielkiej Piramidzie:

„W zwykłych budynkach nie kładzie się kamienia węgielnego; lecz w tym budynku Bożym znajduje się kamień węgielny, a nim jest Jezus Chrystus. Kamień u szczytu piramidy jest węgielnym kamieniem, i sam w sobie stanowi doskonałą piramidę. Inni członkowie ciała zatem muszą podporządkować się pod Chrystusa, który jest węgielnym kamieniem, jak to pięknie pokazuje Wielka Piramida w Egipcie. Zobacz Izajasza 19:19” (Harfa Boża 1921, 1929, 1930 s. 194, par. 317).

W ang. wersji w roku 1928 Wielka Piramida zniknęła:

„Christ Jesus, who is God’s anointed King, is the chief corner Stone mentioned in this prophecy. The anointed ones who prove faithful unto death will, as living stones, be made a part of this building. The latter are the members of the body of Christ and must be made into his likeness and image” (ang. Harfa Boża 1928 s. 192, par. 317).

[Roszada]

Harfa z 1921 uczyła o żniwie w latach 1878-1918, podczas którego Pan zbierał swoją pszenicę:

„Pismo Święte wykazuje, że pomiędzy wiekiem żydowskim, a wiekiem ewangelii zachodzą ścisłe równoległości. Równoległości te odnoszą się nie tylko do czasu, lecz i do dziejów. Wiek Żydowski skończył się żniwem, które rozpoczęło się od chwili wniebowstąpienia naszego Pana w R. P. 33. Przez wyraz ‘żniwo’ rozumiemy zgromadzenie ostatków z pośród żydów do Chrystusa.  Z orzeczenia Jezusa jasno widzimy, że i wiek ewangelii ma się skończyć żniwem, podczas którego On sam będzie obecny, kierując dziełem żniwa. Przez trzy i pół lat od czasu swego ofiarowania i chrztu Jezus przygotowywał żydów do żniwa. Należałoby się spodziewać, iż podobnie stanie się i przy końcu wieku ewangelii; i tak też znajdujemy. Dodając trzy i pół roku do 1874, roku obecności Pańskiej, otrzymujemy r. 1878. Podczas tej obecności od r. 1874 do r. 1878 Pan robił przygotowania do żniwa wieku ewangelii. Żydowskie żniwo trwało 40 lat, kończąc się R. P. 73. Na podstawie tego należałoby się spodziewać, że ogólne żniwo wieku ewangelii skończy się w r. 1918” (Harfa Boża 1921 s. 243-244, par. 411).

Co ciekawe, nowa ang. Harfa z 1928 wydłużyła żniwo na 50 lat (a nie 40 lat) do roku 1924 i rozpoczęła je od roku 1874 (a nie od 1878):

„The Lord used the natural harvest to illustrate the harvest of his people at the end of the age. There was a harvest of certain of the Jews at the end of the Jewish Age (John 4:35, 36). There is a parallel harvest period in the Christian era; and since the Lord used the natural wheat harvest of Israel as a picture of the harvest of his people, it might not be out of place here to say that from the time of the beginning of the Jewish harvest until Pentecost was fifty days; and earrying out the Biblical rule of a day for a year, it would not be unreasonable to conclude that the harvest of the Christian era would cover a period of fifty years. During the period of time since 1874 there has been a great gathering together of Christian people from different quarters of the earth, without regard to erecd or denomination.” (ang. Harfa Boża 1928 s. 240-241, par. 411-412).

Okres 40-letni (1878-1918) stał się 50-letnim (1874-1924) i częściowo w innym czasie.
Oto polski tekst pochodzący z broszury „Powrót naszego Pana” (1925), który jest identyczny jak w ang. „Harfie Bożej” z 1928 r.:

„od zapoczątkowania naturalnego żniwa żydowskiego aż do końca czyli Pięćdziesiątego (Zielonych Świątek) upływało 50 dni; i zastosowując regułę biblijną dzień za rok, zdaje się zupełnie słusznem wnioskować, że żniwo Wieku Ewangelji miało być okresem 50 lat. W tym perjodzie od 1874 odbywało się wielkie gromadzenie Chrześcijan z rozmaitych części świata z pośród rozmaitych wyznań i wierzeń” (s. 31).

 „Jego obecność zaznaczyła się z rokiem 1874. I od tego czasu On prowadził dzieło żniwa” (s. 36).

I to żniwo z czasem odrzucono. Wpierw powołanie do nieba wydłużono do 1931 r., później do 1935 r., a wreszcie w 2007 roku zniesiono tę barierę.

[Roszada]

Harfa Boża z roku 1921, a także polskie wydania z lat 1929 i 1930 zawierały całą pieśń pochwalna o C. T. Russellu jako "słudze wiernym i roztropnym":

„Całkiem rozsądnie przypuszcza się, że Pan w czasie żniwa miał specyalnego posłańca, wyróżnionego od innych, ogłaszającego obecność Jego i czas żniwa. Taki posłaniec znajdował się na ziemi. Jezus powiedział, że przygotował specyalny urząd dla tego posłańca, który w czasie wtórej obecności Jego rozdawać miał pokarm na czas słuszny dla domowników wiary. Dla Chrześcijan pokarmem na czas słuszny jest właściwe zrozumienie Pisma Świętego. Tu zaznaczamy chwalebne spełnienie się obietnicy Pańskiej względem specyalnego sługi, co jest dalszym dowodem Jego wtórej obecności od r. 1874. W odpowiedzi na zapytanie co do Jego wtórej obecności, Jezus rzekł: ‘Któryż tedy jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił pan jego nad czeladzią swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny? Błogosławiony on sługa, któregoby, przyszedłszy pan jego, znalazł tak czyniącego; zaprawdę powiadam wam, że go nad wszystkiemi dobrami swemi postanowi’ Ew. Mateusza 24:45-47. Około r. 1870 Karol Taze Russell, pochodzący z Allagheny, Pennsylvanii, wówczas prawdziwie poświęcony Chrześcijanin i pilny badacz Słowa Bożego (...) [dalej na trzech stronach podano epizody z życia i dorobku Russella, które pomijam] Karol Taze Russell, później znany jako Pastor Russell, był największym kaznodzieją tegoczesnej doby. (...) Niezawodnie Pastor Russell zajmował stanowisko owego specyalnego sługi, które mu Pan przygotował, i jako taki spełniał urząd mądrego i wiernego szafarza, wydając pokarm na czas słuszny dla domowników wiary. Pastor Russell skończył swój ziemski bieg w r. 1916. (...) Ci chrześcijanie nie są naśladowcami pastora Russell’a lecz naśladowcami Pana, którzy pożywają z pokarmów, które Pan przygotował dla nich przez Swego wiernego i mądrego sługę” (Harfa Boża 1921, 1930 s. 245-8, par. 416-422).

W ang. wersji z roku 1928 treść paragrafów 416-422 w „Harfie Bożej” została zmieniona. Całkowicie usunięto naukę o Russellu jako słudze wiernym i roztropnym, a wprowadzono między innymi wykładnię o tym, że Pan przyszedł do swej świątyni duchowej wiosną 1918 r. odrzucając chrześcijaństwo (ang. Harfa Boża 1928 s. 244, par. 419).
W polskiej wersji z 1929 i 1930 pozostało po staremu.

[Roszada]

Padlina z Mt 24:28 to:

„Jezus rzekł: ‘Gdziekolwiek będzie ścierw, tam się zgromadzą i orły.’ (Ew. Mateusza 24:28) Tak jest w istocie. Ścierw o jakim tu mowa odnosi się do duchowego pokarmu, przygotowanego dla domostwa wiary” (Harfa Boża 1921 s. 248).

Ta interpretacja zachowała się w Towarzystwie do dziś:

„Gdziekolwiek jest trup, tam się zbiorą orły” („Chrześcijańskie Pisma Greckie...” – Mt 24:28).

Strażnica Nr 7, 1990 s. 24 tak komentuje ten werset:

„orły, zgromadzą się tam, gdzie będzie można znaleźć zdrowy pokarm duchowy”.

Cóż, jeśli Towarzystwo zrównuje swe nauki ze „ścierwem” (padliną) czy „trupem” to jest to jego sprawa. Chyba nie warto polemizować z ich poglądem.

[Roszada]

Najbardziej znane fragmenty z Harfy.

Powrót Jezusa w roku 1874

„Dopiero w r. 1874, przyjścia naszego Pana, zorganizowano pierwszą organizację robotniczą. Od tego czasu światło wiedzy znacznie się powiększyło w dziedzinie wynalazków, których jest za wiele, aby je tu wyliczyć. Wymieńmy tylko te z główniejszych, które odkryto po roku 1874, w dalszy dowód obecności naszego Pana. Główniejsze wynalazki są: maszynki do dodawania, latawce, glin, antyseptyczna chirurgia, sztuczne farby, samochody, kolczasty drut, rowery, karborund, ogniotrwałe kasy, celuloza, korespondencyjne szkoły, centryfugi do oddzielania śmietany,  opis najciemniejszej Afryki, parowe pługi, Boski Plan Wieków, elektrowozy, dynamit, windujące schody, gazolinowe motory, żniwiarki, świetlny gaz, indukcyjne motory, linotypy, maszynki do wyrabiania zapałek, monotypy, migawkowe obrazki, północny i południowy biegun, kanał Panamski, pasteuryzacya, promienie Roentgena, maszyny do szycia trzewików, bezdymny proch, submaryny, rad, drapacze chmur, podziemna kolej, fonografy, telefony, maszynki do pisania, maszynki do czyszczenia dywanów zapomocą powietrza, i telegraf bez drutu” (Harfa Boża 1921, 1930 s. 243).

„Stosując tą samą regułę, dzień za rok, 1335 dni po R. P. 539 sprowadza nas do R. P. 1874, w którym to czasie, według chronologii biblijnej, Pan po raz wtóry przyszedł na ziemię. (...) Czas obecności naszego Pana datuje się od R. P. 1874, jak powyżej udowodniono” (jw. s. 238-239).

Mniej więcej w latach 1930-1934 odrzucono definitywnie datę 1874, jako rok paruzji Jezusa (w tych latach pojawiały się w publikacjach obie daty tzn. 1874 i 1914).