No witam wszystkich.

[Córka Weterana]

Coś o sobie. Postaram się krótko. Mój największy problem jest taki, że w sumie mam już dość wspominania tego, co było.
A było to 29 lat życie w organizacji śJ. Najpierw wychowywanie "w prawdzie", a potem 9 lat życia po chrzcie. W 2011 roku na skutek różnych czynników podjęłam decyzję o odejściu z organizacji i rozwodzie z ówczesnym mężem - fanatykiem śJ. Nowe życie udało mi się szczęśliwie ułożyć w ciągu niespełna 3 lat.
Tata mnie prosił, żebym się tu zarejestrowała.
Jak ktoś ciekaw, niech pyta, na pytania chętnie odpowiem, łatwiej mi odpowiadać niż od zera pisać o sobie pozdrawiam

[Roberta1]

Mój największy problem jest taki, że w sumie mam już dość wspominania tego, co było.

I o to chodzi!
Wspomnienia są świadkami przeszłości, więc niech pozostaną na uboczu głównego nurtu życia, które gna radośnie do przodu.
Pozdrawiam

[Roszada]

Witaj!
Każdy exŚJ ma w zanadrzu jakieś miłe wspomnienia, czasem humorystyczne i dziwne ze służby.
Np. mój znajomy ŚJ nosił dużą torbę na długim pasku. Pytam się czemu taka duża i taki długi pasek.
Odpowiedź: przeciw psom, które po otwarciu drzwi przez gospodarza wylatują między jego nogami i prosto na moje nogi. Dla osłony.

[szczebiotka]

Witaj córko Weterana

[Córka Weterana]

Witaj!
Każdy exŚJ ma w zanadrzu jakieś miłe wspomnienia, czasem humorystyczne i dziwne ze służby.
Np. mój znajomy ŚJ nosił dużą torbę na długim pasku. Pytam się czemu taka duża i taki długi pasek.
Odpowiedź: przeciw psom, które po otwarciu drzwi przez gospodarza wylatują między jego nogami i prosto na moje nogi. Dla osłony.

Miłe wspomnienia? Mam. Chociaż co z tego, skoro wspomnienia w większości związane są z ludźmi, którzy dzisiaj nie poznają mnie na ulicy... przez to te wspomnienia nie mogą być idealne.

[M]

Witaj Córko Weterana. Tak mamy na Ciebie wołać, czy masz jakiś pseudonim artystyczny?

Super, że są tu na forum całe rodziny, które uciekły z sideł WTS-u. Oby tak dalej, w kupie siła .

[R2D2]

Witaj Córko Weterana
Miło, że jesteś

[Córka Weterana]

Witaj Córko Weterana. Tak mamy na Ciebie wołać, czy masz jakiś pseudonim artystyczny?

Super, że są tu na forum całe rodziny, które uciekły z sideł WTS-u. Oby tak dalej, w kupie siła .

Nie mam pseudonimu, córka jest trafna, bo zarówno "prawdę" poznałam od rodziców, jak też i później "prawdę o prawdzie"

[gedeon]

Witaj, Córko Weterana. Powiem Wam to fantastyczna dziewczyna, a jaka bojowa, no talent, talent, aż mi się chcę napisać Twoje imię, ale pewnie napiszesz je sama. No i rodzinnie nam się zrobiło a Córka godna swych rodziców.

[Ella]

masz  niezły  staż w  organizacji ; witaj   miło  słyszeć ,ze poskładałaś  wszystko  od  nowa , życzę  aby  wszystko  co  Cię  teraz  spotka wynagrodziło  Ci  czas  spędzony  w  jw.org 

[Córka Weterana]

Dlatego też piszę o tym, bo zaraz po odejściu jeszcze mnie prześladował taki strach przed utratą błogosławieństwa i opieki. Niby wszystko wiedziałam, że organizacja skrewiła, że niemożliwe by Bóg ją popierał, ale ten strach latami tkwił, więc trudno się go było pozbyć. I kiedy mi się wszystko poukładało to tylko się śmiałam z dawnego strachu. Co ta organizacja robi z człowiekiem...

[Noc_spokojna]

Coś o sobie. Postaram się krótko. Mój największy problem jest taki, że w sumie mam już dość wspominania tego, co było.
A było to 29 lat życie w organizacji śJ. Najpierw wychowywanie "w prawdzie", a potem 9 lat życia po chrzcie. W 2011 roku na skutek różnych czynników podjęłam decyzję o odejściu z organizacji i rozwodzie z ówczesnym mężem - fanatykiem śJ. Nowe życie udało mi się szczęśliwie ułożyć w ciągu niespełna 3 lat.
Tata mnie prosił, żebym się tu zarejestrowała.
Jak ktoś ciekaw, niech pyta, na pytania chętnie odpowiem, łatwiej mi odpowiadać niż od zera pisać o sobie pozdrawiam

Witaj Córko