Wróćmy zatem do Australii, gdzie nikt nikogo do obozu nie ciągał.
Byli krótko zdelegalizowani a kary za odmowę wynosiły 0,5 roku:

„W następnym tygodniu pięciu członków rodziny Betel zostało uwięzionych przez sześć miesięcy w sprawie neutralności, a sąd odmówił uznania ich za kaznodziejów” (ang. Rocznik Świadków Jehowy 1983 s. 76; por. Strażnica Nr 7, 2001 s. 25-26 – „W następnym tygodniu pięciu członków rodziny Betel, wśród nich Lloyd, trafiło do więzienia (...) Po upływie czterech i pół miesiąca Lloyd wyszedł na wolność”).

„Rok wcześniej [w 1942 r.] Aubrey Wills, Norman Bellotti i ja dostaliśmy powołanie do wojska. Aubrey i Norman zostali wezwani tydzień przede mną i skazani na pół roku więzienia. (...) Gdy i ja dostałem spodziewany wyrok sześciu miesięcy pozbawienia wolności, w myśl wskazówek z Biura Oddziału w Sydney od razu złożyłem apelację (...) To zdumiewające, ale odwołanie przyniosło skutek, bo akt oskarżenia zawierał błędy formalne!” (Strażnica Nr 21, 2007 s. 11-12).

   Później Świadkowie Jehowy, jeszcze podczas wojny, wywalczyli sobie już zwolnienie ze służby wojskowej:

„W czerwcu 1943 roku pionier specjalny Frank Grundy został skazany na karę więzienia za odmowę złożenia przysięgi dotyczącej poboru do armii. Jego argument obronny, że jako kaznodzieja religii nie był zobowiązany do złożenia przysięgi, nie był uznany przez sędziego. Złożono odwołanie. Ostatecznie pisemny wyrok, utrzymujący, że brat Grundy był »kaznodzieją religii« [ang. “minister of religion”] w rozumieniu ustawy o obronie, został wydany przez sąd wyższej instancji. Wyrok ten stał się precedensem o nieocenionej wartości w uzyskaniu uznania dla innych przedstawicieli Towarzystwa. Te korzystne decyzje poprzedziły zauważalną zmianę w postawie sędziów, gdy usłyszeli roszczenia młodych mężczyzn ze Świadków Jehowy o zwolnienie ze służby wojskowej jako kaznodzieje religii” (ang. Rocznik Świadków Jehowy 1983 s. 91-92).

   Tak było z nielicznymi Świadkami Jehowy powoływanymi do wojska. Towarzystwo Strażnica nie podaje innych przykładów więzionych głosicieli, poza tymi kilkoma.
Towarzystwo Strażnica samo pisze o więzieniu i kompromisie następująco:

„W Australii niewielu braci odbywało karę pozbawienia wolności; jednakże wielu braci namawiano do pójścia na kompromis ze światem, a czyniąc to utracili swoją błogosławioną pozycję w tym kraju” (ang. Strażnica 01.06 1947 s. 173 – In Australia a few brethren served prison terms; however, many of the brethren were urged to compromise with the world and, by so doing, forsook their blessed stand in the land).

Okazuje się, że dyktatorskie oblicze Jehowy dostrzeżono wcześniej, w Erze przedrutherfordowskiej. Jednak już Russell był wynalazcą Dyktatora:

„Jehowa, nasz Bóg, jest dyktatorem (...) Jako Dyktator wyznaczył Chrystusa Jezusa jako »Głowę ciała, kościoła«” (ang. Strażnica 01.04 1902 s. 2984, 2985 reprint).

Może nie wielka tyle tylko że w Austrii był jeden z najcięższych obozów koncentracyjnych,w którym świadkowie odmówili wstąpienia do wojska.Jeden z pensjonariuszy tego obozu powiedział,że Oświęcim to w porównaniu z Gusen to ledwie sanatorium.Podziwiam tych wszystkich ,którzy w 21 wieku z perspektywy klawiatury z taką łatwością oceniają wybory ludzi będących w dramatycznej sytuacji i z ich perspektywy żaden wybór nie był dobry.

  społeczeństwo postrzega ich po prostu jak frajerów, którzy dali się wrobić w sektę.

    Ogólnie biorąc społeczeństwo nie ma pojęcia co to naprawdę śJ. Nie odbierają ich jako sekty, większość uważa że to przemili, uprzejmi ludzie, choć trochę natarczywi ze swoim głoszeniem.

Tak naprawdę za frajerów uznajemy my byli śJ sami sobie . Bo daliśmy się omamić, wykąpać i wierzylismy w te bajki.  I choć mało kto się do tego przyzna, bo lepiej do swojego wstąpienia dorobić ideologię, to tak naprawdę byliśmy naiwni jak dzieci.

A więc nie ma co się złościć, wszyscy jesteśmy z tej samej gliny.