Większość ŚJ uważa, że w I wieku, tak jak dziś, chrześcijanie chodzili od domu do domu i pukali w drzwi.
Nie biorą pod uwagę siepaczy Nerona, prześladowań i ukrywania się.

Ostatnio czytając Raya Franza zwróciłem uwagę na ten oto fragment:

"Niektórzy byli Świadkowie z niepokojem stwierdzają, że w ich odczuciu
prowadzą zbyt spokojne życie, podczas gdy powinni „coś robić”, czynić
więcej i mieć większe osiągnięcia. Wydaje się, że osoby wywodzące
się z organizacji Strażnicy żywią potem przekonanie, iż służba dla Boga,
Chrystusa i ludzkości musi być nadzwyczajną, szczególną formą działalności,
która odróżnia jej wykonawcę od innych ludzi. Jest jednak nieprawdopodobne,
by nowo nabyta wiara wpłynęła na zmianę codziennych zajęć w przypadku olbrzymiej większości chrześcijan żyjących w I wieku. Były to bowiem czasy, gdy mężczyźni pracowali od wschodu do zachodu słońca przez dwanaście godzin dziennie, gdy kobiety nie posiadały współczesnych wynalazków ułatwiających pracę, a także gdy wielu chrześcijan należało do około 60 milionów niewolników żyjących w obrębie imperium rzymskiego. Plan i harmonogram dnia mógł pozostać zasadniczo taki sam" (Kryzys sumienia 2006 s. 456-457).

Nie posiadamy też żadnych świadectw z pism wczesnochrześcijańskich z wieków I-IV, które by mówiły o procederze chodzenie od domu do domu.

Owszem byli różni misjonarze, tak jak w opisano w Dziejach Apostolskich, gdzie pisano o Pawle, Barnabie, Piotrze, Janie. Oni zaś odwiedzali domy chrześcijan gdzie się gromadzono, a nie chodzili od drzwi do drzwi.

Większość ŚJ uważa, że w I wieku, tak jak dziś, chrześcijanie chodzili od domu do domu i pukali w drzwi.
Nie biorą pod uwagę siepaczy Nerona, prześladowań i ukrywania się.

Ostatnio czytając Raya Franza zwróciłem uwagę na ten oto fragment:

"Niektórzy byli Świadkowie z niepokojem stwierdzają, że w ich odczuciu
prowadzą zbyt spokojne życie, podczas gdy powinni „coś robić”, czynić
więcej i mieć większe osiągnięcia.

Znam to. W pewnym momencie, jeszcze jak byłam SJ, postanowiłam więcej czasu poświęcać studiom tym na uczelni. Ciągle mi się jednak wydawało, że coś ze mną nie tak, że za mało czasu poświęcam "sprawom królestwa", a za dużo świeckim, przez co do końca nie mogłam skupić się na nauce.
Później, po opuszczeniu organizacji, też ciągle wydawało mi się, że muszę coś robić, jeśli nie dla Boga, to dla ludzi, dla społeczeństwa, że muszę mieć więcej osiągnięć itd. Skończyło się depresją, bo w ogóle nie odpoczywałam, po pracy zawodowej brałam się za działalność społeczną, w dodatku wiele osób, którym pomagałam, okazało się tego niewartych. Jak napisała Apostates w innym wątku, chcieli, żeby im pomagać, ale na ich zasadach.
Psychiatra oprócz leków zalecił mi terapię, którą ponoć się stosuje wobec osób cierpiących na stres pourazowy. Generalnie uczy się takich ludzi odpoczywać, cieszyć się tym, że można siedzieć w domu z kubkiem kawy czy herbaty, czytać książkę (czy robić coś innego, co się lubi), cieszyć się tym, że nigdzie nie trzeba się śpieszyć etc.
Swoją drogą, fajnie jest się dowiedzieć, że nie tylko ja po opuszczeniu organizacji czułam presję, żeby coś robić, mieć nowe osiągnięcia etc.

Ray Franz pisze:

"I w tym tkwi paradoks. Pomimo wzmożonej aktywności w głoszeniu
„od drzwi do drzwi” ludzie w zasadzie niewiele wiedzą o Świadkach Jehowy." (Kryzys sumienia 2006 s. 5).

Dz 5, 42



Interlinia Świadków Jehowy:

Dz 5, 42

A możesz powiedzieć, co to są za przekłady interlinearne?

Pierwszy to intelinia Vocatio, a druga, tak jak napisałem, interlinia wydana przez Towarzystwo Strażnica.

http://piotrandryszczak.pl/dlaczego-swiadkowie-jehowy-glosza-od-domu-do-domu.html

Nie posiadamy też żadnych świadectw z pism wczesnochrześcijańskich z wieków I-IV, które by mówiły o procederze chodzenie od domu do domu.

Przecież o głoszeniu od domu do domu czytamy w Biblii więc na co komuś jeszcze jakieś świadectwa ? Podawałam wcześniej w innym temacie te fragmenty z Biblii.

A w Rzymie zwykły plebejusz nie mógł od tak sobie zapukać do domu patrycjusza i poprosić o rozmowę. Za taki wyczyn mógłby mieć, delikatnie mówiąc, nieprzyjemności. Tym bardziej, że chodzi o rozmowę w stylu: "Moja religia jest super, a twoja do bani". Stąd widać, że niemożliwe było głoszenie "od domu do domu" takie, jakie dzisiaj uskuteczniają ŚJ.

Być może już wtedy uczniowie Jezusa bardziej słuchali Boga niż ludzi i nie bali się głosić po domach jak czytamy w Biblii.

Dosłownie czytamy według domów.

Ale kombinacje. Według rynków też głosili czy nie ?

Dzieje 5 42 Nie przestawali też co dzień nauczać w świątyni i po domach i głosić Dobrą Nowinę o Jezusie
Chrystusie.
Dzieje 20 20 Jak nie uchylałem się tchórzliwie od niczego, co pożyteczne, tak że przemawiałem i nauczałem
was publicznie i po domach,

Jak znajdowano tych, których nauczano potem po domach ?

Ale kombinacje. Według rynków też głosili czy nie ?

Nie wiem, czy jest w Biblii wyrażenie "według rynków". Podaj, jeśli możesz, wersety, które w tekście oryginalnym mają "według rynków"; sprawdzę, jak różne przekłady to oddają.

Wiadomo, że nie głosili od domu do domu. Przecież by ich zaraz Neron, Domicjan czy inny Trajan od ręki wyłapał. Lol.

Niewolnicy to nawet nie mieliby czasu, żeby głosić od domu do domu. Już widzę niewolników, jak chodzą od domu i na koniec miesiąca składają sprawozdanie