https://www.medonet.pl/choroby-od-a-do-z/choroby-neurologiczne,operowal-corke-swiadkow-jehowy--zlamal-ich-najwazniejsza-zasade--dla-nich-bylo-to-gorsze-niz-smierc,artykul,21108279.html

   Lekarz wybrał dla niej życie zamiast śmierci.
   Niestety, wielu śj traci życie z powodu tej śmiertelnej doktryny
   I nikt z ck nie bierze na siebie odpowiedzielaności za te wszystkie tragedie doprowadzające do zgonów.
   I nikt nie weźmie, nawet jeśli światło doktryny się zmieni.

   Każdy obywatel naszego państwa (również śj) ma prawo wyboru metody leczenia, a przecież życie jest wartością największą jaką ma człowiek.
   Powszechnie wiadomo jest na całym świecie, że odmowa transfuzji krwi przez śj jest dyktatorsko im narzucona przez władze strażnicy!
   A w przypadku przyjęcia jej, takiej osobie grozi wykluczenie ze zboru i co za tym idzie okrutny ostracyzm stosowany w tej sekcie.
   Co Wy o tym sądzicie?

Rzecz w tym, że niestety nie wiadomo, że odmowa transfuzji jest narzucona. Organizacja żongluje w literaturze różnymi sformułowaniami w taki sposób, że jeśli przyjdzie co do czego, okaże się, że to była wyłącznie osobista decyzja. Sprawa ma się podobnie z wykluczeniem. Ile to już razy org argumentował przed sądem, że każdy podejmuje osobistą decyzję o tym, czy zerwać kontakt z matką/dzieckiem? Tutaj jest to samo.

Poza tym, literatura:

"Rozważmy przykład brata o imieniu Bob. Znalazł się on w szpitalu, gdzie miał przejść poważną operację. Poinformował lekarzy, że pod żadnym pozorem nie zgadza się na transfuzję krwi. Chirurg zgodził się uszanować jego decyzję."

Innym razem rozwadnia się temat:

"Dowiedz się, co pomoże ci podejmować decyzje dotyczące leczenia z użyciem krwi."

"Upewnij się, że twoje decyzje pozwolą ci zachować czyste sumienie."

Oczywiście powyższe nieraz występuje w kontekście leczenia frakcjami krwi, ale czy to ważne? Czy nie wynika z tego, że krew i leczenie z jej użyciem to osobista decyzja?

Innym razem w literaturze pisze się wprost:

"Właśnie dlatego nie zgadzamy się na transfuzję krwi."

"Chrześcijanie nie zgadzają się na transfuzję krwi pełnej ani żadnego z jej czterech głównych składników."

"Dlaczego chrześcijanie nie zgadzają się na transfuzję krwi?"

Co z tego wynika? Nie mogą przyjmować krwi, tak? Powiedzmy, że tak. Z powyższego wynika przede wszystkim to, że nie zgadzają się na transfuzję krwi. Teraz wystarczy dodać, że jest to wynikiem ich osobistych decyzji sumienia wyszkolonego na podstawie Biblii.

Taką grę można ciągnąć bez końca. Jak widać to nie działa w Rosji, ale tam są jednak trochę inne standardy niż w większości krajów. Natomiast w krajach takich jak nasz, czy nawet Norwegia, wszystko odbywa się już w białych rękawiczkach, w próbie uszanowania zarówno prawa do wyznawania osobistych przekonań religijnych z jednej strony, a z drugiej do tego, by nie stawać się ofiarą takich przekonań religijnych, co nie jest proste, a w oczywisty sposób organizacja tego nie ułatwi.

Czym sytuacja opisana przez ciebie różni się od sytuacji wszystkich innych dzieci? Na przykład takich, których rodzicami są antyszczepionkowcy. Oni także podejmują decyzję za swoje dzieci i także składają je na ołtarzu swoich przekonań "religijnych". Jak widać jednak, cały czas ludzie mają prawo decydować w takich sprawach, ponieważ nie są to sprawy proste. Co ma wziąć pod uwagę sąd, dokonując oceny takiej sytuacji? Czy jeśli wierzenia rodziców są szkodliwe, to czy w ogóle powinny być dopuszczalne w społeczeństwie? A nawet, jeśli są szkodliwe i je dopuszczamy, to przecież są to przekonania tych rodziców, którzy podejmują takie decyzję w najlepszym interesie dziecka. To oczywiście nie jest najlepszy interes tego dziecka, ale oni są w to bardzo przekonani i wierzą, że właśnie to jest dla ich dzieci najlepsze.

Nie mamy tutaj do czynienia z sytuacją, w której rodzic bije dziecko kablem od komputera albo drzwiami od lodówki. Taka sytuacja byłaby jasna. Natomiast sytuacja taką, o jakiej rozmawiamy tutaj, już nie jest jasna. Postawienie granicy pomiędzy poglądami jest bardzo trudne - gdzie są te akceptowalne, a gdzie nie. Jeśli sędzia odbierze prawa rodzicielskie w takiej sytuacji w kraju takim jak Polska, czy jakimkolwiek innym, w którym świadkowie Jehowy są zarejestrowanym związkiem wyznaniowym, to będzie to oznaczać, że sąd odmówił prawa do wolności religijnej. Wolność religijna natomiast ma to do siebie, że rodzice mają swobodę wychowywania dzieci zgodnie ze swoimi poglądami, co znów zakłada, że wychowują je w ich najlepszym interesie (nawet jeśli tak nie jest, ale są co do tego przekonani).

Wprowadzenie takiego prawa jak twoje byłoby co najmniej groźne. Przekazywanie rządom większej miary władzy prędzej czy później prowadzi do jej nadużycia. Dziś chcesz odbierać dzieci świadkom Jehowy, jutro odbiorą je tobie - dziś jeszcze nawet nie wyobrażasz sobie, co mogłoby być powodem takiej decyzji, ale jeśli zezwolisz na to raz, granica zostanie przesunięta, a potem kolejny i kolejny raz. Co więcej, jak będą odbierać dzieci tobie, pod drugiej stronie będą stać Fantomy i klaskać, żeby "pozbawić cię władzy rodzicielskiej na zawsze".

Lekarzowi raczej nie współczuję, ponieważ jeśli zostajesz lekarzem, musisz brać pod uwagę tego typu kwestie. Jest ich mnóstwo, na każdym kroku, nie dotyczą tylko świadków Jehowy. Licz się z tym i rób swoje, nawet jeśli będziesz podejmować trudne decyzje i nie wszyscy będą z tego powodu zadowoleni. Oceniam ich pracę jako bardzo ważną l, trudną i odpowiedzialną. Współczucie to jednak nie jest to słowo.

Współczuć lekarzowi w tej sytuacji, to jak współczuć żołnierzowi, który zostaje wysłany na front w dniu wojny. Halo? To żołnierz. Lekarz natomiast jest bezustannie związany z ceną ludzkiego życia, a w takiej sytuacji potencjalne trudności natury moralnej są na każdym kroku. Z jakiegoś zresztą powodu przysięgają to, co przysięgają... Raczej nie dla zabawy.

Niestety nic nie zastąpi zdrowego rozsądku. Jeśli rodzic nie odzyskuje go nawet w chwilach, gdy jego dziecku grozi śmierć, raczej nie ma dla niego ratunku. Natomiast daleko posunięte ograniczanie praw zwykłym ludziom ze względu na tak daleko idącą patologię, zawsze kończy się źle. Dziś wydaje się to świetnym pomysłem, ale jak budzisz się z ręką w nocniku, to już jest za późno.

Czytałem raz fajny przykład, że gdy złodziej napadnie na Ciebie i Twój dom to dasz mu obrączkę (symbol małżeństwa), jeśli o nią poprosi zamiast zabić Ciebie i żonę (małżeństwo). Życie jest cenniejsze niż jego symbol. Tego uczył Jezus i tego dokładnie nie uczy CK. Jezus wiedział, że każdy uratuje zwierzę w szabat. A co to mówić o człowieku...
Brawo dla lekarza. Powinien niby słuchać woli pacjenta, ale 1. dziecko nie wyraziło własnej woli tylko jego rodzice 2. widać, że człowiek to nie robot i ma sumienie.

   Do wszystkiego, tak jak napisałeś, potrzebny jest rozsądek.

Ciężko jest go zachować, gdy uczą cię "argumentacji" w rodzaju:

- "wiele osób słabiej przechodzi rekonwalescencję po transfuzji krwi" (najdłużej rekonwalescencję przechodzi się po śmierci)

- "ryzyko poważnych powikłań jest takie duże... nawet Papieża to dotyczyło" (zapewne dlatego odrzucą też większość leków, gdzie w ulotkach o powikłaniach jest wiele)

- "żaden lekarz nie przyjmie krwi" (poza tymi, którzy przyjmą i przyjęli)

No to gdzie tu miejsce na rozsądek? Znów jednak ludzie mają wolność decydować o swoim życiu, a to, że decydują też o życiu swoich dzieci to istotny problem, którego jednak nie da się łatwo rozwiązać i na pewno nie arbitralnym prawem.

Pewnie tak jest, też słyszałem, ale nie w nagłym przypadku jak opisany w tej publikacji. Za mało czasu na sąd.

Teraz już domyślam się dlaczego ŚJ korzystali z usług tego lekarza z publikacji.
On pono zapewniał o małej utracie krwi podczas zabiegów, a oni bali się, że jak większa utrata będzie podczas zabiegu, to może będzie trzeba ją podać pacjentowi.

Poza tym może się bali, że jak większe ubytki krwi są podczas zabiegu, to ktoś zabiera ją do transfuzji.